‏هم‌میهنان،

‏در کنفرانس مطبوعاتی اخیر در پاریس اعلام‌ کردم که در ادامه فعالیت‌ها و نشست‌های پیشین، من به زودی میزبان یک همایش همکاری ملی برای نجات ایران خواهم بود. این همایش در اروپا برگزار خواهد شد و دعوت‌نامه‌های آن هم‌اکنون در حال ارسال است.

‏در اینجا یک بار دیگر از نیروهایی که به اصول سه‌گانه‌ی تمامیت ارضی ایران، آزادی‌های فردی و برابری همه شهروندان، و جدایی دین از حکومت باور دارند و به حق ملت ایران برای انتخاب شکل دموکراسی آینده احترام می‌گذارند، دعوت می‌کنم که در‌ این همایش حضور یابند.

‏هدف ما، گسترش ⁧ #همکاری_ملی⁩، و ارائه نقشه‌ راه برای گذار دموکراتیک و بازسازی کشور است.

‏پاینده ایران،

@OfficialRezaPahlavi

یک‌ هفته پس از رونمایی از پلتفرم #همکاری_ملی، به عنوان یک راه ارتباطی امن برای نیروهای نظامی، امنیتی، انتظامی و دولتی، نزدیک به ۲۰ هزار تن به این کارزار پیوسته‌اند. داده‌ها در حال بررسی، راستی‌آزمایی و پالایش است و فرایند ارتباط‌گیری، در حال اجرا است.

از کسانی که به کارزار همکاری ملی پیوسته‌اند، سپاسگزارم و از آنها که هنوز چنین نکرده‌اند، دعوت می‌کنم که هرچه سریع‌تر به آن بپیوندید. برای ریزش حداکثری، از این کارزار سخن بگویید و آن را بگسترانید.

یادآوری مهم: QR-Code پیوستن به کارزار همکاری ملی را تنها از صفحه تلویزیون در هنگام پخش از شبکه ایران‌اینترنشنال اسکن، و پس از آن، فُرم را با رعایت نکات امنیتی مندرج در بالای آن پر کنید. از انتشار، اسکن و پر کردن هر کُد و فُرم دیگر به صورت آنلاین یا از طریق شبکه‌های اجتماعی اکیدا خودداری کنید.

@OfficialRezaPahlavi

جمهوری اسلامی ایران نیست
#شاه_می‌آید

عقاب وقفس
این نوشته، هدیه‌ای است هرچند ناچیز،
به تو، عشق جاودان من؛
همسری که در درازای سال‌های دشوار مبارزه من با این اهریمنان،
نه ‌تنها پشتیبان ،
بلکه هم‌ پرواز با آرزوی من در رهایی ایران بوده و هستی.
کوروش
۲۰ تیر ماه ۲۵۸۴
۱۱ جولای ۲۰۲۵

عقاب و قفس

می‌گویند گنجشک، چون در قفس گرفتار شود، آن‌قدر بال و تن به میله‌ها می‌کوبد که گویی مرگ را رهایی می‌داند، و روح شکستنیِ او، آزادی را در جنبش‌های پرهیاهو می‌جوید.
امّا عقاب، آن فرزند کوهستان و بلندای ابر، در قفس آرام می‌نشیند؛ چراکه سکوتش نه از تسلیم، بلکه از حکمت است.
نگاهش به افق‌هایی دوخته شده که هنوز در چشم هیچ صیادی طلوع نکرده، و در چشمانش هزار قله پنهان و هزار مسیر پرواز ترسیم شده است.
آرامش عقاب، صیاد را فریب می‌دهد. صیاد می‌پندارد که عقاب دل از آسمان بریده و روحش شکسته است.
پس ریسمان از پایش می‌گشاید و درِ قفس را به رویش باز می‌کند، بی‌آنکه بداند خاموشی عقاب، خاستگاه خیزشی بزرگ است.
عقاب، آهسته و بی‌هیاهو، از صیاد فاصله می‌گیرد؛ امّا در دلش توفانی از عزم و آزادی موج می‌زند.
و آنگاه،
ناگهان بال می‌گشاید، و باد در پرهایش آواز قیام سر می‌دهد و صیاد، متحیّر و غرقِ تماشای پرواز آزادیِ صیدش، گیج و منگ بر جای میماند.
وعقاب بر بلندای آسمان حلقه می‌زند و سرود رهایی سر می‌دهد.
داستان عقاب و گنجشک، حکایت مردمی‌-ست که در قفس استبداد،عقاب مانند سکوت پیشه کرده‌اند، سکوت آنان نه از عجز، بلکه از درک عمیق زمانِ مناسب پرواز است.
مردمی که می‌دانند حکمت در صبر، و طوفان در دل آرامش نهفته است، چراکه پرواز آزادی، تنها سرنوشتِ بلند پروازان است، و هیچ قفسی، هرچند آهنین، تاب ایستادگی در برابر این پرواز را ندارد.
کوروش کلهر

هم‌میهنانم،

رژیم ضدایرانی جمهوری اسلامی و رهبر ضحاک‌صفتش پس از چنددهه زیست انگلی و مکیدنِ شیره جان ایران، اینک که در آستانه سقوط قرار دارند، نقاب ایرانگرایی را به چهره پلیدشان‌ زده‌اند و با وقاحتی بی‌شرمانه و صدایی گوش‌خراش، به تحریف سرود «ای ایران» روی آورده‌اند.

این همان حکومتی‌ست که از آغاز برای مشروعیت‌بخشی به ظلم و جنایات بی‌رحمانه خود، به اسلام و تشیع چنگ زد، و دشمنی با ایران، فرهنگ، تمدن، خاک، ملت و منافع ملی را سرلوحه‌ تمامی اقداماتش ساخت. حال در آستانه سقوط، خود را پاسدار ایران معرفی می‌کند؛ حال آنکه در نام سپاه تروریستی و سرکوبگر پاسدارانش حتی واژه ایران وجود ندارد؛ و چه بهتر که وجود ندارد.

خامنه‌ای با خیال اینکه از این ستون به آن ستون شاید فرجی باشد، مَکر می‌ورزد و گمان می‌برد می‌تواند مردم ایران را فریب دهد. همین مردم ‌اما بیدار و هوشیار هستند و‌ مَکر او‌ را با در هم کوبیدن بساط ظلمش به خود او‌ بر خواهند گرداند.

یقین دارم که با عزم و اراده ملت بزرگ ایران، نور بر تاریکی پیروز خواهد شد.

پاینده ایران،
رضا پهلوی

@OfficialRezaPahlavi

بیانیه رسمی پشتیبانی از فرمان شاهزاده رضا پهلوی

دستِ ناپاکِ مزدورانِ سپاه‌ و بسیج خامنه‌ای، دیروز کیان پیرفلک و امروز رها شیخی را از ایران گرفتند. جنایت خمین و کشتار خانواده شیخی، بیانگر ماهیت رژیم درمانده و تبهکاری است که توان حفاظت از سرکردگان جنایتکار خود را ندارد؛ اما انتقام سختش را از ملت و کودکان بی‌پناه ایران می‌گیرد.

این دریای خون چنان میان ملت ایران و رژیم شکاف انداخته که با هیچ ترفند و فریبکاری پر نخواهد شد؛ و این جنایات هرروزه، جز با برانداختن رژیمِ جانی، و استقرار یک دولت ملی و دموکراتیک به پایان نخواهد رسید.

با خانواده جان‌باختگان و مردم شریف خمین عمیقا ابراز همدردی می‌کنم و نوید می‌دهم که نور دادرسی بر دل داغ‌دیده‌ی دادخواهان خواهد تابید، و در یک دادگاه ملی و منصفانه، جنایتکارانِ کودک‌کش به سزای اعمال خود خواهند رسید.

@OfficialRezaPahlavi

ما کُردیم؛
اما نه آنانی که سایه‌شان را مدیون چکمه‌ی ارتش سرخ می‌دانند.
نه آن‌هایی که نام و نقشه‌شان از دفتر طراحی کرملین بیرون آمد و بر تن ملت ما دروغ پوشاندند.

شما، بازماندگان پروژه‌های پوسیده‌ی شوروی و پرورش‌یافتگان اردوگاه‌های کمونیستی هستید.
شما، نان‌خورده‌ی فتنه‌ی ۵۷ و هم‌سفره‌ی دشمنان ایران.

اما ما، کُرد ایرانیم؛
نسل در نسل، در قلب ایران زیسته‌ایم؛
نه بر حاشیه‌ی آن، که در متن آن، با خو‌ن خود، با فرهنگمان، با شهامتمان.

ما را با مرزهای ساختگی شوروی نمی توانند تطمیع کنند،
ما را با دروغ‌های مارکسیستی ،نمی توانند بفریبند.
و ما را با شعارهای تجزیه‌طلبانه نمی توانند بترسانند.

هویت ما نه در پرچم سرخ،
بلکه در پرچم سه‌رنگ شیر و خورشید نقش بسته؛
نه در ایدئولوژی وارداتی،
بلکه در تاریخ هفت‌هزار ساله‌ی ماد و پارس و کاسیت و ایلام.

ما ملت ایرانیم؛
نه بخشی از ایران، که خود ایرانیم.

کُرد بودن ما، نه فقط در هماهنگی با هویت ایرانی‌ست،
بلکه خود برگ زرینی از تاریخ پرافتخار این سرزمین است

آنجا که نادانی، ایمان می‌آفریند!
کوروش کلهر
۲۲ جولای ۲۰۲۵
ایمان، در ذات خود، نیرویی شریف و پرتوان است، اما هنگامی که از آگاهی تهی شود، به ابزاری برای بردگی ذهن و تحمیق انسان بدل می‌گردد.
آنجا که جهل خانه می‌سازد، ایمان نه حاصل تجربه و تأمل، بلکه زاده‌ ترس و تلقین میشود.
در جامعه‌ ما، دو طیف به ظاهر متضاد، اما در بنیاد مشابه، سال‌هاست بر ذهن و زبان مردم سایه انداخته‌اند. کمونیست‌ها که داس کاپیتال برایشان چون انجیل مقدس، و مذهبیونی که آیات قرآن را طوطی‌وار ، بی‌آنکه جرئت اندیشیدن در معنای آنرا داشته باشند بلغور میکنند.
کمونیست ایرانی، برای این کمونیست مانده، چون مارکس را نخوانده و نخواسته بخواند، و مسلمان ایرانی نیز مسلمان مانده، چون قرآن را نه برای فهم، بلکه برای ثواب وچهار مضراب مذهبی تکرار میکند.
هر دو، مؤمنان به ایمان کورند. یکی با شعار عدالت طبقاتی، دیگری با وعده‌ بهشت اُخروی، و تنها نقطه‌ مشترکشان، دشمنی با عقل نقاد و در نگاهشان، هر تردید خیانت و هر پرسش، کفر است.
در چنین فضای بسته‌ای، نه حقیقت مجال ظهورمی‌یابد و نه انسان امکان بلوغ.
چون ایمانِ برخاسته از جهل، زنجیر و قفس تفکر است، نه راه نجات و تنها تکرار بی ارزش آموزه‌ها، قتلگاه شهامتِ اندیشیدن و شک کردن.
تا وقتی سنت و ایدئولوژی، بدون پاسخ‌گویی، بر مسند تقدس تکیه زند، راه رهایی نه از حسینیه ارشاد می‌گذرد و نه از مغز شویی های احزاب کمونیست، بلکه فقط از کوچه‌های خلوتِ خرد انسانی.
جامعه‌ای که میان خرافه‌ دینی و جزمیت ایدئولوژیک سرگردان است، باید نخست از بند نادانی رهایش کرد، وگرنه، هر پرچمی، چه سبز و چه سرخ جز تکرار بردگی گذشته نخواهد بود.
چون، آنجا که نادانی ایمان می‌آفریند، حقیقت نخستین قربانی ایست.