🔐 چرا از فایل env. استفاده می‌کنیم؟

فایل env. (مخفف Environment File) یک ابزار کلیدی در دنیای برنامه‌نویسی است که برای ذخیره‌سازی متغیرهای محیطی به کار می‌رود. این فایل به شما این امکان را می‌دهد که اطلاعات حساس مانند کلیدهای API، رمزهای عبور و تنظیمات پیکربندی را به صورت امن نگهداری کنید.

🔑 ویژگی‌های کلیدی:

1️⃣ امنیت بیشتر: جلوگیری از قرار دادن اطلاعات حساس مستقیماً در کد منبع.

2️⃣ تفکیک محیطی: امکان تعریف تنظیمات مختلف برای محیط‌های Development, Testing, و Production.

3️⃣ انعطاف‌پذیری و نگهداری آسان: تغییرات آسان تنظیمات بدون نیاز به ویرایش کد اصلی.

4️⃣ قابلیت استفاده مجدد و توزیع: سهولت در به اشتراک گذاری تنظیمات بین پروژه‌های مختلف.

📝 ساختار فایل env.:

فایل env. با فرمت کلید = مقدار نوشته می‌شود.

مثال:

API_KEY=123456789abcdefgh
DB_PASSWORD=mySecurePass

⚙️ چگونه از فایل env. استفاده کنیم؟

برای استفاده از این فایل در برنامه خود، باید از کتابخانه‌های خاصی استفاده کنید که قادر به خواندن فایل env. و بارگذاری متغیرها در محیط برنامه هستند. هر زبان برنامه‌نویسی ابزارهای مخصوص به خود را دارد.

⚠️ نکات امنیتی:

- هرگز فایل env. را در مخازن کد منبع (مانند Git) قرار ندهید.

- برای اطلاع رسانی به سایر توسعه‌دهندگان، می‌توانید از فایل env.example. با مقادیر خالی یا نمونه استفاده کنید.

✨ جمع‌بندی:

فایل env. ابزاری قدرتمند برای مدیریت امن و کارآمد تنظیمات و متغیرهای محیطی در پروژه‌های برنامه‌نویسی است. با استفاده صحیح از آن، می‌توانید امنیت و انعطاف‌پذیری پروژه‌های خود را به طور قابل توجهی افزایش دهید.


📁 #env

✅ کانال تخصصی لاراول
📌 @PapiDon_state

☕️ اتاق برنامه نویسی </>
📌 @PapiDon_coding

☑️ بررسی Interceptors در برنامه‌نویسی و کتابخانه axios

✨ در دنیای برنامه‌نویسی Interceptors نه تنها به عنوان ابزارهای قدرتمند برای مدیریت درخواست‌ها (requests) و پاسخ‌ها (responses) قبل از رسیدن به کد اصلی شناخته می‌شوند، بلکه نقش مهمی در کار با API‌ها ایفا می‌کنند. این ابزارها امکان اعمال تغییرات یا قوانین خاصی را بر این درخواست‌ها و پاسخ‌ها فراهم می‌آورند.

🔹 کاربرد Interceptors در برنامه‌نویسی:

- تغییر درخواست‌ها: دستکاری درخواست‌ها قبل از ارسال آن‌ها به سرور، مانند اضافه کردن یا تغییر هدرها.

- مدیریت پاسخ‌ها: پردازش پاسخ‌های دریافتی از سرور قبل از دسترسی به کد مصرف‌کننده.

- مدیریت خطاها: تعامل با خطاهایی که در زمان اجرای درخواست‌ها رخ می‌دهند.

🛠 بررسی Interceptors در axios:

در واقع axios کتابخانه‌ای محبوب در جاوااسکریپت برای ارسال درخواست‌های HTTP، از interceptors به عنوان راهکاری برای فراهم کردن کنترل دقیق‌تر بر درخواست‌ها و پاسخ‌ها پشتیبانی می‌کند.

✨ نحوه استفاده از Interceptors در axios:

1️⃣ درخواست - Request Interceptors:

قبل از ارسال درخواست به سرور فعال می‌شوند. می‌توانید آن‌ها را برای اضافه کردن اطلاعات احراز هویت یا تنظیم هدرها به کار گیرید.

2️⃣ پاسخ - Response Interceptors:

پس از دریافت پاسخ از سرور اجرا می‌شوند، که برای پیش‌پردازش داده‌های پاسخ یا مدیریت خطاها کاربردی هستند.

📝 مثال:

// اضافه کردن Request Interceptor
axios.interceptors.request.use(config => {
    // تغییرات در تنظیمات درخواست
    return config;
}, error => {
    // مدیریت خطا در درخواست
    return Promise.reject(error);
});


// اضافه کردن Response Interceptor
axios.interceptors.response.use(response => {
    // پردازش پاسخ
    return response;
}, error => {
    // مدیریت خطا در پاسخ
    return Promise.reject(error);
});

📖 جمع‌بندی:

بی‌شک interceptors ابزارهایی مهم در اکوسیستم برنامه‌نویسی هستند که به توسعه‌دهندگان امکان کنترل و انعطاف‌پذیری بیشتری در مدیریت API‌ها و تعاملات شبکه‌ای می‌دهند. با استفاده از این ابزارها در کتابخانه‌هایی مانند axios ، کار با API‌ها ساده‌تر، امن‌تر و کارآمدتر می‌شود.

📁 #Interceptors #axios #APIs

✅ کانال تخصصی لاراول
📌 @PapiDon_state

☕️ اتاق برنامه‌نویسی
📌 @PapiDon_coding

✨ Object.keys()

یک متد استاندارد در جاوااسکریپت است که به شما امکان می‌دهد کلیدهای (یا خصوصیات) یک شیء (object) را به صورت آرایه استخراج کنید. این متد، که بخشی از استاندارد ECMAScript 5 است، به شما این قابلیت را می‌دهد که بر روی کلیدهای موجود در شیء‌های مختلف جاوااسکریپت کار کنید.

🔑 نحوه استفاده:

برای استفاده از ()Object.keys, شما به یک شیء نیاز دارید که مایل به دریافت کلیدهای آن هستید. این متد را بر روی شیء فراخوانی می‌کنید و نتیجه به صورت یک آرایه از کلیدهای آن شیء خواهد بود.

let object = {
  name: "John",
  age: 30,
  city: "New York"
};

let keys = Object.keys(object);
console.log(keys); // نتیجه: ["name", "age", "city"]

🧩 کاربردها:

🔹شمارش خصوصیات: می‌توانید از ()Object.keys برای تعیین تعداد خصوصیات یک شیء استفاده کنید.

🔹پیمایش خصوصیات: این متد برای پیمایش و اجرای عملیات روی هر یک از خصوصیات شیء بسیار مفید است.

🔹فیلتر کردن خصوصیات: با استفاده از ()Object.keys و ترکیب آن با سایر متدها، می‌توانید خصوصیات خاصی از شیء را فیلتر و انتخاب کنید.

💡نکات مهم:

- فقط خصوصیات قابل شمارش شیء را برمی‌گرداند.

- ترتیبی که کلیدها برگردانده می‌شوند ممکن است در مرورگرها یا محیط‌های مختلف جاوااسکریپت متفاوت باشد.



📁 #javascript

✅ کانال تخصصی لاراول
📌 @PapiDon_state

☕️ اتاق برنامه‌نویسی
📌 @PapiDon_coding

🔥جدیدترین ویژگی‌های JavaScript در سال 2023

چهاردهمین نسخه ECMAScript 2023 این زبان، تغییرات فوق‌العاده‌ای دارد که زندگی برنامه‌نویسی شما را آسان‌تر می‌کند. در این مطلب به بررسی هر یک از این تغییرات می‌پردازم و توضیح می‌دهم که چرا آن‌ها مفید هستند. پس بیایید شیرجه بزنیم و نگاهی به برخی روش‌های بیندازیم.

⚙️ Object.groupBy

فرض کنید که شما یک آرایه از اشیاء دارید و می‌خواهید آن‌ها را بر اساس مقدار ویژگی، نوع یا تعداد جدا کنید.

const inventory = [
  { name: "asparagus", type: "vegetables", quantity: 5 },
  { name: "bananas", type: "fruit", quantity: 0 },
  // ... ادامه مثال
];

حالا ما یک روش جدید به نام GroupBy داریم که به شما اجازه می‌دهد همین کار را انجام دهید.
برای استفاده از آن، Object.groupBy را روی هر آرایه‌ای از اشیاء استفاده کنید و یک تابع که کلید مشخصی را که می‌خواهید دسته‌بندی کنید، برمی‌گرداند، پاس دهید.
در اینجا، ما یک آرایه از اشیاء به نام inventory داریم. و یک تابع myCallback که یک پارامتر quantity می‌گیرد و ok را در صورتی که تعداد بیشتر از 5 باشد، برمی‌گرداند، یا در غیر این صورت restock را برمی‌گرداند.

ما آرایه inventory و تابع myCallback را به Object.groupBy پاس می‌دهیم تا اقلام موجود در آرایه را بر اساس تعداد دسته‌بندی کند.

function myCallback({ quantity }) {
  return quantity > 5 ? "ok" : "restock";
}

const result2 = Object.groupBy(inventory, myCallback);

نتیجه یک شیء خواهد بود که کلید که دسته بندی است و داده‌های مشخص داخل آن را دارد.

{
    "restock": [ ... ],
    "ok": [ ... ]
}

🔄 Array.toSliced(), Array.toSorted(), و Array.toReversed()

زمانی که ما روش‌هایی مثل ()splice یا ()sort یا ()reverse را استفاده می‌کنیم، آن‌ها آرایه اصلی را تغییر می‌دهند. گاهی اوقات این می‌تواند مشکل‌ساز باشد.

اما زمانی که از ()toSorted یا ()toSpliced یا ()toReversed استفاده می‌کنیم، ما می‌توانیم آرایه را بدون تغییر دادن آرایه منبع، جدا، مرتب، و معکوس کنیم. نحوه کارکرد آن به این صورت است:

const numbers = [3, 4, 1, 5, 2];

const splicedNumbers = numbers.toSpliced(1, 1);
const sortedNumbers = numbers.toSorted();
const reversedNumbers = numbers.toReversed();

در این مثال، ما از ()toSpliced برای جداسازی آرایه، ()toSorted برای مرتب‌سازی آرایه، و ()toReversed برای معکوس کردن آرایه استفاده می‌کنیم. آن‌ها دقیقاً مانند splice، sort، و reverse عمل می‌کنند اما تفاوت آن‌ها این است که آن‌ها یک آرایه جدید برمی‌گردانند و آرایه اصلی را تغییر نمی‌دهند.


🔍 findLast() و findLastIndex()

قبل از ES14، اگر می‌خواستید آخرین عنصر یا شاخص را در آرایه پیدا کنید که شرط خاصی را برآورده می‌کند، شما باید ابتدا آرایه را معکوس می‌کردید.

function findLastIndexByReversing(arr, target) {
  // ... کد مثال
}

function findLastIndex(arr, target) {
  // ... کد مثال
}

اما حالا، ما یک روش به نام ()lastIndexOf داریم که از انتهای آرایه شروع می‌شود و مقدار اولین عنصری را که شرط را برآورده می‌کند برمی‌گرداند.

const fruits = ['apple', 'banana', 'orange', 'banana', 'kiwi'];

const lastIndex = fruits.lastIndexOf('banana');

🎬 خلاصه

این‌ها تغییراتی بودند که در JavaScript به عنوان ECMAScript 2023 معرفی شدند.
ممنون از حضورت و حمایتت، یه لایک هم بزن که حالمون جا بیاد 😉🫶



📁 #javascript

✅ کانال تخصصی لاراول
📌 @PapiDon_state

☕️ اتاق برنامه‌نویسی
📌 @PapiDon_coding

✨ چگونه از متد ()Array reduce در جاوااسکریپت استفاده کنیم !

👨‍💻چگونگی کارکرد متد ()reduce

متد ()reduce از قابلیتی که ارائه می‌دهد، یعنی تکرار و «کاهش» مقادیر یک آرایه به یک مقدار، نام‌گذاری شده است.

🔹ساده‌ترین راه برای فهمیدن نحوه کارکرد متد ()reduce از طریق یک مثال است، پس بیایید اول یک مثال آسان ببینیم.

فرض کنید شما یک آرایه از اشیاء دارید که شامل ویژگی‌های name و price به شرح زیر است:

const items = [
  { name: 'Apple', price: 1 },
  { name: 'Orange', price: 2 },
  { name: 'Mango', price: 3 },
];

🔢 سپس، وظیفه شما این است که جمع قیمت‌ها را بگیرید و قیمت کل را بدست آورید. شما می‌توانید این کار را با استفاده از متد ()forEach به شکل زیر انجام دهید:

let totalPrice = 0;

items.forEach(item => {
  totalPrice += item.price;
})

console.log(totalPrice); // 6

🔄 اما، از آنجا که ما به دنبال به دست آوردن یک مقدار تکی از آرایه هستیم، متد ()reduce برای این کار مناسب‌تر خواهد بود.

✅ متد ()reduce به شیوه‌ای مشابه به متد ()forEach کار می‌کند، با این توانایی اضافه که نتیجه هر تکرار را به عنوان یک مقدار تکی جمع‌آوری کند.

🧮 بیایید سعی کنیم قیمت کل را با استفاده از متد ()reduce بدست آوریم. ابتدا، شما باید متد ()reduce را فراخوانی کرده و دو پارامتر را به تابع callback ارسال کنید: accumulator و item.

const totalPrice = items.reduce((accumulator ,item) => {
  return accumulator

 += item.price;
}, 0)

🔥 چرا مقدار اولیه Accumulator در متد ()reduce جاوااسکریپت مهم است؟

در برنامه‌نویسی، بخصوص وقتی با آرایه‌ها کار می‌کنیم، گاهی اوقات نیاز داریم که مقادیر داخل آرایه را به یک مقدار تکی تبدیل کنیم. متد ()reduce در جاوااسکریپت دقیقاً برای این کار طراحی شده است. اما برای استفاده صحیح از این متد، باید درک کنیم چرا مقدار اولیه برای accumulator اهمیت دارد.

🌟 مقدار اولیه Accumulator چیست؟

در ساده‌ترین شکل، Accumulator مانند یک جعبه است که مقادیر حاصل از هر دور تکرار (iteration) را در خود جمع‌آوری می‌کند. شما می‌توانید تصور کنید که در هر دور تکرار، مقدار جدیدی به این جعبه اضافه می‌شود.

🛠 چرا مقدار اولیه مهم است؟

وقتی متد ()reduce را شروع می‌کنیم، باید به این "جعبه" یا Accumulator یک مقدار اولیه بدهیم. این مقدار اولیه نقطه شروعی برای جمع‌آوری مقادیر است.

🔔 اگر مقدار اولیه را مشخص نکنیم، متد ()reduce اولین مورد در آرایه را به عنوان مقدار شروع انتخاب می‌کند. این می‌تواند باعث نتایج غیرمنتظره شود، چرا که شاید مقدار اولیه آرایه با آنچه ما می‌خواهیم مطابقت نداشته باشد.

🔸 برای مثال، اگر ما می‌خواهیم مجموع قیمت‌های محصولات را محاسبه کنیم، مقدار اولیه باید صفر باشد، چون از صفر شروع به جمع کردن قیمت‌ها می‌کنیم.

🧩 به عبارت دیگر، مقدار اولیه Accumulator به متد ()reduce می‌گوید که از کجا و با چه مقداری شروع به جمع‌آوری و کاهش مقادیر کند. این یک قدم حیاتی در استفاده صحیح از متد ()reduce است.

👨‍🏫 نتیجه‌گیری

و این همه چیز است! در نگاه اول، متد ()reduce پیچیده‌تر از سایر متدهای آرایه جاوااسکریپت مانند ()forEach و ()filter به نظر می‌رسد. اما وقتی مفهوم Reducer و Accumulator را درک کنید، این متد در واقع بسیار ساده است.



📁 #javascript

✅ کانال تخصصی لاراول
📌 @PapiDon_state

☕️ اتاق برنامه‌نویسی
📌 @PapiDon_coding

✨میکرو فرانت‌اند (Micro Frontend) چیست؟

میکرو فرانت‌اند، رویکردی نوین در توسعه وب است که از اصول معماری میکروسرویس‌ها در بخش فرانت‌اند وب‌سایت‌ها استفاده می‌کند. این رویکرد به تیم‌های توسعه اجازه می‌دهد تا قسمت‌های مختلف واسط کاربری (UI) یک وب‌سایت بزرگ را به صورت جداگانه و مستقل توسعه دهند، طراحی کنند و مدیریت نمایند.

🧩 کاربرد و فواید میکرو فرانت‌اند

🔸تقسیم کار و تخصصی‌سازی: هر تیم می‌تواند روی بخش خاصی از UI تمرکز کرده و تخصص خود را در آن زمینه اعمال کند.

🔸استقلال و انعطاف‌پذیری: تیم‌ها می‌توانند در انتخاب فناوری‌ها و ابزارهای خود مستقل باشند.

🔸تسهیل مدیریت پروژه: کاهش وابستگی‌های میان تیم‌ها به مدیریت راحت‌تر پروژه‌های بزرگ کمک می‌کند.

🛠 چالش‌های میکرو فرانت‌اند

🔹هماهنگی و ارتباط: نیاز به هماهنگی دقیق بین تیم‌های مختلف برای اطمینان از یکپارچگی کلی سیستم.

🔹پیچیدگی فنی: مدیریت وابستگی‌ها و ارتباطات بین بخش‌های مختلف می‌تواند پیچیده باشد.

🔹عملکرد: اطمینان از عملکرد بالا و سازگاری در تمام بخش‌ها چالش برانگیز است.

🔄 چگونگی پیاده‌سازی

پیاده‌سازی میکرو فرانت‌اند به طراحی دقیق و در نظر گرفتن جنبه‌هایی نظیر مدیریت وابستگی‌ها، روش‌های ارتباطی بین کامپوننت‌ها و استراتژی‌های اعمال تغییرات نیاز دارد. ابزارهایی مانند Webpack, Module Federation و فریم‌ورک‌های مدرن مانند React یا Angular می‌توانند در این زمینه کمک کننده باشند.

🏛 معماری مونولیتیک (Monolith) چیست؟

در معماری مونولیتیک، کل وب‌سایت یا اپلیکیشن به صورت یکپارچه و در هم تنیده طراحی و توسعه می‌یابد. در این سیستم، فرانت‌اند و بک‌اند به شدت به هم وابسته‌اند و هر تغییری نیاز به بازبینی و تست کل سیستم دارد.

🔄 تفاوت‌های میکرو فرانت‌اند و معماری مونولیتیک

- تجزیه و تحلیل: میکرو فرانت‌اند به تقسیم بخش‌های مختلف UI و مدیریت مستقل آن‌ها توسط تیم‌های مختلف می‌پردازد، در حالی که در معماری مونولیتیک، تمام اجزای سیستم به صورت یکپارچه توسعه می‌یابند.

- انعطاف‌پذیری: میکرو فرانت‌اند به تیم‌ها اجازه می‌دهد تا در انتخاب فناوری‌ها و روش‌های کار خود مستقل باشند، در حالی که در معماری مونولیتیک، تیم‌ها محدود به استفاده از فناوری‌ها و استانداردهای مشترک هستند.

- مقیاس‌پذیری و نگهداری: میکرو فرانت‌اند امکان مقیاس‌پذیری و توسعه مستقل بخش‌های مختلف را فراهم می‌کند، در حالی که در مونولیتیک، تغییرات و نگهداری می‌تواند دشوارتر باشد زیرا هر تغییری ممکن است بر کل سیستم تأثیر بگذارد.

- زمان توسعه و راه‌اندازی: در میکرو فرانت‌اند، توسعه و راه‌اندازی سریع‌تر است زیرا تیم‌ها می‌توانند بخش‌های مختلف را به صورت مستقل کار کنند. در مونولیتیک، همه چیز باید به صورت همزمان توسعه یابد و تست شود.

📝 نتیجه‌گیری

میکرو فرانت‌اند با ارائه رویکردی ماژولار و انعطاف‌پذیر، به تیم‌های توسعه اجازه می‌دهد تا به صورت مستقل و کارآمدتر بر روی بخش‌های مختلف یک پروژه وب کار کنند. این در حالی است که معماری مونولیتیک، به دلیل وابستگی‌های درونی و یکپارچگی بالا، محدودیت‌ها و چالش‌های خاص خود را دارد.



📁 #MicroFrontend

✅ کانال تخصصی لاراول
📌 @PapiDon_state

☕️ اتاق برنامه‌نویسی
📌 @PapiDon_coding

🌐 PostgreSQL

یک سیستم مدیریت پایگاه داده‌های رابطه‌ای متن‌باز (RDBMS) است که برای انعطاف‌پذیری، پایداری و قابلیت‌های پیشرفته شناخته می‌شود. رایگان است و قابلیت‌های پیشرفته‌ای مانند پشتیبانی از تراکنش‌های پیچیده، JOIN‌های پیشرفته، ویوها (Views)، و توابع ذخیره‌شده (Stored Procedures) را ارائه می‌دهد.

✅ مزایای PostgreSQL نسبت به MySQL:

1️⃣ توسعه‌پذیری بالا: PostgreSQL برای پشتیبانی از پردازش‌های بزرگ داده‌ای و عملیات پیچیده بهینه‌سازی شده است.

2️⃣ پشتیبانی از داده‌های مکانی: PostgreSQL با افزونه PostGIS، پشتیبانی قدرتمندی برای داده‌های مکانی ارائه می‌دهد.

3️⃣ امنیت بالا: ارائه امکانات امنیتی پیشرفته، از جمله کنترل دسترسی دقیق و رمزنگاری داده‌ها.

4️⃣ پشتیبانی از "NoSQL": قابلیت‌های NoSQL مانند JSON و XML را پشتیبانی می‌کند.

5️⃣ قابلیت انعطاف‌پذیری: PostgreSQL به دلیل معماری پیشرفته‌تر خود، انعطاف‌پذیری بیشتری در مدیریت پایگاه داده‌ها و طراحی دارد.

🆚 MySQL || PostgreSQL:

درواقع MySQL نیز یک سیستم مدیریت پایگاه داده محبوب است که بیشتر برای کاربردهای وب و کاربردهای کوچکتر مناسب است. در حالی که MySQL برای سادگی و سرعت شناخته شده، PostgreSQL برای قابلیت‌های پیشرفته‌تر و انعطاف‌پذیری بیشتر در برخورد با داده‌های پیچیده و بزرگ مورد توجه قرار می‌گیرد.

🔥چرا PostgreSQL را انتخاب کنیم؟

اگر نیاز به پایگاه داده‌ای دارید که از عملیات پیچیده و بزرگ داده‌ای پشتیبانی کند، PostgreSQL گزینه‌ای عالی است. همچنین، اگر به دنبال امنیت بالا و انعطاف‌پذیری در تعریف داده‌ها هستید، PostgreSQL می‌تواند نیازهای شما را برآورده سازد.

✨ نتیجه‌گیری:

در حالی که MySQL برای پروژه‌های کوچکتر و ساده‌تر مناسب است، PostgreSQL برای پروژه‌های بزرگتر و پیچیده‌تر که نیاز به قابلیت‌های پیشرفته‌تر دارند، یک انتخاب عالی است.



📁 #PostgreSQL

✅ کانال تخصصی لاراول
📌 @PapiDon_state

☕️ اتاق برنامه‌نویسی
📌 @PapiDon_coding

✨ تفاوت‌های اصلی بین ORM و ODM

🌐 در دنیای برنامه‌نویسی، دو ابزار کلیدی برای تعامل با پایگاه‌های داده وجود دارد: ORM و ODM. بیایید نگاهی دقیق‌تر به تفاوت‌های این دو بیندازیم:

🔹مفهوم ORM (Object-Relational Mapping):

- کاربرد: به کار رفتن در پایگاه‌داده‌های رابطه‌ای مانند MySQL, PostgreSQL, و SQLite.

- عملکرد: تبدیل جداول پایگاه داده به اشیاء در زبان برنامه‌نویسی. هر جدول معادل یک کلاس و هر رکورد معادل یک نمونه از آن کلاس می‌باشد.

- مزایا: امکان تعامل آسان با پایگاه‌داده‌های رابطه‌ای بدون نیاز به نوشتن کوئریهای پیچیده SQL.

🔸مفهوم ODM (Object-Document Mapping) :

- کاربرد: استفاده برای پایگاه‌داده‌های مدارک مانند MongoDB.

- عملکرد: تبدیل اسناد پایگاه داده به اشیاء در زبان برنامه‌نویسی. هر سند می‌تواند ساختار داده‌ای پیچیده‌ای داشته باشد.

- مزایا: امکان تعامل راحت با پایگاه‌داده‌های مبتنی بر (Document-based) و بهره‌گیری از انعطاف‌پذیری و ساختار چندگانه‌ی داده‌ای آن‌ها




📁 #ORM #ODM

✅ کانال تخصصی لاراول
📌 @PapiDon_state

☕️ اتاق برنامه‌نویسی
📌 @PapiDon_coding

💻 راهنمای نصب لینوکس در ویندوز با استفاده از WSL (Windows Subsystem for Linux)

🎯 این راهنما به شما کمک می‌کند تا به راحتی یک توزیع لینوکس را در محیط ویندوز خود با استفاده از Windows Subsystem for Linux (WSL) نصب کنید - بدون نیاز به استفاده از ماشین‌های مجازی سنگین!

🛠 مرحله 1: فعال‌سازی WSL در ویندوز

1️⃣ باز کردن PowerShell به عنوان مدیر (Administrator)

- روی دکمه استارت راست‌کلیک کنید و Windows PowerShell (Admin) را انتخاب کنید.

2️⃣ اجرای دستور زیر برای فعال‌سازی WSL

wsl --install
   

- این دستور، WSL را به همراه توزیع پیش‌فرض Ubuntu نصب می‌کند.

3️⃣ ریستارت کامپیوتر

- پس از اتمام نصب، سیستم خود را ریستارت کنید.


🐧 مرحله 2: بررسی و انتخاب توزیع لینوکس

4️⃣ بررسی توزیع‌های موجود

- پس از ریستارت، PowerShell را باز کرده و دستور زیر را اجرا کنید:

     
wsl --list --online
     

- لیست توزیع‌های قابل نصب نمایش داده می‌شود.

5️⃣ انتخاب و نصب توزیع دلخواه

- برای نصب توزیع مورد نظر، مثلاً Ubuntu، دستور زیر را وارد کنید:

wsl --install -d Ubuntu
     

🔑 مرحله 3: تنظیم حساب کاربری لینوکس

6️⃣ ایجاد نام کاربری و رمز عبور

- پس از نصب توزیع، یک پنجره ترمینال باز می‌شود که از شما می‌خواهد نام کاربری و رمز عبور ایجاد کنید.

- نام کاربری را وارد کنید (مثلا ali).
- رمز عبور را ایجاد کرده و تأیید کنید.


⚙️ مرحله 4: شروع به کار با لینوکس

7️⃣ استفاده از توزیع لینوکس

- پس از اتمام تنظیمات، شما می‌توانید از توزیع لینوکس خود در محیط WSL استفاده کنید.

- دستورات لینوکس را می‌توانید مستقیماً در این ترمینال اجرا کنید.


🎉 تبریک! شما با موفقیت یک توزیع لینوکس را در ویندوز خود نصب کردید. حالا می‌توانید از امکانات و قابلیت‌های لینوکس در محیط ویندوز بهره‌مند شوید!




📁 #Linux #Windows

✅ کانال تخصصی لاراول
📌 @PapiDon_state

☕️ اتاق برنامه‌نویسی
📌 @PapiDon_coding

✨ تفاوت بین استفاده از Windows Subsystem for Linux (WSL) و ماشین‌های مجازی (VMs) برای اجرای لینوکس در ویندوز در چند جنبه اصلی خلاصه می‌شود:

1️⃣ 🏃 عملکرد و کارایی

🔸 WSL:

- ارائه عملکرد بالاتر و استفاده بهینه‌تر از منابع سیستم، زیرا WSL مستقیماً روی سیستم عامل میزبان اجرا می‌شود و نیازی به شبیه‌سازی کل سخت‌افزار ندارد.
- واکنش سریع‌تر و زمان بارگذاری کمتر نسبت به ماشین‌های مجازی.

🔹ماشین‌های مجازی:

- ممکن است کمی کندتر از WSL باشند چون نیاز به شبیه‌سازی یک سیستم کامل سخت‌افزاری دارند.
- استفاده بیشتر از منابع سیستم، مخصوصاً در زمینه حافظه و پردازنده.

2️⃣ 📦 مدیریت منابع

🔸 WSL:

- به طور خودکار منابع سیستم را مدیریت می‌کند و به اندازه نیاز منابع را تخصیص می‌دهد.
- اشغال فضای کمتر در هارد دیسک نسبت به یک VM کامل.

🔹ماشین‌های مجازی:

- نیاز به تخصیص دستی منابع دارند، مانند تعیین مقدار حافظه RAM و فضای دیسک.
- ممکن است فضای بیشتری را در هارد اشغال کنند.

3️⃣ ⚙️ تعامل با سیستم عامل میزبان

🔸 WSL:

- امکان دسترسی و تعامل آسان با فایل‌های ویندوز.
- اجرای برنامه‌های ویندوز و لینوکس به طور هم‌زمان و بدون مشکل.

🔹ماشین‌های مجازی:

- محیط کاملاً جدا از سیستم عامل میزبان.
- نیاز به راه‌اندازی سیستم‌های فایل مجزا و انتقال فایل بین میزبان و مهمان.

4️⃣ 🔧 راه‌اندازی و نگهداری

🔸 WSL:

- راه‌اندازی سریع و ساده‌تر.
- نیاز به نگهداری کمتر و به‌روزرسانی‌های ساده‌تر از طریق ویندوز.

🔹ماشین‌های مجازی:

- راه‌اندازی اولیه ممکن است پیچیده‌تر و زمان‌بر باشد.
- نیاز به نگهداری دوره‌ای مانند به‌روزرسانی‌های سیستم عامل مهمان.

5️⃣ 🔄 انعطاف‌پذیری

🔸 WSL:

- محدود به توزیع‌های لینوکسی که توسط مایکروسافت پشتیبانی می‌شوند.

🔹ماشین‌های مجازی:

- امکان نصب و اجرای طیف وسیع‌تری از سیستم‌های عامل، از جمله نسخه‌های مختلف لینوکس و حتی سیستم‌های عامل دیگر.


💠 در نهایت، انتخاب بین WSL و ماشین مجازی به نیازهای خاص کاربر و سناریوهای استفاده بستگی دارد. WSL برای توسعه‌دهندگانی که به دنبال یک محیط سبک‌تر و تعامل نزدیک‌تر با ویندوز هستند، مناسب است، در حالی که ماشین‌های مجازی برای مواردی که نیاز به جداسازی کامل و پشتیبانی از سیستم‌های عامل متنوع است، ایده‌آل هستند.



📁 #Linux #Windows

✅ کانال تخصصی لاراول
📌 @PapiDon_state

☕️ اتاق برنامه‌نویسی
📌 @PapiDon_coding

⚙️ اینترنت اشیاء (IoT) به مفهوم گسترده‌تر و پیشرفته‌تر اتصال دستگاه‌ها و وسایل مختلف به اینترنت اشاره دارد، که فراتر از محدوده سنتی ارتباطات الکترونیکی است. در این سیستم، اشیاء یا دستگاه‌هایی که پیشتر هیچ‌گونه قابلیت ارتباطی نداشتند، توانایی جمع‌آوری، ارسال و دریافت اطلاعات را دارند. این دامنه شامل وسایل خانگی معمولی مانند یخچال‌ها و تلویزیون‌ها، و همچنین وسایل پیچیده‌تر مانند خودروها، سیستم‌های حمل‌ونقل شهری و تجهیزات پزشکی می‌شود.

✨ این تکنولوژی، امکان ارتباط بین دستگاه‌ها و تبادل اطلاعات را فراهم می‌آورد که منجر به خلق سیستم‌های هوشمند و خودکار می‌شود. مثلاً، یک یخچال هوشمند می‌تواند محتویات خود را تحلیل کرده و در صورت نیاز، به صورت خودکار سفارش مواد غذایی دهد. یا سیستم روشنایی هوشمند که بر اساس حضور افراد در اتاق، شدت نور را تنظیم می‌کند.

🌍 در زمینه‌های مختلفی چون صنعت، کشاورزی، حمل‌ونقل و بهداشت و درمان، IoT کاربردهای گسترده‌ای دارد. از طریق IoT، جمع‌آوری اطلاعات دقیق و لحظه‌ای میسر می‌شود که به بهینه‌سازی فرآیندها کمک می‌کند. به عنوان نمونه، در بخش کشاورزی، سیستم‌های IoT می‌توانند شرایط محیطی مانند رطوبت، دما و سطح مواد مغذی خاک را کنترل کرده و به کشاورزان در مدیریت موثرتر مزارع یاری رسانند.

🔒 در حالی که IoT فرصت‌های بی‌شماری را فراهم می‌آورد، چالش‌هایی مانند امنیت سایبری و حفظ حریم خصوصی نیز مطرح است که نیازمند توجه دقیق و اتخاذ راهکارهای مناسب است. این مسئله تأکید می‌کند بر اهمیت طراحی سیستم‌های IoT با در نظر گرفتن اصول امنیتی و حفاظت از داده‌های شخصی کاربران.




📁 #IoT

✅ کانال تخصصی لاراول
📌 @PapiDon_state

☕️ اتاق برنامه‌نویسی
📌 @PapiDon_coding