.
🔴 چه کسی پاسخگوی این دست جنایات است؟

صدای مناجات سحرهای رمضان، بدست تندروهای #انقلاب ۵۷ خاموش و شهید شد!🥀


⬅️ #سیدجواد_ذبیحی
مناجات جاودانه "سیدجواد ذبیحی درکه‌ای"، مناجات‌خوان، اذانگو، خواننده آوازهای اصیل ایرانی و آعرفانی پیش از انقلاب در #رادیو/ زادهٔ ۱۳۰۹ #شمیران؛ درگذشتهٔ ۲۴ تیر ۱۳۵۹ #تهران (کامل این مناجات در کانال تلگرام گذاشته شد)
.
پدر او؛ سید اسدالله ذبیحی درکه‌ای، مداحی از ساکنان روستای #درکه در شمیران تهران بود. با وجود آن‌که جواد ذبیحی تحصیلات رسمی نداشت، همه "ردیف‌های آوازی" را به خوبی می‌شناخت
.
از ۱۳۳۶ با همکاری #داوود_پیرنیا و هنرمندانی چون #حسن_کسائی #رضا_ورزنده
#جلیل_شهناز #احمد_عبادی
#مرتضی_محجوبی #علی_تجویدی
#پرویز_یاحقی #حسین_تهرانی
#مهدی_خالدی #فرهنگ_شریف، وارد عرصهٔ #موسیقی غیرمذهبی شد و آوازهای زیبای ایرانی را با همکاری این هنرمندان به یادگار گذاشت اما او به همراه ساز، آواز نمی‌خواند. بلکه در ابتدا دقایقی بداهه‌نوازی سازها بود و سپس او آواز می خواند و بعد دوباره سازها می نواختند. استاد #شجریان تاحدودی تاثیر پذیرفته از سبک آوازی ایشان است
.
در ۱۳۴۷ مجموعه‌ای از اشعار منتخب وی که در مناجات‌های #رادیو_ایران می‌خواند در ۱۶۵صفحه با مقدمهٔ محمد محیط طباطبایی، انتشارات عطایی،چاپ شد با عنوان "نغمه‌های_آسمانی". ذبیحی مانند #خواجه_عبدالله_انصاری بر خواندن مناجات‌های #فارسی قابل فهم و اثرگذار برای مردم تأکید داشت.

پیشینهٔ وی در رادیو و حضور در دربار موجب شد پس از انقلاب مورد غضب تندروها باشد. آنان که به #آرشیو_رادیو دسترسی داشتند نمونه‌های منحصر به فردی از صدای او را از بین بردند. به همین دلیل امروز جز آثار بی‌کیفیت ضبط شده از پخش رادیویی و چندکاست از او در دست نیست
.
سال۵۸ او را زندانی کردند و سپس آزاد. اما ۱۳۵۹ به دست افراد ناشناس در اطراف تهران کشته شد. عصر آن روز، روزنامه اطلاعات به نقل از #گروه_شاهین نوشت که قتل سیدجواد_ذبیحی را به دلیل مداحی و مناجات‌خوانی در رادیوی رژیم شاه به گردن گرفتند!

#صادق_خلخالی نیز در کتاب خاطرات خود که سال ۱۳۷۹ چاپ شد، نوشت که حکم اعدام ذبیحی را خودش صادر کرده بود (اگر توسط افراد ناشناس کشته نمی شد، به فرمان خلخالی اعدام می شد)


محمدعلی ابطحی (فعال سیاسی اصلاح طلب) در نوشته‌ای با عنوان «تاریخ شفاهی رادیو» در رابطه با کشته شدن سید جواد ذبیحی: «ذبیحی‌ها دو برادر بودند که در #رادیو_تهران و #مشهد برنامهٔ مذهبی، دعای سحر و اذان اجرا می‌کردند. البته جواد ذبیحی که در تهران بود مشهورتر بود. صدای خوبی هم داشت. آن‌ها در رادیو فقط اشعار مذهبی می‌خواندند ولی آخر اشعارشان گاه به گاه برای سلامت وجود ذات همایونی دعا می‌کردند. برادر بزرگتر که در تهران می‌خواند ردیف‌های موسیقی را می‌شناخت ولی همیشه مناجات‌هایش را بدون موزیک خواند. بلافاصله بعد انقلاب دستگیر شد و بعد از مدت کوتاهی آزاد. اما مدتی بعد توسط نیروهای مذهبی انقلابی ربوده شد و در بیابان‌های اطراف تهران کشته شد. یادم هست در مشهد چند نفر از روحانیون طرفدار #شاه یا مخالف مبارزات، مورد کینهٔ مضاعفی قرار داشتند که آن‌ها را نیز به بیابان‌های اطراف بردند و بلاهای مختلف و از جمله قتل بر سر آنان آمد.» /منابع، در ویکی پدیای جواد ذبیحی موجود است/

دعای زیبای سحرهای ماه #رمضان با صدای آسمانی ایشان شنیدنی تر است. این دعا را همراه با معنی فارسی بخوانید.
روانش شاد و یادش جاودان.
#شب_قدر #شیعه #امام_علی ع

در راز و نیازهایمان، دعا برای سربلندی #ایران و #ایرانیان، را به یاد داشته باشیم 🙏


تاربرگ عاشقان ایران💌
@LoversofIRAN

صدای آواز همتبارانمان از #افغانستان زیبا
ترانه ی جان برادر / با آواز #توریالی_تپش


بیا پیوند پرآوازه کنیم
صبر و تمکین بی اندازه کنیم
عشق خود بار دگر تازه کنیم


گر ز #ایران #تاجیکستان یا که #افغان ایم، جان بردار
همگی یکدل و یک جانیم، جان بردار

از قدیم ریشه یکی است؛ فکر و اندیشه یکی است
آیین و کیش یکی است، جان بردار

گر ز #تهران و #دوشنبه یا #کابل جانیم، جان بردار
همه هم مرز و هم زبانیم، جان بردار

گر ز #شیراز و #سمرقند یا #هرات جانیم، جان بردار
عاشق علم بی کران ایم، جان بردار

گر ز #بندر یا که از #بلخ و #بدخشان ایم، جان بردار
هنریم، عشقیم و عرفانیم، جان بردار

نگذار فاصله ها دور شود، مهر و الفت کم و بی نور شود
مردم آواره و رنجور شود...

گر ز #خجند یا که #بامیان و #اصفهان ایم، جان برادر
مهد فرهنگ #باستان ایم، جان بردار

گر ز #ننگرهار و #مشهد یا که -ختلان ایم، جان بردار
زاده خاک #خراسان ایم، جان بردار

همه از یکدل و یک جانیم، جان بردار
ما همه نسل #آریان ایم، جان بردار



پایگاه ایران دوستان مازندران
@jolgeshomali

عاشقان ایران
@loversofiran

👈 زبان فارسی در عراق، از صفویه تا صدام


⬅️بخش یک

حمدی ملک: من در #بغداد به دنیا آمدم. در خانواده‌ای که متهم به داشتن اصولی #ایرانی می‌شد و در دوره‌ای که دلارهای نفتی #عراق به کمک جنون قدرتِ #صدام حسین آمده بود تا او را دچار توهم کند.

صدام همچون دیگر دیکتاتورهای جهان به این باور رسیده بود که می‌تواند به وسیله زر و زور روابط بین انسان‌ها و ملت‌های مختلف را بر اساس ذائقه خود تنظیم کند.

حضور پررنگ زبان و فرهنگ #فارسی در عراق، صدام را تا حد جنون خشمگین می‌کرد. از این جهت به صرافت کاری افتاد تا به زعم خودش یک بار برای همیشه خاک عراق را از حضور هر گونه ایرانیِ مجوس یا آتش‌پرست – آنگونه که می‌نامیدشان – پاک کند.

صد‌ها هزار انسان بی‌گناه پس از مصادره اموالشان، بی‌پناه و سرگردان بدون در اختیار داشتن کوچکترین امکاناتی در #مرز_ایران و عراق رها شدند تا به سوی سرنوشتی نامعلوم قدم بگذارند.

من آن زمان تنها دو سال داشتم. بسیاری از این خانواده‌ها از جمله خانواده من حتی یک کلمه فارسی نمی‌دانستند، اما کینه صدام آنها را قربانی این جنایت کرد.

دستگاه‌های امنیتی مخوف صدام سال‌ها در گوشه و کنار عراق جستجو کردند تا هر آن که را از اصل ایرانی می‌یافتند یا به جوخه‌های اعدام بسپارند یا در مرزهای #ایران به دستان سرنوشت.

بدین گونه صدام توانست به خیال خویش زبان و فرهنگ فارسی را در عراق ریشه‌کن کند. آنان که این زبان را می‌دانستند اما از دست ماموران صدام در امان مانده بودند نیز جرات دم برآوردن به این زبان را نداشتند تا مبادا خانه و کاشانه خویش بر باد داده، سرگردان بیابان‌ها شوند.

ظاهرا هیچ اثری از #زبان_فارسی یا #فرهنگ_ایرانی در عراق نماند و صدام غره از این پیروزی عظیم بر مردم عراق منت می‌گذاشت که آنها را از شر ستون پنجم ایران، دشمن قسم‌خورده عراق، رهانیده است.

سال‌ها گذشت و عاقبت صدام، فرمانده القادسیه، سر از گودالی درآورد و هزاران عراقی تبعید شده به ایران، از جمله من، به وطن خود بازگشتند. اما با یک فرق اساسی. این بار فارسی را به روانی و حتی گاهی همچون #زبان_مادری می‌دانستند.☺

بسیاری از سیاستمداران امروزی در عراق از آن جهت فارسی می‌دانند چون که از بی‌رحمی‌های صدام به ایران پناه برده بودند.

امروزه بسیاری از مردمان #نجف، #کربلا و #کاظمین که جد در جد فارسی می‌دانستند ولی از ترس صدام به آن سخن نمی‌گفتند با زائران ایرانی در عراق بر سر قیمت کالا چانه می‌زنند و گاهی خوش و بش و گاهی مشاجره می‌کنند.

زبان فارسی از دیر باز حضوری محسوس در عراق داشته است. در دوره‌های مختلف تاریخی می‌توان رد پای زبان فارسی را در سرزمینی که امروزه عراق خوانده می‌شود یافت.

برای مثال در دوره #صفوی و با رسمی شدن مذهب #شیعه در ایران و گسترش این مذهب در میان ایرانیان کاروان‌های زائران ایرانی برای زیارت اماکن مقدس شیعیان به عراق که در آن زمان ایالتی وابسته به امپراتوری #عثمانی بود سرازیر شدند.

بسیاری از #زائران_ایرانی که به زیارت امامان شیعه در عراق می‌رفتند در همان دیار سکنی می‌گزیدند و دیگر به ایران باز نمی‌گشتند. وجود مکان‌های مقدس که بسیار مورد علاقه ایرانیان شیعه‌مذهب بود و همچنین بازار همیشه گرم این شهر‌ها که رونقشان را از رفت و آمد زائران می‌گرفتند بهترین انگیزه برای این گروه از مردم بود تا این شهر‌ها را برای زندگی انتخاب کنند. اینگونه بود که این خانواده‌های ایرانی‌زبان فرهنگ فارسی را با خود به عراق به خصوص شهرهای نجف، کربلا و کاظمین بردند.

در دوره کشمکش‌ها و جنگ‌های میان دو دولت عثمانی و صفوی شهرهای مقدس در عراق و حتی بغداد برای مدتی به دست #صفویان افتاد تا حضور زبان فارسی بیش از پیش در عراق ملموس شود.

از سوی دیگر با فروپاشی حکومت #صفویه در قرن هجدهم میلادی بسیاری از علمای شیعه از #اصفهان به کربلا و سپس نجف مهاجرت کردند. رونق گرفتن #حوزه_علمیه_نجف و سرازیر شدن طلاب ایرانی به عراق باعث شد که حضور زبان فارسی باز هم پررنگ‌تر شود.

این طلاب علوم دینی که بسیاری از آنها به درجات بالا در حوزه نجف رسیدند بسیار مورد احترام مردم بودند. حضور این طلاب ایرانی با ثقل بالا و تاثیر زیاد بر جامعه عراق تا به امروز نیز ادامه دارد به طوری که آیت‌الله علی #سیستانی که متولد #مشهد است هم اکنون به عنوان "مرجع اعلی" در عراق شناخته می‌شود.

به دلیل در اقلیت بودن فارسی‌زبانان در این شهر‌ها و همچنین به دلیل مقدس بودن زبان عربی به عنوان زبان قرآن و اهمیت این زبان در تحصیلات حوزوی، فارسی هیچ گاه به زبان اول این مناطق تبدیل نشد ولی حضور واژگان و اصطلاحات فراوان فارسی در لهجه عراقی بیانگر تاثیر چند صد ساله زبان فارسی در این مناطق است.

از تارنمای پارسی‌انجمن


💌عاشقان ایران
@LoversofIRAN