🔎 نگاهی به توئیت‌های منتخب روز:

https://twitter.com/smaeel_azari/status/1337754882648969217?s=21

✅ علی اکرمی:
پرونده #نوید_افکاری و #روح‌الله_زم در چند ماه رسیدگی و تجدید نظر انجام شد و حکم در دیوان عالی هم تائید و اعدام انجام شد؛
#بابک_زنجانی در سال ۱۳۹۲ دستگیر شد؛ فرایند دادگاه و صدور حکم اعدام و تاییدش ۳ سال به طول انجامید و چهار سال بعد از آن هم اجرا نشده‌است.
دلیل این تفاوت چیست؟

✅ Bidarzani:
احکام سنگین برای دو فعال حقوق زنان
#بیدارزنی:طبق حکم صادر شده هدی عمید به ۸ سال حبس، ۲سال محرومیت از برخی حقوق اجتماعی و ۲ سال ممنوعيت از اشتغال به وکالت دادگستری و نجمه واحدی به ۷سال حبس و ۲ سال محرومیت از برخی حقوق اجتماعی محکوم شده است.

✅ محمّد حسين كريمي پور:
بگمانم فراتر از اقتصاد و معیشت و امنیت و سلامت و هر امرِ دگر ، این #جانشینی است که دغدغه اصلیِ هسته سخت قدرتست. برخی تحولاتِ غیر قابلِ هضمِ سالیان اخیر ، با لحاظِ “پروژه جانشینی”، قابل تفسیر می شوند.

✅ حسن یونسی:
حتی فرصت اعاده دادرسی را هم به #روح_الله_زم ندادند. سخت است که باور کنیم این شتابزدگی، بی ارتباط به ترور فخری زاده است. نشان دادن چنگ و دندان برای اثبات اقتدار، پس از آن ضعف و ناتوانی در تامین امنیت

✅ Ali Seidabadi:
جدایی طلبی از نفرت تغذیه می‌کند، نفرت هر ایرانی با هر قومیتی از قوم دیگر. مواظب باشیم در انتقاد از گنده‌گویی #اردوغان در دام ترک‌ستیری نیافتیم. گاهی برخی ذیل عنوان #ایرانشهری و با توهین به گویشوران زبان‌های غیر فارسی منبع تغذیه جدایی‌طلبان را رنگین‌تر می‌کنند.

✅ ali mojtahedzadeh:
حداقل حق کسی که به #اعدام محکوم شده حق درخواست #اعاده_دادرسی که موجب توقف اجرای حکم است ميباشد چه اصراری بر اجرای سريع حکم #روح_الله_زم وجود داشت که امکان درخواست اين حق قانونی نيز برايش فراهم نگرديد حيرت آور اينکه پدر زم ميگويدمحکوم از تاييد و زمان اجرای حکم هم بيخبر است.

✅ hosein:
وصل شدن ریلی ایران به همزبانان هم فرهنگ هم تاریخ و هم سرنوشت خود در افغانستان خبر خوش دیروز بود و درگذشت رهنورد زریاب استاد ادبیات فارسی افغانستان که در همایش بخارا در ایران مورد تجلیل واقع شده بود خبر غمگین امروز بود.ایران فرهنگی بزرگترین امتیاز ما در این جهان پرتلاطم است.

✅ Ehsan Soltani:
به سحر تبر، ۱۰سال حبس دادند.
دختری که حداکثر باید تحت مشاوره و درمان قرار می‌گرفت.
آیندگان در تاریخ ایران خواهند خواند که حکومتی، دختری را برای زیاده‌روی در عمل زیبایی، که ظاهری ترسناک و جنجالی از او ساخت، ۱۰سال حبس کردند.
آیندگان قطعا دل‌شان به این دوره از تاریخ ایران خواهد سوخت

✅ asal.nematolahzade:
داشتم گزارش مالی طرح یلدای #جمعیت_امام_علی رو آماده میکردم تو صورتحساب بانک کلی رقم ۲ و ۳ هزار تومنی دیدم.مردم با وجود مشکلات اقتصادی کمرشکن هم چنان به جمعیت اعتماد دارن و در حد توانشون کمک میکنن.این اعتماد به یک نهاد مدنی میلیاردها تومان ارزش داره و مسئولیت مارو خیلی سنگین میکنه

✅ Alireza Azami:
حرف از "حقوق بشر" که می‌شود به یاد زندان‌ می‌افتم
و حرف از "زندان" که می‌شود خود به خود چهره‌ی #آرش_صادقی پیش چشمم تداعی می‌شود
با این بشر چه کردید...

✅ سارا صادقی:
گویا موج بازداشت‌های فعالان زن عرب فعال شده است.دیروز خانم #فاطمه_تمیمی و امروز خانم #مریم_عامری و #ازهار_آلبوغبیش از فعالان فرهنگی شهر اهواز توسط نیروهای اداره‌ی اطلاعات بازداشت شدند.

✅ AKBARIN:
۲هفته پس از ترور #فخری‌زاده «۵ مدل، مانکن و تصویربردارِ هنجارشکن» بازداشت شدند. در تازه‌ترین عملیات، نورنیوز (نزدیک به شورای عالی امنیت ملی) گزارش داد «ماموران با انجام اقدامات اطلاعاتی موفق به شناسایی محل سکونت خانم مدل شده و پس از هماهنگی با مقام قضایی وی را دستگیر کردند». *جدی

✅ شهیندخت مولاوردی:
با این خیالپردازی سیاستمداران که می تواند مقدمه مناقشات گسترده باشد، باید پاس کردن دوره فشرده تاریخ و جغرافیا اجباری شود تا قبل از قبضه قدرت و رویای کشورگشایی یادشان بماند آرزوهای آنها خاطرات ماست؛ آذربایجان چشم و گوش ایران ماست
#جانیم_ایران
#آنا_یوردوم_آذربایجان

✅ Babak Paknia:
پس از محاکمه ای۴ساعته به خانه برگشتم؛ می خواستم بنشینم در اتاق مطالعه و بابت پرونده ای لایحه بنویسم؛ اما ذهن و قلم توان حرکت ندارد؛ خسته شدیم از بس راجع به اعدام نکردن نوشتیم! خسته شدیم از بس تلاش کردیم که قاضی قبول کند متهم #مفسد_فی_الارض نیست!
همه وجودم درد می کند


🆔 @MostafaTajzadeh

تفاخر به توحش!

#A 326

آرمان امیری @ArmanParian - در خبرها آمده که فدراسیون فوتبال کشور هندوستان از باشگاه پرسپولیس ایران شکایت کرده است. دلیل شکایت، یک پست اینستاگرامی از جانب باشگاه پرسپولیس است که در آستانه سفر به هندوستان نوشته بود: «۲۸۳ سال پس از فتح هند توسط لشکر ایرانیان، حالا نوبت به جوانان ایرانی رسیده تا یک بار دیگر و این بار در آوردگاه دیگری دست به فتح‌الفتوح بزنند».

اینکه چرا مسوولین رسانه‌ای نهادهای ما، از یک باشگاه ورزشی گرفته تا ارشدترین نهادهای سیاسی با ادبیات دیپلماتیک جهانی آشنا نیستند بحث مفصل و جداگانه‌ای است. اساسا عادت کرده‌ایم که بخش بزرگی از مسوولان ما در هنگام حضور در مجامع بین‌المللی، به مصداق «جعفر خان به فرنگ می‌رود»، مثل انسان‌های ماقبل تاریخ رفتار می‌کنند که به ناگاه و بی‌هیچ مقدمه‌ای سوار بر ماشین زمان به جهان مدرن پرتاب شده‌اند. در این بحث من کلا مواجهه با جهان بیرونی را می‌خواهم کنار بگذارم و فقط به ابعاد داخلی مساله بپردازم. جایی که خودمان بهتر می‌دانیم چه اسراری در پس پرده نهفته داریم.

با تقریب خوبی می‌توان ادعا کرد که همه ایرانیان باور دارند که کشورشان یک گذشته تاریخی و تمدنی درخشان و قابل افتخار دارد. اما وقتی وارد جزییات این گذشته تاریخی می‌شویم، نوع نگاه‌ها متفاوت می‌شود. برای بسیاری، آنچه «عظمت و شکوه تاریخی» ایران خوانده می‌شود، نسبت مستقیمی با ابعاد نقشه‌هایی دارد که به اسم دوره‌ها و سلسله‌های ایرانی منتشر می‌شوند. جذاب‌ترین بخش تاریخ ایران برای این گروه سرگذشت جنگ‌ها و فتوحات باستانی است که مرزهای امپراطوری را تا شمال آفریقا گسترش داده بود.

با همین الگوی نگاه به «شکوه تمدنی»، ننگین‌ترین و سیاه‌ترین دوره‌های تاریخی این کشور، دوران شکست‌های نظامی است. شکست از یونانیان، اعراب و البته از مغول‌ها. به صورت متقابل، ‌سرآمدان تاریخ ایران، همان جنگ‌طلب‌ترین سرداران و پادشاهان تاریخی هستند که بی‌شک نادرشاه به نوعی گل سرسبدشان در هزاره گذشته محسوب می‌شود. شرح «نبوغ نظامی» نادر و جزییات کشورگشایی‌اش در هندوستان چنان هوش از سر این بخش از جامعه می‌برد که گویی مشغول تصویر کردن یک صحنه زیبای بزم و شادنوشی هستند و نه فاجعه‌ای از قتل‌عام و کشتار و غارت.

این نگرش به تاریخ و سنت ایرانی را من «ایران نظامی» می‌خوانم. رویکردی که در آن ذات جنگ و جنایت و خون‌ریزی نه تنها قباحت ندارد، بلکه می‌تواند مایه تفاخر هم قرار بگیرد، به شرطی که ما بیشتر بکشیم!

در مقابل، خوانش دیگری هم وجود دارد که من آن را «ایران فرهنگی» می‌خوانم. خوانشی که معنای «تمدن ایرانی» را، نه در میزان قتل‌عام‌های انجام شده به دست لشکریان ایران، بلکه در بالندگی هنر و فرهنگ ایرانیان جستجو می‌کند. نقاط اوج‌گیری تاریخ تمدن ایران در این نگرش، با برآمدن هنرمندانی چون حافظ، سعدی، مولانا، خیام، نظامی و البته فردوسی نشانه‌گذاری می‌شود و تقابل و تضاد این دو نگرش، اتفاقا در همان دو بزنگاه تاریخی کاملا قابل مشاهده هستند:

نخست نقطه حضیض و ذلت «ایران نظامی» که دوران سیطره مغولان بود و اتفاقا بخش بزرگی از شاهکارهای ماندگار هنر و ادبیات و فرهنگ ما به همان دوره تعلق دارد؛ و سپس، نقطه سقوط و برهوت ایران فرهنگی که اتفاقا مصادف است با برآمدن نادرشاه و اوج‌گیری دوباره نظامی‌گری!

شهوت ایران نظامی، البته هنوز هم فراگیر و گسترده است و گاه به اشکال نوینی خودش را بروز می‌دهد. برای مثال، شیفتگان جنگ‌های برون مرزی و لشکرکشی به سوریه را فقط نیروهای بسیج و سپاه تشکیل نمی‌دادند. مجموعه عجیب و به ظاهر نامتجانسی از انواع و اقسام جریانات گاه حتی اپوزوسیون هم شهوت لشکرکشی و بازگشت به دوران «شکوه امپراطوری» را در پس عنوان به ظاهر موجه «امنیت ملی» پنهان کرده بودند و برای فتوحات «سردار دل‌ها» قند در دل‌شان آب می‌شد.

پیشتر در یادداشت «نظریه‌ای برای تاریخ: ایران فرهنگی در مقابل ایران نظامی» هم به همین موضوع پرداخته بودم و اینجا به همین میزان اکتفا می‌کنم که از میان تمامی مجادلات به ظاهر سیاسی و جناحی حال حاضر، به نظرم تنها شکافی که به صورت بنیادین می‌تواند کشور را از انسداد و سقوط کنونی نجات بدهد، به زیر کشیدن همین سنت «ایران نظامی» است که دوباره بر تمامی شئون سیاسی، اجتماعی و حتی فرهنگی و ورزشی ما سایه افکنده است و رد پای‌اش در مجادلات به ظاهر تئوریک با کلیدواژه «#ایرانشهری» به خوبی قابل پی‌گیری است. برای من هیچ یک از جدال‌های حاضر سیاسی نمی‌تواند اصالت داشته باشد و یا راهگشا باشد، تا زمانی که به صورت مشخص بر ضرورت نقد، نفی و حتی لعن این رویکرد نظامی‌گری و تمامی نمادهایش تاکید نداشته باشد.


کانال «مجمع دیوانگان»
@DivaneSara
اینستاگرام
@divanesara_
.