شنبه، اول آگوست به مناسبت روز افتخار در ونکوور، خانواده درگ Commercial Drag در پارک جشن گرفتن. درگ کویین ایرانی، ‌Beardney Spears درباره این برنامه به رادیو رنگین‌کمان گفته «ما قرار بود روز یکشنبه، دوم آگوست، توی یه بار با تعداد محدودی شرکت‌کننده اجرای درگ داشته باشیم و پراید رو جشن بگیریم. اما چون تعداد افرادی که در بریتیش کلمبیا به کرونا مبتلا شدن خیلی زیاد شده، ما قرار گذاشتیم توی پارک با رعایت فاصله فیزیکی یک اجرای درگ داشته باشیم. یه سری آدم محدود رو دعوت کردیم که مثل یک پیک نیک، با فاصله از هم پراید رو جشن بگیریم. خیلی جالب بود، کفش پاشنه بلندم چند بار توی چمن‌ها گیر کرد ولی در کل خیلی خوب بود. اسم سازمانی که این مراسم رو ترتیب داد خانواده Commercial Drag هستش. من چند بار باهاشون کار کردم و به درگ کویین‌ها پول می‌دن. مثلاً برای هر اجرایی بین ۱۰۰ تا ۱۵۰ دلار. خوشبختانه هنوز به کارشون ادامه می‌دن و ما پراید رو امسال اینطوری جشن گرفتیم و همه دور هم بودیم و هوا عالی بود. این اولین باری بود که من برای Commercial Drag به صورت زنده اجرا می‌کردم و قبلاً براشون ویدیو فرستاده بودم.

«اوایلش خیلی برای مردم عجیب بود. حتی برای خانواده‌ام و دوستانم که صفحه من رو دنبال می‌کردن. می‌پرسیدن «برای چی تو یه آدم برهنه می‌کشی و می‌ذاری روی صفحه‌ات؟» راستش من خودم خیلی دوست داشتم که عادی سازی کنم. یعنی بگم که اگر همجنسگرایی وجود داره، اون‌ها هم مثل بقیه آدم‌ها دارن زندگی می‌کنن. این‌ها از فضا نیومدن و مثل بقیه هستن و هیچ فرقی ندارن. حالا چه تپل باشن چه لاغر باشن، خوشگل باشن یا زشت باشن.»
این بخشی از مصاحبه فریمان با «لاکی‌بی‌آمرو» نقاش، تصویرساز و هنرمند کوییره. می‌تونید به مصاحبه کامل این هنرمند در کوییرپلیر ۱۴۱ گوش کنید.
https://www.instagram.com/luckybamero/

«من ۶ سال پیش تصمیم گرفتم آشکارسازی کنم. یکباره و یک شبه تنها شدم. انگار که در یک ارتفاع بلند بودم، توی یه برج بلند و یه موزاییک از زیر پام خالی شد و سقوط کردم. سقوط کردم به تنهایی محض و جز ارتباطات محدودی که تونستم دوباره شکل بدم کسی رو نداشتم. دوباره یک پناهگاه احتیاج داشتم. نیاز داشتم تا خودم رو آروم کنم و انرژی بگیرم تا بتونم مبارزه کنم برای همین من نقاشی رو بعد از ۱۰ سال دوباره شروع کردم.»
این بخشی از مصاحبه فریمان با «فریماه» نقاش و هنرمند کوییره. می‌تونی به مصاحبه کامل این هنرمند در کوییرپلیر ۱۴۲ گوش کنی.

«مجموعه مادری کاری بود که من سه سال بعد از تأیید جنسیتم انجام دادم، هم از تجربه زندگی خودم و تبعیض استخوان شکنی که دیده بودم و هم از قصه‌های واقعی‌ای که اطرافم دیده بودم. والدینی که ترنس بودن یا ترنس‌هایی که می‌خواستن والد بشن یا دوست داشتن به هر شکلی بچه داشته باشن. حقوق این افراد به شدت انکار می‌شه و این انکار ارتباط زیادی با بیمار انگاری افراد ترنس و ننگ انگاری و ضد نظم اجتماعی انگاری اون‌ها داره. این موضوع برای من خیلی رنج‌آور بود و برای همین این مجموعه رو کار کردم.»
این بخشی از مصاحبه فریمان با «فریماه» نقاش و هنرمند کوییره. می‌تونی به مصاحبه کامل این هنرمند در کوییرپلیر ۱۴۳ گوش کنی.