کاش یاد بگیریم حتی توی صمیمی‌ترین جمع‌هامونم از آوردن فحش‌های رکیک، چه بسا ناموسی اجتناب کنیم. واقعا من هیچ‌جوره این جمع‌هارو نمی‌فهمم. صمیمی‌ترین رفقارو توی زندگی‌م دارم، حتی با امین که از شش‌سالگی رفیقیم، یادم نمیاد حتی یک‌بار هم به هم فحش ناموسی داده باشیم. بعد از اون سمت می‌بینم توی بعضی از جمع‌ها خیلی راحت هم‌دیگه رو انگشت می‌کنن، به مادر و خواهر هم‌دیگه بی‌احترامی می‌کنن و هارهار هم پاش می‌خندن. کجای این اتفاق خوشاینده؟ یکم رشد کنیم. این چیزها اسمش صمیمیت نیست. حداقل برای رگ و ریشه‌ی خودمون ارزش قائل باشیم.

"برای انجام کارهات انگیزه لازم نداری، تعهد لازم داری."

بجنگ، نه برای بردن، بلکه برای اینکه بفهمی چه توانایی هایی داری.

حتی نیم‌نگاهت قلبم رو نوازش‌ می‌کنه. کاش من هم می‌تونستم همچین اثراتی روت داشته باشم.

.

خوابیدم. یک دل سیر هم خوابیدم. وقت‌هایی که ساعت نمی‌ذارم برای بیدار شدن‌م و هیچ سر و صدایی هم نیست که بیدارم کنه و خودم بیدار می‌شم، این حس و حال رو بهم می‌ده که خوابیدم، یک دل سیر هم خوابیدم. نوش وجودم.

حداقل دل‌کندن برای من هیچ‌وقت آسون نبوده. من جون‌کندم تا بالاخره یک‌کوچولو دلم شُل کرد.

من مشکل اعتماد به نفس ندارم. من تنها مشکلی که دارم مشکل مالیه. نه حاضرم کسی پولاشو بهم ببخشه، نه حاضرم از ارث پدری یا مادری چیزی بهم برسه، نه حاضرم به پدر یا مادرم رو بزنم و نه حاضرم از هرکسی بابت هرکاری که براشون انجام می‌دم پولی دریافت کنم. در نتیجه غرورم رو دست می‌گیرم تا مبادا خدشه‌ای بهش وارد شه.

من یک سوال دارم؛ اگر قراره اسم هرکاری که به نتیجه نمی‌رسه یا به نتیجه‌ی دلخواه نمی‌رسه رو بذاریم اشتباه، پس کی قراره به عنوان تجربه ازش یاد کنیم؟ خط پیشرفت هرکسی یک‌جوره. یکی شاید توی هجده‌سالگی شروع کنه، توی‌ سی‌سالگی به اوج خودش برسه و بره کنار، یکی ممکنه تازه روند رشدش از چهل‌سالگی شروع شه و تا هفتاد هشتاد سالگی هم ادامه‌دار باشه. بالاخره باید تجربه کسب بشه تا آگاهی به دست بیاد. حداقل برای کسی که راهنمای درستی نداره این روند طبیعی‌ترین حالتشه. جای این‌که مدام به خودت حس بی‌ارزش‌بودن بدی، هدفمند باش و هوشمندانه به سمت چیزی که می‌خوای حرکت کن و صبور باش تا به ثمر بشینه. باغبون حتی اگر روزی ده‌بار به درختشم آب بده، تاثیری توی روند رشد درخت نداره، بالعکس حتی ممکنه باعث پوسیدن ریشه‌ی درخت‌شم بشه. قبلا بهش اشاره کردم، الآنم باز می‌گم: "به زمان، زمان بده، به وقتش اتفاقات خوبی برات رقم می‌زنه".

به قول میترا: "استانداردهاتون رو دست نزنید". با همین استانداردها دنبال دلخواه‌تون بگردین قطعا پیداش می‌کنید.