من تو سخت ترین شرایط زندگیم تنها بودم، پس ببخشید جوری رفتار میکنم که انگار به کسی نیاز ندارم.

انگار مغزم همش پر شده از لخته های خون اما زندس.

هروقت احساس کردی حالت بده و به یکی نیاز داری تا کنارت باشه، بلند شو دو تا سیلی بزن تو گوشِت و با خودت جمله‌ی "من خودمو دارم و نیاز به هیچکس ندارم" رو تکرار کن!

کسی که بخواد مال تو باشه خودش
دور خودشو خالی میکنه تو لازم نیست
دستو پا بزنی تا بقیه رو ازش دور کنی.

تو نمیتونی كسيو از مغزت بکشی بيرون
وقتی هنوز تو قلبت داره نفس ميكشه

گاهي اعتماد كردن حسی داره شبيه به حس پايين رفتن از پله ها توی تاريكی محض، درحالی كه نميدونی بعد از آخرين پله توی اون تاريكی چی در انتظارته.

‏ولی بیاین قبول کنین بغل حال روحی آدم رو بهتر از ۱۰۰ مدل دارو خوب میکنه!

اینجوریه که:
یه روز صبح بیدار میشی و چیزی که تمام
عمر دوست داشتی رو دیگه دوست نداری.