🔸زرتشت بزرگ و نیچه ، فيلسوف فرهنگ

پیشگفتار

يكي از پرسشهایی که هميشه در اندیشه خوانندگان نيچه، بخصوص ما ايرانيان نقش بسته گزینش نام ‹‹زرتشت›› پيامبر نيك انديش #ايرانیان براي بزرگترين و جاودانه ترين نبشته است.

دل‌بستگیِ نيچه به ايرانشهر و ستايشِ فرهنگِ باستانیِ آن را در گزينشِ نامِ زرتشت به عنوانِ پيام‌آورِ فلسفه‌یِ خود می‌توان ديد و نيز نهادنِ نامِ وی بر نسکی که آن را کرامند ترین یادواره خود می‌شمرد، " چنين گفت زرتشت ". نيچه رویکردی خاص به تاريخِ ايرانِ دوره‌یِ #اسلامی نشان نمی‌دهد، اگرچه گاهی نامی از مسلمانان می‌برد و دستِ کم يک بار از حشّاشون با ستايش ياد می‌کند. در يادداشت‌هایِ او يک‌بار نامی از سعدی ديده می‌شود با گفته ی نکته‌پردازی‌ای از او؛ امّا نامِ حافظ را چندين بار می‌برد و در باره‌یِ چامه و بینش او سخن می‌گويد.

زرتشت نيچه كيست؟
سخن خويش را پیرامون زرتشت نيچه با گزين گويه ای از خود اين فيلسوف آغاز مي نمايم:
‹‹ براي درك زرتشت من شايد بايد داراي صلاحيتی مشابه من بود ــ داشتن يك پا فراسوي زندگی…››
براي درك گونه او (زرتشت) ابتدا بايد ذهن روشنی درباره ي پيش فرض فيزيولوژيك آن داشت: همان كه خود نيچه آن را ‹‹تندرستی عظيم›› مي نامد.

نيچه اين ادراك را نیکوتر يا فردی تر از آنچه در يكي از آخرين بخش های نسک پنجم ‹‹ حكمت شادان›› آورده، بازشکافی میكند. نيچه در زندگينامه خود نوشت خود به نام ‹‹ آنك انسان›› كه روحيات خود را در آن ترسيم می كند، با همان ابهام و لحن پراستعاره ای که ما خوب به آن آشنا هستيم!!! به بازشکافی كامل زرتشت پرداخته است:
‹‹ كسي از من نپرسيده است! خوب بود پرسيده بودند كه در زبان من كه نخستين مخالف اخلاق هستم، يعني نخستين پرده در و نخستين مخالف پندارهاي اخلاقي پيشينيان، نام زرتشت، يعني چه؟ مگر آنچه يگانه نشان اين مرد ايراني است اين نيست كه نخستين كسي است كه جنباننده واقعي جهان را جنگ ميان خوب و بد مي داند؟ مگر او نبود كه اخلاق و روحيه و سلوك آدمي را به جهاني آن سوي اين جهان محول ساخت؟ مگر او به انديشه هايي از قبيل نيرو و قدرت و علت و هدف نرسيد و اينها را پايه آنچه آدمي مي كند ندانست؟ تو كه خود مخالف وي هستي، تو خود كه سخني ديگر گويي!››
ليكن در همين پرسش براستي جواب پرسنده مندرج است،

نيچه گويد:
‹‹آري زرتشت بود كه اين پندار شوم آفريد، يعني پنداري از اخلاق پيدا كرد، پس همو بايد نخستين كسي باشد كه اين اشتباه را دريابد. مقصود اين نيست كه تجربه بسياري لازم است تا اينكه
آدمي به چنين اشتباهي پي برد! خير، جريان تاريخ خود سراسر خلف تجربي اين نظر نادرست است كه جهان را ‹‹نظامي اخلاقي›› مي داند! خير، جهانِ انسان و جهانِ فرهنگ، پايه اش بر اخلاق و سازمان آن نيست. برعكس، پايه هاي آن بر اساس نيرو و قدرت است. تعيين اخلاق، يعني تعيين خوبي وبدي، با شخص زورمند و پيروز و كامكار است.

براستي زرتشت بيش از هر انديشه گر ديگري راستي جو و راستگو بوده است. آموزه های او تنها راستگويي را برترين فضيلت دانسته نه پرهيزكاري، نه تحمل، نه سستی را. براستی فضيلت وي بر پاد پستي و بزدلي ‹‹ايده آليست›› هاست كه از برابر جهانِ واقع مي گريزند. زرتشت يك تنه بيش از همه انديشه گران جهان دلاوري در دل داشته. ببينيد پارسيان چه مي گفتند: راست گو و راست تير انداز! ( به فرزندان خود تيراندازي بياموزيد و راستگويي) اين است فضيلت پارسي. اكنون درياب كه از كي پسروي آغاز شد، هنگامي كه راستي از زبان پارسي و تير و كمان از دست او بيفتاد! خلاف آنچه روش و راه بردگي هموار مي كند، راستي است كه زرتشت آورد، رستن از اخلاق يعني پريدن از فراز دره هولناكي كه در زندگي آدمي به وجود آورده اند! من خود همين پرشم(پرشين). حكمت من چنين پرشي است. چنين است معني زرتشت در زبان من!››

دل جهان است ایرانشهر 🔥
پاینده ایران
#جاویدشاه
#رنسانس_ایرانی
🔥
💎

فرتور روز !

در بحبوحه خبر مسرت بخش گور به گور شدن یک قلاده پتیاره #ایرانستیز #رضا_براهنی بد نمی بینیم دگر بار به این هنر نگارگری براستی ژرف نگاهی بیاندازیم باشد تا با شادی تان ، روح آن براهنی در دیار گا با خرسی گولاخ تر از #خرس_ساواک محشور شود !

از ساواک اصلاً نپرس با من چه کرد
باسنم را روی بال پنکه کرد
نزد رهبر رفتم و گفتم چپم
بی تفاوت گفت :بر تخم چپم
نون شه خوردم وَ از کون امام
هر دوتا دارد فواید از برام
گرچه آن راحل محل بر من نذاشت
درنهان،در حجره کم من را گذاشت
هرچه مالیدم برایش تخمهاش
هیچ تأثیری نکرد اصلاً‌ براش
باز هم تا آخر عمرم ولی
دوست دارم هم امام هم سِدعلی
پابلیشر اکنون بگو یارم که هست؟
درجهنم هم نگو یک پنکه هست!!

- اشکان پابلیشر

هرچه از لشگر خرفستران #چپ کم شود به سود بشریت و ملت ایران است !
روان پلیدش در شکنجه ابدی

#رنسانس_ایرانی

آناهید گرامی زادروزت شادباش و نوروز نیز بر همگان پیروز
Happy Birthday dear Anahid M.O.P​ & Happy NOWRUZ to everyone.

#Homeland" single song on the #Nowruz 2581 & Anahid M.O.P birthday dedicated to you
آهنگ " #وطنم " در #نوروز ۲۵۸۱ شاهنشاهی و زادروز "آناهید ام او پی" تقدیم به شما

Meraj M.O.P​
M.o.p Music Co​
Master OF Persia​
Persian Rock & Metal Festival​

https://youtu.be/I1HTN2SCeLY

#علی_تجزیه خون شور و ماله کش و دست نشانده سرویس های اطلاعاتی غرب برای نابودی و تجزیه ایران ، قیام های پاسارگاد نود و چهار و قیام های سراسری آبان نود و شش و دیماه نود و هشت ، قیام های #خوزستان و زاینده رود در #اصفهان و فریاد های میهن پرستانه " #رضاشاه_روحت_شاد " و "جاویدشاه " فرزندان ایرانزمین در پدافند از شاهنشاهی ایرانزمین و بازپس گیری میهن از چنگال اشغالگران و هزاران کشته این قیام ها را افرادی بر می شمرد که دل به فانتزی های دوران #پهلوی بسته اند !!
بی حرمتی به مبارزان راه رهایی و جاویدنامان از صفات بارز این اهریمنان در پوشش اپوزیسیون است .

هر فریاد " جاویدشاه " و " رضاشاه روحت شاد " همچون پتکی بر سر دشمنان ایرانزمین آوار می شود که اینچنین دست پاچه ، زبان به گرافه گویی و یاوه سرایی باز کرده اند .

اینها گمان کرده اند ملت بزرگ ایران برای دیسکو و مشروب فروشی و ازادی پوشش دوران پهلوی ، خواهان بازگشت پادشاهی به ایران اند !!
خرفستران اینگونه میخواهند در ذهن مردم القا کنند ولی کور خوانده اند .

" جاویدشاه " اینچنین آتش بر خرمن ایرانستیزان می افکند .

پاینده ایران
#جاویدشاه
#رنسانس_ایرانی
🔥
💎

نوروز 🌸 در دوره ساسانیان

مردم در زمان #ساسانیان #نوروز را به شادمانی و استراحت می‌پرداختند و نوروز بزرگ در میان جشن‌های فراوان ایران باستان به ویژه در آن دوره از سپندینگی ویژه‌ای بهره‌مند بوده ‌است.

از کارهایی که در پنج روز نخست نوروز (نوروز عام) در دوره‌ی ساسانیان انجام می‌شده، این آداب بوده‌است: حق‌ حشم و لشکر را می‌گزاردند و درخواست آنان را روا می‌کردند. زندانیان را آزاد و مجرمان را بخشش می‌کردند.

انوشیروان و باقی پادشاهان در نوروز به کسانی که در جنگ پیروز می‌شدند، جایزه می‌دادند و حتا به کشاورزان و دامپروران نمونه نیز پیشکش و خلعت می‌دادند. در این جشن کسانی که کار می‌کردند، دست از کار کشیده و به آرمیدن و شادمانی می‌پرداختند.

در نوروز در میان دربار، رسمی جاری بود که اربابان نقش بندگان را بردوش می‌گرفتند و وارون (:برعکس). در جشن بزرگ نوروز، دادخواهی و بار عام شاه و رسوم هدیه پیش‌کش‌ها بسیار مهندی داشت و با تشریفات فراوان اجرا می‌شد.

پنج روز نخست فروردین، جشن نوروز، جنبه همگانی داشته و همه‌ی مردم به اجرای مراسم و سرور و شادمانی می‌گذرانیده‌اند؛ از این رو آن را نوروز عامه یا نوروز کوچک یا نوروز صغیر نامیده‌اند.

نوروز بزرگ نیز خردادروز، نام ششمین روز فروردین‌ماه در گاه‌شماری اوستایی بوده‌است. این روز در میان جشن‌های فراوان ایران باستان به ویژه دوران ساسانیان از اهمیت، ارزش و تقدس ویژه‌ای بهره‌مند بوده ‌است.

ررخدادهای بسیاری به خردادروز نسبت داده شده ‌است، مانند: زاده شدن حضرت زرتشت و همچنین به پیامبری برگزیده شدن ایشان، به وقوع پیوستن رستاخیز، روز تولد «سیاوش» در تقویم‌های «سغدی» و «خوارزمی» (بنا بر اساتیر زرتشتی خردادروز، روزی است که کین سیاوش گرفته می‌شود)، روز نیایش و سپاس از «رپیتون» (ایزد رپیتون سرورِ تابستان) است.

بنابر باورهای زرتشتی، رپیتون در آغاز زمستان راهی دنیای زیرزمینی می‌شود، خویشکاری او نبرد با دیو سرما و یاری رساندن به چشمه‌های آب زیرزمینی است تا ریشه‌ی گیاهان را گرم نگاه دارند که ریشه‌ها در اثر سرمای شدید زمستان خشک نشوند. بازگشت هر ساله رپیتون در بهار نشانی از پیروزی نهایی خیر بر شر، گرما بر سرما و روشنی بر تاریکی است. ایزد رپیتون زمینه‌ی شکوفایی در بهار را فراهم می‌سازد. به همین دلیل به مناسبت آمدن او بر روی زمین، نیایش‌های ویژه‌ای در کنار آیین‌های نوروزی اجرا می‌شود.

دل جهان است ایرانشهر 🔥

پاینده ایران
#جاویدشاه
#رنسانس_ایرانی
🔥
💎

📜🕯🖋 ‏بزرگواران با توجه به درخواست‌های پرشمار شما عزیزان، امروز اولین ویدئو را در کانال یوتیوب‌ام بارگذاری کردم

🔸 خوشحال می‌شوم افتخار داده، مرا در یوتیوب نیز دنبال کنید، تا در آنجا نیز در خدمتتان باشم.

🔸 در اولین ویدئو، درباره نام تاریخی کشورمان «ایران» سخن گفته‌ام.


🔸 لطفا در صورت تمایل این ویدئو را ببینید و با دیگران نیز به اشتراک بگذارید


🆔 @Ir_Bahman


https://youtu.be/v2aTusU_558

درباره‌ی گاهشماریِ باستانیِ ایران و چگونگیِ جشنهای ماهانه

نخست از واژه " جشن " بگوییم .
«جشن» واژه‌ای ایرانی است از ریشه‌ی «یَز-»، به چِمِ «پرستیدن، ستودن و نیایش کردن». جشن در آغاز به چمِ «انجامِ آیینهای دینی» بوده، ولی اندک‌اندک گسترش چمِی پیدا کرده و به بزم و مهمانی و سور هم گفته شده است؛ چرا که در فرهنگِ ایران، انجامِ آیینِ دینی و نیایش و ستایشِ ایزد همان جشن و بزم و شادی و شادخواری بوده و شگفت این که «جشن» با واژه‌های «یزد» و «ایزد» هم هم‌ریشه است و به دیگر سخن، جشن و ایزد هر دو از یک ریشه‌اند. چنین، در فرهنگ زندگی‌سِتای ایرانِ باستان جشن کاری اهورایی و روشی برای مبارزه با اهریمن بوده و در برابر، سوگ و اندوه کنشی اهریمنی و سخت نکوهیده بوده است.

▫️گاهشماریِ باستانیِ ایران دربردارنده‌ی ۱۲ ماهِ ۳۰ روزه و یک پنجه پس از پایانِ اسفندماه است. بدین پنجه‌ی پنج روزه، «اندرگاه» یا پنج روزِ گاهانی و نیز «بهیزک» گفته می‌شود. کبیسه‌ی این گاهشماری هم، در روزگارِ باستان، این‌گونه گرفته می‌شد که هر ۱۲۰ سال، یک ماه به سال می‌افزودند و بر این پایه، سالِ یکسدوبیستم سالی نه ۱۲ ماهه که ۱۳ ماهه بود و در آن ماهِ سیزدهم چنان جشنهای باشکوهی برگزار می‌کردند که هر ایرانی آرزو داشت زنده باشد و این جشنهای ۱۲۰ سال یک بار را ببیند. از همین رو است که هنوز نیز پدربزرگان و مادربزرگانِ ایرانی به هنگامِ زادروزِ فرزندان و نوه‌هایشان چنین آرزویی برای آنان می‌کنند: «۱۲۰ ساله شوی»!

گفتنی است که در گاهشماریِ باستانیِ #ایران هفته نیست و روزهای ۳۰ روزه‌ی هر ماه نامی ویژه و مینوی دارند. نامِ روزهای ماه و چمِ آنها در گاهشماریِ یزدگردی چنین است:
یکم، هرمزد (اهورامزدا، هستی‌بخشِ بزرگ‌دانا)؛ دوم، بهمن (اندیشه‌ی نیک)؛ سوم، اردیبهشت (بهترین راستی و پاکی)؛ چهارم، شهریور (شهریاریِ نیک)؛ پنجم، اسفند (فروتنیِ مقدس، مهرِ پاک)؛ ششم، خرداد (رسایی، تندرستی)؛ هفتم، اَمرداد (بی‌مرگی و جاودانگی)؛ هشتم، دی‌به‌آذر (دادار، آفریدگار)؛ نهم، آذر (آتش)؛ دهم، آبان (آب)؛ یازدهم خور (خورشید)؛ دوازدهم، ماه؛ سیزدهم، تیر (تِشتر، ستاره‌ی باران)؛ چهاردهم، گوش (جانوران، هستی)؛ پانزدهم، دی‌به‌مهر (دادار، آفریدگار)؛ شانزدهم، مهر (مهر، پیمان، فروغِ خورشید)؛ هفدهم، سروش (فرمانبرداریِ ایزدی)؛ هیجدهم، رَشن (دادگستری)؛ نوزدهم، فروردین (فروهر، نیروی پیشرفت)؛ بیستم، بهرام (پیروزی)؛ بیست‌ویکم، رام (رامش و شادی)؛ بیست‌ودوم، باد؛ بیست‌وسوم، دی‌به‌دین (دادار، آفریدگار)؛ بیست‌وچهارم، دین (دین و وجدان)؛ بیست‌وپنجم، اَرد (توانگری و خواسته)؛ بیست‌وششم، اَشتاد (راستی)؛ بیست‌وهفتم، آسمان؛ بیست‌وهشتم، زامیاد (زمین)؛ بیست‌ونهم، مانتره ‌سپند (سخنانِ مقدس، گفتارِ آسمانی)؛ سی‌ام، اَنارام (روشناییِ بی‌پایان).

نامِ روزهای هر ماه و چم هر یک را برشمردیم. کنون ببینیم که جشنهای ماهانه بر چه پایه برگزار می‌شده است.

جشنهای ماهانه هنگامی که نامِ روز با نامِ ماه برابر می‌شود، برپا می‌گردد. هر جشن نیز آیینهای ویژه‌ی خود را دارد. برای نمونه، جشنِ فروردینگان در فروردین روز از فروردین ماه برگزار می‌شود، که اگر به بالا بنگریم، می‌بینیم که نامِ روزِ نوزدهمِ هر ماه، فروردین است و بر این پایه در روزِ نوزدهمِ فروردینِ هر سال جشنِ فروردینگان که جشنِ فروهرها و گرامی‌داشتِ نیکان و پاکانِ درگذشته است برگزار می‌شود. نمونه‌ی دیگر، جشنِ اردیبهشتگان در اردیبهشت روز از اردیبهشت ماه برگزار می‌شود، که اگر به بالا بنگریم، می‌بینیم که نامِ روزِ سومِ هر ماه، اردیبهشت است و بر این پایه در روزِ سومِ اردیبهشت هر سال جشنِ اردیبهشتگان که جشنِ گرامیداشتِ راستی است برگزار می‌شود.

گفتنی است که افزون بر جشنهای ماهانه، بی‌شمار جشنهای دیگر (همچون نوروز، سده و گاهنبارهای شش‌گانه) نیز جشنهای محلی در جای‌جای ایرانشهر برپا می‌شده است.

بایسته‌ی یادآوری است که جشنهای ایران بر بنیادِ گاهشماریِ یزدگردی است، نه جلالی. اگر کبیسه را کنار گذاریم، در گاهشماریِ جلالی که گاهشماریِ امروزیِ ایران است، ۶ ماهِ ۳۱ روزه و ۵ ماهِ ۳۰ روزه و ۱ ماهِ ۲۹ روزه داریم که می‌شود ۳۶۵ روز. ماهها در این گاهشماری بر پایه‌ی هفته بخش‌بندی می‌شوند و روزها بی‌نام‌اند. گاهشماریِ جلالی، گاهشماریِ دینی نیست که گاهشماریِ دیوانی است.

در گاهشماریِ یزدگردی که گاهشماری‌ِ دینی و پایه‌ی جشنهای ایرانی است، ۱۲ ماهِ ۳۰ روزه داریم که می‌شود ۳۶۰ روز، و، امروزه، پنج روز پس از اسفند که با این پنجه می‌شود ۳۶۵ روز. ماهها در این گاهشماری بر پایه‌ی هفته بخش‌بندی نمی‌شوند که به ۳۰ روز با نامهایی از ایزدان و مینوان نامبردارند (درنگریسته شود که نه ۳۱ یا ۲۹).

همان‌گونه که گفته شد، هر گاه نامِ روز با نامِ ماه برابر شود آن روز جشن است. برایِ نمونه روزِ پنجمِ گاهشماریِ یزدگردی نامش اسفند است. ماهِ دوازدهم هم نامش اسفند است. پس روزِ اسفند از ماهِ اسفند می‌شود پنجم اسفندماه و این روز جشنِ اسفندگان است. کنون اگر بخواهیم پنجمِ اسفندماه در گاهشماریِ یزدگردی را به گاهشماریِ جلالی آوریم، می‌شود ۲۹ بهمن‌ماه.

دل جهان است ایرانشهر 🔥
پاینده ایران
#جاویدشاه
#رنسانس_ایرانی
🔥
💎

" خرد را بر هوس چیره سازید که راه فرمانروایی خرد همین است . بدانید از نیکی های خرد یکی آنست که چون هوس از روی عادت بازآید آنرا زبون گرداند . چه بسیار کسانی را می شناسم که چون خود را توانا و بزرگ می پنداشتند ، گمان می کردند هر زمان هوس به انگیزه عادت پیش آمد ، توانند آنرا دور سازند و با تکیه زدن بر عزم خویش ، خرد را هرچند دوری اش به درازا کشیده است ، باز گردانند . لیکن چون هوس بر گردن ایشان سوار شده ، چنان زبون شده اند که مردم ایشان را کم خرد شناخته اند . "

شاهنشاه #ارشیر_بابکان - از نسک #عهداردشیر

دل جهان است ایرانشهر 🔥

پاینده ایران
#جاویدشاه
#رنسانس_ایرانی
🔥
💎