📝«КЎНГИЛСИЗ ЭРИМНИ СЕВДИРА ОЛДИМ!»
1-қисм
Талаба эдим. Ўқишим ҳали тугамаган бўлса-да, эшигимиздан келаётган совчилар ота-онамни ҳол-жонига қўймади.
— Бирортасини танла, ўшанга берамиз. Ёшинг ҳам йигирмадан ошди. Ёш бола эмассан, — деди онам ҳам қатъий.
— Ўқишим нима бўлади? — эр, рўзғор, ўқиш деб бир аҳволга тушиб қолган курсдош дугоналарим кўз ўнгимга келиб қўрқиб кетдим.
— Ўқитамиз, деётганлари жуда кўп! Сен учрашиб кўр. Юрагинг «жиз» этганига бераман!
Қайта-қайта айтилган бу гаплардан кейин совчи юборган йигитлар билан учрашиб кўра бошладим. Ўлай, агар бирортаси ёққан бўлса! Бирининг бўйи паст, бирининг эсими-ей! Бири довдир, бошқасининг кўзи «олма теради»… Ҳуллас, ҳаммасини рад этдим. Аммо биттаси…
— Энсангизни қотиришингиздан сизга ёқмадим, чоғи. Айни муддао! — деди бўйлари узун, худди мен севган актёр Фаррух Соиповга ўхшаб кетадиган йигит.
Аслида мен энсамни қотирмагандим. Аксинча, унинг бу қадар келишган эканлигини тасаввур қилмаганим учун бироз довдираб қолгандим. Гаплари эса баттар капалагимни учирди. Нима дейишни билмай жим туравердим.
— Йигитингиз борми? Менинг ҳам яхши кўрган қизим бор, — бу гапи бутунлай мени ақлдан оздирди.
Яна индамадим. Нима ҳам дей ахир? Совчи юборган ўзи-ю, яна гапирган гапини қаранг. Жаҳлим чиқди. Албатта, қошларим чимирилиб, тумшуғим осилган бўлса керак.
— Ростдан сизга умуман ёқмадим, шекилли… — яна гапирди у.
Шунда «портладим»:
— Совчи юборган ўзингиз, учрашувга чақирган ҳам сиз! Яна нега ўзингизча мени ерга урмоқчи бўляпсиз?
— Совчи бўлиб аммам борган! Учрашувни ойим ташкил қилган!
— Унда сиз бу ерда нима қиляпсиз? Учрашувга ҳам бирортасини юбормабсиз-да!
— Жаҳлингиз чиқди, а? Бунга ҳаққингиз бор. Бахтли бўлишга ҳам ҳақлисиз. Шунинг учун ҳам сизга бор ҳақиқатни айтяпман. Ёлғон гапириб сизни алдамоқчи эмасман. Мен кўнгил қўйган қиз онамга ёқмади. Сиз эса ёқиб қолгансиз. Сизни бахтсиз қилмоқчи эмасман.
Унинг бу гаплари шу қадар таъсир қилдики… Шундоқ ҳам унинг келишган қадди-қоматига маҳлиё бўлгандим. Ўзини тутиши бутунлай ром этди. «Мен фақат сиз билан бахтли бўламан», дедим ичимда. Унга эса бир сўз демай ортимга қайтдим.
Бўлган воқеаларни уйдагиларга айтмадим. Назаримда, йигит ҳам оиласига ҳеч нарса демаган. Буни эса катталар «Сукут — розилик аломати», деб тушунишди. Тўйимиз тезлашиб кетди…
Биринчи макр
— Мен сизга бор ҳақиқатни айтганман. Сизга кўнглим йўқ, — тўйдан кейин ундан биринчи эшитган гапим шу бўлди. Музлаб кетдим. Демак, у тўйни рад этишимни истаган экан-да! Мен эса у ҳам қаршилик қилмади-ку, деб жим юраверибман. Қанақа хато қилиб қўйганимни энди тушундим. Биз бегоналардек яшардик. Мен келинлик вазифамни қандай ато этаётган бўлсам у ҳам шу даражада бажарарди: ишга кетаётиб мени дарсга ташлаб ўтади, қайтишида олиб келади ҳам. Ота-онамнинг ҳурматини жойига қўяди. Аммо ёлғиз қолганимизда қиё ҳам боқмайди. Бир ойни ана шу тарзда ўтказдим. Уни шунчалар яхши кўриб қолгандимки, кўриб турганим, бир хонадонда яшаётганим учун ҳам шукр қилардим. Лекин бу омонат ҳаёт бир куни дарз кетишини ҳам англаб турардим. «Бўлди, кетаман, ўзимни ҳам, уни ҳам қийнаб нима қиламан? У ўз севгани билан яшасин!», дердим гоҳида. Аммо ҳали чилласи ҳам чиқмаган келинман. Қай юз билан бораман уйга? Дардимни кимга айтишни ҳам билмайман. Ўйлаб-ўйлаб қайнонамга ёрилишга аҳд қилдим:
— Ойижон, мен уйга кетмоқчиман. Ўғлингизни ҳам, ўзимни ҳам бахтсиз қилиш ниятим йўқ. Ўша севган қизини олиб беринг…
Қайнонамнинг аввалига ранги оқарди. Кейин «ҳаммасидан хабарингиз борми?» дегандек ерга қаради. Охири тутила-тутила гап бошлади:
— Оила, никоҳ жуда муқаддас! Никоҳ аввал кўкда — аршда ўқилармиш. Кейин ерда ўқиларкан. Бу никоҳда на сизнинг, на менинг, на ўғлимнинг ҳиссаси бор? Асли бу Аллоҳнинг ихтиёри. Шундай экан, уни узишни эмас, мустаҳкамлашни ўйланг! Мен бекорга ўғлимнинг муҳаббатига қарши чиққаним йўқ. Суриштирдим, қизнинг ҳам, оиласининг ҳам ҳулқи яхши эмас. Шунинг учун ҳам рад этдим. Бўлмаса, қайси она фарзандини бахтсиз қилгиси келади. Яхшиси, сиз ўғлимнинг кўнглига йўл топишни ўйланг.
Давоми бор.
1-қисм
Талаба эдим. Ўқишим ҳали тугамаган бўлса-да, эшигимиздан келаётган совчилар ота-онамни ҳол-жонига қўймади.
— Бирортасини танла, ўшанга берамиз. Ёшинг ҳам йигирмадан ошди. Ёш бола эмассан, — деди онам ҳам қатъий.
— Ўқишим нима бўлади? — эр, рўзғор, ўқиш деб бир аҳволга тушиб қолган курсдош дугоналарим кўз ўнгимга келиб қўрқиб кетдим.
— Ўқитамиз, деётганлари жуда кўп! Сен учрашиб кўр. Юрагинг «жиз» этганига бераман!
Қайта-қайта айтилган бу гаплардан кейин совчи юборган йигитлар билан учрашиб кўра бошладим. Ўлай, агар бирортаси ёққан бўлса! Бирининг бўйи паст, бирининг эсими-ей! Бири довдир, бошқасининг кўзи «олма теради»… Ҳуллас, ҳаммасини рад этдим. Аммо биттаси…
— Энсангизни қотиришингиздан сизга ёқмадим, чоғи. Айни муддао! — деди бўйлари узун, худди мен севган актёр Фаррух Соиповга ўхшаб кетадиган йигит.
Аслида мен энсамни қотирмагандим. Аксинча, унинг бу қадар келишган эканлигини тасаввур қилмаганим учун бироз довдираб қолгандим. Гаплари эса баттар капалагимни учирди. Нима дейишни билмай жим туравердим.
— Йигитингиз борми? Менинг ҳам яхши кўрган қизим бор, — бу гапи бутунлай мени ақлдан оздирди.
Яна индамадим. Нима ҳам дей ахир? Совчи юборган ўзи-ю, яна гапирган гапини қаранг. Жаҳлим чиқди. Албатта, қошларим чимирилиб, тумшуғим осилган бўлса керак.
— Ростдан сизга умуман ёқмадим, шекилли… — яна гапирди у.
Шунда «портладим»:
— Совчи юборган ўзингиз, учрашувга чақирган ҳам сиз! Яна нега ўзингизча мени ерга урмоқчи бўляпсиз?
— Совчи бўлиб аммам борган! Учрашувни ойим ташкил қилган!
— Унда сиз бу ерда нима қиляпсиз? Учрашувга ҳам бирортасини юбормабсиз-да!
— Жаҳлингиз чиқди, а? Бунга ҳаққингиз бор. Бахтли бўлишга ҳам ҳақлисиз. Шунинг учун ҳам сизга бор ҳақиқатни айтяпман. Ёлғон гапириб сизни алдамоқчи эмасман. Мен кўнгил қўйган қиз онамга ёқмади. Сиз эса ёқиб қолгансиз. Сизни бахтсиз қилмоқчи эмасман.
Унинг бу гаплари шу қадар таъсир қилдики… Шундоқ ҳам унинг келишган қадди-қоматига маҳлиё бўлгандим. Ўзини тутиши бутунлай ром этди. «Мен фақат сиз билан бахтли бўламан», дедим ичимда. Унга эса бир сўз демай ортимга қайтдим.
Бўлган воқеаларни уйдагиларга айтмадим. Назаримда, йигит ҳам оиласига ҳеч нарса демаган. Буни эса катталар «Сукут — розилик аломати», деб тушунишди. Тўйимиз тезлашиб кетди…
Биринчи макр
— Мен сизга бор ҳақиқатни айтганман. Сизга кўнглим йўқ, — тўйдан кейин ундан биринчи эшитган гапим шу бўлди. Музлаб кетдим. Демак, у тўйни рад этишимни истаган экан-да! Мен эса у ҳам қаршилик қилмади-ку, деб жим юраверибман. Қанақа хато қилиб қўйганимни энди тушундим. Биз бегоналардек яшардик. Мен келинлик вазифамни қандай ато этаётган бўлсам у ҳам шу даражада бажарарди: ишга кетаётиб мени дарсга ташлаб ўтади, қайтишида олиб келади ҳам. Ота-онамнинг ҳурматини жойига қўяди. Аммо ёлғиз қолганимизда қиё ҳам боқмайди. Бир ойни ана шу тарзда ўтказдим. Уни шунчалар яхши кўриб қолгандимки, кўриб турганим, бир хонадонда яшаётганим учун ҳам шукр қилардим. Лекин бу омонат ҳаёт бир куни дарз кетишини ҳам англаб турардим. «Бўлди, кетаман, ўзимни ҳам, уни ҳам қийнаб нима қиламан? У ўз севгани билан яшасин!», дердим гоҳида. Аммо ҳали чилласи ҳам чиқмаган келинман. Қай юз билан бораман уйга? Дардимни кимга айтишни ҳам билмайман. Ўйлаб-ўйлаб қайнонамга ёрилишга аҳд қилдим:
— Ойижон, мен уйга кетмоқчиман. Ўғлингизни ҳам, ўзимни ҳам бахтсиз қилиш ниятим йўқ. Ўша севган қизини олиб беринг…
Қайнонамнинг аввалига ранги оқарди. Кейин «ҳаммасидан хабарингиз борми?» дегандек ерга қаради. Охири тутила-тутила гап бошлади:
— Оила, никоҳ жуда муқаддас! Никоҳ аввал кўкда — аршда ўқилармиш. Кейин ерда ўқиларкан. Бу никоҳда на сизнинг, на менинг, на ўғлимнинг ҳиссаси бор? Асли бу Аллоҳнинг ихтиёри. Шундай экан, уни узишни эмас, мустаҳкамлашни ўйланг! Мен бекорга ўғлимнинг муҳаббатига қарши чиққаним йўқ. Суриштирдим, қизнинг ҳам, оиласининг ҳам ҳулқи яхши эмас. Шунинг учун ҳам рад этдим. Бўлмаса, қайси она фарзандини бахтсиз қилгиси келади. Яхшиси, сиз ўғлимнинг кўнглига йўл топишни ўйланг.
Давоми бор.
📝«КЎНГИЛСИЗ ЭРИМНИ СЕВДИРА ОЛДИМ!»
2-қисм
Қандай қилиб? — юрагимда умид пайдо бўлди.
— Билмайман! Билсам, аллақачон ўзим амалга оширган бўлардим, — хўрсинди қайнонам.
Менинг яна кайфиятим тушди. Аммо изланишдан тўхтамадим. Ниҳоят йўлини топгандек бўлдим:
— Ойи, ўша қизнинг расми йўқми, уйда? Бир кўрай-чи, нимаси тортган экан?
— Йўқ. Аммо, телефонида бўлса керак…
Афсуски, эрим телефонини ҳеч қачон ёнидан қўймайди. Кечаси ётиғининг тагига қўйиб ухлайди. Аммо мен иложини қиламан! Демак, макр қўллайдиган вақт келди. Кечқурун телефонимнинг батареясини чиқариб, қопқоғини ёпиб қўйдим. Кейин эса эримга ялингандек дедим:
— Илтимос, телефонингиздан онамга қўнғироқ қилиб олсам майлими? Меники ўз-ўзидан ишламай қолди. Ёнмаяпти, — шундай дея телефонни кўрсатган бўлдим.
— Бемалол, — дея у киши телефонини тутқазди.
Мен ростдан ҳам онамга қўнғироқ қилдим ва суҳбатимизни қизигандек қилиб кўрсатиб, хонани тарк этдим. Чиқа солиб онам билан хайрлашдим-да, телефонни титкиладим. Топдим! Унинг кўнгил маликасини топдим!
Иккинчи макр
Расмларни томоша қилиб, билдимки, «бахтим тўсиғи» ўта замонавий қиз экан. У ҳақида фикрларимни тўлдириш учун «sms»ларга ҳам кирдим. «Асалим» деб сақланган рақамдан келган хабарлар бу ўша эканлигини тасдиқлади. Хабарлар рашкимни алангалатиб, юрагимни қовурдоқ қилаётган бўлса-да, сабр билан ўқидим: «Жоним, бугун учрашамизми? Жуда соғиндим ахир…», «Ҳаётим, сизни кутаман! Албатта келинг, ўпиб Асалингиз!»
— Касалингиз, деса тўғрироқ бўларди! — жаҳлим чиққанидан ўз-ўзидан гапира бошладим. Демак, эримга замонавий ва ширин гапириб «аврайдиган илонлар» ёқади.
Шу хулоса билан келиб, телефонни эгасига топширдим. Албатта, жим эмас:
— Раҳмат, Ёрижон! — дедим кўзларимни пирпиратиб. Кейин эса майин табасум ҳадя қилиб қайнонамнинг ёнига йўл олдим. «Ёрижон», бу сўз қаердан хаёлимга келди? Зап бопладим, лекин. Ҳайратдан ортимдан қара-а-аб қолди.
Бирдан кайфиятим кўтарилиб, қайнонамнинг ёнига тилла топгандек бўлиб бордим:
— Ойи, мен «анув»нинг расмини кўрдим. Ўта замонавий қиз экан. Агар қарши бўлмасангиз, мен ҳам са-а-а-л ўзгараман. Чунки илк учрашувимизда ҳам уйдагилар сипо кийин деб, қўйишмаганди. Кейин тўйдан буён фақат келин кийимда кўряпти.
— Майли, кўнглига йўл топсангиз бўлди.
Энди бемалол ҳаракат қилсам бўлади, дея эртаси куни узун сочларимни ёйганда чиройли турадиган қилиб у ёқ-бу ёғини кестирдим. Аммо узунлигини сақладим. Кийимни эса ўйламасам ҳам бўлади. Ўқишга қатнайман-ку, дея замонавий ва қулай кийимларни ҳам сепимга олдирганман. Сочимни чиройли қилдирганимни эримга сездирмадим. Одатдагидек йиғиб уйга келдим. Бироқ эртасига…
У киши машинасини кўчага чиқара бошлаганида тайёрлаб қўйган калтароқ ва чиройли костюм-юбкамни апил-тапил кийиб, сочимни тўғирлашга киришдим. Бўяниб, баланд пошнали туфлимни кийиб чиқарканман, қайнонам менга «зўр» дегандек ишора қилди. Ҳаяжонланаётган бўлсам-да, эримнинг ёнига бепарво чиқдим ва кўзимга қора кўзойнакни қўндириб, индамай машинага ўтирдим. Эрим бақадек анқайиб қолди. Шу пайтгача келинчаклар кийимида, сипо ҳолда кўргани учун мени таниёлмай қолганди. Мен ҳам то ўқишимга етгунча писанд қилмагандек юзимни ташқарига буриб, бир сўз демадим.
Учинчи макр
Эртаси куни тор шим ва узун кофта кийдим. Туфлим, сумкам ва кўзойнагимнинг гардиши оппоқ. Чаккамга ҳам оппоқ гули сочтўғноғич қўндирдим. Эрим яна бир бор анқайиб қаради. Дарсдан келиб ҳам айёрликда давом этдим. Қулоқларимга «наушник» тақиб ўзимни тинмай ким биландир гаплашаётган қилиб кўрсатдим. Ора-сира ноз ҳам қилиб қўйдим. Ҳийлаларим бир ҳафтадан нарига ўтмади. Кийинаман, десам ҳар куни ишга шошадиган эрим хонадан чиқмайди.
— Мен ҳозир чиқаман, машинангизни қиздириб туринг, — дедим охири чидолмай.
— Бугун нима киймоқчисиз, шуни билмоқчиман? — деди у тунд оҳангда.
— Мана бу кўйлакчамни! Қаранг, қанақа чиройли… — атай калта кўйлагимни кўз-кўз қилиб, ўзимни қувноқ кўрсатиб дедим. Кейин эса нишонга тегадиган қилиб қўшиб қўйдим. — Ўқишимдагилар йиқилиб тушади!
Давоми бор.
2-қисм
Қандай қилиб? — юрагимда умид пайдо бўлди.
— Билмайман! Билсам, аллақачон ўзим амалга оширган бўлардим, — хўрсинди қайнонам.
Менинг яна кайфиятим тушди. Аммо изланишдан тўхтамадим. Ниҳоят йўлини топгандек бўлдим:
— Ойи, ўша қизнинг расми йўқми, уйда? Бир кўрай-чи, нимаси тортган экан?
— Йўқ. Аммо, телефонида бўлса керак…
Афсуски, эрим телефонини ҳеч қачон ёнидан қўймайди. Кечаси ётиғининг тагига қўйиб ухлайди. Аммо мен иложини қиламан! Демак, макр қўллайдиган вақт келди. Кечқурун телефонимнинг батареясини чиқариб, қопқоғини ёпиб қўйдим. Кейин эса эримга ялингандек дедим:
— Илтимос, телефонингиздан онамга қўнғироқ қилиб олсам майлими? Меники ўз-ўзидан ишламай қолди. Ёнмаяпти, — шундай дея телефонни кўрсатган бўлдим.
— Бемалол, — дея у киши телефонини тутқазди.
Мен ростдан ҳам онамга қўнғироқ қилдим ва суҳбатимизни қизигандек қилиб кўрсатиб, хонани тарк этдим. Чиқа солиб онам билан хайрлашдим-да, телефонни титкиладим. Топдим! Унинг кўнгил маликасини топдим!
Иккинчи макр
Расмларни томоша қилиб, билдимки, «бахтим тўсиғи» ўта замонавий қиз экан. У ҳақида фикрларимни тўлдириш учун «sms»ларга ҳам кирдим. «Асалим» деб сақланган рақамдан келган хабарлар бу ўша эканлигини тасдиқлади. Хабарлар рашкимни алангалатиб, юрагимни қовурдоқ қилаётган бўлса-да, сабр билан ўқидим: «Жоним, бугун учрашамизми? Жуда соғиндим ахир…», «Ҳаётим, сизни кутаман! Албатта келинг, ўпиб Асалингиз!»
— Касалингиз, деса тўғрироқ бўларди! — жаҳлим чиққанидан ўз-ўзидан гапира бошладим. Демак, эримга замонавий ва ширин гапириб «аврайдиган илонлар» ёқади.
Шу хулоса билан келиб, телефонни эгасига топширдим. Албатта, жим эмас:
— Раҳмат, Ёрижон! — дедим кўзларимни пирпиратиб. Кейин эса майин табасум ҳадя қилиб қайнонамнинг ёнига йўл олдим. «Ёрижон», бу сўз қаердан хаёлимга келди? Зап бопладим, лекин. Ҳайратдан ортимдан қара-а-аб қолди.
Бирдан кайфиятим кўтарилиб, қайнонамнинг ёнига тилла топгандек бўлиб бордим:
— Ойи, мен «анув»нинг расмини кўрдим. Ўта замонавий қиз экан. Агар қарши бўлмасангиз, мен ҳам са-а-а-л ўзгараман. Чунки илк учрашувимизда ҳам уйдагилар сипо кийин деб, қўйишмаганди. Кейин тўйдан буён фақат келин кийимда кўряпти.
— Майли, кўнглига йўл топсангиз бўлди.
Энди бемалол ҳаракат қилсам бўлади, дея эртаси куни узун сочларимни ёйганда чиройли турадиган қилиб у ёқ-бу ёғини кестирдим. Аммо узунлигини сақладим. Кийимни эса ўйламасам ҳам бўлади. Ўқишга қатнайман-ку, дея замонавий ва қулай кийимларни ҳам сепимга олдирганман. Сочимни чиройли қилдирганимни эримга сездирмадим. Одатдагидек йиғиб уйга келдим. Бироқ эртасига…
У киши машинасини кўчага чиқара бошлаганида тайёрлаб қўйган калтароқ ва чиройли костюм-юбкамни апил-тапил кийиб, сочимни тўғирлашга киришдим. Бўяниб, баланд пошнали туфлимни кийиб чиқарканман, қайнонам менга «зўр» дегандек ишора қилди. Ҳаяжонланаётган бўлсам-да, эримнинг ёнига бепарво чиқдим ва кўзимга қора кўзойнакни қўндириб, индамай машинага ўтирдим. Эрим бақадек анқайиб қолди. Шу пайтгача келинчаклар кийимида, сипо ҳолда кўргани учун мени таниёлмай қолганди. Мен ҳам то ўқишимга етгунча писанд қилмагандек юзимни ташқарига буриб, бир сўз демадим.
Учинчи макр
Эртаси куни тор шим ва узун кофта кийдим. Туфлим, сумкам ва кўзойнагимнинг гардиши оппоқ. Чаккамга ҳам оппоқ гули сочтўғноғич қўндирдим. Эрим яна бир бор анқайиб қаради. Дарсдан келиб ҳам айёрликда давом этдим. Қулоқларимга «наушник» тақиб ўзимни тинмай ким биландир гаплашаётган қилиб кўрсатдим. Ора-сира ноз ҳам қилиб қўйдим. Ҳийлаларим бир ҳафтадан нарига ўтмади. Кийинаман, десам ҳар куни ишга шошадиган эрим хонадан чиқмайди.
— Мен ҳозир чиқаман, машинангизни қиздириб туринг, — дедим охири чидолмай.
— Бугун нима киймоқчисиз, шуни билмоқчиман? — деди у тунд оҳангда.
— Мана бу кўйлакчамни! Қаранг, қанақа чиройли… — атай калта кўйлагимни кўз-кўз қилиб, ўзимни қувноқ кўрсатиб дедим. Кейин эса нишонга тегадиган қилиб қўшиб қўйдим. — Ўқишимдагилар йиқилиб тушади!
Давоми бор.
📝«КЎНГИЛСИЗ ЭРИМНИ СЕВДИРА ОЛДИМ!»
3-қисм
Айнан ким? — баттар бўзрайди у.
— Ҳеч ким! — мен ҳам худи сири ошкор бўлган кишидек ўзимни жаҳли чиққан қилиб кўрсатдим. — Чиқинг, мен кийинишим керак. Дарсга кеч қоляпман.
— Кимга бунчалик чиройли кўринмоқчисиз? Уялмай кийинаверинг, эрингизман-ку!
Рашк қилаётганидан қувониб кетганимни сездирмаслик учун қовоғимни осиб дедим:
— Эриммассиз! Шунинг учун сизнинг ёнингизда кийинмайман!
Бу гапимдан сўнг у жаҳл билан эшикни тарақлатиб очиб чиқиб кетди. Мен нима қилишни билмай қолдим. Лекин «ўйин»ни шу ерда тўхтатиб қўёлмасдим. Ахир, у киши эндигина мени рашк қилишни бошлади. Шу хаёлда ҳалиги кўйлакни кийиб, сочларимни чиройли қилиб турмакладим. Албатта, ўзимни бепаво тутганча у киши билан дарсга келдим. Энди машинадан тушаётганимда менга қарамасдан туриб, ортимдан деди:
— Агар ортингиздан бирортаси юрганини сезсам, ўлдираман!
Наҳот, шу менинг эрим?! Қийқириб юборай дедим. Лекин бу мумкин эмас. Ўзимни парвойи-палак тутиб дарсга йўл олдим.
Албатта уйда ҳам ўзимни эркин тутиб, шўх-шодон юрардим. Бу эса у кишига баттар таъсир қилди. Ўша куни кечаси энди ухламоқчи бўлганимда ёнимга келди. Мен эса гўёки, келганини сезмагандек жойимни тўғирлай бошладим. Бундан жаҳли чиққан эрим икки елкамдан тутиб, силтаб мени ўзига қаратди:
— Айтиб қўяй, мендан бошқа ҳеч бир одам сизга бармоғини ҳам теккиза олмайди! Ҳатто, гапира олмайди, ҳам!
— Афсуски, сизам теккиза олмайсиз, Ёрижон! — дедим кесатиб ва силтаниб унинг бақувват қўлларидан чиқдим-да, каравотга чўзилдим.
Кутилмаганда у ҳам «тап» этиб ўзини ёнимга ташлади-да, кўзларимга тик қараб деди:
— Теккиза оламан! Чунки эрингизман!
— Энди эсингизга тушдими? — пичингда давом этдим.
— Энди бир умр эсимда бўлади! Ўлиб ҳам қутила олмайсиз мендан, Ёрижон! — деди у менга яқинлашиб.
— «Ёрижон» — менинг гапим. Сиз айтманг! — ҳаяжон, қувонч ва уятдан кўзларимни қаерга олиб қочишни билмасдим.
— Айтаман! Энди ҳар куни айтаман! Сиз ҳам айтасиз, қайта-қайта айтаверасиз. Қани, битта Ёрижон денг-чи?..
Ўша тундан буён бир-биримизга Ёрижонмиз. Яқинда сафимиз кенгайиб, Болажон ҳам қўшилиши кутиляпти…
ТАМОМ
3-қисм
Айнан ким? — баттар бўзрайди у.
— Ҳеч ким! — мен ҳам худи сири ошкор бўлган кишидек ўзимни жаҳли чиққан қилиб кўрсатдим. — Чиқинг, мен кийинишим керак. Дарсга кеч қоляпман.
— Кимга бунчалик чиройли кўринмоқчисиз? Уялмай кийинаверинг, эрингизман-ку!
Рашк қилаётганидан қувониб кетганимни сездирмаслик учун қовоғимни осиб дедим:
— Эриммассиз! Шунинг учун сизнинг ёнингизда кийинмайман!
Бу гапимдан сўнг у жаҳл билан эшикни тарақлатиб очиб чиқиб кетди. Мен нима қилишни билмай қолдим. Лекин «ўйин»ни шу ерда тўхтатиб қўёлмасдим. Ахир, у киши эндигина мени рашк қилишни бошлади. Шу хаёлда ҳалиги кўйлакни кийиб, сочларимни чиройли қилиб турмакладим. Албатта, ўзимни бепаво тутганча у киши билан дарсга келдим. Энди машинадан тушаётганимда менга қарамасдан туриб, ортимдан деди:
— Агар ортингиздан бирортаси юрганини сезсам, ўлдираман!
Наҳот, шу менинг эрим?! Қийқириб юборай дедим. Лекин бу мумкин эмас. Ўзимни парвойи-палак тутиб дарсга йўл олдим.
Албатта уйда ҳам ўзимни эркин тутиб, шўх-шодон юрардим. Бу эса у кишига баттар таъсир қилди. Ўша куни кечаси энди ухламоқчи бўлганимда ёнимга келди. Мен эса гўёки, келганини сезмагандек жойимни тўғирлай бошладим. Бундан жаҳли чиққан эрим икки елкамдан тутиб, силтаб мени ўзига қаратди:
— Айтиб қўяй, мендан бошқа ҳеч бир одам сизга бармоғини ҳам теккиза олмайди! Ҳатто, гапира олмайди, ҳам!
— Афсуски, сизам теккиза олмайсиз, Ёрижон! — дедим кесатиб ва силтаниб унинг бақувват қўлларидан чиқдим-да, каравотга чўзилдим.
Кутилмаганда у ҳам «тап» этиб ўзини ёнимга ташлади-да, кўзларимга тик қараб деди:
— Теккиза оламан! Чунки эрингизман!
— Энди эсингизга тушдими? — пичингда давом этдим.
— Энди бир умр эсимда бўлади! Ўлиб ҳам қутила олмайсиз мендан, Ёрижон! — деди у менга яқинлашиб.
— «Ёрижон» — менинг гапим. Сиз айтманг! — ҳаяжон, қувонч ва уятдан кўзларимни қаерга олиб қочишни билмасдим.
— Айтаман! Энди ҳар куни айтаман! Сиз ҳам айтасиз, қайта-қайта айтаверасиз. Қани, битта Ёрижон денг-чи?..
Ўша тундан буён бир-биримизга Ёрижонмиз. Яқинда сафимиз кенгайиб, Болажон ҳам қўшилиши кутиляпти…
ТАМОМ
❤️ Сирлашамиз!
Сен албатта бахтли буласан, синглим!!!
Нега ғамгинсан, синглим???
Нега кўзларингда мунг бор, адоғсиз дард яширин хумор кўзларингда...???
Нега руҳинг синиқ қадамларинг оғир, нигоҳларинг зардали?
Нега пинҳона аччиқ кўз ёш тўкасан...???
Эҳ, синглим менинг...
- Мени эъзозлайдиган , эркаликларимни кўтарадиган, менга чексиз меҳр ва эътиборини туҳфа қиладиган инсоним йўқ...- дея нолияпсанми?
- Ардоқлагувчим, қадрлагувчим йўқ - дея нолишнамо қилаяпсанми?
Худди-ки, назарингда бу ҳаётда сендан омадсизроқ, кўнгли синиқ бахтсиз одам йўқдек туюлаяптими?
❗️Ноумид бўлма!
Сенга аталган Бахт остонангда пайдо бўладиган кун яқин...
Умидсизлик тумани кўзингни хира қилмасин, ишон тоълеинга
ишон тақдиринга.
Шунчаки, юрагинг эшигини қиялаб очиб қўй, метин қулф билан тамбалаб ташлама!
Сенинг чеҳранга табассум бағишлайдиган, юрагинга шодлик, қувонч олиб кирадиган , сенинг кўнглинг осойишталиги учун ўзини бахшида этадиган инсон ҳали ташриф буюради...
Қалб дарчасини тамбалама! Уни тақиллатгувчиларнинг ҳаммаси ҳам сенинг юрагинга жароҳат етказишни, озор беришни ният қилавермайди...
❗️Ишон, уларнинг ичида сенинг ҳақиқий Бахтинг борлигига..
Ҳали шундай кун келади...Бахтинг эгаси юрагинг эшигини беозоргина чертади...
Фақат, сен юзингда табассум билан уни қарши ол, қўлидан тут ва адоғсиз хуррамлик боғига, Муҳаббат ошёнига биргаликда сайр қилгин...
❗️Унга ўз садоқатингни, чексиз меҳрингни бахшида эт...
Фақатгина, юрак сезгинг билан, нозик таъбинг ва ҳушёр ҳис-туйғуларинг билан ўша сенинг Бахтинг эканлигини англасанг бўлди...
Мен эса сенга фақат Бахт тилайман, гўзаллик ва назокатда тенги йўқ, синглим!!!
Сен албатта бахтли буласан, синглим!!!
Нега ғамгинсан, синглим???
Нега кўзларингда мунг бор, адоғсиз дард яширин хумор кўзларингда...???
Нега руҳинг синиқ қадамларинг оғир, нигоҳларинг зардали?
Нега пинҳона аччиқ кўз ёш тўкасан...???
Эҳ, синглим менинг...
- Мени эъзозлайдиган , эркаликларимни кўтарадиган, менга чексиз меҳр ва эътиборини туҳфа қиладиган инсоним йўқ...- дея нолияпсанми?
- Ардоқлагувчим, қадрлагувчим йўқ - дея нолишнамо қилаяпсанми?
Худди-ки, назарингда бу ҳаётда сендан омадсизроқ, кўнгли синиқ бахтсиз одам йўқдек туюлаяптими?
❗️Ноумид бўлма!
Сенга аталган Бахт остонангда пайдо бўладиган кун яқин...
Умидсизлик тумани кўзингни хира қилмасин, ишон тоълеинга
ишон тақдиринга.
Шунчаки, юрагинг эшигини қиялаб очиб қўй, метин қулф билан тамбалаб ташлама!
Сенинг чеҳранга табассум бағишлайдиган, юрагинга шодлик, қувонч олиб кирадиган , сенинг кўнглинг осойишталиги учун ўзини бахшида этадиган инсон ҳали ташриф буюради...
Қалб дарчасини тамбалама! Уни тақиллатгувчиларнинг ҳаммаси ҳам сенинг юрагинга жароҳат етказишни, озор беришни ният қилавермайди...
❗️Ишон, уларнинг ичида сенинг ҳақиқий Бахтинг борлигига..
Ҳали шундай кун келади...Бахтинг эгаси юрагинг эшигини беозоргина чертади...
Фақат, сен юзингда табассум билан уни қарши ол, қўлидан тут ва адоғсиз хуррамлик боғига, Муҳаббат ошёнига биргаликда сайр қилгин...
❗️Унга ўз садоқатингни, чексиз меҳрингни бахшида эт...
Фақатгина, юрак сезгинг билан, нозик таъбинг ва ҳушёр ҳис-туйғуларинг билан ўша сенинг Бахтинг эканлигини англасанг бўлди...
Мен эса сенга фақат Бахт тилайман, гўзаллик ва назокатда тенги йўқ, синглим!!!
🌙 Арафа Муборак бўлсин!
Яқинларим Қадрдонларим!!! ♥️
Ассаламу алайкум ва рохматуллоҳи баракатуҳ
Шу кунларга сиз ва бизларни соғ➖саломат етказган Аллоҳ таолога ҳамду➖санолар бўлсин!!!
Кейинги йил ушбу муборак кунларда ҳам бир➖биримизни Арафа куни ва Қуръбон ҳайити билан табриклашни Аллоҳ барчамизга насиб қилсин!!! 🤲
Яқин инсонларингизни арафа куни билан табриклаб қўйинг!!!🫶
Яқинларим Қадрдонларим!!! ♥️
Ассаламу алайкум ва рохматуллоҳи баракатуҳ
Шу кунларга сиз ва бизларни соғ➖саломат етказган Аллоҳ таолога ҳамду➖санолар бўлсин!!!
Кейинги йил ушбу муборак кунларда ҳам бир➖биримизни Арафа куни ва Қуръбон ҳайити билан табриклашни Аллоҳ барчамизга насиб қилсин!!! 🤲
Яқин инсонларингизни арафа куни билан табриклаб қўйинг!!!🫶
🕋 ҚУРБОН ХАЙИТ
БАЙРАМИНГИЗ МУБОРАК
Аллоҳ хонадонингизга нур. Дардингизга хузур. Оилангизга бахт саодат. Хидоятли чиройли умр. Ишингизга омад. Қӯлингизга халол даромад. Яқинларингизга қувонч. Бир биримизга ишонч. Дастурхонингизга барокат ато этсин. Аллоҳим сизни ўзига яқин бандалари қаторида кӯришлиги насиб рӯзи айласин🤲
@Barno_Otinoyimiz🌹
БАЙРАМИНГИЗ МУБОРАК
Аллоҳ хонадонингизга нур. Дардингизга хузур. Оилангизга бахт саодат. Хидоятли чиройли умр. Ишингизга омад. Қӯлингизга халол даромад. Яқинларингизга қувонч. Бир биримизга ишонч. Дастурхонингизга барокат ато этсин. Аллоҳим сизни ўзига яқин бандалари қаторида кӯришлиги насиб рӯзи айласин🤲
@Barno_Otinoyimiz🌹
ҚИЗИДАН ПАНД ЕГАН ОНА...
Рима хола куз ёшларини артган холда юраги санчиб, чап кули билан юрагини тутди. Бечора кекса аёлга нотаниш инсонлар рахми келиб уйларига киритишди. Биргина юпин халатида, оёгида шиппаги билан уз иссик уйидан, туккан кизидан кочиб келганди.
-- Сен менга она эмассан, йукол уйдан, кари ялмогиз, ёвуз илон!- дея бакириб уйдан уз онасини кувиб чикарди Васила.
Рима хола том оркадан кочаётиб, куп маротаба сирпаниб йикилиб тушди. Шунда хам тез урнидан туриб, мехрсиз кизидан, ун саккизга кирган виждонсиз набирасидан узокрокка кочишга харакат киларди.
-- Агар пулингизни бунчалик кизгонмаганингизда сизга хеч ким тегмасди!- дея кетидан бакирарди набираси Руслан.
Рима холага бунака карши чикишлар кизиникига кучиб келишгач бошланди. Васила фирмада ишларди. Доим ишдан келгач, асабий холда овкатланар ва уз хонасига эшикни каттик ёпган холда кириб кетарди. Рима хола эса куз ёшларини артиб, бирор суз айтишга чогланолмасдан ошхонани йигиштириб уша ерда эрмак учун пайпок тукиб овунарди. Кейин уйга набираси келар, Буви салом дейишни урнига Егулик бирор нарса беринг дея купол тарзда бакирарди.
Охирги марта Васила Рима холани качон она деганини эслолмайди хам. Нима учун кизи ва севикли набираси билан бунака орага совукчилик тушди? Нега кондошлар уртасида куринмас ёвуз девор пайдо булди? Рима хола эри билан бу вазият хакида гаплашолмасди. Чунки эри бирданига:
-- Кишлокдан бу ерга кучиб келишни хожати йук эди. Мазза килиб узимиз хохлаганимиздек яшайверардик.- дея бир марта гапирганди хам.
Рима холанинг турмуш уртоги уйда кам буларди. Бир кун уйда уч кун коровллик ишида ишларди. Буш кунлари ёки зовурдан балик овлаш учун кетар ёки булмаса гаражда эски машинасини у ер бу ерларини ремонти билан вактни утказарди. Узи хам жуда кам гап инсон эди. Афгон урушида контузия булиб кулоклари огир эшитадиган булиб колганди. Агар асабийлашиб колса умуман мазаси кочиб гапиролмай коларди. Рима хола уни госпиталда ётган пайтида холидан хабар олиб юрар, ва икковлари уртасида севги хиси уйгониб согайиб кетгач турмуш куришди. Куп вакт уларни фарзанди булмади. Бу такдирдан дея умидини узишмади. Нихоят узок кутилган кизалоги тугилди. Унга Васила деб исм куйишди. Жуда чиройли кузлари кум кук фариштадек эди. Факат у сал нимжонрок булгани учун куп ташвишга куяр факат сара егуликлар билан озиклантиришарди. Мактабни битириб олийгохга укишга кириб талаба булганида, кимматбахо такинчоклар, кийим кечаклар олиб бериб куп эркалатишарди.
Кизининг яхши кийиниб еб ичиши ва укиши учун айникса онаси куп харакат килди. Уч жойда ишларди. Мактаб ва богчани полини ювиб келгач, тунги сменада мехрибонлик уйида навбатчиликда турарди. Мехрибонлик уйидаги мехрга зор болалар Рима она деб мурожаат килишарди.
Качон кизини юкотди экан? Балким мехрибонлик уйидаги етим болаларга купрок мехр бериб уз кизини айириб куйдими? Кизини кимматбахо совгалар билан эркалатиб, калбига йул топишга улгура олмаганмикан? Маълумотга эга булмаган Рима хола уз хаётини бирма бир токчага тахлаб куйиб карасаки, кизига тарбия беришга унутиб куйибди. Оиласи рузгори ва узок кутилган кизи учун кулидан келганча харакат килиб яшади.
Васила эса ота онаси билан факат битта мавзуда, яъни пул , бойлик мавзусида сухбатлашарди. Овкатланиш учун, квартирани пули ва яхши кийим кечаклар, телефон хакида сухбатлашарди. Василани турмуш уртоги вахтада ишларди, яхши пул олса хам унга камлик киларди. Васила доим ота онасини кизганчикликда айбларди. Лекин ота онаси деярли нафака пулларини барчасини кизига берарди.......
Рима хола куз ёшларини артган холда юраги санчиб, чап кули билан юрагини тутди. Бечора кекса аёлга нотаниш инсонлар рахми келиб уйларига киритишди. Биргина юпин халатида, оёгида шиппаги билан уз иссик уйидан, туккан кизидан кочиб келганди.
-- Сен менга она эмассан, йукол уйдан, кари ялмогиз, ёвуз илон!- дея бакириб уйдан уз онасини кувиб чикарди Васила.
Рима хола том оркадан кочаётиб, куп маротаба сирпаниб йикилиб тушди. Шунда хам тез урнидан туриб, мехрсиз кизидан, ун саккизга кирган виждонсиз набирасидан узокрокка кочишга харакат киларди.
-- Агар пулингизни бунчалик кизгонмаганингизда сизга хеч ким тегмасди!- дея кетидан бакирарди набираси Руслан.
Рима холага бунака карши чикишлар кизиникига кучиб келишгач бошланди. Васила фирмада ишларди. Доим ишдан келгач, асабий холда овкатланар ва уз хонасига эшикни каттик ёпган холда кириб кетарди. Рима хола эса куз ёшларини артиб, бирор суз айтишга чогланолмасдан ошхонани йигиштириб уша ерда эрмак учун пайпок тукиб овунарди. Кейин уйга набираси келар, Буви салом дейишни урнига Егулик бирор нарса беринг дея купол тарзда бакирарди.
Охирги марта Васила Рима холани качон она деганини эслолмайди хам. Нима учун кизи ва севикли набираси билан бунака орага совукчилик тушди? Нега кондошлар уртасида куринмас ёвуз девор пайдо булди? Рима хола эри билан бу вазият хакида гаплашолмасди. Чунки эри бирданига:
-- Кишлокдан бу ерга кучиб келишни хожати йук эди. Мазза килиб узимиз хохлаганимиздек яшайверардик.- дея бир марта гапирганди хам.
Рима холанинг турмуш уртоги уйда кам буларди. Бир кун уйда уч кун коровллик ишида ишларди. Буш кунлари ёки зовурдан балик овлаш учун кетар ёки булмаса гаражда эски машинасини у ер бу ерларини ремонти билан вактни утказарди. Узи хам жуда кам гап инсон эди. Афгон урушида контузия булиб кулоклари огир эшитадиган булиб колганди. Агар асабийлашиб колса умуман мазаси кочиб гапиролмай коларди. Рима хола уни госпиталда ётган пайтида холидан хабар олиб юрар, ва икковлари уртасида севги хиси уйгониб согайиб кетгач турмуш куришди. Куп вакт уларни фарзанди булмади. Бу такдирдан дея умидини узишмади. Нихоят узок кутилган кизалоги тугилди. Унга Васила деб исм куйишди. Жуда чиройли кузлари кум кук фариштадек эди. Факат у сал нимжонрок булгани учун куп ташвишга куяр факат сара егуликлар билан озиклантиришарди. Мактабни битириб олийгохга укишга кириб талаба булганида, кимматбахо такинчоклар, кийим кечаклар олиб бериб куп эркалатишарди.
Кизининг яхши кийиниб еб ичиши ва укиши учун айникса онаси куп харакат килди. Уч жойда ишларди. Мактаб ва богчани полини ювиб келгач, тунги сменада мехрибонлик уйида навбатчиликда турарди. Мехрибонлик уйидаги мехрга зор болалар Рима она деб мурожаат килишарди.
Качон кизини юкотди экан? Балким мехрибонлик уйидаги етим болаларга купрок мехр бериб уз кизини айириб куйдими? Кизини кимматбахо совгалар билан эркалатиб, калбига йул топишга улгура олмаганмикан? Маълумотга эга булмаган Рима хола уз хаётини бирма бир токчага тахлаб куйиб карасаки, кизига тарбия беришга унутиб куйибди. Оиласи рузгори ва узок кутилган кизи учун кулидан келганча харакат килиб яшади.
Васила эса ота онаси билан факат битта мавзуда, яъни пул , бойлик мавзусида сухбатлашарди. Овкатланиш учун, квартирани пули ва яхши кийим кечаклар, телефон хакида сухбатлашарди. Василани турмуш уртоги вахтада ишларди, яхши пул олса хам унга камлик киларди. Васила доим ота онасини кизганчикликда айбларди. Лекин ота онаси деярли нафака пулларини барчасини кизига берарди.......
Кунлардан бирида Васила онасини тамоман нокулай вазитга солиб куйди. Угли Русланга дублёнка олиб бериш керак эканлигини айтиб пул сурайди онасидан. Угли олийгохда укирди.
-- Кизим, боримизни бердим, бу озрок йигиб куйган пул отанг иккаламизни улимлик пулимиз.
Кексайиб колдик, кутилмаганда улиб колсак сизларга огирлигимиз тушмасин деб йигиб утирибман!- дея кизига бокди.
Кутилмаганда Васила онасини юзига тарсаки тортиб юборди. Зарбадан оркага караб бироз юриб кетган Рима хола кизининг кимматбахо вазасини тушириб юборди. Ваза албатта чил чил булиб синиб кетди. Шунда кизи онасини яна бир тарсаки билан сийлади. Рима хола бу холдан дахшатга тушиб, чикиш эшигидан ташкарига отилиб чикди. Боши айланиб шу ерда йикилиб , зиналардан пастга караб юмалаб кетди.
Эх бечора Рима хола...хаётни каерида адашдингиз? Нега ёлгизгина кизингиз сизга кул кутарди? деган савол бергим келди. Хали олдинда то улимигача яна канака нохушликлар кутиб турибди экан деган саволга факат ёлгиз Худо жавоб бериши мумкин, бандаси эртага нима булишини билмайди...
Куркиб колган, уст боши кир булиб кетган, йикилиш натижасида аъзои бадани кукариб , шилиниб кетган кекса Рима холани ховлили уйда яшовчи кушнилар караб гамхурлик килишди. Кейин уйидаги хонасини ижарага берувчи уй эгаси , Рима холани яшаш учун уйидан жой берди. Ижарачи Рима холага тарихини билгач, унга рахми келиб кулгули ижара пул эвазига куйди. Кулгули деганим, номига пул тулашдир.
Рима хола, кизининг уйидан бир неча куча узокликдан ижарада яшай бошлади. Баъзида бекатда набираси Руслан билан рубару келиб коларди. У бувисини курган захотиёк бурилиб нари кетарди. Баьзида эса турмуш уртоги билан магазинда дуч келиб коларди. Бир неча ой куришишмади, бир бирини согинишганди. Бобо анча чукиб , кадди бироз букчайиб колганди. У хар сафар сут ва буханка нон сотиб оларди. Учрашганда иккаласи бир чеккага утиб сухбатлашишар, яна бирортаси уларни бирга куриб колиб кизига айтиб беришидан хадиксираб хам куйишарди. Агар бобони хам кизи уйдан хайдаб юборса кайтиб уйга куймаслиги аник эди.
-- Кишлокдаги уйимизни бекор сотиб келган эканмиз кампир. Бу ахволимиз нимаси энди. Айтмокчи бугун кандай кун биласанми? Биз турмуш курганимизга кирк йил тулди. Узига хос юбилейимиз бугун.- дея шивирлаган овозда бобой сузларди.
Озик овкат магазинини ташкари бурчагида, кекса дарахт тагида чол кампир узок сухбатлашиб утиришди. Улар бир бирларини кулларини ушлашиб, кузларидан дув дув ёш окарди. Аммо буни хеч ким пайкамасди. Уз ишлари ва ташвишлари билан шошилиб у ёкдан бу ёкка утиб кетишарди. Кизини уйидан кувилганига хам мана бугун роппа роса бир йил утибди. Рима хола сахий ва мехрибон одамларнинг уйларида ижарачи асосида яшашга урганиб хам колганди. Шиш ва кукаришлар тузалиб кетганди. Аммо кизидан кунгли колиб хафа булганлиги калбида, юрагида огир тошдек турарди. Хеч хам уша кувилган кунни унитолмасди.
Рима холани пешонаси шунчалик шур эканми, унинг хаётида навбатдаги бахтсиз ходиса руй берди. Бечорага шунча гам ташвишлар каммиди...
Бир куни Рима хола кулбасида утирганда эшиги таккиллаб колади. Эшикни очса рупарада бир ёш милиция ходими турарди. У бекорга келмаганди, шум хабар олиб келганди. Рима холанинг турмуш уртоги вафот этганлигини айтди. Уша афгон урушида контузия булиб госпиталда ётганда узи гамхурлик килган ва кейинги хаётида бир бурда нонини булишиб еган эри улганлигини эшитиб каттик гамга ботди. Унинг каноти, шунча йиллик вафодор ёри, кизини бирга усиб улгайтирган кишиси йук энди. Бир йил олдин уларни золим хаёт тугрироги туккан кизи ажратиб куйганди. Бу жудолик Рима холага жуда огир ботди. Эрининг юраги купдан бери безовта килар, уни устига чол кампирнинг бир биридан айрилиши яъни Рима холанинг уйдан хайдалиши хам ёмон таъсир килганди. Шу учун юраги куторолмаган. Рима хола уксиб йиглаб колди. Суянчигидан айрилиб колганди. Бошидан румолини чангаллаб юзига куйиб йиглар, энди бу хаётда яшашдан маъно йуклигини хаёлидан утказарди. Уша шум хабарни олиб келган милиция ходими, шу худудни нозири экан. Бироз Рима холани ёнида утириб унга далда булиб овутишга харакат килди.......
-- Кизим, боримизни бердим, бу озрок йигиб куйган пул отанг иккаламизни улимлик пулимиз.
Кексайиб колдик, кутилмаганда улиб колсак сизларга огирлигимиз тушмасин деб йигиб утирибман!- дея кизига бокди.
Кутилмаганда Васила онасини юзига тарсаки тортиб юборди. Зарбадан оркага караб бироз юриб кетган Рима хола кизининг кимматбахо вазасини тушириб юборди. Ваза албатта чил чил булиб синиб кетди. Шунда кизи онасини яна бир тарсаки билан сийлади. Рима хола бу холдан дахшатга тушиб, чикиш эшигидан ташкарига отилиб чикди. Боши айланиб шу ерда йикилиб , зиналардан пастга караб юмалаб кетди.
Эх бечора Рима хола...хаётни каерида адашдингиз? Нега ёлгизгина кизингиз сизга кул кутарди? деган савол бергим келди. Хали олдинда то улимигача яна канака нохушликлар кутиб турибди экан деган саволга факат ёлгиз Худо жавоб бериши мумкин, бандаси эртага нима булишини билмайди...
Куркиб колган, уст боши кир булиб кетган, йикилиш натижасида аъзои бадани кукариб , шилиниб кетган кекса Рима холани ховлили уйда яшовчи кушнилар караб гамхурлик килишди. Кейин уйидаги хонасини ижарага берувчи уй эгаси , Рима холани яшаш учун уйидан жой берди. Ижарачи Рима холага тарихини билгач, унга рахми келиб кулгули ижара пул эвазига куйди. Кулгули деганим, номига пул тулашдир.
Рима хола, кизининг уйидан бир неча куча узокликдан ижарада яшай бошлади. Баъзида бекатда набираси Руслан билан рубару келиб коларди. У бувисини курган захотиёк бурилиб нари кетарди. Баьзида эса турмуш уртоги билан магазинда дуч келиб коларди. Бир неча ой куришишмади, бир бирини согинишганди. Бобо анча чукиб , кадди бироз букчайиб колганди. У хар сафар сут ва буханка нон сотиб оларди. Учрашганда иккаласи бир чеккага утиб сухбатлашишар, яна бирортаси уларни бирга куриб колиб кизига айтиб беришидан хадиксираб хам куйишарди. Агар бобони хам кизи уйдан хайдаб юборса кайтиб уйга куймаслиги аник эди.
-- Кишлокдаги уйимизни бекор сотиб келган эканмиз кампир. Бу ахволимиз нимаси энди. Айтмокчи бугун кандай кун биласанми? Биз турмуш курганимизга кирк йил тулди. Узига хос юбилейимиз бугун.- дея шивирлаган овозда бобой сузларди.
Озик овкат магазинини ташкари бурчагида, кекса дарахт тагида чол кампир узок сухбатлашиб утиришди. Улар бир бирларини кулларини ушлашиб, кузларидан дув дув ёш окарди. Аммо буни хеч ким пайкамасди. Уз ишлари ва ташвишлари билан шошилиб у ёкдан бу ёкка утиб кетишарди. Кизини уйидан кувилганига хам мана бугун роппа роса бир йил утибди. Рима хола сахий ва мехрибон одамларнинг уйларида ижарачи асосида яшашга урганиб хам колганди. Шиш ва кукаришлар тузалиб кетганди. Аммо кизидан кунгли колиб хафа булганлиги калбида, юрагида огир тошдек турарди. Хеч хам уша кувилган кунни унитолмасди.
Рима холани пешонаси шунчалик шур эканми, унинг хаётида навбатдаги бахтсиз ходиса руй берди. Бечорага шунча гам ташвишлар каммиди...
Бир куни Рима хола кулбасида утирганда эшиги таккиллаб колади. Эшикни очса рупарада бир ёш милиция ходими турарди. У бекорга келмаганди, шум хабар олиб келганди. Рима холанинг турмуш уртоги вафот этганлигини айтди. Уша афгон урушида контузия булиб госпиталда ётганда узи гамхурлик килган ва кейинги хаётида бир бурда нонини булишиб еган эри улганлигини эшитиб каттик гамга ботди. Унинг каноти, шунча йиллик вафодор ёри, кизини бирга усиб улгайтирган кишиси йук энди. Бир йил олдин уларни золим хаёт тугрироги туккан кизи ажратиб куйганди. Бу жудолик Рима холага жуда огир ботди. Эрининг юраги купдан бери безовта килар, уни устига чол кампирнинг бир биридан айрилиши яъни Рима холанинг уйдан хайдалиши хам ёмон таъсир килганди. Шу учун юраги куторолмаган. Рима хола уксиб йиглаб колди. Суянчигидан айрилиб колганди. Бошидан румолини чангаллаб юзига куйиб йиглар, энди бу хаётда яшашдан маъно йуклигини хаёлидан утказарди. Уша шум хабарни олиб келган милиция ходими, шу худудни нозири экан. Бироз Рима холани ёнида утириб унга далда булиб овутишга харакат килди.......
Милиционер кетгандан сунг, Рима хола уз хонасида уз гам ва ташвиши билан бу оламда ёлгиз колди.
Лекин нима булганда хам узини дадил тутиб, кийимларини кийиб кизининг уйига жунади. Нима учун кизи отасини улганини, ёки набираси Руслан бобоси улганини келиб айтмади? Хаёлида жавобсиз саволлар унга тинчлик бермасдан кийнарди. Оёклари тортмасдан томири тортгандек юришга кийналар, тиззасини огригидан куз олди коронгулашиб кетарди. Рима хола шу холда хам узини аямасдан шагдам кадамлар билан икки кучани ортда колдириб кизини уйига якинлашиб колди. Уларни хабарга келмаганлигини сабаби, балким улар отасининг дафн маросими билан банддир? Инсонни охирги йулга кузатиш хазил иш эмаску. Хохласа хохламаса уша улган инсон кизининг отаси ахир.
Рима хола кизининг олдига борганда уни кандай карши олишини олдиндан билмасди. У отасининг улимидан сунг узига келиб виждони уйгонгандир деган умидда эди. Эх... хом сут эмган банда...хали айтганимдек хеч ким олдиндан нима булишини билмайди. Рима хола ич ичидан бу жудоликдан сунг яна оила аъзолари бир бирини кечиришиб бирикишади деган умид киларди. Менга куп нарса керакмас, сутда пиширилган каша эрталаб ва кечга етади. Тушликка ширин чой билан нон хам булаверади. Балки кизим мени уйига кайтишимни айтар? деган орзуда эди.
Ва нихоят Рима хола кизининг уйига етиб борди. Кузида ёш билан ва каттик хаяжон билан эшик кунгирогини босди. Бир пайт эшик очилиб, ичкаридан уша тарбиясиз кизи Васила чикиб келди. Уни бу ахволида хеч хам отаси улганига кайгуда эмаслиги куриниб турарди.
-- Вой каранглар...пайдо булди! Узинг учун кадрли ва мехрибон топиб, уй хам топдингми. Энди кани уша жойингга кайтиб жуна!- дея онасига бакирди.
-- Салом кизим. Нега бунака дейсан? Шундан гамгин кунда, отангни жанозаси куни шунака гапга нима бор. Отангни улигини касалхонадан олиб келишдими? Касалхонада юраги тухтаб колибди деб эшитдим. - дея зорланди Рима хола йиги аралаш.
-- Хеч канака тобут бу ерда керакмас. Жаноза хам уша ёкда кабристон ёки уликхонада укилаверади. Уша касалхонадаги уликхонадан тугри кабристонга олиб кетиб дафн килишади. Дафн маросимига пул олиб келдингми?- дея жахлланди онасига сенсираб.
-- Улимликка деб йиккан пулимиз отанг рахматлида эди. Хозир жойини биламан кириб олиб бераман.- дея Рима хола уй ичкарисига киришга чогланди.
Шу пайт кизи эшикги кулочлаб онааини йулини тусди.
-- Кир калишинг билан уйни килишингни хохламайман. Уйни янги таъмирдан чикардик. Айт жойини пуллар каерда турибди, узим уша жойдан оламан!- дея вайсади.
Кампир пулни жойини тушунтириб айтди. Кизи ичкарига кириб кетди ва тез кайтиб чикди. Кузларини катта катта килиб:
-- У жойда хеч нарса йук. Буш турибдику, нега алдадинг? Кандай пулларинг булса олиб кел тез! Булмаса отамни улигини эгасиз деб жанозасиз давлат кумсин деб буйрук бериб юбораман!- деди жавраб.
Рима хола румолига тугулган пулларни олиб кизига узатиб:
-- Ундай дема кизим, ахир у отангку. Мана бироз йиккан пулларим бор ол!- деди шу бир йил ичида орттирган пулларини берди.
-- Булди, энди бушсан!- дея пулни олган Васила, эшикни каттик ёпиб ичкарига кириб кетди.
Бошини эгиб яна уз кулбасига кайтган Рима хола:
-- Эй Худо, узинг сабр ва умр бергин. Эсон омон эримни дафн килиб олай, кейин улсам хам булади. Хозирча улишга хакким йук.- дея узига узи гапириниб борарди.
Рима холанинг чолини уликхонадан олиб келишди. Уйида жаноза укилгач кабристонга олиб кетишди. Чолнинг бир иккита дусти Рима хола ва кизи жанозада катнашди. Эркаклар олиб кетишиб дафн килиб келишди. Кизи на йиглади, на гам чекди. Хеч нарса курмагандек бироз турди ва кетди. Таъзияга худди жаноза булган жой Рима холанинг кулбасида утди. Жуда ночоргина мавридларини Рима хола барчасини уз хисобидан утказди.
Такдири шу эканми ёки пешонаси шурми, Рима хола энди хеч кандай хаётга кизикиши колмаганди. Факат улимини кутиб яшай бошлади. Кутганда улим хам келмаскан дея кушниларига хам куп айтарди. Энди ким учун яшайди, мехрибон суянган тоги булмиш эри улиб кетди. Туккан кизи ва набираси ундан юз угирган булса. Шу тарзда орадан хаш паш дегунча бир йил утиб куйди. Бир куни Рима хола уз кулбасида утирса эшиги таккиллади давоми 08:08
Лекин нима булганда хам узини дадил тутиб, кийимларини кийиб кизининг уйига жунади. Нима учун кизи отасини улганини, ёки набираси Руслан бобоси улганини келиб айтмади? Хаёлида жавобсиз саволлар унга тинчлик бермасдан кийнарди. Оёклари тортмасдан томири тортгандек юришга кийналар, тиззасини огригидан куз олди коронгулашиб кетарди. Рима хола шу холда хам узини аямасдан шагдам кадамлар билан икки кучани ортда колдириб кизини уйига якинлашиб колди. Уларни хабарга келмаганлигини сабаби, балким улар отасининг дафн маросими билан банддир? Инсонни охирги йулга кузатиш хазил иш эмаску. Хохласа хохламаса уша улган инсон кизининг отаси ахир.
Рима хола кизининг олдига борганда уни кандай карши олишини олдиндан билмасди. У отасининг улимидан сунг узига келиб виждони уйгонгандир деган умидда эди. Эх... хом сут эмган банда...хали айтганимдек хеч ким олдиндан нима булишини билмайди. Рима хола ич ичидан бу жудоликдан сунг яна оила аъзолари бир бирини кечиришиб бирикишади деган умид киларди. Менга куп нарса керакмас, сутда пиширилган каша эрталаб ва кечга етади. Тушликка ширин чой билан нон хам булаверади. Балки кизим мени уйига кайтишимни айтар? деган орзуда эди.
Ва нихоят Рима хола кизининг уйига етиб борди. Кузида ёш билан ва каттик хаяжон билан эшик кунгирогини босди. Бир пайт эшик очилиб, ичкаридан уша тарбиясиз кизи Васила чикиб келди. Уни бу ахволида хеч хам отаси улганига кайгуда эмаслиги куриниб турарди.
-- Вой каранглар...пайдо булди! Узинг учун кадрли ва мехрибон топиб, уй хам топдингми. Энди кани уша жойингга кайтиб жуна!- дея онасига бакирди.
-- Салом кизим. Нега бунака дейсан? Шундан гамгин кунда, отангни жанозаси куни шунака гапга нима бор. Отангни улигини касалхонадан олиб келишдими? Касалхонада юраги тухтаб колибди деб эшитдим. - дея зорланди Рима хола йиги аралаш.
-- Хеч канака тобут бу ерда керакмас. Жаноза хам уша ёкда кабристон ёки уликхонада укилаверади. Уша касалхонадаги уликхонадан тугри кабристонга олиб кетиб дафн килишади. Дафн маросимига пул олиб келдингми?- дея жахлланди онасига сенсираб.
-- Улимликка деб йиккан пулимиз отанг рахматлида эди. Хозир жойини биламан кириб олиб бераман.- дея Рима хола уй ичкарисига киришга чогланди.
Шу пайт кизи эшикги кулочлаб онааини йулини тусди.
-- Кир калишинг билан уйни килишингни хохламайман. Уйни янги таъмирдан чикардик. Айт жойини пуллар каерда турибди, узим уша жойдан оламан!- дея вайсади.
Кампир пулни жойини тушунтириб айтди. Кизи ичкарига кириб кетди ва тез кайтиб чикди. Кузларини катта катта килиб:
-- У жойда хеч нарса йук. Буш турибдику, нега алдадинг? Кандай пулларинг булса олиб кел тез! Булмаса отамни улигини эгасиз деб жанозасиз давлат кумсин деб буйрук бериб юбораман!- деди жавраб.
Рима хола румолига тугулган пулларни олиб кизига узатиб:
-- Ундай дема кизим, ахир у отангку. Мана бироз йиккан пулларим бор ол!- деди шу бир йил ичида орттирган пулларини берди.
-- Булди, энди бушсан!- дея пулни олган Васила, эшикни каттик ёпиб ичкарига кириб кетди.
Бошини эгиб яна уз кулбасига кайтган Рима хола:
-- Эй Худо, узинг сабр ва умр бергин. Эсон омон эримни дафн килиб олай, кейин улсам хам булади. Хозирча улишга хакким йук.- дея узига узи гапириниб борарди.
Рима холанинг чолини уликхонадан олиб келишди. Уйида жаноза укилгач кабристонга олиб кетишди. Чолнинг бир иккита дусти Рима хола ва кизи жанозада катнашди. Эркаклар олиб кетишиб дафн килиб келишди. Кизи на йиглади, на гам чекди. Хеч нарса курмагандек бироз турди ва кетди. Таъзияга худди жаноза булган жой Рима холанинг кулбасида утди. Жуда ночоргина мавридларини Рима хола барчасини уз хисобидан утказди.
Такдири шу эканми ёки пешонаси шурми, Рима хола энди хеч кандай хаётга кизикиши колмаганди. Факат улимини кутиб яшай бошлади. Кутганда улим хам келмаскан дея кушниларига хам куп айтарди. Энди ким учун яшайди, мехрибон суянган тоги булмиш эри улиб кетди. Туккан кизи ва набираси ундан юз угирган булса. Шу тарзда орадан хаш паш дегунча бир йил утиб куйди. Бир куни Рима хола уз кулбасида утирса эшиги таккиллади давоми 08:08
Кампир энди куркмасди, чунки кандай хабар келишини фарки йук эди. Хаётида энг дахшатли йукотиш руй бериб булганди. Урнидан туриб эшикни очди, караса не куз билан курмасин каршисида набираси Руслан турарди. У кузларида ёш билан гунохкордек бошини эгиб:
-- Салом буви. - дея салом берди.
Рима хола куз ва шу гапни эшитган кулокларига ишонмасди. Бу муъжиза булса керак дея набирасининг салом беришидан кувонарди.
-- Салом, пулларим йук, колмади. Бориб онангга шундай деб айт!- дея секин овозда лекин жиддий туриб гапирди кампир.
Кампир хаётининг бошка ижобий томонга узгаришига ишонмасди. Уйидан кувиб юборган, улимлик пулларигача олиб куйган кизигаку асло. Пулларини олса хам майли уз уйгинасидан одамларга ухшаб жаноза укитиб чикаролмаганига хали хам жахли чикарди. Рима хола ёлгизликда яшаб куникиб колганди.
Худди огир касалликга чалинган беморлар уз касаллиги билан то улгунича шерик булгандек у хам ёлгизлик билан танхо колганди.
-- Буви, онамни тоби кочиб колди. У рак касалига чалинибди. Духтирларни айтишича анча кечибмиз энди операция килишни фойдаси йук экан. Онам сизни олдингизга бориб чакириб келишимни айтди. Отам хам бир ёш жувонни топиб олиб бизни ташлаб кетди.- дея уксиниб сузлади набираси Руслан.
Рима хола бошида булган вокеаларни эслаб боргиси келмади. Она барибир онада, кечирди ва унинг уйига борди. Тушакка михланиб колган кизи касалликдан озиб кетиб бир ахволда ётарди. Она кизининг ахволини куриб йиглади. Касал кизига гамхурлик килиб уй рузгор ишларини кила бошлади. Кизини дорилари ичирар, сочларини тарар ва кулларидан силарди. Вахоланки уша куллар икки йил олдин юзига тарсаки тушурганлиги эсида эди хамон. Кулларидан ушлаганда огриклар колди дея кизи миннатдор булар, килган ишларидан пушаймонлиги шундай куриниб турарди. Кечаси билан кизига караб ёнидаги креслода ухлаб коларди.
Бир куни кампир набирасига эски расмлари жамланган альбомни топиб чикишини илтимос килди. Огриклар чекинганда она бола расмларни томоша килишарди. Утган даврларни эслаб хам кулишар, хам йиглашарди.
Мана бугун биринчи март. Эртага Василанинг тугилган куни. Рима хола шу сабаб билан байрамона дастурхонга торт пишириш учун хамирини килиб куйди. Кечга якин кизининг ахволи анча яхшиланиб кайфияти хам чог булди.
-- Онажон, бугун сиз навбатчи эмассиз. Хонангизга кириб мазза килиб ухлаб олинг. - дея мунгли бокди.
Рима хола эрта тонгдан туриб юз куларини ювди. Кизининг хонасига кирди. Кизининг тобора суниб бораётганлиги куриниб турар, улимга якинлигини хам сезганди.
-- Кизим, кунглингни чуктирма, хали яхши булиб кетасан!- дея кунглини кутарди.
-- Онажон, мени кечиринг. Мендан рози булинг онажон!- дея шивирлади. Бу кизининг охирги сузлари эди.
Кизи бу дунёни тарк этди. Унинг ёнгинасидаги тумбочка устида фото альбом турар, бир расм эса полда ётарди. Уша расмда ёш Рима хола кулида кизини кутариб турганлиги тасвирланганди.
Аллох барчага инсонларга фарзанд ато этсин, тарбия беришни унутиб бойликка мехр куйишга ургатмайлик. Акс холда мана шу хикоямиз кахрамонига ухшаб кейин пушаймон булиб колишимиз мумкин. Аллох барчамизни уз панохида асрасин. Кейинги хикояларимда учрашгунча деб колувчи...
Крикдуши Шухрат
-- Салом буви. - дея салом берди.
Рима хола куз ва шу гапни эшитган кулокларига ишонмасди. Бу муъжиза булса керак дея набирасининг салом беришидан кувонарди.
-- Салом, пулларим йук, колмади. Бориб онангга шундай деб айт!- дея секин овозда лекин жиддий туриб гапирди кампир.
Кампир хаётининг бошка ижобий томонга узгаришига ишонмасди. Уйидан кувиб юборган, улимлик пулларигача олиб куйган кизигаку асло. Пулларини олса хам майли уз уйгинасидан одамларга ухшаб жаноза укитиб чикаролмаганига хали хам жахли чикарди. Рима хола ёлгизликда яшаб куникиб колганди.
Худди огир касалликга чалинган беморлар уз касаллиги билан то улгунича шерик булгандек у хам ёлгизлик билан танхо колганди.
-- Буви, онамни тоби кочиб колди. У рак касалига чалинибди. Духтирларни айтишича анча кечибмиз энди операция килишни фойдаси йук экан. Онам сизни олдингизга бориб чакириб келишимни айтди. Отам хам бир ёш жувонни топиб олиб бизни ташлаб кетди.- дея уксиниб сузлади набираси Руслан.
Рима хола бошида булган вокеаларни эслаб боргиси келмади. Она барибир онада, кечирди ва унинг уйига борди. Тушакка михланиб колган кизи касалликдан озиб кетиб бир ахволда ётарди. Она кизининг ахволини куриб йиглади. Касал кизига гамхурлик килиб уй рузгор ишларини кила бошлади. Кизини дорилари ичирар, сочларини тарар ва кулларидан силарди. Вахоланки уша куллар икки йил олдин юзига тарсаки тушурганлиги эсида эди хамон. Кулларидан ушлаганда огриклар колди дея кизи миннатдор булар, килган ишларидан пушаймонлиги шундай куриниб турарди. Кечаси билан кизига караб ёнидаги креслода ухлаб коларди.
Бир куни кампир набирасига эски расмлари жамланган альбомни топиб чикишини илтимос килди. Огриклар чекинганда она бола расмларни томоша килишарди. Утган даврларни эслаб хам кулишар, хам йиглашарди.
Мана бугун биринчи март. Эртага Василанинг тугилган куни. Рима хола шу сабаб билан байрамона дастурхонга торт пишириш учун хамирини килиб куйди. Кечга якин кизининг ахволи анча яхшиланиб кайфияти хам чог булди.
-- Онажон, бугун сиз навбатчи эмассиз. Хонангизга кириб мазза килиб ухлаб олинг. - дея мунгли бокди.
Рима хола эрта тонгдан туриб юз куларини ювди. Кизининг хонасига кирди. Кизининг тобора суниб бораётганлиги куриниб турар, улимга якинлигини хам сезганди.
-- Кизим, кунглингни чуктирма, хали яхши булиб кетасан!- дея кунглини кутарди.
-- Онажон, мени кечиринг. Мендан рози булинг онажон!- дея шивирлади. Бу кизининг охирги сузлари эди.
Кизи бу дунёни тарк этди. Унинг ёнгинасидаги тумбочка устида фото альбом турар, бир расм эса полда ётарди. Уша расмда ёш Рима хола кулида кизини кутариб турганлиги тасвирланганди.
Аллох барчага инсонларга фарзанд ато этсин, тарбия беришни унутиб бойликка мехр куйишга ургатмайлик. Акс холда мана шу хикоямиз кахрамонига ухшаб кейин пушаймон булиб колишимиз мумкин. Аллох барчамизни уз панохида асрасин. Кейинги хикояларимда учрашгунча деб колувчи...
Крикдуши Шухрат
КЎЗИМНИ ОЧГАН ҚИЗАЛОҚ.
Уст-боши юпунгина икки бола — бир қиз, бир ўғил дўконим олдидан ўтибкетаётганди. Кун салқин бўлишига қарамай, иккови ҳам юпқа кийинган, қизнинг оёғидаги шиппак йиртилиб кетган эди. Улар ҳақида кўчанинг тиланчи болалари деган хаёлга бордим. Эшикдан чиқиб, қаҳар-ғазаб билан:
- Бу ерда нима қилиб юрибсизлар?! Кимнинг боласи сизлар? Қани бу ёққа кел-чи!- дедим. Қиз қўрқиб кетди, чоғи ёнидаги боланинг қўлидан маҳкам тутиб олганча:
- Биз ёмон болалар эмасмиз. Шу кўчада бир ишхона бор. Онам ўша ерда фаррошлик қиладилар. Кечгача ҳамма хоналарни тозалаб, ҳовлини супурадилар. Онам кечга ёлғиз қолмасликлари учун укам билан уларнинг олдиларига бораётгандик...
Кўнглим бузилиб, ҳозирги важоҳатимдан уялган бўлсам-да, сир бой бермай уларни дўконга чақирдим:
- Ҳали кеч тушишига анча бор, қани бу ерга келинглар-чи!
Болалар қўрқа-писа дўконга киришди. Пештахта ортидаги стол-стулчага таклиф қилдим. Улар онасига бирор ёмонлик қилишим мумкинлигидан қаттиқ қўрқишганди, чамамда, айтганимга индамай бўйсунишарди.
- Уйларинг бу томонга яқинми?
- Ҳа,- қизча хайрихоҳлигимни сезди чоғи, сал ўзини эркинроқ қўйиб жавоб бера бошлади. – Ҳу, анави кўриниб турган мактабнинг орқасидаги кўп қаватли уйларда яшаймиз. Биз ўша мактабда ўқиймиз. Онам мактабимизда ҳам фаррош бўлиб ишлайдилар.
- Бу бола укангми?- Қизча ҳам, бола ҳам бирданига бош қимирлатиб тасдиқ ишорасини берди. -Отанг нима иш қиладилар?- Негадир бу саволимданқизча ҳам бола ҳам маъюс тортиб, бошини эгиб олди:
- Отам... Улар ҳеч қаерда ишламайдилар... Ишлолмайдилар. Отам бетоблар. Россияга ишлагани
кетгандилар. Ўша ерда баланд бинодан йиқилиб тушганлар. Умуртқалари синган...
- Худо шифо берсин. Худо хоҳласа, отанг тузалиб кетади.- Уларга таскин беришга бердиму, иккалови ҳам бу гапимдан баттарроқ тушкунликка тушганини сезиб қолдим.
- Дўхтирлар уч ойлик умри қолган, дейишибди. Онам бувимларга айтиб йиғлаётганларини эшитиб қолгандим.- Қизча катталардек мулоҳаза билан гапирди.- Майли, амаки, биз энди кетсак бўладими? Кеч тушиб қолди, онамга “боряпмиз” деб қўнғироқ қилганимизга анча бўлди...
Афтидан улар “бу одам бизни қўйиб юбормайди”, деб қўрқаётган эди. Болалар ширинликлар, дўкондаги егуликларга кўз остидан қараб қўйишганини сезиб тургандим. Шунинг учун уларни меҳмон қилишни хоҳладим. Қаҳва қайнатгичда сут қайнатиб, какао қўшдим. Сўнг тақсимчада печенье билан олдиларига қўйдим. Бола какаони ичиб, печеньедан еди, қизча эса фақат какао ичди холос.
- Сен печеньени ёқтирмайсанми? Унда ёнғоқли пирожний бера қолай?- дедим қизчага.
- Йўқ, шунга ҳам катта раҳмат... Фақат бу печеньеларни онамга олиб бормоқчи эдим, агар рухсат берсангиз.- Қизча катта-катта кўзларини илтижоли тикиб, ёлворгандек сўради. – Онам биз учун дам олмай ишлайдилар, лекин ҳеч қачон ўзлари бир яхши нарса олиб емайдилар. Отамку касал ётибдилар, онам ҳам касал бўлиб қолсалар биз нима қиламиз?
Мен болалигимдан ҳеч қачон муҳтожлик кўрмай ўсгандим. Бола бўлиб бирор нимага зориққанимни ҳам эслолмайман. Нарса-буюм, егуликларку майли, мен ҳатто одам қадрини ҳам билмас эканман. Ота-онам омонат, бугун уларнинг дийдорига тўйиб қолай, эртага армонда
қолмаслигим учун, бугун уларнинг кўнглини топай деб ҳеч ўйламаган эканман. Қизалоқ икки дона печеньени онасига илинганини, унинг бетоб бўлиб қолишидан хавотирдалигини айтиб мен ғофилни ғафлат уйқусидан туртиб уйғотганди. Йиғлаб юбормаслик учун кўзларимни яширдим.
- Сен печеньенгни егин. Мен онанг ва отанг учун алоҳида бераман. Уларга менинг саломимни айтгин, отанг албатта тузалиб кетсин,- дедим.
Елим халтага ширинликлардан, конфет-шоколадлардан, гуруч, макаронлардан солдим. Халтани қўлига тутқазгандим, қизча яна бир ғалати гап қилди:
- Амаки, сиз бизга бераётган бу нарсаларингизга розимисиз?
- Ҳа, албатта рози бўлиб, чин кўнгилдан беряпман. Сизлар яхши бола экансизлар. Онангга менинг
раҳматимни айтгин.
- Онам бизга “Норозилик нарса буюрмайди, бозордан бир нарса харид қилсангиз ҳам розилигини сўранглар” дейдилар-да, шунга сўрагандим, - деди қизча...
Уст-боши юпунгина икки бола — бир қиз, бир ўғил дўконим олдидан ўтибкетаётганди. Кун салқин бўлишига қарамай, иккови ҳам юпқа кийинган, қизнинг оёғидаги шиппак йиртилиб кетган эди. Улар ҳақида кўчанинг тиланчи болалари деган хаёлга бордим. Эшикдан чиқиб, қаҳар-ғазаб билан:
- Бу ерда нима қилиб юрибсизлар?! Кимнинг боласи сизлар? Қани бу ёққа кел-чи!- дедим. Қиз қўрқиб кетди, чоғи ёнидаги боланинг қўлидан маҳкам тутиб олганча:
- Биз ёмон болалар эмасмиз. Шу кўчада бир ишхона бор. Онам ўша ерда фаррошлик қиладилар. Кечгача ҳамма хоналарни тозалаб, ҳовлини супурадилар. Онам кечга ёлғиз қолмасликлари учун укам билан уларнинг олдиларига бораётгандик...
Кўнглим бузилиб, ҳозирги важоҳатимдан уялган бўлсам-да, сир бой бермай уларни дўконга чақирдим:
- Ҳали кеч тушишига анча бор, қани бу ерга келинглар-чи!
Болалар қўрқа-писа дўконга киришди. Пештахта ортидаги стол-стулчага таклиф қилдим. Улар онасига бирор ёмонлик қилишим мумкинлигидан қаттиқ қўрқишганди, чамамда, айтганимга индамай бўйсунишарди.
- Уйларинг бу томонга яқинми?
- Ҳа,- қизча хайрихоҳлигимни сезди чоғи, сал ўзини эркинроқ қўйиб жавоб бера бошлади. – Ҳу, анави кўриниб турган мактабнинг орқасидаги кўп қаватли уйларда яшаймиз. Биз ўша мактабда ўқиймиз. Онам мактабимизда ҳам фаррош бўлиб ишлайдилар.
- Бу бола укангми?- Қизча ҳам, бола ҳам бирданига бош қимирлатиб тасдиқ ишорасини берди. -Отанг нима иш қиладилар?- Негадир бу саволимданқизча ҳам бола ҳам маъюс тортиб, бошини эгиб олди:
- Отам... Улар ҳеч қаерда ишламайдилар... Ишлолмайдилар. Отам бетоблар. Россияга ишлагани
кетгандилар. Ўша ерда баланд бинодан йиқилиб тушганлар. Умуртқалари синган...
- Худо шифо берсин. Худо хоҳласа, отанг тузалиб кетади.- Уларга таскин беришга бердиму, иккалови ҳам бу гапимдан баттарроқ тушкунликка тушганини сезиб қолдим.
- Дўхтирлар уч ойлик умри қолган, дейишибди. Онам бувимларга айтиб йиғлаётганларини эшитиб қолгандим.- Қизча катталардек мулоҳаза билан гапирди.- Майли, амаки, биз энди кетсак бўладими? Кеч тушиб қолди, онамга “боряпмиз” деб қўнғироқ қилганимизга анча бўлди...
Афтидан улар “бу одам бизни қўйиб юбормайди”, деб қўрқаётган эди. Болалар ширинликлар, дўкондаги егуликларга кўз остидан қараб қўйишганини сезиб тургандим. Шунинг учун уларни меҳмон қилишни хоҳладим. Қаҳва қайнатгичда сут қайнатиб, какао қўшдим. Сўнг тақсимчада печенье билан олдиларига қўйдим. Бола какаони ичиб, печеньедан еди, қизча эса фақат какао ичди холос.
- Сен печеньени ёқтирмайсанми? Унда ёнғоқли пирожний бера қолай?- дедим қизчага.
- Йўқ, шунга ҳам катта раҳмат... Фақат бу печеньеларни онамга олиб бормоқчи эдим, агар рухсат берсангиз.- Қизча катта-катта кўзларини илтижоли тикиб, ёлворгандек сўради. – Онам биз учун дам олмай ишлайдилар, лекин ҳеч қачон ўзлари бир яхши нарса олиб емайдилар. Отамку касал ётибдилар, онам ҳам касал бўлиб қолсалар биз нима қиламиз?
Мен болалигимдан ҳеч қачон муҳтожлик кўрмай ўсгандим. Бола бўлиб бирор нимага зориққанимни ҳам эслолмайман. Нарса-буюм, егуликларку майли, мен ҳатто одам қадрини ҳам билмас эканман. Ота-онам омонат, бугун уларнинг дийдорига тўйиб қолай, эртага армонда
қолмаслигим учун, бугун уларнинг кўнглини топай деб ҳеч ўйламаган эканман. Қизалоқ икки дона печеньени онасига илинганини, унинг бетоб бўлиб қолишидан хавотирдалигини айтиб мен ғофилни ғафлат уйқусидан туртиб уйғотганди. Йиғлаб юбормаслик учун кўзларимни яширдим.
- Сен печеньенгни егин. Мен онанг ва отанг учун алоҳида бераман. Уларга менинг саломимни айтгин, отанг албатта тузалиб кетсин,- дедим.
Елим халтага ширинликлардан, конфет-шоколадлардан, гуруч, макаронлардан солдим. Халтани қўлига тутқазгандим, қизча яна бир ғалати гап қилди:
- Амаки, сиз бизга бераётган бу нарсаларингизга розимисиз?
- Ҳа, албатта рози бўлиб, чин кўнгилдан беряпман. Сизлар яхши бола экансизлар. Онангга менинг
раҳматимни айтгин.
- Онам бизга “Норозилик нарса буюрмайди, бозордан бир нарса харид қилсангиз ҳам розилигини сўранглар” дейдилар-да, шунга сўрагандим, - деди қизча...
Аллоҳ амри...
Ғоятда камбағал бир аёл радио дастурига қўнғироқ қилиб, Аллоҳ учун ёрдам беришлигини илтимос қилади.
- Ҳудди шу дастурни эшитиб ўтирган атеист, аёлнинг гапларини тинглаб туриб, уни мазаҳ қилиш фикри ҳаёлига келибди.
- Радиодан аёлнинг манзилини олиб, котибасини чақиртириб дебди:
- Ҳозироқ бозорга бориб, катта миқдорда озиқ-овқат махсулотларини сотиб оласиз-да, мана бу манзилга элтиб берасиз.
- Агар аёл сиздан:
- "Булар кимнинг номидан" деб сўраса, унга:
- "Булар шайтоннинг номидан" деб айтасиз, тушунарлими? деб буйруқ берибди.
- Ва ниҳоят атеистнинг котибаси аёлнинг манзилига етиб келиб, аёлга маҳсулотларни топширибди.
- Аёл озиқ-овқатларни кўплигини кўриб, жудаям хурсанд бўлиб кетибди ва ёрдам учун ўзининг чексиз миннатдорчилигини изҳор этиб, катта миқдордаги озиқ-овқатларни кичкинагина кулбаси ичига бирин-кетин ташибди. Шунда котиба аёлдан кулиб сўрабди:
- Бу озиқ-овқатлар кимнинг номидан эканлигига қизиқмайсизми?
- Аёл жавоб берибди:
- Йўқ, менга бунинг қизиғи йўқ. Чунки Аллоҳ амр этиб турганда, уни қутқариб қолиш учун ҳаттоки шайтонлар ҳам шай бўлиб турар эканлар.
Ғоятда камбағал бир аёл радио дастурига қўнғироқ қилиб, Аллоҳ учун ёрдам беришлигини илтимос қилади.
- Ҳудди шу дастурни эшитиб ўтирган атеист, аёлнинг гапларини тинглаб туриб, уни мазаҳ қилиш фикри ҳаёлига келибди.
- Радиодан аёлнинг манзилини олиб, котибасини чақиртириб дебди:
- Ҳозироқ бозорга бориб, катта миқдорда озиқ-овқат махсулотларини сотиб оласиз-да, мана бу манзилга элтиб берасиз.
- Агар аёл сиздан:
- "Булар кимнинг номидан" деб сўраса, унга:
- "Булар шайтоннинг номидан" деб айтасиз, тушунарлими? деб буйруқ берибди.
- Ва ниҳоят атеистнинг котибаси аёлнинг манзилига етиб келиб, аёлга маҳсулотларни топширибди.
- Аёл озиқ-овқатларни кўплигини кўриб, жудаям хурсанд бўлиб кетибди ва ёрдам учун ўзининг чексиз миннатдорчилигини изҳор этиб, катта миқдордаги озиқ-овқатларни кичкинагина кулбаси ичига бирин-кетин ташибди. Шунда котиба аёлдан кулиб сўрабди:
- Бу озиқ-овқатлар кимнинг номидан эканлигига қизиқмайсизми?
- Аёл жавоб берибди:
- Йўқ, менга бунинг қизиғи йўқ. Чунки Аллоҳ амр этиб турганда, уни қутқариб қолиш учун ҳаттоки шайтонлар ҳам шай бўлиб турар эканлар.
📝Қизгинамдан айланай....
Хуллас, куёвимнинг ишини хориждаги бўлимга ўтказишди-ю, ўзи билан оиласини ҳам кўчириб кетди. Ҳар ўн беш кунда кўришга ўрганиб қолган эканман. Юрак қурғур бирам соғинади... ўзиданам кўпроқ маҳмадоналарини қўмсайман. Онасига қўшилиб мен ҳам баъзида кўз ёш тўкиб оламан, сездирмай. Соғинч ёмон бўларкан. Бекорга ўнта бўлса ўрни бошқа, қирқта бўлса қилиғи дейишмаган экан... Ана энди уларни бир йилда бир марта кўрадиган бўлдикда...
Яхшиям телефон аталувчи техника маҳсулоти бор. Гаплашиб, кўришиб туриш имконини беради. Қайси олим ўйлаб топган бўлса ҳам отасига минг раҳмат. Ҳозирги аппаратлар силайдиган бўлиб чиққан-ку.. “Силайдиган телефонингни бериб тур, амманг билан гаплашиб олай”, десам тўнғич набирам кулади. “Айфон бу, сенсорли, бобо”, деб ақл ўргатиб қўяди. Нима фарқи бор? Ахир силасанг бўлди-ку, тўғрими...
“Имо” дегани бор экан. Ана ўшанда ора-сирада Дурдона билан кўришиб, гаплашамиз. Қизалоқлари ҳам эринмасдан рақсга тушишади, инглизча шеър ёдлаб беришади. Омон бўлгурлар...
Дурдона ва куёвим янги йил арафасида келишмоқчи эди. Аммо куёвимизга иш жойидан рухсат тегмабди. Баҳорда борамиз, дейишганди, кун санаб баҳорни кутдик. Аксига олиб қишни ўтиши бирам қийин бўлдики...
Биринчи март куни қизим “Имо”дан қўнғироқ қилди. Онаси иккимиз бирга гаплашдик.
- Ассалому алайкум, дадажон, яхшимисиз? Яхши ўтирибсизми, оёқларингиз оғримаяптими? Яхши қарашяптими сизга, - деб ҳазиллашиб қўйди. - Дадажон, еттинчиларга бориб қолишимиз мумкин. Сизларни бирам соғиндим. Набираларингизни айтмайсизми? Куёвингиз бу ердан бир инглиз ҳамкасби ва унинг рафиқасини олиб бормоқчи. Аввал қайнонамникига кирамиз, сўнг сизларникига ўтамиз. Бизни уялтириб қўйманглар тағин. Дастурхонни чиройли безатинглар. Бу нафақат менинг, сизларнинг ҳам юзингиз. Ойижон, анави “Миллий таомлар”нинг норинидан олиб келиб қўйинг. Емаганимга анча бўлди. Сергўшт, мазаси зўр бўлади. Меҳмонларга ҳам ёқса керак. Тортни ҳам чиройлисидан, қимматроғидан танланглар. Яхши овқат жиғилдонни қайнатмайди дердингиз, дада, тўғрими? Товуқни ҳам семизидан олиб, келинойим бутунлигича димласин. Ойи, бир неча хил салат бўлсин. “Цезар”, “Мужской каприз”, “Под шуба” ҳам қилинглар. Ҳая, дада набираларингиз сиз қиладиган кабобни соғиниб қолишган. Кабобни ўзингиз пишириб берарсиз. Супермаркетдан тарвуз-қовун, узум олиш ёдингиздан чиқмасин. Меваларнинг ҳам сархили дастурхонни безасин. Ананасдан бир эмас, иккита бўлсин. Яна совғалар ҳам тайёр турсин. Дада, Чорсудан инглиз меҳмонга зарчопон ва дўппи сотиб олинг. Мундоғроғи эмас, қимматроғидан. Ойи, инглиз хонимга адрасни тозасини топиб қўйинг. Ўзбекистонга меҳмонга боришяпти. Кўриб қўйишсин, меҳмондўстлигимизни. Мени, куёвингизни обрўсида... Майли, яхши ўтиринглар.
Экран ўчди. Эру хотин иккимиз бир биримизга тикилиб қолдик. Пиёладаги совуб қолган чойимни қулт этиб ютдим.
Уч кундан сўнг:
- Рўйхатни туз, бозорга тушамиз, - дедим.
Зум ўтмай рафиқам узундан узоқ рўйхат тузиб келди. Бу ёғи илик узди пайт, бўлса... Ўғилларимдан сўрашга иймандим. Рўзғор ғор, қанча ташисанг ҳам тўлмайди. Яширган йиққанимизни белга боғлаб, йўлга отландик. Шу маҳал аёлим:
- Тўхтанг дадаси, 8 март байрамку. Бир йўла уйдаги келинларга, Дурдонага, қизларига ҳам совға ола келайлик. Яна чиқиб юрамизми?
Пешонамдан совуқ тер чиқиб кетди. Аммо уйдагиларга олмасак ҳам бўлмайди. Бир йилда бир марта совғага арзимадикми, деб келинлар қовоқ уйиб олишмасин. Тағин инглиз меҳмонларнинг ёнида-я... Ҳа, мард қайнаталар яшасин!
Ёлғизгина қизимиз, Европа деган жойдан меҳмон билан келаркан-у, ахир. Унинг таъбири билан айтганада “уялтириб қўймаймиз, албатта!”
Эру хотин шу пайтгача қадам ташламаган супермаркетга кирдик. Бозордан бошқа савдо жойига бормасдим. “Отанг бозор - онанг бозор”, тортишиб олаверасан, дердим. Лекин Дурдонамиз супермаркетдан олинглар дедими, иложимиз қанча. Мевалар томон юрдик. Нарх навони кўриб, ҳушим бошимдан учди. Бир дона ананасга отнинг калласидек нарх белгилаб қўйишибди, ўзиям. Узумларнинг ҳам нархи осмонда. Камига байрам арафаси “скидка” деб қўйибди.
Хуллас, куёвимнинг ишини хориждаги бўлимга ўтказишди-ю, ўзи билан оиласини ҳам кўчириб кетди. Ҳар ўн беш кунда кўришга ўрганиб қолган эканман. Юрак қурғур бирам соғинади... ўзиданам кўпроқ маҳмадоналарини қўмсайман. Онасига қўшилиб мен ҳам баъзида кўз ёш тўкиб оламан, сездирмай. Соғинч ёмон бўларкан. Бекорга ўнта бўлса ўрни бошқа, қирқта бўлса қилиғи дейишмаган экан... Ана энди уларни бир йилда бир марта кўрадиган бўлдикда...
Яхшиям телефон аталувчи техника маҳсулоти бор. Гаплашиб, кўришиб туриш имконини беради. Қайси олим ўйлаб топган бўлса ҳам отасига минг раҳмат. Ҳозирги аппаратлар силайдиган бўлиб чиққан-ку.. “Силайдиган телефонингни бериб тур, амманг билан гаплашиб олай”, десам тўнғич набирам кулади. “Айфон бу, сенсорли, бобо”, деб ақл ўргатиб қўяди. Нима фарқи бор? Ахир силасанг бўлди-ку, тўғрими...
“Имо” дегани бор экан. Ана ўшанда ора-сирада Дурдона билан кўришиб, гаплашамиз. Қизалоқлари ҳам эринмасдан рақсга тушишади, инглизча шеър ёдлаб беришади. Омон бўлгурлар...
Дурдона ва куёвим янги йил арафасида келишмоқчи эди. Аммо куёвимизга иш жойидан рухсат тегмабди. Баҳорда борамиз, дейишганди, кун санаб баҳорни кутдик. Аксига олиб қишни ўтиши бирам қийин бўлдики...
Биринчи март куни қизим “Имо”дан қўнғироқ қилди. Онаси иккимиз бирга гаплашдик.
- Ассалому алайкум, дадажон, яхшимисиз? Яхши ўтирибсизми, оёқларингиз оғримаяптими? Яхши қарашяптими сизга, - деб ҳазиллашиб қўйди. - Дадажон, еттинчиларга бориб қолишимиз мумкин. Сизларни бирам соғиндим. Набираларингизни айтмайсизми? Куёвингиз бу ердан бир инглиз ҳамкасби ва унинг рафиқасини олиб бормоқчи. Аввал қайнонамникига кирамиз, сўнг сизларникига ўтамиз. Бизни уялтириб қўйманглар тағин. Дастурхонни чиройли безатинглар. Бу нафақат менинг, сизларнинг ҳам юзингиз. Ойижон, анави “Миллий таомлар”нинг норинидан олиб келиб қўйинг. Емаганимга анча бўлди. Сергўшт, мазаси зўр бўлади. Меҳмонларга ҳам ёқса керак. Тортни ҳам чиройлисидан, қимматроғидан танланглар. Яхши овқат жиғилдонни қайнатмайди дердингиз, дада, тўғрими? Товуқни ҳам семизидан олиб, келинойим бутунлигича димласин. Ойи, бир неча хил салат бўлсин. “Цезар”, “Мужской каприз”, “Под шуба” ҳам қилинглар. Ҳая, дада набираларингиз сиз қиладиган кабобни соғиниб қолишган. Кабобни ўзингиз пишириб берарсиз. Супермаркетдан тарвуз-қовун, узум олиш ёдингиздан чиқмасин. Меваларнинг ҳам сархили дастурхонни безасин. Ананасдан бир эмас, иккита бўлсин. Яна совғалар ҳам тайёр турсин. Дада, Чорсудан инглиз меҳмонга зарчопон ва дўппи сотиб олинг. Мундоғроғи эмас, қимматроғидан. Ойи, инглиз хонимга адрасни тозасини топиб қўйинг. Ўзбекистонга меҳмонга боришяпти. Кўриб қўйишсин, меҳмондўстлигимизни. Мени, куёвингизни обрўсида... Майли, яхши ўтиринглар.
Экран ўчди. Эру хотин иккимиз бир биримизга тикилиб қолдик. Пиёладаги совуб қолган чойимни қулт этиб ютдим.
Уч кундан сўнг:
- Рўйхатни туз, бозорга тушамиз, - дедим.
Зум ўтмай рафиқам узундан узоқ рўйхат тузиб келди. Бу ёғи илик узди пайт, бўлса... Ўғилларимдан сўрашга иймандим. Рўзғор ғор, қанча ташисанг ҳам тўлмайди. Яширган йиққанимизни белга боғлаб, йўлга отландик. Шу маҳал аёлим:
- Тўхтанг дадаси, 8 март байрамку. Бир йўла уйдаги келинларга, Дурдонага, қизларига ҳам совға ола келайлик. Яна чиқиб юрамизми?
Пешонамдан совуқ тер чиқиб кетди. Аммо уйдагиларга олмасак ҳам бўлмайди. Бир йилда бир марта совғага арзимадикми, деб келинлар қовоқ уйиб олишмасин. Тағин инглиз меҳмонларнинг ёнида-я... Ҳа, мард қайнаталар яшасин!
Ёлғизгина қизимиз, Европа деган жойдан меҳмон билан келаркан-у, ахир. Унинг таъбири билан айтганада “уялтириб қўймаймиз, албатта!”
Эру хотин шу пайтгача қадам ташламаган супермаркетга кирдик. Бозордан бошқа савдо жойига бормасдим. “Отанг бозор - онанг бозор”, тортишиб олаверасан, дердим. Лекин Дурдонамиз супермаркетдан олинглар дедими, иложимиз қанча. Мевалар томон юрдик. Нарх навони кўриб, ҳушим бошимдан учди. Бир дона ананасга отнинг калласидек нарх белгилаб қўйишибди, ўзиям. Узумларнинг ҳам нархи осмонда. Камига байрам арафаси “скидка” деб қўйибди.
- Чегирмаси шу бўлса... ўзи қанақа экан...
Хотинимнинг қистови билан “Совғалар” деб ёзилган томонга ўтдик. Кўзинг қувнайди, дилинг яйрайди уларни кўриб. Аммо нархини ўқиб, сувга тушган мушукдек бўлиб қоласан.
Хуллас, бир олам харид билан супермаркетдан чиқдик. Навбат “Чорсу”га.
Зарчопонларнинг энг яхшиси миллиондан бери келмайди. Ўзимча ўйладим: “Инглиз дегани чопоннинг фарқига борарканми? Сал бундайроғи ҳам бўлар”... шу тобда қизимнинг гапи қулоқларим остида янграйди: “Мундоқроғи эмас, қимматроғидан”...
Рўйхат тугади. Дарвозадан кириб, халталарни туширарканмиз, ўғилларим ҳайрон эди.
- Дада, тўй қиляпмизми?
- Йўқ, ўғлим, қизим ва куёвимни кутяпмиз... – деди хотиним менинг ўрнимга.
- Еттинчида синглинг келаркан. Меҳмони билан... шунга яхшилаб кутиб олайлик. Олти ой бўлди кўрмаганимизга, байрам баҳона бир яйрайлик... - дедим вазиятни юмшатиш учун.
- Ўҳҳу, манам хорижга кетсам, шундай кутиб оласизми, бобо? – деб кулган бўлди тўнғич набирам.
Еттинчи куни эрталабдан тайёргарлик авжига чиқди. Ўзим бош ошпаз бўлиб, барчасини назоратимга олдим. Кабобни пиширишга ҳозирладим. Меҳмонлар келсин, исиқ иссиқ тортамиз.
Шу маҳал катта ўғлимнинг телефони жиринглади. Ким биландир гаплашган Салим “Нима? Шуни вақтлироқ айтсанг бўлмайдими?” деб бақира кетди. Сўнг гўшакни менга тутқазаркан
- Дада, Дурдона, - деди.
- Ассалому алайкум, дадажон яхши ўтирибсизми? Уйдагилар яхшими? Дадажон, бугун боролмаймиз. Куёвингизга рухсат беришмабди. Аммо Наврўз кунларига албатта борамиз. Меҳмонимиз ҳам боради. Мен айтган совғаларни олиб қўйгандирсиз-а... Дада, яна бир илтимос, уйда сумалак ташкиллаштиринг. Куёвингизнинг ҳамкасби сумалакни кўрмаган экан. Қандай тайёрланишини ўз кўзлари билан кўрмоқчи экан. Майлими, дада...
- Албатта, қизим... албатта... – гўшакни қўярканман фильмдаги саҳна кўз олдимда жонланди. Безатилган дастурхондаги ноз неъматлар худди пулга айланаётгандек туйиларди...
САИДА ҚОРАБОЕВА
Хотинимнинг қистови билан “Совғалар” деб ёзилган томонга ўтдик. Кўзинг қувнайди, дилинг яйрайди уларни кўриб. Аммо нархини ўқиб, сувга тушган мушукдек бўлиб қоласан.
Хуллас, бир олам харид билан супермаркетдан чиқдик. Навбат “Чорсу”га.
Зарчопонларнинг энг яхшиси миллиондан бери келмайди. Ўзимча ўйладим: “Инглиз дегани чопоннинг фарқига борарканми? Сал бундайроғи ҳам бўлар”... шу тобда қизимнинг гапи қулоқларим остида янграйди: “Мундоқроғи эмас, қимматроғидан”...
Рўйхат тугади. Дарвозадан кириб, халталарни туширарканмиз, ўғилларим ҳайрон эди.
- Дада, тўй қиляпмизми?
- Йўқ, ўғлим, қизим ва куёвимни кутяпмиз... – деди хотиним менинг ўрнимга.
- Еттинчида синглинг келаркан. Меҳмони билан... шунга яхшилаб кутиб олайлик. Олти ой бўлди кўрмаганимизга, байрам баҳона бир яйрайлик... - дедим вазиятни юмшатиш учун.
- Ўҳҳу, манам хорижга кетсам, шундай кутиб оласизми, бобо? – деб кулган бўлди тўнғич набирам.
Еттинчи куни эрталабдан тайёргарлик авжига чиқди. Ўзим бош ошпаз бўлиб, барчасини назоратимга олдим. Кабобни пиширишга ҳозирладим. Меҳмонлар келсин, исиқ иссиқ тортамиз.
Шу маҳал катта ўғлимнинг телефони жиринглади. Ким биландир гаплашган Салим “Нима? Шуни вақтлироқ айтсанг бўлмайдими?” деб бақира кетди. Сўнг гўшакни менга тутқазаркан
- Дада, Дурдона, - деди.
- Ассалому алайкум, дадажон яхши ўтирибсизми? Уйдагилар яхшими? Дадажон, бугун боролмаймиз. Куёвингизга рухсат беришмабди. Аммо Наврўз кунларига албатта борамиз. Меҳмонимиз ҳам боради. Мен айтган совғаларни олиб қўйгандирсиз-а... Дада, яна бир илтимос, уйда сумалак ташкиллаштиринг. Куёвингизнинг ҳамкасби сумалакни кўрмаган экан. Қандай тайёрланишини ўз кўзлари билан кўрмоқчи экан. Майлими, дада...
- Албатта, қизим... албатта... – гўшакни қўярканман фильмдаги саҳна кўз олдимда жонланди. Безатилган дастурхондаги ноз неъматлар худди пулга айланаётгандек туйиларди...
САИДА ҚОРАБОЕВА
#RUHIYAT
🔴 O'QIGANLARIMNING ENG G'OZALLARI:
➡️ Ortiqcha muloyimlik zaiflikdir.
➡️ Ortiqcha kulgu yengiltaklikdir.
➡️ Ortiqcha roxatlating tanballikdir.
➡️ mol-dunyoni sarflashda chegaradan chiqish isrofgarchilikdir.
➡️ Ehtiyotkorlikdir ko'paytirib yuborish vasvasalikdir.
➡️ Eng qiyin kalima komillikdir.
➡️ Eng go'zal so'z
As-Salomdir.
➡️ Oxirgi so'z o'limdir.
➡️ O'ch va qasosning afzali kechirishdir.
➡️ Eng ulkan kon fazilatdir.
➡️ Eng qattiq azob vijdon azobidir.
➡️ Sevgilarning eng go'zali er-xotinning sevgisidir.
➡️ Doimiy muhabbat onaga nisbatan bo'lgan muhabbatidir.
➡️Bugungi kundan ibrat ol.
➡️ O'tkan kuningdan tajriba ol.
🔴 O'QIGANLARIMNING ENG G'OZALLARI:
➡️ Ortiqcha muloyimlik zaiflikdir.
➡️ Ortiqcha kulgu yengiltaklikdir.
➡️ Ortiqcha roxatlating tanballikdir.
➡️ mol-dunyoni sarflashda chegaradan chiqish isrofgarchilikdir.
➡️ Ehtiyotkorlikdir ko'paytirib yuborish vasvasalikdir.
➡️ Eng qiyin kalima komillikdir.
➡️ Eng go'zal so'z
As-Salomdir.
➡️ Oxirgi so'z o'limdir.
➡️ O'ch va qasosning afzali kechirishdir.
➡️ Eng ulkan kon fazilatdir.
➡️ Eng qattiq azob vijdon azobidir.
➡️ Sevgilarning eng go'zali er-xotinning sevgisidir.
➡️ Doimiy muhabbat onaga nisbatan bo'lgan muhabbatidir.
➡️Bugungi kundan ibrat ol.
➡️ O'tkan kuningdan tajriba ol.
Хадеб кийинчиликни уйлайверсанг, уша кийинчилик бошингга тушади.
🌹Яхшилик хакида уйлайверсанг, тезда уша яхшилик хам келади.
🌹Бу худди гипноза ухшайди.
Масалан, "Ухладим, ухладим" деяверсанг, ухлаб коласан.
🌹 «Мен касал будим" деяверсанг, касалга чалинасан.
🌹«Шифо топдим» деяверсанг, шифо топасан. «Kуним битди» деяверсанг, охирлаб коласан.
🌹Ироданинг плана мисол сехри барча нарсани района чикаради.
🌹 Бир инсонни хадеб ёмон деб уйлайверсанг, уни санга нисбатан факат ёмонлигини учратасан.
🌹Яхшилик хакида уйлайверсанг, тезда уша яхшилик хам келади.
🌹Бу худди гипноза ухшайди.
Масалан, "Ухладим, ухладим" деяверсанг, ухлаб коласан.
🌹 «Мен касал будим" деяверсанг, касалга чалинасан.
🌹«Шифо топдим» деяверсанг, шифо топасан. «Kуним битди» деяверсанг, охирлаб коласан.
🌹Ироданинг плана мисол сехри барча нарсани района чикаради.
🌹 Бир инсонни хадеб ёмон деб уйлайверсанг, уни санга нисбатан факат ёмонлигини учратасан.