گفت‌وگوی ریچارد پنیا با عباس کیارستمی - ۱۹۹۸
در این گفت‌وگو که در واقع یک فایل صوتی‌ست و توسط مرکز هنری Walker منتشر شده، کیارستمی از نخستین تجربه‌های تماشای فیلم بر روی پرده‌ی سینما در دوران کودکی، سینمای آمریکا و تاثیر آن بر سینمای جهان، سینمای نئورئالیسم ایتالیا، «خانه دوست کجاست»، کار با نابازیگران، «طعم گیلاس»، «کلوز آپ»، «زندگی و دیگر هیچ»، رویکردش در تدوین و نوع مخاطبی که فیلم‌هایش داراست، می‌گوید. این مصاحبه در فوریه‌ی ۱۹۹۸ و در آمریکا انجام شده است.

پ.ن: مرکز هنری واکر (واقع در آمریکا) در پی شیوع کرونا و تعطیلی مراکز فرهنگی، هنری، آرشیو صوتی و تصویری خود از ١٩٩٠ تا ۲۰۲۰ را در دسترس عموم قرار داده است. این مجموعه متشکل از گفت‌وگوهایی‌ست با بیش از شصت چهره‌ی تاثیرگذار جهان سینما، شامل کارگردانان، بازیگران، نویسندگان و تهیه‌کنندگان. از چهره‌های شاخص این فهرست - به غیر از عباس کیارستمی - می‌توان به کریستوفر نولان، برادران کوئن، میلوش فورمن، بونگ جون‌هو، رابرت ردفورد، اسپایک لی، بیلا تار، ورنر هرتسوک، انیس واردا، جیم جارموش، مایک لی، جین کمپیون، چن کایگه، ویم وندرس، رابرت آلتمن، کلینت ایستوود، ایزابلا روسلینی، لیو اولمان، تام هنکس و جودی فاستر اشاره کرد.

‌
فیلم «زندگی و دیگر هیچ»،
ساخته‌ی عباس کیارستمی، محصول ۱۳۷۰ (نسخه‌ی مرمت‌شده)

#اختصاصی
یادداشتی درباره‌ی ورک‌شاپ «چای» عباس کیارستمی به قلم کوروش رنجبر

«وقتی پروست با کیارستمی چای می‌نوشد» عنوان کتاب عکسی‌ست که کوروش رنجبر در سال ۱۳۸۹ از عکس‌های ورک‌شاپ «چای» عباس کیارستمی که در لاهیجان برگزار شده بود، منتشر کرد. آقای رنجبر که شاعر و عکاس است، در این یادداشت از ورک‌شاپ چای کیارستمی می‌گوید و این‌که چرا عنوان وقتی پروست با کیارستمی چای می‌نوشد را برای کتابش انتخاب کرد.
متاسفانه این کتاب که «نشر هزاره سوم اندیشه» آن را به چاپ رسانده، در حال حاضر اگر نگوییم نایاب، بسیار کمیاب است.

فیلم «طعم گیلاس»،
ساخته‌ی عباس کیارستمی، محصول ۱۳۷۶ (نسخه‌‌ی مرمت‌شده)

فیلم #طعم_گیلاس،
ساخته‌ی عباس کیارستمی، محصول ۱۳۷۶

.
فیلم کوتاه «کجاست جای رسیدن»،
ساخته‌ی عباس کیارستمی، محصول ۱۳۸۶

.
فیلم کوتاه «کجاست جای رسیدن»، ساخته‌ی عباس کیارستمی در واقع اپیزودی‌ست از فیلم «فرش ایرانی» و عنوان آن از بخشی از شعر «مسافر» سهراب سپهری گرفته شده؛ «کجاست جای رسیدن، و پهن کردن یک فرش».

پ.ن: «فرش ایرانی» فیلمی‌ست محصول ۱۳۸۶، شامل پانزده فیلم کوتاه از پانزده کارگردان مختلف ایرانی. هر یک از این کارگردان‌ها روایت خاص خودشان را از قالی ایرانی دارند.

پشت‌صحنه‌ فیلم «کجاست جای رسیدن»،
کار‌ی از گلاره کیازند، محصول ۲۰۰۷

.
ویدئویی از گفت‌وگوی ریچارد پنیا با عباس کیارستمی (مرکز هنری واکر)

در این ویدئوی کوتاه، کیارستمی درباره‌ی «کار با نابازیگران» صحبت می‌کند.

کیارستمی یک نفر نبود!

یادداشتی درباره‌ی عباس کیارستمی، طراح گرافیک
نوشته‌ی معراج قنبری
@KiarostamiAbbas

.
طراحی گرافيک نيز يكی از حوزه‌هايی‌ست كه فعاليت‌های مهمی از عباس كيارستمی را در تاریخ خود تجربه كرده است. آثار کیارستمی در زمینه‌ی تصويرگری كتاب‌ كودک، عنوان‌بندی فيلم و طراحی پوستر، تکه‌هایی جدانشدنی از تاریخ گرافیک ايران هستند.

معراج قنبری، طراح گرافیک و پژوهشگر در این یادداشت به عباس کیارستمی به‌عنوان یک طراح گرافیک، نگاهی اجمالی دارد.

‌گفت‌وگوی ایرج گرگین با عباس کیارستمی
لس آنجلس - ۱۹۹۴
@KiarostamiAbbas

مرور آثار عباس کیارستمی را ادامه می‌دهیم با فیلم «شیرین»

[عکس از آرشیو شخصی معراج قنبری]

#فیلم «شیرین» - سال ۱۳۸۷/۲۰۰۸

شیرین یک فیلم تجربی درجه یک است، برگرفته از رمانی از فریده گلبو که خود بر اساس منظومه‌ی مشهور «خسرو و شیرین»ِ نظامی گنجوی نوشته شده و محمد رحمانیان، آن را برای فیلم‌نامه بازنویسی کرده است.
افراد زیادی در سالن سینما در حال تماشای فیلمی به‌نام «شیرین» هستند که بیننده تنها صدایی از آن را می‌شنود و کلوزآپ‌هایی از زنان حاضر در سالن - که همگی آن‌ها بازیگرند - را می‌بیند.

.
در سال ۲۰۰۷ یک نسخه‌ی سه دقیقه‌ای از فیلم «شیرین»، به‌نام «رومئوی من کجاست» - که عنوان اولیه‌اش «گریه‌ها» بود - در فیلم چند اپیزودی «هر کس سینمای خودش» و به‌مناسبت شصتمین سال‌گرد برگزاری جشنواره‌ی فیلم کن به نمایش درآمد. کیارستمی در این فیلم کوتاه، تاثیرات عاطفی تماشای یک فیلم را نشان می‌دهد. چند زن که در سالن تاریک سینما نشسته‌اند و آخرین صحنه‌ی فیلم «رومئو و ژولیت» (۱۹۶۸)، ساخته‌ی فرانکو زِفیرِلی را می‌بینند - که البته ما فقط باند صوتی فیلم را می‌شنویم - و در برابر پایان تراژیک و خودکشی تاثربرانگیز قهرمان زن اشک می‌ریزند.

در این ویدئو، کیارستمی از «شیرین» و چگونگی ساخت این فیلم می‌گوید.

نقدی درباره‌ی فیلم «شیرین»،
نوشته‌ی امیر پوریا
#نقد

مجله‌ی فیلم، شماره‌ی ۴۳۷ (بهمن ۱۳۹۰)
@KiarostamiAbbas

.
«حذف» یا «نشان ندادن» یکی از شگردهای روایی مرسوم در سینمای عباس کیارستمی‌ست که منتقدان بسیاری درباره‌اش نوشته‌اند. امیر پوریا در این یادداشت از حذف بزرگ کیارستمی در «شیرین» می‌گوید.