چرا سیاست‌مداران فکر می‌کنند که بهتر از دانشمندان می‌دانند؟


#روانشناسی_سیاسی
#یادداشت_سیاستی

♦️یکی از غیرمنتظره‌ترین تحولات سیاسی در ماه‌های اخیر بیداری سیاسی دانشمندان در ایالات متحده آمریکا بوده است.

♦️دانشمندان، این گروه آرام (حداقل در مورد مسائل سیاسی) که سالهای طولانی بیشتر به کار دانشگاهی خود و ارایه مشاوره به دولتمردان اکتفا می کرده اند حالا با احساس خطر رو به تزاید دیگر نظرات خود را بصورت مستقیم ابراز می‌کنند و تظاهرات گسترده‌ای را سازمان‌دهی کرده و قصد دارند تا برای دست‌یابی به مناصب دولتی خود را کاندیدا کنند.

♦️یک حس فزاینده‌ای وجود دارد که خطر ایجاد شده به وسیله دولت ترامپ برای سیاست مبتنی بر شواهد و شاید خود علم بی‌سابقه است. این نگرانی توسط بسیاری از دانشمندان احساس می‌شود. به نظر می‌رسد اقدامات و سخنان دولت ترامپ نشان‌گر شتاب گسترده شک و تردید جمهوری‌خواهان نسبت به تحقیقات علمی حاضر و آینده در زمینه منافع عمومی است.

♦️علم دارای قدرت معرفت‌‌شناختی ا‌ست به این معنا که شیوه‌ای‌ ممتاز است که انسان‌ها می‌توانند از آن برای درک حقیقت جهان بهره ببرند. به همین دلیل انتظار می‌رود تصمیمات سیاسی عمدتا بر اساس نتیجه‌گیری‌های علمی صورت گیرند. با اینحال درک این مطلب حائز اهمیت است که شواهد علمی تنها دلیل مشروع بودن یک تصمیم سیاستی نیست زیرا علاوه بر این ممکن است تعهدات ایدئولوژیکی بزرگ‌تری مطرح باشند و یا اجزای دیگری وجود داشته باشند که رضایت آن‌ها بایستی کسب شود و یا حتی (با توجیه‌پذیری کمتر) به دلیل ملاحظات استراتژیک سیاسی این امر صورت پذیرد.

♦️مشکل اصلی برای علم و سیاست‌های مبتنی بر شواهد زمانی ایجاد می‌شود که سیاست‌مداران و دیگر بازیگران عرصه سیاست تصمیم می‌گیرند تا علمی را که بر اساس آن نتیجه‌گیری صورت گرفته بی‌اعتبار کنند و یا آن‌را به منظور حمایت از موضع سیاسی خود خم کنند. از این پدیده به جای سیاست مبتنی بر شواهد، با عنوان شواهد مبتنی بر سیاست یاد می‌شود.

♦️خم کردن علم برای تطبیق با نیات دولتمردان یا سوگیری علمی به شیوه‌های مختلفی صورت می‌پذیرند: گلچین کردن پژوهش‌ها و همچنین کارشناسانی که از دیدگاه شما حمایت می‌کنند، ایجاد فشار بر دانشمندان و موسسات تحقیقاتی غیر وابسته، آسیب رساندن به دانشمندان در حوزه های عمومی، (از طریق کاهش بودجه و تحقیقات) که نتیجه‌گیر‌ی‌هایشان مخالف سیاست‌های مدنظر قدرت حاكم می‌باشد و یا وادار کردن دانشمندان دولتی به تغییر زبان گزارش‌ها به دلایل سیاسی.

♦️اگر چه به نظر می‌رسد اقدامات و سخنان دولت ترامپ نشان‌گر شتاب گسترده، شک و تردید جمهوری‌خواهان نسبت به نقش علم و نتیجه تحقیقات علمی در زمینه منافع عمومی است. متاسفانه دلایلی وجود دارد که نشان می‌دهد نفرت ترامپ نسبت به تحقیقات علمی، تنها به دلیل ایدئولوژی سیاسی و منافع موردنظر نیست. ترامپ به صورت مشخص در برابر هر فرد و یا چیزی، از جمله هرحقیقت تجربی که قدرت او را به چالش بکشد مخالفت می‌کند.

♦️درست مانند تمام رئیس‌جمهورهای دیگر ترامپ نیز در نهایت با داده‌هایی مواجه خواهد شد که جنبه‌های منفی عملکرد شغلی‌اش را نشان می‌دهند به عنوان مثال می‌توان به سطوح آلودگی، میزان بیماری‌ها، ارقام ناامیدکننده شغلی اشاره کرد.

♦️کارشناسان در حال حاضر هم گمان می‌کنند که ترامپ ممکن است از روش‌هایی به سبک نیکسون استفاده کرده و در اسناد و آمارهای رسمی دولتی دست برده و یا این‌که از طریق حذف بودجه علمی، اقتصادی، اجتماعی بنیاد ملی علم، مطالعات پژوهشی انتقادی از اجتماع را تحت مدیریت دولت خود متوقف سازد.

♦️حاصل از برآیند قدرت اجرایی و قدرت حاصل از جایگاهی که یک رئیس‌جمهور در چشم مردم آمریکا دارد، ترامپ توانایی قابل‌توجهی برای آسیب زدن به سرمایه‌های علمی و احتمالا نهادهای دموکراتیک دارد. به عقیده بسیاری از صاحب‌نظران، امروز زمان این است که دانشمندان و به طور کلی کارشناسان با هم متحد شوند.

♦️همان‌طور که جک گلداسمیت از دانشکده حقوق هاروارد استدلال می‌کند دانشمندان و کارشناسان نقش مهمی در لحظاتی مانند این به عنوان یک گروه مراقبت ایفا می‌کنند، یک مجموعه بزرگ که به دقت مي بايست بر اقدامات رهبران سیاسی نظارت كنند.

عضویت در کانال👇👇👇
https://t.me/PublicPolicyIran

متن کامل مقاله👇👇👇
https://www.publicpolicyiran.org/?p=8053