«داوری نکنید تا بر شما داوری نشود» متی ۱:۷
آیه بالا را به صورت برعکس نیز می‌توان خواند:
داوری کنید تا بر شما داوری شود!
در تایید این نتیجه‌گیری، می‌توانیم آیه بعدی یعنی آیه ۲ را بخوانیم. این کلام از دهان عیسی یعنی از دهان خود خدا بیرون آمده، و فرمان خدا تا ابد جاری است!
پس هنگامی که داوری می‌کنیم، «قطعا» داوری خواهیم شد، و از یاد نبریم که این کار، عصیان نسبت به دستور صریح خدا است، یعنی شرارت!
اما کلام خدا فرموده: «شریران را در داوری تاب ایستادن نیست»! (مزمور ۵:۱ الف)،
پس هنگامی که به خاطر داوری نسبت به دیگران، به داوری آورده شویم، به یقین محکوم خواهیم شد و عذر ما پذیرفته نخواهد شد!
آنچنان که پولس در رومیان ۱:۲ می‌نویسد: «پس تو ای آدمی که دیگری را محکوم می‌کنی، هر که باشی هیچ عذری نداری. زیرا در هر موردی که دیگری را محکوم می‌کنی، خویشتن را محکوم کرده‌ای؛ چون تو که داوری می‌کنی، خودْ همان را انجام می‌دهی»!
بله، و همچنین در (اول قرنتیان ۵:۴،) این گونه می‌نویسد: پس دربارۀ هیچ چیز پیش از وقت قضاوت نکنید تا اینکه خداوند بیاید.».
اگرچه بسیاری از ما سعی می‌کنیم با آوردن مثالهای نقض یا استدلال‌های حکیمانه کار خود را موجه جلوه دهیم، اما کلام خدا در (۱قرنتیان ۱۵:۲) برای قضاوت شرطی گذاشته و آن این که شخص، فردی روحانی باشد، و در این صورت او حق قضاوت دارد! پس هر بار که خواستیم افراد را داوری، قضاوت یا محکوم کنیم، باید خود را بیازمائیم که آیا «فرد روحانی» هستیم یا نه؟
البته، پاسخ به پرسش بالا را خودمان بهتر می‌دانیم و اگر فردی راستگو باشیم از بیان آن شرمی نداریم!

#عهدجدید #پسرخدا #عهدعتیق #انجیل #بشارت #کتابمقدس #خبرخوش #جامعه #پارسا #داوری #قضاوت