This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
🗣 مارکوس یک آلمانیست که در حال یادگیری زبان فارسی و آموزش زبان آلمانی به فارسیزبانان است. او در اینجا به برخی واژهها که از زبان فارسی وارد زبان آلمانی شده اشاره میکند. اگرچه از آنجایی که زبانهای آلمانی و فارسی هر دو از خانواده زبانی زبانهای هندواروپاییاند، صرف نظر از این واژههای وارداتی واژههای پایۀ مشترک نیز میان آنها وجود دارد.
⬅️ مارکوس را میتوانید در اینستاگرام او دنبال کنید.
#زبان #فارسی #صادرات_فرهنگی
در «جریانـ» باشید.
@Jaryaann
⬅️ مارکوس را میتوانید در اینستاگرام او دنبال کنید.
#زبان #فارسی #صادرات_فرهنگی
در «جریانـ» باشید.
@Jaryaann
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
🎙بازخوانی آهنگ «برای …» شروین حاجیپور، از سوی یک خوانندهٔ آلمانی که اگرچه #فارسی بلد نیست اما میخواسته احترام و پشتیبانی خود از مردم ایران را نشان دهد.
🔗منبع: اینستاگرام نیکو سانتوس
#موسیقی #صادرات_فرهنگی
#زن_زندگی_آزادی
در «جریانـ» باشید.
@Jaryaann
🔗منبع: اینستاگرام نیکو سانتوس
#موسیقی #صادرات_فرهنگی
#زن_زندگی_آزادی
در «جریانـ» باشید.
@Jaryaann
📜 چگونه #فارسی بطور طبیعی بهعنوان #زبان_میانجی ایرانیان انتخاب شده است؟
فرآیند انتخاب #زبان_فارسی به عنوان زبان میانجی از دورۀ ساسانیان آغاز شده و در سراسر ایران با توسعۀ شهرها و ارتباطات بهطور طبیعی و همواره جریان داشته تا به امروز رسیده است.
در کتاب ارزشمند #نزهة_القلوب از #حمدالله_مستوفی قزوینی و مربوط به دورۀ #ایلخانان مغول میخوانیم که حدود ۷۰۰ سال پیش به دنبال احداث و توسعۀ شتابان #سلطانیه بهعنوان «پایتخت ایران» جمعیتی از مناطق مختلف در آن ساکن شده و در جستجوی زبان مشترک بطور طبیعی به فارسی راه بردهاند.
در واژهنامۀ فارسیِ #صحاح_الفرس نیز که در سدۀ هشتم هجری در تبریز نوشته شده به شکل جالبی از احساس نیاز به #زبان_میانجی و #زبان_رسمی و نقش زبان فارسی در برآوردن این نیاز صحبت شده و بهدرستی نام #دری به معنی «منسوب به در[بار] شاه» دانسته شده است.
✍🏼 #یوسف_سعادت
🔗 منبع
⬅️ دربارۀ نام و خاستگاه زبان فارسی
#پارسی_میراث_همه_ایرانیان
در «جریانـ» باشید.
@Jaryaann
فرآیند انتخاب #زبان_فارسی به عنوان زبان میانجی از دورۀ ساسانیان آغاز شده و در سراسر ایران با توسعۀ شهرها و ارتباطات بهطور طبیعی و همواره جریان داشته تا به امروز رسیده است.
در کتاب ارزشمند #نزهة_القلوب از #حمدالله_مستوفی قزوینی و مربوط به دورۀ #ایلخانان مغول میخوانیم که حدود ۷۰۰ سال پیش به دنبال احداث و توسعۀ شتابان #سلطانیه بهعنوان «پایتخت ایران» جمعیتی از مناطق مختلف در آن ساکن شده و در جستجوی زبان مشترک بطور طبیعی به فارسی راه بردهاند.
در واژهنامۀ فارسیِ #صحاح_الفرس نیز که در سدۀ هشتم هجری در تبریز نوشته شده به شکل جالبی از احساس نیاز به #زبان_میانجی و #زبان_رسمی و نقش زبان فارسی در برآوردن این نیاز صحبت شده و بهدرستی نام #دری به معنی «منسوب به در[بار] شاه» دانسته شده است.
✍🏼 #یوسف_سعادت
🔗 منبع
⬅️ دربارۀ نام و خاستگاه زبان فارسی
#پارسی_میراث_همه_ایرانیان
در «جریانـ» باشید.
@Jaryaann
Forwarded from جریانـ
⭕️ سالروز انتشار روزنامۀ (مجله) کاوه در ۲۴ ژانویۀ ۱۹۱۶ توسط #سیدحسن_تقیزاده
#روزنامه_کاوه یکی از درخشانترین نشریات تاریخ مطبوعات ایران است که به مدت شش سال فعالیت داشت و مشاهیری چون تقیزاده، جمالزاده، علامه قزوینی، فروغی، پورداود، کریستنسن، ویلهلم گایگر و ادوارد براون برای آن مقاله مینوشتند.
🔗 آرشیو رایگان ۲۲ نشریه #فارسی از جمله کاوه را میتوانید اینجا بیابید.
#تاریخ #ملیگرایی #شاهنامه #ایراندوستی
در «جریان» باشید.
@Jaryaann
#روزنامه_کاوه یکی از درخشانترین نشریات تاریخ مطبوعات ایران است که به مدت شش سال فعالیت داشت و مشاهیری چون تقیزاده، جمالزاده، علامه قزوینی، فروغی، پورداود، کریستنسن، ویلهلم گایگر و ادوارد براون برای آن مقاله مینوشتند.
🔗 آرشیو رایگان ۲۲ نشریه #فارسی از جمله کاوه را میتوانید اینجا بیابید.
#تاریخ #ملیگرایی #شاهنامه #ایراندوستی
در «جریان» باشید.
@Jaryaann
🗓 ۷ بهمنماه سالروز درگذشت استاد مجتبی مینُوی طهرانی، ادیب، نویسنده و پژوهشگر برجسته است.
#مجتبی_مینوی در ۱۹ بهمن ماه ۱۲۸۱ در تهران زاده شد. پدرش شیخ عیسی شریعتمداری طلبهٔ فاضلی بود که در سامره تحصیل میکرد و مجتبی نیز تحصیلات مقدّماتی خود را در این شهر انجام داد. در سال ۱۲۹۰ به همراه خانواده به ایران بازگشت و به ادامهٔ تحصیل در مدارس امانت و افتخاریه پرداخت. تحصیلات متوسطه را در دارالفنون گذراند و با برخی افراد مانند صادق هدایت همدرس بود. در سال ۱۲۹۸ در پی انتصاب پدر به ریاست عدلیه رشت به همراه خانواده به رشت عزیمت کرد. سپس به تحصیل در دارالمعلمین پرداخت. در سال ۱۳۰۲ در پی اشتغال پدر در مجلس شورای ملی به تهران بازگشت و به مدت دو سال در مجلس شورای ملی به عنوان تُندنویس مشغول کار بود. در همین دوره آموزش زبان پهلوی را نزد پروفسور هرتسفلد آلمانی آغاز کرد.
سپس با #محمدعلی_فروغی و #سیدحسن_تقیزاده آشنا شد. در سال ۱۳۰۷ بهعنوان معاون دفتر سرپرستی محصلین در سفارت ایران به فرانسه به اعزام شد، ولی پس از چند ماه به ایران بازگشت. در همان سال به ریاست کتابخانه معارف منصوب شد که بعداً به کتابخانه ملی تغییر نام یافت. در همین دوره با #محمد_قزوینی آشنایی یافت و روش نقد تحقیقی متون را نزد وی فراگرفت. در سال ۱۳۰۸ برای اشتغال در دفتر سرپرستی محصلین در سفارت ایران در لندن به انگلستان رفت. طی سالهای بعد به تکمیل آموزش زبانهای انگلیسی و فرانسوی پرداخت، و طی دوره اقامت چندساله در اروپا با تعدادی از خاورشناسان بنام اروپایی آشنایی یافت. در سال ۱۳۱۲ به ایران بازگشت و در تهیه و چاپ دورهٔ #شاهنامه توسط کتابفروشی بروخیم شرکت کرد و همچنین با محمدعلی فروغی در تهیه خلاصهٔ شاهنامه همکاری کرد. در سال ۱۳۱۳ در کنگره بینالمللی هزاره فردوسی در تهران حضور داشت و با بسیاری از خاورشناسان اروپایی که به ایران آمده بودند آشنا شد. در همان سال مجدداً به انگلستان عزیمت کرد. در دوران اقامتش در آن کشور با تعدادی از خاورشناسان سرشناس چون ولادیمیر مینورسکی، دنیسن راس، هارولد بیلی و والتر هنینگ مراوده داشت. در سال ۱۳۱۹ مدت کوتاهی پس از تأسیس بخش فارسی بیبیسی همکاری خود را با این رادیو آغاز کرد. اما در ایام اوج گرفتن نهضت ملی شدن نفت در سال ۱۳۲۸ او به همکاری خود با رادیو بیبیسی پایان داد و در پی دعوت به کار از سوی دانشگاه تهران به ایران بازگشت و به تدریس در دانشکده ادبیات پرداخت. از سال ۱۳۲۹ از طرف دانشگاه تهران مأموریت یافت که طی سفرهایی به کشور ترکیه، ضمن جستجو در کتابخانههای آن کشور و بررسی کتب خطی فارسی و عربی و ترکی به عکسبرداری و تهیه میکروفیلم از تعدادی از کتب خطی بپردازد. گزارشی از نتایج علمی این سفرها را در مقالاتی با عنوان «از خزائن ترکیه» منتشر کرد. طی همین دوران موفق به تهیه میکروفیلم از بیش از هزار نسخهٔ خطی شد که در کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران نگهداری میشود. مدتی ریاست تعلیمات عالیه وزارت فرهنگ را داشت. از سال ۱۳۳۶ به مدت ۴ سال به سمت رایزن فرهنگی ایران در ترکیه منصوب شد. وی همچنین در شورای عالی دانشگاهها، شورای عالی سازمان اسناد ملی و بخش اعضای پیوستهٔ فرهنگستان ادب و هنر ایران عضویت داشت و در بنیاد فرهنگ ایران نیز با عنوان مشاور، عضو بود. پس از بازنشستگی از دانشگاه تهران در سال ۱۳۴۸ سرپرستی علمی بنیاد شاهنامه فردوسی را بهعهده گرفت و تا پایان عمر (سال ۱۳۵۵) به این کار ادامه داد.
استاد مینُوی مقالۀ کمتردیدهشدهای با عنوان «پوشیدن روی یا نپوشیدن روی: ای زنان بکوشید تا چادر حقارت نپوشید» (مجلۀ یغما، تیر ١٣٢٧، شمارۀ ۴ و مرداد ١٣٢٧، شمارۀ ۵) دربارۀ محدودیتهای اجتماعی و نقش #زنان در جامعه دارند.
پیوند بارگیری این مقاله:
👈🏼بخش نخست 👈🏼 بخش دوم
خواندن نوشتههای ایشان در کنار کمک به #ایرانشناسی و آشنایی با تاریخ #ادبیات #فارسی برای بهبود کیفیت نویسندگی نیز سودمند است.
در «جریانـ» باشید.
@Jaryaann
#مجتبی_مینوی در ۱۹ بهمن ماه ۱۲۸۱ در تهران زاده شد. پدرش شیخ عیسی شریعتمداری طلبهٔ فاضلی بود که در سامره تحصیل میکرد و مجتبی نیز تحصیلات مقدّماتی خود را در این شهر انجام داد. در سال ۱۲۹۰ به همراه خانواده به ایران بازگشت و به ادامهٔ تحصیل در مدارس امانت و افتخاریه پرداخت. تحصیلات متوسطه را در دارالفنون گذراند و با برخی افراد مانند صادق هدایت همدرس بود. در سال ۱۲۹۸ در پی انتصاب پدر به ریاست عدلیه رشت به همراه خانواده به رشت عزیمت کرد. سپس به تحصیل در دارالمعلمین پرداخت. در سال ۱۳۰۲ در پی اشتغال پدر در مجلس شورای ملی به تهران بازگشت و به مدت دو سال در مجلس شورای ملی به عنوان تُندنویس مشغول کار بود. در همین دوره آموزش زبان پهلوی را نزد پروفسور هرتسفلد آلمانی آغاز کرد.
سپس با #محمدعلی_فروغی و #سیدحسن_تقیزاده آشنا شد. در سال ۱۳۰۷ بهعنوان معاون دفتر سرپرستی محصلین در سفارت ایران به فرانسه به اعزام شد، ولی پس از چند ماه به ایران بازگشت. در همان سال به ریاست کتابخانه معارف منصوب شد که بعداً به کتابخانه ملی تغییر نام یافت. در همین دوره با #محمد_قزوینی آشنایی یافت و روش نقد تحقیقی متون را نزد وی فراگرفت. در سال ۱۳۰۸ برای اشتغال در دفتر سرپرستی محصلین در سفارت ایران در لندن به انگلستان رفت. طی سالهای بعد به تکمیل آموزش زبانهای انگلیسی و فرانسوی پرداخت، و طی دوره اقامت چندساله در اروپا با تعدادی از خاورشناسان بنام اروپایی آشنایی یافت. در سال ۱۳۱۲ به ایران بازگشت و در تهیه و چاپ دورهٔ #شاهنامه توسط کتابفروشی بروخیم شرکت کرد و همچنین با محمدعلی فروغی در تهیه خلاصهٔ شاهنامه همکاری کرد. در سال ۱۳۱۳ در کنگره بینالمللی هزاره فردوسی در تهران حضور داشت و با بسیاری از خاورشناسان اروپایی که به ایران آمده بودند آشنا شد. در همان سال مجدداً به انگلستان عزیمت کرد. در دوران اقامتش در آن کشور با تعدادی از خاورشناسان سرشناس چون ولادیمیر مینورسکی، دنیسن راس، هارولد بیلی و والتر هنینگ مراوده داشت. در سال ۱۳۱۹ مدت کوتاهی پس از تأسیس بخش فارسی بیبیسی همکاری خود را با این رادیو آغاز کرد. اما در ایام اوج گرفتن نهضت ملی شدن نفت در سال ۱۳۲۸ او به همکاری خود با رادیو بیبیسی پایان داد و در پی دعوت به کار از سوی دانشگاه تهران به ایران بازگشت و به تدریس در دانشکده ادبیات پرداخت. از سال ۱۳۲۹ از طرف دانشگاه تهران مأموریت یافت که طی سفرهایی به کشور ترکیه، ضمن جستجو در کتابخانههای آن کشور و بررسی کتب خطی فارسی و عربی و ترکی به عکسبرداری و تهیه میکروفیلم از تعدادی از کتب خطی بپردازد. گزارشی از نتایج علمی این سفرها را در مقالاتی با عنوان «از خزائن ترکیه» منتشر کرد. طی همین دوران موفق به تهیه میکروفیلم از بیش از هزار نسخهٔ خطی شد که در کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران نگهداری میشود. مدتی ریاست تعلیمات عالیه وزارت فرهنگ را داشت. از سال ۱۳۳۶ به مدت ۴ سال به سمت رایزن فرهنگی ایران در ترکیه منصوب شد. وی همچنین در شورای عالی دانشگاهها، شورای عالی سازمان اسناد ملی و بخش اعضای پیوستهٔ فرهنگستان ادب و هنر ایران عضویت داشت و در بنیاد فرهنگ ایران نیز با عنوان مشاور، عضو بود. پس از بازنشستگی از دانشگاه تهران در سال ۱۳۴۸ سرپرستی علمی بنیاد شاهنامه فردوسی را بهعهده گرفت و تا پایان عمر (سال ۱۳۵۵) به این کار ادامه داد.
استاد مینُوی مقالۀ کمتردیدهشدهای با عنوان «پوشیدن روی یا نپوشیدن روی: ای زنان بکوشید تا چادر حقارت نپوشید» (مجلۀ یغما، تیر ١٣٢٧، شمارۀ ۴ و مرداد ١٣٢٧، شمارۀ ۵) دربارۀ محدودیتهای اجتماعی و نقش #زنان در جامعه دارند.
پیوند بارگیری این مقاله:
👈🏼بخش نخست 👈🏼 بخش دوم
خواندن نوشتههای ایشان در کنار کمک به #ایرانشناسی و آشنایی با تاریخ #ادبیات #فارسی برای بهبود کیفیت نویسندگی نیز سودمند است.
در «جریانـ» باشید.
@Jaryaann