⭕️ گفت وگوی دنیای اقتصاد با کاوه مدنی: مسیر توسعه اقتصادی ایران بایدتغییر یابد.
https://bit.ly/2rh48jQ
◾️آب یکی از ملزومات توسعه است و کمبود آن می‌تواند به مسیر #توسعه آسیب بزند. اما میزان موجود آب لزوما ارتباط مستقیمی با میزان موفقیت در توسعه اقتصادی ندارد.
◾️برنامه‌ریزی مناسب همچنان مهم‌ترین نقش را در توسعه اقتصادی ایفا می‌کند. با برنامه‌ریزی مناسب می‌توان با کمبود #آب تطبیق یافت و همچنان به توسعه ادامه داد.
◾️در برنامه‌ریزی به جای موجودی آب بر میزان دسترسی به آن تکیه می‌شود. #کمبود_اقتصادی_آب شاخصی است که نمایانگر میزان دسترسی به آب است. کشوری که زیرساخت‌های مناسب برای برداشت از آب را داشته باشد دچار کمبود اقتصادی آب نمی‌شود به شرط اینکه به اندازه لازم آب داشته باشد و منابع آبی خود را نابود نکند.
◾️همانطور که در زمینه تولید انرژی پیشرفت وجود داشته است می‌توان به افزایش بهره‌وری آب در بخش‌های #کشاورزی و #شرب و #صنعت امید داشت و حتی به منابع جدید آبی از طریق تکنولوژی‌های مختلف نظیر شیرین‌سازی آب شور دسترسی پیدا کرد، اما صرف قدرت تامین آب و #غذا و انرژی نمی‌تواند #امنیت انسانی را در یک کشور تامین کند. فراوانی آب رابطه مستقیمی با سلامتی #محیط_زیست دارد.
◾️کشوری مانند #ایران وقتی منابع طبیعی خود را از بین می‌برد و محیط‌زیست خود را نابود می‌کند در نهایت با مشکلات جدیدی روبه‌رو می‌شود که برای حل آنها باید هزینه بسیار زیادی بکند. گرد و غبار در #خوزستان مثال خوبی از این شرایط است. وقتی در اثر برداشت بی‌رویه آب و خشک کردن تالاب‌ها گرد و غبار در مناطق شهری ایجاد می‌شود فعالیت‌های اقتصادی در آن مناطق به شدت ضربه می‌خورد و در نهایت دولت مجبور به پرداخت هزینه زیاد برای مقابله با #بحران ایجاد شده و پیدا کردن راه‌حل‌های مختلف برای کم کردن خسارات ناشی از این پدیده خواهد بود بدون آنکه بتواند مشکل ایجاد شده را به طرز ریشه‌ای درمان کند.
◾️اگر چه نگاه اقتصادی و توسعه هنوز برای آب به اندازه #انرژی ارزش قائل نیست، منابع آبی به جهت ارتباط مستقیم با #سلامت زیست‌محیطی از اهمیت بسزایی برخوردارند، هر چند که با روش‌های متداول اقتصادی نمی‌توان ارزش ریالی یا دلاری آنها را به راحتی تخمین زد. از بین بردن آب برابر است با از بین بردن محیط‌زیست و اکوسیستم و چیزی است شبیه یک #خودکشی تدریجی اقتصادی-اجتماعی.
◾️سرعت تغییرات فنی، اجتماعی و سیاسی در مقابله و در جهت تطبیق با کمبود منابع بسیار لاک‌پشتی و کند است، بنابراین در ابتدای امر تعارضات و مناقشات محتمل‌تر و پررنگ‌تر از مشارکت‌ها و همکاری‌ها برای مقابله با کمبود منابع خواهند بود.
◾️همانطور که آب هیچ وقت تنها عامل #جنگ نبوده است، تنها عامل #صلح و دوستی و رفاقت بین کشورها هم نبوده است. آب به انرژی، غذا، اقتصاد، هویت، باورهای اعتقادی، غرور ملی و بسیاری از متغیرهای دیگر وابسته است. بنابراین چه در صلح و چه در مناقشه بر سر آب ارتباط تنگاتنگ آب با این متغیرها غیرقابل اغماض است.
◾️آب همواره به عنوان یک دستاویز برای ارعاب و تهدید و تشدیدکننده اختلاف و حتی جنگ قابل استفاده است و در بسیاری از جنگ‌های بین‌المللی جزو بهانه‌ها و انگیزه‌های ورود به جنگ بوده است، اما جنگیدن صرف بر سر آب عایدات خاصی ندارد چون فقط در صورت پیروزی و فتح کامل بر نقاط پرآب کشور مورد حمله می‌توان به منابع آب آن دسترسی پیدا کرد و این امر در دنیای امروزی کاملا غیرقابل‌تصور است، بنابراین در جوامع علمی فرضیه «جنگ سوم جهانی بر سر آب» در اثر افزایش تقاضا برای آب رد شده است.
◾️افزایش تعارضات بر سر آب به خاطر کاهش منابع آب و افزایش تقاضا کاملا طبیعی و منطقی است. در حالی که این تعارضات درسطوح بالاتر، مثلا بین دو کشور، دو ایالت یا دو استان به صورت سرد یعنی در حد مجادلات و تهدیدهای لفظی، قانونی و سیاسی باقی می‌ماند، در سطوح پایین‌تر به عنوان مثال ما بین کشاورزان، گروه‌های قومی یا دو روستا می‌تواند به #نزاع گرم تبدیل شود و کشته و زخمی هم بر جا بگذارد.
◾️با توجه به ارتباط نزدیک آب با وضعیت معیشتی مصرف‌کنندگانی نظیر کشاورزان اینگونه رفتارها که در گذشته حتی در ایران نیز شاهد آن بوده‌ایم از لحاظ علمی توجیه‌پذیر اما بسیار تلخ و ناخوشایند است.
متن کامل مصاحبه 👇
🔗 https://bit.ly/2HM8jyh
🗣 @KavehMadani
https://bit.ly/2rh48jQ
◾️آب یکی از ملزومات توسعه است و کمبود آن می‌تواند به مسیر #توسعه آسیب بزند. اما میزان موجود آب لزوما ارتباط مستقیمی با میزان موفقیت در توسعه اقتصادی ندارد.
◾️برنامه‌ریزی مناسب همچنان مهم‌ترین نقش را در توسعه اقتصادی ایفا می‌کند. با برنامه‌ریزی مناسب می‌توان با کمبود #آب تطبیق یافت و همچنان به توسعه ادامه داد.
◾️در برنامه‌ریزی به جای موجودی آب بر میزان دسترسی به آن تکیه می‌شود. #کمبود_اقتصادی_آب شاخصی است که نمایانگر میزان دسترسی به آب است. کشوری که زیرساخت‌های مناسب برای برداشت از آب را داشته باشد دچار کمبود اقتصادی آب نمی‌شود به شرط اینکه به اندازه لازم آب داشته باشد و منابع آبی خود را نابود نکند.
◾️همانطور که در زمینه تولید انرژی پیشرفت وجود داشته است می‌توان به افزایش بهره‌وری آب در بخش‌های #کشاورزی و #شرب و #صنعت امید داشت و حتی به منابع جدید آبی از طریق تکنولوژی‌های مختلف نظیر شیرین‌سازی آب شور دسترسی پیدا کرد، اما صرف قدرت تامین آب و #غذا و انرژی نمی‌تواند #امنیت انسانی را در یک کشور تامین کند. فراوانی آب رابطه مستقیمی با سلامتی #محیط_زیست دارد.
◾️کشوری مانند #ایران وقتی منابع طبیعی خود را از بین می‌برد و محیط‌زیست خود را نابود می‌کند در نهایت با مشکلات جدیدی روبه‌رو می‌شود که برای حل آنها باید هزینه بسیار زیادی بکند. گرد و غبار در #خوزستان مثال خوبی از این شرایط است. وقتی در اثر برداشت بی‌رویه آب و خشک کردن تالاب‌ها گرد و غبار در مناطق شهری ایجاد می‌شود فعالیت‌های اقتصادی در آن مناطق به شدت ضربه می‌خورد و در نهایت دولت مجبور به پرداخت هزینه زیاد برای مقابله با #بحران ایجاد شده و پیدا کردن راه‌حل‌های مختلف برای کم کردن خسارات ناشی از این پدیده خواهد بود بدون آنکه بتواند مشکل ایجاد شده را به طرز ریشه‌ای درمان کند.
◾️اگر چه نگاه اقتصادی و توسعه هنوز برای آب به اندازه #انرژی ارزش قائل نیست، منابع آبی به جهت ارتباط مستقیم با #سلامت زیست‌محیطی از اهمیت بسزایی برخوردارند، هر چند که با روش‌های متداول اقتصادی نمی‌توان ارزش ریالی یا دلاری آنها را به راحتی تخمین زد. از بین بردن آب برابر است با از بین بردن محیط‌زیست و اکوسیستم و چیزی است شبیه یک #خودکشی تدریجی اقتصادی-اجتماعی.
◾️سرعت تغییرات فنی، اجتماعی و سیاسی در مقابله و در جهت تطبیق با کمبود منابع بسیار لاک‌پشتی و کند است، بنابراین در ابتدای امر تعارضات و مناقشات محتمل‌تر و پررنگ‌تر از مشارکت‌ها و همکاری‌ها برای مقابله با کمبود منابع خواهند بود.
◾️همانطور که آب هیچ وقت تنها عامل #جنگ نبوده است، تنها عامل #صلح و دوستی و رفاقت بین کشورها هم نبوده است. آب به انرژی، غذا، اقتصاد، هویت، باورهای اعتقادی، غرور ملی و بسیاری از متغیرهای دیگر وابسته است. بنابراین چه در صلح و چه در مناقشه بر سر آب ارتباط تنگاتنگ آب با این متغیرها غیرقابل اغماض است.
◾️آب همواره به عنوان یک دستاویز برای ارعاب و تهدید و تشدیدکننده اختلاف و حتی جنگ قابل استفاده است و در بسیاری از جنگ‌های بین‌المللی جزو بهانه‌ها و انگیزه‌های ورود به جنگ بوده است، اما جنگیدن صرف بر سر آب عایدات خاصی ندارد چون فقط در صورت پیروزی و فتح کامل بر نقاط پرآب کشور مورد حمله می‌توان به منابع آب آن دسترسی پیدا کرد و این امر در دنیای امروزی کاملا غیرقابل‌تصور است، بنابراین در جوامع علمی فرضیه «جنگ سوم جهانی بر سر آب» در اثر افزایش تقاضا برای آب رد شده است.
◾️افزایش تعارضات بر سر آب به خاطر کاهش منابع آب و افزایش تقاضا کاملا طبیعی و منطقی است. در حالی که این تعارضات درسطوح بالاتر، مثلا بین دو کشور، دو ایالت یا دو استان به صورت سرد یعنی در حد مجادلات و تهدیدهای لفظی، قانونی و سیاسی باقی می‌ماند، در سطوح پایین‌تر به عنوان مثال ما بین کشاورزان، گروه‌های قومی یا دو روستا می‌تواند به #نزاع گرم تبدیل شود و کشته و زخمی هم بر جا بگذارد.
◾️با توجه به ارتباط نزدیک آب با وضعیت معیشتی مصرف‌کنندگانی نظیر کشاورزان اینگونه رفتارها که در گذشته حتی در ایران نیز شاهد آن بوده‌ایم از لحاظ علمی توجیه‌پذیر اما بسیار تلخ و ناخوشایند است.
متن کامل مصاحبه 👇
🔗 https://bit.ly/2HM8jyh
🗣 @KavehMadani
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
شاید #تحریم های #آمریکا اثر چندان بر صادرات پسته نداشته باشد، اما تحریم های ناشی از #ورشکستگی_آبی لطمات سنگینی بر #صنعت_پسته وارد می آورد.
💧 @KavehMadani
💧 @KavehMadani
Forwarded from كاوه مدنى | Kaveh Madani
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
شاید #تحریم های #آمریکا اثر چندان بر صادرات پسته نداشته باشد، اما تحریم های ناشی از #ورشکستگی_آبی لطمات سنگینی بر #صنعت_پسته وارد می آورد.
💧 @KavehMadani
💧 @KavehMadani
كاوه مدنى | Kaveh Madani
📹 مادامی که #اقتصاد_نفتی ایران از تأمین مشاغل جایگزین در بخش های صنعت و خدمات عاجز است، آب و خاک کشور فدای #اشتغال_زایی در بخش #کشاورزی خواهد شد. https://bit.ly/2nhg5n0 توضیحات بیشتر👆 🗣@KavehMadani
💧💲 نقش آب در اقتصاد اجتماعی و سیاسی ایران: بیکاری یا ورشکستگی آبی؟
https://bit.ly/2M3dc8k
🖌 کاوه مدنی
◾️بیش از نود درصد آب در ایران به بخش کشاورزی اختصاص می یابد. دغدغه مندان #آب از نیاز به تعطیلی یا کوچک شدن بخش #کشاورزی در ایران سخن می گویند و در مقابل دغدغه مندان #غذا بر ضرورت استمرار کشاورزی برای تأمین #امنیت_غذایی تأکید می کنند. آنچه کمتر از آن سخن به میان می آید، نقش #آب در اقتصاد اجتماعی و سیاسی ایران است.
◾️در #اقتصاد معیوب ایران، بخش کشاورزی تأمین کننده شغل برای بخش قابل توجهی از جمعیت است. به عبارت دیگر، در نبود غیاب بخش های قوی صنعت و خدمات، از آب (و #خاک) کشور برای #اشتغال_زایی استفاده می شود.
◾️در این وضعیت، ایران مانند فرد تنبلی است که کسب و کار درست و حسابی ندارد اما ارث زیادی به او رسیده است. در نبود درآمد، این فرد برای امرار معاش، مال و اموال به ارث رسیده را می فروشد و به قولی از جیب می خورد و تا زمانی که آه در بساطش مانده و مالی برای فروش دارد برای ایجاد کسب و کاری مناسب و پایدار به تکاپو نمی افتد.
◾️هیچ کس نمی تواند منکر نیاز کشور به تأمین امنیت غذایی (نه #خودکفایی_غذایی) باشد. اما در حالی که ایران می تواند با کشاورزان کمتر، آب کمتر و سطح زیر کشت کمتر محصول بیشتر تولید کند، کوچک کردن بخش کشاورزی به منزله افزایش #بیکاری در قشر آسیب پذیر و بیکار شدن تعداد زیادی کشاورز در کشور است که فرصت های شغلی جایگزین در بخش های #خدمات و #صنعت در انتظار آنها نخواهد بود.
◾️بیکاری قشر آسیب پذیر اقتصادی، مهاجرت، تنش و بحران های اجتماعی و امنیتی را به دنبال خواهد داشت. پس تا زمانی که فرصت های شغلی جایگزین برای کشاورزان موجود نیست، سیاستمداران ادامه روند موجود را ترجیح می دهند که روندی مغایر با اصول #توسعه_پایدار است و نابودی آب و خاک و #محیط_زیست و در نتیجه آن بدتر شدن وضعیت اقتصادی و معیشتی کشاورزان و سایر اقشار را به دنبال خواهد داشت.
◾️بنابراین در حالی که دست اندر کاران همچنان در صدد پیدا کردن راهکارهای حل مشکل #ورشکستگی_آبی ایران در بخش های آب و کشاورزی هستند و مخالفان و موافقان اصلاح کشاورزی درگیر بحث تقابل آب و غذا هستند، ریشه ها و راه حل های اصلی حل مشکل آب کشور در حوزه آب و کشاورزی نیستند.
◾️مادامی که اقتصاد کشور تنها به #نفت وابسته بماند و بخش های صنعت و خدمات گسترش نیابد، ایران از جیب خواهد خورد. آب و خاک و منابع طبیعی و محیط زیستی و #نفت و #گاز که از اجدادمان به ارث رسیده فروش می رود و فدای اقتصاد می شود تا مملکت بتواند سرپا بماند.
◾️در نتیجه رفته رفته منابع تر می کشند و سرزمین نابود خواهد شد و به همراه آن بیکاران و فقیران زیاد تر می شوند و شاید وقتی کفگیرها بر ته دیگ می خورد، دیگر برای اصلاح مدل اقتصادی کشور خیلی دیر شده باشد. بله، #اصلاح آب و کشاورزی ایران بدون درمان ریشه ای اقتصاد آن، به نوعی آب در هاون کوفتن است!
#ورشکستگی_آب #بحران_آب
🧠 @KavehMadani
https://bit.ly/2M3dc8k
🖌 کاوه مدنی
◾️بیش از نود درصد آب در ایران به بخش کشاورزی اختصاص می یابد. دغدغه مندان #آب از نیاز به تعطیلی یا کوچک شدن بخش #کشاورزی در ایران سخن می گویند و در مقابل دغدغه مندان #غذا بر ضرورت استمرار کشاورزی برای تأمین #امنیت_غذایی تأکید می کنند. آنچه کمتر از آن سخن به میان می آید، نقش #آب در اقتصاد اجتماعی و سیاسی ایران است.
◾️در #اقتصاد معیوب ایران، بخش کشاورزی تأمین کننده شغل برای بخش قابل توجهی از جمعیت است. به عبارت دیگر، در نبود غیاب بخش های قوی صنعت و خدمات، از آب (و #خاک) کشور برای #اشتغال_زایی استفاده می شود.
◾️در این وضعیت، ایران مانند فرد تنبلی است که کسب و کار درست و حسابی ندارد اما ارث زیادی به او رسیده است. در نبود درآمد، این فرد برای امرار معاش، مال و اموال به ارث رسیده را می فروشد و به قولی از جیب می خورد و تا زمانی که آه در بساطش مانده و مالی برای فروش دارد برای ایجاد کسب و کاری مناسب و پایدار به تکاپو نمی افتد.
◾️هیچ کس نمی تواند منکر نیاز کشور به تأمین امنیت غذایی (نه #خودکفایی_غذایی) باشد. اما در حالی که ایران می تواند با کشاورزان کمتر، آب کمتر و سطح زیر کشت کمتر محصول بیشتر تولید کند، کوچک کردن بخش کشاورزی به منزله افزایش #بیکاری در قشر آسیب پذیر و بیکار شدن تعداد زیادی کشاورز در کشور است که فرصت های شغلی جایگزین در بخش های #خدمات و #صنعت در انتظار آنها نخواهد بود.
◾️بیکاری قشر آسیب پذیر اقتصادی، مهاجرت، تنش و بحران های اجتماعی و امنیتی را به دنبال خواهد داشت. پس تا زمانی که فرصت های شغلی جایگزین برای کشاورزان موجود نیست، سیاستمداران ادامه روند موجود را ترجیح می دهند که روندی مغایر با اصول #توسعه_پایدار است و نابودی آب و خاک و #محیط_زیست و در نتیجه آن بدتر شدن وضعیت اقتصادی و معیشتی کشاورزان و سایر اقشار را به دنبال خواهد داشت.
◾️بنابراین در حالی که دست اندر کاران همچنان در صدد پیدا کردن راهکارهای حل مشکل #ورشکستگی_آبی ایران در بخش های آب و کشاورزی هستند و مخالفان و موافقان اصلاح کشاورزی درگیر بحث تقابل آب و غذا هستند، ریشه ها و راه حل های اصلی حل مشکل آب کشور در حوزه آب و کشاورزی نیستند.
◾️مادامی که اقتصاد کشور تنها به #نفت وابسته بماند و بخش های صنعت و خدمات گسترش نیابد، ایران از جیب خواهد خورد. آب و خاک و منابع طبیعی و محیط زیستی و #نفت و #گاز که از اجدادمان به ارث رسیده فروش می رود و فدای اقتصاد می شود تا مملکت بتواند سرپا بماند.
◾️در نتیجه رفته رفته منابع تر می کشند و سرزمین نابود خواهد شد و به همراه آن بیکاران و فقیران زیاد تر می شوند و شاید وقتی کفگیرها بر ته دیگ می خورد، دیگر برای اصلاح مدل اقتصادی کشور خیلی دیر شده باشد. بله، #اصلاح آب و کشاورزی ایران بدون درمان ریشه ای اقتصاد آن، به نوعی آب در هاون کوفتن است!
#ورشکستگی_آب #بحران_آب
🧠 @KavehMadani
Forwarded from كاوه مدنى | Kaveh Madani
💧💲 نقش آب در اقتصاد اجتماعی و سیاسی ایران: بیکاری یا ورشکستگی آبی؟
https://bit.ly/2M3dc8k
🖌 کاوه مدنی
◾️بیش از نود درصد آب در ایران به بخش کشاورزی اختصاص می یابد. دغدغه مندان #آب از نیاز به تعطیلی یا کوچک شدن بخش #کشاورزی در ایران سخن می گویند و در مقابل دغدغه مندان #غذا بر ضرورت استمرار کشاورزی برای تأمین #امنیت_غذایی تأکید می کنند. آنچه کمتر از آن سخن به میان می آید، نقش #آب در اقتصاد اجتماعی و سیاسی ایران است.
◾️در #اقتصاد معیوب ایران، بخش کشاورزی تأمین کننده شغل برای بخش قابل توجهی از جمعیت است. به عبارت دیگر، در نبود غیاب بخش های قوی صنعت و خدمات، از آب (و #خاک) کشور برای #اشتغال_زایی استفاده می شود.
◾️در این وضعیت، ایران مانند فرد تنبلی است که کسب و کار درست و حسابی ندارد اما ارث زیادی به او رسیده است. در نبود درآمد، این فرد برای امرار معاش، مال و اموال به ارث رسیده را می فروشد و به قولی از جیب می خورد و تا زمانی که آه در بساطش مانده و مالی برای فروش دارد برای ایجاد کسب و کاری مناسب و پایدار به تکاپو نمی افتد.
◾️هیچ کس نمی تواند منکر نیاز کشور به تأمین امنیت غذایی (نه #خودکفایی_غذایی) باشد. اما در حالی که ایران می تواند با کشاورزان کمتر، آب کمتر و سطح زیر کشت کمتر محصول بیشتر تولید کند، کوچک کردن بخش کشاورزی به منزله افزایش #بیکاری در قشر آسیب پذیر و بیکار شدن تعداد زیادی کشاورز در کشور است که فرصت های شغلی جایگزین در بخش های #خدمات و #صنعت در انتظار آنها نخواهد بود.
◾️بیکاری قشر آسیب پذیر اقتصادی، مهاجرت، تنش و بحران های اجتماعی و امنیتی را به دنبال خواهد داشت. پس تا زمانی که فرصت های شغلی جایگزین برای کشاورزان موجود نیست، سیاستمداران ادامه روند موجود را ترجیح می دهند که روندی مغایر با اصول #توسعه_پایدار است و نابودی آب و خاک و #محیط_زیست و در نتیجه آن بدتر شدن وضعیت اقتصادی و معیشتی کشاورزان و سایر اقشار را به دنبال خواهد داشت.
◾️بنابراین در حالی که دست اندر کاران همچنان در صدد پیدا کردن راهکارهای حل مشکل #ورشکستگی_آبی ایران در بخش های آب و کشاورزی هستند و مخالفان و موافقان اصلاح کشاورزی درگیر بحث تقابل آب و غذا هستند، ریشه ها و راه حل های اصلی حل مشکل آب کشور در حوزه آب و کشاورزی نیستند.
◾️مادامی که اقتصاد کشور تنها به #نفت وابسته بماند و بخش های صنعت و خدمات گسترش نیابد، ایران از جیب خواهد خورد. آب و خاک و منابع طبیعی و محیط زیستی و #نفت و #گاز که از اجدادمان به ارث رسیده فروش می رود و فدای اقتصاد می شود تا مملکت بتواند سرپا بماند.
◾️در نتیجه رفته رفته منابع تر می کشند و سرزمین نابود خواهد شد و به همراه آن بیکاران و فقیران زیاد تر می شوند و شاید وقتی کفگیرها بر ته دیگ می خورد، دیگر برای اصلاح مدل اقتصادی کشور خیلی دیر شده باشد. بله، #اصلاح آب و کشاورزی ایران بدون درمان ریشه ای اقتصاد آن، به نوعی آب در هاون کوفتن است!
#ورشکستگی_آب #بحران_آب
🧠 @KavehMadani
https://bit.ly/2M3dc8k
🖌 کاوه مدنی
◾️بیش از نود درصد آب در ایران به بخش کشاورزی اختصاص می یابد. دغدغه مندان #آب از نیاز به تعطیلی یا کوچک شدن بخش #کشاورزی در ایران سخن می گویند و در مقابل دغدغه مندان #غذا بر ضرورت استمرار کشاورزی برای تأمین #امنیت_غذایی تأکید می کنند. آنچه کمتر از آن سخن به میان می آید، نقش #آب در اقتصاد اجتماعی و سیاسی ایران است.
◾️در #اقتصاد معیوب ایران، بخش کشاورزی تأمین کننده شغل برای بخش قابل توجهی از جمعیت است. به عبارت دیگر، در نبود غیاب بخش های قوی صنعت و خدمات، از آب (و #خاک) کشور برای #اشتغال_زایی استفاده می شود.
◾️در این وضعیت، ایران مانند فرد تنبلی است که کسب و کار درست و حسابی ندارد اما ارث زیادی به او رسیده است. در نبود درآمد، این فرد برای امرار معاش، مال و اموال به ارث رسیده را می فروشد و به قولی از جیب می خورد و تا زمانی که آه در بساطش مانده و مالی برای فروش دارد برای ایجاد کسب و کاری مناسب و پایدار به تکاپو نمی افتد.
◾️هیچ کس نمی تواند منکر نیاز کشور به تأمین امنیت غذایی (نه #خودکفایی_غذایی) باشد. اما در حالی که ایران می تواند با کشاورزان کمتر، آب کمتر و سطح زیر کشت کمتر محصول بیشتر تولید کند، کوچک کردن بخش کشاورزی به منزله افزایش #بیکاری در قشر آسیب پذیر و بیکار شدن تعداد زیادی کشاورز در کشور است که فرصت های شغلی جایگزین در بخش های #خدمات و #صنعت در انتظار آنها نخواهد بود.
◾️بیکاری قشر آسیب پذیر اقتصادی، مهاجرت، تنش و بحران های اجتماعی و امنیتی را به دنبال خواهد داشت. پس تا زمانی که فرصت های شغلی جایگزین برای کشاورزان موجود نیست، سیاستمداران ادامه روند موجود را ترجیح می دهند که روندی مغایر با اصول #توسعه_پایدار است و نابودی آب و خاک و #محیط_زیست و در نتیجه آن بدتر شدن وضعیت اقتصادی و معیشتی کشاورزان و سایر اقشار را به دنبال خواهد داشت.
◾️بنابراین در حالی که دست اندر کاران همچنان در صدد پیدا کردن راهکارهای حل مشکل #ورشکستگی_آبی ایران در بخش های آب و کشاورزی هستند و مخالفان و موافقان اصلاح کشاورزی درگیر بحث تقابل آب و غذا هستند، ریشه ها و راه حل های اصلی حل مشکل آب کشور در حوزه آب و کشاورزی نیستند.
◾️مادامی که اقتصاد کشور تنها به #نفت وابسته بماند و بخش های صنعت و خدمات گسترش نیابد، ایران از جیب خواهد خورد. آب و خاک و منابع طبیعی و محیط زیستی و #نفت و #گاز که از اجدادمان به ارث رسیده فروش می رود و فدای اقتصاد می شود تا مملکت بتواند سرپا بماند.
◾️در نتیجه رفته رفته منابع تر می کشند و سرزمین نابود خواهد شد و به همراه آن بیکاران و فقیران زیاد تر می شوند و شاید وقتی کفگیرها بر ته دیگ می خورد، دیگر برای اصلاح مدل اقتصادی کشور خیلی دیر شده باشد. بله، #اصلاح آب و کشاورزی ایران بدون درمان ریشه ای اقتصاد آن، به نوعی آب در هاون کوفتن است!
#ورشکستگی_آب #بحران_آب
🧠 @KavehMadani
Forwarded from كاوه مدنى | Kaveh Madani
💧💲 نقش آب در اقتصاد اجتماعی و سیاسی ایران: بیکاری یا ورشکستگی آبی؟
https://bit.ly/2M3dc8k
🖌 کاوه مدنی
◾️بیش از نود درصد آب در ایران به بخش کشاورزی اختصاص می یابد. دغدغه مندان #آب از نیاز به تعطیلی یا کوچک شدن بخش #کشاورزی در ایران سخن می گویند و در مقابل دغدغه مندان #غذا بر ضرورت استمرار کشاورزی برای تأمین #امنیت_غذایی تأکید می کنند. آنچه کمتر از آن سخن به میان می آید، نقش #آب در اقتصاد اجتماعی و سیاسی ایران است.
◾️در #اقتصاد معیوب ایران، بخش کشاورزی تأمین کننده شغل برای بخش قابل توجهی از جمعیت است. به عبارت دیگر، در نبود غیاب بخش های قوی صنعت و خدمات، از آب (و #خاک) کشور برای #اشتغال_زایی استفاده می شود.
◾️در این وضعیت، ایران مانند فرد تنبلی است که کسب و کار درست و حسابی ندارد اما ارث زیادی به او رسیده است. در نبود درآمد، این فرد برای امرار معاش، مال و اموال به ارث رسیده را می فروشد و به قولی از جیب می خورد و تا زمانی که آه در بساطش مانده و مالی برای فروش دارد برای ایجاد کسب و کاری مناسب و پایدار به تکاپو نمی افتد.
◾️هیچ کس نمی تواند منکر نیاز کشور به تأمین امنیت غذایی (نه #خودکفایی_غذایی) باشد. اما در حالی که ایران می تواند با کشاورزان کمتر، آب کمتر و سطح زیر کشت کمتر محصول بیشتر تولید کند، کوچک کردن بخش کشاورزی به منزله افزایش #بیکاری در قشر آسیب پذیر و بیکار شدن تعداد زیادی کشاورز در کشور است که فرصت های شغلی جایگزین در بخش های #خدمات و #صنعت در انتظار آنها نخواهد بود.
◾️بیکاری قشر آسیب پذیر اقتصادی، مهاجرت، تنش و بحران های اجتماعی و امنیتی را به دنبال خواهد داشت. پس تا زمانی که فرصت های شغلی جایگزین برای کشاورزان موجود نیست، سیاستمداران ادامه روند موجود را ترجیح می دهند که روندی مغایر با اصول #توسعه_پایدار است و نابودی آب و خاک و #محیط_زیست و در نتیجه آن بدتر شدن وضعیت اقتصادی و معیشتی کشاورزان و سایر اقشار را به دنبال خواهد داشت.
◾️بنابراین در حالی که دست اندر کاران همچنان در صدد پیدا کردن راهکارهای حل مشکل #ورشکستگی_آبی ایران در بخش های آب و کشاورزی هستند و مخالفان و موافقان اصلاح کشاورزی درگیر بحث تقابل آب و غذا هستند، ریشه ها و راه حل های اصلی حل مشکل آب کشور در حوزه آب و کشاورزی نیستند.
◾️مادامی که اقتصاد کشور تنها به #نفت وابسته بماند و بخش های صنعت و خدمات گسترش نیابد، ایران از جیب خواهد خورد. آب و خاک و منابع طبیعی و محیط زیستی و #نفت و #گاز که از اجدادمان به ارث رسیده فروش می رود و فدای اقتصاد می شود تا مملکت بتواند سرپا بماند.
◾️در نتیجه رفته رفته منابع تر می کشند و سرزمین نابود خواهد شد و به همراه آن بیکاران و فقیران زیاد تر می شوند و شاید وقتی کفگیرها بر ته دیگ می خورد، دیگر برای اصلاح مدل اقتصادی کشور خیلی دیر شده باشد. بله، #اصلاح آب و کشاورزی ایران بدون درمان ریشه ای اقتصاد آن، به نوعی آب در هاون کوفتن است!
#ورشکستگی_آب #بحران_آب
🧠 @KavehMadani
https://bit.ly/2M3dc8k
🖌 کاوه مدنی
◾️بیش از نود درصد آب در ایران به بخش کشاورزی اختصاص می یابد. دغدغه مندان #آب از نیاز به تعطیلی یا کوچک شدن بخش #کشاورزی در ایران سخن می گویند و در مقابل دغدغه مندان #غذا بر ضرورت استمرار کشاورزی برای تأمین #امنیت_غذایی تأکید می کنند. آنچه کمتر از آن سخن به میان می آید، نقش #آب در اقتصاد اجتماعی و سیاسی ایران است.
◾️در #اقتصاد معیوب ایران، بخش کشاورزی تأمین کننده شغل برای بخش قابل توجهی از جمعیت است. به عبارت دیگر، در نبود غیاب بخش های قوی صنعت و خدمات، از آب (و #خاک) کشور برای #اشتغال_زایی استفاده می شود.
◾️در این وضعیت، ایران مانند فرد تنبلی است که کسب و کار درست و حسابی ندارد اما ارث زیادی به او رسیده است. در نبود درآمد، این فرد برای امرار معاش، مال و اموال به ارث رسیده را می فروشد و به قولی از جیب می خورد و تا زمانی که آه در بساطش مانده و مالی برای فروش دارد برای ایجاد کسب و کاری مناسب و پایدار به تکاپو نمی افتد.
◾️هیچ کس نمی تواند منکر نیاز کشور به تأمین امنیت غذایی (نه #خودکفایی_غذایی) باشد. اما در حالی که ایران می تواند با کشاورزان کمتر، آب کمتر و سطح زیر کشت کمتر محصول بیشتر تولید کند، کوچک کردن بخش کشاورزی به منزله افزایش #بیکاری در قشر آسیب پذیر و بیکار شدن تعداد زیادی کشاورز در کشور است که فرصت های شغلی جایگزین در بخش های #خدمات و #صنعت در انتظار آنها نخواهد بود.
◾️بیکاری قشر آسیب پذیر اقتصادی، مهاجرت، تنش و بحران های اجتماعی و امنیتی را به دنبال خواهد داشت. پس تا زمانی که فرصت های شغلی جایگزین برای کشاورزان موجود نیست، سیاستمداران ادامه روند موجود را ترجیح می دهند که روندی مغایر با اصول #توسعه_پایدار است و نابودی آب و خاک و #محیط_زیست و در نتیجه آن بدتر شدن وضعیت اقتصادی و معیشتی کشاورزان و سایر اقشار را به دنبال خواهد داشت.
◾️بنابراین در حالی که دست اندر کاران همچنان در صدد پیدا کردن راهکارهای حل مشکل #ورشکستگی_آبی ایران در بخش های آب و کشاورزی هستند و مخالفان و موافقان اصلاح کشاورزی درگیر بحث تقابل آب و غذا هستند، ریشه ها و راه حل های اصلی حل مشکل آب کشور در حوزه آب و کشاورزی نیستند.
◾️مادامی که اقتصاد کشور تنها به #نفت وابسته بماند و بخش های صنعت و خدمات گسترش نیابد، ایران از جیب خواهد خورد. آب و خاک و منابع طبیعی و محیط زیستی و #نفت و #گاز که از اجدادمان به ارث رسیده فروش می رود و فدای اقتصاد می شود تا مملکت بتواند سرپا بماند.
◾️در نتیجه رفته رفته منابع تر می کشند و سرزمین نابود خواهد شد و به همراه آن بیکاران و فقیران زیاد تر می شوند و شاید وقتی کفگیرها بر ته دیگ می خورد، دیگر برای اصلاح مدل اقتصادی کشور خیلی دیر شده باشد. بله، #اصلاح آب و کشاورزی ایران بدون درمان ریشه ای اقتصاد آن، به نوعی آب در هاون کوفتن است!
#ورشکستگی_آب #بحران_آب
🧠 @KavehMadani
Forwarded from كاوه مدنى | Kaveh Madani
⭕️ گفت وگوی دنیای اقتصاد با کاوه مدنی: مسیر توسعه اقتصادی ایران بایدتغییر یابد.
https://bit.ly/2rh48jQ
◾️آب یکی از ملزومات توسعه است و کمبود آن می‌تواند به مسیر #توسعه آسیب بزند. اما میزان موجود آب لزوما ارتباط مستقیمی با میزان موفقیت در توسعه اقتصادی ندارد.
◾️برنامه‌ریزی مناسب همچنان مهم‌ترین نقش را در توسعه اقتصادی ایفا می‌کند. با برنامه‌ریزی مناسب می‌توان با کمبود #آب تطبیق یافت و همچنان به توسعه ادامه داد.
◾️در برنامه‌ریزی به جای موجودی آب بر میزان دسترسی به آن تکیه می‌شود. #کمبود_اقتصادی_آب شاخصی است که نمایانگر میزان دسترسی به آب است. کشوری که زیرساخت‌های مناسب برای برداشت از آب را داشته باشد دچار کمبود اقتصادی آب نمی‌شود به شرط اینکه به اندازه لازم آب داشته باشد و منابع آبی خود را نابود نکند.
◾️همانطور که در زمینه تولید انرژی پیشرفت وجود داشته است می‌توان به افزایش بهره‌وری آب در بخش‌های #کشاورزی و #شرب و #صنعت امید داشت و حتی به منابع جدید آبی از طریق تکنولوژی‌های مختلف نظیر شیرین‌سازی آب شور دسترسی پیدا کرد، اما صرف قدرت تامین آب و #غذا و انرژی نمی‌تواند #امنیت انسانی را در یک کشور تامین کند. فراوانی آب رابطه مستقیمی با سلامتی #محیط_زیست دارد.
◾️کشوری مانند #ایران وقتی منابع طبیعی خود را از بین می‌برد و محیط‌زیست خود را نابود می‌کند در نهایت با مشکلات جدیدی روبه‌رو می‌شود که برای حل آنها باید هزینه بسیار زیادی بکند. گرد و غبار در #خوزستان مثال خوبی از این شرایط است. وقتی در اثر برداشت بی‌رویه آب و خشک کردن تالاب‌ها گرد و غبار در مناطق شهری ایجاد می‌شود فعالیت‌های اقتصادی در آن مناطق به شدت ضربه می‌خورد و در نهایت دولت مجبور به پرداخت هزینه زیاد برای مقابله با #بحران ایجاد شده و پیدا کردن راه‌حل‌های مختلف برای کم کردن خسارات ناشی از این پدیده خواهد بود بدون آنکه بتواند مشکل ایجاد شده را به طرز ریشه‌ای درمان کند.
◾️اگر چه نگاه اقتصادی و توسعه هنوز برای آب به اندازه #انرژی ارزش قائل نیست، منابع آبی به جهت ارتباط مستقیم با #سلامت زیست‌محیطی از اهمیت بسزایی برخوردارند، هر چند که با روش‌های متداول اقتصادی نمی‌توان ارزش ریالی یا دلاری آنها را به راحتی تخمین زد. از بین بردن آب برابر است با از بین بردن محیط‌زیست و اکوسیستم و چیزی است شبیه یک #خودکشی تدریجی اقتصادی-اجتماعی.
◾️سرعت تغییرات فنی، اجتماعی و سیاسی در مقابله و در جهت تطبیق با کمبود منابع بسیار لاک‌پشتی و کند است، بنابراین در ابتدای امر تعارضات و مناقشات محتمل‌تر و پررنگ‌تر از مشارکت‌ها و همکاری‌ها برای مقابله با کمبود منابع خواهند بود.
◾️همانطور که آب هیچ وقت تنها عامل #جنگ نبوده است، تنها عامل #صلح و دوستی و رفاقت بین کشورها هم نبوده است. آب به انرژی، غذا، اقتصاد، هویت، باورهای اعتقادی، غرور ملی و بسیاری از متغیرهای دیگر وابسته است. بنابراین چه در صلح و چه در مناقشه بر سر آب ارتباط تنگاتنگ آب با این متغیرها غیرقابل اغماض است.
◾️آب همواره به عنوان یک دستاویز برای ارعاب و تهدید و تشدیدکننده اختلاف و حتی جنگ قابل استفاده است و در بسیاری از جنگ‌های بین‌المللی جزو بهانه‌ها و انگیزه‌های ورود به جنگ بوده است، اما جنگیدن صرف بر سر آب عایدات خاصی ندارد چون فقط در صورت پیروزی و فتح کامل بر نقاط پرآب کشور مورد حمله می‌توان به منابع آب آن دسترسی پیدا کرد و این امر در دنیای امروزی کاملا غیرقابل‌تصور است، بنابراین در جوامع علمی فرضیه «جنگ سوم جهانی بر سر آب» در اثر افزایش تقاضا برای آب رد شده است.
◾️افزایش تعارضات بر سر آب به خاطر کاهش منابع آب و افزایش تقاضا کاملا طبیعی و منطقی است. در حالی که این تعارضات درسطوح بالاتر، مثلا بین دو کشور، دو ایالت یا دو استان به صورت سرد یعنی در حد مجادلات و تهدیدهای لفظی، قانونی و سیاسی باقی می‌ماند، در سطوح پایین‌تر به عنوان مثال ما بین کشاورزان، گروه‌های قومی یا دو روستا می‌تواند به #نزاع گرم تبدیل شود و کشته و زخمی هم بر جا بگذارد.
◾️با توجه به ارتباط نزدیک آب با وضعیت معیشتی مصرف‌کنندگانی نظیر کشاورزان اینگونه رفتارها که در گذشته حتی در ایران نیز شاهد آن بوده‌ایم از لحاظ علمی توجیه‌پذیر اما بسیار تلخ و ناخوشایند است.
متن کامل مصاحبه 👇
🔗 https://bit.ly/2HM8jyh
🗣 @KavehMadani
https://bit.ly/2rh48jQ
◾️آب یکی از ملزومات توسعه است و کمبود آن می‌تواند به مسیر #توسعه آسیب بزند. اما میزان موجود آب لزوما ارتباط مستقیمی با میزان موفقیت در توسعه اقتصادی ندارد.
◾️برنامه‌ریزی مناسب همچنان مهم‌ترین نقش را در توسعه اقتصادی ایفا می‌کند. با برنامه‌ریزی مناسب می‌توان با کمبود #آب تطبیق یافت و همچنان به توسعه ادامه داد.
◾️در برنامه‌ریزی به جای موجودی آب بر میزان دسترسی به آن تکیه می‌شود. #کمبود_اقتصادی_آب شاخصی است که نمایانگر میزان دسترسی به آب است. کشوری که زیرساخت‌های مناسب برای برداشت از آب را داشته باشد دچار کمبود اقتصادی آب نمی‌شود به شرط اینکه به اندازه لازم آب داشته باشد و منابع آبی خود را نابود نکند.
◾️همانطور که در زمینه تولید انرژی پیشرفت وجود داشته است می‌توان به افزایش بهره‌وری آب در بخش‌های #کشاورزی و #شرب و #صنعت امید داشت و حتی به منابع جدید آبی از طریق تکنولوژی‌های مختلف نظیر شیرین‌سازی آب شور دسترسی پیدا کرد، اما صرف قدرت تامین آب و #غذا و انرژی نمی‌تواند #امنیت انسانی را در یک کشور تامین کند. فراوانی آب رابطه مستقیمی با سلامتی #محیط_زیست دارد.
◾️کشوری مانند #ایران وقتی منابع طبیعی خود را از بین می‌برد و محیط‌زیست خود را نابود می‌کند در نهایت با مشکلات جدیدی روبه‌رو می‌شود که برای حل آنها باید هزینه بسیار زیادی بکند. گرد و غبار در #خوزستان مثال خوبی از این شرایط است. وقتی در اثر برداشت بی‌رویه آب و خشک کردن تالاب‌ها گرد و غبار در مناطق شهری ایجاد می‌شود فعالیت‌های اقتصادی در آن مناطق به شدت ضربه می‌خورد و در نهایت دولت مجبور به پرداخت هزینه زیاد برای مقابله با #بحران ایجاد شده و پیدا کردن راه‌حل‌های مختلف برای کم کردن خسارات ناشی از این پدیده خواهد بود بدون آنکه بتواند مشکل ایجاد شده را به طرز ریشه‌ای درمان کند.
◾️اگر چه نگاه اقتصادی و توسعه هنوز برای آب به اندازه #انرژی ارزش قائل نیست، منابع آبی به جهت ارتباط مستقیم با #سلامت زیست‌محیطی از اهمیت بسزایی برخوردارند، هر چند که با روش‌های متداول اقتصادی نمی‌توان ارزش ریالی یا دلاری آنها را به راحتی تخمین زد. از بین بردن آب برابر است با از بین بردن محیط‌زیست و اکوسیستم و چیزی است شبیه یک #خودکشی تدریجی اقتصادی-اجتماعی.
◾️سرعت تغییرات فنی، اجتماعی و سیاسی در مقابله و در جهت تطبیق با کمبود منابع بسیار لاک‌پشتی و کند است، بنابراین در ابتدای امر تعارضات و مناقشات محتمل‌تر و پررنگ‌تر از مشارکت‌ها و همکاری‌ها برای مقابله با کمبود منابع خواهند بود.
◾️همانطور که آب هیچ وقت تنها عامل #جنگ نبوده است، تنها عامل #صلح و دوستی و رفاقت بین کشورها هم نبوده است. آب به انرژی، غذا، اقتصاد، هویت، باورهای اعتقادی، غرور ملی و بسیاری از متغیرهای دیگر وابسته است. بنابراین چه در صلح و چه در مناقشه بر سر آب ارتباط تنگاتنگ آب با این متغیرها غیرقابل اغماض است.
◾️آب همواره به عنوان یک دستاویز برای ارعاب و تهدید و تشدیدکننده اختلاف و حتی جنگ قابل استفاده است و در بسیاری از جنگ‌های بین‌المللی جزو بهانه‌ها و انگیزه‌های ورود به جنگ بوده است، اما جنگیدن صرف بر سر آب عایدات خاصی ندارد چون فقط در صورت پیروزی و فتح کامل بر نقاط پرآب کشور مورد حمله می‌توان به منابع آب آن دسترسی پیدا کرد و این امر در دنیای امروزی کاملا غیرقابل‌تصور است، بنابراین در جوامع علمی فرضیه «جنگ سوم جهانی بر سر آب» در اثر افزایش تقاضا برای آب رد شده است.
◾️افزایش تعارضات بر سر آب به خاطر کاهش منابع آب و افزایش تقاضا کاملا طبیعی و منطقی است. در حالی که این تعارضات درسطوح بالاتر، مثلا بین دو کشور، دو ایالت یا دو استان به صورت سرد یعنی در حد مجادلات و تهدیدهای لفظی، قانونی و سیاسی باقی می‌ماند، در سطوح پایین‌تر به عنوان مثال ما بین کشاورزان، گروه‌های قومی یا دو روستا می‌تواند به #نزاع گرم تبدیل شود و کشته و زخمی هم بر جا بگذارد.
◾️با توجه به ارتباط نزدیک آب با وضعیت معیشتی مصرف‌کنندگانی نظیر کشاورزان اینگونه رفتارها که در گذشته حتی در ایران نیز شاهد آن بوده‌ایم از لحاظ علمی توجیه‌پذیر اما بسیار تلخ و ناخوشایند است.
متن کامل مصاحبه 👇
🔗 https://bit.ly/2HM8jyh
🗣 @KavehMadani
Forwarded from كاوه مدنى | Kaveh Madani
⭕️ گفت وگوی دنیای اقتصاد با کاوه مدنی: مسیر توسعه اقتصادی ایران بایدتغییر یابد.
https://bit.ly/2rh48jQ
◾️آب یکی از ملزومات توسعه است و کمبود آن می‌تواند به مسیر #توسعه آسیب بزند. اما میزان موجود آب لزوما ارتباط مستقیمی با میزان موفقیت در توسعه اقتصادی ندارد.
◾️برنامه‌ریزی مناسب همچنان مهم‌ترین نقش را در توسعه اقتصادی ایفا می‌کند. با برنامه‌ریزی مناسب می‌توان با کمبود #آب تطبیق یافت و همچنان به توسعه ادامه داد.
◾️در برنامه‌ریزی به جای موجودی آب بر میزان دسترسی به آن تکیه می‌شود. #کمبود_اقتصادی_آب شاخصی است که نمایانگر میزان دسترسی به آب است. کشوری که زیرساخت‌های مناسب برای برداشت از آب را داشته باشد دچار کمبود اقتصادی آب نمی‌شود به شرط اینکه به اندازه لازم آب داشته باشد و منابع آبی خود را نابود نکند.
◾️همانطور که در زمینه تولید انرژی پیشرفت وجود داشته است می‌توان به افزایش بهره‌وری آب در بخش‌های #کشاورزی و #شرب و #صنعت امید داشت و حتی به منابع جدید آبی از طریق تکنولوژی‌های مختلف نظیر شیرین‌سازی آب شور دسترسی پیدا کرد، اما صرف قدرت تامین آب و #غذا و انرژی نمی‌تواند #امنیت انسانی را در یک کشور تامین کند. فراوانی آب رابطه مستقیمی با سلامتی #محیط_زیست دارد.
◾️کشوری مانند #ایران وقتی منابع طبیعی خود را از بین می‌برد و محیط‌زیست خود را نابود می‌کند در نهایت با مشکلات جدیدی روبه‌رو می‌شود که برای حل آنها باید هزینه بسیار زیادی بکند. گرد و غبار در #خوزستان مثال خوبی از این شرایط است. وقتی در اثر برداشت بی‌رویه آب و خشک کردن تالاب‌ها گرد و غبار در مناطق شهری ایجاد می‌شود فعالیت‌های اقتصادی در آن مناطق به شدت ضربه می‌خورد و در نهایت دولت مجبور به پرداخت هزینه زیاد برای مقابله با #بحران ایجاد شده و پیدا کردن راه‌حل‌های مختلف برای کم کردن خسارات ناشی از این پدیده خواهد بود بدون آنکه بتواند مشکل ایجاد شده را به طرز ریشه‌ای درمان کند.
◾️اگر چه نگاه اقتصادی و توسعه هنوز برای آب به اندازه #انرژی ارزش قائل نیست، منابع آبی به جهت ارتباط مستقیم با #سلامت زیست‌محیطی از اهمیت بسزایی برخوردارند، هر چند که با روش‌های متداول اقتصادی نمی‌توان ارزش ریالی یا دلاری آنها را به راحتی تخمین زد. از بین بردن آب برابر است با از بین بردن محیط‌زیست و اکوسیستم و چیزی است شبیه یک #خودکشی تدریجی اقتصادی-اجتماعی.
◾️سرعت تغییرات فنی، اجتماعی و سیاسی در مقابله و در جهت تطبیق با کمبود منابع بسیار لاک‌پشتی و کند است، بنابراین در ابتدای امر تعارضات و مناقشات محتمل‌تر و پررنگ‌تر از مشارکت‌ها و همکاری‌ها برای مقابله با کمبود منابع خواهند بود.
◾️همانطور که آب هیچ وقت تنها عامل #جنگ نبوده است، تنها عامل #صلح و دوستی و رفاقت بین کشورها هم نبوده است. آب به انرژی، غذا، اقتصاد، هویت، باورهای اعتقادی، غرور ملی و بسیاری از متغیرهای دیگر وابسته است. بنابراین چه در صلح و چه در مناقشه بر سر آب ارتباط تنگاتنگ آب با این متغیرها غیرقابل اغماض است.
◾️آب همواره به عنوان یک دستاویز برای ارعاب و تهدید و تشدیدکننده اختلاف و حتی جنگ قابل استفاده است و در بسیاری از جنگ‌های بین‌المللی جزو بهانه‌ها و انگیزه‌های ورود به جنگ بوده است، اما جنگیدن صرف بر سر آب عایدات خاصی ندارد چون فقط در صورت پیروزی و فتح کامل بر نقاط پرآب کشور مورد حمله می‌توان به منابع آب آن دسترسی پیدا کرد و این امر در دنیای امروزی کاملا غیرقابل‌تصور است، بنابراین در جوامع علمی فرضیه «جنگ سوم جهانی بر سر آب» در اثر افزایش تقاضا برای آب رد شده است.
◾️افزایش تعارضات بر سر آب به خاطر کاهش منابع آب و افزایش تقاضا کاملا طبیعی و منطقی است. در حالی که این تعارضات درسطوح بالاتر، مثلا بین دو کشور، دو ایالت یا دو استان به صورت سرد یعنی در حد مجادلات و تهدیدهای لفظی، قانونی و سیاسی باقی می‌ماند، در سطوح پایین‌تر به عنوان مثال ما بین کشاورزان، گروه‌های قومی یا دو روستا می‌تواند به #نزاع گرم تبدیل شود و کشته و زخمی هم بر جا بگذارد.
◾️با توجه به ارتباط نزدیک آب با وضعیت معیشتی مصرف‌کنندگانی نظیر کشاورزان اینگونه رفتارها که در گذشته حتی در ایران نیز شاهد آن بوده‌ایم از لحاظ علمی توجیه‌پذیر اما بسیار تلخ و ناخوشایند است.
متن کامل مصاحبه 👇
🔗 https://bit.ly/2HM8jyh
🗣 @KavehMadani
https://bit.ly/2rh48jQ
◾️آب یکی از ملزومات توسعه است و کمبود آن می‌تواند به مسیر #توسعه آسیب بزند. اما میزان موجود آب لزوما ارتباط مستقیمی با میزان موفقیت در توسعه اقتصادی ندارد.
◾️برنامه‌ریزی مناسب همچنان مهم‌ترین نقش را در توسعه اقتصادی ایفا می‌کند. با برنامه‌ریزی مناسب می‌توان با کمبود #آب تطبیق یافت و همچنان به توسعه ادامه داد.
◾️در برنامه‌ریزی به جای موجودی آب بر میزان دسترسی به آن تکیه می‌شود. #کمبود_اقتصادی_آب شاخصی است که نمایانگر میزان دسترسی به آب است. کشوری که زیرساخت‌های مناسب برای برداشت از آب را داشته باشد دچار کمبود اقتصادی آب نمی‌شود به شرط اینکه به اندازه لازم آب داشته باشد و منابع آبی خود را نابود نکند.
◾️همانطور که در زمینه تولید انرژی پیشرفت وجود داشته است می‌توان به افزایش بهره‌وری آب در بخش‌های #کشاورزی و #شرب و #صنعت امید داشت و حتی به منابع جدید آبی از طریق تکنولوژی‌های مختلف نظیر شیرین‌سازی آب شور دسترسی پیدا کرد، اما صرف قدرت تامین آب و #غذا و انرژی نمی‌تواند #امنیت انسانی را در یک کشور تامین کند. فراوانی آب رابطه مستقیمی با سلامتی #محیط_زیست دارد.
◾️کشوری مانند #ایران وقتی منابع طبیعی خود را از بین می‌برد و محیط‌زیست خود را نابود می‌کند در نهایت با مشکلات جدیدی روبه‌رو می‌شود که برای حل آنها باید هزینه بسیار زیادی بکند. گرد و غبار در #خوزستان مثال خوبی از این شرایط است. وقتی در اثر برداشت بی‌رویه آب و خشک کردن تالاب‌ها گرد و غبار در مناطق شهری ایجاد می‌شود فعالیت‌های اقتصادی در آن مناطق به شدت ضربه می‌خورد و در نهایت دولت مجبور به پرداخت هزینه زیاد برای مقابله با #بحران ایجاد شده و پیدا کردن راه‌حل‌های مختلف برای کم کردن خسارات ناشی از این پدیده خواهد بود بدون آنکه بتواند مشکل ایجاد شده را به طرز ریشه‌ای درمان کند.
◾️اگر چه نگاه اقتصادی و توسعه هنوز برای آب به اندازه #انرژی ارزش قائل نیست، منابع آبی به جهت ارتباط مستقیم با #سلامت زیست‌محیطی از اهمیت بسزایی برخوردارند، هر چند که با روش‌های متداول اقتصادی نمی‌توان ارزش ریالی یا دلاری آنها را به راحتی تخمین زد. از بین بردن آب برابر است با از بین بردن محیط‌زیست و اکوسیستم و چیزی است شبیه یک #خودکشی تدریجی اقتصادی-اجتماعی.
◾️سرعت تغییرات فنی، اجتماعی و سیاسی در مقابله و در جهت تطبیق با کمبود منابع بسیار لاک‌پشتی و کند است، بنابراین در ابتدای امر تعارضات و مناقشات محتمل‌تر و پررنگ‌تر از مشارکت‌ها و همکاری‌ها برای مقابله با کمبود منابع خواهند بود.
◾️همانطور که آب هیچ وقت تنها عامل #جنگ نبوده است، تنها عامل #صلح و دوستی و رفاقت بین کشورها هم نبوده است. آب به انرژی، غذا، اقتصاد، هویت، باورهای اعتقادی، غرور ملی و بسیاری از متغیرهای دیگر وابسته است. بنابراین چه در صلح و چه در مناقشه بر سر آب ارتباط تنگاتنگ آب با این متغیرها غیرقابل اغماض است.
◾️آب همواره به عنوان یک دستاویز برای ارعاب و تهدید و تشدیدکننده اختلاف و حتی جنگ قابل استفاده است و در بسیاری از جنگ‌های بین‌المللی جزو بهانه‌ها و انگیزه‌های ورود به جنگ بوده است، اما جنگیدن صرف بر سر آب عایدات خاصی ندارد چون فقط در صورت پیروزی و فتح کامل بر نقاط پرآب کشور مورد حمله می‌توان به منابع آب آن دسترسی پیدا کرد و این امر در دنیای امروزی کاملا غیرقابل‌تصور است، بنابراین در جوامع علمی فرضیه «جنگ سوم جهانی بر سر آب» در اثر افزایش تقاضا برای آب رد شده است.
◾️افزایش تعارضات بر سر آب به خاطر کاهش منابع آب و افزایش تقاضا کاملا طبیعی و منطقی است. در حالی که این تعارضات درسطوح بالاتر، مثلا بین دو کشور، دو ایالت یا دو استان به صورت سرد یعنی در حد مجادلات و تهدیدهای لفظی، قانونی و سیاسی باقی می‌ماند، در سطوح پایین‌تر به عنوان مثال ما بین کشاورزان، گروه‌های قومی یا دو روستا می‌تواند به #نزاع گرم تبدیل شود و کشته و زخمی هم بر جا بگذارد.
◾️با توجه به ارتباط نزدیک آب با وضعیت معیشتی مصرف‌کنندگانی نظیر کشاورزان اینگونه رفتارها که در گذشته حتی در ایران نیز شاهد آن بوده‌ایم از لحاظ علمی توجیه‌پذیر اما بسیار تلخ و ناخوشایند است.
متن کامل مصاحبه 👇
🔗 https://bit.ly/2HM8jyh
🗣 @KavehMadani
کمیت یا کیفیت؟
کدام را باید به مردم گزارش داد؟
✍ کاوه مدنی
"تعداد" یک شاخص کمی است. اینکه چه تعداد #سد ساخته شده یا اینکه مجموع حجم مخازن ساخته شده برای جمع آوری #آب چقدر است گویای کیفیت عملکرد نیست.
مقایسه سدهای پس از #انقلاب با پیش از انقلاب هم مقایسه ای بی پایه و گمراه کننده است چرا که اگر انقلاب هم نشده بود، سدهای زیادی در کشور ساخته می شد. دست اندرکاران بخش آب خوب می دانند که تعداد قابل توجهی از سدهای ساخته شده پس از انقلاب (همچون بسیاری از زیرساخت های دیگر) محصول طرح های عمرانی قیل از انقلاب بودند.
گزارش صادقانه و دقیق به مردم باید شامل شاخض های کیفی باشد. پس لازم است به مردم گفته شود که این سدها:
- به چه میزان موجب #توسعه اقتصادی شدند؟
- چقدر و چگونه #کشاورزی و #صنعت و #شهرنشینی را گسترش دادند؟
- در چه مواقعی و چه جمعیتی را از سیل نجات دادند؟
- چقدر #برق تولید کردند؟
- کاربری اراضی را چگونه تغییر دادند؟
- چه منابع طبیعی و تاریخی را نابود کردند؟ و
- چند خانوار را مجبور به جابجایی کردند؟
فقدان گزارش های کیفی موجب ایجاد دو قطبی سدهراسی و سدپرستی در جامعه می شود.
🗣 @KavehMadani
کدام را باید به مردم گزارش داد؟
✍ کاوه مدنی
"تعداد" یک شاخص کمی است. اینکه چه تعداد #سد ساخته شده یا اینکه مجموع حجم مخازن ساخته شده برای جمع آوری #آب چقدر است گویای کیفیت عملکرد نیست.
مقایسه سدهای پس از #انقلاب با پیش از انقلاب هم مقایسه ای بی پایه و گمراه کننده است چرا که اگر انقلاب هم نشده بود، سدهای زیادی در کشور ساخته می شد. دست اندرکاران بخش آب خوب می دانند که تعداد قابل توجهی از سدهای ساخته شده پس از انقلاب (همچون بسیاری از زیرساخت های دیگر) محصول طرح های عمرانی قیل از انقلاب بودند.
گزارش صادقانه و دقیق به مردم باید شامل شاخض های کیفی باشد. پس لازم است به مردم گفته شود که این سدها:
- به چه میزان موجب #توسعه اقتصادی شدند؟
- چقدر و چگونه #کشاورزی و #صنعت و #شهرنشینی را گسترش دادند؟
- در چه مواقعی و چه جمعیتی را از سیل نجات دادند؟
- چقدر #برق تولید کردند؟
- کاربری اراضی را چگونه تغییر دادند؟
- چه منابع طبیعی و تاریخی را نابود کردند؟ و
- چند خانوار را مجبور به جابجایی کردند؟
فقدان گزارش های کیفی موجب ایجاد دو قطبی سدهراسی و سدپرستی در جامعه می شود.
🗣 @KavehMadani
Forwarded from كاوه مدنى | Kaveh Madani
⭕️ گفت وگوی دنیای اقتصاد با کاوه مدنی: مسیر توسعه اقتصادی ایران بایدتغییر یابد.
https://bit.ly/2rh48jQ
◾️آب یکی از ملزومات توسعه است و کمبود آن می‌تواند به مسیر #توسعه آسیب بزند. اما میزان موجود آب لزوما ارتباط مستقیمی با میزان موفقیت در توسعه اقتصادی ندارد.
◾️برنامه‌ریزی مناسب همچنان مهم‌ترین نقش را در توسعه اقتصادی ایفا می‌کند. با برنامه‌ریزی مناسب می‌توان با کمبود #آب تطبیق یافت و همچنان به توسعه ادامه داد.
◾️در برنامه‌ریزی به جای موجودی آب بر میزان دسترسی به آن تکیه می‌شود. #کمبود_اقتصادی_آب شاخصی است که نمایانگر میزان دسترسی به آب است. کشوری که زیرساخت‌های مناسب برای برداشت از آب را داشته باشد دچار کمبود اقتصادی آب نمی‌شود به شرط اینکه به اندازه لازم آب داشته باشد و منابع آبی خود را نابود نکند.
◾️همانطور که در زمینه تولید انرژی پیشرفت وجود داشته است می‌توان به افزایش بهره‌وری آب در بخش‌های #کشاورزی و #شرب و #صنعت امید داشت و حتی به منابع جدید آبی از طریق تکنولوژی‌های مختلف نظیر شیرین‌سازی آب شور دسترسی پیدا کرد، اما صرف قدرت تامین آب و #غذا و انرژی نمی‌تواند #امنیت انسانی را در یک کشور تامین کند. فراوانی آب رابطه مستقیمی با سلامتی #محیط_زیست دارد.
◾️کشوری مانند #ایران وقتی منابع طبیعی خود را از بین می‌برد و محیط‌زیست خود را نابود می‌کند در نهایت با مشکلات جدیدی روبه‌رو می‌شود که برای حل آنها باید هزینه بسیار زیادی بکند. گرد و غبار در #خوزستان مثال خوبی از این شرایط است. وقتی در اثر برداشت بی‌رویه آب و خشک کردن تالاب‌ها گرد و غبار در مناطق شهری ایجاد می‌شود فعالیت‌های اقتصادی در آن مناطق به شدت ضربه می‌خورد و در نهایت دولت مجبور به پرداخت هزینه زیاد برای مقابله با #بحران ایجاد شده و پیدا کردن راه‌حل‌های مختلف برای کم کردن خسارات ناشی از این پدیده خواهد بود بدون آنکه بتواند مشکل ایجاد شده را به طرز ریشه‌ای درمان کند.
◾️اگر چه نگاه اقتصادی و توسعه هنوز برای آب به اندازه #انرژی ارزش قائل نیست، منابع آبی به جهت ارتباط مستقیم با #سلامت زیست‌محیطی از اهمیت بسزایی برخوردارند، هر چند که با روش‌های متداول اقتصادی نمی‌توان ارزش ریالی یا دلاری آنها را به راحتی تخمین زد. از بین بردن آب برابر است با از بین بردن محیط‌زیست و اکوسیستم و چیزی است شبیه یک #خودکشی تدریجی اقتصادی-اجتماعی.
◾️سرعت تغییرات فنی، اجتماعی و سیاسی در مقابله و در جهت تطبیق با کمبود منابع بسیار لاک‌پشتی و کند است، بنابراین در ابتدای امر تعارضات و مناقشات محتمل‌تر و پررنگ‌تر از مشارکت‌ها و همکاری‌ها برای مقابله با کمبود منابع خواهند بود.
◾️همانطور که آب هیچ وقت تنها عامل #جنگ نبوده است، تنها عامل #صلح و دوستی و رفاقت بین کشورها هم نبوده است. آب به انرژی، غذا، اقتصاد، هویت، باورهای اعتقادی، غرور ملی و بسیاری از متغیرهای دیگر وابسته است. بنابراین چه در صلح و چه در مناقشه بر سر آب ارتباط تنگاتنگ آب با این متغیرها غیرقابل اغماض است.
◾️آب همواره به عنوان یک دستاویز برای ارعاب و تهدید و تشدیدکننده اختلاف و حتی جنگ قابل استفاده است و در بسیاری از جنگ‌های بین‌المللی جزو بهانه‌ها و انگیزه‌های ورود به جنگ بوده است، اما جنگیدن صرف بر سر آب عایدات خاصی ندارد چون فقط در صورت پیروزی و فتح کامل بر نقاط پرآب کشور مورد حمله می‌توان به منابع آب آن دسترسی پیدا کرد و این امر در دنیای امروزی کاملا غیرقابل‌تصور است، بنابراین در جوامع علمی فرضیه «جنگ سوم جهانی بر سر آب» در اثر افزایش تقاضا برای آب رد شده است.
◾️افزایش تعارضات بر سر آب به خاطر کاهش منابع آب و افزایش تقاضا کاملا طبیعی و منطقی است. در حالی که این تعارضات درسطوح بالاتر، مثلا بین دو کشور، دو ایالت یا دو استان به صورت سرد یعنی در حد مجادلات و تهدیدهای لفظی، قانونی و سیاسی باقی می‌ماند، در سطوح پایین‌تر به عنوان مثال ما بین کشاورزان، گروه‌های قومی یا دو روستا می‌تواند به #نزاع گرم تبدیل شود و کشته و زخمی هم بر جا بگذارد.
◾️با توجه به ارتباط نزدیک آب با وضعیت معیشتی مصرف‌کنندگانی نظیر کشاورزان اینگونه رفتارها که در گذشته حتی در ایران نیز شاهد آن بوده‌ایم از لحاظ علمی توجیه‌پذیر اما بسیار تلخ و ناخوشایند است.
متن کامل مصاحبه 👇
🔗 https://bit.ly/2HM8jyh
🗣 @KavehMadani
https://bit.ly/2rh48jQ
◾️آب یکی از ملزومات توسعه است و کمبود آن می‌تواند به مسیر #توسعه آسیب بزند. اما میزان موجود آب لزوما ارتباط مستقیمی با میزان موفقیت در توسعه اقتصادی ندارد.
◾️برنامه‌ریزی مناسب همچنان مهم‌ترین نقش را در توسعه اقتصادی ایفا می‌کند. با برنامه‌ریزی مناسب می‌توان با کمبود #آب تطبیق یافت و همچنان به توسعه ادامه داد.
◾️در برنامه‌ریزی به جای موجودی آب بر میزان دسترسی به آن تکیه می‌شود. #کمبود_اقتصادی_آب شاخصی است که نمایانگر میزان دسترسی به آب است. کشوری که زیرساخت‌های مناسب برای برداشت از آب را داشته باشد دچار کمبود اقتصادی آب نمی‌شود به شرط اینکه به اندازه لازم آب داشته باشد و منابع آبی خود را نابود نکند.
◾️همانطور که در زمینه تولید انرژی پیشرفت وجود داشته است می‌توان به افزایش بهره‌وری آب در بخش‌های #کشاورزی و #شرب و #صنعت امید داشت و حتی به منابع جدید آبی از طریق تکنولوژی‌های مختلف نظیر شیرین‌سازی آب شور دسترسی پیدا کرد، اما صرف قدرت تامین آب و #غذا و انرژی نمی‌تواند #امنیت انسانی را در یک کشور تامین کند. فراوانی آب رابطه مستقیمی با سلامتی #محیط_زیست دارد.
◾️کشوری مانند #ایران وقتی منابع طبیعی خود را از بین می‌برد و محیط‌زیست خود را نابود می‌کند در نهایت با مشکلات جدیدی روبه‌رو می‌شود که برای حل آنها باید هزینه بسیار زیادی بکند. گرد و غبار در #خوزستان مثال خوبی از این شرایط است. وقتی در اثر برداشت بی‌رویه آب و خشک کردن تالاب‌ها گرد و غبار در مناطق شهری ایجاد می‌شود فعالیت‌های اقتصادی در آن مناطق به شدت ضربه می‌خورد و در نهایت دولت مجبور به پرداخت هزینه زیاد برای مقابله با #بحران ایجاد شده و پیدا کردن راه‌حل‌های مختلف برای کم کردن خسارات ناشی از این پدیده خواهد بود بدون آنکه بتواند مشکل ایجاد شده را به طرز ریشه‌ای درمان کند.
◾️اگر چه نگاه اقتصادی و توسعه هنوز برای آب به اندازه #انرژی ارزش قائل نیست، منابع آبی به جهت ارتباط مستقیم با #سلامت زیست‌محیطی از اهمیت بسزایی برخوردارند، هر چند که با روش‌های متداول اقتصادی نمی‌توان ارزش ریالی یا دلاری آنها را به راحتی تخمین زد. از بین بردن آب برابر است با از بین بردن محیط‌زیست و اکوسیستم و چیزی است شبیه یک #خودکشی تدریجی اقتصادی-اجتماعی.
◾️سرعت تغییرات فنی، اجتماعی و سیاسی در مقابله و در جهت تطبیق با کمبود منابع بسیار لاک‌پشتی و کند است، بنابراین در ابتدای امر تعارضات و مناقشات محتمل‌تر و پررنگ‌تر از مشارکت‌ها و همکاری‌ها برای مقابله با کمبود منابع خواهند بود.
◾️همانطور که آب هیچ وقت تنها عامل #جنگ نبوده است، تنها عامل #صلح و دوستی و رفاقت بین کشورها هم نبوده است. آب به انرژی، غذا، اقتصاد، هویت، باورهای اعتقادی، غرور ملی و بسیاری از متغیرهای دیگر وابسته است. بنابراین چه در صلح و چه در مناقشه بر سر آب ارتباط تنگاتنگ آب با این متغیرها غیرقابل اغماض است.
◾️آب همواره به عنوان یک دستاویز برای ارعاب و تهدید و تشدیدکننده اختلاف و حتی جنگ قابل استفاده است و در بسیاری از جنگ‌های بین‌المللی جزو بهانه‌ها و انگیزه‌های ورود به جنگ بوده است، اما جنگیدن صرف بر سر آب عایدات خاصی ندارد چون فقط در صورت پیروزی و فتح کامل بر نقاط پرآب کشور مورد حمله می‌توان به منابع آب آن دسترسی پیدا کرد و این امر در دنیای امروزی کاملا غیرقابل‌تصور است، بنابراین در جوامع علمی فرضیه «جنگ سوم جهانی بر سر آب» در اثر افزایش تقاضا برای آب رد شده است.
◾️افزایش تعارضات بر سر آب به خاطر کاهش منابع آب و افزایش تقاضا کاملا طبیعی و منطقی است. در حالی که این تعارضات درسطوح بالاتر، مثلا بین دو کشور، دو ایالت یا دو استان به صورت سرد یعنی در حد مجادلات و تهدیدهای لفظی، قانونی و سیاسی باقی می‌ماند، در سطوح پایین‌تر به عنوان مثال ما بین کشاورزان، گروه‌های قومی یا دو روستا می‌تواند به #نزاع گرم تبدیل شود و کشته و زخمی هم بر جا بگذارد.
◾️با توجه به ارتباط نزدیک آب با وضعیت معیشتی مصرف‌کنندگانی نظیر کشاورزان اینگونه رفتارها که در گذشته حتی در ایران نیز شاهد آن بوده‌ایم از لحاظ علمی توجیه‌پذیر اما بسیار تلخ و ناخوشایند است.
متن کامل مصاحبه 👇
🔗 https://bit.ly/2HM8jyh
🗣 @KavehMadani
Forwarded from كاوه مدنى | Kaveh Madani
💧💲 نقش آب در اقتصاد اجتماعی و سیاسی ایران: بیکاری یا ورشکستگی آبی؟
https://bit.ly/2M3dc8k
🖌 کاوه مدنی
◾️بیش از نود درصد آب در ایران به بخش کشاورزی اختصاص می یابد. دغدغه مندان #آب از نیاز به تعطیلی یا کوچک شدن بخش #کشاورزی در ایران سخن می گویند و در مقابل دغدغه مندان #غذا بر ضرورت استمرار کشاورزی برای تأمین #امنیت_غذایی تأکید می کنند. آنچه کمتر از آن سخن به میان می آید، نقش #آب در اقتصاد اجتماعی و سیاسی ایران است.
◾️در #اقتصاد معیوب ایران، بخش کشاورزی تأمین کننده شغل برای بخش قابل توجهی از جمعیت است. به عبارت دیگر، در نبود غیاب بخش های قوی صنعت و خدمات، از آب (و #خاک) کشور برای #اشتغال_زایی استفاده می شود.
◾️در این وضعیت، ایران مانند فرد تنبلی است که کسب و کار درست و حسابی ندارد اما ارث زیادی به او رسیده است. در نبود درآمد، این فرد برای امرار معاش، مال و اموال به ارث رسیده را می فروشد و به قولی از جیب می خورد و تا زمانی که آه در بساطش مانده و مالی برای فروش دارد برای ایجاد کسب و کاری مناسب و پایدار به تکاپو نمی افتد.
◾️هیچ کس نمی تواند منکر نیاز کشور به تأمین امنیت غذایی (نه #خودکفایی_غذایی) باشد. اما در حالی که ایران می تواند با کشاورزان کمتر، آب کمتر و سطح زیر کشت کمتر محصول بیشتر تولید کند، کوچک کردن بخش کشاورزی به منزله افزایش #بیکاری در قشر آسیب پذیر و بیکار شدن تعداد زیادی کشاورز در کشور است که فرصت های شغلی جایگزین در بخش های #خدمات و #صنعت در انتظار آنها نخواهد بود.
◾️بیکاری قشر آسیب پذیر اقتصادی، مهاجرت، تنش و بحران های اجتماعی و امنیتی را به دنبال خواهد داشت. پس تا زمانی که فرصت های شغلی جایگزین برای کشاورزان موجود نیست، سیاستمداران ادامه روند موجود را ترجیح می دهند که روندی مغایر با اصول #توسعه_پایدار است و نابودی آب و خاک و #محیط_زیست و در نتیجه آن بدتر شدن وضعیت اقتصادی و معیشتی کشاورزان و سایر اقشار را به دنبال خواهد داشت.
◾️بنابراین در حالی که دست اندر کاران همچنان در صدد پیدا کردن راهکارهای حل مشکل #ورشکستگی_آبی ایران در بخش های آب و کشاورزی هستند و مخالفان و موافقان اصلاح کشاورزی درگیر بحث تقابل آب و غذا هستند، ریشه ها و راه حل های اصلی حل مشکل آب کشور در حوزه آب و کشاورزی نیستند.
◾️مادامی که اقتصاد کشور تنها به #نفت وابسته بماند و بخش های صنعت و خدمات گسترش نیابد، ایران از جیب خواهد خورد. آب و خاک و منابع طبیعی و محیط زیستی و #نفت و #گاز که از اجدادمان به ارث رسیده فروش می رود و فدای اقتصاد می شود تا مملکت بتواند سرپا بماند.
◾️در نتیجه رفته رفته منابع تر می کشند و سرزمین نابود خواهد شد و به همراه آن بیکاران و فقیران زیاد تر می شوند و شاید وقتی کفگیرها بر ته دیگ می خورد، دیگر برای اصلاح مدل اقتصادی کشور خیلی دیر شده باشد. بله، #اصلاح آب و کشاورزی ایران بدون درمان ریشه ای اقتصاد آن، به نوعی آب در هاون کوفتن است!
#ورشکستگی_آب #بحران_آب
🧠 @KavehMadani
https://bit.ly/2M3dc8k
🖌 کاوه مدنی
◾️بیش از نود درصد آب در ایران به بخش کشاورزی اختصاص می یابد. دغدغه مندان #آب از نیاز به تعطیلی یا کوچک شدن بخش #کشاورزی در ایران سخن می گویند و در مقابل دغدغه مندان #غذا بر ضرورت استمرار کشاورزی برای تأمین #امنیت_غذایی تأکید می کنند. آنچه کمتر از آن سخن به میان می آید، نقش #آب در اقتصاد اجتماعی و سیاسی ایران است.
◾️در #اقتصاد معیوب ایران، بخش کشاورزی تأمین کننده شغل برای بخش قابل توجهی از جمعیت است. به عبارت دیگر، در نبود غیاب بخش های قوی صنعت و خدمات، از آب (و #خاک) کشور برای #اشتغال_زایی استفاده می شود.
◾️در این وضعیت، ایران مانند فرد تنبلی است که کسب و کار درست و حسابی ندارد اما ارث زیادی به او رسیده است. در نبود درآمد، این فرد برای امرار معاش، مال و اموال به ارث رسیده را می فروشد و به قولی از جیب می خورد و تا زمانی که آه در بساطش مانده و مالی برای فروش دارد برای ایجاد کسب و کاری مناسب و پایدار به تکاپو نمی افتد.
◾️هیچ کس نمی تواند منکر نیاز کشور به تأمین امنیت غذایی (نه #خودکفایی_غذایی) باشد. اما در حالی که ایران می تواند با کشاورزان کمتر، آب کمتر و سطح زیر کشت کمتر محصول بیشتر تولید کند، کوچک کردن بخش کشاورزی به منزله افزایش #بیکاری در قشر آسیب پذیر و بیکار شدن تعداد زیادی کشاورز در کشور است که فرصت های شغلی جایگزین در بخش های #خدمات و #صنعت در انتظار آنها نخواهد بود.
◾️بیکاری قشر آسیب پذیر اقتصادی، مهاجرت، تنش و بحران های اجتماعی و امنیتی را به دنبال خواهد داشت. پس تا زمانی که فرصت های شغلی جایگزین برای کشاورزان موجود نیست، سیاستمداران ادامه روند موجود را ترجیح می دهند که روندی مغایر با اصول #توسعه_پایدار است و نابودی آب و خاک و #محیط_زیست و در نتیجه آن بدتر شدن وضعیت اقتصادی و معیشتی کشاورزان و سایر اقشار را به دنبال خواهد داشت.
◾️بنابراین در حالی که دست اندر کاران همچنان در صدد پیدا کردن راهکارهای حل مشکل #ورشکستگی_آبی ایران در بخش های آب و کشاورزی هستند و مخالفان و موافقان اصلاح کشاورزی درگیر بحث تقابل آب و غذا هستند، ریشه ها و راه حل های اصلی حل مشکل آب کشور در حوزه آب و کشاورزی نیستند.
◾️مادامی که اقتصاد کشور تنها به #نفت وابسته بماند و بخش های صنعت و خدمات گسترش نیابد، ایران از جیب خواهد خورد. آب و خاک و منابع طبیعی و محیط زیستی و #نفت و #گاز که از اجدادمان به ارث رسیده فروش می رود و فدای اقتصاد می شود تا مملکت بتواند سرپا بماند.
◾️در نتیجه رفته رفته منابع تر می کشند و سرزمین نابود خواهد شد و به همراه آن بیکاران و فقیران زیاد تر می شوند و شاید وقتی کفگیرها بر ته دیگ می خورد، دیگر برای اصلاح مدل اقتصادی کشور خیلی دیر شده باشد. بله، #اصلاح آب و کشاورزی ایران بدون درمان ریشه ای اقتصاد آن، به نوعی آب در هاون کوفتن است!
#ورشکستگی_آب #بحران_آب
🧠 @KavehMadani
Forwarded from كاوه مدنى | Kaveh Madani
⭕️ گفت وگوی دنیای اقتصاد با کاوه مدنی: مسیر توسعه اقتصادی ایران بایدتغییر یابد.
https://bit.ly/2rh48jQ
◾️آب یکی از ملزومات توسعه است و کمبود آن می‌تواند به مسیر #توسعه آسیب بزند. اما میزان موجود آب لزوما ارتباط مستقیمی با میزان موفقیت در توسعه اقتصادی ندارد.
◾️برنامه‌ریزی مناسب همچنان مهم‌ترین نقش را در توسعه اقتصادی ایفا می‌کند. با برنامه‌ریزی مناسب می‌توان با کمبود #آب تطبیق یافت و همچنان به توسعه ادامه داد.
◾️در برنامه‌ریزی به جای موجودی آب بر میزان دسترسی به آن تکیه می‌شود. #کمبود_اقتصادی_آب شاخصی است که نمایانگر میزان دسترسی به آب است. کشوری که زیرساخت‌های مناسب برای برداشت از آب را داشته باشد دچار کمبود اقتصادی آب نمی‌شود به شرط اینکه به اندازه لازم آب داشته باشد و منابع آبی خود را نابود نکند.
◾️همانطور که در زمینه تولید انرژی پیشرفت وجود داشته است می‌توان به افزایش بهره‌وری آب در بخش‌های #کشاورزی و #شرب و #صنعت امید داشت و حتی به منابع جدید آبی از طریق تکنولوژی‌های مختلف نظیر شیرین‌سازی آب شور دسترسی پیدا کرد، اما صرف قدرت تامین آب و #غذا و انرژی نمی‌تواند #امنیت انسانی را در یک کشور تامین کند. فراوانی آب رابطه مستقیمی با سلامتی #محیط_زیست دارد.
◾️کشوری مانند #ایران وقتی منابع طبیعی خود را از بین می‌برد و محیط‌زیست خود را نابود می‌کند در نهایت با مشکلات جدیدی روبه‌رو می‌شود که برای حل آنها باید هزینه بسیار زیادی بکند. گرد و غبار در #خوزستان مثال خوبی از این شرایط است. وقتی در اثر برداشت بی‌رویه آب و خشک کردن تالاب‌ها گرد و غبار در مناطق شهری ایجاد می‌شود فعالیت‌های اقتصادی در آن مناطق به شدت ضربه می‌خورد و در نهایت دولت مجبور به پرداخت هزینه زیاد برای مقابله با #بحران ایجاد شده و پیدا کردن راه‌حل‌های مختلف برای کم کردن خسارات ناشی از این پدیده خواهد بود بدون آنکه بتواند مشکل ایجاد شده را به طرز ریشه‌ای درمان کند.
◾️اگر چه نگاه اقتصادی و توسعه هنوز برای آب به اندازه #انرژی ارزش قائل نیست، منابع آبی به جهت ارتباط مستقیم با #سلامت زیست‌محیطی از اهمیت بسزایی برخوردارند، هر چند که با روش‌های متداول اقتصادی نمی‌توان ارزش ریالی یا دلاری آنها را به راحتی تخمین زد. از بین بردن آب برابر است با از بین بردن محیط‌زیست و اکوسیستم و چیزی است شبیه یک #خودکشی تدریجی اقتصادی-اجتماعی.
◾️سرعت تغییرات فنی، اجتماعی و سیاسی در مقابله و در جهت تطبیق با کمبود منابع بسیار لاک‌پشتی و کند است، بنابراین در ابتدای امر تعارضات و مناقشات محتمل‌تر و پررنگ‌تر از مشارکت‌ها و همکاری‌ها برای مقابله با کمبود منابع خواهند بود.
◾️همانطور که آب هیچ وقت تنها عامل #جنگ نبوده است، تنها عامل #صلح و دوستی و رفاقت بین کشورها هم نبوده است. آب به انرژی، غذا، اقتصاد، هویت، باورهای اعتقادی، غرور ملی و بسیاری از متغیرهای دیگر وابسته است. بنابراین چه در صلح و چه در مناقشه بر سر آب ارتباط تنگاتنگ آب با این متغیرها غیرقابل اغماض است.
◾️آب همواره به عنوان یک دستاویز برای ارعاب و تهدید و تشدیدکننده اختلاف و حتی جنگ قابل استفاده است و در بسیاری از جنگ‌های بین‌المللی جزو بهانه‌ها و انگیزه‌های ورود به جنگ بوده است، اما جنگیدن صرف بر سر آب عایدات خاصی ندارد چون فقط در صورت پیروزی و فتح کامل بر نقاط پرآب کشور مورد حمله می‌توان به منابع آب آن دسترسی پیدا کرد و این امر در دنیای امروزی کاملا غیرقابل‌تصور است، بنابراین در جوامع علمی فرضیه «جنگ سوم جهانی بر سر آب» در اثر افزایش تقاضا برای آب رد شده است.
◾️افزایش تعارضات بر سر آب به خاطر کاهش منابع آب و افزایش تقاضا کاملا طبیعی و منطقی است. در حالی که این تعارضات درسطوح بالاتر، مثلا بین دو کشور، دو ایالت یا دو استان به صورت سرد یعنی در حد مجادلات و تهدیدهای لفظی، قانونی و سیاسی باقی می‌ماند، در سطوح پایین‌تر به عنوان مثال ما بین کشاورزان، گروه‌های قومی یا دو روستا می‌تواند به #نزاع گرم تبدیل شود و کشته و زخمی هم بر جا بگذارد.
◾️با توجه به ارتباط نزدیک آب با وضعیت معیشتی مصرف‌کنندگانی نظیر کشاورزان اینگونه رفتارها که در گذشته حتی در ایران نیز شاهد آن بوده‌ایم از لحاظ علمی توجیه‌پذیر اما بسیار تلخ و ناخوشایند است.
متن کامل مصاحبه 👇
🔗 https://bit.ly/2HM8jyh
🗣 @KavehMadani
https://bit.ly/2rh48jQ
◾️آب یکی از ملزومات توسعه است و کمبود آن می‌تواند به مسیر #توسعه آسیب بزند. اما میزان موجود آب لزوما ارتباط مستقیمی با میزان موفقیت در توسعه اقتصادی ندارد.
◾️برنامه‌ریزی مناسب همچنان مهم‌ترین نقش را در توسعه اقتصادی ایفا می‌کند. با برنامه‌ریزی مناسب می‌توان با کمبود #آب تطبیق یافت و همچنان به توسعه ادامه داد.
◾️در برنامه‌ریزی به جای موجودی آب بر میزان دسترسی به آن تکیه می‌شود. #کمبود_اقتصادی_آب شاخصی است که نمایانگر میزان دسترسی به آب است. کشوری که زیرساخت‌های مناسب برای برداشت از آب را داشته باشد دچار کمبود اقتصادی آب نمی‌شود به شرط اینکه به اندازه لازم آب داشته باشد و منابع آبی خود را نابود نکند.
◾️همانطور که در زمینه تولید انرژی پیشرفت وجود داشته است می‌توان به افزایش بهره‌وری آب در بخش‌های #کشاورزی و #شرب و #صنعت امید داشت و حتی به منابع جدید آبی از طریق تکنولوژی‌های مختلف نظیر شیرین‌سازی آب شور دسترسی پیدا کرد، اما صرف قدرت تامین آب و #غذا و انرژی نمی‌تواند #امنیت انسانی را در یک کشور تامین کند. فراوانی آب رابطه مستقیمی با سلامتی #محیط_زیست دارد.
◾️کشوری مانند #ایران وقتی منابع طبیعی خود را از بین می‌برد و محیط‌زیست خود را نابود می‌کند در نهایت با مشکلات جدیدی روبه‌رو می‌شود که برای حل آنها باید هزینه بسیار زیادی بکند. گرد و غبار در #خوزستان مثال خوبی از این شرایط است. وقتی در اثر برداشت بی‌رویه آب و خشک کردن تالاب‌ها گرد و غبار در مناطق شهری ایجاد می‌شود فعالیت‌های اقتصادی در آن مناطق به شدت ضربه می‌خورد و در نهایت دولت مجبور به پرداخت هزینه زیاد برای مقابله با #بحران ایجاد شده و پیدا کردن راه‌حل‌های مختلف برای کم کردن خسارات ناشی از این پدیده خواهد بود بدون آنکه بتواند مشکل ایجاد شده را به طرز ریشه‌ای درمان کند.
◾️اگر چه نگاه اقتصادی و توسعه هنوز برای آب به اندازه #انرژی ارزش قائل نیست، منابع آبی به جهت ارتباط مستقیم با #سلامت زیست‌محیطی از اهمیت بسزایی برخوردارند، هر چند که با روش‌های متداول اقتصادی نمی‌توان ارزش ریالی یا دلاری آنها را به راحتی تخمین زد. از بین بردن آب برابر است با از بین بردن محیط‌زیست و اکوسیستم و چیزی است شبیه یک #خودکشی تدریجی اقتصادی-اجتماعی.
◾️سرعت تغییرات فنی، اجتماعی و سیاسی در مقابله و در جهت تطبیق با کمبود منابع بسیار لاک‌پشتی و کند است، بنابراین در ابتدای امر تعارضات و مناقشات محتمل‌تر و پررنگ‌تر از مشارکت‌ها و همکاری‌ها برای مقابله با کمبود منابع خواهند بود.
◾️همانطور که آب هیچ وقت تنها عامل #جنگ نبوده است، تنها عامل #صلح و دوستی و رفاقت بین کشورها هم نبوده است. آب به انرژی، غذا، اقتصاد، هویت، باورهای اعتقادی، غرور ملی و بسیاری از متغیرهای دیگر وابسته است. بنابراین چه در صلح و چه در مناقشه بر سر آب ارتباط تنگاتنگ آب با این متغیرها غیرقابل اغماض است.
◾️آب همواره به عنوان یک دستاویز برای ارعاب و تهدید و تشدیدکننده اختلاف و حتی جنگ قابل استفاده است و در بسیاری از جنگ‌های بین‌المللی جزو بهانه‌ها و انگیزه‌های ورود به جنگ بوده است، اما جنگیدن صرف بر سر آب عایدات خاصی ندارد چون فقط در صورت پیروزی و فتح کامل بر نقاط پرآب کشور مورد حمله می‌توان به منابع آب آن دسترسی پیدا کرد و این امر در دنیای امروزی کاملا غیرقابل‌تصور است، بنابراین در جوامع علمی فرضیه «جنگ سوم جهانی بر سر آب» در اثر افزایش تقاضا برای آب رد شده است.
◾️افزایش تعارضات بر سر آب به خاطر کاهش منابع آب و افزایش تقاضا کاملا طبیعی و منطقی است. در حالی که این تعارضات درسطوح بالاتر، مثلا بین دو کشور، دو ایالت یا دو استان به صورت سرد یعنی در حد مجادلات و تهدیدهای لفظی، قانونی و سیاسی باقی می‌ماند، در سطوح پایین‌تر به عنوان مثال ما بین کشاورزان، گروه‌های قومی یا دو روستا می‌تواند به #نزاع گرم تبدیل شود و کشته و زخمی هم بر جا بگذارد.
◾️با توجه به ارتباط نزدیک آب با وضعیت معیشتی مصرف‌کنندگانی نظیر کشاورزان اینگونه رفتارها که در گذشته حتی در ایران نیز شاهد آن بوده‌ایم از لحاظ علمی توجیه‌پذیر اما بسیار تلخ و ناخوشایند است.
متن کامل مصاحبه 👇
🔗 https://bit.ly/2HM8jyh
🗣 @KavehMadani