ستایش خدایی را که ما را گرامی داشت و مردانی را دیدیم که برای «هدف» زندگی می‌کنند و برای آن «هدف» زندگی را ترک می‌کنند و در راه آن می‌میرند.
@Raaasekh | راسخ
@Raaasekh | راسخ
اللهم استعملنا لنُصرة دِينك وعبادك
واصرفْ عنا الكُسالى والمتخاذلين! فالهمةَ الهمةَ يا شباب الأمة؛ إذ المسلمُ لا يعرفُ اليأس!
خدایا ما را برای حمایت از دین و بندگان مخلصت به کار گیر و تنبلان و غافلان را از ما دور کن. همت کنید! همت کنید ای جوانان امت؛ زیرا که مسلمان با یأس و ناامیدی میانه‌ای ندارد.
@Raaasekh | راسخ
واصرفْ عنا الكُسالى والمتخاذلين! فالهمةَ الهمةَ يا شباب الأمة؛ إذ المسلمُ لا يعرفُ اليأس!
خدایا ما را برای حمایت از دین و بندگان مخلصت به کار گیر و تنبلان و غافلان را از ما دور کن. همت کنید! همت کنید ای جوانان امت؛ زیرا که مسلمان با یأس و ناامیدی میانه‌ای ندارد.
@Raaasekh | راسخ
در این عصر خونین که از خون مسلمان جوی‌ها جاری است، گناه که می‌کنید، تنها تصورتان از آن، ارتکاب به گناهی نباشد که با استغفار از آن خداوند شما را می‌بخشد!
هر گناهی که مرتکب می‌شویم، هر غفلتی که از ما سر می‌زند، باید متصور باشیم که سنگری را برای لحظاتی خالی گذاشته‌ایم! سنگری را خالی گذاشته‌ایم که دشمن از قِبَل آن، نفوذ کند، خنجر بزند و به ریش مای مسلمان بخندد. به واللهِ باید به هنگام ارتکاب به هر گناه و تقصیری در این روزهای سخت، سنگینی بار خالی گذاشتن سنگر را به دوش بکشیم.
امروز صبح که خبر شهادت هنیه را شنیدم با خود گفتم که دلیل شهادت هنیه‌ها غفلت دیروز و دیروزهای من و امثال من بوده...
❧ پارسا دارابی
@Raaasekh | راسخ
هر گناهی که مرتکب می‌شویم، هر غفلتی که از ما سر می‌زند، باید متصور باشیم که سنگری را برای لحظاتی خالی گذاشته‌ایم! سنگری را خالی گذاشته‌ایم که دشمن از قِبَل آن، نفوذ کند، خنجر بزند و به ریش مای مسلمان بخندد. به واللهِ باید به هنگام ارتکاب به هر گناه و تقصیری در این روزهای سخت، سنگینی بار خالی گذاشتن سنگر را به دوش بکشیم.
امروز صبح که خبر شهادت هنیه را شنیدم با خود گفتم که دلیل شهادت هنیه‌ها غفلت دیروز و دیروزهای من و امثال من بوده...
❧ پارسا دارابی
@Raaasekh | راسخ
بعد از غزوه‌ی احد و شهادت ۷۰ صحابی از جمله حمزه عموی پیامبر ﷺ،
بعد از غزوه‌ی خندق و ترس مسلمانان از اینکه برای همیشه نابود می‌شوند،
بعد از صلح حدیبیه که صحابه را اندوهگین کرد و آن را نشان دادن پرچم صلح (از روی ضعف) می‌دانستند،
🔻 فتح مکه از راه می‌رسد!
همیشه به تصویر بزرگتری که در دوردست است نگاه کنید تا تحمل درد برایتان آسان‌تر شود.
❧ یحیی نوذر جاف
@Raaasekh | راسخ
بعد از غزوه‌ی خندق و ترس مسلمانان از اینکه برای همیشه نابود می‌شوند،
بعد از صلح حدیبیه که صحابه را اندوهگین کرد و آن را نشان دادن پرچم صلح (از روی ضعف) می‌دانستند،
🔻 فتح مکه از راه می‌رسد!
همیشه به تصویر بزرگتری که در دوردست است نگاه کنید تا تحمل درد برایتان آسان‌تر شود.
❧ یحیی نوذر جاف
@Raaasekh | راسخ
برخی از کانال‌های اهل نفاق در سعودی بابت ترور «اسماعيل هنیه» ابراز خوشحالی کرده‌اند. سبحان‌الله چگونه فِرَق افراطی و تفریطی عصر حاضر در ابتلای جنگ غزه، رسوا شدند؛ چند روز پیش «دواعش» حماس را تکفیر کردند و اکنون نیز «مرجئی مدخلی‌های سعودی» بابت ترور هنیه توسط صهیونیزم ابراز خوشحالی می‌کنند.
@Raaasekh
@Raaasekh
دشمنانگی حیرت‌انگیزی که مسلمانان امروز تجربه می‌کنند، در کل تاریخ اسلام بی‌نظیر است! برای همین است که پیامبر رحمت ثواب هر پایبند به دین را در این دوران، برابر ثواب ۵۰ صحابی می‌داند.
@Raaasekh | راسخ
@Raaasekh | راسخ
ما خواهان شهادتیم،
ما بر بودن در این زندگی حریص نیستیم،
این زندگی ناچیز و ارزان است،
ما برای ابدیت در تلاشیم...
❧ شیخ احمد یاسین، بنیان‌گذار جنبش حماس
@Raaasekh | راسخ
ما بر بودن در این زندگی حریص نیستیم،
این زندگی ناچیز و ارزان است،
ما برای ابدیت در تلاشیم...
❧ شیخ احمد یاسین، بنیان‌گذار جنبش حماس
@Raaasekh | راسخ
جهان در جوش و خروش است و همه‌ی رویدادها خبر از تغییرات عظیمی می‌دهند که در آستانه‌ی وقوع هستند. برخی هنوز بی‌توجه و حواس‌پرت بوده و به دنبال نگرانی‌های شخصی خود هستند! عده‌ای دیگر اما هنوز منگ‌اند و دوست را از دشمن تشخیص نداده‌اند.
هر کس با این رخدادها بیدار نشود، دیگر بیدار نخواهد شد! مگر اینکه خودش در میان آنها زندگی کند.
بهترین توشه (برای هر فرد) در این شرایط، در موارد زیر ارائه شده است:
۱- ایمان راسخ و دلبستگی شدید به خداوند پس از توبه و استغفار، با درخواست هدایت از خداوند، برای اهدای بصیرت و هدایت به بنده.
۲- ایجاد محیطی صمیمانه (از خانواده، دوستان و...) که باید به آن پایبند بود و پیوندهای آن را توسعه داد.
۳- آگاهی و شناخت عمیق از واقعیت دشمنان و منافقان.
۴- صبر و استقامت و پایداری و تحمل رنج.
۵- حمایت از این دین و امت با تمام توان و عدم اتخاذ موضع بی‌طرفانه در این رخدادها.
❧ شیخ أحمد السيد | برگردان: دکتر مهشید حسینی
@Raaasekh | راسخ
هر کس با این رخدادها بیدار نشود، دیگر بیدار نخواهد شد! مگر اینکه خودش در میان آنها زندگی کند.
بهترین توشه (برای هر فرد) در این شرایط، در موارد زیر ارائه شده است:
۱- ایمان راسخ و دلبستگی شدید به خداوند پس از توبه و استغفار، با درخواست هدایت از خداوند، برای اهدای بصیرت و هدایت به بنده.
۲- ایجاد محیطی صمیمانه (از خانواده، دوستان و...) که باید به آن پایبند بود و پیوندهای آن را توسعه داد.
۳- آگاهی و شناخت عمیق از واقعیت دشمنان و منافقان.
۴- صبر و استقامت و پایداری و تحمل رنج.
۵- حمایت از این دین و امت با تمام توان و عدم اتخاذ موضع بی‌طرفانه در این رخدادها.
❧ شیخ أحمد السيد | برگردان: دکتر مهشید حسینی
@Raaasekh | راسخ
ما مسلمانان در درک زندگی با دیگران تفاوت داریم. برای ما زندگی با مرگ به پایان نمی‌رسد، بلکه واقعاً با آن شروع می‌شود:
﴿یَقُولُ یَا لَیْتَنِی قَدَّمْتُ لِحَیَاتِی﴾
«خواهد گفت: کاش برای زندگی خود (خیرات و حسناتی) پیشاپیش می‌فرستادم!». (فجر/ ۲۴)
یعنی زندگی واقعی او زمانی شروع می‌شود که مهلت او در این زندگی دنیا به پایان می‌رسد.
قرآن با وضوح کامل برای ما توضیح داده است که زندگی واقعی چیست و کجاست:
﴿وَمَا هَذِهِ الْحَیَاةُ الدُّنْیَا إِلَّا لَهْوٌ وَلَعِبٌ وَإِنَّ الدَّارَ الْآخِرَةَ لَهِیَ الْحَیَوَانُ لَوْ كَانُوا یَعْلَمُونَ﴾
«زندگی این دنیا جز لهو و لعب نیست، و زندگی سرای آخرت زندگی است، اگر فهم و شعور داشته باشند. (چرا که به دنبال زندگی جهان مرگ است، ولی آخرت جاودانگی است)». (عنکبوت/ ۶۴)
بنابراین، ما برای شهدای خود ناراحتیم، اما یقین داریم که زندگی آنها بیهوده به پایان نرسیده است و معتقدیم که داستان آنها با مرگشان تمام نشده، بلکه داستان جاودانگی در زندگی واقعی آنها آغاز شده است. از خداوند برای آنها بهشتی می‌خواهیم که وسعت آن به اندازه آسمان‌ها و زمین است:
﴿وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْیَاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ﴾
و کسانی را که در راه خدا کشته می‌شوند، مرده مشمار، بلکه آنان زنده‌اند و بدیشان نزد پروردگارشان روزی داده می‌شود (و چگونگی زندگی و نوع خوراک ایشان را خدا می‌داند و بس). (آل‌عمران/ ۱۶۹)
از حیله‌های شیطان است که انسان را در حسرت مرگ یا قتل کسی گرفتار کند تا او را غمگین سازد، و نباید چنین باشد زیرا همه چیز به تقدیر خداوند است:
﴿یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَكُونُوا كَالَّذِینَ كَفَرُوا وَقَالُوا لِإِخْوَانِهِمْ إِذَا ضَرَبُوا فِی الْأَرْضِ أَوْ كَانُوا غُزًّى لَوْ كَانُوا عِنْدَنَا مَا مَاتُوا وَمَا قُتِلُوا لِیَجْعَلَ اللَّهُ ذَلِكَ حَسْرَةً فِی قُلُوبِهِمْ وَاللَّهُ یُحْیِی وَیُمِیتُ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ﴾
«ای کسانی که ایمان آورده‌اید! شما همانند کافران نباشید که چون برادرانشان به مسافرتی (برای تجارت و کسب و کار) می‌رفتند (و می‌مردند) یا (در کشورهای خود یا جای دیگری) به جنگ می‌پرداختند (و کشته می‌شدند) می‌گفتند: اگر نزد ما می‌ماندند، نمی‌مردند و کشته نمی‌شدند. (شما ای مؤمنان! چنین سخنانی را نگوئید) تا خداوند این (گفتار و گمان) را حسرتی بر دل آنان کند. و خدا است که زنده می‌کند و می‌میراند (و زندگی و مرگ در دست او است) و خدا آنچه را که می‌کنید (چه خوب باشد و چه بد) می‌بیند». (آل‌عمران/ ۱۵۶)
کسی که مرده است، آزمون او به پایان رسیده، و ما از خداوند برای مؤمنین او اجر شهادت در راهش، بخشش گناهانشان و پاداش بهترین اعمالشان را می‌طلبیم:
﴿مَا عِنْدَكُمْ یَنْفَدُ وَمَا عِنْدَ اللَّهِ بَاقٍ وَلَنَجْزِیَنَّ الَّذِینَ صَبَرُوا أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ مَا كَانُوا یَعْمَلُونَ﴾
آنچه نزد شما (مردمان از نعمت جهان) است ناپایدار و فانی است، و آنچه نزد خدا است ماندگار و باقی است. و ما پاداش زیباترین اعمال شکیبایان را می‌دهیم (که ایستادگی بر پیمان و وفای به عهد است). (نحل/ ۹۶)
و اما ما که هنوز زنده‌ایم، از خداوند برای خودمان ثبات و موفقیت می‌طلبیم؛ زیرا ما هنوز در حال آزمون و بلا هستیم.
❧ برای یک قلب زنده
@Raaasekh | راسخ
﴿یَقُولُ یَا لَیْتَنِی قَدَّمْتُ لِحَیَاتِی﴾
«خواهد گفت: کاش برای زندگی خود (خیرات و حسناتی) پیشاپیش می‌فرستادم!». (فجر/ ۲۴)
یعنی زندگی واقعی او زمانی شروع می‌شود که مهلت او در این زندگی دنیا به پایان می‌رسد.
قرآن با وضوح کامل برای ما توضیح داده است که زندگی واقعی چیست و کجاست:
﴿وَمَا هَذِهِ الْحَیَاةُ الدُّنْیَا إِلَّا لَهْوٌ وَلَعِبٌ وَإِنَّ الدَّارَ الْآخِرَةَ لَهِیَ الْحَیَوَانُ لَوْ كَانُوا یَعْلَمُونَ﴾
«زندگی این دنیا جز لهو و لعب نیست، و زندگی سرای آخرت زندگی است، اگر فهم و شعور داشته باشند. (چرا که به دنبال زندگی جهان مرگ است، ولی آخرت جاودانگی است)». (عنکبوت/ ۶۴)
بنابراین، ما برای شهدای خود ناراحتیم، اما یقین داریم که زندگی آنها بیهوده به پایان نرسیده است و معتقدیم که داستان آنها با مرگشان تمام نشده، بلکه داستان جاودانگی در زندگی واقعی آنها آغاز شده است. از خداوند برای آنها بهشتی می‌خواهیم که وسعت آن به اندازه آسمان‌ها و زمین است:
﴿وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْیَاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ﴾
و کسانی را که در راه خدا کشته می‌شوند، مرده مشمار، بلکه آنان زنده‌اند و بدیشان نزد پروردگارشان روزی داده می‌شود (و چگونگی زندگی و نوع خوراک ایشان را خدا می‌داند و بس). (آل‌عمران/ ۱۶۹)
از حیله‌های شیطان است که انسان را در حسرت مرگ یا قتل کسی گرفتار کند تا او را غمگین سازد، و نباید چنین باشد زیرا همه چیز به تقدیر خداوند است:
﴿یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَكُونُوا كَالَّذِینَ كَفَرُوا وَقَالُوا لِإِخْوَانِهِمْ إِذَا ضَرَبُوا فِی الْأَرْضِ أَوْ كَانُوا غُزًّى لَوْ كَانُوا عِنْدَنَا مَا مَاتُوا وَمَا قُتِلُوا لِیَجْعَلَ اللَّهُ ذَلِكَ حَسْرَةً فِی قُلُوبِهِمْ وَاللَّهُ یُحْیِی وَیُمِیتُ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ﴾
«ای کسانی که ایمان آورده‌اید! شما همانند کافران نباشید که چون برادرانشان به مسافرتی (برای تجارت و کسب و کار) می‌رفتند (و می‌مردند) یا (در کشورهای خود یا جای دیگری) به جنگ می‌پرداختند (و کشته می‌شدند) می‌گفتند: اگر نزد ما می‌ماندند، نمی‌مردند و کشته نمی‌شدند. (شما ای مؤمنان! چنین سخنانی را نگوئید) تا خداوند این (گفتار و گمان) را حسرتی بر دل آنان کند. و خدا است که زنده می‌کند و می‌میراند (و زندگی و مرگ در دست او است) و خدا آنچه را که می‌کنید (چه خوب باشد و چه بد) می‌بیند». (آل‌عمران/ ۱۵۶)
کسی که مرده است، آزمون او به پایان رسیده، و ما از خداوند برای مؤمنین او اجر شهادت در راهش، بخشش گناهانشان و پاداش بهترین اعمالشان را می‌طلبیم:
﴿مَا عِنْدَكُمْ یَنْفَدُ وَمَا عِنْدَ اللَّهِ بَاقٍ وَلَنَجْزِیَنَّ الَّذِینَ صَبَرُوا أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ مَا كَانُوا یَعْمَلُونَ﴾
آنچه نزد شما (مردمان از نعمت جهان) است ناپایدار و فانی است، و آنچه نزد خدا است ماندگار و باقی است. و ما پاداش زیباترین اعمال شکیبایان را می‌دهیم (که ایستادگی بر پیمان و وفای به عهد است). (نحل/ ۹۶)
و اما ما که هنوز زنده‌ایم، از خداوند برای خودمان ثبات و موفقیت می‌طلبیم؛ زیرا ما هنوز در حال آزمون و بلا هستیم.
❧ برای یک قلب زنده
@Raaasekh | راسخ
هنگامی که بلال حبشی رضی‌الله‌عنه در شرف مرگ بود می‌خندید و شادی می‌کرد، در حالی که اطرافیانش گریه می‌کردند و می‌گفت:
«فردا با عزیزانمان دیدار خواهیم کرد، با محمد ﷺ و اصحابش»
بشارت باد بر تو ای ابوالعبد، دیداری با نهایت شوق و پر از لبخند!
با شیخت احمد یاسین
و دوستت دکتر عبدالعزیز الرنتیسی
و ابراهیم المقادمة
و صلاح شحادة
و سعید صیام.. و صحابه‌ی ارجمند!
همچنین دیدارتان با فرزندان، نوه‌ها و خواهران و برادرانتان را تبریک می‌گویم.
دیداری که پس از آن هیچ فراقی وجود نخواهد داشت...
و خنده‌ای که هیچ گریه‌ای از پس آن نمی‌آید...
و نشاطی که غم طاقت فرسای این سال‌های اندوه را محو می‌کند!
❧ دکتر رأفت المصری
@Raaasekh | راسخ
«فردا با عزیزانمان دیدار خواهیم کرد، با محمد ﷺ و اصحابش»
بشارت باد بر تو ای ابوالعبد، دیداری با نهایت شوق و پر از لبخند!
با شیخت احمد یاسین
و دوستت دکتر عبدالعزیز الرنتیسی
و ابراهیم المقادمة
و صلاح شحادة
و سعید صیام.. و صحابه‌ی ارجمند!
همچنین دیدارتان با فرزندان، نوه‌ها و خواهران و برادرانتان را تبریک می‌گویم.
دیداری که پس از آن هیچ فراقی وجود نخواهد داشت...
و خنده‌ای که هیچ گریه‌ای از پس آن نمی‌آید...
و نشاطی که غم طاقت فرسای این سال‌های اندوه را محو می‌کند!
❧ دکتر رأفت المصری
@Raaasekh | راسخ
توجه به مسائل و مشکلات مسلمانان اولویت اصلی در دین اسلام است؛ که موضوع «ولاء» را در بین مؤمنان ایجاد کرده و آنها را مانند یک پیکر ساخته است.
هر کس به موضوعات مسلمانان اهمیت ندهد، بدون شک در عقیده‌اش نقص دارد، هر چند خود را به سنت یا سلف نسبت دهد.
وقتی نبرد اسلام و کفر درمی‌گیرد، وفاداری شما به مسلمانان متناسب با ایمانتان خواهد بود و هرچه از جانب مسلمانان دور و به دشمنانشان نزدیک شوید، بدون شک به نفاق نزدیکتر می‌شوید.
❧ شیخ أحمد السید
@Raaasekh | راسخ
هر کس به موضوعات مسلمانان اهمیت ندهد، بدون شک در عقیده‌اش نقص دارد، هر چند خود را به سنت یا سلف نسبت دهد.
وقتی نبرد اسلام و کفر درمی‌گیرد، وفاداری شما به مسلمانان متناسب با ایمانتان خواهد بود و هرچه از جانب مسلمانان دور و به دشمنانشان نزدیک شوید، بدون شک به نفاق نزدیکتر می‌شوید.
❧ شیخ أحمد السید
@Raaasekh | راسخ
کفاره‌ی گناه
چهار دهه‌ست که غرب، امت ما را فریب می‌دهد که مجاهدانش تروریست، جنایتکار و تهدیدی برای امنیت ملی و تمامیت ارضی هستند و امت نیز این را باور کردند و فرزندان پاکشان را شرور و فاسد دانستند.
کشورها همه‌ی توان نظامی و استراتژیک خود را برای خنثی کردن، زندانی کردن و تبعید آنها به کار گرفتند. رسانه‌ها نیز به تخریب و تمسخر آنها پرداخته و آنان را به جهل، حماقت و وحشیگری متهم کرده و ادعا کردند که این افراد برای امت خطرناکتر از سلاح‌های کشتار جمعی‌اند! نه فقط این که حتی آنها را طاعونی بسیار کشنده نامیدند.
دشمنان امت در آرامش و لذت به سر می‌بردند، وقتی می‌دیدند که «کشورهای اسلامی» و ارتش‌ها و دستگاه‌های امنیتی آنها، فرزندانشان را می‌کشند و خردمندان‌شان را تبعید می‌کنند و نخبگان‌شان را عقیم می‌سازند و جوانانشان را زندانی و به چوبه‌های دار در میادین شهرها آویزان می‌کنند.
جوانان مجاهد امت، تمام دشمنان را خسته کرده بودند و در تمام نبردهایی که در میدان‌های دور از سرزمین خود انجام دادند، پیروز شدند. آنها با هر ندایی برای یاری برادران دینی خود که هزاران کیلومتر از آنها فاصله داشتند، رهسپار می‌شدند.
بله، آن گروه کوچک مجاهد در تمامی نبردهای خود با دشمن پیروز شد، اما به محض بازگشت به سرزمین خود، جنگ را باختند. کشورهایشان با شمشیرهای امنیت و دستگاه قضایی به استقبال آنها رفتند و درهای زندان‌ها را به روی آنها گشودند. این‌گونه بود که گُل جوانی‌شان تباه شد و با مردمانی مواجه شدند که در بردگی غرق شده بودند و به فرزندان خود فقط از دید دشمن نگاه می‌کردند.
آری،چه هولناک است که امتی به صورت کامل برای از بین بردن و خنثی کردن گروه مبارزانش قیام کرده باشد! وقتی نسل مجاهد با شهید شدن، مفقود شدن، زندان شدن و تبعید شدن از دنیا رخت بربست، دشمن آمد و بر سر این امت بدترین افرادش را گماشت در حالی‌که هیچ واکنشی در کار نبود. زمین‌هایشان را اشغال کرد و ثروتشان را غارت نمود در حالی‌که هیچ واکنشی در کار نبود. فرزندانشان را کشت و نادانان‌شان را زنده نگه داشت در حالی‌که هیچ واکنشی در کار نبود. مقدساتشان را نجس کرد در حالی که هیچ واکنشی در کار نبود...
و از آنها جز ناله، نکوهش و زاری نمی‌شنویم، حتی آن را هم به‌خوبی انجام نمی‌دهند و می‌گویند چرا دعا می‌کنیم و پاسخی نمی‌گیریم؟! و چرا از دولت‌هایمان یاری می‌خواهیم و یاری نمی‌کنند؟!
و چرا فرزندانمان را به جهاد فرا می‌خوانیم و آنها نمی‌شتابند؟!
چگونه نصرت و پیروزی از دولت‌هایی فرا برسد که فرزندان مجاهدش را کشته، شکنجه کرده و به زندان انداخته؟!
چگونه فرزندانی که دیده‌اند چه بلایی بر سر برادران مجاهدشان آورده‌اید، عازم جهاد می‌شوند!؟
هر امتی دارای گروه کوچکی از پیروانش است که بار مسائل حیاتی‌اش را به دوش می‌کشد و برای آن می‌جنگد. اگر آنها را بکشید و بیرون کنید، از کجا مانندشان را خواهید آورد!؟
به خدا سوگند که این یک نسل‌کشی است، نسل‌کشی نسلی که مردانش را اخته کرده‌اند.
اما این امت حتی در قتل‌عام و نسل‌کشی نیز مورد رحمت خداوند است؛ خداوند گروهی مبارز جدید را از زیر خاکسترش می‌رویاند.
چقدر هولناک است آنچه امت اسلام در آخرالزمان مرتکب شده است. بعد از قرن‌ها از این چهل سال به عنوان سیاه‌چاله‌ای مرموز و نامفهوم در تاریخ امت صحبت خواهد شد.
اما الحمدلله که ما در آخرین دوره از عصر ضعف قرار داریم و نسل جدید دوباره برای مبارزه و مقابله با باطل برخواهد خاست، همان‌‌گونه که تقدیر اوست.
این فرصتی است برای امت که از گناه بی‌سابقه‌ای که در تاریخ امت اسلام مرتکب شده، توبه کند و مجاهدان خود را یاری دهد و در حمایت از فرزندان خود جان‌فشانی کند، بدون اینکه به خود مغرور گردد.
در پایان این دهه خداوند پیروزی طالبان و راسخ بودن طوفان‌الأقصی را به ما داده است! از آنها الگو بگیرید.
❧ دکتر رضا بودراع | برگردان: پارسا دارابی
@Raaasekh | راسخ
چهار دهه‌ست که غرب، امت ما را فریب می‌دهد که مجاهدانش تروریست، جنایتکار و تهدیدی برای امنیت ملی و تمامیت ارضی هستند و امت نیز این را باور کردند و فرزندان پاکشان را شرور و فاسد دانستند.
کشورها همه‌ی توان نظامی و استراتژیک خود را برای خنثی کردن، زندانی کردن و تبعید آنها به کار گرفتند. رسانه‌ها نیز به تخریب و تمسخر آنها پرداخته و آنان را به جهل، حماقت و وحشیگری متهم کرده و ادعا کردند که این افراد برای امت خطرناکتر از سلاح‌های کشتار جمعی‌اند! نه فقط این که حتی آنها را طاعونی بسیار کشنده نامیدند.
دشمنان امت در آرامش و لذت به سر می‌بردند، وقتی می‌دیدند که «کشورهای اسلامی» و ارتش‌ها و دستگاه‌های امنیتی آنها، فرزندانشان را می‌کشند و خردمندان‌شان را تبعید می‌کنند و نخبگان‌شان را عقیم می‌سازند و جوانانشان را زندانی و به چوبه‌های دار در میادین شهرها آویزان می‌کنند.
جوانان مجاهد امت، تمام دشمنان را خسته کرده بودند و در تمام نبردهایی که در میدان‌های دور از سرزمین خود انجام دادند، پیروز شدند. آنها با هر ندایی برای یاری برادران دینی خود که هزاران کیلومتر از آنها فاصله داشتند، رهسپار می‌شدند.
بله، آن گروه کوچک مجاهد در تمامی نبردهای خود با دشمن پیروز شد، اما به محض بازگشت به سرزمین خود، جنگ را باختند. کشورهایشان با شمشیرهای امنیت و دستگاه قضایی به استقبال آنها رفتند و درهای زندان‌ها را به روی آنها گشودند. این‌گونه بود که گُل جوانی‌شان تباه شد و با مردمانی مواجه شدند که در بردگی غرق شده بودند و به فرزندان خود فقط از دید دشمن نگاه می‌کردند.
آری،چه هولناک است که امتی به صورت کامل برای از بین بردن و خنثی کردن گروه مبارزانش قیام کرده باشد! وقتی نسل مجاهد با شهید شدن، مفقود شدن، زندان شدن و تبعید شدن از دنیا رخت بربست، دشمن آمد و بر سر این امت بدترین افرادش را گماشت در حالی‌که هیچ واکنشی در کار نبود. زمین‌هایشان را اشغال کرد و ثروتشان را غارت نمود در حالی‌که هیچ واکنشی در کار نبود. فرزندانشان را کشت و نادانان‌شان را زنده نگه داشت در حالی‌که هیچ واکنشی در کار نبود. مقدساتشان را نجس کرد در حالی که هیچ واکنشی در کار نبود...
و از آنها جز ناله، نکوهش و زاری نمی‌شنویم، حتی آن را هم به‌خوبی انجام نمی‌دهند و می‌گویند چرا دعا می‌کنیم و پاسخی نمی‌گیریم؟! و چرا از دولت‌هایمان یاری می‌خواهیم و یاری نمی‌کنند؟!
و چرا فرزندانمان را به جهاد فرا می‌خوانیم و آنها نمی‌شتابند؟!
چگونه نصرت و پیروزی از دولت‌هایی فرا برسد که فرزندان مجاهدش را کشته، شکنجه کرده و به زندان انداخته؟!
چگونه فرزندانی که دیده‌اند چه بلایی بر سر برادران مجاهدشان آورده‌اید، عازم جهاد می‌شوند!؟
هر امتی دارای گروه کوچکی از پیروانش است که بار مسائل حیاتی‌اش را به دوش می‌کشد و برای آن می‌جنگد. اگر آنها را بکشید و بیرون کنید، از کجا مانندشان را خواهید آورد!؟
به خدا سوگند که این یک نسل‌کشی است، نسل‌کشی نسلی که مردانش را اخته کرده‌اند.
اما این امت حتی در قتل‌عام و نسل‌کشی نیز مورد رحمت خداوند است؛ خداوند گروهی مبارز جدید را از زیر خاکسترش می‌رویاند.
چقدر هولناک است آنچه امت اسلام در آخرالزمان مرتکب شده است. بعد از قرن‌ها از این چهل سال به عنوان سیاه‌چاله‌ای مرموز و نامفهوم در تاریخ امت صحبت خواهد شد.
اما الحمدلله که ما در آخرین دوره از عصر ضعف قرار داریم و نسل جدید دوباره برای مبارزه و مقابله با باطل برخواهد خاست، همان‌‌گونه که تقدیر اوست.
این فرصتی است برای امت که از گناه بی‌سابقه‌ای که در تاریخ امت اسلام مرتکب شده، توبه کند و مجاهدان خود را یاری دهد و در حمایت از فرزندان خود جان‌فشانی کند، بدون اینکه به خود مغرور گردد.
در پایان این دهه خداوند پیروزی طالبان و راسخ بودن طوفان‌الأقصی را به ما داده است! از آنها الگو بگیرید.
❧ دکتر رضا بودراع | برگردان: پارسا دارابی
@Raaasekh | راسخ
دوگانگی در برخورد با شریعت
• یکی از بارزترین نشانه‌های نفاق این است که یک نفر آنچه را که از اسلام می‌پسندد برمی‌گزیند و آنچه را که با خواسته‌هایش سازگار نیست طرد می‌کند. اگر با او از انفاق، اطعام مستمندان، همزیستی با کفار و تعامل با دشمنان صحبت کنید، می‌بینید که او برای شما کَف می‌زند و با شما همراه است.
• اما اگر با او در مورد احکام امر به معروف و نهی از منکر، واجب بودن حجاب، احکام جهاد، عدم اختلاط زن و مرد نامحرم و... صحبت کنید می‌بینید که صورت او سرخ می‌شود و به مخالفت می‌پردازد.
این دوگانگی در برخورد با شریعت تجسم نفاق است.
• اسلام یک فهرست گزینشی نیست که از میان آن، آنچه را که مناسب خودمان است انتخاب کنیم و بقیه را نادیده بگیریم، بلکه نظام یکپارچه‌ای است که باید به همه چیز در آن پایبند باشیم.
• ابن کثیر در تفسیر آیه‌ی شریفه زیر می‌گوید:
﴿يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱدۡخُلُواْ فِي ٱلسِّلۡمِ كَآفَّةٗ وَلَا تَتَّبِعُواْ خُطُوَٰتِ ٱلشَّيۡطَٰنِۚ إِنَّهُۥ لَكُمۡ عَدُوّٞ مُّبِينٞ﴾ (بقره/ ۲۰۸)
الله متعال به بندگانش که به او و رسولش ایمان دارند می‌فرماید: به تمام احکام اسلام پایبند باشند و همه‌ی دستورات آن را اجرا کنند.
• آری! اسلام تجزیه‌پذیر نیست و شخص‌ِ مسلمان در برابر احکام ثابت و قطعی اسلام، قدرت پذیرش یا رد ندارد، پس باید اسلام را به تمامی آن بپذیرد.
لذا هر‌کس از دین، آنچه را که به صلاح اوست انتخاب کند و آنچه را که دوست ندارد رد کند، کیفیت ایمان واقعی را از خود سلب کرده و در وادی نفاق و گمراهی افتاده است.
• ما باید خود را با ظَرف و قالب اسلام سازگار کنیم نه اینکه اسلام را طبق قالبِ خود شکل دهیم.
و چه زیبا فرمودند:
﴿فَدُوروا مَعَ الاسلامِ حَيْثُ دارَ﴾
در جهت حرکت اسلام بچرخید.
❧ منقول | برگردان: بابک حمزه
@Raaasekh | راسخ
• یکی از بارزترین نشانه‌های نفاق این است که یک نفر آنچه را که از اسلام می‌پسندد برمی‌گزیند و آنچه را که با خواسته‌هایش سازگار نیست طرد می‌کند. اگر با او از انفاق، اطعام مستمندان، همزیستی با کفار و تعامل با دشمنان صحبت کنید، می‌بینید که او برای شما کَف می‌زند و با شما همراه است.
• اما اگر با او در مورد احکام امر به معروف و نهی از منکر، واجب بودن حجاب، احکام جهاد، عدم اختلاط زن و مرد نامحرم و... صحبت کنید می‌بینید که صورت او سرخ می‌شود و به مخالفت می‌پردازد.
این دوگانگی در برخورد با شریعت تجسم نفاق است.
• اسلام یک فهرست گزینشی نیست که از میان آن، آنچه را که مناسب خودمان است انتخاب کنیم و بقیه را نادیده بگیریم، بلکه نظام یکپارچه‌ای است که باید به همه چیز در آن پایبند باشیم.
• ابن کثیر در تفسیر آیه‌ی شریفه زیر می‌گوید:
﴿يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱدۡخُلُواْ فِي ٱلسِّلۡمِ كَآفَّةٗ وَلَا تَتَّبِعُواْ خُطُوَٰتِ ٱلشَّيۡطَٰنِۚ إِنَّهُۥ لَكُمۡ عَدُوّٞ مُّبِينٞ﴾ (بقره/ ۲۰۸)
الله متعال به بندگانش که به او و رسولش ایمان دارند می‌فرماید: به تمام احکام اسلام پایبند باشند و همه‌ی دستورات آن را اجرا کنند.
• آری! اسلام تجزیه‌پذیر نیست و شخص‌ِ مسلمان در برابر احکام ثابت و قطعی اسلام، قدرت پذیرش یا رد ندارد، پس باید اسلام را به تمامی آن بپذیرد.
لذا هر‌کس از دین، آنچه را که به صلاح اوست انتخاب کند و آنچه را که دوست ندارد رد کند، کیفیت ایمان واقعی را از خود سلب کرده و در وادی نفاق و گمراهی افتاده است.
• ما باید خود را با ظَرف و قالب اسلام سازگار کنیم نه اینکه اسلام را طبق قالبِ خود شکل دهیم.
و چه زیبا فرمودند:
﴿فَدُوروا مَعَ الاسلامِ حَيْثُ دارَ﴾
در جهت حرکت اسلام بچرخید.
❧ منقول | برگردان: بابک حمزه
@Raaasekh | راسخ
جسم هوشمند و عقل بی‌هوش!
• می‌دانید چرا بیشترِ انسان‌ها پس از غذا خوردن، دچار حالت خواب‌آلودگی می‌شوند؟ چون پس از ورود غذا به معده، دستگاه گوارش برای هضم و جذب غذا، به خونرسانی بیشتری احتیاج دارد و در نتیجه بدن از خونرسانی سایر قسمت‌ها از جمله عضلات و برخی قسمت‌های مغز تا حدی می‌کاهد و بنابراین کارکرد مغز و عضلات را کاهش می‌دهد که خون کمتری احتیاج داشته باشند و به این ترتیب حالت خواب‌آلودگی به شما دست می‌دهد!
خوب به این هوشمندی خارق‌العاده دقت کنید که چگونه آفریده شده است... هوشمندی در تشخیص نیازمندی‌ها، تشخیص اولویت‌ها در موقعیت‌های گوناگون!
• توجه‌تان را به به یک مثال عجیب دیگر جلب می‌کنم:
وقتی یک انسان به هر دلیلی، حجم زیادی خون از دست بدهد، بدن برای این که بتواند به مغز و عضله‌ی قلب خونرسانی کند، خونرسانی به جاهایی مثل عضلات و غددفوق‌کلیوی را کاهش می‌دهد تا بتواند قلب و مغز را تأمین کند... حتی به قیمت از کار افتادن این غدد! می‌دانید چرا؟ چون به طرز شگفت‌انگیزی هوشمند است و می‌تواند اولویت‌ها را تشخیص دهد! می‌داند در هر موقعیتی، برای حفظ اعضای حیاتی چه کار باید بکند و چه نکند!
• عقلی هم که خداوند به انسان داده است، باید بتواند بدین شیوه با مسائل روبرو شود.
در هر مرحله‌ای از زندگی فردی و اجتماعی، باید بتواند اولویت‌ها و مرکزیّات مهم را تشخیص دهد؛ و اگر این کار را نکند، مانند بدنی خواهد بود که در هنگام از دست دادن خون، به جای مغز و قلب، خون را به سمتی اشتباه مثل عضلات پاها هدایت می‌کند، و بدین ترتیب قلب و مغز از کار می‌ایستند در حالی که پاها مملو از خون هستند و آماده‌ی حرکت! خنده‌دار بنظر می‌آید؟ نه؟
• حال و در شرایطی که امت به وحدت صفوف مختلف احتیاج دارد، صحبت از اختلافاتِ بی‌کاربرد خنده‌دار نیست؟
در شرایطی که امت رهبری از رهبران خود را از دست داده است، صحبت از خطاهای او و زوایایی که با جماعتش دارید، با چه حکمتی انجام می‌گیرد؟
خوشحالی از مرگ او، با چه عقلی قابل توجیه است؟
با هیچ عقلی!
با هیچ فهمی از حرکت و جهاد و سیاست، قابل توجیه نیست!
مقصدم در تیتر این نوشته از «عقل بی‌هوش» اشاره به دو موضوع است:
۱- نداشتن هوش و ذکاوت در تشخیص اولویت‌ها (برخلاف آنچه که از بدن ذکر کردیم).
۲- بیهوشی و عدم هوشیاری، در اثر تفکرات حزبی که انسان را در حالتی از مستی قرار داده که قوه‌ی تعقلش از کار می‌افتد.
❧ دکتر امید حبیبی
@Raaasekh | راسخ
• می‌دانید چرا بیشترِ انسان‌ها پس از غذا خوردن، دچار حالت خواب‌آلودگی می‌شوند؟ چون پس از ورود غذا به معده، دستگاه گوارش برای هضم و جذب غذا، به خونرسانی بیشتری احتیاج دارد و در نتیجه بدن از خونرسانی سایر قسمت‌ها از جمله عضلات و برخی قسمت‌های مغز تا حدی می‌کاهد و بنابراین کارکرد مغز و عضلات را کاهش می‌دهد که خون کمتری احتیاج داشته باشند و به این ترتیب حالت خواب‌آلودگی به شما دست می‌دهد!
خوب به این هوشمندی خارق‌العاده دقت کنید که چگونه آفریده شده است... هوشمندی در تشخیص نیازمندی‌ها، تشخیص اولویت‌ها در موقعیت‌های گوناگون!
• توجه‌تان را به به یک مثال عجیب دیگر جلب می‌کنم:
وقتی یک انسان به هر دلیلی، حجم زیادی خون از دست بدهد، بدن برای این که بتواند به مغز و عضله‌ی قلب خونرسانی کند، خونرسانی به جاهایی مثل عضلات و غددفوق‌کلیوی را کاهش می‌دهد تا بتواند قلب و مغز را تأمین کند... حتی به قیمت از کار افتادن این غدد! می‌دانید چرا؟ چون به طرز شگفت‌انگیزی هوشمند است و می‌تواند اولویت‌ها را تشخیص دهد! می‌داند در هر موقعیتی، برای حفظ اعضای حیاتی چه کار باید بکند و چه نکند!
• عقلی هم که خداوند به انسان داده است، باید بتواند بدین شیوه با مسائل روبرو شود.
در هر مرحله‌ای از زندگی فردی و اجتماعی، باید بتواند اولویت‌ها و مرکزیّات مهم را تشخیص دهد؛ و اگر این کار را نکند، مانند بدنی خواهد بود که در هنگام از دست دادن خون، به جای مغز و قلب، خون را به سمتی اشتباه مثل عضلات پاها هدایت می‌کند، و بدین ترتیب قلب و مغز از کار می‌ایستند در حالی که پاها مملو از خون هستند و آماده‌ی حرکت! خنده‌دار بنظر می‌آید؟ نه؟
• حال و در شرایطی که امت به وحدت صفوف مختلف احتیاج دارد، صحبت از اختلافاتِ بی‌کاربرد خنده‌دار نیست؟
در شرایطی که امت رهبری از رهبران خود را از دست داده است، صحبت از خطاهای او و زوایایی که با جماعتش دارید، با چه حکمتی انجام می‌گیرد؟
خوشحالی از مرگ او، با چه عقلی قابل توجیه است؟
با هیچ عقلی!
با هیچ فهمی از حرکت و جهاد و سیاست، قابل توجیه نیست!
مقصدم در تیتر این نوشته از «عقل بی‌هوش» اشاره به دو موضوع است:
۱- نداشتن هوش و ذکاوت در تشخیص اولویت‌ها (برخلاف آنچه که از بدن ذکر کردیم).
۲- بیهوشی و عدم هوشیاری، در اثر تفکرات حزبی که انسان را در حالتی از مستی قرار داده که قوه‌ی تعقلش از کار می‌افتد.
❧ دکتر امید حبیبی
@Raaasekh | راسخ
در پرتو حوادث فزاینده‌ای که هر روز امت را به هم می‌ریزد، در اتاق خود به تماشای سقف ننشینید و به حال مسلمانان ناله نکنید. این تنها آغاز راه است، و آنچه در آینده اتفاق می‌افتد، بدتر و ویرانگرتر خواهد بود.
پس برخیزید و قیام کنید...
برادرم! تو به روزهای سخت و ایام صبر نزدیک می‌شوی... پس آماده باش.
﴿وأعِدُّوا لهم ما استطعتُم من قُوَّة﴾ (انفال/ ٦٠)
«و هر چه در توان داری در برابر آنها آماده کن»
این قدرت و آمادگی فقط به سلاح محدود نمی‌شود. خودت را از نظر فکری و اعتقادی آماده کن، از دایره‌ی گله‌ای که با هر ندادهنده‌ای هم‌صدا می‌شود و هرگاه که هیجان وقایع فروکش کند، خاموش می‌شود، گویی که هیچ آسیبی به امت او نرسیده باشد، خارج شو...
برادرِ من، به پا خیز و آماده شو!
❧ شیخ احمد السید
@Raaasekh | راسخ
پس برخیزید و قیام کنید...
برادرم! تو به روزهای سخت و ایام صبر نزدیک می‌شوی... پس آماده باش.
﴿وأعِدُّوا لهم ما استطعتُم من قُوَّة﴾ (انفال/ ٦٠)
«و هر چه در توان داری در برابر آنها آماده کن»
این قدرت و آمادگی فقط به سلاح محدود نمی‌شود. خودت را از نظر فکری و اعتقادی آماده کن، از دایره‌ی گله‌ای که با هر ندادهنده‌ای هم‌صدا می‌شود و هرگاه که هیجان وقایع فروکش کند، خاموش می‌شود، گویی که هیچ آسیبی به امت او نرسیده باشد، خارج شو...
برادرِ من، به پا خیز و آماده شو!
❧ شیخ احمد السید
@Raaasekh | راسخ
وقتی صدای «صلاح‌الدین» را می‌شنوی که با تمام قدرت فریاد می‌زند؛ چگونه بخندم در حالی که مسجد‌الأقصی در اسارت است؟
سپس می‌شنوی که «بدیع‌الزمان» با اندوهی پنهان تکرار می‌کند: دردهای امت قلبم را می‌فشارد.
و اشک‌های «حسن‌البنا» را می‌بینی که تکرار می‌کند: تنها خدا می‌داند که چه شب‌های طولانی را با گریه بر حال این امت گذراندیم.
آنگاه درمی‌یابی که چقدر فاصله زیاد است و کار دشوار! و اینکـــه این‌ها تنها کلماتی نبوده‌اند که حفظ شوند و یا شعارهایی که تکرار گردند، بلکه حالتی کامل‌اند که بر جان‌‌ها مسلط شــده و قلب‌ها را تسخیـر کرده‌اند، تا جایی که آنها به ندرت از این حالت خارج می‌شده‌اند که به امور دنیوی خود برسند، بر خلاف ما که تنها در مواقع اضطراری و به ندرت وارد این حالت می‌شویم.
❧ فارس احمد شقير
@Raaasekh | راسخ
سپس می‌شنوی که «بدیع‌الزمان» با اندوهی پنهان تکرار می‌کند: دردهای امت قلبم را می‌فشارد.
و اشک‌های «حسن‌البنا» را می‌بینی که تکرار می‌کند: تنها خدا می‌داند که چه شب‌های طولانی را با گریه بر حال این امت گذراندیم.
آنگاه درمی‌یابی که چقدر فاصله زیاد است و کار دشوار! و اینکـــه این‌ها تنها کلماتی نبوده‌اند که حفظ شوند و یا شعارهایی که تکرار گردند، بلکه حالتی کامل‌اند که بر جان‌‌ها مسلط شــده و قلب‌ها را تسخیـر کرده‌اند، تا جایی که آنها به ندرت از این حالت خارج می‌شده‌اند که به امور دنیوی خود برسند، بر خلاف ما که تنها در مواقع اضطراری و به ندرت وارد این حالت می‌شویم.
❧ فارس احمد شقير
@Raaasekh | راسخ
ما در میان جنگ‌های مختلف و آزمایش‌های سخت، یاد گرفته‌ایم که تا آخرین نفس مقاومت کنیم و زخم‌هایمان را ببندیم و تاریکی‌ها و شک‌ها را از دل‌هایمان بزداییم و آنها را پر از وحی و نور کنیم...
و آنچه از رسیدنمان مهمتر است، این است که؛ در راه راست بمیریم و خداوند ما را در زمره‌ی بندگان راستین و مخلص خود بپذیرد...
❧ شیخ احمد السید
@Raaasekh | راسخ
و آنچه از رسیدنمان مهمتر است، این است که؛ در راه راست بمیریم و خداوند ما را در زمره‌ی بندگان راستین و مخلص خود بپذیرد...
❧ شیخ احمد السید
@Raaasekh | راسخ