Уч қизи бор, иккитаси гап-сўз билан тўй бўлганини эшитгандим. Иккаласи ҳам тиниб-тинчиб кетишди, шекилли. Уйга кирсам, опамлар келишган экан. Кўришиб бўлгач, уларнинг ёнига ўтирмадим. Укамнинг эрталабки гапи эсимга тушиб, келин билан бирга хизмат қилдим. Ошхонада жиянларимнинг “вағир-вуғур”и билан келиним икковимиз тамадди қилган бўлдик. Хонамга кирсам, мен эрталаб тикиб қўйган кўйлак жойида йўқ, эгаси олиб кетган ҳойнаҳой, уйқуга ётдим. Эрталаб яна телефон соати чинқириғидан уйғондим. Тез туриб, кўча эшигини очдим. Ҳовлига сув сепдим. Келин турганча супуриб қўйдим. Яна тикишга ўтирдим. Бугун бир ҳамкасбим учун замонавий фасондаги костюм-юбка бичдим. Эри аллақандай катта жойда амалдор. Бир ўғил-бир қизи бор. Бирни кийиб, бирни ечади. Қайғу-ғами йўқ… Мактабдаям эрмакка, кунини ўтказиш учун ишлайди. Либосни бичдим-у, тикишга улгуролмадим. Соат етти бўлаётганди. Ошхонага бориб, нонушта тайёрладим. Аям ўрнидан туриб келди. Бечора аямнинг юзидаги ажинлар кечагидан-да кўпайгандай кўринди кўзимга. Сут пишириб, олдига қўйдим. Нон тўғраб ея бошлади. – Ая, кўйлакни эгаси обкетдими? – деб сўрадим ёнига ўтириб. – Қанақа кўйлак? Э, ҳа, анави ялтироқми? Ҳа, обкетди. – Ҳмм… – Пулига мой обкелдик, уйда мой қомаган экан. – Ҳа… – дамим ичимга тушиб кетди. Ҳар сафар шундай бўлади. Менинг буюртмам битишига уйда нимадир тугаб туради. Нонушта қилиб бўлгунимизча ошхонага укам ҳам, келиним ҳам киришмади. Идишларни ювиб қайтаётганимда, укамнинг уйидан келинимнинг овози эшитилди: – Келин бўлиб тушганимга тўрт йил бўлди. Битта узук оберганиз йўқ. Иккита қўчқордай ўғил туғиб берганимга раҳматиз шуми?! Одамларни эрлари ҳар байрамда тилла совға қилади. Туғса-ку, комплектлар оберишади… Мен билмайман, оберасиз шуни! Орада укамнинг ғўнғиллагани эшитилди. Жияним йиғлади. Келиним боласига “эй, ўчир-эй”, деб давом этди: – Жуда бўлса, ўша меҳрибон опангиз бир ой маошини рўзғорга берар. Нима, фақат Сиз уни боқишиз керакми? Уям қарашсин-да, текин еб ётавермай. Хўрлигимни аранг босиб ичкарига кириб кетдим. Аммо келиннинг баланд овози бу ерга ҳам баралла эшитиларди: – Эрга тегиб кетмайдими энди, ўў-ўтиравермай? Иззати битмадими? Йўқолса, хонасини болаларга берардик. Иккита бола билан икки хонада яшаш жонга тегди… Зумда кийиниб, пардоз ҳам қилмасдан, кўчага югурдим. Мактабга борарканман, келинимнинг сўзлари қулоқларим остида жарангларди. У чекка қишлоқдаги узоқроқ холамизнинг қизи. Отаси йўқ, анча йиллар аввал вафот этиб кетган. Мактабни битирганидан кейин, онаси менга шогирдликка олиб келганди. “Айланай, биз буни катта ўқишларда ўқитолмаймиз, сизларга ўхшаб. Ҳеч бўлмаса, бир ҳунар ўргансин”. Ўша йили укамни уйлантириш ташвишида эдик. Уятчан, камгап, меҳнаткаш қизлиги учун мен келинликка тавсия қилгандим уни. Янги келинлигида бирам яхши эди. Қўлимни совуқ сувга урдиргани қўймасди. Мен тикиб берган ялтироқ кўйлакларни кийиб, “опажон-опажон” деб бир гапириб, ўн куларди. Болали бўлиб, туғруқхонадан келгач, уйига кирдим. Жиянимни бир кўрай деб қўл узатсам, чақалоқни зўрға қўлимга берди. Ўшандан бери муомаласи кундан-кунга совиб боряпти. Тўрт соат дарсим бор эди. Тугатиб, уйга бордим. Келинимнинг қовоғи шишган, онам маъюс. Нима бўлган бу уйга ўзи, ҳаммалари бир бўлиб йиғлашганми? Қўлимни ювиб келиб, сўрига – онамнинг олдига чиқдим. Келиним бир лаган ошни “тақ” эткизиб, дастурхонга қўйди-да, ўзи ўтирмай, кетиб қолди. Совуган чой билан ош едим. Нимагадир юрагим безиллади. Ойлик олмадингми, деб сўради онам. – Йўқ, ҳали вақт бор-ку. – Тезроқ олганингда яхши бўларди. Бозорликнинг баракаси учиб турибди. Бу ёқда унниям таги кўриниб қолди. Укангни боласи касал бўлганида бировдан қарз олган экан. Шунинг учун… – Яхши, – дедим гапни калта қилиш учун. – Эрта-индин ойлик берар. Ё бўлмаса, тикканларимдан тушиб қолар… Онамнинг чеҳраси очилди. Ойлик маошга ҳали эрта бўлса-да, эртаси куни аллақандай умид билан мактаб кассасига бордим.
Davomi bor, bugun kechga
📡 Do'stlar bilan bo'lishing
⏭ ✍🏼 @Ibratli_Sozlar 📚 ⏮
Davomi bor, bugun kechga
📡 Do'stlar bilan bo'lishing
⏭ ✍🏼 @Ibratli_Sozlar 📚 ⏮
#Ҳаётий воқеа: Аканинг бахти учун сингил курашса…
🍂 🍃🍂 🍃🍂🍃🍂
📖▫️▪️▫️▪️▫️▪️▫️▪️▫️▪️
✍ @Ibratli_Sozlar 📚
https://t.me/joinchat/AAAAAEAtKkm_6Z1QMcocTQ
🍂 🍃🍂 🍃🍂🍃🍂
📖▫️▪️▫️▪️▫️▪️▫️▪️▫️▪️
✍ @Ibratli_Sozlar 📚
https://t.me/joinchat/AAAAAEAtKkm_6Z1QMcocTQ
✍Аканинг бахти учун сингил курашса…
Ота-онам бевақт қазо қилгач, укам иккимизни тоғамиз Меҳрибонлик уйига топширган экан. Улар биздан тез-тез хабар олиб турар, доимо яхши ўқишимизни тайинларди. Ҳар сафар бизга албатта китоблар олиб келарди. Укам иккимиз шундай тоғамиз борлигидан суюнардик. Китобларимизни бошқа болалар ҳам қўлма-қўл қилиб, ўқиб чиқарди.
Ёшим улғайгач, Меҳрибонлик уйи билан хайрлашиб, коллежда ўқидим, сўнг университетни имтиёзли дипломга тугатдим. Ўз мутахассислигим бўйича нуфузли ташкилотда хизмат қила бошладим. Шу пайтда Нилуфар исмли қиз билан танишиб қолдим. У билан сирдош дугона бўлиб кетдик, муҳими, бир-биримизни сўзсиз тушунардик. У Меҳрибонлик уйида тарбияланганим, ҳаётимдаги ҳар бир воқеадан хабардор эди. Ўзи ҳам сирларини ишониб айтар, менга яқин инсондек муносабатда бўларди.
Бир куни Нилуфар “Сиздек келинойим бўлишини жуда-жуда хоҳлайман”, деб қолди ва мени акасига келин қилиш ниятида эканини айтди. Йигит билан танишиб, бир-биримизга маъқул бўлдик. Совчилар келишди, тоғам тўйга розилик берди.
Шу орада йигитнинг холаси бўлғуси қайнанамга “Келиб-келиб ёлғиз ўғлингизга етим қизни раво кўрасизми? Шу қизни келин қилиб авлодимизни иснодга қўясиз-ку”, дебди.
Бир куни Нилуфар ишга хафа ҳолда кириб келди. Ундан шу хабарни эшитиб, баданимдан муздек тер чиқиб кетди. Акасига қўнғироқ қилсам, кўнглимни кўтариш ўрнига, индамай тураверди. Нилуфар эса мени тинчлантириб, ҳаммаси яхши бўлишини айтиб кўнглимни кўтарди. Менга “Нега менинг бахтим учун айнан уйланадиган йигит эмас, синглиси курашиши, керак?” деган ўй тинчлик бермай қўйди…
Бу гапдан хабар топган тоғам “Ҳозирдан гап-сўз қилган аёл тўйдан кейин жиянимнинг кўзини очирмайди” деб, тўнини тескари кийиб олди. Бу орада қайнанам келиб вазиятни юмшатишга уринди, узрини сўради. Аммо йигитдан на бир сас, на бир садо чиқди. Ўз тақдирига бунчалар бефарқ қаровчи инсон билан ҳаёт йўлларимни боғлашни ҳам, ўртадаги риштани узишни ҳам билмай қолдим.
@Ibratli_Sozlar
Ота-онам бевақт қазо қилгач, укам иккимизни тоғамиз Меҳрибонлик уйига топширган экан. Улар биздан тез-тез хабар олиб турар, доимо яхши ўқишимизни тайинларди. Ҳар сафар бизга албатта китоблар олиб келарди. Укам иккимиз шундай тоғамиз борлигидан суюнардик. Китобларимизни бошқа болалар ҳам қўлма-қўл қилиб, ўқиб чиқарди.
Ёшим улғайгач, Меҳрибонлик уйи билан хайрлашиб, коллежда ўқидим, сўнг университетни имтиёзли дипломга тугатдим. Ўз мутахассислигим бўйича нуфузли ташкилотда хизмат қила бошладим. Шу пайтда Нилуфар исмли қиз билан танишиб қолдим. У билан сирдош дугона бўлиб кетдик, муҳими, бир-биримизни сўзсиз тушунардик. У Меҳрибонлик уйида тарбияланганим, ҳаётимдаги ҳар бир воқеадан хабардор эди. Ўзи ҳам сирларини ишониб айтар, менга яқин инсондек муносабатда бўларди.
Бир куни Нилуфар “Сиздек келинойим бўлишини жуда-жуда хоҳлайман”, деб қолди ва мени акасига келин қилиш ниятида эканини айтди. Йигит билан танишиб, бир-биримизга маъқул бўлдик. Совчилар келишди, тоғам тўйга розилик берди.
Шу орада йигитнинг холаси бўлғуси қайнанамга “Келиб-келиб ёлғиз ўғлингизга етим қизни раво кўрасизми? Шу қизни келин қилиб авлодимизни иснодга қўясиз-ку”, дебди.
Бир куни Нилуфар ишга хафа ҳолда кириб келди. Ундан шу хабарни эшитиб, баданимдан муздек тер чиқиб кетди. Акасига қўнғироқ қилсам, кўнглимни кўтариш ўрнига, индамай тураверди. Нилуфар эса мени тинчлантириб, ҳаммаси яхши бўлишини айтиб кўнглимни кўтарди. Менга “Нега менинг бахтим учун айнан уйланадиган йигит эмас, синглиси курашиши, керак?” деган ўй тинчлик бермай қўйди…
Бу гапдан хабар топган тоғам “Ҳозирдан гап-сўз қилган аёл тўйдан кейин жиянимнинг кўзини очирмайди” деб, тўнини тескари кийиб олди. Бу орада қайнанам келиб вазиятни юмшатишга уринди, узрини сўради. Аммо йигитдан на бир сас, на бир садо чиқди. Ўз тақдирига бунчалар бефарқ қаровчи инсон билан ҳаёт йўлларимни боғлашни ҳам, ўртадаги риштани узишни ҳам билмай қолдим.
@Ibratli_Sozlar
✍КАРИ КИЗНИНГ КИСМАТИ
(Davomi)
Кассиримиз Умрзоқ ака “ҳеч гап йўқ” деб икки қўлини ёйди. Йўлакда аёл ўқитувчилар гаплашиб туришган экан. Тарихчи ҳамкасбим Салтанат опа менга қараб сўз қотди: – Ойликдан хабар олгани келувдийзми, айланай? – Ҳа. – Сизга ойликнинг нима кераги бор экан, – деди у бошимдан оёғимгача разм солиб. Индамадим. Бу аёлнинг Алининг аламини Валидан олиш одати бор. Ҳозир болалар дарсини эшитишмаган ёки гап қайтаришган шекилли, менга ёпишаяпти. – Бизга ўхшаб уч-тўртта болайиз, эрийз, рўзғорийз бўлмаса. Бир бошийиз, бир ўзийиз. Бунинг устига тикиш қилиб, пул топсангиз. Шунча пулни нима қиласиз?.. Гапини эшитмасликка олиб, тез-тез юриб кетдим. Ёнидаги ўқитувчилар “Ҳай, опа”, “Об-бо, бекор қилдийиз” деб қолишди. – Ҳа, нима, рост-да. Тавба, бурнидан баланд гапиролмайми? Шунинг ёнини олишларингни-чи?.. Салима опа бир ярим ставка дарс беради. Ярим ставкасини директор билан уришиб-талашиб олган. Эри амалдорнамо. Уйида битта келини бор. У ҳам бекор ўтирмай, уйининг олдида “бозорча” қилади. Шунга қарамай, нуқул пулга зориқиб, норозиланиб юради. Уйга келиб, буюртмаларимнинг пулларини онамга олиб чиқиб бердим. “Бир-икки кунда ойлик бераркан, унгача етиб турар”, дедим. Онам пулни индамай олди. Бугун ҳаво биллурдай тоза, чертсанг жаранглайдигандай. Ҳавонинг лаҳзадаги ўзгаришидан кайфиятим ёришиб, кундузги дилхиралик ёдимдан кўтарилди. Онам мени кутиб ўтирган экан, шекилли, хонасидан чиқиб, мен билан ошхонага юрди. Укамнинг хонасидан келинимнинг жиянларимга бақиргани эшитилди. Онам ошхонага бориб, овқат иситиб, чой дамлаб берди. Анчадан бери бундай қилмасди, ҳайрон бўлдим. Ёнимга ўтирди, кеч қолганимни сўради. Ҳайронлигим ошди. Тафтишчилар келаётгани сабабли кечга қолганимни айтдим. Онам овқатланишимга завқ билан термулиб туриб секин гап бошлади: – Сени бугун яхши бир жойдан сўраб келишди. Онамдаги ўзгаришнинг сабабини энди тушундим. Тўғриси, ҳаяжонландим. Чунки бундай гапларни эшитмай қўйганимга анча бўлганди. – …Ким экан? – Ўзи қўшни маҳалладан. Тошкентдаги катта ўқишларда ўқиб, шу вақтгача уйланолмаган экан. Ўзимга мос, ўқимишли қизни оламан, ўқитувчи бўлса яна яхши, дебди. Шунга… сени… Нима дейсан? – Билмадим, – дедим ўн саккиз яшар қизлардай уялиб, – ундай одамни кўрмаган бўлсам, танимасам… – Тўғри айтасан, биз ҳам шундай дедик. Шунинг учун эртага учрашувга чиқасан. – Бунча тез?.. – Жавобимдан ўзим уялиб кетдим. – Яхши ишнинг тез бўлгани яхши-да! – Онамнинг кўзлари чақнарди. Жавонни очиб, учрашувга кўйлак танладим. Тўғриси, яхшироқ кўйлагим йўқ экан. Ҳаммаси одми, ўқитувчиларга мос. Яна аниқроғи, қирқ ёшдан ошган аёлларнинг кийими. Мана бу кўйлак бўлмайди, узун, ҳарқалай, Тошкентда ўқиган бўлса… Мана бу костюм-юбка жуда қалин, бу кофта-юбка эса ёзги, юпқа. Танлаб-танлаб, охири ўтган йили ёзда олган ихчамгина кўйлакни танладим. Сал юпқароқ демаса, бўлади! Эртага кундузи учрашамиз, ҳар қалай бугунгидай жала қуйвормас, қора девларга инсоф берса!… Соат ўнга яқинлашиб қолганда, ўрнимга ётдим. Тўхта, учрашувга бир ўзим бораманми?! Ҳар қалай биринчи марта кўришим бўлса, уят бўлмасмикин? Ўйлай-ўйлай Гулшанга қўнғироқ қилдим. Гулшан қўшни маҳаллада туради, мендан икки ёш кичик. Мактабимиз олдидаги гўзаллик салонида ишлайди. Ҳар замон дардлашиб турардик. Аниқроғи, у дардини айтарди. Эртага иши кўп экан, ялиниб-ёлворишга тўғри келди. Охири рози қилдим. Энди ухласам бўлади! Яна эрта туриб, ҳовли супурдим. Ҳовлидаги бир туп олма гуллай бошлаган. Хушбўй ҳиди бутун ҳовлига таралди. Кайфиятим кўтарилиб, ашула айтгим келди. Учрашувга ярим соат қолганда Гулшан келди. Ясаниб, чиройли бўлиб кетибди. Унинг олдида менинг кийимим одми, соч турмагим, пардозим ўта оддий бўлиб қолди. Майли, гўзаллик – оддийликда. “Истиқлол” боғига бордик. Йўлларда ўтлар энди кўкариб, атроф яшилликка ўранаётган пайтлар. Йигитга унчалик қаролмадим. Лекин менимча, бўйи-басти келишган, ўзиям кўримликкина, шекилли. У билан асосан Гулшан гаплашди. Мен бир-иккита саволларига жавоб бердим, холос. Гулшан билан суҳбатидан маълум бўлишича, ўтган йили аспирантурани битириб, фан номзоди бўлибди.
(Davomi)
Кассиримиз Умрзоқ ака “ҳеч гап йўқ” деб икки қўлини ёйди. Йўлакда аёл ўқитувчилар гаплашиб туришган экан. Тарихчи ҳамкасбим Салтанат опа менга қараб сўз қотди: – Ойликдан хабар олгани келувдийзми, айланай? – Ҳа. – Сизга ойликнинг нима кераги бор экан, – деди у бошимдан оёғимгача разм солиб. Индамадим. Бу аёлнинг Алининг аламини Валидан олиш одати бор. Ҳозир болалар дарсини эшитишмаган ёки гап қайтаришган шекилли, менга ёпишаяпти. – Бизга ўхшаб уч-тўртта болайиз, эрийз, рўзғорийз бўлмаса. Бир бошийиз, бир ўзийиз. Бунинг устига тикиш қилиб, пул топсангиз. Шунча пулни нима қиласиз?.. Гапини эшитмасликка олиб, тез-тез юриб кетдим. Ёнидаги ўқитувчилар “Ҳай, опа”, “Об-бо, бекор қилдийиз” деб қолишди. – Ҳа, нима, рост-да. Тавба, бурнидан баланд гапиролмайми? Шунинг ёнини олишларингни-чи?.. Салима опа бир ярим ставка дарс беради. Ярим ставкасини директор билан уришиб-талашиб олган. Эри амалдорнамо. Уйида битта келини бор. У ҳам бекор ўтирмай, уйининг олдида “бозорча” қилади. Шунга қарамай, нуқул пулга зориқиб, норозиланиб юради. Уйга келиб, буюртмаларимнинг пулларини онамга олиб чиқиб бердим. “Бир-икки кунда ойлик бераркан, унгача етиб турар”, дедим. Онам пулни индамай олди. Бугун ҳаво биллурдай тоза, чертсанг жаранглайдигандай. Ҳавонинг лаҳзадаги ўзгаришидан кайфиятим ёришиб, кундузги дилхиралик ёдимдан кўтарилди. Онам мени кутиб ўтирган экан, шекилли, хонасидан чиқиб, мен билан ошхонага юрди. Укамнинг хонасидан келинимнинг жиянларимга бақиргани эшитилди. Онам ошхонага бориб, овқат иситиб, чой дамлаб берди. Анчадан бери бундай қилмасди, ҳайрон бўлдим. Ёнимга ўтирди, кеч қолганимни сўради. Ҳайронлигим ошди. Тафтишчилар келаётгани сабабли кечга қолганимни айтдим. Онам овқатланишимга завқ билан термулиб туриб секин гап бошлади: – Сени бугун яхши бир жойдан сўраб келишди. Онамдаги ўзгаришнинг сабабини энди тушундим. Тўғриси, ҳаяжонландим. Чунки бундай гапларни эшитмай қўйганимга анча бўлганди. – …Ким экан? – Ўзи қўшни маҳалладан. Тошкентдаги катта ўқишларда ўқиб, шу вақтгача уйланолмаган экан. Ўзимга мос, ўқимишли қизни оламан, ўқитувчи бўлса яна яхши, дебди. Шунга… сени… Нима дейсан? – Билмадим, – дедим ўн саккиз яшар қизлардай уялиб, – ундай одамни кўрмаган бўлсам, танимасам… – Тўғри айтасан, биз ҳам шундай дедик. Шунинг учун эртага учрашувга чиқасан. – Бунча тез?.. – Жавобимдан ўзим уялиб кетдим. – Яхши ишнинг тез бўлгани яхши-да! – Онамнинг кўзлари чақнарди. Жавонни очиб, учрашувга кўйлак танладим. Тўғриси, яхшироқ кўйлагим йўқ экан. Ҳаммаси одми, ўқитувчиларга мос. Яна аниқроғи, қирқ ёшдан ошган аёлларнинг кийими. Мана бу кўйлак бўлмайди, узун, ҳарқалай, Тошкентда ўқиган бўлса… Мана бу костюм-юбка жуда қалин, бу кофта-юбка эса ёзги, юпқа. Танлаб-танлаб, охири ўтган йили ёзда олган ихчамгина кўйлакни танладим. Сал юпқароқ демаса, бўлади! Эртага кундузи учрашамиз, ҳар қалай бугунгидай жала қуйвормас, қора девларга инсоф берса!… Соат ўнга яқинлашиб қолганда, ўрнимга ётдим. Тўхта, учрашувга бир ўзим бораманми?! Ҳар қалай биринчи марта кўришим бўлса, уят бўлмасмикин? Ўйлай-ўйлай Гулшанга қўнғироқ қилдим. Гулшан қўшни маҳаллада туради, мендан икки ёш кичик. Мактабимиз олдидаги гўзаллик салонида ишлайди. Ҳар замон дардлашиб турардик. Аниқроғи, у дардини айтарди. Эртага иши кўп экан, ялиниб-ёлворишга тўғри келди. Охири рози қилдим. Энди ухласам бўлади! Яна эрта туриб, ҳовли супурдим. Ҳовлидаги бир туп олма гуллай бошлаган. Хушбўй ҳиди бутун ҳовлига таралди. Кайфиятим кўтарилиб, ашула айтгим келди. Учрашувга ярим соат қолганда Гулшан келди. Ясаниб, чиройли бўлиб кетибди. Унинг олдида менинг кийимим одми, соч турмагим, пардозим ўта оддий бўлиб қолди. Майли, гўзаллик – оддийликда. “Истиқлол” боғига бордик. Йўлларда ўтлар энди кўкариб, атроф яшилликка ўранаётган пайтлар. Йигитга унчалик қаролмадим. Лекин менимча, бўйи-басти келишган, ўзиям кўримликкина, шекилли. У билан асосан Гулшан гаплашди. Мен бир-иккита саволларига жавоб бердим, холос. Гулшан билан суҳбатидан маълум бўлишича, ўтган йили аспирантурани битириб, фан номзоди бўлибди.
Техника фанлари номзоди! Ҳозир политехника институтида ишларкан. Шунча гапнинг орасида Гулшан ҳатто унинг телефонидан қўнғироқ қилишга ҳам улгурди… Ҳалиям шу Гулшаннинг келгани, бўлмаса икковимиз ҳам оғзимизга талқон соли-иб ўтиравердик. Исми Озод экан! Озод! Чиройли исм. Ота-онаси билан бирга тураркан, кенжа ўғил экан, шунақа гаплар!..Назаримда бугун ҳаво ҳар кунгидан ажойиброқ бўлди. Қуёш чарақлаб турибди, лекин ҳаво салқин. Ариқчалардаги сувнинг “жилдир-жилдир” қилиб оқиши кишига бирам хуш ёқади-ей… Ҳовлимиздаги олма чаман бўлиб гуллади, гулини тўкди, мевага кирди ҳамки, совчилардан дарак бўлмади… Келиним жиянларимни олиб, онасиникига кетган, укам ишдан ҳали қайтмаган, уйда онам икковимиз эдик. Ҳовлидаги сўрида китоб ўқиб ўтирсам, уйга опам кириб келди. Ўрнимдан туриб кўришмоқчи эдим, “Ҳе” йўқ, “бе” йўқ, ерда ётган онамнинг ковуши билан мени ура кетди. Уриб-уриб қарғади, қарғаб-қарғаб урди: – Ҳа, бозори касод, қари қиз, ўзингга эр топиб қўйувдингмики, бировга илинсанг?! Ё ўзингдан ортдими, кўнглингга урдими, инъом қиласан уни Гулшан-пулшан деганларига! Биззи ориятдан ўлдирдинг-ку бир эргами ё қаро ергами тегмай?! Поччанг кўзимни очирмайди, қозиқда қариган синглинг бизникига келмасин, менинг қизларимга ҳам нуқси уради, деяверади. Сўрида ўтирган онам ҳам юзимга бир шапати урди: – Сен бозори касодни деб келиндан тилим қисиқ, бир нима десам, қари қизингни бил, дейди. Шу ёшгача ит ҳам олмади, бундан кейин гўр бўлармиди, дейди. Уканг билан ҳар куни уруш, ҳар куни жанжал. Қари қизинг уйимдан чиқиб кетсин, дейди. Жўраларимни уйга чақиришга ор қиламан, дейди. Сен нимани ҳам билардинг, яшшамагур… Онам шундай деб ўтирган жойида йиғлай бошлади. Мен бутунлай гангиб қолгандим. Опам ураётганидан ҳам кўра онамнинг йиғлагани кўпроқ таъсирлантирди мени. Кечқурун ўз хонамга кириб, бўлиб ўтган жанжални эсларканман, хонамга кўз югуртирдим. Раҳматли дадам “Бу хона кенжа қизимга” деб ўзимга мос қилиб безатиб бергандилар. Ўшанда бешинчи синфда ўқирдим. “Менинг ҳам алоҳида хонам бўлди”, деб қувонганман. Деворга кичкина гилам осиб, ерга палос ёзгандик. Уй бурчагида ихчамгина хонтахта. Ўшанда дарс тайёрлардим. Мактабда, институтда ўқиганимда. Ҳалиям тайёрлайман. Эшикдан кираверишда кичкина шкаф. Унда кийимларим, китобларим туради. Энди мана шу кичкинагина хонага, дадам менга берган хонамга ҳам сиғмай қолдимми?!… Опамнинг уйига кўп боравермасдим-ку. Борсам ҳам, поччамнинг йўғида, бирровга бориб келардим. Кейин унинг қизлари кичкина. Ҳали мактабда ўқийди. Нега уларга менинг нуқсим ураркан?! Бир пайтлар, институтга кирганимда, уни битирганимда шу опамнинг ўзи қизларига мени ибрат қилиб кўрсатиб “холангга ўхшасаларинг, одам бўласизлар”, деган эмасмиди?! Дарвоқе, опам нима деди?! Ҳа, Гулшан Озодни ўзига қаратиб олибдими?! Шундан бери учрашиб юришаркан?! Унаштирилишибди! Яқинда тўйлари бўлармиш! Бу нимаси бўлди?! Мен уни дугонам, яқиним деб учрашувга олиб борсаму, у мен учун келган йигитни ўзига оғдириб олса?! Инсоф қаерда қолди? Лекин… лекин мен буни билмагандим-ку. Ахир, ўзим хоҳламагандим-ку. Келиним нега онамга мени таъна қилади. Унга оғирлигим тушгани йўқ-ку. Укам, менинг жон укам, туғилганида хурсандлигимдан осмонларга сакраганим, якка-ю ягона укажоним мендан ор қилар экан-да. Боя опам нима деди? Уйдан чиқиб кет, дедими?! Энди туғилган уйимга ҳам бегона бўлдимми? Демак, кетишим керак. Лекин… қаерга бораман… Ўрнимдан туриб, хонадан чиқаётганимда эшик ёнидаги кўзгуга дуч келдим. Мактабни битирганимда синфдошларим совға қилишган кўзгу. Юрак шаклидаги, пастда, юракнинг туташган жойида иккита узук акси туширилган кўзгу. Тепасида ўша битирув кечаси совға қилинган сунъий гул… Кўзгуда кўзлари нам, оқ оралаган сочлари тўзиган, кўзлари остига билинар-билинмас ажин тушган бир қиз мунғайиб турарди. Қари қиз. Ҳеч кимга керак бўлмаган қиз. Ҳаммадан дакки ейишга яралган қиз. Ҳаммадан таъна эшитишга яралган қиз. Сўнгги умиди ҳам поймол бўлган қиз. Оғзидагини олдирган ландовур қиз. Бу дунёда ҳеч кими йўқ қиз… Ўша куни хонадан чиқмадим. Йиғлаб-йиғлаб, ухлаб қолибман. Эртаси куни эрталаб ишга отландим.
Нонушта ҳам қилмадим. Йўлдаги салонда Гулшаннинг қувноқ чеҳрасига кўзим тушди. Мени кўриб, уялмади, аксинча менга эшиттириб, қаҳ-қаҳ отиб кулди. Аввалгидан-да яшариб-очилиб кетганди… Дарсларимни ўтиб бўлиб, уйимга эмас, мутлақо бошқа томонга юрдим. Юриб-юриб, шаҳар чеккасига бордим. Бу ерда темир йўл бор. Ундан поездлар тез-тез, важоҳат билан ўтиб туради. Болалигимда уйимиз шу яқин атрофда эди. Ҳозир у уйлар бузилиб, ўрнига қандайдир ҳарбий бино қурилган. Онам бу ерга келиб, ўйнагани қўймасди. “Худо кўрсатмасин, бир фалокат бўлмасин”, дерди. Ҳозир эса менга ўша фалокат керак. Уёқ-бу ёққа юриб, кеч бўлишини кутдим. Қуёш бота бошлади. Узоқдан вишшиллаб поезд келарди. Шу пайт орқамдан қандайдир товуш эшитилди. Норозиланиб ўгирилдим. Ҳарбий кийимдаги бир киши менга қараб кулимсираб турарди. Ноилож ортимга қайтдим: – Менга гапираяпсизми? –Ҳа-да. Боядан бери сизга гапираман. – Кечирасиз, эшитмай қолибман. – Бўп туради. Хаёллар билан банд эдингиз. – Ҳа, бу ерларда болалигим ўтган. Ўша пайтларни соғиниб келгандим. – Уйларингиз шу ердамиди? – Сизларнинг ишхонангиз жойлашган ерда, – дедим қўлим билан ишора қилиб. – Эй, шундайми. Унда ҳамдардлик билдираман. Лекин биз.. бундай бўлишини хоҳламагандик… Мендан кулаяптими десам, юзида самимий, содда табассум аксланиб турарди. Ёшиям унча каттага ўхшамайди. Жуда нари борса мендан бир-икки ёш катта, холос. У билан танишдик. Исми Баҳодир, Андижондан экан. Шу ерда ишларкан, қандай вазифадалиги сир эмиш. Мен ҳам ўзимни таништирдим. Касбимнинг сирли жойи йўқ, ўқитувчиман, дедим. У кулиб юборди. Кулганда юзлари яшнаб кетди. Қизиқ, бундан нари борса ўн-ўн беш дақиқа олдин ўзимни ўлдириш ҳақида ўйлардим. Энди у хаёлларим ўзимга аҳмоқлик бўлиб туюларди. Баҳодир ака билан тез чиқишиб кетдик. Телефонларимизни алмашдик. Ҳаётимга маъно киргандай эди. Энди мени кечқурунлари ҳам йўқлайдиган кишим бор. Эрталаб нонушта қилмай, ишга отланаман. Кун бўйи мактабда юриб, уйга кун ботганда бораман. Уч-тўрт кунда, баъзан кун ора бирор жойда учрашадиган бўлдик. Бир кун у менга анча тикилиб турди. Биринчи учрашувимиздагидай қуёш ботиб борар, шабада аллақаерлардан гул исини димоққа олиб келиб урарди. Аввал кулимсиради. Кейин кўзларимга жиддий тикилди. Негадир юзлари бир оз қизарди. – Рухсора, – деди у ютиниб, – мени Нукусга жўнатишяпти. Анча пайтга. Мен… агар қарши бўлмасангиз… сизни олиб кетмоқчиман. Бир умрга… розимисиз? Юрагим бехос гупирлаб уриб кетди. Ахир мен нима ҳам дейишим мумкин? Секин бош ирғаб ерга қарадим. – Ҳа. Баҳодир ака ҳаяжон билан қўлларимни силади. – Раҳмат сизга, раҳмат… Лекин… бироз кутиб турасиз… Аввал ўзим бориб яхшилаб жойлашиб олай, сўнг… ахир сизни овора қилиб қўймай дейман-да… Кейин… Андижонга бориб хотиним билан расмий ажрашишим керак… Шунга озроқ вақт керак бўлади. Рухсора, мени кутасиз-а? Мен, яна ерга қарадим. Ахир шу ҳам савол бўлдими? Кутаман-да! Кутмай нима ҳам қилардим. Баҳодир ёнимга қайтмаган тақдирда ҳам ўз баҳодиримни кутавераман. У кетди. Мен хиёбондан чиқарканман, юзимга қуёшнинг оташ нафаси урилди. Баҳор чекиниб, ўрнини иссиқ ва қайноқ ёзга бўшатиб бермоқда эди.
“Ёшлик” журнали, 2013 йил, 3-сон.
📡 Do'stlar bilan bo'lishing
⏭ ✍🏼 @Ibratli_Sozlar 📚 ⏮
“Ёшлик” журнали, 2013 йил, 3-сон.
📡 Do'stlar bilan bo'lishing
⏭ ✍🏼 @Ibratli_Sozlar 📚 ⏮
✍КАЙТАР ДУНЁ ЁКИ КАРГИШ...
(вокейлик асосида ёзилди)
Бисмиллахир Рохманир Рохийм...
Ассалому алейкум азизларим...
Сог саломатмисизлар..
Бир куни бекатда автобус кутиб тургандим. Мен турган жойдан сал нарирокда кекса бир аёл утиб борарди. Киш фасли булганлиги сабаб ер музлаганди. Кутилмаганда уша кекса аёл сирпаниб йикилди. Кандайдир бир эркак киши унга ёрдам бериш учун ташланди. Мен бирдан юзимни бошка томонга бурдим. Кекса инсонлар музли кунда уйгинасида утирмайдими, деган фикрни хаёлимдан утказдим.
Мени ташвишим узимга етарли эди. Кулогимда севимли мусикам янграётган булса хам фикру хаёлим янги келган бошликда эди. Бу узига ишонган янги бошлик ишга келиши биланок, ишхонадаги ярим ходимларни ишдан бушатиб юборди. Мен хам кил устида тургандек навбатдаги курбонлар руйхатида эдим. Хафталик хисоботни топшираман деб хужжатлар солинган папкаларни алиштириб юборганим хам бунга сабаб булиги хам мумкин эди. Шу учун олдиндан бирор иш кидиришга мажбур эдим.
Шундай нохуш хаёллар билан банд булиб турганимда, кутилмаганда кимнидир тирсагимдан туртиши мени чалгитди. Бурилиб карасам, уша бекатда сирпаниб йикиб тушган кекса кампирлигига кузим тушди. Менга илтижо билан бокиб турганини курдим. Узим хохламаган холда кулогимдан наушникни олишга мажбур булдим.
-- Кизим...мени хамёнимни угирлаб кетишибди...Менга ёрдам беролмайсанми? Уйгача автобусда кетишим учун пулим йук. Пиёда бориш жуда узок, уни устига йикилиб хам тушдим, оёгим огрияпти.- деди менга караб.
Мен узим хохламаган холда кулимни чунтагимга тикдим. Бармокларим билан чунтагимдаги майда тангаларни танлай бошладим. Карадимки майда тангалар узимни йул пулимга аранг етарди. Катта пулни майдалагим келмади яна бир дунё майда пулларни беришади дея . Мен пиёда юриб хам борсам буларди уйгача, атиги икки бекат эди оралиги. Аммо бунака муз коплаган совук об хавода хеч кимга хам ёкмасди.
-- Узр...менда ортикча пул йук экан.- дедим кекса кампирга караб.
Кекса кампир бу хозир жавоб суздан куркиб кетган мисоли бошини бир томон елкаси томон эгиб мендан нарирокга кетди. Бир икки кадам юргач, мен томон бурилиб, менга тикилганча:
-- Кизим, савоб иш хам килиб туриш керак, ночор ва ёрдамга мухтожларга хам ёрдам бериб туриш керак. Сен бир узинг бу дунёда яшаётганинг йук!- деди менга.
-- Хозир шунака замон, хар ким узи учун харакат килади!- дея гапини булиб бошка томонга бурилиб олдим.
-- Хуп хуп...- оркадан гамгин хурсинишдаги овоз эшитилди.
Шу пайт мен кутаётган маршруткам келиб тухтади. Уйлаб утирмасдан унга чикдим. Кандайдир айтган гапларимга уялган куйи чикдим, амма ён атрофдаги хаммага хам ёрдам бера олмайсанку, хозир хеч кимга хам етарди даражада яшашга тугри келмаяпти деган фикрлар билан тинчланиб олдим.
Уйга келдим, овкатландим ва краватимга ётиб ухлаб колибман. Турмуш уртогим ишидан таътилга чикканди ва улар кизим билан кишлокка бувисиникига бир хафтага кетишганди. Ташкари совук, уйда унчалик иш йук, шу сабабли купрок ухлашга урганиб колгандим шу кунлари.
Шу ухлашда каттик ухлаб колибман. Кузларимни очсам, автобус бекатида турган эканман. Енгил кийимда турардим, ташкари эса совук. Бекатда одам куп булиб, аммо улар мени хаттоки пайкашмаётган хам эдилар. Совук шамол эсар, енгил кийиниб чикканимдан азои баданимни бу совук шамол гуё тешиб утаётгандек эди. Бир пайт автобус келибди. Бекатдаги хамма одамлар автобусга чикишишди. Мен хам автобусга чикдим. Бир пайт кондуктор мени ёнимга келиб йул хаккини суради. Лекин менда бир чака хам пул йук эди. Одамлардан кимда булса бериб туришларини сурардим. Лекин хеч ким менга ёрдам беришни хохламасди. Шунда одамлар орасидан кимдир:
-- Хозир кимда хам ортикча пул бор, хамма узи билан узи оввора !- деди.
Автобусни тухтатган кондукдор мени автобусдан тушириб юборди. Яланг оёк кор устида колиб кетдим. Совукда утган машинага кул кутара бошладим. Бир пайт навбатдаги автобус келиб тухтади мен уша автобусга чикдим. Уйимиз олдига якинлашганимизда, йул хакини тулашни сураган кондукторга пулим йуклигини айтиб караб турардим. У эса билмадим каерда курган, кекса кампирга ёрдам берганимда бу ахволга тушмаган булишимни айтиб тушириб юборди.
(вокейлик асосида ёзилди)
Бисмиллахир Рохманир Рохийм...
Ассалому алейкум азизларим...
Сог саломатмисизлар..
.Бир куни бекатда автобус кутиб тургандим. Мен турган жойдан сал нарирокда кекса бир аёл утиб борарди. Киш фасли булганлиги сабаб ер музлаганди. Кутилмаганда уша кекса аёл сирпаниб йикилди. Кандайдир бир эркак киши унга ёрдам бериш учун ташланди. Мен бирдан юзимни бошка томонга бурдим. Кекса инсонлар музли кунда уйгинасида утирмайдими, деган фикрни хаёлимдан утказдим.
Мени ташвишим узимга етарли эди. Кулогимда севимли мусикам янграётган булса хам фикру хаёлим янги келган бошликда эди. Бу узига ишонган янги бошлик ишга келиши биланок, ишхонадаги ярим ходимларни ишдан бушатиб юборди. Мен хам кил устида тургандек навбатдаги курбонлар руйхатида эдим. Хафталик хисоботни топшираман деб хужжатлар солинган папкаларни алиштириб юборганим хам бунга сабаб булиги хам мумкин эди. Шу учун олдиндан бирор иш кидиришга мажбур эдим.
Шундай нохуш хаёллар билан банд булиб турганимда, кутилмаганда кимнидир тирсагимдан туртиши мени чалгитди. Бурилиб карасам, уша бекатда сирпаниб йикиб тушган кекса кампирлигига кузим тушди. Менга илтижо билан бокиб турганини курдим. Узим хохламаган холда кулогимдан наушникни олишга мажбур булдим.
-- Кизим...мени хамёнимни угирлаб кетишибди...Менга ёрдам беролмайсанми? Уйгача автобусда кетишим учун пулим йук. Пиёда бориш жуда узок, уни устига йикилиб хам тушдим, оёгим огрияпти.- деди менга караб.
Мен узим хохламаган холда кулимни чунтагимга тикдим. Бармокларим билан чунтагимдаги майда тангаларни танлай бошладим. Карадимки майда тангалар узимни йул пулимга аранг етарди. Катта пулни майдалагим келмади яна бир дунё майда пулларни беришади дея . Мен пиёда юриб хам борсам буларди уйгача, атиги икки бекат эди оралиги. Аммо бунака муз коплаган совук об хавода хеч кимга хам ёкмасди.
-- Узр...менда ортикча пул йук экан.- дедим кекса кампирга караб.
Кекса кампир бу хозир жавоб суздан куркиб кетган мисоли бошини бир томон елкаси томон эгиб мендан нарирокга кетди. Бир икки кадам юргач, мен томон бурилиб, менга тикилганча:
-- Кизим, савоб иш хам килиб туриш керак, ночор ва ёрдамга мухтожларга хам ёрдам бериб туриш керак. Сен бир узинг бу дунёда яшаётганинг йук!- деди менга.
-- Хозир шунака замон, хар ким узи учун харакат килади!- дея гапини булиб бошка томонга бурилиб олдим.
-- Хуп хуп...- оркадан гамгин хурсинишдаги овоз эшитилди.
Шу пайт мен кутаётган маршруткам келиб тухтади. Уйлаб утирмасдан унга чикдим. Кандайдир айтган гапларимга уялган куйи чикдим, амма ён атрофдаги хаммага хам ёрдам бера олмайсанку, хозир хеч кимга хам етарди даражада яшашга тугри келмаяпти деган фикрлар билан тинчланиб олдим.
Уйга келдим, овкатландим ва краватимга ётиб ухлаб колибман. Турмуш уртогим ишидан таътилга чикканди ва улар кизим билан кишлокка бувисиникига бир хафтага кетишганди. Ташкари совук, уйда унчалик иш йук, шу сабабли купрок ухлашга урганиб колгандим шу кунлари.
Шу ухлашда каттик ухлаб колибман. Кузларимни очсам, автобус бекатида турган эканман. Енгил кийимда турардим, ташкари эса совук. Бекатда одам куп булиб, аммо улар мени хаттоки пайкашмаётган хам эдилар. Совук шамол эсар, енгил кийиниб чикканимдан азои баданимни бу совук шамол гуё тешиб утаётгандек эди. Бир пайт автобус келибди. Бекатдаги хамма одамлар автобусга чикишишди. Мен хам автобусга чикдим. Бир пайт кондуктор мени ёнимга келиб йул хаккини суради. Лекин менда бир чака хам пул йук эди. Одамлардан кимда булса бериб туришларини сурардим. Лекин хеч ким менга ёрдам беришни хохламасди. Шунда одамлар орасидан кимдир:
-- Хозир кимда хам ортикча пул бор, хамма узи билан узи оввора !- деди.
Автобусни тухтатган кондукдор мени автобусдан тушириб юборди. Яланг оёк кор устида колиб кетдим. Совукда утган машинага кул кутара бошладим. Бир пайт навбатдаги автобус келиб тухтади мен уша автобусга чикдим. Уйимиз олдига якинлашганимизда, йул хакини тулашни сураган кондукторга пулим йуклигини айтиб караб турардим. У эса билмадим каерда курган, кекса кампирга ёрдам берганимда бу ахволга тушмаган булишимни айтиб тушириб юборди.
Шу пайт сесканиб уйгониб кетдим. Карасам туш курган эканман. Бекатдаги уша кекса кампирга пул бермаганимдан каттик афсусландим.
Орадан анча йил утди. Менга шу вокеаларни афсус билан гапириб берганди дугонам. Билмадим Аллох берган такдирми ёки каргишми нима булганда хам хозир уша гапириб берган дугонам автохалокатга учраб бу оламни тарк этди. Ачинарлиси шундаки уша автохалокатга учраганда унга хеч ким ёрдам бермаган. Унда тирик колиш имконияти булган.
Турмуш уртоги хотинини унутгани йук, хали хам турмуш курмаган. Кизи эса купинча уз хонасига камалиб олиб онасини кутиб йиглайди. Бечора онаизор эса хар тунда кизини эслаб гамгин утиради. - дея гапини тугатди танишим.
Ким билади балким уша кекса онахонга уша вокеада ёрдам берганида Аллох хам бу савоб ишини куриб унга оиласи билан яшаш имконини берармиди...
Нима булганда хам купрок савоб иш килишга шошилайлик. Зеро нима иш килсак барчасини Аллох куриб турибди. Хукм ва хулоса Аллохдандир...Бу хикоя ибрат учун ёзилди.
📡 Do'stlar bilan bo'lishing
⏭ ✍🏼 @Ibratli_Sozlar 📚 ⏮
Орадан анча йил утди. Менга шу вокеаларни афсус билан гапириб берганди дугонам. Билмадим Аллох берган такдирми ёки каргишми нима булганда хам хозир уша гапириб берган дугонам автохалокатга учраб бу оламни тарк этди. Ачинарлиси шундаки уша автохалокатга учраганда унга хеч ким ёрдам бермаган. Унда тирик колиш имконияти булган.
Турмуш уртоги хотинини унутгани йук, хали хам турмуш курмаган. Кизи эса купинча уз хонасига камалиб олиб онасини кутиб йиглайди. Бечора онаизор эса хар тунда кизини эслаб гамгин утиради. - дея гапини тугатди танишим.
Ким билади балким уша кекса онахонга уша вокеада ёрдам берганида Аллох хам бу савоб ишини куриб унга оиласи билан яшаш имконини берармиди...
Нима булганда хам купрок савоб иш килишга шошилайлик. Зеро нима иш килсак барчасини Аллох куриб турибди. Хукм ва хулоса Аллохдандир...Бу хикоя ибрат учун ёзилди.
📡 Do'stlar bilan bo'lishing
⏭ ✍🏼 @Ibratli_Sozlar 📚 ⏮
✍ХИДОЯТ ЭШИКЛАРИ...
Бир йигит шундай ҳикоя қилади: “Жума тонгида онажонимнинг: “Бугун муборак кун, вақтли туриб ибодатингни қилгин,” деган овозидан уйғониб кетдим. Ўрнимдан турарканман, кўрган тушимни эслашга ҳаракат қилдим. Тушимда машинани тез ҳайдаб кетаётган эканман. Бирдан рўпарамда икки йўл чиқди. Ўнг томондаги йўлдан шундайин бир нур таралардики, ҳайратда қолдим. Қай томон юришни билмай турганимда онажоним уйғотиб юбордилар. Намоздан кейин нонушта қилгач, ишга жўнадим. “Яхши бориб кел ўглим! Доимо Аллоҳни ёд эт. Ҳеч эсингдан чиқармагинки, доимо у Зот сенинг мададкоринг бўлади”, дея фотиҳа берди онам. Бошлиғим Бахтиёр ака жуда жиддий, салобатли киши. Биринчи кўрганимда у кишини олдиларида озгина довдирадим ҳам. Ғалати одам экан, бировни хафа қилмайди, мақтамайди ҳам. Нима демоқчи эканини кўз қарашидан биламан. Йўлда кетар эканмиз, Бахтиёр ака пешин пайти учрашуви борлигини тайинлади. “Хўп” дейишимга қарамай, мени “Бугун жума, хўжайинни учрашувга олиб борсам, жума намозига улгурмай қоламан, энди нима қилдим?”, деган ўй қийнай бошлади. Белгиланган учрашувга боориш учун кетаётганимизда олдимда турган манзарани кўриб, ҳайратдан ёқа ушладим: “Ахир бу тушимдаги йўллар-ку! Ўнг томондагисида масжид, тўгрида кети кўринмас йўл…”. одамлар масжид томон оқиб кетаётир. “Аллоҳим менга мадад бер! Нима қилай, машинани масжид томон бурайми, ёки хўжайинни манзилига олиб борайми?!” “Ё Парвардигорим, Ўзинг мени қўлла”, дея машинани масжид томон бурдим. Бахтиёр ака хайрон бўлиб: “Қаёққа юрдинг, тўғрига кетишимиз керак-ку?”, деди. Мен: “Бахтиёр ака, бугун жума, шундоқ жума намозини ўқиб чиқай”, деганимни биламан у кишининг ранги ўзгариб кетди: “Жинни бўлганмисан, соат бирда муҳим учрашувим бор”. Бор кучимни тўплаб: “Бахтиёр ака, мана калит, мен жумага кеч қолмай”, деганча масжид томон югурдим. Елкамдан тоғ ағдарилгандай енгил бўлдим, таърифлашга тил ожиз. Азон айтилди, сафга қўшилдим. Кўзларим ҳеч нарсани кўрмас, қулоқларим эшитмас эди. Худди Раббимнинг қаршисида ёлғиз тургандек эдим. Бу ҳаловатни тушунтириб бериш қийин. Намоздан кейин кўзларимда ёш билан дуо қилдим: “Эй, Аллоҳим, мени ҳеч қачон икки йўл орасида қолдирма, Ўзинг тўғри йўлдан адаштирма! Ўзингдан бошқага муҳтож қилма!” Дуодан кейин ўзимга келиб, сал нарида ўтирган кишига кўзим тушди. Қўлидаги узук таниш эди. Ҳаяжон ичра унинг юзларига боқдим. Не кўз билан қарайки, у бошлиғим Бахтиёр ака эди.
📡 Do'stlar bilan bo'lishing
⏭ ✍🏼 @Ibratli_Sozlar 📚 ⏮
Бир йигит шундай ҳикоя қилади: “Жума тонгида онажонимнинг: “Бугун муборак кун, вақтли туриб ибодатингни қилгин,” деган овозидан уйғониб кетдим. Ўрнимдан турарканман, кўрган тушимни эслашга ҳаракат қилдим. Тушимда машинани тез ҳайдаб кетаётган эканман. Бирдан рўпарамда икки йўл чиқди. Ўнг томондаги йўлдан шундайин бир нур таралардики, ҳайратда қолдим. Қай томон юришни билмай турганимда онажоним уйғотиб юбордилар. Намоздан кейин нонушта қилгач, ишга жўнадим. “Яхши бориб кел ўглим! Доимо Аллоҳни ёд эт. Ҳеч эсингдан чиқармагинки, доимо у Зот сенинг мададкоринг бўлади”, дея фотиҳа берди онам. Бошлиғим Бахтиёр ака жуда жиддий, салобатли киши. Биринчи кўрганимда у кишини олдиларида озгина довдирадим ҳам. Ғалати одам экан, бировни хафа қилмайди, мақтамайди ҳам. Нима демоқчи эканини кўз қарашидан биламан. Йўлда кетар эканмиз, Бахтиёр ака пешин пайти учрашуви борлигини тайинлади. “Хўп” дейишимга қарамай, мени “Бугун жума, хўжайинни учрашувга олиб борсам, жума намозига улгурмай қоламан, энди нима қилдим?”, деган ўй қийнай бошлади. Белгиланган учрашувга боориш учун кетаётганимизда олдимда турган манзарани кўриб, ҳайратдан ёқа ушладим: “Ахир бу тушимдаги йўллар-ку! Ўнг томондагисида масжид, тўгрида кети кўринмас йўл…”. одамлар масжид томон оқиб кетаётир. “Аллоҳим менга мадад бер! Нима қилай, машинани масжид томон бурайми, ёки хўжайинни манзилига олиб борайми?!” “Ё Парвардигорим, Ўзинг мени қўлла”, дея машинани масжид томон бурдим. Бахтиёр ака хайрон бўлиб: “Қаёққа юрдинг, тўғрига кетишимиз керак-ку?”, деди. Мен: “Бахтиёр ака, бугун жума, шундоқ жума намозини ўқиб чиқай”, деганимни биламан у кишининг ранги ўзгариб кетди: “Жинни бўлганмисан, соат бирда муҳим учрашувим бор”. Бор кучимни тўплаб: “Бахтиёр ака, мана калит, мен жумага кеч қолмай”, деганча масжид томон югурдим. Елкамдан тоғ ағдарилгандай енгил бўлдим, таърифлашга тил ожиз. Азон айтилди, сафга қўшилдим. Кўзларим ҳеч нарсани кўрмас, қулоқларим эшитмас эди. Худди Раббимнинг қаршисида ёлғиз тургандек эдим. Бу ҳаловатни тушунтириб бериш қийин. Намоздан кейин кўзларимда ёш билан дуо қилдим: “Эй, Аллоҳим, мени ҳеч қачон икки йўл орасида қолдирма, Ўзинг тўғри йўлдан адаштирма! Ўзингдан бошқага муҳтож қилма!” Дуодан кейин ўзимга келиб, сал нарида ўтирган кишига кўзим тушди. Қўлидаги узук таниш эди. Ҳаяжон ичра унинг юзларига боқдим. Не кўз билан қарайки, у бошлиғим Бахтиёр ака эди.
📡 Do'stlar bilan bo'lishing
⏭ ✍🏼 @Ibratli_Sozlar 📚 ⏮
✍УГЛИМ СЕН ХАЛИ ЁШСАН...
(вокейлик асосида ёзилди)
Бу вокеа мен йигирма бир ёшлигимда руй берди.- дея гапида давом этди бир танишим. Кахратон кишни кунида дустларимникидан уйга бошка шахардан машинамда кайтаётгандим. Хавонинг совуклигидан йул кучли музлаган булиб, машина у ёкда турсин пиёда юриш хафвли эди. Шу сабабли машинани жуда секин бошкариб келардим. Хар хил хаёлларга чалгиб кетиб машинамни бошкаролмай колдим. Бахтимга карама карши йулда машина йук экан. Бир пайт машинам билан биргаликда, йул четидаги кор уюмига бориб урилдим. Охирги эслаганим, машина урилган пайт бошим машина рулига урилгани эди. Кейин хушимни йукотибман.
Бир пайт кузимни очсам, кандайдир бир кишлок кучасида эканман. Об хаво хам совук эмас ёзнинг куни. Бу ерда булгандайман, чунки таниш жойлар. Бироз вакт утиб бу ер отамнинг бувисини уйи эканлигини англадим. Мен ёшлигимда бу ерга куп бора келгандим. Чунки бувимни жуда яхши курардим. Аммо мен ун ёшдалигимда бувим оламдан утганди. Шундан сунг бу ерга хеч хам келмай куйгандим.
Карасам, бувимларни уйи тугримда турибди. Мен ховлиси эшикчасини очдим ва кирмокчи булганимда бувимларни узи уйларидан чикиб келди.
-- Салом мени севикли набирам, катта йигит булиб колибсанку!- деди бувим.
Бувим билан саломлашдим, лекин бувимни вафот этганлиги мени хеч хам хавотирга солмасди. Бувим скамейкага утирди, мен хам ёнидан утирдим.
-- Кани гапирчи, ишларинг кандай набирам?
-- Рахмат бувижон, мана мактабни тугатиб медицина олийгохига стоматалогия булимига укишга кирдим.
-- Баракалла углим бу жуда яхши. Ота онанг хам сог саломат юришибдими?- деди бувим.
Отамнинг доим бувим мендан яхши духтир чикишини айтган гапларини айтиши ёдимда эди. Биз бувим билан анча гаплашиб утирдик. Об хаво жуда иссик булганлиги учун бувимга ичкарига салкинрок уйга киришларини таъкидладим. Узим урнимдан туриб, ховли эшикчасини очиб кирмокчи булганимда, бувим урнидан шошилиб турдида мени йулимни тусди. Мен эса бу холатда ажабланиб, бувимга савол тарикасида карадим. Шунда бувим:
-- Тухта углим...мен сени уйга киргизолмайман. Хали сен ёшсан, уйга киришга сен учун хали эрта. - деди.
-- Бувижон тушунмадим гапларингизга, нимага эрта хали?- дедим.
-- Углим хали вакти келиб тушуниб оласан, бупти углим анча гаплашдик энди вакт булди, сен боришинг керак!- деди.
Шу сузларидан сунг яна хушимни йукотибман. Кузларимни очсам, хамма жойим бинтлар билан богланган, кулимни томиридан осма уланган холда ётган эканман. Бир пайт мени кузимни очганимни курган духтир:
-- Нахотки кузингни очган булсанг...бу муъжизаку!- деди.
Мен духтирдан нима вокеа булганини сурадим. Духтир айтдики, автохалокатдан сунг кандайдир бир киши тез ёрдамга кунгирок килибди. Мени касалхонага олиб келишганда ачинарли яъни ярим улик ахволда эканман. Духтирлар мени бошка хушимга келмайди деб уйлашган экан. Мени муъжиза туфайли куткариб колишибди. Мен кома холатида икки ой ётган эканман.
Шу пайт курган тушимни ва бувимнинг айтган сузларини эсладим. ※ Углим сен хали ёшсан, шу учун сенга бу ёкка мумкин эмас, хали тушиниб оласан※
Бир неча ой даволаниб согайгач менга уйга жавоб беришди. Мени ота онам духтирларга куткариб колганликлари учун миннатдорчилик билдиришди. Мен эса бувимни ва духтирларни сабабчи килиб хаётимни саклаб колган Аллохдан миннатдорман...
Утган кондошларимизни ётган жойлари нурга тулсин. Аллох яшаб турган барча инсонларга иймоний хаёт берсин.
(вокейлик асосида ёзилди)
Бисмиллахир Рохманир Рохийм...
Ассалому алейкум азизларим...
Сог саломатмисизлар...
Келинг сизларга яна бир янги хикоямни хавола этаман...мархамат!!!Бу вокеа мен йигирма бир ёшлигимда руй берди.- дея гапида давом этди бир танишим. Кахратон кишни кунида дустларимникидан уйга бошка шахардан машинамда кайтаётгандим. Хавонинг совуклигидан йул кучли музлаган булиб, машина у ёкда турсин пиёда юриш хафвли эди. Шу сабабли машинани жуда секин бошкариб келардим. Хар хил хаёлларга чалгиб кетиб машинамни бошкаролмай колдим. Бахтимга карама карши йулда машина йук экан. Бир пайт машинам билан биргаликда, йул четидаги кор уюмига бориб урилдим. Охирги эслаганим, машина урилган пайт бошим машина рулига урилгани эди. Кейин хушимни йукотибман.
Бир пайт кузимни очсам, кандайдир бир кишлок кучасида эканман. Об хаво хам совук эмас ёзнинг куни. Бу ерда булгандайман, чунки таниш жойлар. Бироз вакт утиб бу ер отамнинг бувисини уйи эканлигини англадим. Мен ёшлигимда бу ерга куп бора келгандим. Чунки бувимни жуда яхши курардим. Аммо мен ун ёшдалигимда бувим оламдан утганди. Шундан сунг бу ерга хеч хам келмай куйгандим.
Карасам, бувимларни уйи тугримда турибди. Мен ховлиси эшикчасини очдим ва кирмокчи булганимда бувимларни узи уйларидан чикиб келди.
-- Салом мени севикли набирам, катта йигит булиб колибсанку!- деди бувим.
Бувим билан саломлашдим, лекин бувимни вафот этганлиги мени хеч хам хавотирга солмасди. Бувим скамейкага утирди, мен хам ёнидан утирдим.
-- Кани гапирчи, ишларинг кандай набирам?
-- Рахмат бувижон, мана мактабни тугатиб медицина олийгохига стоматалогия булимига укишга кирдим.
-- Баракалла углим бу жуда яхши. Ота онанг хам сог саломат юришибдими?- деди бувим.
Отамнинг доим бувим мендан яхши духтир чикишини айтган гапларини айтиши ёдимда эди. Биз бувим билан анча гаплашиб утирдик. Об хаво жуда иссик булганлиги учун бувимга ичкарига салкинрок уйга киришларини таъкидладим. Узим урнимдан туриб, ховли эшикчасини очиб кирмокчи булганимда, бувим урнидан шошилиб турдида мени йулимни тусди. Мен эса бу холатда ажабланиб, бувимга савол тарикасида карадим. Шунда бувим:
-- Тухта углим...мен сени уйга киргизолмайман. Хали сен ёшсан, уйга киришга сен учун хали эрта. - деди.
-- Бувижон тушунмадим гапларингизга, нимага эрта хали?- дедим.
-- Углим хали вакти келиб тушуниб оласан, бупти углим анча гаплашдик энди вакт булди, сен боришинг керак!- деди.
Шу сузларидан сунг яна хушимни йукотибман. Кузларимни очсам, хамма жойим бинтлар билан богланган, кулимни томиридан осма уланган холда ётган эканман. Бир пайт мени кузимни очганимни курган духтир:
-- Нахотки кузингни очган булсанг...бу муъжизаку!- деди.
Мен духтирдан нима вокеа булганини сурадим. Духтир айтдики, автохалокатдан сунг кандайдир бир киши тез ёрдамга кунгирок килибди. Мени касалхонага олиб келишганда ачинарли яъни ярим улик ахволда эканман. Духтирлар мени бошка хушимга келмайди деб уйлашган экан. Мени муъжиза туфайли куткариб колишибди. Мен кома холатида икки ой ётган эканман.
Шу пайт курган тушимни ва бувимнинг айтган сузларини эсладим. ※ Углим сен хали ёшсан, шу учун сенга бу ёкка мумкин эмас, хали тушиниб оласан※
Бир неча ой даволаниб согайгач менга уйга жавоб беришди. Мени ота онам духтирларга куткариб колганликлари учун миннатдорчилик билдиришди. Мен эса бувимни ва духтирларни сабабчи килиб хаётимни саклаб колган Аллохдан миннатдорман...
Утган кондошларимизни ётган жойлари нурга тулсин. Аллох яшаб турган барча инсонларга иймоний хаёт берсин.
✍ҚИРҚТА ТОБУТ...
Шоҳ тобут ясовчининг хотинини бир кўрди-ю, ошиқи беқарорга айланди. Қандай бўлмасин, уни қўлга киритиш пайига тушди...
Ниҳоят, аскарларидан бирини тобуткашнинг уйига юборди:
- Подшох сенга эрталабгача "ҚИРҚТА ТОБУТ" ясашингни буюрди. Агар эпламасанг бошинг кетади. Михлари олтиндан бўлиши керак, - деди аскар унга.
Тобуткашни қайғу чулғади. "ҚУРБИ ЕТМАЙДИГАН ИШ".
- Хотин, -деди уйига келиб, -куним битганга ўхшайди, подшох қилиб бўлмайдиган ишга буюрди...
Хотини нима гаплигини сўради. Эри бўлган гапни айтиб берди. Шунда аёл бу ерда бир гап борлигини тушунди, бекорга эрига бу "ишни" буюрмаган...
Аёл АЛЛОҲ мўмин бандасини бундай ЧОРАСИЗ қолдирмаслигига ИШОНЧИ комил эди.
Шунда у эрига деди:
- Ҳеч қўрқманг, унутмангки, ТУНДАН кейин ТОНГ, оғриқдан кейин ҲАЛОВАТ бор.
- Шундайку-я, аммо эрталаб менинг каллам кетади.
- Айтдим-ку, қўрқманг деб, "АЛЛОҲ КИФОЯ ҚИЛУВЧИ ЗОТ". Борингда хотиржам ётиб дам олаверинг...
Аммо тобуткашнинг кўзига уйқу илинмади. Кечаси билан хонада юриб чиқди....
Эрта тонгда эшик тақиллади. Тобуткаш эшикни очар экан, титроғи кучайди. Кечаги аскарни кўргач эса, ҳушидан кетаёзди.
- Келинг, - деди тили зўрға айланиб.
Аскар ҳазин овозда деди:
- Битта ТОБУТ ясаб беринг !
📡 Do'stlar bilan bo'lishing
⏭ ✍🏼 @Ibratli_Sozlar 📚 ⏮
Шоҳ тобут ясовчининг хотинини бир кўрди-ю, ошиқи беқарорга айланди. Қандай бўлмасин, уни қўлга киритиш пайига тушди...
Ниҳоят, аскарларидан бирини тобуткашнинг уйига юборди:
- Подшох сенга эрталабгача "ҚИРҚТА ТОБУТ" ясашингни буюрди. Агар эпламасанг бошинг кетади. Михлари олтиндан бўлиши керак, - деди аскар унга.
Тобуткашни қайғу чулғади. "ҚУРБИ ЕТМАЙДИГАН ИШ".
- Хотин, -деди уйига келиб, -куним битганга ўхшайди, подшох қилиб бўлмайдиган ишга буюрди...
Хотини нима гаплигини сўради. Эри бўлган гапни айтиб берди. Шунда аёл бу ерда бир гап борлигини тушунди, бекорга эрига бу "ишни" буюрмаган...
Аёл АЛЛОҲ мўмин бандасини бундай ЧОРАСИЗ қолдирмаслигига ИШОНЧИ комил эди.
Шунда у эрига деди:
- Ҳеч қўрқманг, унутмангки, ТУНДАН кейин ТОНГ, оғриқдан кейин ҲАЛОВАТ бор.
- Шундайку-я, аммо эрталаб менинг каллам кетади.
- Айтдим-ку, қўрқманг деб, "АЛЛОҲ КИФОЯ ҚИЛУВЧИ ЗОТ". Борингда хотиржам ётиб дам олаверинг...
Аммо тобуткашнинг кўзига уйқу илинмади. Кечаси билан хонада юриб чиқди....
Эрта тонгда эшик тақиллади. Тобуткаш эшикни очар экан, титроғи кучайди. Кечаги аскарни кўргач эса, ҳушидан кетаёзди.
- Келинг, - деди тили зўрға айланиб.
Аскар ҳазин овозда деди:
- Битта ТОБУТ ясаб беринг !
📡 Do'stlar bilan bo'lishing
⏭ ✍🏼 @Ibratli_Sozlar 📚 ⏮
✍REAL VOQEA.
YARATGANNING MUJIZASI...
Bu voqea o'tgan yili yoz faslida sodir bulgan. Yozning issiq kunlaridan birida Men Toshkent shaxridan Qarshi shaxriga yo'l olgandim. Toshkentda taksichi bilan kelishib mashinasiga o'tirdim, taxminan kunduzi soat 10:20 larda. Mashinani oldi o'rindiqda bir ayol kishi o'tirar. O'ta zamonaviy kiyingan edi u, orqada esa 2 ta erkak kishi o'tirardi. Kayfdan sarxusht bo'lib sipirtli ichimlik ichib olishgan ikkalasi xam, shu payt negadur chanqab suv ichgim keldi, va taksichiga 5 daqiqa kutib turishini aytib suv olib kelgani taksidan tushib ketdim. Taksichi vada berdi ammo men suv olib kelgunimgacha boshqa bir insonni taksiga o'tqazib ketib yuboribdi. Avval biroz jaxlim chiqib g'azablandim ammo boshqa taksiga o'tirib taxmiman soat 11:00 larda Toshkent shaxridan yo'lga chiqdik. Yo'lda ketar ekanman negadur ko'nglim notinch bo'laverdi. Jizzax davonidan o'tib boshlagandik, shu vaqt shafyor tezlikni kamaytirdi va sekin yura boshladi. Man xayron bo'lib oynadan qaradim, ne ko'z bilan ko'rayinki yo'lda avto xalokat sodir bo'lgan ekan. Yo'lni o'rtasida militsiya xodimlari va tez yordam xodimlar to'planishib turardi. Men keyin xalokatga uchragan mashinaga qaradim. Ne ko'rayki o'sha meni tashlab ketgan mashina yuk mashinasiga urilib juda xam achinarli xolga kelib qolgan ekan. Olloxdan ajal kelmasa bekor ekan, shu angladimki yaratganni o'zi meni asragan ekan. Mashina ichidagi insonlardan esa bittasi zo'rg'a shifoxonaga yetkazilgan qolganlar esa vafot etgan ekan yo'l chetida qonga belanib yotardi. Bu voqea xayotimda unutilmas bo'lib iz qoldirdi. Bu voqea yolg'on emas balkim bu xaqida eshitganlar xam bordur. Ammo o'sha mashinada meni o'rnimga bir qiz bola mashinaga o'tirib ketgan ekan shu qiz tirik qolgan ammo xozir qay xolatda bunisi menga nomalum. Do'slar bilib qo'yinki xudodan ajal kelmasa xech bir inson bu dunyoni tark eta olmaydi. Kimga qachon ajal kelishini esa xech kim bilmaydi. Yer yuzida jamiki jonli va jonsiz narsalar xam yaratganga sig'inarkan!!!
📡 Do'stlar bilan bo'lishing
⏭ ✍🏼 @Ibratli\_Sozlar 📚 ⏮
YARATGANNING MUJIZASI...
Bu voqea o'tgan yili yoz faslida sodir bulgan. Yozning issiq kunlaridan birida Men Toshkent shaxridan Qarshi shaxriga yo'l olgandim. Toshkentda taksichi bilan kelishib mashinasiga o'tirdim, taxminan kunduzi soat 10:20 larda. Mashinani oldi o'rindiqda bir ayol kishi o'tirar. O'ta zamonaviy kiyingan edi u, orqada esa 2 ta erkak kishi o'tirardi. Kayfdan sarxusht bo'lib sipirtli ichimlik ichib olishgan ikkalasi xam, shu payt negadur chanqab suv ichgim keldi, va taksichiga 5 daqiqa kutib turishini aytib suv olib kelgani taksidan tushib ketdim. Taksichi vada berdi ammo men suv olib kelgunimgacha boshqa bir insonni taksiga o'tqazib ketib yuboribdi. Avval biroz jaxlim chiqib g'azablandim ammo boshqa taksiga o'tirib taxmiman soat 11:00 larda Toshkent shaxridan yo'lga chiqdik. Yo'lda ketar ekanman negadur ko'nglim notinch bo'laverdi. Jizzax davonidan o'tib boshlagandik, shu vaqt shafyor tezlikni kamaytirdi va sekin yura boshladi. Man xayron bo'lib oynadan qaradim, ne ko'z bilan ko'rayinki yo'lda avto xalokat sodir bo'lgan ekan. Yo'lni o'rtasida militsiya xodimlari va tez yordam xodimlar to'planishib turardi. Men keyin xalokatga uchragan mashinaga qaradim. Ne ko'rayki o'sha meni tashlab ketgan mashina yuk mashinasiga urilib juda xam achinarli xolga kelib qolgan ekan. Olloxdan ajal kelmasa bekor ekan, shu angladimki yaratganni o'zi meni asragan ekan. Mashina ichidagi insonlardan esa bittasi zo'rg'a shifoxonaga yetkazilgan qolganlar esa vafot etgan ekan yo'l chetida qonga belanib yotardi. Bu voqea xayotimda unutilmas bo'lib iz qoldirdi. Bu voqea yolg'on emas balkim bu xaqida eshitganlar xam bordur. Ammo o'sha mashinada meni o'rnimga bir qiz bola mashinaga o'tirib ketgan ekan shu qiz tirik qolgan ammo xozir qay xolatda bunisi menga nomalum. Do'slar bilib qo'yinki xudodan ajal kelmasa xech bir inson bu dunyoni tark eta olmaydi. Kimga qachon ajal kelishini esa xech kim bilmaydi. Yer yuzida jamiki jonli va jonsiz narsalar xam yaratganga sig'inarkan!!!
📡 Do'stlar bilan bo'lishing
⏭ ✍🏼 @Ibratli\_Sozlar 📚 ⏮
✍ВАЪДА
Йигит қизни севарди. Қиз эса йигитни... Улар бахтиёр эдилар.
Қиз йигитдан юз ўгирди. Айтишича, йигит фақат ваъда беришнигина билар экан.
Келинчак фарзанд кўрди. Йигит ҳамон ёлғиз, ваъда беришни билиш оғир экан...
Аёлнинг турмуши бузилди. Энди у ҳам ёлғиз. Худди йигитга ўхшаб.
Аёл яна турмушга чиқди. Йигит эса ёлғизликка кўникиб қолди.
Кампир тул қолди. Ўзининг уч, марҳум эрининг икки фарзанди ва уч невараси билан. У эса ёлғиз.
Йигит қизнинг қабрига гул кўтариб келди. Бироқ энди у йигит эмас, йиллар ҳукмидан ёлғиз ўта олган, қўллари ҳасса тутиб соч-соқоли оқарган нуроний эди...
Кампирнинг қабри ёнида яна бир қабр пайдо бўлди. Бу ниҳоят ваъдасини, бундан олтмиш уч йил қизнинг кўзларига қараб "сендан ўзгани демайман" деб берган ваъдаси бажарган йигитнинг қабри эди...
📡 Do'stlar bilan bo'lishing
⏭ ✍🏼 @Ibratli\_Sozlar 📚 ⏮
Йигит қизни севарди. Қиз эса йигитни... Улар бахтиёр эдилар.
Қиз йигитдан юз ўгирди. Айтишича, йигит фақат ваъда беришнигина билар экан.
Келинчак фарзанд кўрди. Йигит ҳамон ёлғиз, ваъда беришни билиш оғир экан...
Аёлнинг турмуши бузилди. Энди у ҳам ёлғиз. Худди йигитга ўхшаб.
Аёл яна турмушга чиқди. Йигит эса ёлғизликка кўникиб қолди.
Кампир тул қолди. Ўзининг уч, марҳум эрининг икки фарзанди ва уч невараси билан. У эса ёлғиз.
Йигит қизнинг қабрига гул кўтариб келди. Бироқ энди у йигит эмас, йиллар ҳукмидан ёлғиз ўта олган, қўллари ҳасса тутиб соч-соқоли оқарган нуроний эди...
Кампирнинг қабри ёнида яна бир қабр пайдо бўлди. Бу ниҳоят ваъдасини, бундан олтмиш уч йил қизнинг кўзларига қараб "сендан ўзгани демайман" деб берган ваъдаси бажарган йигитнинг қабри эди...
📡 Do'stlar bilan bo'lishing
⏭ ✍🏼 @Ibratli\_Sozlar 📚 ⏮
✍АКА -- СИНГИЛЛАР...
(вокейлик асосида ёзилди)
Оилада бир угил ва бир кизи булган Шодмон акани кунгли нотинчрок эди. Чунки уша икки фарзанди доим бир бири билан тортишишиб, хаттоки уришишарди хам. Мана бугун хам тортишишди. Шунда отаси Шодмон ака:
-- Углим, синглингни хафа килмагин! Ахир у сени жигаринг! Углим киз болани сочидан умуман тортмаслик керак!- деди.
-- Дадажон, кизингизни узи айбдор. Мени уйинчокларимга тегинмасин. Тегингани учун хакини олди. Узини кугирчокларини уйнасин!- деди гудурланиб.
Шунда онаси углини гапларига жавобан:
-- Углим, синглинг билан хеч урушманглар! Сиз ака - сингилсизлар, бир бирларингизга энг якин инсонсизлар! Вакт келиб, мен билан даданг бу оламни тарк этсак, сизлар узларингиз ёлгиз коласизлар. Шунда бир бирларингизга ёрдам бериб суянчик булинглар!- деди.
Кунлардан бир куни мактабда, синглисини сочидан бир угил бола синфдоши тортаётганини курган укаси, онасини ва дадасини гапларини эслаб югуриб борганча синглисини ёнини олиб:
-- Хой бола, мени энг якин инсонимга тегма! Бу мени синглим булади!- деди.
Ота онасини автохалокатга учраб, бу оламни тарк этганларига мана бир йил булди. Улар энди мехрибонлик уйида яшашарди. Чунки уйларини отасини якин уртоги гаров сифатида фирманинг бир ишига гаровга тикиб юборганди. Улар автохалокатга учрамасдан олдин сохта хужжат килиб асл хужжатни узи номига килиб имзо куйдириб олганди. Автохалокатни хам уша дусти уюштирганлигини болалар билишмасди. Хаттоки суриштириш ишларини тинчитиш учун мехрибонлик уйига хам уша каллоб дусти хужжат тахлаб топширганди.
Мана угли Нодир ун саккизга кирди. Мактабни битириб олийгохга укишга кирди. Афсус бу кунларни синглиси ва ота онаси куриша олмади.
-- Отажон, онажон, мени кечиринглар! Мен синглимни химоя килолмадим. Синглимни асрай олмадим. Канийди уша кичкиналик пайтларимиз яна кайтиб келганида, мен синглимни хеч качон хафа килмасдим. Хамма ишларига ёрдам берардим. - дея кабристонда оила аъзоларининг куз ёш тукиб утирарди.
Жигарларимизни борида кадрига етайлик. Кейин кеч булиши мумкин. Аллох жигарларимизни уз панохида асрасин...
📡 Do'stlar bilan bo'lishing
⏭ ✍🏼 @Ibratli\_Sozlar 📚 ⏮
(вокейлик асосида ёзилди)
Оилада бир угил ва бир кизи булган Шодмон акани кунгли нотинчрок эди. Чунки уша икки фарзанди доим бир бири билан тортишишиб, хаттоки уришишарди хам. Мана бугун хам тортишишди. Шунда отаси Шодмон ака:
-- Углим, синглингни хафа килмагин! Ахир у сени жигаринг! Углим киз болани сочидан умуман тортмаслик керак!- деди.
-- Дадажон, кизингизни узи айбдор. Мени уйинчокларимга тегинмасин. Тегингани учун хакини олди. Узини кугирчокларини уйнасин!- деди гудурланиб.
Шунда онаси углини гапларига жавобан:
-- Углим, синглинг билан хеч урушманглар! Сиз ака - сингилсизлар, бир бирларингизга энг якин инсонсизлар! Вакт келиб, мен билан даданг бу оламни тарк этсак, сизлар узларингиз ёлгиз коласизлар. Шунда бир бирларингизга ёрдам бериб суянчик булинглар!- деди.
Кунлардан бир куни мактабда, синглисини сочидан бир угил бола синфдоши тортаётганини курган укаси, онасини ва дадасини гапларини эслаб югуриб борганча синглисини ёнини олиб:
-- Хой бола, мени энг якин инсонимга тегма! Бу мени синглим булади!- деди.
Ота онасини автохалокатга учраб, бу оламни тарк этганларига мана бир йил булди. Улар энди мехрибонлик уйида яшашарди. Чунки уйларини отасини якин уртоги гаров сифатида фирманинг бир ишига гаровга тикиб юборганди. Улар автохалокатга учрамасдан олдин сохта хужжат килиб асл хужжатни узи номига килиб имзо куйдириб олганди. Автохалокатни хам уша дусти уюштирганлигини болалар билишмасди. Хаттоки суриштириш ишларини тинчитиш учун мехрибонлик уйига хам уша каллоб дусти хужжат тахлаб топширганди.
Мана угли Нодир ун саккизга кирди. Мактабни битириб олийгохга укишга кирди. Афсус бу кунларни синглиси ва ота онаси куриша олмади.
-- Отажон, онажон, мени кечиринглар! Мен синглимни химоя килолмадим. Синглимни асрай олмадим. Канийди уша кичкиналик пайтларимиз яна кайтиб келганида, мен синглимни хеч качон хафа килмасдим. Хамма ишларига ёрдам берардим. - дея кабристонда оила аъзоларининг куз ёш тукиб утирарди.
Жигарларимизни борида кадрига етайлик. Кейин кеч булиши мумкин. Аллох жигарларимизни уз панохида асрасин...
📡 Do'stlar bilan bo'lishing
⏭ ✍🏼 @Ibratli\_Sozlar 📚 ⏮
✍ЭНГ ТУГРИ ЙУЛ...
~~Салима йиглаб икки боласини олиб Ота~Онасини уйига кетяпти. Жонимга тегди булди бошка яшаймайман Доим ичим макаронли суюкдан ичим тукилиб тугади, Нон шурва билан икки уч йил яшадим Чарчадим Отамникига бундан яхши яшайман деб йиглаб борарди. Дарвозадан кириб Ота~Онасини излади. Онаси Томоркада экинларга караб юрганди. Э Кизим кел болам Вой Айланай мени асаларим тойчокларим келибди -ку мени кургани деб хурсанд суппага таклиф килди. Янгаси ишда Отаси Бозорга чиккан экан. Онаси узи Дастурхон ёзди. Дастурхонда канд -курс, Пишириклар нон куйди. Чой дамлаб келди. Нима овкат солай Кизим Кудалар яхшими Куёв яхшими узинг кандайсан деди. ~~Салима бошлади. Ойижон чарчадим доим етишмовчилик огзимиз зурга макарон билан нонга етади, Кийналиб кетдим Хар куни Кайнонам шурва килинг деб бир хил овкат килдиради.Гуштни бир ойда зурга топамиз шуниям Кайнонам улчаб беради Хамма нарсага бурнини тикади бемалол овкат килолмайман эмин -эркин иш килиб овкат еёлмайман деди. Э Кизим шу учун Аразлаб келдингми болам Шу сенга Кийинчиликми Кизим Сен Бизни бой азалдан деб уйладингми Кизим мен бундан баттар кунларни курганман Далада сувга котган нони еб Ер чопганман, Сизларга нон тополмай Маккажухорини Тегирмондан ун килиб келиб Сизларга нон пишириб едирганман. Томоркада Зигир мой, Бугдой экиб, сабзавотлар экиб ушани оркасидан сизларни бокканмиз Кизим сен шукр килгин Уй -жойинг Кайнота -Кайнонанг бор мен узим хам етим эдим, Отанг хам етим эди. Бизни сенга ухшаб на Ота~Онамиз на Кайнота -Кайнонамиз бор эди. Биз хам сенга ухшаб эркаланиб Ота~Онамизга суянгимиз келарди наилож Такдиримизда ёзилган экан курдим. Бу Сочлар нега окарди дейсан курмаган Яхши -Ёмон кунларни куриб, Ажинлар нега тушди дейсан канча кийинчиликларни ичга ютиб юзларимиз сувлари кочди, Кулларимиз нега каварди дейсан Тиним билмай Далада кетмон уриб ер чопиб, Экин экиб Каварди болам. Иккаламиз Шийпонда яшаб Иморат кутарганмиз. Хар куни Отанг билан лой тепишиб, лой гишт ясаб уйни кутарганмиз. Яна сен билан Аканг кичкина эди. Сени Бешикда беллаб Далага чикиб ишлаб кайтардим. Сени мен Даладан келиб обед вакти уйда тукканман. Хатто Шифохонагача етиб боролмаганман вактим оз буларди.Туплаган пулимиз хам йук эди. Сенга мен битта кийимча олиб куйганман. Хозирги замонда Келинлар Болаларига канча Кийимчалар олиб кийдиришади. Бизда у вактлар шароит йук эди. Узим кулдан тикиб Сизларга кийдириб кайта -кайта ювиб кийдирардим. Кишда пахтадан нимча тикиб кийдирардим жинфирчаям сотиб олишга кулимиз калталик киларди. Уйимизда битта сандик турта курпачамиз бор эди. Турта коса, турта пиела иккита ликопчамиз бор эди. Учокда чой кайнатиб, овкат пишириб яшаганмиз. Далада нон йук вакти помидорни еб ишлаганмиз Кизим сенлар Худога шукр килгин бу кунларни курмадиларинг Иллойим Курманглар хам деди. Томоркаларинг катта уша ерда нарса экин, уйда куни билан телевизиордан ортмайсан сериални берилиб курасан. Туккизгача ухлайсан яна ношукр булганинга улайми Кизим деди. Яхшиям Отанг йук уйда агар шу гапингни Отанг эшитганида сениям, мениям уйдан хайдарди Болам энди Сен чиккан Киз чизикдан ташкарисан бизни уйда келдингми бир икки кун Мехмон булгин яна Уйинга кайт, Кайнота -Кайнонангни хизматларини килгин, Эринга яхши кара Уй -рузгорингни кил, Болаларинга яхши кара Энди биздан сенга фойда йук Ушалар билан булгин хар нарса деб гап етаклаб келма деб минг марта айтганман сенга Агар шу гапингни Кудалар эшитишсами хозир, сени бир кунда хайдаб солади, яна кучагаям бирор кишига айтмадингми ишкилиб деб?-- урушди. Йук Ойижон кимга хам айтаман. Бир иш килсанг Охирини уйла Икки Боланг билан Отанг сени олиб коладими бир уйлаб курмадингми келаетган вактинг Отангни биласан феьлини улдирардия сени Отанг билмасин майли бугун Мехмон булгин Эрталаб изинга кайт деди. ~Салима Онасини насихатларини олиб бироз уйлади. Окшоми билан уйлаб ётди. Ойижоним шунча кийналиб бизни катта килибдилар Дадам билан менчи бир ош -овкатни устига бохона излаб ношукрлик килибман ахмокман Ойимдек булолмайман хеч деб Уйлаб ухлади. Отаси Эртасига Набирарларини упиб кучоклаб Бекатгача Онаси билан кузатиб куйди.
~~Салима йиглаб икки боласини олиб Ота~Онасини уйига кетяпти. Жонимга тегди булди бошка яшаймайман Доим ичим макаронли суюкдан ичим тукилиб тугади, Нон шурва билан икки уч йил яшадим Чарчадим Отамникига бундан яхши яшайман деб йиглаб борарди. Дарвозадан кириб Ота~Онасини излади. Онаси Томоркада экинларга караб юрганди. Э Кизим кел болам Вой Айланай мени асаларим тойчокларим келибди -ку мени кургани деб хурсанд суппага таклиф килди. Янгаси ишда Отаси Бозорга чиккан экан. Онаси узи Дастурхон ёзди. Дастурхонда канд -курс, Пишириклар нон куйди. Чой дамлаб келди. Нима овкат солай Кизим Кудалар яхшими Куёв яхшими узинг кандайсан деди. ~~Салима бошлади. Ойижон чарчадим доим етишмовчилик огзимиз зурга макарон билан нонга етади, Кийналиб кетдим Хар куни Кайнонам шурва килинг деб бир хил овкат килдиради.Гуштни бир ойда зурга топамиз шуниям Кайнонам улчаб беради Хамма нарсага бурнини тикади бемалол овкат килолмайман эмин -эркин иш килиб овкат еёлмайман деди. Э Кизим шу учун Аразлаб келдингми болам Шу сенга Кийинчиликми Кизим Сен Бизни бой азалдан деб уйладингми Кизим мен бундан баттар кунларни курганман Далада сувга котган нони еб Ер чопганман, Сизларга нон тополмай Маккажухорини Тегирмондан ун килиб келиб Сизларга нон пишириб едирганман. Томоркада Зигир мой, Бугдой экиб, сабзавотлар экиб ушани оркасидан сизларни бокканмиз Кизим сен шукр килгин Уй -жойинг Кайнота -Кайнонанг бор мен узим хам етим эдим, Отанг хам етим эди. Бизни сенга ухшаб на Ота~Онамиз на Кайнота -Кайнонамиз бор эди. Биз хам сенга ухшаб эркаланиб Ота~Онамизга суянгимиз келарди наилож Такдиримизда ёзилган экан курдим. Бу Сочлар нега окарди дейсан курмаган Яхши -Ёмон кунларни куриб, Ажинлар нега тушди дейсан канча кийинчиликларни ичга ютиб юзларимиз сувлари кочди, Кулларимиз нега каварди дейсан Тиним билмай Далада кетмон уриб ер чопиб, Экин экиб Каварди болам. Иккаламиз Шийпонда яшаб Иморат кутарганмиз. Хар куни Отанг билан лой тепишиб, лой гишт ясаб уйни кутарганмиз. Яна сен билан Аканг кичкина эди. Сени Бешикда беллаб Далага чикиб ишлаб кайтардим. Сени мен Даладан келиб обед вакти уйда тукканман. Хатто Шифохонагача етиб боролмаганман вактим оз буларди.Туплаган пулимиз хам йук эди. Сенга мен битта кийимча олиб куйганман. Хозирги замонда Келинлар Болаларига канча Кийимчалар олиб кийдиришади. Бизда у вактлар шароит йук эди. Узим кулдан тикиб Сизларга кийдириб кайта -кайта ювиб кийдирардим. Кишда пахтадан нимча тикиб кийдирардим жинфирчаям сотиб олишга кулимиз калталик киларди. Уйимизда битта сандик турта курпачамиз бор эди. Турта коса, турта пиела иккита ликопчамиз бор эди. Учокда чой кайнатиб, овкат пишириб яшаганмиз. Далада нон йук вакти помидорни еб ишлаганмиз Кизим сенлар Худога шукр килгин бу кунларни курмадиларинг Иллойим Курманглар хам деди. Томоркаларинг катта уша ерда нарса экин, уйда куни билан телевизиордан ортмайсан сериални берилиб курасан. Туккизгача ухлайсан яна ношукр булганинга улайми Кизим деди. Яхшиям Отанг йук уйда агар шу гапингни Отанг эшитганида сениям, мениям уйдан хайдарди Болам энди Сен чиккан Киз чизикдан ташкарисан бизни уйда келдингми бир икки кун Мехмон булгин яна Уйинга кайт, Кайнота -Кайнонангни хизматларини килгин, Эринга яхши кара Уй -рузгорингни кил, Болаларинга яхши кара Энди биздан сенга фойда йук Ушалар билан булгин хар нарса деб гап етаклаб келма деб минг марта айтганман сенга Агар шу гапингни Кудалар эшитишсами хозир, сени бир кунда хайдаб солади, яна кучагаям бирор кишига айтмадингми ишкилиб деб?-- урушди. Йук Ойижон кимга хам айтаман. Бир иш килсанг Охирини уйла Икки Боланг билан Отанг сени олиб коладими бир уйлаб курмадингми келаетган вактинг Отангни биласан феьлини улдирардия сени Отанг билмасин майли бугун Мехмон булгин Эрталаб изинга кайт деди. ~Салима Онасини насихатларини олиб бироз уйлади. Окшоми билан уйлаб ётди. Ойижоним шунча кийналиб бизни катта килибдилар Дадам билан менчи бир ош -овкатни устига бохона излаб ношукрлик килибман ахмокман Ойимдек булолмайман хеч деб Уйлаб ухлади. Отаси Эртасига Набирарларини упиб кучоклаб Бекатгача Онаси билан кузатиб куйди.
Онаси кулогига упиб айтган насихатларим ёдингдан чикмасин Энди сен жони киркта Аёлсан эсингдан чикарма деди. Хуп Ойижон деб Икки боласини олиб Автобусга миниб кетди. Уша кундан бошлаб Сериал кам курадиган булди. Томоркада Хар хил Кайнонасига айтиб Кучатлар топиб олиб келтирди. Хар хил сабзавотлар, Экди хар куни Томоркадан чикмай ишлади. Кайнонаси Караб хурсанд булди. Яхши караганидан экинлари хам яхши хосил солди. Олдингидек эмас, гайратчан Утирмасди кимир -кимир килиб Уйини обод килди. Эри хам Салимам узи Сариштали Аёлда деб Хурсанд булди. Хар куни Кайнонасига яхши гапириб Хар хил сабзавотлардан турли -хил овкатлар пишириб берарди. Кайнонаси кундан -кунга Келинини яхши куриб колди. Уйим -жойим деб тонг сахарлаб туради. Дарвозаларни очиб Ойиси айтгандек эшикни биринчи булиб очади, Барака киради деб Ховлиларни супуриб сидириб, нонуштани тайерлаб Эрига кунига Товугини тухумидан турта -турта ковуриб Енгил салатлар едириб ишга жунатарди, Бир йил ичида Уйини файзи узгариб баракали келди. Уйини олдига Янги Коллеж очилганди, Хар куни Пирашка, Сомса килиб пишириб сотишни бошлади.Кайнонасига тайерлаб пишириб сотишга жунатарди. Шуни оркасидан секин -аста Кайнотаси билан маслахатлашиб Кичик Сомса хона очишди. Оиласи билан ишлашди. Кайнотаси Кайнонаси Эри хам ишлашшди. Турталаси Аста -секин юргиза бошлади. Сомсахонасига одамлар купая бошлади. Кушни Кизлардан ёрдамчи олишди. Салима тиним билмай хамир кориб Яхши тайерлашга ошикарди. Ота~Оналари хам Кизини Куриб хурсанд булиб кетишарди. Эри билан Энди Сомсахонани бошкарарди. Кайнонаси Икки Боласига караб хурсанд шу пуларни оркасидан сал узларини тиклаб олишди. Салимани Овсинлари хам Олдига кушилиб Кумак бериб кунда ёрдам бериб юрди.
Онаси Кизига Энг тугри йул Курсатди. Мана Яхши Насихатларини олиб Узини Мехнатга урди. Мехнатини Рохатини курди. Ушанда Онаси хам яхши гапириб йул курсатмаганда балким Икки боласини Отасиз килиб куярди. Бу Салимани Хаёти Ёш Келинларимизга, Кизларимизга,, ИБРАТ БУЛСИН!
📡 Do'stlar bilan bo'lishing
⏭ ✍🏼 @Ibratli\_Sozlar 📚 ⏮
Онаси Кизига Энг тугри йул Курсатди. Мана Яхши Насихатларини олиб Узини Мехнатга урди. Мехнатини Рохатини курди. Ушанда Онаси хам яхши гапириб йул курсатмаганда балким Икки боласини Отасиз килиб куярди. Бу Салимани Хаёти Ёш Келинларимизга, Кизларимизга,, ИБРАТ БУЛСИН!
📡 Do'stlar bilan bo'lishing
⏭ ✍🏼 @Ibratli\_Sozlar 📚 ⏮
✍КЕРАКЛИГИНГ УНУТМА
Қадим замонларда кимсасиз ва ёлғиз бир қиз яшар эди. Ёлғизликдан жуда ҳам сиқилган, ҳаётдан хафа ҳолда кўча кезар экан, бир капалакнинг шохлар ичида қолиб кетганига кўзи тушибди. У ердан чиқиш учун ҳаракат қилаётган капалак қанотларига янада кўпроқ зарар берар эди. Буни кўрган етим қиз эҳтиёткорлик билан капалакни шох-шаббалардан қутқарибди.
Капалак эса учиб кетиш ўрнига қизнинг олдига келиб, гўзал парига айланибди ва қизга дебди: “Сен жуда ҳам яхши, пок қалбли инсон экансан, шу сабабли сенга бир тилак тилаш имконини бераман”.
Қиз бироз ўйлагач, парига: “Бахтли бўлишни хоҳлайман”, - дебди. Пари қизнинг қулоғига бир нималарни шивирлабди-да, ғойиб бўлибди.
Қиз ёши ўтган сари доим бахтли ва хурсанд бўлиб юрар эди. Бу бахтиёрликнинг сирини сўраганларга, ёшлигимдаги парига йўлиққанлигим, дея жавоб берар эди.
Вақт-соати етиб, ажал унга яқинлашганда, атрофдагилар ундан пари унга нима деганини сўрашибди. Кексайган аёл эса табассум ила дебди: “Пари менга шундай деган эди: “Қари бўлсанг ҳам, ёш бўлсанг ҳам, бой бўлсанг ҳам, камбағал бўлсанг ҳам… атрофингдагиларга кераклигингни унутма”.
Қадим замонларда кимсасиз ва ёлғиз бир қиз яшар эди. Ёлғизликдан жуда ҳам сиқилган, ҳаётдан хафа ҳолда кўча кезар экан, бир капалакнинг шохлар ичида қолиб кетганига кўзи тушибди. У ердан чиқиш учун ҳаракат қилаётган капалак қанотларига янада кўпроқ зарар берар эди. Буни кўрган етим қиз эҳтиёткорлик билан капалакни шох-шаббалардан қутқарибди.
Капалак эса учиб кетиш ўрнига қизнинг олдига келиб, гўзал парига айланибди ва қизга дебди: “Сен жуда ҳам яхши, пок қалбли инсон экансан, шу сабабли сенга бир тилак тилаш имконини бераман”.
Қиз бироз ўйлагач, парига: “Бахтли бўлишни хоҳлайман”, - дебди. Пари қизнинг қулоғига бир нималарни шивирлабди-да, ғойиб бўлибди.
Қиз ёши ўтган сари доим бахтли ва хурсанд бўлиб юрар эди. Бу бахтиёрликнинг сирини сўраганларга, ёшлигимдаги парига йўлиққанлигим, дея жавоб берар эди.
Вақт-соати етиб, ажал унга яқинлашганда, атрофдагилар ундан пари унга нима деганини сўрашибди. Кексайган аёл эса табассум ила дебди: “Пари менга шундай деган эди: “Қари бўлсанг ҳам, ёш бўлсанг ҳам, бой бўлсанг ҳам, камбағал бўлсанг ҳам… атрофингдагиларга кераклигингни унутма”.
✍Аммамнинг ноласи
(Ҳаётий ҳикоя)
(Мухлисадан мактуб)
Қишлоғимиз хўжаликнинг қоқ ўртасида жойлашган бўлиб, уйимизнинг чап томонида пастаккина мактаб бор эди. Дадам ана шу мактабда муаллим бўлиб ишларди. Уйимиз ва мактабимиз ўртасидан бутун қишлоқни сув билан таъминлайдиган каттагина ариқ оқиб ўтарди. Болалигимда жамалаксочли дугоналарим, опаларим билан ана шу ариқ бўйида лойсувоқлар ўйнардик, қишлоқнинг эгри-бугри кўчаларини чангитиб юрардик…
Ҳар гал қишлоққа келганимда болалик хотираларим хаёлимни чулғаб олади. Айниқса, ариқ бўйида лойдан турли буюмлар, ўйинчоқлар ясаётган болаларни кўрсам, беихтиёр кўзимга ёш келади. Болаликдаги аччиқ хотиралар менга тинчлик бермайди…
Болалигимни яхши хотирлайман. Оилада ота-онам, икки опам, акам ва мен яшардик. Тирикчилигимиз ўртача эди, отамнинг муаллимликдан оладиган маоши билан амал-тақал қилиб кун кечирардик. Мен фарзандларнинг кенжаси, оиладагиларнинг эркаси эдим. Айниқса, кичиклигимдан елкасига опичиб катта қилган Насиба опам мени еру кўкка ишонмасди. Мен ҳам опамни жуда яхши кўрардим, лекин ойим нима учундир Насиба опамни ёқтирмасди, кўп уришарди, қарғарди. Ойимга, нима учун опамни ёмон кўрасиз, дея берган саволим ҳар гал жавобсиз қолаверарди.
– Ҳа, Насиба ўлгур, текинтомоқ, товуқларга дон бер, ҳовлиларни супур, чаққон-чаққон қимирла, – дея койигани-койиган эди. Боз устига опамни ишёқмасликда айблаб, дадамга чақиб, дўппослатар, мен эса йиғлаганча дадамнинг қўлларига ёпишиб, опамнинг жонига оро кирардим. Насиба опам дир-дир титраганча, мени қучоқлаб, ўкириб- ўкириб йиғларди. Шундай пайтларда мен ҳам изиллаб йиғлай-йиғлай опамнинг тиззасида ухлаб қолардим.
– Қўриқчи, бунча шу жувонмарг Насибани яхши кўрмасанг?! – дерди нуқул ойим. Қизиқ, ойим қанча тақиқлагани сайин мен опамга шунча кўп суйкалаверардим.
Бир куни ойимдан:
– Насиба опам билан ариқ бўйига ўйнагани борайлик, – дея ижозат сўрадим. Ойим аввалига рухсат бермади. Мен ҳоли-жонига қўймай, ялинаверганимдан ноилож рози бўлди.
– Ҳой Насиба, синглингга яхши қара, яна ариққа йиқилиб тушмасин, – орқамиздан бақириб қолди ойим.
– Хавотирланманг, мен борман-ку, ойи, – деди опам. Иккаламиз жамалаксочларимизни селкиллатиб, ариқ бўйига югурдик. Бу ерда ўзимиз тенги қизлар билан лойдан турли буюмлар ясардик.
Насиба опамнинг ҳам ёши унча катта эмас, 12-13 ёшларда эди. Қизларга қўшилиб лойдан ўйинчоқлар ясай бошладик.
– Ади, ариққа яқин борма, йиқилсанг, балога қоламан, – деди опам лойли қўллари билан сочларини тузатаркан.
– Х-ў-ў-ўп, – дедим мен опамнинг танбеҳи ёқинқирамай. Катта бир қишлоқ аҳолиси сув ичадиган бу ариқнинг суви жуда кўп ва тез оқарди, ёш бола тушиб кетса, оқизиб кетиши ҳеч гап эмасди. Мен лой ўйнашдан зерикдим, ариқ бўйига яқинлашдим. Лойқа сувнинг пишқириб оқишини завқ билан томоша қила бошладим. Шу тобда Насиба опамнинг қоғоздан кемача ясаши ёдимга тушиб:
– Опа, қоғоздан кемача ясаб беринг, сувга оқизаман, – дея ялина бошладим. Опам мен баҳона уйдан тез-тез ўйнагани чиқиб тургани учунми ёки яхши кўрганиданми, доим айтганимни қиларди. У лойли қўлларини тозалаб, ишга киришди ва бирзумда қоғоздан чиройли кемача ясаб берди. Кемачани сувга оқиздим. У шу даражада тез оқиб кетдики, тутиб қолишнинг сира иложи бўлмади. Бирпасда яхши кўриб қолган ўйинчоғим мендан тобора узоқлашиб борарди. Шошилиб қолдим ва кемачани тутиш учун ариқ бўйлаб югурдим.
Опам эса:
– Ади, қўявер, бошқасини ясаб бераман, йиқиласан, – дея ортимдан югурди. Унинг гапи оғзида қолди. Оёғим нимагадир тойиб кетиб, шалоплаб сувга йиқилдим. Пишқириб оқаётган анҳор мени ўз домига торта бошлади. Насиба опам қичқирганича ариқ ёқалаб югурди. Унинг овозини эшитган бригадир Усмон амаки ўзини сувга отиб, мени судраб чиқди. Қўрқувдан дир-дир титраётган Насиба опам мени қучоқлаб йиғлаб юборди. Орқасига базўр опичлаб уйга йўл олди. Йўл-йўлакай юрагим содир бўладиган даҳшатли воқеани аввалдан сезгандек:
(Ҳаётий ҳикоя)
(Мухлисадан мактуб)
Қишлоғимиз хўжаликнинг қоқ ўртасида жойлашган бўлиб, уйимизнинг чап томонида пастаккина мактаб бор эди. Дадам ана шу мактабда муаллим бўлиб ишларди. Уйимиз ва мактабимиз ўртасидан бутун қишлоқни сув билан таъминлайдиган каттагина ариқ оқиб ўтарди. Болалигимда жамалаксочли дугоналарим, опаларим билан ана шу ариқ бўйида лойсувоқлар ўйнардик, қишлоқнинг эгри-бугри кўчаларини чангитиб юрардик…
Ҳар гал қишлоққа келганимда болалик хотираларим хаёлимни чулғаб олади. Айниқса, ариқ бўйида лойдан турли буюмлар, ўйинчоқлар ясаётган болаларни кўрсам, беихтиёр кўзимга ёш келади. Болаликдаги аччиқ хотиралар менга тинчлик бермайди…
Болалигимни яхши хотирлайман. Оилада ота-онам, икки опам, акам ва мен яшардик. Тирикчилигимиз ўртача эди, отамнинг муаллимликдан оладиган маоши билан амал-тақал қилиб кун кечирардик. Мен фарзандларнинг кенжаси, оиладагиларнинг эркаси эдим. Айниқса, кичиклигимдан елкасига опичиб катта қилган Насиба опам мени еру кўкка ишонмасди. Мен ҳам опамни жуда яхши кўрардим, лекин ойим нима учундир Насиба опамни ёқтирмасди, кўп уришарди, қарғарди. Ойимга, нима учун опамни ёмон кўрасиз, дея берган саволим ҳар гал жавобсиз қолаверарди.
– Ҳа, Насиба ўлгур, текинтомоқ, товуқларга дон бер, ҳовлиларни супур, чаққон-чаққон қимирла, – дея койигани-койиган эди. Боз устига опамни ишёқмасликда айблаб, дадамга чақиб, дўппослатар, мен эса йиғлаганча дадамнинг қўлларига ёпишиб, опамнинг жонига оро кирардим. Насиба опам дир-дир титраганча, мени қучоқлаб, ўкириб- ўкириб йиғларди. Шундай пайтларда мен ҳам изиллаб йиғлай-йиғлай опамнинг тиззасида ухлаб қолардим.
– Қўриқчи, бунча шу жувонмарг Насибани яхши кўрмасанг?! – дерди нуқул ойим. Қизиқ, ойим қанча тақиқлагани сайин мен опамга шунча кўп суйкалаверардим.
Бир куни ойимдан:
– Насиба опам билан ариқ бўйига ўйнагани борайлик, – дея ижозат сўрадим. Ойим аввалига рухсат бермади. Мен ҳоли-жонига қўймай, ялинаверганимдан ноилож рози бўлди.
– Ҳой Насиба, синглингга яхши қара, яна ариққа йиқилиб тушмасин, – орқамиздан бақириб қолди ойим.
– Хавотирланманг, мен борман-ку, ойи, – деди опам. Иккаламиз жамалаксочларимизни селкиллатиб, ариқ бўйига югурдик. Бу ерда ўзимиз тенги қизлар билан лойдан турли буюмлар ясардик.
Насиба опамнинг ҳам ёши унча катта эмас, 12-13 ёшларда эди. Қизларга қўшилиб лойдан ўйинчоқлар ясай бошладик.
– Ади, ариққа яқин борма, йиқилсанг, балога қоламан, – деди опам лойли қўллари билан сочларини тузатаркан.
– Х-ў-ў-ўп, – дедим мен опамнинг танбеҳи ёқинқирамай. Катта бир қишлоқ аҳолиси сув ичадиган бу ариқнинг суви жуда кўп ва тез оқарди, ёш бола тушиб кетса, оқизиб кетиши ҳеч гап эмасди. Мен лой ўйнашдан зерикдим, ариқ бўйига яқинлашдим. Лойқа сувнинг пишқириб оқишини завқ билан томоша қила бошладим. Шу тобда Насиба опамнинг қоғоздан кемача ясаши ёдимга тушиб:
– Опа, қоғоздан кемача ясаб беринг, сувга оқизаман, – дея ялина бошладим. Опам мен баҳона уйдан тез-тез ўйнагани чиқиб тургани учунми ёки яхши кўрганиданми, доим айтганимни қиларди. У лойли қўлларини тозалаб, ишга киришди ва бирзумда қоғоздан чиройли кемача ясаб берди. Кемачани сувга оқиздим. У шу даражада тез оқиб кетдики, тутиб қолишнинг сира иложи бўлмади. Бирпасда яхши кўриб қолган ўйинчоғим мендан тобора узоқлашиб борарди. Шошилиб қолдим ва кемачани тутиш учун ариқ бўйлаб югурдим.
Опам эса:
– Ади, қўявер, бошқасини ясаб бераман, йиқиласан, – дея ортимдан югурди. Унинг гапи оғзида қолди. Оёғим нимагадир тойиб кетиб, шалоплаб сувга йиқилдим. Пишқириб оқаётган анҳор мени ўз домига торта бошлади. Насиба опам қичқирганича ариқ ёқалаб югурди. Унинг овозини эшитган бригадир Усмон амаки ўзини сувга отиб, мени судраб чиқди. Қўрқувдан дир-дир титраётган Насиба опам мени қучоқлаб йиғлаб юборди. Орқасига базўр опичлаб уйга йўл олди. Йўл-йўлакай юрагим содир бўладиган даҳшатли воқеани аввалдан сезгандек:
– Опа, уйга бормайлик, ойим сизни уради,– дедим.
– Бормасак бўлмайди, сен шамоллаб қоласан, – деди опам меҳрибонлик билан. У ўнқир-чўнқир кўчалардан туртиниб-суртиниб мени уйга олиб келди. Дарвозадан ҳовлига киришимиз биланоқ ойимнинг кўзи бизга тушиб, рўй берган воқеани англади чоғи, опамни қарғай кетди:
– Ҳу жувонмарг, Насиба ўлгур, сени огоҳлантиргандим-ку. Сен атайин қилгансан, шамоллаб, касал бўлиб қолсин, ўлиб кетсин, шундан қутулай дегансан…
Сен етимча ўлмадинг, мен қутулмадим…
Кийимларимнинг ҳўли ўтиб, жамалаксочлари, ранги униққан кўйлаклари баданига ёпишиб қолган опам титраб, гуноҳкорона йиғлаб турарди. Мен ҳам пиқиллаб унга қўшилдим.
Ойим қўлига йўғон бир калтакни олиб, биз томонга шахд билан юриб кела бошлади. Ғазабдан кўзлари косасидан чиққудек бўлиб опамни елкаси аралаш савалай кетди. Қўлидаги калтак билан опамнинг оёғига чунонам урдики, қарсиллаган товушдан ҳовлидаги дарахт шохларида чуғурлашаётган қушлар “пирр” этиб учиб кетишди. Опам:
– Ойи, урманг, – дея оёғини ушлаганча ўтириб қолди.
Ойим эса баттар жаҳл отига миниб, опамни елкаси аралаш тушира кетди. Оғриқнинг зўридан опам ўкириб юборди. Мен чидолмадим, ойимнинг этагидан тортқилай бошладим.
– Опамни урманг, ойи, мен ўзим йиқилдим, – дея ойимнинг қўлидаги калтакка ёпишдим. Ойим калтакни ташлаб мени қучоқлаб йиғлади.
– Сувда оқиб кетсанг нима бўларди, – деганча бошимни силади, лойли юзларимдан ўпди. Опамга ёвқараш қилиб қаради…
Узоқ пайт йиғлаб ўтирган опам базўр ўрнидан турди. У оёғини зўрға босар, назаримда, бели ҳам букчайиб қолгандек эди. Опамнинг аҳволини кўрган ойим қўрқди, шекилли, бизга бу воқеа ҳақида ҳеч кимга чурқ этмасликни тайинлади. Ўзи эса дадамга, Насиба кўчада ўйнаб юриб, йиқилиб тушибди, деди.
Опам шу кеча иситмалаб, алаҳсираб чиқди. Эртаси куни ҳам ўрнидан туролмади. Дадам қишлоғимиз шифокори Маҳмуд амакини бошлаб келди. Маҳмуд амаки опамни узоқ текшириб:
– Ёмон йиқилибди, жигари қаттиқ лат еган, аҳволи анча оғир, Аллоҳ шифосини берсин, – деди.
Шу куни анча йиллардан буён уйимизга келмай қўйган Дилбар аммам келиб қолди. Опамнинг аҳволини кўриб, йиғлаб юборди. Кимнидир пичирлаб қарғади. Опамнинг тўзғиган сочларини силаб, дардчил юзларидан, киртайган кўзларидан ўпиб, ёнида анча ўтирди. Ойим Насиба опамнинг бўлган воқеани аммамга айтиб қўйишидан қўрқибми, уларнинг атрофида парвона бўлар, опамга турли таомлар, мевалар едиришга уринарди.
– Мен эртага яна келаман, болам, – дея йиғлаганча ойим билан хайрлашмай чиқиб кетди аммам. Опам бироз ўзига келгандай эди, мени имлаб ёнига чақирди ва ҳансираганча оҳиста шивирлади:
– Ади, мени яхши кўрасанми?
– Ҳа, жуда-жуда яхши кўраман, – дедим мен гўё шундай десам, опам тузалиб қоладигандек. Назаримда, гапимнинг ҳар товуши юрагимнинг туб-тубидан ситилиб чиқаётгандек эди.
– Гапинг рост бўлса, мени яхши кўрсанг, энди сира ариқ бўйига бормагин.
– Хўп бўлади, сизсиз бормайман. Тузалсангиз ўзингиз олиб борасиз-а?
– Ҳа, сен учун тузаламан, ҳали бирга кўп ўйнаймиз, – деди опам маъюс жилмайиб…
Тунда опамнинг аҳволи яна оғирлашди. Алаҳсираб, кимларнидир чақирди, иҳради, йиғлади… Эрта тонгда ойимнинг “болам”лаб додлаган овозидан уйгониб кетдим.
қариндош-уруғлар тўпланди. Аёлларнинг йиғи-сиғиси қишлоқни тутди. Улар орасида Дилбар аммам ҳам бор эди. У:
– Ёшгина умри хазон бўлган болам, – дея ўзини ўзи уриб уввос соларди. Мен эса нима бўлаётганини англолмай ўртада анграйиб турардим.
– Ўгай она калтакларидан эзилиб адо бўлган, жабрдийда қизалоғим, – дея нола қиларди аммам. Бошқа аёллар ҳам унга жўр бўлишарди… Аммамнинг “ўгай” деган сўзидан тош қотдим. Наҳот, опам бизга ўгай бўлса?..
– Бормасак бўлмайди, сен шамоллаб қоласан, – деди опам меҳрибонлик билан. У ўнқир-чўнқир кўчалардан туртиниб-суртиниб мени уйга олиб келди. Дарвозадан ҳовлига киришимиз биланоқ ойимнинг кўзи бизга тушиб, рўй берган воқеани англади чоғи, опамни қарғай кетди:
– Ҳу жувонмарг, Насиба ўлгур, сени огоҳлантиргандим-ку. Сен атайин қилгансан, шамоллаб, касал бўлиб қолсин, ўлиб кетсин, шундан қутулай дегансан…
Сен етимча ўлмадинг, мен қутулмадим…
Кийимларимнинг ҳўли ўтиб, жамалаксочлари, ранги униққан кўйлаклари баданига ёпишиб қолган опам титраб, гуноҳкорона йиғлаб турарди. Мен ҳам пиқиллаб унга қўшилдим.
Ойим қўлига йўғон бир калтакни олиб, биз томонга шахд билан юриб кела бошлади. Ғазабдан кўзлари косасидан чиққудек бўлиб опамни елкаси аралаш савалай кетди. Қўлидаги калтак билан опамнинг оёғига чунонам урдики, қарсиллаган товушдан ҳовлидаги дарахт шохларида чуғурлашаётган қушлар “пирр” этиб учиб кетишди. Опам:
– Ойи, урманг, – дея оёғини ушлаганча ўтириб қолди.
Ойим эса баттар жаҳл отига миниб, опамни елкаси аралаш тушира кетди. Оғриқнинг зўридан опам ўкириб юборди. Мен чидолмадим, ойимнинг этагидан тортқилай бошладим.
– Опамни урманг, ойи, мен ўзим йиқилдим, – дея ойимнинг қўлидаги калтакка ёпишдим. Ойим калтакни ташлаб мени қучоқлаб йиғлади.
– Сувда оқиб кетсанг нима бўларди, – деганча бошимни силади, лойли юзларимдан ўпди. Опамга ёвқараш қилиб қаради…
Узоқ пайт йиғлаб ўтирган опам базўр ўрнидан турди. У оёғини зўрға босар, назаримда, бели ҳам букчайиб қолгандек эди. Опамнинг аҳволини кўрган ойим қўрқди, шекилли, бизга бу воқеа ҳақида ҳеч кимга чурқ этмасликни тайинлади. Ўзи эса дадамга, Насиба кўчада ўйнаб юриб, йиқилиб тушибди, деди.
Опам шу кеча иситмалаб, алаҳсираб чиқди. Эртаси куни ҳам ўрнидан туролмади. Дадам қишлоғимиз шифокори Маҳмуд амакини бошлаб келди. Маҳмуд амаки опамни узоқ текшириб:
– Ёмон йиқилибди, жигари қаттиқ лат еган, аҳволи анча оғир, Аллоҳ шифосини берсин, – деди.
Шу куни анча йиллардан буён уйимизга келмай қўйган Дилбар аммам келиб қолди. Опамнинг аҳволини кўриб, йиғлаб юборди. Кимнидир пичирлаб қарғади. Опамнинг тўзғиган сочларини силаб, дардчил юзларидан, киртайган кўзларидан ўпиб, ёнида анча ўтирди. Ойим Насиба опамнинг бўлган воқеани аммамга айтиб қўйишидан қўрқибми, уларнинг атрофида парвона бўлар, опамга турли таомлар, мевалар едиришга уринарди.
– Мен эртага яна келаман, болам, – дея йиғлаганча ойим билан хайрлашмай чиқиб кетди аммам. Опам бироз ўзига келгандай эди, мени имлаб ёнига чақирди ва ҳансираганча оҳиста шивирлади:
– Ади, мени яхши кўрасанми?
– Ҳа, жуда-жуда яхши кўраман, – дедим мен гўё шундай десам, опам тузалиб қоладигандек. Назаримда, гапимнинг ҳар товуши юрагимнинг туб-тубидан ситилиб чиқаётгандек эди.
– Гапинг рост бўлса, мени яхши кўрсанг, энди сира ариқ бўйига бормагин.
– Хўп бўлади, сизсиз бормайман. Тузалсангиз ўзингиз олиб борасиз-а?
– Ҳа, сен учун тузаламан, ҳали бирга кўп ўйнаймиз, – деди опам маъюс жилмайиб…
Тунда опамнинг аҳволи яна оғирлашди. Алаҳсираб, кимларнидир чақирди, иҳради, йиғлади… Эрта тонгда ойимнинг “болам”лаб додлаган овозидан уйгониб кетдим.
қариндош-уруғлар тўпланди. Аёлларнинг йиғи-сиғиси қишлоқни тутди. Улар орасида Дилбар аммам ҳам бор эди. У:
– Ёшгина умри хазон бўлган болам, – дея ўзини ўзи уриб уввос соларди. Мен эса нима бўлаётганини англолмай ўртада анграйиб турардим.
– Ўгай она калтакларидан эзилиб адо бўлган, жабрдийда қизалоғим, – дея нола қиларди аммам. Бошқа аёллар ҳам унга жўр бўлишарди… Аммамнинг “ўгай” деган сўзидан тош қотдим. Наҳот, опам бизга ўгай бўлса?..
Унинг жавдираган нигоҳлари, ойимнинг қаршисида титраб турган ҳолати беихтиёр кўз ўнгимда гавдаланди. Ойимнинг Насиба опамни ёмон кўриши, унга кўп азоб беришининг сабабини энди тушунгандай бўлдим. Шу тобда ойимни жуда ёмон кўриб кетдим. Унинг йиғиси ҳам сохтадай туюлди.
Қишлоғимиз одамлари опамни қабристонга қўйиб келишгандан кейингина уни қайта кўролмаслигимни тушундим.
– Опажон, нега мени ташлаб кетдингиз? Энди сизсиз қандай яшайман? – дея ўкириб-ўкириб йиғладим… Бу машъум воқеа мени бирзумда улғайтириб қўйгандек бўлди, камгап, одамови бўлиб қолдим…
Орадан қанча йиллар ўтса-да, қанча сувлар оқиб кетган бўлса-да, бу ариқ, бу тупроқ кўчалар менга гуноҳсиз гуноҳкорга айланган, мени деб ёш умри хазон бўлган Насиба опажонимни эслатаверади. Айниқса, аммамнинг ноласи қулоқларим остида жаранглайверади. Назаримда, бу нола мени бир умр таъқиб этадигандай.
📡 Do'stlar bilan bo'lishing
⏭ ✍🏼 @Ibratli\_Sozlar 📚 ⏮
Қишлоғимиз одамлари опамни қабристонга қўйиб келишгандан кейингина уни қайта кўролмаслигимни тушундим.
– Опажон, нега мени ташлаб кетдингиз? Энди сизсиз қандай яшайман? – дея ўкириб-ўкириб йиғладим… Бу машъум воқеа мени бирзумда улғайтириб қўйгандек бўлди, камгап, одамови бўлиб қолдим…
Орадан қанча йиллар ўтса-да, қанча сувлар оқиб кетган бўлса-да, бу ариқ, бу тупроқ кўчалар менга гуноҳсиз гуноҳкорга айланган, мени деб ёш умри хазон бўлган Насиба опажонимни эслатаверади. Айниқса, аммамнинг ноласи қулоқларим остида жаранглайверади. Назаримда, бу нола мени бир умр таъқиб этадигандай.
📡 Do'stlar bilan bo'lishing
⏭ ✍🏼 @Ibratli\_Sozlar 📚 ⏮
✍💥Ҳикоя...✔️
Бир кишининг онаси тикувчилик қиларди. Оилани шунинг эвазига боқар, ўғлини ҳечам ишлашга қўймасди. Ўғли ишлайман деса ҳам, ўқишни мукаммал битириб олишини насиҳат қиларди. Онаси хоҳлагандек яхши ўқиди ва ўқишни битириб ишга кирди.
Ўғил ойлигининг кўпроқ қисмини онасига беришликни ният қилиб, шу билан онасини хурсанд қилиб туришни хоҳлади.
Аллоҳ таолонинг тақдир тақозини қарангки, она Аллоҳ азза ва жалла ҳузурига риҳлат қилди. Онасидан айрилган ўғил жуда кўп йиғлар, онасига ойлигини беролмаганидан жуда ҳам хафа бўлар эди.
Аллоҳ учун онаси номидан ойлигининг тўртдан бирини фақиру фуқароларга бериб туришликни назр қилди. Онасининг вафот этганига ўттиз йил ўтди. Шу йиллар асносида намоздаги ҳар бир саждада онасининг ҳаққига дуо қилмасдан турмасди. Савоби онасига бориб туришлиги учун. Бир нечта масжидга намозхонлар фойдаланишликлари учун, махсус сув идишларини қўйди. Кунларнинг бирида намоз ўқиш учун маҳалла масжидига чиқди-да жамоатни қилаётган ишини кўриб ўзидан хафа бўлиб кетди. Маҳалла оқсоқоллари масжидга махсус сув идиш қўйишаётган эди. Чунки, у ўзи яшаб турган ердаги масжидга бошқа масжидларга қўйган сув идишларидан қўймаган эди.
Машриқу мағрибдаги масжидларга қўйибман-у, лекин кунда намоз ўқиш учун чиқадиган масжидга қўйишни унутибман, деб ўзини-ўзи койиб юраги сиқилиб турганида масжид имоми келиб "эй фалончи, масжидимизга юборган сув идиш учун Аллоҳ сизни яхшилик билан мукофотласин", деди. Ҳалиги киши шошиб қолиб "йўқ-йўқ уни мен юборганим йўқ", деди. Имом "бугун ўғлингиз келиб "буни отам юборди", деб айтди".
Ўғли ҳам шу ерда эди.
Шу пайт ўғли отасини бошидан ўпиб "отажон, савоби сизга ёзилиб туриши учун сизнинг номингиздан мен олиб келиб қўйдим", деди. "Отажон, Аллоҳ таоло сизни жаннат анҳорларидаги сувларидан ичирсин", деб дуо қилди.
Ота ҳайратланиб "ўғлим (!) сен мактаб ўқувчиси бўлсанг, бирор жойда ишламасанг пулни қаердан олдинг?!" - деб сўради. "Сизни (Аллоҳ раҳмат қилсин) бувамнинг номидан хайр-эҳсон қилиб, бувамга яхшилик қилганингиздек мен ҳам сизнинг номингиздан садақа қилиб, сизга яхшилик қилиш учун беш йилдан буён сиз менга ишлатиш учун берган пулларни йиғдим", - деб жавоб берди.
Субҳаналлоҳ, олдингиларнинг айтгани қандай ҳам рост-а!? "Катталар (ота-она)га яхшилик қилсанг, фарзандингдан кўрасан".
Биз-чи, биз?! Ота-онамиз учун нима қилдик, нима қилоляпмиз?!
📡 Do'stlar bilan bo'lishing
⏭ ✍🏼 @Ibratli\_Sozlar 📚 ⏮
Бир кишининг онаси тикувчилик қиларди. Оилани шунинг эвазига боқар, ўғлини ҳечам ишлашга қўймасди. Ўғли ишлайман деса ҳам, ўқишни мукаммал битириб олишини насиҳат қиларди. Онаси хоҳлагандек яхши ўқиди ва ўқишни битириб ишга кирди.
Ўғил ойлигининг кўпроқ қисмини онасига беришликни ният қилиб, шу билан онасини хурсанд қилиб туришни хоҳлади.
Аллоҳ таолонинг тақдир тақозини қарангки, она Аллоҳ азза ва жалла ҳузурига риҳлат қилди. Онасидан айрилган ўғил жуда кўп йиғлар, онасига ойлигини беролмаганидан жуда ҳам хафа бўлар эди.
Аллоҳ учун онаси номидан ойлигининг тўртдан бирини фақиру фуқароларга бериб туришликни назр қилди. Онасининг вафот этганига ўттиз йил ўтди. Шу йиллар асносида намоздаги ҳар бир саждада онасининг ҳаққига дуо қилмасдан турмасди. Савоби онасига бориб туришлиги учун. Бир нечта масжидга намозхонлар фойдаланишликлари учун, махсус сув идишларини қўйди. Кунларнинг бирида намоз ўқиш учун маҳалла масжидига чиқди-да жамоатни қилаётган ишини кўриб ўзидан хафа бўлиб кетди. Маҳалла оқсоқоллари масжидга махсус сув идиш қўйишаётган эди. Чунки, у ўзи яшаб турган ердаги масжидга бошқа масжидларга қўйган сув идишларидан қўймаган эди.
Машриқу мағрибдаги масжидларга қўйибман-у, лекин кунда намоз ўқиш учун чиқадиган масжидга қўйишни унутибман, деб ўзини-ўзи койиб юраги сиқилиб турганида масжид имоми келиб "эй фалончи, масжидимизга юборган сув идиш учун Аллоҳ сизни яхшилик билан мукофотласин", деди. Ҳалиги киши шошиб қолиб "йўқ-йўқ уни мен юборганим йўқ", деди. Имом "бугун ўғлингиз келиб "буни отам юборди", деб айтди".
Ўғли ҳам шу ерда эди.
Шу пайт ўғли отасини бошидан ўпиб "отажон, савоби сизга ёзилиб туриши учун сизнинг номингиздан мен олиб келиб қўйдим", деди. "Отажон, Аллоҳ таоло сизни жаннат анҳорларидаги сувларидан ичирсин", деб дуо қилди.
Ота ҳайратланиб "ўғлим (!) сен мактаб ўқувчиси бўлсанг, бирор жойда ишламасанг пулни қаердан олдинг?!" - деб сўради. "Сизни (Аллоҳ раҳмат қилсин) бувамнинг номидан хайр-эҳсон қилиб, бувамга яхшилик қилганингиздек мен ҳам сизнинг номингиздан садақа қилиб, сизга яхшилик қилиш учун беш йилдан буён сиз менга ишлатиш учун берган пулларни йиғдим", - деб жавоб берди.
Субҳаналлоҳ, олдингиларнинг айтгани қандай ҳам рост-а!? "Катталар (ота-она)га яхшилик қилсанг, фарзандингдан кўрасан".
Биз-чи, биз?! Ота-онамиз учун нима қилдик, нима қилоляпмиз?!
📡 Do'stlar bilan bo'lishing
⏭ ✍🏼 @Ibratli\_Sozlar 📚 ⏮
