[هشدار نامه]

✍️ یادداشت

حدود پنج سال از اعتراضات دیماه ۹۶ میگذرد. اعتراضاتی که زنگ پایان اصلاحطلبی و امید به تغییر نرم ساختار رژیم فعلی را بصدا درآورد. باور به تغییر ناگهانی و یک شبه ساده لوحانه بود و گذر زمان نشان داد که یک انقلاب بسیار عمیق از هر جنبه در جریان است. انقلابی که شاید از نظر پیشتازی در دنیا بی همتا باشد. درحالیکه اکثر جوامع به دنبال مشی چپگرایی چه از نظر سیاسی و چه از نظر اجتماعی هستند، جنبش فعلی ایران نشان داده که به دنبال نُرم های محافظه کارانه، اقتصاد آزاد و آزادی های فردی است و برخلاف روند کنونی جوامع غربی، از دسته بندی افراد در گروههای اقلیتی بیزار است. در طی بیش از صد روز اخیر و با ازسرگیری دوباره جنبش مردمی، گروههای زیادی تلاش کردند تا با اقلیت سازی های قومی، زبانی و یا دسته بندی افراد بر اساس تمایلات جنسی، از همبستگی خودجوش مردم جلوگیری کنند و با قرار دادن قوم ها و یا شهرهای مختلف در برابر یکدیگر، در بین معترضان تفرقه افکنی کنند. اما بنظر میرسد مردم ایران برای اولین بار در تاریخ معاصر، اولویت ها و خواسته های روشن و مشخصی دارند. خواسته هایی که از هیچ جنبش و هیچ نظام سیاسی در دنیا سرچشمه نمیگیرد بلکه با نگاه به گذشته ایران و درس گرفتن از آن خود را تعریف می‌کند. این بینش که بخش بزرگی از آن مرهون تلاشهای شاهان پهلوی در نشان دادن پتانسیل ملی ماست در برابر گروههای مخالف بازگشت فرهنگ و تمدن به ایران قرارگرفته و به همین دلیل است که بخصوص در این صد روز بارها با حملات این افراد به پرچم شیروخورشید، نمادهای تاریخی و هرچیزی که نماینده پیشرفت و تعالی ایران باشد مواجه بوده ایم.
طولانی تر شدن روند سقوط رژیم فعلی اگرچه خوشایند نیست ولی به پخته تر شدن جنبش مردمی و روشن تر شدن خواسته ها و اولویت ها می انجامد. افرادی که سالها از ورود به مباحث سیاسی خودداری میکردند در حال حاضر به فعالان سیاسی نوپا تبدیل شده اند و طولانی شدن روند انقلاب به پخته تر شدن آنها می انجامد تا جایی که قدرت تشخیص سره از ناسره را پیدا کنند و بدون هیجان زدگی و با پرهیز از احساسات جهتگیری کنند.

#صرفا_جهت_یادآوری

@rakik_nameh
🌞™

134 views00:47