ولی از دید جدی، این ابزارا خیلی وقته هستن. بعضا نیاکانشون از ریداکس بمراتب قدیمی ترن
سوال اینه که توی اپ‌هامون نیاز داشتیم استیت سرور رو سمت کلاینت هم نگه داریم؟؟ این استیت‌ها از هم جدا میشدن؟ (بیاید اصطلاحا بهش بگیم diverge شدن) ۸۰٪ مواقع نه. اما برای بقیه‌اش، قبول دارم توی چیزی مثل relay دیگه کاملا بی‌نیاز از ریداکسیم واقعا. اما ری‌اکت کوئری و swr، ساختار و شعور لازم رو ندارن. مشکل هم از خودشون نیست، از پروتوکل مثلا Rest مونه. یه چسب فرانت‌اندی لازمه که یکم چهارچوب تعریف کنه براشون.
حالا اینکه ریداکس باشیم یا چیز دیگه؟ یه سوال جداگونه‌ایه.
من چندوقتی هست دارم به همین مشکل خاص و نحوه حل کردنش توی امثال react-query (نه از نظر نحوه کار stale while revalidate شون، بلکه از نظر key-value nosql کار کردنشون) فکر میکنم. یسری ایده‌های نسبتا تمیزی هم دارم. ولی فرصت خالی لازم است و brainstorm های طولانی

یه مثال میزنی ؟
مثلا یه اپ داریم با ری اکت کوعری
و استیتی رو هم خواستیم شیر کنیم کانتکست.
الان این چه نیازی به ریداکس داره؟ اپ نسبتا ساده هم نیست

سلام نیما Auth داخل نکست فرق میکنه
مثلا پکیجی داره که کار آدمو راحت میکنه(اگه آره میشه اسم بیارید یا لینک بدید

یا نه مثل ریکت خالی از ذخیره کردن توکن و چک کردن که توکن اوکیه و برای رفرش توکن از axios interceptors میکنیم و برای encrypt کردن توکن از کتابخونه خاصی استفاده میکنیم(اسمش یادم رفته)