یادداشت B

واژگان update یا upgrade
کمی درباره پیچیدگی تکنیکی ائتلاف

سازمان‌ها به طور معمول به اولی فکر می‌کنند اما در سازمان تعالی جو، کلمه دوم به کار می‌آید. ارتقا در سازمان به طور کلی، افراد در سازمان را دچار آشوب ذهنی می‌کند که نقش من پس از این چه می‌شود؟ همین موضوع در coopetition بین سازمان‌ها نیز مطرح است.

‏کسی دقیقا نمی‌داند که تحلیل درونی انجام دهد یا تحلیل عوامل خارجی را در اولویت قرار دهد اما این را به تجربه در سازمان‌ها فهمیده‌ام آنها که تحلیل درونی را جدی نمی‌گیرند جنگ را به جبهه انفعالی می‌برند. منتظر می‌مانند از دیگران خبطی سر بزند تا اینان به عنوان نجات غریق وارد شوند.

‏بیماری کار سازمانی، فرد گرایی خود کیش‌پندار سلسله مراتبی است. جامعه هدف یک موضوع بحرانی را مطرح می‌کند و از شما طلب چاره جویی می‌کند و گروه شما به این فکر می‌کند آیا اخیرا کسی خودروی خود را در جای نامناسبی از پارکینگ ما پارک کرده است؟ اگر آری برویم سراغش!

‏حتی هسته مرکزی سازمان که زمانی ارزش‌های خود را بر این نهاده بود که به جامعه هدف بیاندیشد در تعلیق پیش‌آمده همراهی می‌کنند. اضطرار نمی‌شناسند و بین مساله، معضل و بحران به یک روش عمل می‌کنند.

‏آدمها صبح از خواب بر می‌خیزند به خیابان می‌روند، آسیب می‌بینند، شغل شان را از دست می‌دهند، دوباره عصر باز می‌گردند و این بار می‌میرند و تا نیمه شب کسانی دیگر جای آنها را می‌گیرند و گاهی تا سحرگاه و این موضوع ۸۰ روز مثلا ادامه می‌یابد.

‏امروز حتما جلسه‌ای برگزار خواهیم کرد آقای اندرسون، نگران نباشید. آه خسته شده‌اید، هفته بعد ادامه می‌دهیم. به نظرم این آدم‌ها هنوز ارزش من را درست درک نکرده‌اند، ترجیح می‌دهم کار مفیدی انجام ندهم خانم دالاور. بهتر است دانشم را ببرم گروهی دیگر.... و ۸۰ روز، ۱۶۰ روز می‌شود.

‏آشنا نیست؟ می‌دانید از این پس چه اتفاقی می‌افتد؟ جامعه هدف در سازمانها، مسیر غریزی ندارد. ممکن است نه به روز رسانی داشته باشید و نه ارتقای سازمانی اما ارزش های حرفه‌ای نوشته باشید.

‏به هر حال باید ارزش‌های حرفه‌ای را در این دو کلمه نشان دهید وگرنه جامعه هدف، از طرف آنها که محتوای جامعه هدف، سودمندی و قدرت را شناسایی کرده‌اند، آن را از پیش چشمان شما می‌ربایند. لحظه خداحافظی فرا رسیده است.

153 viewsedited 06:45