Anchor of Hope

27 views04:52

«هرگونه شباهت تعمدی است!»

کسی که آمرزش خود را مشروط بداند، «هرگز» نمی تواند هفتاد هفت مرتبه برادر خود را ببخشد، نه که نخواهد، حتی اگر بخواهد هم نمی‌تواند!
چنین کسی خود «محبت مسیح» را درک نکرده، اما از آن صحبت می‌کند، و به ناگزیر در موعظه خود بر عهدعتیق تمرکز می‌کند، چون نمی تواند «فیض» را درک کند.

از همین رو اگر عهدجدید را هم بخواند درست مثل کار شیطان در بیابان، از میان آن تک آیه‌های مورد نظر را پیدا کرده و مثل چماق بر سر دیگران می‌کوبد!

بعد موعظه می کند که ما با فیض و قدرت روح باید «شریعت» را اجرا کنیم و در کلیسای خود نیز چنین تعلیم می‌دهد! بی آن که به کلام خدا که چنین افرادی را جدا از «سر» یعنی مسیح می‌داند، کوچکترین توجهی داشته باشد.

چنین فردی همه چیزش دروغی است، از محبت‌اش گرفته تا شادی و خویشتنداری‌‌اش!

خود لاف اخلاق می‌زند اما در حریم خصوصی‌اش، درون افکارش پر است از چیزهایی که به ظاهر در کلیسایش مشغول جنگ با همان ها است!

مایل است افراد، اشیا و حتی محیط را کنترل کند، اما نمی توند، پس پر از خشم است. هر چند بنا به وظیفه شغلی، آموخته که با نشان دادن آرامشی پرابهت، خود را «مقدس‌ترین» آن حوالی نشان دهد!

بالاخره گاهی کنترل اوضاع از دستش خارج می‌شود و خشم خود را بیرون می‌ریزد! و در پاسخ به نگاه بهت زده جمع، آن را «خشم مقدس» می‌نامد، تا به آن وجهه‌ای الهی دهد! البته از یاد می‌برد که عیسی تنها در معبد که پر بود از «کاسبان»، خشمگین شد و شلاق را بر گرفته و «خانه پدر» را پاک کرد!

افراد در حضور چنین فردی ناآرامند اما ناگزیر از لبخند زدن و اطاعت!

اگر در اطرافش هستند از سر ناچاری است، نیاز مالی، کیس پناهندگی، برگه تعمید و دلایل دیگر، ...!

دلش خوش است به ستایش هایی که می‌شنود، به لفظ برادر! برادر! به تحسین ها، به القاب، به مجیزها و ارادت های تصنعی!

چون از روح هدایت نمی‌شود، به سیاست ورزی و دروغ مصلحتی روی می‌آورد و اسم آن را می‌گذارد «حکمت مسیحی»!

و هر کس که از کنیسه‌اش «فرار» می‌کند را مرتد، بی‌ایمان و خارج از پادشاهی خدا می‌خواند. پس در پایان، خودش می‌ماند و گروهی که «ناچار» هستند و روز به روز به «او» شباهت پیدا می‌کنند، نه به مسیح!

این که حال «کلیسای امروز» ناخوش است را همه می‌دانیم اما به روی خود نمی‌آوریم چون مصلحت نیست!

این که کلیسای امروز استقلال مالی ندارد و وابسته به کمک های آن سوی «آب‌ها» است، را همه می دانیم!

این است که این روزها معجزه نیست، چون فیض نیست! باید چشم خود را بر این حقیقت ببندیم که روح خدا در میان «قرنتیانی که به زنای عضوی از اعضای کلیسایشان افتخار می‌کردند» معجزه ‌ها می کرد و شفاها به انجام می‌رسانید، چون این «واقعیت» به یادمان می‌آورد، ما که با چنگ و دندان به دنبال اجرای «شریعت» هستیم، در دعای خود عاجز از شفای بیمار سرماخورده هستیم!

فرقی است بسیار بزرگ میان «خبر خوش» و «خبر تا حدودی خوش»!

اولی فیض است، دومی شریعت پیچیده در لفافه فیض!

اولی حیات می‌بخشد، دومی ذره ذره می‌کشد و روح را به بردگی می‌کشد!

یک جای کار می‌لنگد، بدجور هم می‌لنگد!
...
«اما هنگامی که پسر انسان آید، آیا ایمان بر زمین خواهد یافت؟»
لوقا ۸:۱۸

https://t.me/per_c_vids

ویدیوهای مسیحی به پارسی Persian Christian Videos

به اشتراک‌گذاری ویدیوها و مطالب برای همه آزاد است. این خدمت, خدمتی مستقل و غیرانتفاعی است.
پرسش از ادمین:
@percvids

43 views04:52