اتاق خبر ايران

‍ 🔴 آیا عادت صف ایستادن مردم در جوامع بصورت وسیع و برای کالاای اساسی و غیراساسی یک رفتار مدرن است یا ریشه در عادت‌های دوران غیر مدرن و جامعه های زیر سلطه دارد؟
دلایل به صف شدن‌ مردم چیست؟ و چرا مردم برای به صف شدن عادت می کنند؟
آیا به صف ایستادن مردم تاثیری در گرانی کالاها و یا افزایش تورم دارد؟

1⃣ قسمت دوم 👇👇

💥 یکی از دلایل به صف شدن مردم ایران ریشه تاریخی و جامعه شناسی هست، و آن اینکه در چند قرن اخیر مردم ایران نه بعنوان شهروند صاحب حق، بلکه بعنوان رعیت تحت سلطه اربابان و خان ها زندگی کرده، و چشمشان به امید بذل و بخشش ارباب و خان بوده، و بتدریج چنین سفارشی مرسوم شد که وقتی ارباب چیزی می بخشد، اگر ظرف دم دست نداری، دامنت‌ را باز کن و بگیر؛ چون شاید بک ساعت بعد آن بذل و بخشش تمام شود.

یعنی آنچه مردم از دولت‌ها و اربابان می گرفتند، نه بعنوان حق مسلم‌ شهروندی و انسانی آنها -که باید قطعا پرداخت شود- بلکه بعنوان بذل و بخشش حاکی از سرخوشی حاکم و ارباب در آن لحظه بوده، که اگر دریافت نشود از دست می رود. لذا قبل از آنکه فرصت از دست برود باید آن غنیمت را دریافت کرد.

💥 دلیل نزدیکتر به لخاط تاریخی صف ایستادن مردم را می توان در ماجرای کوپن ها و دفترچه ارزاق دولت سوسیالیست میرحسین موسوی در دوران جنگ و ادامه‌ آن در سالهای بعد از جنگ جستجو کرد.

وقتی قواعد سوسیالیستی توزیع دولتی ارزاق رواج یافت، و نرخ کالا در بازار به دولتی و آزاد تقسیم شد، طبعا در کالای دولتی یک رانت و یارانه نهفته هست، که بعنوان یک حق برای هر شخص از بودجه دولت محسوب می شود، و این حق رابطه ای با نیاز فرد ندارد، و چه به آن کالا نیاز داشته باشد و چه نیاز نداشته باشد، فرض هر شهروند آن است که این سهمیه را باید دریافت کند. حتی اگر آن کالای خاص مورد نیاز او نباشد، می تواند بعد از دریافت در بازار آزاد به قیمتی بالاتر به پول تبدیل کرده و از سود حاصل از اختلاف قیمت، کالای مورد نیاز خود را تهیه کند.

با الگو سازی همین رفتار، دولت‌ها فرصت پیدا می کنند که بازار تجارت و واردات کالاهای اساسی و توزیع تولیدات داخلی در این زمینه را به انحصار خود درآورده و با واردات و توزیع و تزریق سهل و آسان انها به سفره های مردم، انحصارگری دولتی را بر ارزاق عمومی حاکم کرده، و مانند دوره ارباب رعیتی مردم را وابسته بذل و بخششهای خود نموده، و البته بواسطه کوپن و دفترچه ارزاق، آن را سازمان‌ یافته و تشکیلاتی کند؛ و همین امر ایجاب می کند که هر کجا دولت گوشه چشمی به رعایای خود کرد و کالایی را توزیع نمود، مردم پشت سر هم صف کشیده و ساعتها برای دریافت آن در صف انتطار بکشند و حتی با هم زد و خورد کنند .

البته که مجری این طرح باید روالی ایجاد کند که ایستادن در صف نسبت به یک فعالیت اقتصادی دیگر معادل همان زمان، برای عموم مردم به نسبت مقرون به صرفه باشد، تا به جای اینکه وقت خود را صرف کار و ایجاد درامد مضاعف در جای دیگری کند، مصرف ایستادن در صف برای دریافت کالای یارانه‌ای نماید.

از طرفی اگر مردم‌ همان کالا را از جایی دیگر با قیمتی ارزان تر و کیفیت بهتر بتوانند بدون صف تهیه کنند، قطعا در آن صف نایستاده و به کوپن و دفترچه و سهمیه ارزاق و کالای دولت اهمیتی نمی دهند؛ و یا اینکه اگر درآمد عمومی مردم تا حدی باشد که براحتی نیازهای خود را تامین کند، دیگر زحمت ایستادن در صف را به خود نمی دهد.

لذا دولت سوسیالیستی سعی می کند با ایجاد انحصار، و حذف رقابت در زمینه کالاهای مورد نظر، امکان تامین آن با کیفیت بهتر و قیمت‌ ارزانتر را از بین برده، و چشم مردم را به دست بخشش گر خود دوخته، و از طرفی برنامه کار و درآمد اجتماعی را بنوعی سامان دهد که درآمد مردم بصورت عمومی همواره در سطحی باشد که واحد درآمد در زمان معین کمتر از سود حاصل از ایستادن در صف کالای دولتی باشد، تا این روال وابستگی مردم به حاکم‌ سوسیالیست کماکان ادامه یابد و بدین وسیله حاکم با تسلط بر نیازها و زندگی اشخاص بشکلی نامحسوس آنها را به برده های مطیع و صفی خود تبدیل کرده و به هر مسیر که بخواهد آنها را می کشد و اهداف خود را توسط مردم نیازمند تامین می کند.

لذا دلیل عادی شدن صف ایستادن مردم در جوامع، انحصارگرایی دولت‌های سوسیالیست، و رعیت سازی شهروندان هست؛ وگرنه اگر مردم‌ برای تامین نیازهای خود حق انتخاب داشته، و منافع یکسان را از دو محل با صف و بدون صف بتوانند تامین کنند، قطعا محل بدون صف با قیمت پایین تر و کیفیت بالاتر را انتخاب می کنند.

فعلا صحبت این است که:
در صف ایستادن و مراعات دقیق نوبت، نشانه مدنیت و از ارزشهای ادم بودن تلقی میشود.

0:36

attach 📎

13 views15:09