شعری عاشقانه با صدای #لایق_شیرعلی و به گویش فارسی #تاجیکی

▪️لایق شیرعلی؛ زادهٔ ۳۰ اردیبهشت ۱۳۲۰ در روستای مزار شریف، پنجکنت – درگذشتهٔ ۱۰ تیر ۱۳۷۹ در دوشنبه پایتخت #تاجیکستان. روانش شاد

شاعر بزرگ و نام آور معاصر #تاجیک . او همراه #مومن_قناعت و #بازار_صابر از بنیان گذاران شعر نو تاجیکستان است/از آذری ها@ir_Azariha/

#فارسی_زبانان #فرارود/ آسیای میانه، ماوراءالنهر
#ایران_بزرگ_فرهنگی
#ایران_زمین کهن و باستانی


@LoversofIRAN

این بانوی خوش ذوق و پژوهنده، دانشجوی ترکیه‌ای است و در حال یادگیری زبان پارسی

برای اینکه بهتر فارسی یادبگیرد در اینستاگرام یک برگه زده با نام hazalfarsi و در آن به زبان فارسی سخن می گوید و پیامهای فارسی ایرانی ها را می خواند

چند روز پیش در ویدیویی که به ستایش #فردوسی بزرگ چند رج از #شاهنامه را خواند، بلافاصله گله ی آماده به فحاشی و لجن پراکنی #تجزیه_طلب های وطنی به پیج اینستاگرامی ایشان حمله می کنند و ایشان مجبور می شود این ویدیو را بگذارد!

گله ی سایبری #پانترک ها، واقعا آسیب شان برای ایران روشن شده است. اینها هم آبروی دیگر هم میهنان خوب #آذری ما را میبرند و هم در چشم مردم کشور همسایه این دروغ را می نمایانند که #ترک زبانهای ایران زیر ستم و فشار #فارسی زبان ها هستند، و اینگونه آبروی همه ایرانیان را می برند. اینها تصویری زشت و غیرواقعی از کشور عزیز ما و زبان رسمی و #ملی ما فارسی که ستون نگهدارنده پیوندهای سرزمینی ماست، را بر جا می گذارند!

خدا ایران ما را از بلای #پانترکیسم و تجزیه طلبان مزدور 200دلاری سفارت های باکو و آنکارا برهاند


عاشقان ایران 💌
@LoversofIRAN

یکی از هموندان کانال این ‏فیلم را فرستاده اند، آقای سلیمان زاده م./ سپاس از ایشان.

آقای دکتر محسن پورمختار در پاسخ به یکی از افراد متعصب و #قومگرا، چه زیبا از #ایران و زبان #فارسی و #فردوسی میگوید و #بچاقچی ها را از #ایلات ایراندوست و میهن پرست ایرانی می داند

آقای پورمختار از ترک زبانان ساکن #سیرجان هستند، استاد دانشگاه ولی عصر رفسنجان، دانش آموخته دانشگاه تهران و شاگرد استاد گرانقدر #شفیعی_کدکنی

نشانه های #ملت بودن ما مردم ایران چنان فراوان است که به هر سو نگاه کنیم، آن را میبینیم


عاشقان ایران💌
@LoversofIRAN

⬆️سخنان استاد دکتر #اصغر_دادبه
درباره جایگاه استاد #شهریار در شعر پارسی
۸۰% سروده های شهریار که اتفاقا از ارزشمندترین سروده های او هستند به زبان #فارسی است

⬅️ استاد شهریار در میان شاعران معاصر، کوبنده ترین شعرهای #ملی را با اشاره به تاریخ کهن #ایران از دوره باستان دارد؛ همین امر، تیزهوشی نهفته در پیونددادن نام استاد شهریار با "روز ملی شعر و ادب پارسی"، ۲۷ شهریور، را نمایان می کند.

🟥در پاسخ اینکه؛ چرا بنیانگذاران این روز، آن را با نام شاعران بزرگی چون حافظ، سعدی، مولوی...پیوند ندادند و استاد شهریار را نماد #روز_ملی_شعر_و_ادب_پارسی کردند، باید گفت؛ اهمیت شهریار در این است که در روزگاری میان فروپاشی قاجار تا اوج گیری جمهوری اسلامی زیست، سرد و گرم های فراوان دید و آمد و رفت ها و تازش های بزرگ سیاسی را با روح حساس خود از سر گذراند، اما همچنان وطن پرستی استوار برجا ماند و با بینشی ژرف، میهنی ترین اشعار را در ستایش تاریخ و فرهنگ ایران سرود، گرچه آذری زبان بود.
🔺این محکمترین پاسخ به ادعای پلید جریان منحرف و نفوذی #پانترکیسم است که #آذربایجان را جدا از فرهنگ و آیین ایرانی تبلیغ می کند

عاشقان ایران❤

@LoversofIRAN

۲۰۱۷ نخستین آیین رسمی #جشن_سده و مهرگان در #تاجیکستان با اصلاح قانون جشنها برگزارشد. پارسال هم این جشن در تقویم رسمی آنها واردشد و بزرگداشت آن با پیام تلویزیونی رئیس جمهور تاجیکستان، #امام_علی_رحمان، با شرکت گسترده مردم #دوشنبه (پایتخت تاجیکستان) و شهرهای پیرامون و اجرای برنامه های فرهنگی، هنری و نمایش هنرهای دستی، در باغ حکیم #فردوسی، برگزار شد. (گزارش bbcفارسی ۲۰۱۸)

خبرگزاری رویترز هم پارسال "جشن سَده" را به عنوان یکی از ده "جشن آتشِ" برتر دنیا انتخاب کرد.
تاجیکستان تلاش دارد #سده و #مهرگان را در یونسکو به نام خود ثبت جهانی کند، اما در ایران هنوز نام این #جشن ها در تلویزیون رسمی هم برده نمی شود و در تقویم ایران جای ندارند!

#تاجیک ها، #فارسی زبانان #فرارود (#ماوراءالنهر یا #آسیای_میانه)هستند که از سده های پیش از اسلام پاسدارن آیین #ایرانی بوده اند و اخلاق و منش آریایی خود را هنوز هم دارند. برخی تاجیک هایی که اهل تاریخ وفرهنگ هستند، خود را ایرانی می دانند گرچه سیاست رسمی دولتشان، دوری از ایران است
@LoversofIRAN
ادامه در👇
https://www.instagram.com/p/BtTJHFEnEaK/?utm_source=ig_share_sheet&igshid=awxmc8j07h25

🔺دانشجوی افغانستانی صاحب رتبه نخست المپیاد ریاضی کشوری ایران: در ایران نه می‌توانم معلم شوم، نه عضو هیأت علمی!
/محمدمسیح حمیدی، دانشجوی نخبه صنعتی شریف/


🔻فرصت بزرگی که ابزار پیوند گستره بزرگ زبان #فارسی در اختیار مردمان سرزمین های بجامانده از تمدن کهن #ایران_زمین گذاشته، بدون شک بستری ویژه برای پیشرفت پرشتاب مردمانی که فارسی می دانند فراهم کرده است، اما اینکه چقدر این مردم (چه در ایران و چه کشورهای پیرامون) به این بستر و بذرهایی که می تواند در آن بروید، آگاه هستند و چقدر سود می برند، سخنی دیگر است

اینکه قوانین کنونی ج.ا. هنوز نتوانسته است پس از چهار دهه اجازه دادن به مهاجران #افغانستان برای زندگی در ایران، شرایطی فراهم کند که نخبگان و کاربلدان انها (چه در صنعت، چه هنر، چه دانش) برای بلندمدت جذب ایران شوند و ایران را میهن همیشگی خود بدانند، نقص بزرگی است که لزوم برطرف کردن آن بر هیچ دانایی پوشیده نیست، اما گویا مقامات در پی اصلاح قوانین مهاجرتی نادرست خود که به فرار مغزهای مهاجران کمک می کند نیستند.
همانگونه که بی توجهی ها بخش بزرگی از جوانان نخبه ایرانی را سالهاست وادار به مهاجرت کرده است!

@LoversofIRAN

👈 توضیح استاد #فریدون_جنیدی درباره دیوهای #مازندران در شاهنامه 👉


🏔منظور از مازندران در شاهنامه کجاست؟

⬅️از کانال شاهنامه شناسی
ابیات مربوط به مازندران در شاهنامه بدون افزوده های جعلی(الحاقیات)

چو #کاووس بگرفت گاه پدر
مر او را جهان، بنده شد سربسر
چنان بُد که در کاخ زرین نگار
همی خوَرد روزی، مَی خوشگُوار
اَبا پهلوانانِ اِیران به هم
همی رای زد، شاد، بر بِیش و کم
برفت از برِ پرده، سالارِ بار
خرامان بیامد برِ شهریار
بگفتا که: ”رامشگری بر در است
ابا بَربَت و نغز رامشگر است“
بفرمود تا پِیش او خواندند
برِ خوشنوازانْشْ بنشاندند
به بربت چو بایست، برساخت رود
برآورد مازندرانی سرود:
ز #مازندران، شهر ما، یاد باد
همیشه بر و بومش آباد باد
که در بوستانش همیشه گل است
به کوه اندرون، لاله و سنبل است
نوازنده، بلبل، به باغ اندرون
گُرازنده، آهو، به راغ اندرون
همیشه نیاساید از جُفتجوی
همه ساله، هر جای، رنگ است و بوی
گلاب است گویی به جویش روان
همی شاد گردد ز بویش، روان
دی و بهمن و آذَر و فروَدین
همیشه پر از لاله بینی زمین
همه ساله خندان لب جویبار
به هر جای، بازِ شکاری به کار
چو کاووس بشنید ازو این سَخُن
یکی تازه اندیشه افکند بُن
دل رزمجو را ببست اندر آن
که لشکر کشد سوی #مازندران
چنین گفت با سرفرازان رزم
که: ”ما سر نهادیم یکسر به بزم
اگر کاهلی پیشه گیرد دلِیر
نگردد ز آسایش و کام سِیر“
سخن چون به گوش بزرگان رسید
ازیشان، کس آن رای، فرّخ ندید
همه زرد گشتند و پُر چین بُروی
کسی جنگ دیوان نکرد آرزوی
کسی راست، پاسخ، نیارَست کرد
نهانی، روانْشان پر از باد سرد
به آواز گفتند: ما کِهتریم
زمین جز به فرمان تو نَسپَریم


⬅️ گروهی را گمان این است «مازندران» که در #شاهنامه جایگاه دیوان است، همانجاست که امروز مازندرانش خوانیم. در شاهنامه و کتابهای هم زمان با شاهنامه و پیش از آن، ظاهراً لفظ مازندران به معنی #طبرستان/ #تبرستان به کار نرفته است، مگر آن که به ندرت شعری یا عبارتی را بتوان چنان تفسیر کرد.

اغلب «مازندر» و «مازندران» بر سرزمینی در حدود مغرب و بسیار دور از ایران اطلاق میشد. در مقدمه #شاهنامه_ابومنصوری آمده:
” #شام و #یمن را مازندران خوانند و #مصر گویند از مازندران است“!
برخی از نویسندگان امروزی نیز جایگاه مازندران را در غرب، شام، یمن و برخی نیز در #هندوستان دانسته اند.

اما این گمانها درباره «مازندران» شاهنامه درست نیست. مازندران امروزی در گذشته «تبرستان» نامیده میشد، و چنان که در شاهنامه در داستان «زال و رودابه» میخوانیم، منوچهر پادشاه ایران پایتخت خویش را در آن مرز برگزیده بود: شهر #آمل

هنگامی که منوچهر از عشق زال و رودابه باخبر میشود و میخواهد به #کابل سپاه بکشد، پدرش سام به منوچهر نامه میفرستد و از زبان زال، چنین شِکوِه میکند:
«مرا» گفت «بَر دارِ آمل کنی
سَزاتر که آهنگ کابل کنی!»
(اگر مرا در آمل، پایتخت منوچهر، بر دار کنی، بهتر از آن است که به زابل لشکرکشی)
پس سرزمینی را که پایتخت ایران در آن باشد نشاید جایگاه دیوان نامیدن.

⬅️دیدگاه متفاوت استادجنیدی درباره نام مازندران و دیوسپید

«ماز» در زبانهای ایرانی، چین و شکن و برآمدگی و فرورفتگی است، و «مازاندر» جایگاهی است که چین و شکن و برجستگی در آن باشد، و همین رشته کوه البرز است. در زبان #فارسی_دری و زبان #تبرستان_باستان، «دوین» به معنای برجستگی و بلندی است. در زبان تبری، واژه دوین چند بار به معنی برجستگی و تپه و کوه آمده است؛ با افتادن «ین» پایانی، بگونه «دِو» dēv و آنگاه «دیو» درآمد

جایی که کاووس از آن سخن میراند، کوهستان #البرز بود که بایستی از ستیغهای بلند و دره های ژرف بگذرند. گذرندگان البرز کوه را، ابرهای همیشگی، بارانهای سخت، جنگلها و تیغزارها در پیش بود و بیشه های پر از دَدان و جانوران، شاخ و برگ فراوان پرتو آفتاب را گذر نمیداد

پیروزی بر دیوان مازندران، همان گشودن مازهای تبرستان و کوههای البرز است که به دست تبرستانیان و گیلانیان (اهالی #مازندران و #گیلان امروز) و ایرانیان دشت مرکزی انجام گرفت

چون یکایک این دوین ها به دست ایرانیان می افتاد و بر چراگاهها افزوده میشد، بزرگترین آنها «دوین سپید» یا «دیو سپید» بود که همانا کوه دماوند است. دماوند آن زمانها خاموش بود، اما گویا باز فعالیت مختصری کرد و بر ایرانیان آتش و سنگهای تیز بارید:
ز گردون بسی سنگ بارید و خَشت
پراکنده گشتند، اِیران، به دشت

گشودن البرزکوه و پیروزی بر دوین های مازندران، کار سیستانیان نبود، اما چون کاری بس بزرگ بود، پیروزی بر دیوسپید را شاهنامه به «رستم» نسبت دادند که جهان پهلوان (نماد ایران) بود

ایران: ایرانیان. جمعِ «اِیر» است و ایر یعنی فروتن، که صفت ایرانیان بوده است. در اینجا، «ان» علامت جمع است، یعنی ایرانیان. اما «ان» در نام کشور ایران، علامت نسبت است، یعنی جایگاه ایرانیان


💌عاشقان ایران
@LoversofIRAN