🔴 چرا گاهی مردم حاضرند به کسی که عدالت ندارد و ظلم می‌کند رأی دهند؟

🚨 بعضی‌وقت‌ها مردم حاضرند ظلم باشد و بدبخت بشوند، ولی یک چیزی داشته باشند به نام «آزادی و رهایی»

🔻چه اتفاقی می‌افتد که مردم از عدالت رویگردان می‌شوند؟

🔻آدم‌ها اگر همه‌اش در حساب و کتاب و ضابطه باشند، خسته می‌شوند و بعد از مدتی احساس خفگی پیدا می‌کنند؛ لذا یک‌جاهایی دوست دارند در یک جهان «بی‌حساب و کتاب» تنفس کنند.

🔻چرا عمر جذابیت شعار «عدالت» از جذابیت شعار «آزادی» کمتر است؟

🔻همین انسانی که دوست دارد در یک جهان پر از نظم، عدالت و قانونمندی زندگی کند، برای پرواز، به چیزی فراتر از عدالت، نظم و قانون احتیاج دارد.

❓خدا «گرایش انسان به رها بودن» را چطور پاسخ می‌دهد؟
____________________________________
#راه_های_رسیدن به #حال_خوش_معنوی و #نشاط_زندگی-ج7
#بخش_دوم
#استاد_پناهیان:

💠خدا در آیۀ قرآن هم دستور داده که خوشحال شویم، و هم منشأ این خوشحالی مشخص فرموده: « بگو مؤمنین به فضل و رحمت خدا-و به همین‌ها- خوشحال و شنگول باشند؛ قُلْ بِفَضْلِ اللَّهِ وَ بِرَحْمَتِهِ فَبِذلِكَ فَلْيَفْرَحُوا»(یونس/58) و اما ذیل این آیه یک بحث جذاب و اساسی وجود دارد.

💠 این جهان، جهان بسیار حساب‌شده و ضابطه‌مند و منظمی است و انسان هم طوری آفریده شده که به این نظم و انضباط جهان، علاقه دارد و این بُعد جهان را به عنوان جایی می‌خواهد که پایش را محکم روی آن بگذارد. اما همین انسانی که دوست دارد در یک جهان پر از نظم، عدالت و قانونمندی زندگی کند، برای پرواز، به چیزی فراتر از عدالت، نظم و قانون احتیاج دارد.

💠آدم‌ها اگر همه‌اش در حساب و کتاب و ضابطه باشند، خسته می‌شوند و بعد از مدتی احساس خفگی پیدا می‌کنند لذا یک‌جاهایی دوست دارند در یک جهان «بی‌حساب و کتاب» تنفس کنند. ولی آدم‌ها را به‌خاطر این احساس‌شان با مفهوم «آزادی»(به معنای ارضاء هوای نفس) فریب داده‌اند و آنها را به هرزگی جذب کرده‌اند.

💠یک‌جاهایی انسان‌ها یک‌دفعه‌ای دلش برای ول بودن و بی‌بند و باری تنگ می‌شود. لذا گاهی اگر یک کسی شعار «ول بودن» بدهد، مردم بعضاً حاضرند از نان شب‌ خودشان هم بگذرند و به او رأی بدهند. اگر به مردم بگویید: «او که عدالت ندارد!» می‌گویند: «بله درست است؛ ظلم می‌شود، اما در عوض، ول هستیم!»

💠انسان یک گرایشی به «رهایی» یا «ول بودن» دارد و صهیونیست‌ها این گرایش انسان‌ها را فهمیده‌اند، لذا بیش از همه، صهیونیست‌ها در جهان شعار آزادی می‌دهند.

💠عدالت شعار خوبی است و انسان‌ها عدالت را دوست دارند، اما عمر جذابیت این شعار از عمر جذابیت شعار آزادی پایین‌تر است! عدالت یعنی نوعی نظم، اما در مقابلش انسان‌ یک‌نوع بی‌نظمی را هم دوست دارد. لذا گاهی انسان، عدالت را ول می‌کند! هرچند اگر عدالت نباشد، ظلم مردم را بدبخت می‌کند، اما بعضی‌وقت‌ها مردم حاضرند بدبخت بشوند، ولی یک چیزی داشته باشند به نام «آزادی و رهایی».

💠انسان یک‌جاهایی از عدالت می‌گریزد و این اتفاق در ادعیه نیز آمده: خدایا؛ من از عدلت تو فرار می‌کنم! مِنْ كُلِّ عَدْلِكَ مَهْرَبِي‏ (دعای عرفۀ امام حسین(ع)) حالا در مقابل عدل، چه می‌خواهی؟ ظلم می‌خواهی؟ نه! در مقابل عدل، فضل تو را می‌خواهم!

💠خدا این گرایش ما به رها بودن از ضوابط را می‌داند، لذا یک‌جایی را برای پرواز و رهایی ما قرار داده است. جایی که خدا فراتر از عدل با بنده‌اش رفتار می‌کند، آن جایی است که با «فضل» خودش رفتار می‌کند، یعنی فوق ضوابط رفتار می‌کند. البته این فضای آزادی و رهایی، یعنی فضل، دستِ خود خداست.

💠واقعاً همین فضل خداست که نقطۀ رهایی و شادی انسان است. اما مردم فضل خدا را رها کرده‌اند و آن لحظه‌هایی که می‌خواهند از نظام عادلانۀ خلقت فرار کنند، به مفهوم آزادی به‌معنای هرزگی‌ رو می‌آورند، ولو می‌دانند که در این آزادی، به خودشان لطمه می‌زنند.

💠چه می‌شود که مردم از عدالت رویگردان می‌شوند؟ آدم‌ها دوست ندارند همیشه همۀ کارهای‌شان طبق ضابطه پیش برود، بلکه یک اوقاتی هم دوست دارند رها باشند، اما به‌جای اینکه با فضل خدا دنبال رهایی باشند، دنبال آزادی به‌معنای هرزگی و بی‌عدالتی می‌روند.

#مسجد_امام_صادق(ع)-96.3.12
🔊 صوت:
telegram.me/Panahian_mp3/1398
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
✅ کانال رسمی #استاد_پناهیان
@Panahian_ir

🌀«مرگ بر آمریکا»ی از صمیم دل، باعث حال خوش معنوی می‌شود
goo.gl/R2vley
⭕️حال خوش معنوی، نتیجۀ انرژی مثبت بشارت و لبخند خدا به ماست/برای رسیدن به حال خوش معنوی، کاری کنید که خدا خوشش بیاید و لبخند بزند

⭕️قرآن: خدا به کسانی که اهل اجتناب از طاغوتند بشارت می‌دهد/ اگر حال خوش معنوی می‌خواهی، مثل رزمنده‌ها انقلابی باش، یعنی در مقابل زورگوهای به بشریت بایست تا خدا به تو لبخند بزند؛ حال خوش معنوی جبهه‌ها مال همین بود

⭕️ترجمۀ امروزی اجتناب از طاغوت، «مرگ بر آمریکا»ست

⭕️آموزش و پرورش اگر فلسفۀ دشمنی ما و آمریکا را یاد ندهد، هرچه اعتقادات دینی یاد بدهد بچه‌ها را بیشتر از دین زده می‌کند!
_________
#راه_های_رسیدن به #حال_خوش_معنوی و #نشاط_زندگی-ج8
#استاد_پناهیان:


🔻قسمت اول

💠انسان‌ها به همدیگر انرژی مثبت یا منفی می‌فرستند(مثلاً با حسادت یا خیرخواهی) که می‌توان بازتابش را حس کرد، و حال ما را خوب یا بد می‌کند. علم هم تایید می‌کند. حالا اگر خدا از بنده‌ای خوشش بیاید و بهش لبخند بزند و انرژی مثبتی برایش بفرستد، آیا این بنده متوجه نمی‌شود؟! حال خوش معنوی یعنی حس قشنگی که در پس لبخند خدا برای ما پدید می‌آید. مثلاً می‌فرماید: وقتی مؤمن گناهی را ترک کند، خدا به‌جای لذت کاذب و بدفرجام آن گناه، لذتی به او می‌چشاند که حلاوتش را حس می‌کند (جامع‌الاخبار/145)

💠حال خوش معنوی بازتاب بشارت و لبخند خداست که یک شادی‌ای را در جان آدم تزریق می‌کند و حال او را خوب می‌کند! آدم می‌تواند بعد از رفتارهای خوبش، آثار نورانی بشارت‌های خدا را درک کند؛ مثلاً اگر مؤدبانه نماز بخوانی و خدا خوشش بیاید و لبخندی به تو بزند، حال خوش معنوی ناشی از لبخند خدا را می‌توانی حس کنی.

💠یک کاری کنید حال‌تان خوب بشود؛ مثلاً اگر استغفار کنید، غم و اندوه از دل‌تان می‌رود، چرا؟ چون خدا از توبه‌کنندگان خوشش می‌آید(بقره/222) اگر استغفار کردی ولی غم از دلت نرفت، یعنی استغفارت ایراد دارد؛ بگرد گناهت را پیدا کن و به آن اقرار کن تا حالت خوب شود.

💠وقتی بزرگترین عذاب در روز قیامت این است که خدا به انسان نگاه نکند (آل عمران/77 وتحف العقول/329)، بزرگ‌ترین نعمت هم این می‌شود که خدا به انسان نگاه کند و لبخند بزند. در همین دنیا هم می‌شود این را حس کرد!


🔻قسمت دوم

💠بشارت خدا که حسش می‌کنیم، باعث ایجاد حال خوش معنوی می‌شود. حالا خدا به چه کسی بشارت می‌دهد؟ الَّذينَ اجْتَنَبُوا الطَّاغُوتَ أَنْ يَعْبُدُوها وَ أَنابُوا إِلَى اللَّهِ، لَهُمُ الْبُشْری! (زمر/17) کسانی که از طاغوت اجتناب می‌کنند و حاضر نیستند آن‌را بندگی کنند و به سوی خدا انابه می‌کنند؛ برای اینها بشارت هست! اول از طاغوت اجتناب کن، بعد برو در خانۀ خدا مناجات کن، آن‌وقت مناجات تو عین مناجات بچه رزمنده‌ها اثر دارد و خدا خوشش می‌آید! پس برای رسیدن به حال خوش معنوی، اول باید تکلیفت را با طاغوت روشن کنی؛ یعنی باید انقلابی باشی.

💠انقلابی یعنی کسی که از طاغوت اجتناب می‌کند و در مقابل طاغوت- نه در مقابل گنهکار- می‌ایستد. «انقلابی بودن» یک حس معنوی قشنگ به آدم می‌دهد. چرا بچه‌ رزمنده‌ها یک شبه راه صدساله را می‌رفتند؟ چون در متن جهاد و اجتناب از طاغوت بودند، و این بشارت الهی را درک می‌کردند.

👌طاغوت یعنی طغیان‌گری که می‌خواهد حق بقیه را بخورد، یعنی سلطه‌طلب و زورگوی به بشریت. ترجمۀ امروزی اجتناب از طاغوت، می‌شود #مرگ_بر_آمریکا. کسانی که از صمیم دل، اهل «مرگ بر آمریکا» گفتن هستند و تا استکبار را به زیر نکشند آرام نمی‌شوند، حس خوب معنوی پیدا می‌کنند.


🔻قسمت سوم

💠متاسفانه نهادهای فرهنگی ما، زحمت چندانی برای تبیین فلسفۀ مرگ بر آمریکا نکشیده‌اند! حوزه‌ای که برای تبیین مبانی مرگ بر آمریکا کار نکرده باشد حوزه نیست، آموزش و پرورشی که «فلسفۀ مرگ بر آمریکا» را برای بچه‌ها تبیین نکند استعمارزده است! مسجدی که در آن بویی از مرگ برآمریکا نیست، سجده‌هایش به سوی ابلیس است!

💠ما اگر فلسفۀ مبارزه با آمریکا را برای بچه‌ها توضیح داده بودیم، بچه‌ها می‌گفتند: «اگر هرزگی را آمریکایی‌ها و جنایت‌‌کارها از من می‌خواهند، پس من دیگر هرزگی نمی‌کنم!» امام صادق(ع) فرمود: این کمک از طرف خدا کافی است که نشان دهد دشمن تو گناه می‌کند(حسب المؤمن..؛ خصال/1/27)

💠وقتی ما در آموزش و پرورش 12‌سال به بچه‌ها یاد نمی‌دهیم دشمنت کیست، هرچه یاد بدهیم عین تعلیمات دینی بنی‌امیه است که امام باقر‌(ع) فرمود: بنی‌امیه ایمان را یاد می‌دادند اما کفر را یاد نمی‌دادند(أطلقوا للناس..‏؛ کافی/2/415)

💠آموزش وپرورش اگر فلسفۀ دشمنی آمریکا با ما و ما با آمریکا را یاد ندهد، هرچه اعتقادات دینی یاد بدهد فایده ندارد، و جز قدم برداشتن علیه دین اثری ندارد و جوان‌های ما را از دین زده می‌کند!

#مسجد_امام_صادق(ع)-96.3.13
🔊 صوت:
T.me/Panahian_mp3/1403

✅ کانال رسمی #استاد_پناهیان
@Panahian_ir

🌀سرور معنوی یعنی «رضایت خدا از من» نه «رضایت من از خودم»!

⭕️منشأ نشاط معنوی این است که خدا از تو خوشش بیاید و راضی شود!

⭕️کسی که نشاط معنوی ندارد، معمولاً رضایتمندی از خودش را جایگزین نشاط می‌کند

⭕️من خوبی‌ای ندارم که خدا را راضی کنم، اما خدا که مهربان است! با دیدن خوبی‌های خدا خودت را شاد کن. دعای جوشن‌کبیر بخوان و مدام از خوبی‌های خدا تعریف کن
____________________________________
#راه_های_رسیدن به #حال_خوش_معنوی و #نشاط_زندگی-ج9
#علیرضا_پناهیان:

💠 گاهی آدم در فقدان نشاط معنوی، خودش را به یک نشاط کاذب- هرچند کم و مختصر- مشغول می‌کند. نشاط کاذب مثل این می‌ماند که کسی با امید واهی خوشحال شود، اما بعد بفهمد که سرِکار بوده!

💠 یکی از عواملی که موجب می‌شود ما تشنۀ شادی و نشاط معنوی نباشیم و از آن غافل باشیم، رضایتمندی از خویشتن است. کسانی شادی و سرور معنوی ندارند، رضایتمندی از خود را جایگزین آن می‌کنند و خودشان را فریب می‌دهند.

💠آدم‌ها به‌جای اینکه به سرور معنوی برسند معمولاً سعی می‌کنند خودشان را از خودشان راضی نگه دارند و به این‌ترتیب خوشحال شوند! در حالی‌که سرور معنوی یعنی رضایتمندی خدا از من!

💠 منشأ سرور معنوی این است که خدا از تو خوشش بیاید و از تو راضی بشود! آن‌وقت ما این نیاز حیاتی و حقیقی خود را کنار گذاشته‌ایم و دنبالش نمی‌گردیم، در عوضش، خودمان را با رضایتمندی از خودمان سرگرم می‌کنیم!

💠عملیات «رضایتمندی از خود» این‌طور است که انسان مدام به خوبی‌های خودش نگاه می‌کند و خودش را مُحق و مظلوم می‌داند. چنین کسی را باید از خیال خام بیرون آورد و گفت: «اولاً هیچ آدم بدی نیست که هیچ خوبی‌ای نداشته باشد؛ حتی صدام و یزید! ثانیاً تو مأمور نیستی خوبی‌هایت را بشماری، بلکه مأموری بدی‌هایت را از بین ببری! خوبی‌هایت برای این است که به‌وسیلۀ آنها بدی‌هایت را از بین ببری!» پیامبر(ص) فرمود: هر بدی‌ای را در خودت از بین ببری بلافاصله یک بدی دیگر رو می‌آید(لَا يَنْفِي مِنْهَا عَيْباً إِلَّا بَدَا لَهُ عَيْبٌ؛کافی/2/148) لذا آدم تا آخر عمر با بدی‌ها درگیر است؛ و این تکلیف زندگی آدم است.

💠بعضی‌ها برای اینکه از یأس بیرون بیایند، با تکیه بر خوبی‌هایی که دارند، به خودشان امید واهی می‌دهند تا خود را سرحال نگه دارند! درحالی‌که راهش این است که بروی استغفار کنی و به رحمت خدا تکیه کنی.

💠خدا به داود(ع) فرمود: بگو کسی روی خوبی‌هایش حساب نکند، اگر من حساب بکشم، حتی صدیقین هم کم می‌آورند(أَنْذِرِ الصِّدِّیقِینَ..؛ کافی/2/314)‏

💠ریشۀ نشاط معنوی، دیدن رضایت و مهربانی خداست! شاید بگویی: من خوبی‌ای ندارم که خدا را راضی کنم. اما خدا که مهربان است! بیا با دیدن خوبی‌های خدا خودت را شاد کن؛ تا خوبی خدا را می‌بینی و از خوبی خدا می‌گویی خدا رحمتش را می‌فرستد و دلت را شاد می‌کند.

💠ان‌شاء الله بتوانی با جوشن‌کبیر لذت ببری و پرواز کنی! چون در این دعا همه‌اش از خوبی‌های خدا تعریف می‌کنی، این‌قدر نشاط به جانت وارد می‌شود که اصلاً خودت را فراموش می‌کنی.

💠معمولاً آدم‌ها با دیدن خوبی‌های خود، حال خودشان را خوب می‌کنند؛ همان‌ خوبی‌هایی که پلیدترین آدم‌ها هم بعضی‌هایش دارند! مثلاً وقتی یک خانم یا آقا، به همسر خودش ظلم می‌کند، برای اینکه از عذاب وجدان خلاص شود و خودش را خوشحال کند، می‌گوید: «آخر من این خوبی و آن خوبی را کردم،... پس هرچه گفتم حقش بود!»

💠می‌شود بی‌خیالِ خوبی‌های خودت بشوی؟ بعضی از این خوبی‌هایت ارثی است، بعضی‌هایش را هم خدا اجباری در کاسه‌ات گذاشته که ظرفت خالی نباشد! این خوبی‌هایت بال‌های تو هستند که پرواز کنی! عُجب و «از خود راضی بودن» به‌خاطر خوبی‌هایت موجب از بین رفتن اثر آن خوبی‌ها می‌شود.

💠به‌جای اینکه خوبی‌های خودت را ببینی و خوشحال بشوی، خوبی‌های خدا را ببین و خوشحال بشو! خودت را از خودت راضی نکن؛ خدا را از خودت راضی کن!

💠آدم باصفا به خوبی‌های‌ خدا خوشحال می‌شود نه به خوبیِ خودش! امیرالمؤمنین(ع) دعا می‌کند: الهی أَنْتَ کَمَا أُحِبُّ فَاجْعَلْنِی کَمَا تُحِبّ (خصال/2/420) یعنی خدایا تو همانی هستی که من دوست دارم، پس مرا هم همانی قرار بده که تو دوست داری.

💠 بگو «خدایا می‌خواهم از ذکرت لذت ببرم! می‌خواهم با تو خوش بگذرانم!» و بعد ببین که خدا چطور جوابت را می‌دهد و کمکت می‌کند! به خدا می‌ارزد آدم گناه را ترک کند به‌خاطر اینکه این لذت را ببرد! ‏

💠امام صادق(ع) می‌فرماید: لذتی که در اذان هست، سختی نماز و عبادت را از تن آدم بیرون می‌کند(لَذَّةُ مَا فِي النِّدَاءِ..؛ فقه‌القرآن/1/72) علی(ع) در تفسیر «حَيَّ عَلَى الْفَلَاح» می‌فرماید: یعنی بیا به سوی شادی‌ای که هیچ غصه‌ای با آن نیست(سُرُورٍ لَا حُزْنَ مَعَه‏؛ توحید صدوق/240)

#مسجد_امام_صادق(ع)-96.3.14
🔊 صوت:
t.me/Panahian_mp3/1407

@Panahian_ir

🌀 چرا دنیا بیشتر از آخرت، آدم‌ها را جذب می‌کند؟

🔴 آیا چون دنیا نقد است و آخرت نسیه؛ به دنیا بیشتر علاقمند می‌شویم؟

⭕️ اتفاقاً چون دنیا نقده باید زودتر از چشمت بیفتد؛ چون می‌بینی که تهش چیزی نیست!

⭕️ آنچه ما را به دنیا علاقه‌مند می‌کند «ذکر و خیال» رسیدن به دنیاست؛ نه خود دنیا!

⭕️ چگونه با یاد و خیال می‌توانیم از زندگی چندبرابر لذت ببریم؟
________________________________
#راه_های_رسیدن به #حال_خوش_معنوی و #نشاط_زندگی-ج10
#علیرضا_پناهیان:

💠این باید برای همۀ مردم جابیفتد که آدم اگر بخواهد بدون معنویت و دین، شاد باشد، شادی‌اش واقعی و عمیق نیست. علی(ع) می‌فرماید: کسانی که دنیا دارند، در دل‌شان زار می‌زنند؛ هرچند که ظاهرشان خوشحال باشد و دیگران غبطه آنها و داشته‌هایشان را بخورند(فَالْمُتَمَتِّعُونَ مِنَ الدُّنْيَا تَبْكِي قُلُوبُهُمْ وَ إِنْ فَرِحُوا؛ بحارالانوار/75/21)

💠 بخش اعظمی از لذت‌ها روحی هستند. ابن‌سینا در «اشارات» می‌گوید که حتی حیوان‌ها هم لذت روحی‌شان قوی‌تر از لذت جسمی‌شان است. لذت‌های جسمی اندکند و با لذت روحی مضاعف می‌شوند. ساده‌ترین دلیلش همین ترانه‌های عشقی است؛ یعنی عشق را در روابط زن و شوهری می‌آورند تا بیشتر لذت ببرند، چون لذت روحی از لذت جسمی بالاتر و اثرشان قوی‌تر است.

💠در تجربۀ بشری، لذت‌های عاطفی-که اسمش را عشق می‌گذارند- بیش از هر چیز دیگری تکرار می‌شود؛ به‌عنوان عامل شیرین‌کنندۀ حیات و گرم‌کنندۀ وجود انسان که موجب لذت روحی انسان می‌شود.

💠 در میان لذت‌های روحی کدام لذت قوی‌تر است؟ جایی که شما از عنصر «یاد و خیال» و از عنصر «شوق» در مسیر رسیدن، استفاده می‌کنید لذت بیشتری دارد. در ادبیات عاشقانه هم می‌گویند که وقتی عاشق به معشوق برسد همه چیز تمام است؛ اصل لذتش برای آن مدتی است که داشته به عشقش می‌رسیده، یعنی آن یاد و خیال، بزرگ‌ترین لذت انسان را تشکیل می‌دهد. عنصر خیال و یاد، دو عنصر روحی مهمی در لذت است که «شوقِ رسیدن» را در انسان ایجاد می‌کند.

💠معلوم است که بهشت الهی از نظر امکانات خیلی بهتر از دنیاست، اما چرا آخرت ما را جذب نمی‌کند، ولی دنیا ما را جذب می‌کند؟ آیا به‌خاطر این است که دنیا نقد و آخرت نسیه است؟! آیا چون دنیا را دیده‌ای و آخرت را ندیده‌ای، جذب آخرت نمی‌شوی؟ نه! اتفاقاً چون دنیا نقد است، باید زودتر از چشمت بیفتد، چون می‌توانی ببینی که تهش چیزی نیست! انسان موجودی است که اگر درست به دنیا نگاه کند، دنیا از چشمش می‌افتد و به آن علاقه پیدا نمی‌کند. خدا او را طوری ساخته‌ که وقتی دنیا را درست ببیند، دیگر برایش مزه ندارد. لذا اتفاقاً دنیا را چون می‌بینی باید به آن علاقه پیدا نکنی، مگر اینکه آن‌را برای ما تزیین کرده باشند و فریب‌مان دهند.

💠چرا شما آخرت را دوست نداری و دنیا را دوست داری؟ آیا چون آخرت نسیه است؟! اتفاقاً آخرت باید پیش شما محبوب‌تر باشد؛ چون معمولاً بهترین لذت در وجود انسان مربوط به شوق و خیال رسیدن است. یعنی خیالِ رسیدن به یک جای خوشمزه، از رسیدن به آن چیزهای خوشمزه و خوردن آن چیزهای خوشمزه، بیشتر لذت دارد. (كُلُّ شَيْ‏ءٍ مِنَ الدُّنْيَا سَمَاعُهُ أَعْظَمُ مِنْ عِيَانِهِ وَ كُلُّ شَيْ‏ءٍ مِنَ الْآخِرَةِ عِيَانُهُ أَعْظَمُ مِنْ سَمَاعِه‏؛ نهج البلاغه/خطبه117)

💠پس چرا ما به دنیا علاقه داریم؟ چون آن چیزی که ما را به دنیا علاقه‌مند می‌کند ذکر و یاد و خیال رسیدن به دنیاست؛ نه خودِ دنیا! مثلاً خیال اینکه «من بروم دانشگاه و مدرک دکتری بگیرم و به من بگویند آقای دکتر! چه کِیفی دارد!»

💠ذکر و یاد، این‌قدر قوی در جان انسان اثر می‌گذارد که دنیای نقد هم اگر بخواهد محبوب ما شود با ذکر و یادش، پیش ما عزیز می‌شود نه به‌خاطر نقد بودنش! حالا یک پیشنهاد دارم: بیایید با ذکر و یاد خدا و آخرت و بهشت، لذت ببریم!

💠امیرالمؤمنین(ع) می‌فرماید: ذکر خدا مایۀ سرور هر آدم متقی و لذت هر آدم یقین‌داری است (ذِكْرُ اللَّهِ مَسَرَّةُ كُلِّ مُتَّقٍ وَ لَذَّةُ كُلِّ مُوقِن‏»(غررالحکم/5174) آدمِ باتقوا کسی است که فهمیده دنیا واقعاً حال نمی‌دهد، آن‌وقت خداوند عشق و ذکر خودش و اولیاء خودش را به او می‌دهد تا واقعاً لذت ببرد، و کاری می‌کند که او از همین دنیای بی‌مزه هم-به عشق خدا- لذت ببرد.

💠خدا همین دنیای بی‌مزه را برای آدم باتقوا بامزه می‌کند؛ به این‌صورت که یک مزۀ برتر به او می‌دهد که به‌وسیلۀ آن، زندگی‌اش را لذت‌بخش می‌کند. مثلاً می‌فرماید: تو به‌خاطر من ازدواج کن، به‌خاطر من خانه‌داری کن، به‌خاطر من کار کن و پول در بیاور، به‌خاطر من بچه‌دار شو... تا واقعاً از زندگی‌ات لذت ببری.

#مسجد_امام_صادق(ع)-96.3.15
🔊صوت: T.me/Panahian_mp3/1409

@Panahian_ir

🌀 کارگاهی که خدا برای نشاط معنوی ما گذاشته، چیست؟

🔴 تصورِ بهشت و حیات آخرت، یکی از عوامل لذت بردن و نشاط معنوی است

⭕️ همین‌که انسان بداند «دارد به سمت یک لذت برتر می‌رود» موجب نشاط او می‌شود

⭕️ اگر انسان در آیندۀ خودش یک سرور بی‌نظیر نبیند، دچار افسردگی می‌شود

⭕️ تصورِِ بهشت، چنان لذتی در وجودت ایجاد می‌کند که می‌توانی همۀ رنج‌های دنیا را فراموش کنی!

⭕️اگر امید نداشته باشی که به مقام امثال آیت‌الله‌ بهجت(ره) برسی، دچار یأس ابلیس شده‌ای
____________________________________
#راه_های_رسیدن به #حال_خوش_معنوی و #نشاط_زندگی-ج11
#استاد_پناهیان:

💠اگر هدف نهایی ما لذت و شادمانی باشد، در مسیر رسیدن به آن هم طبیعتاً بانشاط حرکت می‌کنیم. اصلاً یکی از عوامل نشاط و شادی انسان این است که بداند «دارد به‌سمت یک لذت، نشاط و شادی فوق‌العاده بالا حرکت می‌کند» اگر انسان در آیندۀ خودش یک سرور بی‌نظیر نبیند، همین الان هم دچار افسردگی می‌شود.

💠 یکی از دلائل سرور و لذت بردن انسان، خوشبینی به آینده و امیدِ رسیدن به یک لذت برتر و نقشه کشیدن برای رسیدن به آن است. کسانی که از رسیدن به یک لذت بالا مأیوس باشند، آدم‌های بدخلق، و بدروحیه‌ و خطرناکی می‌شوند که برای ظلم وحشتناک به دیگران آماد‌ه‌اند.

💠 یکی از کارهای مهم ابلیس، ایجاد یأس در انسان است. اگر کسی امید و شوق رسیدن به «آیندۀ خیلی بهتر» نداشته باشد، حتماً تحت تأثیر ابلیس است.

💠آیا شما امیدوار هستید که بتوانید به مقام کسی مثل آیت‌الله‌ بهجت(ره) برسید یا نه؟ اگر این امید را نداشته باشید، دچار یأس ابلیس شده‌اید و القاء شیطان را پذیرفته‌اید. هیچ منطقی وجود ندارد که شما نتوانید مثل آن بزرگان بشوید؛ خدا «مُبدّلُ السَیّئات بِالحَسَنات» است، یعنی می‌تواند همۀ گناهان ما را به ثواب تبدیل کند.

💠در این دنیا به هر چیزی نرسیدی، یا هر چیزی را از تو گرفتند، امید داشته باش که حتماً بهترش را به تو می‌دهند. البته منشأ امید به اینکه وضع‌مان در آینده بهتر می‌شود باید این باشد که «رزق و روزیِ من دست خدا است، خدا لذت را برایم نگه داشته و به من خواهد رسید» دین این‌گونه در وجود انسان سرور و نشاط را تزریق می‌کند.

💠یکی از عناصر یا عوامل نشاط و حال خوش معنوی این است که انسان بهشت و حیات آخرت را تصور کند. توجه به آخرت و تصور دربارۀ اینکه «ما می‌خواهیم در عالم آخرت زندگی کنیم» چنان لذتی در وجود انسان ایجاد می‌کند که آدم می‌تواند تمام لذت‌های سطحی و رنج‌های دنیا را فراموش کند.

💠 اولین عامل نشاط معنوی دربارۀ بهشت، موضوع «خلود» است. اینکه تا وارد بهشت می‌شوید به شما مژده می‌دهند: «تو در اینجا جاودانه هستی» (زمر/73)

💠حجم بسیار زیاد آیات قرآن دربارۀ بهشت، برای این نیست که ما فقط «بدانیم»! برای این است که در آن غرق شویم و لذت ببریم. یک موضوعی که خدا در قرآن، خودش به تفصیل آن‌را شرح می‌دهد-به‌حدّی که نیاز به تفسیر هم نیست- بحث بهشت و جهنم و نعمات و لذات بهشتی است.

💠 یکی از دلائل لذائذ معنوی تصوّر بهشت است؛ خدا از ما خواسته این تصور را داشته باشیم، و برای‌مان توصیف کرده است. بیایید از تصور بهشت لذت ببریم. چرا ما از خیال‌مان برای شوق به بهشت استفاده نمی‌کنیم؟! چرا از خیال‌مان برای هرچیز دیگری استفاده می‌کنیم و دنیا را در نظرمان تزیین می‌کنیم اما در ارتباط با آخرت این‌کار را نمی‌کنیم؟!

💠وقتی دارید در مورد بهشت فکر می‌کنید، نگویید «ما آدم گنهکاری هستیم و معلوم نیست به بهشت برویم!» یأس را به خودتان راه ندهید؛ بگذارید علاقه و شوق‌تان به بهشت بالا برود.

💠 اگر یک‌ذره به بهشت نگاه کنیم همۀ آنهایی که به ما ظلم کرده‌اند را می‌بخشیم و از همۀ سختی‌های دنیا عبور می‌کنیم. باید دعا کنیم که «خدایا چشم ما را بهشت باز کن!» امیرالمؤمنین(ع) در وصف متقین می‌فرماید: آنها گویا بهشت را می‌بینند و میوه‌های بهشتی را می‌چشند(نهج‌البلاغه/خطبه193) یعنی انگار در همین دنیا دارند لذتش را می‌چشند.

💠فرموده‌اند: مؤمن کسی است که آخرت برایش زیبا می‌شود(کافی/8/47) یعنی خدا این اتفاق را در دلش رقم می‌زند. برای تزیین آخرت، یک استاد صاحب‌نفَس به شما معرفی کنم؛ قرآن! به محضر قرآن بروید و از او بخواهید که «آخرت را برای شما زینت کند» کم‌کم به جایی می‌رسید که وقتی قرآن می‌‌خوانید دیگر چیزی غیر از آخرت برای شما مهم نیست!

💠 بگو: «خدایا من در این دنیا دلخوشی و نشاط ندارم؛ به من دلخوشی بده!» اتفاقاً خدا برای نشاط معنوی ما کارگاه گذاشته و می‌فرماید: «بیا در این کارگاه(یعنی آیات قرآن در وصف بهشت) خودم درستت می‌کنم!» فرموده‌اند هرشب سورۀ واقعه بخوانید! این سوره، دو سومش دربارۀ بهشت است، و یک سومش دربارۀ جهنم.

#مسجد_امام_صادق(ع)-96.3.16-ج11
🔊صوت: T.me/Panahian_mp3/1412
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

@Panahian_ir
@Panahian_text

🌀 اندوه‌زدایی از دل، مقدمۀ رسیدن به نشاط و سرور است!

🔴 چطور از ایمان‌مان برای رفع اندوه و ایجاد سرور استفاده کنیم؟

⭕️ برای رسیدن به نشاط معنوی اول باید اندوه‌های دنیایی را از دل‌مان بزداییم

⭕️ در مقابل اندوه، باید دو نوع برخورد داشته باشیم: برخورد عقلانی و ایمانی

⭕️ چهار ذکر کلیدی برای رفع اندوه و مشکلات دنیا، در کلام امام صادق(ع)
_______________________________________
#راه_های_رسیدن به #حال_خوش_معنوی و #نشاط_زندگی-ج12-قسمت اول
#استاد_پناهیان:

💠برای رسیدن به نشاط و حال خوش معنوی باید اندوه‌های دنیایی را از دل‌مان بزداییم و -به قول اهل معرفت- اول باید روح‌مان را از بسیاری از عوامل ناشادی و اندوه تخلیه کنیم. اگر در دل ما غم و اندوهی باشد، نمی‌توانیم حال خوش معنوی پیدا کنیم.

💠غم در واقع روح آدم را بیمار می‌کند و دیگر غذای سالمی مثل نماز و روزه، به او مزه نمی‌دهد و او را سرحال نمی‌آورد! ما بسیاری از عوامل نشاط معنوی را داریم، اما مشکل اینجاست که با بدحالی به‌سراغ این عوامل می‌رویم و لذا این عوامل نشاط، اثر لازم را بر ما ندارند. پس اول باید این بدحالی را برطرف کنیم.

💠ما در مقابل اندوه و عوامل ناشادی‌مان، باید دو نوع برخورد داشته باشیم؛ برخورد عقلانی و برخورد ایمانی. البته برخورد ایمانی هم عقلانی است؛ اما در برخورد عقلانیِ صرف، به خودت ثابت می‌کنی «این مسائل مهم نیست؛ چرا غصه‌اش را می‌خوری...» و در برخورد ایمانی می‌گویی «تازه خدا هم هست! خدا این مشکلات را برطرف می‌کند» لذا با برخورد ایمانی نه‌تنها اندوه ما از بین می‌رود، بلکه جایش یک سرور و حال خوش هم می‌آید.

💠متأسفانه ما زیاد عادت نداریم از ایمان‌مان استفاده کنیم درحالی‌که باید انتظار داشته باشیم از ایمان خودمان سرور بگیریم؛ باید بدانیم که برای بهره‌گیری از ایمان در ایجاد سرور در قلب و از بین بردن عوامل نگرانی و استرس در وجودمان، چه عملیاتی باید انجام دهیم؟

💠امام صادق(ع) در حدیث شریفی، راه رفع اندوه-که مقدمۀ کسب نشاط معنوی است- را به ما نشان می‌دهد و می‌فرماید: من تعجب می‌کنم از کسی که از چهار چیز شدیداً ناراحت می‌شود و بی‌تابی می‌کند، ولی این ناراحتی خودش را-با ایمان به خدا- برطرف نمی‌کند!(عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ ...؛ خصال صدوق/1/218)‏

1️⃣ ذکری برای از بین بردن خوف و ترس:
حضرت در ادامۀ روایت فوق می‌فرماید: تعجب می‌کنم از کسی که می‌ترسد اما به‌سوی این سخن خدا فرار نمی‌کند: «حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيل‏»(آل‌عمران/173) یعنی خدا برای ما کافی است و خدا وکیل خوبی است! چراکه در آیه بعد می‌فرماید: کسانی که این ذکر را گفتند و بر خدا توکل کردند، خداوند سوء و بدی را از آنها برگرداند(لَّمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ...)

2️⃣ ذکری برای رفع اندوه و دل‌گرفتگی:
و بعد می‌فرماید: تعجب می‌کنم از کسی که دلش گرفته، چرا نمی‌رود سراغ این سخن خدا که فرمود: «لَّا إِلَاهَ إِلَّا أَنتَ سُبْحَانَكَ إِنىّ‏ِ كُنتُ مِنَ الظَّلِمِين»(انبیاء/87) این ذکر مشهور به #ذکر_یونسیه است که غم را از دل زائل می‌کند. کمااینکه در آیه بعد می‌فرماید «فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَ نجَّيْنَاهُ مِنَ الْغَم» یعنی تو هم اگر این ذکر را بگویی، خدا برای تو هم این کار(رفع غم) را انجام می‌دهد.

💠هر موقع دل‌تان گرفت این ذکر یونسیه را زیاد بگویید، ائمۀ هدی(ع) گاهی در سجده بارها و بارها این ذکر را تکرار می‌کردند(حداقل تعدادی که خوب است تکرار شود70 بار است) اول غم را از دلت ببر و شاد بشو؛ و بعد نماز بخوان و ببین چه حال خوش معنوی‌ای پیدا می‌کنی!

3️⃣ برای در امان بودن از مکر و فریب دیگران:
و می‌فرماید: تعجب می‌کنم از کسی که به او مکر شده و فریبش داده‌اند، ولی این آیه را نمی‌خواند «وَ أُفَوِّضُ أَمْري إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصيرٌ بِالْعِبادِ»(غافر/44) یعنی من کارم را به خدا واگذار کردم و خدا نسبت به بندگانش بصیر است. و خدا در آیۀ بعد می‌فرماید: «فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا» خدا او را از آثار مکر آنها، حفظ کرد.

4️⃣ برای رسیدن به خواسته و آرزوی دنیایی:
برخی از غصه‌های ما برای این است که یک مشکل دنیایی داریم و یک چیزی می‌خواهیم که آن‌را نداریم، مثلاً خانه یا ماشین می‌خواهیم... در اینجا امام صادق(ع) می‌فرماید: تعجب می‌کنم از کسی که دنیا می‌خواهد ولی این آیۀ قرآن را نمی‌خواند «مَا شَاءَ اللَّهُ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِالله»(کهف/39) یعنی «هرچه خدا بخواهد! و هیچ کسی جز خدا قدرت ندارد» این‌را بگو تا ان‌شاء‌الله به خواسته و آرزوی دنیایی خودت برسی.

#مسجد_امام_صادق(ع)-96.3.17- ج12 #قسمت_اول
🔊صوت:
Telegram.me/Panahian_mp3/1414
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
✅ کانال رسمی #استاد_پناهیان
@Panahian_ir

🌀هر روز صبح که بلند شدی، اول از دلت اندوه‌زدایی کن!

🔴 یکی از عوامل اندوه‌زدا این است که با «ذکر» اعتقادت به خدا را مرور کنی

⭕️ ذکر گفتن‌های ما کِی اثر دارد؟

⭕️ اگر ذکر ما «مرور ایمان و اعتقاد ما باشد» قطعاً اثر خواهد داشت

⭕️ چرا کافران بدون این ذکرها، دارند راحت زندگی می‌کنند و مشکلی ندارند؟
________________________________
#راه_های_رسیدن به #حال_خوش_معنوی و #نشاط_زندگی-ج12-قسمت دوم
#استاد_پناهیان:

💠با وجود اندوه در دل، نمی‌شود حال خوش معنوی داشت و نمی‌شود از نماز لذت برد؛ باید این اندوه را-به شیوه‌های مختلف- از دل زدود. مثلاً یک اثر وضو گرفتن با آب سرد، این است که اندوه انسان را برطرف می‌کند. آب-خصوصاً هرچه سردتر باشد- خاصیت اندوه‌زدایی دارد. امیرالمؤمنین(ع) گاهی غسل می‌کرد تا برای نماز شب سرحال باشد؛ ایشان نسب به ذره‌ای اندوه در دل‌شان حساس بود.

💠 اندوه، نگرانی و ترس، به‌طور طبیعی و دائمی در دل انسان پدید می‌آید و مثل علف هرز در دل انسان رشد می‌کند، لذا جلوگیری از اندوه نیاز به یک برنامۀ دائمی دارد. هر روز باید از دل‌مان اندوه‌زدایی، ترس‌زدایی یا حسرت‌زدایی کنیم.

💠هر روز صبح که بلند شدی، اول یک‌مقدار از دلت اندوه‌زدایی کن. اتفاقاً در تعقیبات نماز صبح، اذکاری هست که برای رفع اندوه از دل بسیار مؤثر است؛ مثلاً این تعقیباتی که امام جواد(ع) توصیه فرموده‌اند: «حَسْبِيَ الرَّبُّ مِنَ الْمَرْبُوبِينَ‏...؛ من‌لایحضره‌الفقیه/1/327)

💠ذکر گفتن‌های ما کِی اثر دارد؟ وقتی که همراه با ایمان باشد؛ وقتی مرور ایمان و اعتقاد ما باشد. مثلاً وقتی می‌گویی «لَا قُوَّةَ إِلَّا بِالله» عمیقاً توجه کنی به اینکه واقعاً هیچ کسی جز خدا قدرت ندارد! عمیقاً این‌را مرور کن تا اعتقادت بالا برود.

💠اصلاً ماهیت ذکر گفتن و دلیل اینکه ذکر، این‌قدر تأثیرگذار است، این است که ذکر، مرور ایمان و اعتقادات انسان است. و یکی از اصلی‌ترین عوامل اندوه‌زدا این است که شما اعتقادت را به خدا مرور کنی و با این‌کار، اعتقاد خودت را تقویت کنی.

💠اگر ذکر گفتنِ ما به این معنی باشد که اعتقادات خود را مرور کنیم، و با تفکر و احساس عمیق قلبی این ذکرها را بگوییم، یقیناً اثر خواهد داشت! همان‌طور که رزمندگان دفاع مقدس با تمام ایمان و اطمینان قلبی خودشان، از ذکر استفاده می‌کردند و ذکرشان اثر می‌گذاشت.

💠رزمندگان خیلی از کارهای سخت جنگ را با ذکر، راه می‌انداختند. ذکر می‌گفتند تا دشمن آنها را نبیند «وَ جَعَلْنا مِنْ بَيْنِ أَيْديهِمْ سَدًّا..»(یس/9) ذکر می‌گفتند تا گلوله‌های‌شان اثر بگذارد «ما رَمَيْتَ إِذْ رَمَيْت»(انفال/17) ذکر می‌گفتند تا در دل دشمن رعب بیفتد...

💠 اگر عمیقاً اعتقادات خود را پیش خودت یادآوری و مرور کنی، اندوه از دلت زدوده می‌شود و سرور جای آن ایجاد می‌شود! امیرالمؤمنین(ع) می‌فرماید: کسی که به خدا اعتماد کند، خدا به او سرور می‌دهد و هر کسی به خدا توکل کند، خدا اُمورش را کفایت و اصلاح می‌کند. (کشف‌الغمه/2/346)

💠امام رضا‌(ع) می‌فرماید: به‌خاطر برخی مسائل غمگین شده بودم، پدرم به من فرمود: خدا را صدا بزن تا غم از دلت برود، و ذکر «يَا رَءُوفُ يَا رَحِيم» را زیاد بگو!( دعوات راوندی/45)

💠ذکر «یارئوف» اثر ویژه‌ای در از بین بردن غم دارد! یک عارف بزرگوار می‌فرمود: وقتی دل‌تان گرفت و گرفتار شدید ذکر «یارئوف» را زیاد بگویید و با این ذکر به امام رضا‌(ع) متوسل شوید. گویا خدا وقتی بخواهد برای این ذکر شما اثری بگذارد کارتان را به امام رضا‌(ع) می‌سپارد!

💠دربارۀ اثر اذکار در رفع مشکلات مختلف زندگی، کتاب #انیس_الصادقین نوشتۀ آیت‌الله یعقوبی، کتاب خوب و معتبری است. ذکرهایی هست که گره‌های ما را باز می‌کند، دل را قرص می‌کند و ترس و نگرانی و اندوهِ بد را از دل می‌برد، و بعد، تازه آدم شروع می‌کند به حال خوش معنوی پیدا کردن.

#مسجد_امام_صادق(ع)-96.3.17 - ج12 #قسمت_دوم
🔊صوت کامل:
Telegram.me/Panahian_mp3/1414
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

@Panahian_ir
@Panahian_text

🔴هر اندوه بیهوده‌ای را با تعقل و تفکر می‌توان برطرف کرد

🌀چرا بعضی‌ها با فکر کردن، اندوه‌شان از بین نمی‌رود؛ بلکه نگران‌تر می‌شوند؟

⭕️ علی(ع): وزن عقل هر کسی در حزن و شادیِ او معلوم‌ می‌شود

⭕️ غم ناشی از حسادت، غیرعاقلانه‌ترین غم است

⭕️ دو راه عمده برای اندوه‌زدایی: «تعقل» و «مرور ایمان بوسیلۀ ذکر»

⭕️ لیزرِ عقلت را روی غم‌هایت بینداز تا نابود شوند!

👌هر روز صبح و غروب، با تعقل و تفکر اندوه‌های بیخود را از دلت بیرون کن تا به حال خوش معنوی برسی
_____________________________________
#راه_های_رسیدن به #حال_خوش_معنوی و #نشاط_زندگی-ج13
#استاد_پناهیان:

💠خیلی‌ها از خودشان انتظار ندارند که زیاد خوشحال و بانشاط باشند؛ انگار همین‌که زیاد رنج نکشند کافی است! بعضی‌ها این‌قدر فشار خون روح‌شان پایین است که هیچ‌وقت نشاط را تجربه نمی‌کنند! خُب یک‌بار سعی کن نشاط معنوی پیدا کنی تا بفهمی در این عالم چه خبر است!

💠 اما چگونه به نشاط و حال خوش معنوی برسیم؟ اندوه‌زدایی مقدمۀ کسب نشاط معنوی است؛ اول باید اندوه بیخود و بی‌منطق را از دل‌مان خارج کنیم. یک راه برای رفع اندوه، مرور ایمان و اعتقادمان به خدا، به‌وسیلۀ ذکر است(که در جلسۀ قبل بیان شد)

💠یک راه عمدۀ دیگر-غیر از ایمان- برای رفع اندوه، «تعقل» است. اگر می‌خواهی حال خوش معنوی پیدا کنی با عقل خودت اندوه‌زدایی کن؛ خوب فکر کن و اندوه‌های بیخود را از دلت بیرون بریز! اگر خوب فکر کنی، خواهی گفت: «اصلاً من چرا ناراحت بودم؟! چرا غصه می‌خوردم؟!»

💠هر اندوه بیهوده‌ای که داری، اگر لیزرِ عقلت را روی آن بیندازی و درباره‌اش درست فکر کنی، نابود می‌شود. مثلاً به خودت بگو: «1-این مشکل برطرف خواهد شد، 2-هستند کسانی که بیشتر از تو مشکل دارند، 3-این یک امتحان الهی است، 4-خدا الان بیشتر از تو ناراحت است از اینکه تو داری زجر می‌کشی و برایت جبران خواهد کرد، 5-یک زمانی می‌رسد که اصلاً این غصه‌ها از یادت می‌رود و...»

💠چرا بعضی‌ها وقتی فکر می‌کنند، اندوه‌شان برطرف نمی‌شود بلکه نگران‌تر می‌شوند؟ چون عقل‌شان درست کار نمی‌کند! طبق روایت، آدم سالم و عاقل، وقتی سکوت کرده و در فکر فرورفته، غمگین نیست، او در اثر غم، به فکر فرو نمی‌رود(لَمْ يَغُمَّهُ صَمْتُه‏؛ صفات‌الشیعه/25) اما کسی که عقل درستی ندارد، طبیعتاً هرچه تفکر کند، مسرور نمی‌شود بلکه گاهی تفکر برایش ضرر هم دارد!

💠امیرالمؤمنین(ع) می‌فرماید: وزن عقل هرکسی در حزن و شادیِ او معلوم‌ می‌شود «رَزَانَةُ الْعَقْلِ تُخْتَبَرُ فِي الْفَرَحِ وَ الْحَزَن‏» (عیون‌الحکم/271) کسی که به‌خاطر یک مسألۀ بیهوده، غمگین می‌شود و با یک چیز بیخود، خوشحال می‌شود، وزن عقلش کم است!

💠علی(ع) می‌فرماید: ریشه و اصل عقل، قدرت است و ثمره و میوۀ عقل هم شادی است «أَصْلَ الْعَقْلِ الْقُدْرَةُ وَ ثَمَرَتَهَا السُّرُورُ»(میزان‌الحکمه/8639) یعنی اگر کسی عقل داشته باشد و از عقلش درست استفاده کند، به سرور می‌رسد و شاد می‌شود. و همان‌طور که قبلاً بیان شد، ثمرۀ ایمان و اعتماد به خدا هم سرور است. پس هم ثمرۀ عقل و هم ثمرۀ ایمان، سرور است.

💠هر روز صبح و غروب باید با تعقل و با محاسبه کردن، از دل‌مان اندوه‌زدایی کنیم، طوری که مسرور بشویم، اگر با این‌کار مسرور نشدیم، معلوم می‌شود عقل‌مان درست کار نمی‌کند! برای اینکه عقل‌مان درست کار کند، توصیه‌های زیادی وجود دارد؛ مثلاً اینکه با آدم‌های بی‌عقل مصاحبت نکنیم و با عقلاء و اهل علم، نشست و برخاست کنیم.

💠می‌دانید غیرعاقلانه‌ترین غم چیست؟ غم در اثر حسادت! فکر کن «آن کسی که به او حسادت می‌کنی، اصلاً به تو چه‌کار دارد که از موفقیتش ناراحت شده‌ای؟! مگر روزیِ تو را به او داده‌اند؟! این غصه، به چه دردِ تو می‌خورَد؟!»

💠یکی از روش‌های برطرف کردن غم، فکر کردن دربارۀ مرگ است. به ما توصیه شده که با یاد مرگ، اندوه را از دل ببریم و به سرور برسیم(ذِکْرُ الْمَوْتِ مَسَرَّةُ کُلِّ زَاهِدٍ وَ لَذَّةُ کُلِّ مُؤْمِنٍ؛ عیون‌الحکم/255) کسی که زیاد به مرگ بیندیشد و مرگ‌اندیش باشد، غم از دلش می‌رود! یاد مرگ، تو را در یک گوشه‌ای قرار می‌دهد، و هرچه غم در دلت هست، از تو می‌گیرد!

💠اندوه باید از دل ما زدوده شود، چون اندوه یعنی کفر، ناسپاسی، بی‌خدایی و بی‌عقلی! با عقلت اندوه‌ها را از دلت بیرون بریز تا به حال خوش معنوی برسی؛ این یک راه مهم برای رسیدن به سرور معنوی است.

#مسجد_امام_صادق(ع)-96.3.18- ج13
🔊صوت:
Telegram.me/Panahian_mp3/1422
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
@Panahian_ir
@Panahian_text

🔴مهم‌ترین عامل نشاط معنوی «عشق به مولا و امام» است

🌀اگر حالت خوب نیست، لابد محبت به اهل‌بیت(ع) در دلت کم است!

⭕️ کسی که اهل محبت اهل‌بیت(ع) است، از عبادت و دینداری‌اش بیشتر لذت می‌برد

⭕️ ما برای اینکه حال‌مان خوب بشود دینداری می‌کنیم و این اصلاً مغایر اخلاص نیست!

⭕️ اخلاص یعنی عمل خوب را به‌خاطر پاداشی که از خدا می‌گیری انجام بدهی

⭕️ یکی از اصلی‌ترین پاداش‌ها یا فوائدِ عبادت و دینداری، نشاط است
_____________________________________
#راه_های_رسیدن به #حال_خوش_معنوی و #نشاط_زندگی-ج14
#استاد_پناهیان:

💠ما برای اینکه حال‌مان خوب بشود دینداری و عبادت می‌کنیم، یک‌وقت فکر نکنید که این مغایر خلوص نیت است! اخلاص این نیست که بگوییم «خدایا! من برای تو دینداری می‌کنم و اگر هیچ اجری هم ندهی مهم نیست، اصلاً مرا ببر جهنم!» این «اخلاص عوامانه» است. مگر می‌شود شما برای خدا کار کنی و نتیجه‌ای نداشته باشد؟!

💠اصلاً یکی از وصیت‌های امیرالمؤمنین‌(ع) به حسنین(ع) این است که «به‌خاطر اجر کار کنید؛ وَ اعْمَلَا لِلْأَجْرِ»(نهج‌البلاغه/نامه47) اجر و پاداشی که برای عملت، از خدا می‌گیری مغایر اخلاص نیست. خدا حتی برای کار شهدا که جان خود را می‌دهند هم قیمت می‌گذارد و با آنها معامله می‌کند.

💠یکی از اصلی‌ترین پاداش‌ها یا فوائد دینداری و عبادت و هر کار خوبی، «نشاط» است و ما باید محتاجانه به‌دنبال این نشاط باشیم! با عبادت و دینداری خودتان، دنبال سرور و نشاط باشید و فکر نکنید که این مغایر اخلاص است. اگر کسی فکر کند این مغایر اخلاص است نگاهش به اخلاص، عوامانه است.

💠اخلاص یعنی عمل خوب را به‌خاطر پاداشی که از خدا می‌گیری انجام بدهی و بگویی: «خدایا! می‌خواهم فوائد دینداری و عبادتم را از دست تو بگیرم»

💠رابطۀ مخلصانه و عاشقانه با خدا، یک مختصاتی دارد، از جمله اینکه وقتی آدم مخلص شود، از خدا پاداش هم می‌خواهد. این‌کار، آدم را مقابل خدا کوچک و متواضع می‌کند و حال خوبی به آدم می‌دهد. از خدا اجر و پاداش و فائده برای اعمال و عبادات‌تان بخواهید و ببینید که چقدر صفا پیدا می‌کنید و چقدر در شما تواضع ایجاد می‌شود.

💠قبلاً برخی از عوامل نشاط معنوی، بیان شد. اما یکی از عوامل بسیار مهم(بلکه مهم‌ترین عامل) برای نشاط و سرور مؤمن «داشتنِ امام، برخورداری از محبت امام، و عشق به امام» و پذیرفتن ولایت أمیرالمؤمنین(ع) است.

💠هرکسی اهل محبت اهل‌بیت(ع) باشد، از دینداری خودش بیشتر لذت می‌برد، از عبادت‌های خودش، از زیارت خانۀ خدا، از قرآن خواندن و... بیشتر لذت می‌برد.

💠 مهم‌ترین عامل نشاط معنوی برای یک انسان-که به زندگی او هم سرایت می‌کند- عشق به امام است. اگر حالت خوب نیست، لابد محبت اهل‌بیت(ع) در دلت کم است، لابد ولایتت محکم نیست.

💠 محبت به مولا و عشق به امام بسیار فراتر از این عشق‌های زمینی است! عشق‌های زمینی-چه حلال و چه حرام- مگر چقدر می‌تواند به تو کِیف بدهد؟! مگر چقدر به قلبت صفا می‌دهد، به‌حدّی که حاضر باشی در راه معشوق قطعه قطعه شوی؟! اما وقتی به «عشق به امام» می‌رسی، می‌بینی حداقلش این است که «در راهش قطعه قطعه شوی» واقعاً عجیب است!

💠این فیلم‌های عشقی که یک‌مقداری نمک محبت دارد، فقط کمی آدم را با محبت آشنا می‌کند، اینها با آن عشقی که بین یک انسان و امامش هست، خیلی فاصله دارد؛ عشق و حال و هیجان واقعی آنجاست!

💠مگر عشق به پدر و مادر، عشق مادر به فرزند، عشق خواهر و برادر به هم، یا عشق به همسر چقدر است؟! مقدار محبت یک زوج جوان، حداکثرش می‌شود عشق لیلی و مجنون! اما کسانی که محبت امام حسین(ع) را لمس کرده‌اند می‌دانند که این محبت، قابل مقایسه با محبت لیلی و مجنون نیست!

💠اگر قصۀ لیلی و مجنون هم ساخته شده، به‌خاطر استعاره و اشاره به محبت مولا است، و اِلا محبت لیلی و مجنون نمی‌تواند این‌قدر دائمی و رو به تزاید باشد که آدم بتواند برایش تکه تکه بشود. ما در جبهه‌های دفاع مقدس، تجلی این عشق به اهل‌بیت(ع) را دیدیم که واقعاً عامل نشاط و قدرت رزمنده‌ها بود.

💠پیامبر(ص) می‌فرماید: روح و راحت، رستگاری، پیروزی، برکت، عافیت، بشارت، رضایت، قرب به خدا، نصرت الهی، قدرت غلبه بر مشکلات... همۀ اینها-که از جنس سرور و نشاط است- برای کسی است که علی‌بن‌ابیطالب(ع) را دوست دارد(محاسن/1/152) شاید بگویی: «من علی‌بن‌ابیطالب(ع) را دوست دارم ولی این‌قدر حال نمی‌کنم!» خُب برای اینکه کم دوست داری!

💠امام رضا‌(ع) دربارۀ آیۀ «بِفَضْلِ اللَّهِ وَ بِرَحْمَتِهِ فَبِذلِكَ فَلْيَفْرَحُوا»(یونس/58) فرمود: اصل معنای این فضل و رحمت خدا (یا مهم‌ترین مصداقش) که باید به آن مسرور شوید، ولایت پیامبر(ص) و اهل‌بیت(ع) است(کافی/1/423)

#مسجد_امام_صادق(ع)-96.3.19
🔊صوت: Telegram.me/Panahian_mp3/1425
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
✅ کانال رسمی #استاد_پناهیان
@Panahian_ir
@Panahian_text

🔴 چرا امام(ع) این‌قدر آدم را مسرور می‌کند؟

🌀 وقتی یک آدم خوب به ما انرژی مثبت می‌دهد، یک امام(ع) چقدر می‌تواند انرژی بدهد!

⭕️ آدم چقدر می‌تواند از امام(ع) سرور بگیرد؟ به اندازۀ انرژی مثبتی که امام دارد؛ امام(ع) بمب انرژی مثبت است!

⭕️ چرا اهل‌بیت(ع) به ما نشاط می‌دهند؟ چون عاشق ما هستند و سرشار از انرژی مثبت

⭕️ صرفاً برای آرامش سراغ اهل‌بیت(ع) نرویم؛ دنبال اوج نشاط باشیم!

⭕️ خودت را به خواندن «زیارت آل ‌یس» عادت بده، تا نگاه محبت‌آمیز امام زمان(ع) به خودت را حسّ کنی
______________________________________
#راه_های_رسیدن به #حال_خوش_معنوی و #نشاط_زندگی-ج15
#استاد_پناهیان:

💠معنویت ابتدا به انسان آرامش می‌دهد، اما بعدش کم‌کم نوبت به سرور و فرح و از آن بالاتر «نشاط و انرژی» خواهد رسید که اینها همه از برکات و فوائد معنویت است. اما وقتی انتظار ما از معنویت، کم باشد، به همان آرامشِ اولیه اکتفا می‌کنیم، درحالی‌که معنویت باید انسان را به اوج انرژی و نشاط برساند.

💠محبت اهل‌بیت(ع) از مهمترین عوامل معنویِ سرور برانگیز است. اگر ما صرفاً برای اینکه یک‌مقدار آرامش پیدا کنیم، به سراغ اهل‌بیت(ع) برویم، اکتفا کردن به این بهرۀ حداقلی، خودش یعنی ناشکری و قدرِ این نعمت را ندانستن! باید دنبال بهره‌های بیشتر باشیم.

💠یکی از عوامل مهم در معنویت که موجب لذت فوق‌العاده بالای انسان می‌شود «ولیّ‌الله» است؛ البته این فقط در ارتباط با چهارده معصوم‌(ع) نیست، بلکه آدم‌های خوب و باصفا هم به آدم انرژی می‌دهند، و گفتگوی با آنها لذت‌بخش است.

💠 در روانشناسی و برخی علوم تجربی، می‌گویند که مثبت بودن آدم‌ها روی همدیگر اثر دارد. شما وقتی به محضر یک آدم بسیار خوب-مثل آیت‌الله بهجت(ره)- بروید، می‌توانید انرژی مثبتش را حس کنید. وقتی مؤمنین و آدم‌های خوب به ما انرژی مثبت می‌دهند، حالا ببینید این انرژی مثبت در نزد «امام(ع)» چقدر بالاست!

💠چرا محضر امام(ع) این‌قدر لذت‌بخش است و حتی اگر از راه دور هم به او سلام بدهی، و در قلبت یادش کنی، و مدحش را بخوانی، این حسّ را پیدا می‌کنی؟

💠 یکی از ویژگی‌های امام، علاقۀ شدیدی است که نسبت به ما دارد. چرا امام زمان(ع) هر هفته-یا هر روز- به پروندۀ ما رسیدگی می‌کند؟(کافی/1/219)(وسائل‌الشیعه/16/114) آیا این تکلیف اداری ایشان است؟! برای اینکه ایشان شدیداً به ما علاقه دارد و نگران ماست، این‌کار را می‌کند و برای ما استغفار می‌کند.

💠 دغدغه‌مند بودن امام برای امتش را باید پیش خودمان تحلیل کنیم، و درباره‌اش فکر کنیم. وجود یک پیامبر و امام، سرشار از انرژی مثبت و دلسوزی برای امت است. شما همین‌که به سمتش بروی، یا او را صدا بزنی و به او سلام بدهی، از این انرژی مثبت، بهره می‌بری.

💠 یک مدتی خودت را به خواندن «زیارت آل ‌یس» عادت بده و بعد ببین با تو چه‌کار می‌کند! کم‌کم نگاه محبت‌آمیز امام زمان(ع) به خودت را حسّ می‌کنی. از این لذت‌ها بهره ببرید. اینها از عوامل سرور ما هستند.

💠 آدم چقدر می‌تواند از امام(ع) سرور بگیرد؟ به اندازۀ انرژی مثبتی که امام دارد! ما اکثراً فکر می‌کنیم که باید التماس کنیم تا امام زمان‌(ع) به ما نگاه کند! این خیلی اشتباه است.

💠امیرالمؤمنین(ع) به یکی از دوستان خود که یک کسالتی داشت، فرمود: شما دوستان ما وقتی مریض می‌شوید ما بخاطر شما مریض می‌شویم؛ نه فقط نسبت به شما که اطراف ما هستید، بلکه نسبت به تمام دوستان‌مان در هرکجای عالم که هستند، این‌گونه هستیم(لَيْسَ مِنْ مُؤْمِنٍ يَمْرَضُ إِلَّا مَرِضْنَا بِمَرَضِهِ؛ بصائرالدرجات/1/260)

💠چرا اهل‌بیت(ع) انرژی‌بخش هستند و به آدم سرور می‌دهند؟ چون خیلی انرژی مثبت دارند، به اندازۀ تمنایی که برای عاقبت‌بخیری و پاکیِ ما دارند؛ حتی بیشتر از یک مادر! امام رضا(ع) فرمود: امام مانند مادر نسبت به طفل شیرخوار، دلسوز و مهربان است(الْإِمَامُ...كَالْأُمِ‏ الْبَرَّةِ بِالْوَلَدِ الصَّغِير؛ تحف‌العقول/439)

💠همان‌طور که طفل شیرخوار مدام لباس خود را کثیف می‌کند و مادر هم کارش این است که او را تمیز کند؛ کار امام هم این است که گناه بندگان خدا را پاک کند، چون دلسوز آنهاست.

💠وقتی به حرم امام رضا(ع) رفتی، نگو: «می‌ترسم آقا تحویلم نگیرد!» نگو: «من آدم نالایقی هستم!» من بنا نیست چیزی باشم؛ بلکه او اقیانوس انرژی مثبت و کهکشان نشاط و سرور است.

💠چرا یک امام و یک ولیّ خدا این‌قدر آدم را مسرور می‌کند؟ چون او عاشق ماست! چون او تماماً مثبت است و نگاهش به ما مقدرات ما را تغییر می‌دهد، و دعایش برای ما عالم را به نفع ما زیر و رو می‌کند! «امام بمب انرژی مثبت است» البته این یک تعبیر حداقلی و ضعیف است؛ مسأله بالاتر از اینهاست.

#مسجد_امام_صادق(ع)-96.3.20 – ج15
🔊صوت: Telegram.me/Panahian_mp3/1430

✅ کانال رسمی #علیرضا_پناهیان
@Panahian_ir
@Panahian_text

🔴همین‌که بتوانی عاشق شوی، خودش بزرگ‌ترین موفقیت است!

🌀 شاخص عشق این است که «بیشتر از خودت، محبوب را دوست بداری»

⭕️ کسی که نتواند عمیقاً و شدیداً کسی را دوست داشته باشد، اندوهگین، نامتعادل، حسود و بخیل می‌شود

⭕️ اگر عاشق باشی و محبوب داشته باشی، حتی اگر به او نرسی هم در اوج نشاط هستی!

⭕️ اگر «معشوق» داشته باشی و نگاه او برایت خیلی مهم باشد، چیزهای دیگر برایت مهم نخواهد بود و تو را غمگین نمی‌کند
_____________________________________
#راه_های_رسیدن به #حال_خوش_معنوی و #نشاط_زندگی-ج16 – #قسمت_اول
#استاد_پناهیان:

💠 بعضی‌ها هستند که کلاً در زندگی‌شان چیزی را «خیلی» دوست ندارند، عاشق چیزی یا کسی نیستند، و نمی‌توانند در دوری کسی اشک بریزند، اینها هیچ‌وقت به نشاط عمیق نمی‌رسند.

💠 محبتِ شدید پیدا کردن، انسان را با کم‌ترین بهانه‌ها در هر لحظه‌ای به‌شدت شاد می‌کند! چون مدام یک ربطی بین هرچیزی و معشوق خودش پیدا می‌کند و با آن عشق می‌کند و لذت می‌برد! دیدند مجنون پای سگی را می‌بوسد! گفتند: این چه کاری است؟ گفت: از کوی لیلی عبور کرده!

💠 محبتِ شدید، معمولاً پیدا نمی‌شود و به این سادگی‌ها به‌دست‌آمدنی نیست، ولی همه حاضرند درباره‌اش حرف بزنند، ترانه‌هایش را بشنوند، و قصه‌ها و افسانه‌هایش را ببینند. چون خیال عشق و علاقۀ شدید هم نشاط می‌آورد! حتی اگر داستان این عشق دربارۀ کسی دیگر باشد، مشاهده‌اش آدم را سرحال می‌آورد!

💠 اگر فیلم‌سازان بتوانند با واقع‌نمایی در یک داستان، فیلم یا سریال عشقیِ عمیق و قوی بسازند، تمام دنیا طالب آن خواهند بود، اما چون نمی‌توانند چنین قصه‌ای بیافرینند، عشق‌های مثلثی و هوس‌آلود درست می‌کنند تا یک هیجانی در مخاطب ایجاد کنند. البته همه می‌دانند که اینها آن عشقی که باید باشد نیست و وقتی قهرمان این داستان‌ها به‌هم برسند، دیگر قصه تمام است.

💠یکی از عوامل بسیار مهم برای نشاط، عاشق شدن است و یکی از دلائل اندوه، عاشق نشدن است! آدم‌هایی که نمی‌توانند عاشق بشوند، اندوهگین، حسود، کینه‌ورز و بخیل و خودخواه می‌شوند.

💠 آدمی که نمی‌تواند شدیداً یک علاقۀ بسیار عمیق پیدا کند و نمی‌تواند عمیقاً و شدیداً کسی را دوست داشته باشد، افسرده و نامتعادل و ناراحت است، چنین کسی کم‌کم عقده‌ای می‌شود! او در واقع روان‌پریش است و متاسفانه اکثر افراد تا حدّی از این روان‌پریشی رنج می‌برند!

💠 اگر شما «معشوق» داشته باشی و نگاه او برایت خیلی مهم باشد، آن‌وقت چیزهای دیگر برایت چندان مهم نخواهد بود. و وقتی چیزهای دیگر برایت مهم نبود و تو را غمگین نکرد، خصلت‌های بدِ اخلاقی پیدا نمی‌کنی و آدم متعادلی خواهی بود. اما اگر عاشق نباشی، همه‌چیز برایت مهم می‌شود، چیزهایی که هرکدامش به تنهایی می‌تواند خُلق تو را تنگ کند و روحیه‌ات را خراب کند!

💠 البته آدم‌ها به‌سادگی نمی‌توانند عاشق شوند؛ منظور ما عشق و محبت فوق‌العاده شدید است، نه در حد محبت پدر و مادر به فرزند، یا محبت به همسر! شاخص عشق این است که «بیشتر از خودت آن‌را دوست داشته باشی» و حتی خودت را هم برای او بخواهی!

💠 بعضی‌ها معنای عشق را نفهمیده‌اند، نه شدیدترین محبت را چشیده‌اند و نه می‌توانند آن‌را تصور کنند. لذا اسم هر عاطفه یا هر هوسی را عشق می‌گذارند!

💠اگر چیزی را بیشتر از خودت دوست داشته باشی، تمام عمرت در وجد هستی، تمام وجودت غرق نشاط است، اصلاً همین‌که توانستی عاشق شوی، خودش بزرگ‌ترین موفقیت است!

💠 ببین اصلاً چیزی را شدیداً دوست داری؟! چیزی که آدم را عمیقاً شاد می‌کند دوست داشتنِ عمیق است، نه رسیدن به محبوب! آدم همین‌که بتواند عمیقاً چیزی را دوست داشته باشد از غم و اندوه رها می‌شود و احساس خوشبختی می‌کند!

💠 عاشق شدن نشاط می‌آورد و نشاطی که عشق بیاورد دیگر جای هیچ غمی را باقی نخواهد گذاشت، بعدش همۀ اتفاقاتی که می‌افتد، موافق نشاط است!

💠علت اصلیِ نبودن نشاط، نبودن اصلِ محبت است نه «نرسیدن به محبوب!» اگر محبوب داشته باشی و عاشقش باشی، حتی اگر به او نرسی هم در اوج نشاط هستی! درد و بدبختی انسان این است که عاشق نیست! و بعد می‌خواهد عقده‌گشایی‌اش را سرِ هزارتا چیز دیگر انجام دهد.

💠اگر کسی را دیدی که حالش خوب نیست، انرژی ندارد، ناراحت است و مدام به دیگران گیر می‌دهد، به او بگو: «مثل اینکه عاشق نیستی!» چون انسان برای عاشق شدن طراحی شده و اگر عاشق نباشد مریض است، حالش خوب نیست، تعادل ندارد و انگار سرِ جای خودش نیستم.

💠بعضی‌ها مدام شغل عوض می‌کنند، یا مدام می‌خواهند آدم‌های اطراف خود را عوض کنند؛ مثلاً همسر یا همسایۀ خود را عوض کنند. یا می‌گویند: این کارمند خوب نیست، آن همسایه خوب نیست... باید گفت: «نه؛ حالِ خودت خوب نیست!»

#مسجد_امام_صادق(ع)-96.3.21- ج16 #قسمت_اول
🔊صوت:
Telegram.me/Panahian_mp3/1441

✅ کانال رسمی #علیرضا_پناهیان

@Panahian_ir
@Panahian_text

🔴شدید‌ترین محبت کجا گیر می‌آید؟

🌀در این عالم تنها کسانی که می‌شود عاشقانه دوست‌شان داشت، اهل‌بیت(ع) هستند

⭕️ نشاط عمیق با محبت شدید، پدید می‌آید

⭕️ شدیدترین محبت، آن است که محبوب را از خودت بیشتر دوست داشته باشی

⭕️ مهم‌ترین عامل نشاط، محبت به اولیاء خداست

⭕️ محبت به اولیاء خدا «نتیجۀ محبت خدا» و «آورندۀ محبت خدا» است

⭕️ حتی یک‌ذره دوست داشتن هم موجب نشاط می‌شود؛ اما نشاطِ یک‌ذره‌ای! بعضی از زن و شوهرها به‌همین دلیل از هم طلاق می‌گیرند...
_____________________________________
#راه_های_رسیدن به #حال_خوش_معنوی و #نشاط_زندگی-ج16 – #قسمت_دوم
#استاد_پناهیان:

💠 اساساً غم‌ها و شادی‌های انسان خیلی به «محبت» ربط دارند. البته غیر از محبت، منافع اولیۀ حیاتی هم برای انسان شادی‌آور یا غمگین‌کننده است، اما شدیدترین غم‌ها و شادی‌های انسان، غم‌ها و شادی‌های عاطفی هستند.

💠یکی از عمیق‌ترین عوامل نشاط معنوی-و نشاط در زندگی- عشق و «محبت شدید» است. البته ما کوتاه آمدیم و گفتیم: «حتی یک ذره محبت هم موجب نشاط است» مثلاً شما یک‌ذره دوست داری این ماشین را بخری و وقتی آن‌را خریدی به نسبت همان محبت، خوشحال می‌شوی اما این خوشحالی دو روز دیگر تمام می‌شود!

💠یک‌ذره دوست داشتن هم موجب نشاط می‌شود؛ اما نشاطِ یک‌ذره‌ای! بعضی از زن و شوهرها به‌همین دلیل از هم طلاق می‌گیرند؛ اولش فکر می‌کنند ازدواج یعنی عشق و عاشقی به‌معنای واقعی کلمه، اما بعداً می‌بینند که آن‌طور نبوده و آن عشقی که تصور می‌کردند در کار نیست، لذا باهم بد می‌شوند و از هم تنفر پیدا می‌کنند، چون انتظار داشتند خیلی عاشق هم شوند! درحالی‌که آن عشق واقعی، اصلاً به‌سادگی روی زمین گیر نمی‌آید؛ یا فیلم است یا افسانه!

💠 ریشۀ اصلی نشاط، محبت بسیار شدید است؛ نشاط عمیق با شدیدترین محبت پدید می‌آید. شدید‌ترین محبت یعنی آن محبتی که محبوب را از خودت بیشتر دوست داشته باشی و خودت را دیگر نبینی! حالا این محبت بسیار شدید کجا گیر می‌آید؟ هرجا این محبت شدید، گیرت آمد بردار؛ نوش جانت! برو با علوم تجربی ببین کسی این‌قدر عاشق کسی یا چیزی شده است یا نه؟

💠 اگر مختصات محبت را بررسی کنی می‌بینی که آدم فقط اهل‌بیت(ع) را می‌تواند این‌طور شدید دوست داشته باشد، در این عالم تنها کسانی که می‌شود عاشقانه آنها را دوست داشته باشی(یعنی بیشتر از خودت دوست داشته باشی) پیغمبر(ص) و اهل‌بیتِ ایشان هستند!

💠 خدا می‌فرماید: «وَ نَفَخْتُ فيهِ مِنْ رُوحی»(حجر/29) یعنی من از روح خودم در او دمیده‌ام. ما به خدا تعلق داریم و فقط آن کسی که از همه بیشتر به خدا چسبیده و خدا خیلی دوستش دارد(یعنی ولیّ خدا) را می‌شود در حدّ اعلی، دوست داشت؛ بقیه را نمی‌شود این‌طوری دوست داشت.

💠اصلاً هدف خلقت اولیاء خدا این بود که تو به این محبت برسی! خدا آنها را خلق کرده برای اینکه تو عاشق آنها بشوی، برای اینکه یک چیزی باشد که بشود عاشق آن شد!

💠حرف آخر را پیامبر(ص) در این روایت کلیدی بیان فرموده است: «لَا یُؤْمِنُ عَبْدٌ حَتَّى أَکُونَ أَحَبَّ إِلَیْهِ مِنْ نَفْسِهِ وَ أَهْلِی أَحَبَّ إِلَیْهِ مِنْ أَهْلِهِ وَ عِتْرَتِی أَحَبَّ إِلَیْهِ مِنْ عِتْرَتِهِ»(امالی صدوق/334) مؤمن نیست احدی از شما مگر اینکه مرا از خودش بیشتر دوست داشته باشد و اهل‌بیتِ مرا از بچه‌های خودش بیشتر دوست داشته باشد! و این یعنی «عاشق آنها باشد» چون عشق یعنی اینکه محبوب را از خودت بیشتر دوست بداری.

💠طبق این روایت، کسی که عاشق نیست، ایمانش اشکال دارد! سندش هم این آیه قرآن است که می‌فرماید «الَّذينَ آمَنُوا أَشَدُّ حُبًّا لِلَّهِ»(بقره/165) کسانی که ایمان دارند شدید‌ترین محبت را به خدا پیدا می‌کنند!

💠البته در آیه فوق، بحث محبت به خدا مطرح شده، اما طبیعتاً «محبوب المحبوب، محبوبٌ» پس کسی که شدید‌ترین محبت را به خدا پیدا کند-یعنی شدید‌تر از محبت به خودش، و پدر و مادرش- آن‌وقت هرچیزی را که خدا دوست دارد، او هم دوستش خواهد داشت؛ حتی بیشتر از خودش! دیگر اصلاً خودش را نمی‌بیند و آن‌را می‌بیند! لذا وقتی خدا فرمود: «پیامبر(ص) حبیب من است!» طبیعتاً عاشق پیامبر(ص) می‌شود.

💠خلاصه اینکه؛ مهم‌ترین عامل نشاط، محبت به اولیاء خداست! محبت به اولیاء خدا نتیجۀ محبت خداست و آورندۀ محبت خداست.

#مسجد_امام_صادق(ع)-96.3.21 –ج16 #قسمت_دوم
🔊صوت:
Telegram.me/Panahian_mp3/1441

✅ کانال رسمی #علیرضا_پناهیان
@Panahian_ir
@Panahian_text

🔴بهترین راه برای بیرون کردن حب‌الدنیا از دل چیست؟

🌀به‌جای حب‌الدنیا، یک محبت عمیق و برتر، در دلت بگذار!

⭕️ چرا اصلی‌ترین انتظار خدا از ما «محبت به اولیاء خدا» است؟

⭕️ هرچقدر غم داری یعنی حب‌الدنیا داری و هرچقدر حب‌الدنیا داری یعنی محبت اهل‌بیت(ع) کم داری!

⭕️ اگر حب‌الدنیا داشته باشی، حب‌الله وارد دلت نمی‌شود اما محبت به اهل‌بیت(ع) می‌تواند وارد شود

⭕️ اگر محبت‌مان به اهل‌بیت(ه) را زیاد نکنیم، به چالش کشیده می‌شویم؛ چالش حسادت و رقابت
______________________________________
#راه_های_رسیدن به #حال_خوش_معنوی و #نشاط_زندگی-ج17
#استاد_پناهیان:

💠منشأ نشاط، سرور و لذت انسان «محبت» است. محبت به خدا و اولیاء خدا موجب نشاط معنوی می‌شود، اما محبت به دنیا موجب نشاط انسان نمی‌شود، بلکه موجب افسردگی انسان می‌شود. محبت و رغبت به دنیا، موجب همّ و غم آدم می‌شود(الرَّغْبَةُ فِي الدُّنْيَا تُورِثُ الْهَمَّ وَ الْحُزْن‏؛ ارشادالقلوب/1/19)

💠اگر به خیلی‌ها بگویید که «تو محبت به دنیا داری» انکار می‌کنند، اما غم و اندوهی که در دل‌شان هست، آنها را لو می‌دهد! چون این اندوه، لذت نبردن و نشاط نداشتن، نشان می‌دهد که آدم حب‌الدنیا دارد، آدم اگر حب‌الدنیا نداشته باشد علت اندوهش از بین می‌رود و برای دریافت نشاط معنوی آماده می‌شود.

💠آدم اگر به دنیا علاقه داشته باشد، یک روز شاد است، یک روز غمگین! یک روز پیروز است و یک روز شکست‌خورده! یک روز امیدوار است یک روز مأیوس! چون دنیا آدم را بازی‌ می‌دهد! کِی انسان از نوسان غم و شادی در می‌آید و همیشه در مسیر نشاطِ رو به تزاید قرار می‌گیرد؟ وقتی حب‌الدنیا را از دلش بیرون کند.

💠خارج کردن حب‌الدنیا از دل، کار سختی است؛ یک نوع حبّ‌الدنیا را که از بین می‌بری، نوع دیگری از آن مثل علف هرز در دلت می‌روید. علی(ع) فرمود: «مردم فرزندان دنیا هستند و بچه طبیعتاً مادرش را دوست دارد»(غررالحکم/1850) اگر بخواهی حب‌الدنیا را کامل از دلت بیرون کنی تقریباً محال است، اما هرچقدر با انواع حب‌الدنیا مبارزه کنی سبک‌بال‌تر می‌شوی، و هموم و غموم از دلت بیشتر می‌رود.

💠حالا چگونه باید محبت به دنیا را از دل خارج کرد؟ بیرون کردن حب‌الدنیا از دل، راه‌های متعددی دارد، مانند تفکر دربارۀ حقیر بودن دنیا، نگاه کردن به تجربۀ پیشینیان، و باور کردن اینکه همۀ انسان‌ها در رنج هستند. اما در میان همۀ راه‌های بیرون کردن محبت دنیا از دل، یک شاهراه وجود دارد.

💠راه اصلی یا بهترین راه برای بیرون کردن حب‌الدنیا از دل «محبت جایگزین» است، البته این محبت جایگزین باید این‌قدر قوی و شدید باشد تا بتواند حب‌الدنیا را کنار بزند و از دل بیرون کند. حالا این محبت چه می‌تواند باشد؟ هرچیزی که بتوانی به آن شدیداً علاقه پیدا کنی! اما واقعش این است که تنها محبت بسیار قوی‌ای که می‌توانیم به‌دست آوریم، محبت به اهل‌بیت(ع) است.

💠خیلی از ما «محبتِ کم» به اهل‌بیت(ع) را در دل داریم، اما آنچه باعث می‌شود حب‌الدنیا از دل‌مان برود، «محبت شدید» به اهل‌بیت(ع) است، لذا باید این محبت را در دل‌مان زیاد کنیم. هرچقدر غم داریم یعنی حب‌الدنیا داریم و هرچقدر حب‌الدنیا داریم یعنی محبت اهل‌بیت(ع) کم داریم!

💠محبت به اهل‌بیت(ع) این ویژگی را دارد که وقتی در دلت حب‌الدنیا باشد هم می‌تواند وارد دلت شود. کمااینکه خیلی‌ها با همۀ بدی‌هایی که دارند می‌توانند امام حسین(ع) را دوست داشته باشند!

💠 آدم می‌تواند دلش به حب‌الدنیا آلوده باشد ولی اهل‌بیت(ع) را هم دوست داشته باشد؛ اهل‌بیت(ع) سهل‌الوصول‌تر هستند، اما حب‌الله این‌طور نیست! پیامبر(ص) فرمود: حب‌الدنیا و حب‌الله ابداً باهم جمع نمی‌شود(مجموعه ورام/2/122) تا یک ذره حب‌الدنیا داری یک ذره حب‌الله نمی‌آید!

💠وقتی راه اصلی برای خارج کردن محبت به دنیا از دل، محبت به اولیاء خداست، و بهترین محبتی که راحت‌تر به‌دست می‌آید محبت به اولیاء خداست، پس این باید اصلی‌ترین انتظار خدا از ما باشد. لذا می‌فرماید: «قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبی»(شوری/23) به تعبیری یعنی: من حداقل چیزی که از شما می‌خواهم محبت به بچه‌هایم است!

💠کم دوست داشتن اهل‌بیت(ع) جدا از اینکه نشاطِ کامل به آدم نمی‌دهد یک اتفاق دیگر را هم رقم می‌زند؛ اینکه در امتحان اصلی و انتظار اصلی خدا از انسان-که محبت به اولیاء خداست- آدم از یک جایی به بعد کم می‌آورد و شدیداً به چالش کشیده می‌شود، نه‌فقط پای محبت اهل‌بیت(ع) بلکه پای محبت دوستان اهل‌بیت(ع) هم به چالش کشیده می‌شود؛ به چالش حسادت و رقابت! همان‌طور که ابلیس در برابر آدم و قابیل در برابر هابیل به چالش کشیده شد.

#مسجد_امام_صادق(ع)-96.3.22 – ج17
🔊صوت: Telegram.me/Panahian_mp3/1447

✅ کانال رسمی #علیرضا_پناهیان
@Panahian_ir
@Panahian_text

🔴هدفِ دین، رساندن انسان به بالاترین لذت است

🌀 فقط دین می‌تواند عالی‌ترین لذت را به آدم بدهد

⭕️ لذت و نشاط واقعی، مال عاشق‌هاست؛ بقیه فقط ادای نشاط را درمی‌آورند!

⭕️ دین می‌خواهد تو را عاشق کند؛ اگر دین نداشته باشی عاشق نمی‌شوی!

⭕️ آدم برای عاشقی آفریده؛ اگر عاشق نشود فاسد می‌شود

⭕️ بعد از ظهور، نفاق چگونه ذلیل می‌شود؟
______________________________
#راه_های_رسیدن به #حال_خوش_معنوی و #نشاط_زندگی-ج18
#استاد_پناهیان:

💠آنچه شدید‌ترین لذت را در وجود انسان ایجاد می‌کند، عشق و محبت شدید است. نمی‌شود عشق وافر و عمیق را حذف کنیم و بعد در مورد لذت و شادی و نشاط حرف بزنیم! اصلاً لذت و نشاط واقعی مال عاشق‌هاست؛ بقیه فقط ادای نشاط را درمی‌آورند! امکان ندارد انسان بدون عشق، واقعاً شاد بشود و لذت ببرد؛ مگر یک شادی و لذت سطحی، موقت، و در مقام محبت خودخواهانه!

💠شدید‌ترین محبت از این محبت‌های زمینی نیست، انسان بالاتر از این عشق‌هایی که روی زمین-در عواطف بین انسان‌ها- رخ می‌دهد، می‌تواند عشقی داشته باشد، که آن عشقِ برتر «عشق به خدا و ولیّ خدا» است.

💠هدفِ دین، رساندن انسان به بالاترین لذت است. فقط دین می‌تواند عالی‌ترین لذت را به آدم بدهد، چون عالی‌ترین لذت و شادی با شدید‌ترین محبت پدید می‌آید، و فقط دین می‌تواند شدیدترین محبت را به آدم بدهد؛ بدون دین نمی‌شود شدیدترین محبت را به‌دست آورد، این محبت، فقط به خدا و اولیاء خدا تعلق می‌گیرد. اگر بر اساس تجربۀ بشری بررسی کنید، می‌بینید که هیچ کجا عشق و محبتی مانند عشق ما به اهل‌بیت(ع) پیدا نمی‌شود.

💠وقتی می‌خواهیم دین را به نوجوان‌ها یاد بدهیم، باید به آنها بگوییم که «دین می‌خواهد تو را عاشق کند؛ اگر دین نداشته باشی عاشق نمی‌شوی!» و بعد هم قصۀ عاشق‌های واقعی را برای‌شان بگوییم. آدم سالم کسی است که عاشق باشد؛ بقیه بیمار هستند، اگر بیمار نبودند بخیل و حسود و خودخواه و نامهربان نمی‌شدند. بیمار هستند که این همه بدی‌های اخلاقی پیدا می‌کنند! دین آمده که ما را سالم کند و از شرّ این بیماری‌ها خلاص کند تا لذت ببریم.

💠خودت را اسیر لذت‌های کم نکن! بی‌دینی یعنی: «من آن لذتِ خیلی بالا را نمی‌خواهم؛ همین لذتِ کوچک برایم بس است!» استغفار هم یعنی اینکه بگویی: «خدایا من نتوانستم از زندگی‌ام لذت ببرم، خیلی حالم بد است، مریض شدم، اخلاقم بد شده، عاشق نشدم، در خودپرستی مانده‌ام، روحم کثیف شده و دیگر از چیزی لذت نمی‌برم، خودم را اسیرِ لذت‌های کم و کوچک کرده‌ام، درستم کن تا باقی‌ماندۀ زندگی‌ام را لذت ببرم»

💠آدم برای عاشقی آفریده شده، آدمی‌زاد اگر عاشق نباشد، فاسد می‌شود؛ حتی اگر نماز و قرآن هم بخواند، فاسد می‌شود. طبق روایت، بعضی‌ها قرآن می‌خوانند ولی قرآن آنها را لعنت می‌کند «رُبَّ تَالٍ لِلْقُرْآنِ وَ الْقُرْآنُ يَلْعَنُه‏»(مستدرک‌الوسائل/4/249) اصلاً عبادتِ بعضی‌ها آنها را از خدا دورتر می‌کند! آیات قرآن که همه را درست نمی‌کند؛ بلکه به بعضی‌ها فقط ضرر می‌زند «وَ لا يَزيدُ الظَّالِمينَ إِلاَّ خَساراً»(اسراء/82)

💠مسئولین کشور هم اگر عاشق نباشند فاسد می‌شوند؛ حالا یا فسادشان در دزدی و ظلم و باندبازی و رانت‌خواری جلوه می‌کند، یا فاسدهایی هستند که به تعبیری «خسر الدنیا و الآخرة» هستند، اینها-برای کسب اعتبار و مقام- در دنیا ادای زهد درمی‌آورند و در آخرت هم چیزی نصیب‌شان نمی‌شود!

💠در دورۀ حکومت امام زمان(ع) اسلام، عزیز می‌شود اما نفاق ذلیل می‌شود(...تُذِلُّ بِهَا النِّفَاقَ وَ أَهْلَه؛ کافی/3/424) این چطور ممکن است؟ یک جوابش این است که دین معنای حقیقی‌اش را نشان می‌دهد و دیگر یک مسئلۀ پیچیده و پنهان نیست که کسی بتواند منافق‌بازی دربیاورد! چون دین‌داریِ افراد را از مقدار عاشقی و لذتی که از دین‌داری خود می‌برند، می‌شود تشخیص داد و کسی که ناخالص باشد خودش را نشان می‌دهد!

💠از برخی یاران پیامبر(ص) پرسیدند: شما از کجا می‌فهمیدید منافق کیست؟ گفتند: هرکسی عاشق علی(ع) نبود-و به ایشان بغض داشت- می‌فهمیدیم که منافق است(مَا كُنَّا نَعْرِفُ الْمُنَافِقِينَ...؛ کفایه‌الاثر/102‏) عشق علی(ع) که دیگر پنهان‌کردنی و تظاهرکردنی نبود؛ هرکسی عاشق علی(ع) نبود اصلاً نمی‌توانست نفرتش را پنهان کند. این عشق مثل ایمان به خدا نیست که آدم بتواند ادا در بیاورد و تظاهر به ایمان کند!

💠الان ما دین را به «عاشقی» ترجمه نمی‌کنیم و مثلاً به اعتقاد و ایمان و اخلاصِ پنهان ترجمه می‌کنیم، لذا آدم‌های متقلب می‌توانند ادعای دین‌داری کنند که بعداً معلوم می‌شود اصلاً دین‌دار نبوده‌اند. اما بعد از ظهور، دین‌داری تعریف اصلی خود را پیدا می‌کند و دین‌داریِ افراد با عاشقیِ آنها، آشکار می‌شود.

#مسجد_امام_صادق(ع)-96.3.24 – ج18
🔊صوت: Telegram.me/Panahian_mp3/1455

✅ کانال رسمی #علیرضا_پناهیان
@Panahian_ir
@Panahian_text

🔴چه‌کار کنیم که همۀ زندگی‌مان لذت‌بخش شود؟

🌀تنها راهش این است که همۀ کارهایت را به‌خاطر خدا انجام دهی

⭕️ انرژی و نشاط ما در انجام هر کاری، به نوع نگاه و نیت ما بستگی دارد

⭕️ منتظر نباش یک شیرینی خاصی در زندگی‌ات پیدا شود که لذت ببری؛ کاری کن از همین زندگیِ عادی‌ات خیلی نشاط پیدا کنی! هر کار ساده‌ای را هم «به‌خاطر خدا» انجام بده تا از آن لذت ببری!
______________________________
#راه_های_رسیدن به #حال_خوش_معنوی و #نشاط_زندگی-ج19- قسمت اول
#استاد_پناهیان:

💠کسی که کارهایش را با یک انگیزۀ حداقلی و سطحی انجام دهد و نتواند برای فعالیت روزمرۀ خودش انرژی کافی داشته باشد، حتماً یک جای کارش ایراد دارد؛ یا نگاهش به آن کار ایراد دارد یا اساساً نگاهش به زندگی ایراد دارد. ما باید این مشکل را برای خودمان حل کنیم تا بتوانیم واقعاً «با انرژی زندگی کنیم»

💠آدم چه موقع می‌تواند در زندگی‌اش به سروری برسد که همۀ کارهایش را با انرژی بالا انجام دهد؟ آیا مطلوب بودنِ «نوع کار» می‌تواند این سرور را به انسان بدهد؟ مثلاً اگر آدم یک شغلی را خیلی دوست داشته باشد و یک‌دفعه‌ای به آن برسد، طبیعتاً این کار را با یک انگیزۀ قوی انجام می‌دهد. اما مگر این شغل چقدر می‌تواند به آدم نشاط بدهد؟!

💠بله؛ انگیزه‌های شادی‌آفرینِ دنیایی هم انرژی‌زا هستند و نشاط می‌دهند اما چند تا مشکل دارند: 1- موقت هستند؛ ولی ما دنبال نشاط دائم هستیم 2- همان‌قدر که بودنش به آدم شادی می‌دهد، نبودش به آدم ضربه می‌زند! یعنی خلأ آن به روح انسان زخم می‌زند و تولید غم می‌کند 3- انرژی و نشاطی که می‌دهد کم است!

💠اینکه بتوانیم همۀ زندگی‌مان را سرشار از نشاط و انرژی کنیم و کارهای‌مان را با قدرت بسیار زیاد انجام دهیم، زیاد وابسته نیست به نوع کاری که انجام می‌دهیم یا به منفعتی که از این کار نصیب‌مان می‌شود، بلکه «به نگاه و نیت ما در انجام این کار» وابسته است و اینکه این کار را برای چه کسی انجام می‌دهیم؟

💠یک گل‌فروش همیشه گل را دسته‌بندی می‌کند و به مردم می‌فروشد و یک منفعتی هم به‌دست می‌آورد. اما اگر این گل‌فروش یک‌روز خودش عاشق شود و بخواهد یک دسته گلی برای محبوب خودش بسته‌بندی کند، این کار را با یک حسّ و انگیزۀ مضاعف انجام می‌دهد و در انجام این کار، نشاط فوق‌العاده‌ای دارد. واقعاً انگیزه و شورِ او با حالت قبل، متفاوت است با اینکه این‌بار، منفعت مادی هم ندارد.

💠خدا برای اینکه تو بتوانی با انرژی زندگی کنی، از زندگی‌ات لذت ببری و همۀ کارهایت را با انرژی زیاد انجام دهی، می‌فرماید: همۀ کارهای زندگی‌ات را برای من انجام بده؛ من از تو می‌خرم!» حتی مسواک زدن را هم به‌خاطر خدا انجام بده تا ده برابر انرژی پیدا کنی! پیامبر(ص) به ابوذر فرمود: حتی برای خوابیدن و غذا خوردن خودت هم نیتِ «قربةً الی الله» داشته باش(لِيَكُنْ لَكَ فِي كُلِّ شَيْ‏ءٍ نِيَّةٌ حَتَّى‏ فِي الْأَكْلِ وَ النَّوْم‏؛ مجموعه ورام/2/58) در این صورت موقعِ غذا خوردن هم یک حال خوشی پیدا می‌کنی؛ مثل موقع افطار!

💠چه‌کار کنیم که همۀ زندگی‌مان لذت‌بخش و سرشار از نشاط بشود؟ یک راه بیشتر ندارد؛ اینکه همۀ کارهایت را به‌خاطر خدا انجام بدهی. راهش این نیست که مدام منتظر باشی تا یک شیرینی و لذتی در زندگی‌ات پیدا شود که نشاط پیدا کنی؛ کاری کن که از همین زندگیِ عادی‌ات هم خیلی نشاط پیدا کنی!

💠یک لیوان آب به‌دست کسی دادن، چقدر لذت دارد؟ ظاهراً لذتی ندارد، ولی اگر همین‌کار ساده را به‌خاطر خدا انجام بدهی، لذت خواهی برد. نگذار زندگی‌ات بی‌مزه بگذرد؛ حتی یک لیوان آب را هم بخاطر او جابجا کن! نیت کن، بگو: «برای چه کسی داری این کار را انجام می‌دهی؟»

💠فرض کن اگر در خانۀ حضرت امام(ره) یا آقای بهجت(ره) بودی و ایشان می‌گفت: «پسرم یک لیوان آب به من بده!» آن‌وقت چه حسّ خوبی از این کار پیدا می‌کردی! مهم این است که تو برای چه کسی، در محضر چه کسی یا به سفارش چه کسی داری این کار را انجام می‌دهی؟ چرا ما تنها زندگی می‌کنیم؛ وقتی که در محضر «خدای این اولیاء خدا» و در محضر خدای أمیرالمؤمنین‌(ع) هستیم؟! ابهت محضر خدا باید ما را بگیرد.

💠امام صادق(ع) می‌فرماید: «اگر خانمی یک لیوان(یک جرعه) آب به شوهرش بدهد، ثوابش بالاتر از یک‌سال عبادتی است که روزهایش روزه بگیرید و شبها نماز بخواند»(امْرَأَةٍ تَسْقِی زَوْجَهَا...؛ وسائل الشیعه/20/172) پیامبر(ص) می‌فرماید: اگر یک مردی پیش خانمش بنشیند و گپ بزند، ارزش این کار از اعتکاف در مسجدالنبی بالاتر است(جُلُوسُ الْمَرْءِ عِنْدَ عِیَالِهِ...؛ مجموعۀ ورّام/2/122) همۀ اینها در صورتی است که این کارها را به‌خاطر خدا انجام دهیم.

#مسجد_امام_صادق(ع) -96.3.26 –ج19- قسمت اول
🔊صوت: Telegram.me/Panahian_mp3/1463

✅ کانال رسمی #علیرضا_پناهیان
@Panahian_ir
@Panahian_text

🔴چرا ما زیاد از زندگی‌مان لذت نمی‌بریم؟

🌀ما بلد نیستیم خیلی از کارهای‌مان را به‌خاطر خدا انجام دهیم

⭕️ برای اینکه بتوانی هر کاری را به‌خاطر خدا انجام دهی یک راه وجود دارد؛ اعتراض کن...

⭕️ یک مدت از سرِ «احترام خدا» کارهایت را به‌خاطر او انجام بده؛ کم‌کم عاشق خدا می‌شوی!
______________________________
#راه_های_رسیدن به #حال_خوش_معنوی و #نشاط_زندگی-ج19-قسمت دوم
#استاد_پناهیان:

💠اگر می‌خواهی در تمام جزئیات زندگی‌ات، کارهایت را با نشاط و لذت انجام دهی، تنها راهش این است که کارهایت را «فقط به‌خاطر خدا انجام بدهی» راه دیگری ندارد! چون هیچ‌وقت تمام جزئیات زندگی ما نمی‌توانند تک تک نشاط‌آفرین، پرجاذبه و لذت‌بخش باشند!

💠چرا ما زیاد از زندگی‌مان لذت نمی‌بریم؟ چون بلد نیستیم خیلی از کارهای‌مان را به‌خاطر خدا انجام دهیم. اینکه ما عاشق خدا نیستیم، مسئلۀ دیگری است، با اینکه عشق به خدا وجود ما را در بر نگرفته، ولی اگر عقل خودمان را به کار بگیریم و شروع کنیم تک‌تک کارهای‌مان را به‌خاطر خدا انجام دهیم، یک‌دفعه‌ای می‌بینیم که «مدتی است داریم بانشاط‌تر زندگی می‌کنیم!»

💠اگر زندگی‌ات را به این سمت ببری که همۀ کارهایت با یک انگیزۀ «قربةً الی الله» همراه باشد، آن‌وقت زندگی‌ات واقعاً متفاوت و بانشاط خواهد شد. البته این نیاز به تمرین دارد، چون آدم مدام یادش می‌رود. مشکل این است که ما برای این چیزها تمرین نکرده‌ایم، چون نمی‌دانیم که این واقعاً لذت‌بخش است. آدم تا باور نکند که یک کاری لذت‌بخش است به سمتش نمی‌رود؛ هرچند بداند کارِ خوبی است.

💠آدم تا خودش را رها می‌کند، شروع می‌کند به زندگی کردنِ برّه‌وار! امام صادق(ع) می‌فرماید: برای هر حرکت خودت، نیت قربةً الی الله داشته باش و گرنه جزء غافلان خواهی بودی، و غافلان کسانی هستند که در قرآن می‌فرماید: آنها مانند چهارپایان هستند، بلکه بدتر! (فَلَا بُدَّ لِلْعَبْدِ مِنْ خَالِصِ‏ النِّيَّةِ فِي كُلِّ حَرَكَةٍ...؛ مصباح‌الشریعه/54)

💠البته سخت است که آدم همۀ کارهایش را به‌خاطر خدا انجام دهد؛ خصوصاً برای ما که عاشق خدا نیستیم و باید همۀ کارها را به‌خاطر «احترام خدا» انجام دهیم، و خیلی اوقات در جریان طبیعی زندگی، اصلاً یادمان می‌رود کارهای‌مان را به‌خاطر خدا انجام دهیم، ما به این وضع زندگی عادت کرده‌ایم و ترک این عادت هم سخت است؛ اما شدنی است.

💠یک راهکار-برای اینکه بتوانی هر کاری را به‌خاطر خدا انجام دهی- این است که اعتراض کنی و بگویی: «اصلاً من چرا باید این کارها را انجام دهم؟ چرا من باید بروم کار کنم، زحمت بکشم و پول دربیاورم؟ خدایا! چرا زندگی مرا این‌طور درست کردی؟ مگر مرا برای بیگاری آفریده‌ای؟! تو خودت میل به لذت و نشاط را در من گذاشته‌ای، حالا چرا باید این‌قدر رنج بکشم؟» تو حق داری این اعتراض‌ها را مطرح کنی، و اصلاً این نشانۀ فهم و درک آدم است.

💠خدا در پاسخ می‌فرماید: آفرین! اصلاً تو برای اینجا آفریده نشده‌ای! این سختی‌هایی که به تو داده‌ام، حکمت و فلسفه‌ای دارد. تو این کارهای سخت را به‌خاطر من انجام بده؛ در این صورت، برای تمام دفعاتی که رنج تحمل کردی و برای هر فعالیتی که تو را به آن مجبور کرده‌ام پاداش می‌دهم؛ و این پاداش‌ها را از همین دنیا هم شروع می‌کنم.

💠واقعاً اگر آدم کسی را داشته باشد که همۀ کارهای زندگی‌اش را به‌خاطر او انجام بدهد، زندگی‌اش چقدر لذت‌بخش می‌شود! اصلاً شما احتمال می‌دهید چنین آدمی عصبانی و ناراحت بشود؟ چون یک کسی هست که دارد با او زندگی می‌کند، کار می‌کند، و معامله می‌کند و هر لحظه او را نگاه می‌کند.

💠بعضی‌ها ترفندهای قشنگی دارند؛ مثلاً می‌گویند: خدایا! امروز من هرچه ثواب جمع کردم، به امام صادق(ع) هدیه می‌کنم... یا به مادر حضرت ولی‌ّعصر(ع) هدیه می‌کنم... یا به فلان شهید، هدیه می‌کنم... یک‌دفعه‌ای می‌بینی که در این روز، اصلاً عوض می‌شوی؛ حسّ و حالت تغییر می‌کند.

💠برای اینکه نشاط دائم داشته باشی همۀ کارهایت را به‌خاطر خدا انجام بده؛ از همان اول صبح که زندگی‌ات شروع می‌کنی، با یک دعا، خودت را در آن روز، مهمان خدا کن، آن‌وقت ببین چه انرژی‌ای پیدا می‌کنی!

💠اول به‌خاطر «احترام خدا» یک مدتی این کارها را انجام می‌دهی، اما بعد کم‌کم عاشق خدا می‌شوی! وقتی عاشق خدا شدی، یک زندگیِ عالی خواهی داشت که از هر لحظه‌اش لذت‌ها می‌بری! اگر کارهایت را به‌خاطر خدا انجام ندهی، جزء غافلین خواهی بود و اگر به‌خاطر خدا انجام دهی، جزء ذاکرین می‌شوی؛ یعنی افرادی که اهل ذکر خدا هستند.

#مسجد_امام_صادق(ع)-96.3.22 – ج19-قسمت دوم
🔊صوت: Telegram.me/Panahian_mp3/1463

✅ کانال رسمی #علیرضا_پناهیان

@Panahian_ir
@Panahian_text

🔴آیا اسلام با شادی‌های سطحی مخالف است؟

🌀دین راهنمای به‌دست آوردن شادی عمیق است

⭕️ شوخی و مزاحِ مؤمن، نشانۀ لبریز شدن نشاط درونی اوست

⭕️ فرق شادی عمیق با شادی سطحی چیست؟

⭕️ تا وقتی اسیر شادی‌های سطحی باشی به شادی‌های عمیق نمی‌رسی

⭕️ برای رسیدن به شادی عمیق باید زحمت و سختی بکشیم
______________________________
#راه_های_رسیدن به #حال_خوش_معنوی و #نشاط_زندگی-ج20
#استاد_پناهیان:

💠هم شادی و نشاط سطحی یا کاذب داریم، و هم شادی و نشاط عمیق یا حقیقی. معمولاً برای رسیدن به شادی سطحی نیاز نیست انسان زحمت بکشد-مثل جُک گفتن یا مسخره‌بازی در آوردن برای خندیدن- اما رسیدن به شادی عمیق، سخت است.

💠فرق شادی عمیق با شادی سطحی چیست؟ شادی عمیق چند اثر بسیار مهم دارد: انرژی آدم را برای کار و فعالیت، خیلی بالا می‌برد به حدّی که آدم می‌تواند ده برابر کار کند، فکر کند یا درس بخواند و خسته نشود. ضمن اینکه دقت، تمرکز، فهم و قدرت تحلیل آدم خیلی بالا می‌رود.

💠بعضی‌ها رسماً می‌گویند: «اسلام با شادی مخالف است؟» و منظورشان هم برخی از مظاهر شادی‌های سطحی-مثل رقص و پایکوبی- است. اتفاقاً دین می‌خواهد انسان عمیقاً شاد باشد؛ در این صورت دیگر مهم نیست که تظاهرات شادی داشته باشد و بزن و بکوب راه بیندازد! لذا دین زیاد توصیه به شادی‌های سطحی نمی‌کند و حتی برخی از آنها را-به‌خاطر ضرری که دارد- ممنوع کرده است.

💠 البته گاهی شادی‌های سطحی برای بعضی‌ها لازم است چون غیر از این راه دیگری نیست که فرد را از غم و اندوه بیرون بیاورد؛ مثلاً لازم است یک لطیفه بشنود یا یک برنامه طنز ببیند تا حواسش از اندوهی که دائماً درگیر آن است پرت شود. اما کسی که خودش نشاط و شادی عمیق دارد، این شادی‌های سطحی حتی می‌تواند او را ناراحت و افسرده کند.

💠تفریح دلِ انسان‌های برجسته به شادی‌های سطحی نیست. مثلاً کسی که اهل تفکر باشد، نیاز به خیلی از تفریحات مردم ندارد؛ او از تفکر لذت می‌برد. أمیرالمؤمنین(ع) می‌فرماید: وقتی خسته شدید با کلمات حکمت‌آمیز خستگی‌تان را برطرف کنید(نهج‌البلاغه/حکمت91)

💠نمی‌گوییم که «نباید سراغ شادی‌های سطحی رفت!» بلکه می‌گوییم: این شادی‌ها را زیاد برای خودمان عمده نکنیم. اینها مثل طلای بَدلی است، که می‌شود از آن استفاده کرد، اما نباید بها و ارزشِ طلای اصلی را برای آن قائل شویم. خودمان را فریب ندهیم؛ گنجشگ را رنگ نکنیم و جای قناری به خودمان نفروشیم!

💠دینداران نباید طوری برخورد کنند که تصور شود آنها دشمن خنده و شادی مردم هستند! اصلاً فرموده‌اند که مؤمن اهل شوخی و مزاح است. البته نه به این دلیل که مؤمن با شوخی کردن، نشاط پیدا کند؛ بلکه او چون نشاطش خیلی بالاست این شوخی و مزاح، در واقع لبریزشدۀ نشاط درونی و عمیق اوست نه اینکه همۀ شادی و نشاطش همین باشد و خودِ این مزاح به‌طور مستقل، برایش خیلی مهم و عمده باشد.

💠اگر می‌خواهیم به شادی عمیق برسیم، نباید شادی‌های سطحی برای ما عمده باشد و نباید این شادی‌ها را برای خودمان بزرگ کنیم. تا وقتی انسان اسیر شادی‌های سطحی باشد به شادی‌های عمیق نمی‌رسد. البته ما نمی‌گوییم که شادی‌های سطحی حرام است، ولی آدم را از شادی عمیق دور می‌کند.

💠باید این‌را برای مردم جا بیندازیم که شادی عمیق با شادی سطحی فرق می‌کند، ما باید دنبال شادی عمیق باشیم و دین راهنمای به‌دست آوردن شادی عمیق است. البته این‌را هم باید جا بیندازیم که «شادی عمیق هزینه دارد؛ نیاز به صبر دارد و باید برایش زحمت بکشیم»

💠اگر آدم باور کند زحمتی که برای رسیدن به شادی عمیق می‌کشد، خیلی فایده دارد، زحمتش را قبول می‌کند و حاضر است برایش تلاش کند و برنامه داشته باشد؛ و تمام برنامۀ دین هم چیزی جز این نیست! تمام عبادت‌ها و ریاضت‌ها و دستوراتی که در دین هست، برای همین است!

💠ما اگر نشاط عمیق می‌خواهیم باید یک مدتی، یک سختی‌هایی را تحمل کنیم. فلسفۀ تمام سختی‌های دین همین است و اصلاً همین نشاط داشتن، علامت سلامت دین و ایمان انسان است.

💠ما اگر برای نشاط عمیق سختی کشیدیم باید بدانیم که «ما داریم تجارت می‌کنیم» کمااینکه مردم خیلی از سختی‌ها را برای رسیدن به برخی شادی‌ها تحمل می‌کنند. مثلاً یک جوان گاهی به شوق تماشای شهرآورد حاضر است از راه دور بیاید و یک شب در کنار ورزشگاه در شرایط سخت بخوابد تا مسابقه را از نزدیک ببیند.

💠اگر نشاط عمیق داشته باشی به‌خاطرش خیلی راحت، سختی می‌کشی، سختی‌ها را اصلاً نمی‌بینی و اصلاً تحمل این سختی‌ها برایت لذت‌بخش می‌شود. مثلاً نماز شب‌خوان‌های حرفه‌ای این‌قدر از نمازشان لذت می‌برند که در اوج خستگی هم خواب را ترک می‌کنند و برای نماز می‌ایستند.

#مسجد_امام_صادق(ع)-96.3.28 – ج20
🔊صوت: Telegram.me/Panahian_mp3/1471

✅ کانال رسمی #علیرضا_پناهیان
@Panahian_ir
@Panahian_text

🔴رنج رسیدن به لذت عمیق، مثل رنج ورزشکارهاست نه ریاضت‌کشها!

🌀دشمنان حقیقت دربارۀ رنج و سختیِ رسیدن به لذت عمیق مبالغه کرده‌اند

⭕️ دو کار همزمان ابلیس: 1. شادی کم و بی‌مزۀ دنیا را برای آدم عمده می‌کند 2. دربارۀ رنج خوب بودن مبالغه می‌کند

⭕️ نشاط و لذتی که از دنیا به‌دست می‌آید؛ کم، سطحی، آسیب‌زا و غم‌افزاست

⭕️ ریاضتی که دین به ما می‌دهد، از سختی‌هایی که در گناه و بطالت می‌کشیم کمتر است
__________________________
#راه_های_رسیدن به #حال_خوش_معنوی و #نشاط_زندگی-ج21
#استاد_پناهیان:

💠در فرهنگ عامه، لذت بردن و نشاط پیدا کردن از امور سطحی دنیایی، خیلی عمده شده است، اما خودِ کسانی که از دنیا-به هر صورتی- لذت می‌برند، می‌دانند که این لذت‌ها سطحی و موقت است. انواع لذت‌های دنیایی-چه حلال و چه حرام- و نشاط و سروری که از دنیا به‌دست می‌آید؛ کم، سطحی، آسیب‌زا و غم‌افزا است و مشکلاتی را برای انسان ایجاد می‌کند.

💠مردم یک چیزی به نام «نشاط برآمده از دنیا» را پیش خودشان عمده کرده‌اند و اسیر آن شده‌اند. به حدّی که اگر کسی این نشاط سطحی را داشته باشد، به او حسادت می‌کنند و حسرتش را می‌خورند! بخشی از این تصور غلط، به‌خاطر تبلیغات منفی از سوی ابلیس و جبهۀ باطل است.

💠ابلیس دو تا کار را با هم انجام می‌دهد؛ یکی اینکه شادی کم و بی‌مزۀ دنیا را برای آدم عمده می‌کند که آدم بگوید: «من نمی‌توانم از این‌همه شادی و لذت دست بردارم!» دیگر اینکه رنج کارهای خوب و سختی رسیدن به لذت و نشاط عمیق را برای ما عمده می‌کند که آدم بگوید «من نمی‌توانم آدم خیلی خوبی بشوم؛ خیلی سخت است!» هر دوی اینها دروغ و فریب است.

💠البته برای رسیدن به یک نشاط عمیق، طبیعتاً آدم باید یک‌مقدار رنج و سختی تحمل کند. کمااینکه خیلی‌ها برای رسیدن به نشاط‌ها و لذت‌های یک‌مقدار عمیق، سختی‌هایی را تحمل می‌کنند؛ مثلاً مدت‌ها درس می‌خوانند تا رتبۀ بالایی در کنکور یا دانشگاه به‌دست آورند و از فوائدش لذت ببرند.

💠دشمنانِ حقیقت دربارۀ مقدارِ رنج کشیدن برای رسیدن به لذت عمیق، خیلی مبالغه کرده‌اند و با تبلیغات خود این‌طور به مردم القاء کرده‌اند که دین‌داری و رسیدن به آن نشاط عمیقی که دین می‌خواهد ما را به آن برساند، خیلی سخت و طاقت‌فرساست! البته برای رسیدن به شادی‌های عمیق یک‌مقدار ریاضت لازم است ولی این ریاضت، هم فی‌نفسه شیرین است، هم بردارندۀ بسیاری از رنج‌هاست، و هم اینکه سخت‌تر از این ریاضت‌ها را با بی‌دینی کردن، داریم می‌کشیم!

💠ریاضت‌هایی که در دین معرفی شده تا انسان به آن لذت عمیق برسد، مثل سختی‌هایی که ریاضت‌کش‌های هندوستان تحمل می‌کنند، نیست(مثلاً اینکه میخ را به دست‌شان بکوبند!) یک نمونه‌اش نماز اول وقت خواندن است. این‌کار مگر چقدر رنج دارد؟ وقتی یک مدتی انجامش می‌دهی، می‌بینی که رنج چندانی ندارد بلکه خیلی هم شیرین است. سحرخیزی و بلند شدن برای نماز شب نیز همین‌طور است.

💠آقای بهجت‌(ره) می‌فرمود: «در تعبدیات، کوه کندن از ما نخواسته‌اند؛ سخت‌ترینش نماز شب خواندن است که در حقیقت، تغییر وقت خواب است نه اصل بی‌خوابی، بلکه نیم‌ساعت زودتر بخواب تا نیم‌ساعت زودتر بیدار شوی»(در محضر بهجت/2/170)

💠دربارۀ رنج و سختیِ رسیدن به لذت عمیق مبالغه کرده‌اند درحالی که اصلاً این‌طور نیست! دو تا ریاضت اصلی در دین ما یکی سرِ خوردن است و یکی سرِ خوابیدن. مثلاً اینکه وقتی دو سه لقمه مانده که سیر شوی، دیگر غذا نخور! خُب حالا این‌را رعایت نکن، ببین چقدر اذیت می‌شوی و سختی می‌کشی! سنگین می‌شوی، گوارشت دچار مشکل می‌شود و خیلی عوارض دیگر به‌دنبال دارد.

💠مثلاً فرموده‌اند: نگاه حرام نکن! وقتی چشمت هرزگی نمی‌کند برای لذت جنسی تمرکز پیدا می‌کنی و بعد می‌توانی-در رابطۀ مشروع خودت- عمیقاً لذت ببری. از آن‌طرف، هرزگی چشم موجب می‌شود آدم اعصابش خُرد و روحیه‌اش خراب شود.

💠ریاضت‌های دین از این نوع است؛ کم‌خوردن، سحرخیزی و نگاه حرام نکردن، که همه‌اش برای ما آثار مثبت دارد. آیا اینها سخت است یا این زندگی‌های پر از گناهی که داریم؟! خیلی‌ها متوجه نیستند که با گناه کردن، در واقع دارند خودشان را اذیت می‌کنند و زندگی خودشان را سخت و پرآسیب می‌کنند. یک نمونه‌اش موسیقی‌های اعصاب‌خُردکنی است که خیلی از جوان‌ها با آن اُنس پیدا کرده‌اند.

💠سختی‌ها و ریاضتی که دین به ما می‌دهد، از سختی‌هایی که ما در راه گناه و بطالت می‌کشیم کمتر است و حتی سختی‌های دین، یک لذتی هم دارد؛ مثل لذت ورزش. اگر ورزش کنی، راحت‌تر و لذت‌بخش‌تر زندگی می‌کنی و جسمت سالم‌تر و قوی‌تر است و اگر ورزش نکنی و مدام استراحت کنی، بعد از مدتی سلامتی و راحتی جسمی‌ات را از دست می‌دهی و دچار رنج و سختی بیشتر می‌شوی.

#مسجد_امام_صادق(ع)-96.3.29 – ج21
🔊صوت: Telegram.me/Panahian_mp3/1473

✅ کانال رسمی #علیرضاپناهیان
@Panahian_ir
@Panahian_text

🔴مهم‌ترین عاملِ از بین‌برندۀ نشاط دائم و عمیق، هوای نفس است

🌀اگر می‌خواهی به نشاط عمیق برسی، نباید نوسان غم و شادی داشته باشی

⭕️ کسی که مخالفت با هوای نفس نکند به لذت و نشاط دائم و عمیق نمی‌رسد؛ کمااینکه آدم تن‌پرور، هیچ‌وقت لذت کوهنوردی را درک نمی‌کنند!

⭕️ فرق دینداری و بی‌دینی در انتخاب راه درست یا غلط برای رسیدن به لذت و شادی است
______________________________
#راه_های_رسیدن به #حال_خوش_معنوی و #نشاط_زندگی-ج22
#استاد_پناهیان:

💠 باید فرهنگ گفتگو بین آدم‌های متدین و غیرمتدین را تغییر دهیم. نباید این‌طور باشد که آدم غیرمتدین بگوید «من می‌خواهم لذت ببرم» و آدم دیندار بگوید: «نخیر! من می‌خواهم خدا را بپرستم!» اینجا دعوا سرِ لذت بردن و لذت نبردن نیست، دعوا سرِ این است که چگونه لذت ببریم؟ دعوا سرِ انتخاب راه درست یا غلط، برای رسیدن به نشاط، شادی و لذت است!

💠 معمولاً افراد غیرمتدین تصور می‌کنند که دین‌داران اصلاً دنبال لذت و شادی نیستند بلکه می‌خواهند جلوی لذت بردن را هم بگیرند، لذا سوءتفاهم‌ها افزایش پیدا کرده است. باید آدم متدین به غیرمتدین بگوید: «ما هم دنبال لذت و شادی هستیم، حتی بیشتر از شما! تفاوت ما در انتخاب روشِ لذت بردن است. مثلاً اگر شما از فلان موسیقی لذت می‌بری، من از موسیقی قرآن لذت می‌برم. شما هم بیا این راه ما را یک‌بار امتحان کن...»

💠 سه تفاوت بین دین‌دارها با بی‌دین‌های معمولی-نه دشمنان بشریت و طواغیت- وجود دارد: یکی در راه و روشی که برای لذت بردن، انتخاب می‌کنند. دوم اینکه آدم‌های غیرمتدین به لذت کم و سطحی قانعند ولی دین‌دارها دنبال لذت و نشاط برتر و عمیق‌تر هستند. سوم اینکه غیرمتدینین به گاهی لذت و گاهی غم داشتن راضی‌اند ولی دین‌داران این نوسان را نمی‌پسندند و می‌خواهند دائماً شاد باشند و نشاط رو به تزاید داشته باشند.

💠یکی از مسائلی که در راه رسیدن به نشاط برتر باید حل کنیم این است که نوسان غم و شادی‌مان را از بین ببریم! ولی انگار مردم به این بیماری عادت کرده‌اند که یک‌روز حال‌شان خوب و یک‌روز حال‌شان بد است! نباید این‌طور باشد؛ کمااینکه اگر کسی هر ماه یکی دو بار سرما بخورد و مریض شود، حتماً یک عیب و ایرادی در بدنش هست و باید به پزشک مراجعه کند.

💠چرا فقط همین‌قدر از خودت انتظار داری که گاهی حالت خوب باشد و گاهی بد باشد؟! باید این نوسانِ حال را از بین برد. خدا در قرآن مکرراً از بنده‌هایش گله می‌کند که «چرا یک‌روز حالت خوب است و یک‌روز حالت گرفته است؟! چرا نوسان داری؟!»

💠در آیه‌ای می‌فرماید: اگر به انسان یک رحمتی بچشانیم و بعدش از او بگیریم، حالت مأیوس، دل‌گرفته و ناسپاس پیدا می‌کند. «لَئِنْ أَذَقْنَا الْإِنْسانَ مِنَّا رَحْمَةً ثُمَّ نَزَعْناها مِنْهُ إِنَّهُ لَيَؤُسٌ كَفُور»(هود/9) و در آیه بعد می‌فرماید: وقتی بعد از مشکلاتش به او نعمتی می‌دهیم، غرق شادى و خوشحالی می‌شود(هود/10) البته این حالت برای مردم، خیلی طبیعی به‌نظر می‌رسد اما در واقع معنایش این است که «شما نوسان دارید!»

💠اینکه می‌گوییم «نباید نوسان داشته باشیم» معنایش این نیست که همیشه مرده‌دل، خشک و بی‌روح باشیم، بلکه برعکس؛ همیشه باید‌ زنده‌دل و بانشاط باشیم. یعنی ما باید به اینجا برسیم که نوسان غم و شادی نداشته باشیم. علی(ع) دربارۀ خوبان می‌فرماید: اینها وقتی بلا بر سرشان می‌آید حالت‌شان عین وقتی است که نعمت و آسایش دارند(نهج‌البلاغه/خطبۀ 193) یعنی نوسان ندارند، چون این‌قدر خوشحال و بانشاط هستند که این نوسان‌ها روی‌شان اثر ندارد.

💠اگر با یک چیز بیخود شاد بشوی، با یک چیز بیخود هم غمگین خواهی شد! کسی که می‌خواهد به نشاط عمیق برسد نباید نوسان داشته باشد. این‌قدر باید از سمت خدا به تو شادی رسیده باشد تا به یک حالتی برسی که هیچ‌وقت غمگین نشوی! مثل یک آدم ثروتمند که اگر یک سکه طلا به او بدهند یا یک سکۀ او را بدزدند؛ اصلاً برایش مهم نیست!

💠البته رسیدن به این حالت، راه و روش‌هایی دارد. یک راهش مخالفت با هوای نفس است. مهم‌ترین عاملِ از بین‌برندۀ نشاط دائم و عمیق و رو به تزاید، هوای نفس است! هوای نفس، یعنی دل‌بخواهی‌های بد، کوچک و بی‌مزه! اگر مخالفت با هوای نفس کنی بزرگ می‌شوی و ظرفیت لذت بردن از لذت‌های معنوی و عمیق را پیدا می‌کنی.

💠علی(ع) می‌فرماید: کسی که از هوای نفس، روزه نمی‌گیرد(پرهیز نمی‌کند) چطور می‌تواند لذت عبادت را درک کند. «كَيْفَ يَجِدُ لَذَّةَ الْعِبَادَةِ مَنْ لَا يَصُومُ عَنِ الْهَوَى» (غررالحکم/6985) چنین کسی به لذت و نشاط عمیق نمی‌رسد. کمااینکه آدم‌های تنبل و تن‌پرور، هیچ‌وقت نمی‌فهمند که کوهنوردی چه لذتی دارد!

#مسجد_امام_صادق(ع)-96.3.30 – ج22
🔊صوت: Telegram.me/Panahian_mp3/1480

✅ کانال رسمی #علیرضا_پناهیان
@Panahian_ir
@Panahian_text

📌 فهرست مطالب مبحث #راه_های_رسیدن به #حال_خوش_معنوی و #نشاط_زندگی

▫️جلسه اول | اگر از دینداری لذت نمی‌بری، دینداری‌ات ایراد دارد!
🔻جلسه دوم | باید از تمام لحظات خالی از نشاط و لذت استغفار کنیم!
▫️جلسه سوم | شاخص اصلی دینداری «نشاط» است
🔻جلسه چهارم | اگر بمب انرژی نیستی، حتماً دچار یک بیماری روحی هستی!
▫️جلسه پنجم | اگر از زندگی‌ات لذت نبری، مزۀ عبادت را هم نمی‌چشی!
🔻جلسه ششم | قدم اول برای رسیدن به حال خوش معنوی چیست؟
▫️جلسه هفتم | من نمی‌توانم خدایی را قبول کنم که به فکر شاد کردن من نیست و فقط به فکر دستور دادن به من است!
🔻جلسه هفتم (۲) | چرا گاهی مردم حاضرند به کسی که عدالت ندارد و ظلم می‌کند رأی دهند؟
▫️جلسه هشتم | «مرگ بر آمریکا»ی از صمیم دل، باعث حال خوش معنوی می‌شود
🔻جلسه نهم | سرور معنوی یعنی «رضایت خدا از من» نه «رضایت من از خودم»!
▫️جلسه دهم | چرا دنیا بیشتر از آخرت، آدم‌ها را جذب می‌کند؟
🔻جلسه یازدهم | کارگاهی که خدا برای نشاط معنوی ما گذاشته، چیست؟
▫️جلسه دوازدهم | اندوه‌زدایی از دل، مقدمۀ رسیدن به نشاط و سرور است!
🔻جلسه دوازدهم (۲) | هر روز صبح که بلند شدی، اول از دلت اندوه‌زدایی کن!
▫️جلسه سیزدهم | هر اندوه بیهوده‌ای را با تعقل و تفکر می‌توان برطرف کرد
🔻جلسه چهاردهم | مهم‌ترین عامل نشاط معنوی «عشق به مولا و امام» است
▫️جلسه پانزدهم | چرا امام(ع) این‌قدر آدم را مسرور می‌کند؟
🔻جلسه شانزدهم | همین‌که بتوانی عاشق شوی، خودش بزرگ‌ترین موفقیت است!
▫️جلسه شانزدهم (۲) | شدید‌ترین محبت کجا گیر می‌آید؟
🔻جلسه هفدهم | بهترین راه برای بیرون کردن حب‌الدنیا از دل چیست؟
▫️جلسه هجدهم | هدفِ دین، رساندن انسان به بالاترین لذت است
🔻جلسه نوزدهم | چه‌کار کنیم که همۀ زندگی‌مان لذت‌بخش شود؟
▫️جلسه نوزدهم (۲) | چرا ما زیاد از زندگی‌مان لذت نمی‌بریم؟
🔻جلسه بیستم | آیا اسلام با شادی‌های سطحی مخالف است؟
▫️جلسه بیست و یکم | رنج رسیدن به لذت عمیق، مثل رنج ورزشکارهاست نه ریاضت‌کشها!
🔻جلسه بیست و دوم | مهم‌ترین عاملِ از بین‌برندۀ نشاط دائم و عمیق، هوای نفس است

#فهرست
@Panahian_ir