رنسانس ایرانی🌱IRCF

بدسگالی اهریمن و وسوسه‌های او یا آز و فزونخواهی افراد،از عوامل مخل در امر شهریاری‌اند که اغلب کار را به جنگ و ستیز و بیداد و ویرانی کشورها و شهریاری‌ها می‌کشانند.

بهانهء لازم برای جنگ نیز اغلب پیمان‌ شکنی و کین‌خواهی است.در نتیجه،برای نظارت بر کارکرد جنگ و تنظیم رابطهء صلح در کار شهریاری به«ابزاری معنوی»نیاز بود که این مسایل را در ارتباط با گوهر شهریاری حل
کند.

فردوسی این«ابزار معنوی»را در مفهوم«پیمان نگاه داشتن شهریار»خلاصه می‌کند و قالب اسطوره‌ای اثبات این معنا را در سیمای آرمانی سیاوش می‌سازد.وجود سیاوش قالب‌ اسطوره‌ای حق یا حقیقت«پیمان»در ارتباط با گوهر شهریاری است.

سیاوش می‌گوید:
به کین باز گشتن،بریدن ز دین‌ کشیدن سر از آسمان و زمین‌ چنین کی پسندد ز من کردگار؟ کجا بردهد گردش روزگار؟

برای آنکه بدانیم فردوسی در ترسیم سیمای سیاوش و بیان اسطوره‌ای معنای«پیمان»در وجود او به راستی از دیدگاه فلسفهء تاریخ می‌اندیشیده است کافی است به دو بیتی که به‌ صورت گذرا در ضمنن داستان کاوس و سقوط او از آسمان و نمردنش به حکمت اورمزد می‌آورد،توجه کنیم.کاوس از آسمان می‌افتد،اما نمی‌میرد.و فردوسی چنین توضیح‌ می‌دهد:
نکردش تباه از شگفتی جهان‌ همی بودنی داشت اندر نهان‌ سیاوش از او خواست آمد پدید ببایست لختی چمید و چرید

به عبارت دیگر،می‌گوید کاوس نمرد،زیرا می‌بایست فرزندی به نام سیاوش از او به جهان‌ آید تا با مرگ آگاهانهء خود ثابت کند که پیمان نگاه داشتن در کار شهریاری کرداری ضروری‌ و برحق است.

سیاوش با پذیرش مرگ ثابت می‌کند که شهریاری با پیمان‌شکنی سازگار نیست،و اگر شهریار پیمان شکند،جنگ و بیداد و ویرانی کشور اجتناب‌ناپذیر خواهد شد.

برای اثبات این معنا برپایهء مضامین شاهنامه کافی است به خواب افراسیاب و تعبیر موبدان‌ از آن و نیز به پیشگویی‌های خود سیاوش در باب کشته شدنش به دستور افراسیاب و پیامدهای‌ آن،توجه کنیم‌ .

يا به سخنان بسیار تندی که رستم پس از شنیدن خبر مرگ سیاوش به‌ کیکاوس می‌گوید،بنگریم.

تا زمانی که پیمان،به عنوان تابعی از امر شهریاری،نگاه داشته می‌شود جنگ مجاز نیست.به همین دلیل،رستم،که نامبردارترین جهان‌پهلوانان شاهنامه در خدمت امر شهریاری است،پیش از کشته شدن سیاوش کاوس را از پیمان‌شکنی و تهیهء مقدمات جنگ‌ با افراسیاب برحذر می‌دارد.

اما همین‌که افراسیاب پیمان می‌شکند و سیاوش را بیگناه‌ می‌کشد،همین رستم را می‌بینیم که خشمگین و دمان بر خانهء زین می‌جهد و آرام نمی‌گیرد تا خاک توران را به توبره کشد و دمار از روزگار تورانیان برآرد.

چرا؟برای اینکه پاسخ مناسب‌ در برابر پیمان‌شکنی افراسیاب از سوی جهان‌پهلوانی که کمربستهء امر شهریاری است چیزی‌ جز این نمی‌تواند باشد،و رستم در عمل کردن به ذات پهلوانی خود در خدمت امر شهریاری‌ از کردار خویش در زمین توران و با تورانیان شرمنده نیست و از آن احساس گناه نمی‌کند.

-تنها به شرح چگونگی رفتار رستم اکتفا کرده و در نکوهش آن چیزی نگفته‌ است؟برای این پرسش یک پاسخ بیشتر وجود ندارد و آن همان است که آوردیم:نه رفتار افراسیاب،یعنی پیمان‌شکنی او،امری از مقولهء اخلاق فردی است و نه رفتار رستم در پاسخ‌ آن.هردو را باید در ارتباط با گوهر شهریاری،یعنی در قالب منطق سیاست.قرارداد و بر این مبنا دربارهء آنها داوری کرد.به عبارت دیگر،پیمان‌شکنی یک اقدام سیاسی است.با پیمان‌شکنی منطق صلح،یعنی اخلاق جاری فردی،جای خود را به منطق جنگ می‌دهد و جنگ معیارهای ارزشی خود را دارد که با موازین اخلاق به معنای جاری کلمه سازگار نیست.
برای زدودن هرگونه تردید در این زمینه بهتر است شاهد روشنی از شاهنامه بیاوریم.رستم‌ در نبرد با پولادوند می‌گوید:
تهمتن جهان‌آفرین را بخواند... که ای برتر از گردش روزگار جهاندار و بینا و پروردگار گرین گردش جنگ من داد نیست‌ روانم بدان گیتی آباد نیست‌ روا دارم از دستِ پولادوند روان مرا بگسلاند ز بند
گر افراسیاب است بیدادگر تو مستان ز من جان و زور و هنر که گر من شدم کشته بر دست او به ایران نماند کسی جنگجو نه مرد کشاورز و نه پیشه‌ور نه خاک و نه کشور نه بوم و نه بر

📌تارنمای رسمی جنبش : https://iircf.com

دل جهان است ایرانشهر 🔥
پاینده ایران🔥
#جاویدشاه💎
#فیروز_جامگان 💎
#رنسانس_ایرانی 🌱

ImgBB

Iranian-Renaissance

Image Iranian-Renaissance hosted in ImgBB

216 views10:19