حتی شبه مدرنیته هم اصطلاح ناقصی است. این اصطلاح محصول ترس بی‌جا از هیمنه‌ی پوشالی مدرنیته است تا کسی جرات نکند خود مدرنیته را نقد کند.
اصطلاح غلط شبه مدرنیته تایید و حتی تعظیم مدرنیته نیز هست. به این معنا که  انگار مدرنیته در چه جایگاه والایی است که به آن نرسیده‌ایم و فقط ادای آنرا درمی‌آوریم و این ادا درآوردن اسمش شبه مدرنیته است.
مدرنیته در مقابل سنت چیزی نیست جز توهم برتری که با فریب بروز بودن القاء می‌شود.
سنت یک میراث بی‌انتها است که حداقل در طول هزار سال انباشته شده و از همان آغاز هم در اوج تکامل بوده.
سنت یک کاخ پرشکوه است که در آن هرچه بخواهید هست: شعر، حکمت، عرفان، اقتصاد، معماری، روان‌شناسی، سیاست، ...
و حکایت پیروان مدرنیته حکایت جوانی است که از چندین نسل به او ارث بزرگی رسیده ولی همه را ترک کرده و در کنار کوچه خاکی دکه زده و می‌گوید: من می‌خواهم ثروتم را خودم از صفر مطلق بسازم.

احتمالا کاخ‌های بهشتی شبیه به این‌ها هستند
افلاطون گفته
این دنیا، عالَمِ مُثُل است
مُثُل جمع مثال است یعنی مثال‌ها
یعنی هرچیزی که در این جهان می‌بینیم یک مثال است از یک حقیقت در عالم بالا
اینکه انسان در این دنیا بدنبال معماری و موسیقی است
به این دلیل است که پیش از ورود به این دنیا
بناهایی را دیده و صداهایی را شنیده
و با معماری و موسیقی در این دنیا بدنبال آن‌ها می‌گردد
و می‌خواهد خاطرات خود را زنده کند
در درس حکمت معماری یاد گرفتیم که ریشه کلمه حکمت از حکم است
یعنی
همین است و چیز دیگری نیست
کلمه فیلسوف از کلمه sofia به معنی راز و پیشوند phil به معنی دوستدار ساخته شده
یعنی کسی که بدنبال راز خلقت است
برداشت من این است که حکمت معماری بدنبال این است که
معماری با راز خلقت همساز باشد
و در تلفیق با نظریه عالم مُثُل افلاطون
به این می‌رسیم که
معماری این دنیا هرچه به معماری جهان پیشین و نیز جهان پسین شبیه‌تر و نزدیک‌تر باشد حکیمانه‌تر و صحیح‌تر است
@AliRezaSarvdalir
@PersianArchitectureTutorials