منو از چی میترسونی؟
من آدماییو گذاشتم کنار که تیکه‌هایی از قلبم بودن.

کاش وقتی یکی نیاز داره که باهاش حرف بزنید،خواب رو ترجیح ندید.

اعتماد تو قلب من خودکشی کرد.

ولی یه شب که مست بودم میام و مینویسم تو کی بودی که حتی غصه ی نبودنت هم قشنگ تر از بودن بقیس.

وقت کردی یه سر به خودت بزن، خیلی وقته نیستی.

مطمئن باش یه روز میام پیشت و کاری می کنم تموم روزایی که پیشت نبودمو یادت بره.
به اندازه تموم وقتایی که کنارم نبودی بغلت می کنم، مسخره بازی در میارم تا خندتو ببینم،شب ستاره هارو میشماریم،تا صبح با شیرکاکائو و بستنی مست میکنیم ،باهم می رقصیم،آهنگایی که باهاش خاطره داریمو بلند میخونیم و در آخر تویی وجود داره که نیمی از قبلم براشه و نیم دیگشم فداش.

اگه بهم بدی کردی و بهت لبخند زدم،
دیگه هیچوقت بهم اعتماد نکن.

اونجا که هیچکس دوست نداره،
یادت باشه من هستم.

گاهی وقتا بیشتر از اینکه با کسی زندگی‌کنیم با خیالش زندگی کردیم، با خیالش قدم زدیم، خواب و بیداری هامون رو با خیالش گذروندیم، بارها عکسای اینستاگرامشو‌ و پروفایلشو چک کردیم، پیامای قبلیشو بارها و بارها خوندیم و حفظ شدیم، شاید واقعا سخت ترین کار دنیا همین باشه که قلبت قبول کنه با خیال یه نفر واسه همیشه زندگی کنه.

من از حالم به ‌این مردم دروغایِ بدی میگم.

اونقدی که تو دلم خون هست تو رگام نیس.

من چرک نویس احساساتِ تو نیستم دوست دارماتو یه جا دیگه تمرین کن.