سلام و ارادت

✍️ مستحضرید که «پویش مردمی نذر کاغذ» با هدف جمع‌آوری کاغذهای باطله و رساندن درآمد حاصل از آن به مصارف معیشتی، فرهنگی، درمانی، ازدواج و اشتغال خانواده‌های کم‌درآمد از اول بهمن‌ماه ۱۴۰۲ فعالیت خود را آغاز کرد.

• گزارش کامل فعالیت سه ماهه‌ی این پویش را اینجا 👈 t.me/Ostad_Shojae/38928 می‌توانید مطالعه کنید.

√ فاز دوم جمع‌آوری کاغذها از اول فروردین ۱۴۰۳ آغاز شده و نزدیک به ۱۰ تُن کاغذ در هفته گذشته تفکیک شد که ویدئویِ ضبط شده از این روند را اینجا می توانید ببینید 👇
t.me/Ostad_Shojae/39116


از اول فروردین تا ۵ تیر «عید غدیر» فرصت داریم تا جایی که وسع‌مان می‌رسد بر مقدار این کاغذها اضافه کنیم تا در دوره هفدهم طرح همدلی، سبدهای ارزشمندتر و بیشتری را در میان خانواده‌های کم‌درآمد توزیع کنیم.

✘ نکته مهم اینکه بخشی از درآمد حاصله از فروش کاغذهای باطله صرف برگزاری بعضی مراسم‌های استغاثه در سراسر کشور می‌شود.
کانتر جمع‌آوری کاغذها، هر هفته در بهشت زهرا، گلزار شهداء از حوالی اذان ظهر تا اذان مغرب در محل مراسم #قرار_جمعه_ها آماده‌ی تحویل گرفتن کاغذهای جمع‌آوری شده شماست.

📊 پس همیشه لازم نیست با مبالغ هنگفت در فعالیتهای بزرگ و ملی شریک شد، همین کاغذها کمکهای بزرگی برای ما هستند، تا بتوانیم این طرح‌های معرفتی و معنوی را گسترش دهیم.

🔤ویدئوی زیر، روند تفکیک قرآن‌ها و کتب ادعیه کهنه از کاغذهاست برای صحافی و ورود آنها به چرخه‌ی استفاده مجدد 👇

صفحات مجازی پویش:
t.me/Nazre_Kaghaz  (تلگرام)
eitaa.com/Nazre_Kaghaz  (ایتا)
instagram.com/nazre_kaghaz (اینستاگرام)

💬 #گپ_روز

#موضوع_روز : «وقتی آدم به شرم می‌رسد، انگار «یک چیز مهم» که در درونش گم شده بود پیدا می‌شود!»

✍ آمدم «گپ روز» بنویسم با موضوع روز !
دیدم بچه‌ها موضوع را برایم گذاشته‌اند : «آثار رفاقت با قرآن»

هرچه فکر کردم دیدم نمی‌شود. شبیه مرده‌ی در کفن که دستانش بسته است، دستانم  به تعبیر قرآن «مَغْلُولَةً إِلَى عُنُقِكَ» است !
انگار دستانم را بسته‌اند و دور گردنم انداخته‌اند جوری که بهره‌ای از «قرآن» ندارد.

نوشتن از چیزی که سابقه‌ات در آن خراب است، خودِ «شرم» است دیگر! نوشتن ندارد...

• با خودم گفتم : پدر و مادرها، وقتی خطری را به فرزندشان گوشزد می‎‌کنند و راهکارش را هم می‌دهند؛
بعد همین بچه می‌رود خودش را صاف می‌اندازد در دل خطر... و با یک نکبت یا مصیبت جدید برمی‌گردد؛ نصف «حرص و جوششان» این است، مگر من به تو همه‌ی اینها را نگفته بودم؟ مگر من راه چاره‌اش را نشانت نداده بودم؟
چرا پس دقت نکردی و حالا «سهم من از مصیبتِ تو بیش از خودِ توست» و حتی توان درک همین جمله را هم نداری!

✘ و انگار... بعد از اینهمه عمر، تازه امروز نشستم جای خدا !
و دارم از چشمان او، تمام خطاها و گرفتاری‌هایی که نتیجه‌ی نشنیدن و نفهمیدن راهکارها و تذکراتش بود را دوره می‌کنم!

و تازه می‌فهمم «سهمِ درد خدا، از مصائبِ خودکرده‌ی من» خیلی بیشتر از سهم خودم بود!
چون همه‌ی خطرات را با تذکرها و هشدارهای جدی برایم نوشته بود و راهکار داده بود و من نخواندم و نفهمیدم!

• وقتی آدم به شرم می‌رسد، انگار یک چیز مهم که در درونش گم شده بود پیدا می‌شود!
و آن چیز مهم، شاید «فهم» است !
شاید «یقین» است!
شاید «اینبار با بقیه‌ بارها فرق می‌کند» است!

√ باید رفتارمان با قرآن عوض شود!
خون دلش را هم خودمان می‌خوریم... هم خدا !

@ostad_shojae