رنسانس ایرانی🌱IRCF

اردشیر پاپکان مبتکر و به وجود آوردن ناسیونالیسم ایرانی (میهن دوستی)..
=================================
درسی هميشگی براي همه قدرت ها و دولت ها دیکتاتوری.
ترس امپراتوری روم از ناسيوناليسم ايرانی (میهن دوستی)
************
شكست هاي نظامی سنگين سال هاي ۲۳۸، ۲۴۴ و ۲۶۰ ميلادي از ايران (زمان اردشير ساسانی و پسرش شاپور) و از دست دادن دو امپراتور در اين جنگ ها و تعهد پرداخت باج و خراج به ايران، دعاوی بانو «زنوبيا» در مصر و مناطق شرقي آن، حمله فرانك ها از آلمان به فرانسه (كشور گل) و اسپانيا، تعرض گُت ها و وَندال ها به حواشی شمال شرقی ايتاليا و شورش طوايف ساكن شمال آفريقا، امپراتوری روم را از آغاز بهار سال 261 ميلادی در بدترين وضعيت خود قرار داده بود.
اين فشارهای نظامی و مقاومت ها، در رم و شهرهای شبه جزيره ايتاليا منجر به گراني مواد ضروری، بي نظمی های اجتماعی و كميابی خواروبار شده بود. در اواخر اپريل سال ۲۶۱ ميلادی بزرگان امپراتوری روم هنگامی كه خودرا با روحيه خودمختاري ارتش ها چهارگانه اين كشور كه هر كدام درصدد معرفی يك نامزد امپراتوری به سنا و نيز پيدايش فئوداليسم به علت خريد اراضی خرده مالكين از سوی توانگران و خشم ملی رو به رو ديدند احساس خطر كردند، اختلافات فيمابين را كنار گذاردند و در نشستی كه ششم و هفتم ماه مي سال ۲۶۱ ميلادي در «رم» تشكيل دادند دولت ساسانيان را خطر اول و مسبب همه اين دشواري ها تشخيص دادند، زيرا كه سياست كلي ساسانيان بر اين اصل قرار گرفته بود كه روميان قدم به آسيا نگذارند و نيز به آنان اجازه تاخت و تاز در مصر، سوريه و سواحل غربي آسيای صغير (تركيه امروز) را ندهند. اين نشست، بزرگان روم همچنين علل شكست های نظامی سه دهه گذشته از ايران را، در جنگيدن همزمان در چند جبهه تشخيص دادند و اين تصميم ها را كه صورتجلسه آن باقی مانده است اتخاذ كردند:
ـ تضعيف ناسيوناليسم ايرانی (میهن دوستی) و تا به آنجا که بشود نه با جنگ، بلكه با بازي های ديپلماتيك و ظاهرا دوستانه، و از درون (با ايجاد چنددستگی و اختلاف ميان بزرگان و ژنرال ها)، به گونه اي كه دولت ساسانيان از توسعه طلبی و دفاع از شرق دست بردارد و به آنچه كه دارد قانع باشد.
ـ محدود كردن مالكيت اراضی كشاورزی و بازخريد اراضی كشاورزان از فئودالهای نوخاسته و فروش آنها به اقساط دراز مدت به صاحبان قديم و لغو اسناد معاملات اراضی كشاورزی سالهای اخير. به علاوه، بستن ماليات سنگين بر ثروت و درآمدهای ناشی از معاملات ..
ـ ممنوع كردن جنگ همزمان در بيش از يك جبهه. هر جنگ تازه بايد پس از پايان گرفتن كامل جنگ جاری (درجريان) صورت گيرد.
با اجراي اين سه تصميم كه در تاريخ عمومي؛ «استراتژی رومی» عنوان گرفته است و بايد درس و پند براي هر قدرت جهانی و هر دولت باشد، روميان در دو مورد آخر موفق بودند، ولي هيچگاه نتوانستند ناسيوناليسم ايراني (میهن دوستی)را تضعيف كنند كه به قول «هِگِل» ابدی و در ذات آرين هاست، و بمانند آتشفشان گَهگاه دچار شعله پراكنی، انفجار و طغيان مي شود. (ايستادگی تاريخی افغانها كه آرين هستند در دو قرن گذشته در برابر انگليسيها و روسها و اينك «ناتو» نمونه كوچكی از آن است و اين ايستادگی پيش از رسيدن به نتيجه، پايان نخواهد يافت).
با اين كه اين استراتژی در كتاب هاي تاريخ عمومي و دروس «استراتژی و پاليسی» آمده است، هيتلر و پيش از او ناپلئون ـ هيچكدام ـ از تصميم سوم كه نتيجه يك تجربه گران بود استفاده نكردند، در چند جبهه ـ همزمان جنگيدند، شكست خوردند و نابود شدند.
پاینده ایران.
رنسانس ایرانی
https://t.me/IIRCF/5940