🔵
پرینترهای سه بعدی، محصولاتی هستند که پیش از این مفصلا به آنها پرداخته ایم و مطمئنا شما هم نسبت به این تکنولوژی نو ظهور آشنایی خوبی دارید.
این تکنولوژی اخیرا به شدت مورد استفاده قرار می گیرند و مردم می توانند آنها را با قیمت مناسب تهیه کنند. از تهیه کردن مدل گرفته تا لوازم کاربردی و حتی اندام مصنوعی را می توان با این پرینتر ها انجام داد. اما شاید جالب ترین بخش در مورد این پرینتر ها، توانایی پرینت بافت های بدن انسان باشد.
اما چگونه می توان بدن انسان را پرینت کرد؟ کدام بخش ها را می توان پرینت کرد؟ و آیا روزی می توان کل بدن انسان را پرینت کرد؟
 

بیو پرینت

به بیان ساده، به پرینت بافت های زنده، بیو پرینت می گویند. تکنیک هایی که این عمل را ممکن می سازد واقعاً اعجاب آور هستند.
اول از همه سلول های بافت مورد نظر از فرد دهنده به محیط کشت منتقل می شوند و تحت شرایطی آنها را به مرحله ی تکثیر می رسانند. زمانی که تعداد سلول ها به مقدار کفایت رسید، آنها را وارد کارتریج پرینتر های سه بعدی می کنند. البته این پرینتر ها دقیقا همان پرینتر های سه بعدی که ما کم و بیش می شناسیم نیستند و بسیار پیشرفته تر هستند. از اینجا به بعد، پرینتر سه بعدی همانند هر پرینت سه بعدی دیگر از سلول ها به عنوان ماده ی اولیه استفاده می کند.
در این فرآیند سلول ها به صورت لایه ای روی هم پرینت می شوند. در بین لایه ها از ژل های مخصوص و یا مواد قندی استفاده می شود. گاهی هم از یک قالب مخصوص برای شکل گیری بهتر بافت استفاده می گردد.
بعد از این که بافت مورد نظر پرینت شد، لایه های سلولی دوباره شروع به رشد و تکثیر می کنند. در این فرآیند فضاهای خالی بافت پر شده و ساختار آن، به شکل واقعی نزدیک تر می گردد. زمانی که بافت مورد نظر به اندازه ی کافی به بلوغ رسید، می توان آن را برای مصارف آزمایشگاهی و یا پیوند به افراد استفاده کرد.
یکی از مهم ترین فواید بیو پرینت این است که بافت تولید شده و پیوند شده به فرد، دقیقا از سلول های خود او تولید شده، در نتیجه شانس پس زده شدن به حداقل می رسد. به همین دلیل است که جامعه ی پزشکی چشم امید شان به این بخش از تکنولوژی دوخته شده است.
چه چیزهایی تا کنون بیو پرینت شده اند؟ در پاسخ باید بگوییم رگ های خونی، استخوان ها (از جمله یک جمجمه)، نای، مثانه، دریچه های قلب، پوست و حتی یک گوش تا کنون با موفقیت به این روش پرینت شده اند. تیمی در چین توانسته کلیه ای بسازد که فعلا تا 4 ماه عمر می کند که البته دانشمندان به این مقدار راضی نیستند. گروهی دیگر از دانشمندان برخی در حال کار بر روی ساخت کبد هستند که البته این یکی قدری سخت تر است. چرا که زیرا پرینت یک کبد کامل در حدود 10 روز به طول می انجامد. اما جالب ترین بخش این فن آوری این است که دانشمندان تحقیقات برای پرینت قلب انسان را هم آغاز کرده اند.

✨
@irantelemedicine
 📲
 www.irantelemed.ir
✨
لبته با توجه به پیشرفت علوم کامپیوتری، چندان دور از انتظار نیست که روزی بتوانیم نقشه ی کامل بدن انسان را برای پرینتر های سه بعدی آماده کنیم. ما قبلا از موانعی همچون الگوی ژن انسان گذشته ایم. علوم پزشکی روز به روز در حال پیشرفت هستند، در نتیجه نمی توان گفت هرگز نخواهیم توانست یک انسان را پرینت کنیم.
در مقایسه با مغز انسان، بقیه بخش ها تنها بافت هایی یک بعدی هستند. در مغز یک فرد معمولی، حدود 100 میلیارد نورون و 100 میلیارد ارتباط سلولی وجود دارد. توانایی پرینت این تعداد نورون در جای خود و همچنین پیوند آنها به شکل صحیح با یکدیگر فوق العاده دشوار خواهد بود. باید در نظر داشت که ما هنوز چندان درک مناسبی از هوشیاری نداریم.
پزشکان قبلا نمونه هایی از مغز را پرینت کرده اند تا عمل جراحی مغز را تمرین کنند. همچنین بخشی از شبکه ی نورونی پرینت شده است، اما این سطح از جزئیات واقعاً فراتر از توان کنونی علم و تکنولوژی است.
صد البته که می توان مغز را با یک کامپیوتر جایگزین کرد، اما کماکان بدن به سیستم عصبی نیاز خواهد داشت. پرینت سیستم عصبی به خصوص وقتی پای بینایی در میان باشد بسیار سخت خواهد بود. زیرا باید این موضوع باید به صورت کامل به درستی عمل کند تا کارآمد باشد.
 

آیا این کار واقعاً شدنی است؟

پرینت سه بعدی یک انسان اگر هم شدنی باشد، در آینده ی نزدیک امکان پذیر نیست. در واقع سال ها کار و تحقیق در این زمینه لازم است تا به چنین مرحله ای از علم و تکنولوژی دست یابیم....

مطالعه ادامه مطلب در سایت انجمن تله مدیسین ایران
✨
http://www.irantelemed.ir/NewsDetails.aspx?id=2840

پژوهشگران دستگاه کوچکی برای تشخیص سرطان و جلوگیری از گسترش آن توسعه دادند. این دستگاه ریز سیال (یا میکروفلوئیدیک) روی مچ دست پوشیده می‌شود. و با شناسایی و جذب سلول‌های توموری گردشی (CTCs) مانع گسترش سرطان می‌شود. این دستگاه در مقایسه با دستگاه‌های مشابه بسیار کوچک است و حجم خون قابل توجهی را در مدت کوتاه فیلتر می‌کند.



یک دستگاه پوشیدنی جدید که روی حیوانات با موفقیت آزمایش شده است، می‌تواند سلول‌های توموری موجود در جریان خون را جذب و حذف کند. با توسعه بیشتر، این ابزار فیلتر خون می‌تواند برای تشخیص و شاید درمان سرطان متاستاتیک در انسان استفاده شود. مخترعین در دانشگاه میشیگان مقاله مربوط به این دستگاه ریز سیال را هفته گذشته در مجله Nature Communications منتشر کردند.
سلول‌های توموری گردشی، بذرهای متاستاز

به دام انداختن سلول‌های سرطانی موجود در جریان خون می‌تواند جان انسان‌ها را نجات دهد. سرطان زمانی گسترش می‌یابد که تومورهای اولیه شکسته شده و از طریق جریان خون و سیستم لنفاوی حرکت می‌کنند. بیشتر سلول‌های توموری گردشی یا CTC که وارد جریان خون می‌شوند، می‌میرند اما برخی از آنها می‌توانند به مناطق جدید بدن منتقل شوند و تومور تشکیل دهند.

این گسترش سرطان یا متاستاز است که عمدتاً موجب مرگ می‌شود Sunitha Nagrath .، استادیار مهندسی شیمی در دانشگاه میشیگان می‌گوید: “این سلول‌های توموری گردشی، بذرهای متاستاز هستند”

بنابراین، Nagrathو گروهش یک دستگاه ریزسیال پوشیدنی را...
ادامه مطلب را با کلیک بر لینک زیر بخوانید:
http://irantelemed.ir/NewsDetails.aspx?id=2841

🔵
دو سال پیش یک زن سوئدی تحت عمل جراحی پیوند رحم قرار گرفت که این عمل با استفاده از یک ربات، صورت پذیرفته بود. حال گزارش شده که این خانم اولین فرزند خود را به دنیا آورده است. کارشناسان باور دارند این اتفاق جزو معجزه‌های پزشکی است چرا که اولین بار است یک بیمار با رحم پیوندی پس از عمل پیوند رحم رباتیک، فرزندی به دنیا می‌‌آورد.
در این عملیات، دو جراح حاذق با استفاده از کنترلر‌های مخصوص، هدایت دو بازوی رباتیک را بر عهده گرفتند و موفق شدند تمامی عملیات لازم را به کمک دوربین‌های روی این بازوها و تصویر سه بعدی پایین شکم انجام دهند.
در پایان این عمل نیز شکاف دیگری ایجاد شد تا رحم قبلی از بدن خارج شود و عضو جایگزین از همین محل وارد شکم گردد.

✨
@irantelemedicine
 📲
 www.irantelemed.ir
✨
محققان معتقدند این روش یعنی جراحی با حفره کلیدی(key-hole surgery) یا همان لاپاراسکوپی زمان بهبود و ریکاوری سریعتری نسبت به جراحی سنتی دارد و به همین دلیل است که چندین سال است که از آن برای جراحی زانو و عضلات ورزشکاران استفاده می‌شود.
ده ماه پس از این عمل حراجی، یک جنین IVF داخل این رحم کار گذاشته شد و حال نوزاد به دنیا آمده است. کارشناسان باور دارند این اتفاق می‌تواند یک شگفتی در دنیای پزشکی به شمار رود چرا که اولین باری است یک بیمار پس از عمل پیوند رحم رباتیک، فرزندی به دنیا می‌‌آورد.
البته تا به حال ۱۵ نوزاد از رحم پیوندی به دنیا آمده‌اند اما هیچکدام از آن ۱۵ بیمار، عمل لاپاراسکوپی با کمک بازوی رباتیک انجام نداده بودند. این اتفاق در واقع کارآمدی بازوهای رباتیک در چنین عمل های جراحی را اثبات می‌کند

مطالعه ادامه این مطلب در سایت انجمن تله مدیسین ایران
✨
http://www.irantelemed.ir/NewsDetails.aspx?id=2843

🎥شرکت P&G گجتی ساخته است که به کمک آن می توانید ظاهری جدید به پوست خود ببخشید.

🔶️نام این دستگاه Opte است و از یک دوربین دیجیتال و نورهای LED آبی بهره می برد. این امکانات به این دستگاه توانایی اسکن پوست و تصخیص لکه های صورت را می دهد تا با تزریق ماده مخصوص آن ها را از بین ببرد.

تاکنون درباره‌ی پتانسیل کاربرد هوش مصنوعی در پزشکی و بخش مراقبت بهداشتی بسیار صحبت شده است اما این پرسش پیش می‌آید هوش مصنوعی در عمل در کدام بخش‌های حوزه پزشکی وارد شده است؟ به طور معمول فناوری‌های نوین در حوزه‌ی پزشکی به آهستگی پذیرفته می‌شوند. با این حال، پزشکان در برخی از حوزه‌ها، هوش مصنوعی را مفید و قابل اعتماد می‌دانند. در این مقاله حوزه‌هایی از پزشکی و مراقبت‌های بهداشتی را معرفی می‌کنیم که هوش مصنوعی به آن وارد شده است. با ما همراه باشید.

* جراحی رباتیک
هم‌اکنون هوش مصنوعی تنها در جراحی‌های رباتیک ساده از جمله جراحی لیزر چشم و جراحی پیوند مو به کار می‌رود.

* آنالیز تصویر
آنالیز تصویر به استخراج اطلاعات مفید از تصویر، معمولاً تصاویر دیجیتال، گفته می‌شود. متخصصان به تازگی از سامانه‌های خودکار مبتنی بر هوش مصنوعی و بینایی رایانه برای تجزیه و تحلیل اطلاعات تصاویر همچون تصویر ایکس ری (X-rays) و تصاویر شبکیه چشم استفاده می‌کنند.

*ژنتیک
آنالیز ژنتیک یکی از بخش‌های کاربردی پزشکی به شمار می‌آید. ابزار هوش مصنوعی می‌تواند...
ادامه مطلب در لینک زیر:
http://www.irantelemed.ir/NewsDetails.aspx?id=2845

آخرین مهلت ارسال مقالات:
30 فروردین 1398

🔵
به‌تازگی، پژوهشگران قلبی سه‌بعدی ساخته‌اند که کاملا با ویژگی‌های ایمونولوژیکی، سلولی، بیوشیمیایی و آناتومیکی بیمار مطابقت دارد.
پژوهشگران در پیشرفت برجسته‌ی پزشکی، نخستین قلب سه‌بعدی مهندسی‌شده دارای عروق را با استفاده از سلول‌ها و بافت بیولوژیکی خودِ بیمار چاپ کردند. تاکنون، دانشمندان شاخه‌ی پزشکی ترمیمی (تلفیقی از زیست‌شناسی و فناوری) فقط در چاپ بافت‌های ساده‌ی بدون عروق خونی موفق بوده‌اند. پروفسور تال دویر، مسئول این مطالعه می‌گوید:
این نخستین‌بار است که در جهان کسی در مهندسی و چاپ قلب کامل به‌همراه سلول‌ها، عروق خونی، بطن‌ها و فضاهای درون قلب موفق می‌شود.
 
بیماری قلبی یکی از عوامل اصلی‌ مرگ‌و‌‌میر در میان مردان و زنان سرتاسر جهان محسوب می‌شود. در‌حال‌حاضر، پیوند قلب، تنها درمان موجود برای بیمارانی است که دچار نارسایی قلبی پیشرفته هستند. باتوجه‌به کمبود اهداکننده‌ی قلب، توسعه‌ی رویکردهای جدیدی برای احیای مجدد قلب بیمار ضروری است.
✨
@irantelemedicine
 📲
 www.irantelemed.ir
✨
پروفسور دویر می‌گوید:
این قلب از سلول‌های انسانی و بافت بیولوژیکی خاص بیمار ساخته شده است. در فرایند ما، این مواد مانند جوهر زیستی عمل می‌کنند؛ یعنی موادی از جنس قند و پروتئین‌ که می‌توانند برای چاپ سه‌بعدی مدل‌ بافت‌های پیچیده به‌کار روند. قبلا هم افرادی به چاپ سه‌بعدی قلب روی آوردند؛ اما قلب چاپ‌شده‌ی آن‌ها حاوی سلول یا عروق خونی نبود. نتایج ما نشان‌دهنده‌ی قابلیت رویکردمان برای مهندسی بافت‌های شخصی و جایگزینی اندام‌ها در آینده است. در این مرحله، قلب سه‌بعدی ما کوچک و به‌اندازه‌ی قلب خرگوش است؛ ولی قلب‌های بزرگ‌تر انسانی نیز با همین فناوری تولید می‌شوند

دویر نتیجه‌گیری می‌کند:
باید قلب‌های چاپ‌شده را بیشتر توسعه دهیم. سلول‌ها باید توانایی پمپاژ را به‌دست آورند. در‌حال‌حاضر، آن‌ها می‌توانند منقبض شوند؛ اما نیاز داریم آن‌ها باهم کار کنند. امیدواریم بتوانیم کارآمدی و سودمندی روش خود را ثابت کنیم. شاید در ۱۰ سال آینده، چنین چاپگرهایی در بهترین بیمارستان‌های سرتاسر جهان دیده شوند و این کار به‌طور مرتب در آنجا انجام شود....

مطالعه ادامه مطلب در سایت انجمن تله مدیسین ایران
✨
http://www.irantelemed.ir/NewsDetails.aspx?id=2846

در آینده فناوری واقعیت افزوده (Augmented Reality) جراحی مغز، جراحی ترمیمی، رادیولوژی و تصویربرداری تشخیصی را متحول خواهد کرد. واقعیت افزوده که به محاسبات فضایی (spatial computing) نیز شناخته می‌شود فضای فیزیکی و دیجیتال را با هم ادغام می‌کند. ARدر کنار فناوری واقعیت مجازی (Virtual Reality) و واقعیت ترکیبی (Mixed Reality) نویدبخش تحول در همه صنایع از جمله آموزش پزشکی و مراقبت‌های بهداشتی و حتی ساختمان‌سازی است.
امروزه هدست واقعیت افزوده اطلاعات زیادی برای پزشکان و جراحان فراهم می‌کند. پزشکان در طول روش‌های مداخله‌ای (interventional procedure) همچون سی‌تی اسکن (Computerized Tomography) و ام‌آرآی (MRI) با کمکAR به صورت همزمان به اطلاعات موردنیاز دسترسی دارند.
جهت اطلاعات بیشتر لینک زیر را کلیک کنید:
http://www.irantelemed.ir/NewsDetails.aspx?id=2848

🔵
هوش مصنوعی می‌تواند بسیار بهتر از پزشکان جوان، بیماری را تشخیص دهد؛ هرچند که این موضوع لزوم پزشکان متخصص را از بین نمی‌برد.

تشخیص بیماری به اطلاعات متعدد و مرتبط‌کردن آن‌ها به یکدیگر بستگی دارد. هوش مصنوعی احتمالاً گزینه‌ی مناسبی برای این کار محسوب می‌شود و در آزمایش‌هایی که اخیراً انجام شده است، توانسته بیماری کودکان را بهتر از بعضی پزشکان تشخیص دهد. کانگ ژانگ در دانشگاه کالیفرنیا در سن دیگو و همکارانش، پرونده‌های پزشکی ۱٫۳میلیون بیماری که به مرکز بزرگ پزشکی گوانگژو در چین رفته بودند را در اختیار یک هوش مصنوعی قرار دادند. این بیماران همه زیر ۱۸سال و از ژانویه ۲۰۱۶ تا ژانویه ۲۰۱۷ به پزشک مراجعه کرده بودند.

✨
@irantelemedicine
 📲
 www.irantelemed.ir
✨
نمودارهای پزشکی آن‌ها شامل متن نوشته‌شده‌ی پزشکان و نتایج آزمایشگاهی بود. ژانگ و همکارانش برای کمک به هوش مصنوعی، از پزشکان خواستند تا با نوشتن یادداشتی برای پرونده‌های پزشکی مشخص کنند که چه‌میزان از آن به گلایه‌های کودک، سابقه‌ی بیماری و آزمایش‌های آزمایشگاه مرتبط است. هوش مصنوعی با مشاهده‌ی این پرونده‌ها، تب غده‌ای، رزولا، آنفولانزا، آبله مرغان، بیماری‌های دست، پا و دهان را با دقت ۹۰ تا ۹۷درصد تشخیص داد. ژانگ می‌گوید:
هوش مصنوعی هم مثل پزشکان کامل نیست. پزشکان روزی ۸۰ بیمار را ویزیت و اطلاعات متفاوت و زیادی دریافت می‌کنند؛ همینجا است که احتمال بروز اشتباه در تشخیص بیماری وجود دارد. هوش مصنوعی مزایایی دارد نظیر اینکه نیازی به خوابیدن ندارد،‌ حافظه‌ی بسیار بزرگی دارد و هیچ انرژی‌ای از دست نمی‌دهد.

این تیم پژوهشی دقت هوش مصنوعی تحت آزمایش را با ۲۰ پزشک متخصص اطفال با تجربه‌های مختلف مقایسه کرد. عملکرد هوش مصنوعی در مقایسه با پزشکان جوان‌تر بهتر و در مقایسه با پزشکان باتجربه‌تر، ضعیف‌تر بود. می‌توان از هوش مصنوعی برای تریاژ بیماران (فرایند اولویت‌بندی بیماران براساس شدت وخامت حال بیمار) در بخش اورژانس استفاده کرد و با ارائه‌ی داده‌های کافی باید بتواند وضعیت‌های اضطراری یا معمولی را تشخیص دهد....

مطالعه ادامه مطلب درسایت انجمن تله مدیسین ایران
✨
http://www.irantelemed.ir/NewsDetails.aspx?id=2849

🔵
سوالات خود را به صورت رایگان در 24 ساعت از شبانه روز و 7 روز هفته در هرکجا که هستید از پزشکان ما بپرسید. اگر سوالات بهداشتی-پزشکی دارید مشاوران حرفه ای ما 100% رایگان و حرفه ای پاسخگوی شما خواهند بود. به جمع بیش از 50000 عضو بپیوندید و از سلامتی خود مراقبت کنید.

✨
@irantelemedicine
 📲
 www.irantelemed.ir
✨
اگر پزشک هستید و می خواهید تجربه پزشکی خود را افزایش دهیذ با عضویت در این برنامه به جمع پزشکان بپیوندید وارد گروه های مشورتی پزشکان شوید ،به بحث و گفت و گو با دیگر همکاران بپردازید و به خواسته خود به راحتی دست یابید. از طریق عضویت در گروه پزشکان ، عضویت خود را در مورد ویژگی های منحصر به فرد ارتقا دهید، از جمله زمان انتظار یک بیمار برای مشاوره با شما، دسترسی به تاریخچه پزشکی گذشته و توانایی ارسال ضمیمه به پزشکان ما.

📲لینک دانلود اپلیکیشن نسخه iOS
✨
https://itunes.apple.com/us/app/yourdoctors/id1439216318?mt=8

📲لینک دانلود اپلیکیشن نسخه اندروید
✨
https://play.google.com/store/apps/details?id=com.ydo.smartapp

در میان چالش‌هایی که بیماران مبتلا به پارکینسون با آن روبرو هستند، وضعیت خاموش و روشن دارو (medication on-off) و در نتیجه بازگشت لرزش دست و پا برای آن‌ها بسیار آزاردهنده است. برخی از بیماران با وجود مصرف دارو برای بیماری پارکینسون دچار حالت خاموش و روشن می شوند یعنی با مصرف دارو علایم بیماری کاهش می‌یابد اما پس از مدتی و قبل از مصرف دوز بعدی دارو، لرزش دست و پا باز می‌گردد. پژوهشگران دانشگاه فلوریدا آتلانتیک (Florida Atlantic University) به سرپرستی پروفسور بهناز قرآنی (Behnaz Ghoraani) سامانه‌ای توسعه داده‌اند که با اتصال حسگرهای حرکتی به بدن بیمار پارکینسون، می‌توانند وضعیت لرزش دست و پای آن‌ها را در طول مصرف دارو کنترل کنند.

بیماری پارکینسون یا PD همان لرزش در وضعیت استراحت است که شیوع آن بیشتر در سنین پیری است. ارتعاش و لرزش دست و پا در حالت استراحت، کندی حرکات، سختی و خشک شدن دست و پا و بدن و نداشتن تعادل و عدم توانایی صحبت کردن به صورت روشن و واضح از علایم این بیماری به شمار می‌آیند. حالت روشن و خاموش دارو در بسیاری از بیماران قابل پیش‌بینی نیست و ممکن است به صورت تصادفی پیش بیاید. برای حل این مشکل، طبق گزارش‌های خود بیماران از زمان‌های حالت خاموش و روشن و انجام معاینه‌های دوره‌ای در درمانگاه‌ها، پزشک به کنترل بهتر این شرایط کمک می‌کند. یکی از معایب این روش، دقیق نبودن گزارش‌های خود بیماران است. همچنین روش معاینه حضوری برای بیمارانی که از مراکز درمانی دور هستند مثل مناطق روستایی ممکن است کاربردی نباشد...
ادامه مطلب در لینک زیر:
http://irantelemed.ir/NewsDetails.aspx?id=2851

🔵
پچ‌های میکرونیدل، دستگاه‌های تشخیصی دستی، قابلیت بهتر حسگری و زیست‌چاپگر‌های سه‌بعدی، تنها چند نمونه از فناوری‌هایی هستند که در دهه‌ی آینده، دردسترس قرار می‌گیرند.
 

🔵چاپگر سه‌بعدی روهیت بارگاوا

چاپگر سه‌بعدی روهیت بارگاوا با اینکه سرعت کُندی دارد، دستگاهی بسیار جالب‌ است. همان‌طورکه انتهای تیز سر چاپگر حرکت می‌کند، لوله‌ی نازک و براقی که شبیه به پلاستیک است، از آن بیرون می‌آید و دهانه جابه‌جا می‌شود و لوله‌ی دیگری ترسیم می‌شود. سپس، ناگهان این لوله‌ها به‌هم متصل می‌شوند. با پیوستن لوله‌ها به‌هم، شکل سه‌بعدی پیچیده‌ای تشکیل می‌شود: نسخه‌ی آناتومیکی دقیقی از قلب. البته، این لوله‌ها پلاستیکی نیستند و ازایزومالت (isomalt)، نوعی ماده‌ی محلول، ساخته شده‌اند. اگرچه این قلب بسیار جالب است، هدف نهایی بارگاوا بسیار مهم‌تر است: مجاری و عروق موجود در بدن انسان که سرطان می‌تواند از آنجا نشئت بگیرد.

بارگاوا، رئیس مرکز ابتکار سرطان دانشگاه ایلینوی، به‌دنبال یافتن راه‌حل‌های مهندسی پیشرفته‌تر برای حل مسائل پزشکی است. چاپگر سه‌بعدی یکی از اولین دستاوردهای آینده‌ی این تلاش‌ها است. باوجوداین، پروژه‌ی بارگاوا فقط یکی از فناوری‌هایی است که قصد دارد پزشکی و مراقبت‌های بهداشتی سنّتی را تغییر دهد. پچ‌های میکرونیدل، ماشین‌های تشخیصی دستی، قابلیت بهتر حسگرها و نیز زیست‌چاپگرهای سه‌بعدی، تنها چند نمونه از فناوری‌هایی هستند که در دهه‌ی پیش رو، در مطب پزشکان و حتی در منزل شما دیده خواهند شد. بارگاوا گفت:
     مقوله‌ای پایه‌ای لازم است که در مراقبت‌های بهداشتی تغییر کند و سیاست، تنها بخشی از آن     است. به تلفن‌ها و لپ‌تاپ‌ها نگاه کنید که زمانی بسیار گران‌ بودند؛ اما هرچه فناوری پیشرفت کرد، آن‌ها هم ارزان‌تر شدند. اگر مهندسی را به حوزه‌ی مراقبت‌های بهداشتی بیاوریم و دانش پایه‌ای آن را بگیریم و آن را به راه‌حل‌های کاربردی تبدیل کنیم، ما نیز به‌همین‌شکل برای کاهش هزینه‌ها و افزایش کیفیت فرصت خواهیم داشت.

🔵پچ‌های میکرونیدل؛ تزریق بدون درد

در دانشگاه تگزاس، گروه پژوهشی گاسن اسمیت مشغول استفاده از فناوری چاپ سه‌بعدی برای بهبود تجربه‌ی ناخوشایند پزشکی هستند: تزریقات. روآن اسمالدون، شیمی‌دان دانشگاه تگزاس و یکی از همکاران گاسن اسمیت، با خنده می‌گوید:
   هیچ‌کس سوزن‌های تزریق را دوست ندارد.

✨
@irantelemedicine
 📲
 www.irantelemed.ir
✨
گاسن اسمیت همراه‌با تعدادی از دانشجویان تحصیلات تکمیلی و اسمالدون پچ میکرونیدل سه‌بعدی توسعه داده‌اند؛ چیزی شبیه به تکه‌‌ای ولکرو که در آن داروها یا واکسن‌ها بارگذاری شده‌اند. دانشگاه جان‌هاپکینز از فناوری پچ‌های میکرونیدل به‌عنوان یکی از ۱۵ فناوری امیدبخش برای جلوگیری از انتشار بیماری‌ها در آینده یاد کرده است. پچ‌های میکرونیدل شبکه‌ای از سوزن‌های میکروسکوپی است که بدون ایجاد درد به لایه‌ی فوقانی پوست وارد می‌شود و دارو یا واکسن را وارد بدن می‌کنند.
درحال‌حاضر، آرایه‌های میکرونیدل در اتاق‌های تمیز و پرهزینه‌ی کارخانه و با استفاده از قالب‌های تزریق پلاستیکی یا ازطریق لیتوگرافی روی الگوهای ضدزنگ فولادی تولید می‌شوند. توانایی چاپ سه‌بعدی چنین آرایه‌هایی در پلاستیک زیست‌تخریب‌پذیر می‌تواند قیمت پچ‌های میکرونیدل را به‌شدت کاهش دهد و تولید آن‌ها را در هر محلی امکان‌پذیر کند.
🔵ربات‌های مینیاتوری شناگر پزشکی

هاکان سیلان اهداف بلندپروازانه‌ای دارد و یکی از آن‌ها یافتن روشی است که نیاز به جراحی را برطرف کند. پیشنهاد او چه بوده است؟ ربات‌های شناگر ریزی که به‌اندازه‌ی سلول هستند: ربات‌های شناگر مینیاتوری (Microswimmers). سیلان، دانشمند پژوهشگر مؤسسه‌ی ماکس پلانک در آلمان می‌گوید:
   عمل جراحی بسیار تهاجمی و آسیب‌زننده است و بسیاری از افراد به‌علت عفونت‌های پس از عمل از دنیا می‌روند.
 
این ربات‌ها نیمه‌مستقل هستند. آن‌ها در بدن با استفاده از جریان مغناطیسی خارجی هدایت می‌شوند؛ اما در‌عین‌حال طوری طراحی شده‌اند که بتوانند به‌صورت خودکار به سیگنال‌های محیطی یا شیمیایی خاصی پاسخ دهند که درون بدن با آن‌ مواجه می‌شوند. نمونه‌های اولیه‌ی سیلان در حضور آنزیم MMP-2 متورم می‌شوند. این نمونه‌ها را سلول‌های سرطانی سینه تولید می‌‌کنند. این امر بار نانوذرات مغناطیسی ربات را آزاد و به سلول‌های سرطانی متصل می‌کند که در پوششی از آنتی‌بادی قرار دارد. در آزمایش‌ها، ربات شناگر مغناطیسی می‌توانست ۴۰ درصد از سلول‌های سرطانی را علامت‌گذاری کند‌؛ یعنی چهاربرابر بهتر از فناوری‌های معمول علامت‌گذاری....

مطالعه ادامه مطلب در سایت انجمن تله مدیسین ایران
✨
http://www.irantelemed.ir/NewsDetails.aspx?id=2852