👈چرا فارسی زبان مادری همه ایرانیان است؟👉


@LoversofIRAN

#فارسی #زبان #زبان_مادری #قوم_گرایی #ملی #محلی #قوم_گرا #وحدت_ملی #همبستگی #ساسانی #پهلوی

⬅️زبان فارسی ، زبان ملی و زبان مادری ایرانیان

✍ نوشته: #مازیار_حسینی

بیشتر زبان های ایرانی نو از شاخه غربی شامل فارسی، کردی، لری، گیلکی، مازنی، تالشی، آذری(تاتی)، بلوچی و... منشعب از زبان پهلوی هستند و بیشینه آن ها پس از اسلام بوجود آمده اند.

درواقع سقوط شاهنشاهی ساسانی موجب انشقاق در میان مردمان ایرانی و جدایی فرهنگی ایشان از یکدیگر شد. مناطقی که پیشتر شهرنشین بودند تحت سیطره زبان عربی قرارگرفتند تا اینکه فارسی دری از خراسان سر برآورد و با پذیرفتن تاثیراتی از زبان عربی، جای آن را در فرهنگ ایرانی گرفت و به بزرگترین و مهمترین میراث بر زبان پهلوی تبدیل شد.

دیگر زبان های ایرانی دستخوش مهاجمان شدند و سرنوشتی متفاوت یافتند.
قبایل کرد که در کوه های زاگرس زندگی میکردند پهلوی را در نزد خود حفظ کردند اما به علت اینکه در همسایگی اعراب قرار داشتند و بواسطه کوه های زاگرس از مراکز فرهنگی ایران جدا افتاده بودند همان پهلوی را با واژگان اصیل حفظ کردند و به علت نبود آموزش آن را دچار تغییراتی کردند که در طول سالیان دراز بروز یافت و از آن زبان کردی بوجود امد و این موضوع در مورد بسیاری دیگر از زبان ها نیز صدق می‌کند.

در آذربایجان با استیلای ترکان غز و جایگیر شدن آنان در این سرزمین شاهد نابودی گویش دیگر زبان پهلوی یعنی آذری بودیم و جای آن را زبان ترکی گرفت.

زبان هایی که روزگاری گویش های یک زبان بنام زبان پهلوی بودند به علت جدا ماندن از یکدیگر و عدم وجود مراکز فرهنگی یکسان به مرور با تغییر واژگان و آواها از یکدیگر فاصله گرفتند و هرکدام به زبانی جدا تبدیل شدند.
شاید بتوان مهمترین علل این جدا افتادگی را کوهستانی بودن ایران (عدم سهولت ارتباط)؛ استیلای بیگانگان؛ و عدم آموزش دانست.

زبان فارسی با همه قدرت و گستردگی خویش در حوزه جهان ایرانی، نقشی بعنوان رابط ایرانیان و خواهر بزرگتر زبان های ایرانی ایفا کرد. گرچه میان نابودی اقتدار زبان پهلوی و قدرت گیری زبان فارسی چهار قرن فاصله وجود داشت و در این مدت هم زبان فارسی دچار تطور شده و به علت رواج دیوان‌سالاری دستخوش تغییرات زیادی شد که آن را بیشتر به زبان عربی نزدیک میکرد (نثر مصنوع دوران سلجوقی تا تیموری نمونه بارز آن هستند که پر است از واژگان سخت و اشعار و صنایع ادبی عربی).

مع الوصف زبان فارسی با قدرت پالایشگری و زنده بودن و تازگی خود، در همه این سده ها توانسته با استواری زبان حاکم بر شرق جهان اسلام باشد چنانچه شعری که در سمرقند سروده میشد در بغداد و شعری که در قونیه سروده میشد در دهلی خواننده داشت. فارسی زبان رسمی حکومت های زیادی بود و در شرق اسلامی، همه بزرگان و نخبگان جامعه اسلامی آن را می دانستند. در همه نقاط جهان ایرانی و در میان همه اقوام نخبگان جامعه با این زبان آشنا بودند و از آن برای ارتباط با دیگران استفاده میکردند و در خلق ادبیات غنی و فاخر آن نقش داشتند.
حتی مهاجمانی که وارد جهان ایرانی شدند نیز این زبان را پذیرفته و در بالندگی آن نقش داشتند مانند شروان شاهان که از اعراب بنی مزید بودند اما خود را منسوب به بهرام گور میکردند تا مهستی گنجوی و رابعه بنت کعب قزداری و سلاجقه روم و مغول ها و عثمانی ها و گورکانیان و....

زبان فارسی گل سرسبد جهان ایرانی و نماینده دیگر زبان های ایرانی در پهنه هستی است. پس به درستی میتوان گفت که زبان مادری و ملی همه ایرانیان است.


🔷جمله ای ژرف از استاد #گارنیک_آساتوریان:
زبان مادری مردمی که در ایران زندگی می کنند فارسی است که زبان اصلی و اول آنهاست
این را آشکارا باید گفت؛
زبان ها وگویش هایی که مردم در خانه صحبت می کنند، زبان های محلی هستند👇
https://t.me/LoversofIRAN/4882

نقد پروفسور آساتوریان به انحراف در آموزش #زبان_مادری:
■در #ایران ۱۵۰ زبان زنده داریم. اگر قرارشود زبانهای مادری آموزش داده شود، شامل همه اینها باید باشد!
■وکدام لهجه هریک از این زبانها باید ملاک باشد؟