Ikki kitobxon birlashsa, oila bo'ladi. Ularning kitoblari birlashsa, kutubxona bo'ladi.

©️...

She said: Yes

Deb biz qachon aytarkanmiz🥲

Musofirchilik

O‘zingizni yashab turgan joydan ketishdan qo‘rqmang. Men ham boshida qo‘rqqanman. Siz xohlagan vaqtda o‘zingizni tug‘ilib o‘sgan uyingizga qaytishingiz mumkin.

Qiyinchilik ko‘rasiz. Siz bilan hech kimni ishi bo‘lmaydi, o‘zingiz uchun harakat qilasiz. Turli xil qiziqarli hikoyalar bo‘ladi. Bu qiyinchilik sizga juda kerak. Bularni pulga ham sotib ola olmaysiz.

Lekin joylashuv(shahar) unchalik muhim emas. Hamma imkoniyati bo‘lib turib harakat qilmaydigan odamlarni ham ko‘rdim. Bu haqida yana gaplashamiz.

Ota-onangizga o‘zingizda bo‘layotgan qiyinchiliklarni aytmaganingiz yaxshi. Ular xavotir olishadi.

Yozmasam, aqldan ozgan bo'lardim!

O'qiyman – tushunmayman,
aytaman – qila olmayman,
qarayman – ko'ra olmayman,
eshitaman – tinglamayman.
"Bilaman", – desam ham,
bilmayman. Bas, tan olaman...

Men kimman?

Inson shu savolni o'ziga berar ekan — u kimligini, nima uchun yashayotganini, nimani xohlayotganini va ichki dunyosini tushuna boshlaydi
inson o'zini tanish orqali ichki dunyosini tartibga sola boshlaydi va tashqi dunyosi ham shunday bo'ladi.

O'zlikni anglash qandey bo'ladi ?
Kimdir buni psixologiya orqali qiladi, kimdir din, kimdir falsafa orqali…
Lekin yo‘lning barchasi bitta manzilga olib boradi — ichki tinchlikka.

Odatda juda kam holatlarda qoʻshiq eshitaman buni hozir eshitib qoldim negadur yoqib qoldi 🙃

Ichimda nima bo‘layotganini o‘zim ham tushunmayapman.
Go‘yo kimdir meni ko‘rinmas qop-qonga tashlab yuborgandek. Nafasim bor — lekin tinchim yo‘q.
Har kuni miyamda bir xil savol aylanadi: “Qachon tugaydi bu zo‘riqish?”

Uyqu qochgan. Ruh charchagan. Hislar karaxt.
O‘zimni go‘yo bir joyda turib qolgandek his qilaman, ammo atrofimdagi dunyo meni turtib o‘taveradi.
Bunaqa paytda odam hatto shubhalanadi: bu sinovmi… yoki o‘zim yashab kelgan hayotning soyasi qaytib kelyaptimi?

Ba’zan o‘zimga qattiqroq savol berib qo‘yaman:
“Bu hammasi jazomi? O‘zimning ichimdan o‘tgan qilichning izi emasmi?”

Lekin ichimdagi ovoz boshqasini aytadi:
bu jazo emas… bu yig‘ilib ketgan og‘riqlarning jim qichqirig‘i.
Odam ba’zan o‘zidan boshqasidan emas, aynan ichidagi sukutdan qo‘rqadi.

Va men ham shu sukut ichida qolib ketdim.
U juda baland.

Kech kirganida odamning fikrlari ko‘payib ketadi…🍂
Ammo biling: Alloh eshitadi, ko‘radi, biladi.🌙
Bugun siz charchagansizmi?
Asabiy bo‘ldingizmi?
Yig‘lagingiz keldimi?..
Shu onning o‘zida ayting:
“Hasbiyallohu ne'mal vakiyl.”
— Menga Alloh kifoya.
Alloh sizni unutmaydi. Bugungi kuningizni mukofotsiz qoldirmaydi.

Baʻzida oʻzimni ichimdan oʻzim gapimni sugʻurib ololmayman..
Baʻzida oʻzim oʻzimga gapirib charchab ketaman)