Qadr haqida...

@HIKOYANEW

Қишлоғимизда қадим бир одат бор. Узатилаётган қиз тўй куни яқин қариндоши ёки қадрдон қўшнисининг уйида ўтиради. Дугоналари, таниш-билишлари – ҳаммаси  “қиз беркинган” хонадонга кириб меҳмон бўлади, ўйин-кулги билан кузатилаётган келинчакка  паранжи ўраб, амма-холаси ёр-ёрлар билан ота-онаси ҳузурига олиб киради.
      Ўйласам, ҳозир ҳам ўша кунгидек вужудимда титроқ туради. Онам мени бағрига босган пайти қулоғимга: “Оқ кўйлагинг этагини силтаб чиқиб кетгин, болам, энди ўз уйингга меҳмонсан, берган тузимга розиман”, – деди. Аммо дадамнинг бағридан юлиб олишлари қийин кечди: “Гулим болам, райҳоним қизим. Энди сиз йўқ бу уйларда қандай яшайман?..” – деб бўзларди.
       Кетдим. Барча ота эшигини тарк этиб кетаётган қизлардек йиғлаб-йиғлаб кетдим. Оқ кўйлагим этагини силтамасам ҳам тақдирнинг ишига бошимни эгиб-эгиб кетдим. Ҳовли йўлагида қаторлашиб турган акаларим бир-бир бағрига босган ерда ўн тўкилдим, етгунимча минг тўкилиб кетдим. На қошимга ўсма қўйдим, на кўзимга сурма...   Тўйим куни ҳам пардоз қилсам акаларим кўриб мендан хафа бўлмасин, деб андиша қилдим.
       Ўша даврларда бизлар томонда келинчаклар бир ҳафта сеп ёйилган келинлик уйидан чиқмас, ҳатто чойнакдаги чойни ҳам остона  ёнига қўйиб кетишарди.  Бир куни жажжигина қайнисинглим ёнимга кириб: “Кеннойи, сизни кўчада бир киши чақиряпти”, – деди. Ҳайрон бўлдим. Ҳали остона ҳатлаб кўчага чиқмаган янги келинчак бўлсам, аксига олиб умр йўлдошим ҳам иш билан чиқиб кетган эди. Чақирган ким, ака-укаларимдан бири бўлса керак, бирор зарур иш билан келиб киришга ийманиб тургандир, деб ўйладим. Бироздан кейин онамиз эшик олдига келиб овоз берди. “Қизим, ҳали юз кўришганимиз йўқ, эртага аммангиз келиб кўриштириб кетар, деб кутгандим. Кўчада дадангиз сизни бир кўрай, деб турибди. Уйдагилар билмайди, дарвозадан бир қарасин, кўришмаса ҳам майли, қайтиб кетаман, дейди ота бечора. Уйга киринг, қуда, десам ҳеч кўнмади”,– деди. 
           Аввалига ҳовлига чиқиб онамизга салом бериб кўришдим. Кейин у кишининг ҳамроҳлигида дарвоза олдига бордик. Дадам киравермагач, кўчага бўйландим. Бир-икки ҳовли нарида дадамнинг  машинаси кўринди. Ўша томонга қадам ташлашим билан қўл силтади ва юриб кетди.    Ортидан дадаааааа, деб югургим келди...
          Қайнисинглим қўлида бир даста қора райҳон билан югуриб келарди. “Ўзингиз эккан райҳонлардан олиб кебтилар, сизга салом айтди”,– деди...
Ота-онам чорлаб, улар билан дийдорлашгунча орадан анча вақт ўтди. Соғинганда ўша  гулдондаги райҳонларга гапирдим, ўкинганда ифоридан куч олдим, эрта борасан, индин кўрасан деёлмаса ҳам менга синглимдек юпанч бўлди, ўша райҳонлар.
      Баҳору ёз отамнинг пойига борганда бир қучоқ райҳон кўтариб бораман. Гулдонга сув қуйиб, дастани солар эканман: “Мен келгунча, дадамнинг қизи бўлиб тур”, дейман уларга...

МУНАВВАРА УСМОНОВА.

@HIKOYANEW

СИЗДАН ЭМАС, AЛЛОҲДАН СЎРАДИМ!

Саудиядаги муаллималардан бири ҳикоя қилади:
- Мактаб (мадраса)лардан бирида ички буфет - магазинни юритар эдим. Муаллималар, ўқувчи қизлар кундалик еб-ичиш, қоғоз-қаламларни шу ердан харид қилишар эди.
Бир куни одатимга кўра, катта танаффусдан сўнг тўпланган чақа пулларни санаб, дўконга олиш керак бўлган нарсаларни бир қоғозга қайд этиб чиқаётган эдим.
Ёнимда бир фаррош опа атрофни тозалаб юрар эди. Бу аёл бир этак етим болаларини боқиш учун тинмай меҳнат қиладиган бечораҳол аёл эди.
Ёнимдан ўтар экан, чақа пулларни кўрсатиб кулиб:
- Умму Фалончи, шу бир риёлликлар беш юз риёлликка айланиб қолса! - дедим (Саудияда энг катта пул бирлиги беш юз риёллик пул).
- Аллоҳу акбар! - деди у.
- Тасаввур қилинг, ўшалар сизга бўлиб қолса! - дедим яна.
- Э Aллоҳ, ўзингнинг фазлинг! - деди.
Мен яна:
- Хўп, нима қилган бўлардингиз бу пулларни? - дедим.
У дарҳол:
- Ўзимга, етимларимга бошпана бўлгулик уй сотиб олардим, ижарада туриш азобидан қутулардим, - деди.
- Эҳҳе, қаёқда! - дедим мен уни бу етиб бўлмас хаёлпарастликдан воқеликка тушириш учун. - Қўли узунларнинг ҳаммасида ҳам шахсий уйлар йўғу... бошқаларга йўл бўлсин...
У менга ишончли, кучли нигоҳини тикиб:
- Мен Aллоҳдан сўрадим, сиздан эмас, - деди. - Мен манави етти қават осмонни кўтариб қўйган зотдан сўрадим... !
Жавоби мени сукутга чўмдирди..
Иш тугаб, дўконни ёпиб уйга қайтдим.
Асрдан сўнг қизчаларимни олиб, онамникига ўтдим.
Онам мен борганда телефон билан машғул, гоҳ у, гоҳ бу аёл билан гаплашар эди.
- Нима гап, ойи? - дедим.
- Фалончи эридан ажрашиб, тул қолган эди. Маблағ тўплаб, уй олиб берайлик деган эдик. Маблағ ҳам тўпладик, уй ҳам олдик. Лекин, ундан ҳам яхши хабар - эри билан ярашиб, уйига қайтибди. Энди пул тўплашга ҳисса қўшган қариндошлар билан маслаҳатлашиб ўтирибман. Ҳамма пул берганлар "Aллоҳ учун, кўнгилдан чиқариб берганмиз, бир муҳтожга, яхши бир жойга сарф этилсин" деб ётишибди. Нима қилсак экан... - деди онам ўйланиб.
Хаёлимга ярқ этиб хизматчи аёл, унинг айтган сўзлари келди...!
Онамга бўлган воқеани сўзлаб бериб, шароитини тушунтирдим.
Онам қайта телефон қила бошлади. Уларнинг барчасининг фикри шу фаррош аёлга уйни тортиқ қилиш бўпти!
Муаллима ҳикоясини тугатар экан, шундай дейди:
- Субҳаналлоҳ... Ўзим иштирок этган бу воқеа мен учун катта дарс бўлган эди. Aллоҳ таолога қаттиқ ишонч, унга чин боғланишнинг жонли намунасига гувоҳ бўлган эдим. Эрталаб хаёлпарастлигидан кулганим аёлни кечқурун етаклаб, уйни унинг номига ўтказиш ишларини бажариб юрар эдим...
Ла илаҳа иллаллоҳ...
Қалбнинг Aллоҳга чин боғланиши нақадар ажойиб, нақадар шукуҳли..
Шу билан бирга нақадар қийин... Қалбдан ўзгага бўлган боғланишни олиб ташлагандагина, сабабларга фақат сабаб назари билан қарагандагина ҳосил бўлади...
Aллоҳ таоло барчамизни қалбни чин боғлайдиганлардан, ҳақиқий таваккул қиладиганлардан қилсин..

Умму Амина

@HIKOYANEW

Таҳажжуд номози ўқиш тартиби 🌺

Аксар ҳолларда, имкониятлар фақат бир марта берилгандагина манфаатлироқ. Дарз кетган муносабатларда иккинчи имкониятнинг фойдасидан зарари кўпроқ бўлиши эҳтимолини ҳам ҳисобга олинг.

Қадрингизни сезмайдиган инсонларнинг ортидан лўкиллаб югуриб, терга ботишга на ҳожат?! Ёқимсиз, манфаатсиз ҳолат бу. Ёқимсиз бўлишдан қочинг. Буни ўзингизга раво кўрманг.

Меъёри ва мавриди билан қўлланилган бефарқлик ва совуққонликда ҳам хайр бор.

Чунки қалблар эгаси Аллоҳ. Бандасининг изига сарғайгунча қалбингизни Аллоҳга боғланг. Сиз учун хайрли бўлган қалбларни Сиз томон буриб қўяди. Буриб қўймадими, демак-ки, у қалбнинг Сизга қайрилишида Сиз учун саодат йўқ.

Ўзингизни қийнаманг...
©️Muzdalifa

@HIKOYANEW

O'zidan afzalroq ekanligingizni botinan tan oluvchlar, zohiran sizni kamsitishga urinadilar.
©️Muzdalifa

@HIKOYANEW

​​​​ОХИР ЗАМОН...

Шундай замон келадики, унда хушуълик йўқолади.

Шундай замон келадики, унда тасодифий ўлимлар кўпаяди.

Шундай замон келадики, унда/зилзилалар кўпаяди.

Шундай замон келадики, унда мусулмон билмаган одами билан/саломлашмай қўяди.

Шундай замон келадики, унда қатиллик кўпаяди.

Шундай замон келадики, унда одамлар маъсиятли ишлари билан мақтанадилар..
Сўрадилар " қачон ё Росулуллоҳ?"
Бу ходисалар охир замонда содир
бўлади.
Агарда содир бўлган бўлса, унда қиёмат соатини кутаверинг.
Бу худди бизнинг замонимиз

🌹Ажиб кунлар..
Ота-оналар фарзандларининг кийимлари ва таомларининг/ғамини еб, ахлоқий қадриятларини сингдиришни
унутяптилар.

✅Ишчилар маошлари камлиги туфайли ишлашни хоҳламаяптилар.
Аслида эса ризқни Аллоҳ таоло бераётганини
унутганлар.

✅Йигит ва қизлар бутун кундаги
вақтларини сайр билан ўтказадилар.
Бозорларда юриб чарчамайдилар. Кейин бир ракъат намоз ўқишга келганда эса холдан тойиб қоладилар.

✅Йигит ва қизлар мусиқаларни севиб тинглайдилар, Қуръонни тинглаганларида эса юраклари сиқилиб кетади. Халол билан ҳаром чиқишмаслигини билмайдиларда.

✅Нафсимиз суйган нарсалар учун минг-минглаб пулларимизни аямай сарфлаймиз. Садақа қилишга келсак хамёнимиздаги керакмас чақаларни чиқариб берамиз.

✅Ишимизга кеч қолишдан қўрқиб, соатларимиз бонгини бураб қўямиз.
Бомдод маҳал Аллоҳ билан
дийдорлашадиган вақтимизни эса қўрқмасдан ўтказиб юбораверамиз.

✅Эркаклар аҳли аёлларининг
гўзалликларини бошқаларга ошкор этиб олиб юрадилар. Рашк ҳам қилмайдилар.
Гап сўзларига қараганда улар жуда ҳам
маданиятли, эркин ва маърифатли инсонлар экан.

Аллох хаммамизга фойдали илм  Ҳаёли тақдир Муофатли Охират Ато Этсин...Амийн

@HIKOYANEW

Вақтим йўқ, дегувчилар — вақтнинг қулидирлар. «Вақтим йўқ», дейиш бир баҳона. Бу баҳона билан одам бошқаларни эмас, аввало ўзини алдайди. Худо бизга бир кеча-кундузда йигирма тўрт соат вақт бериб қўйибди. Шу вақтнинг эгаси ўзгалар эмас, ўзимиз. Ана шу йигирма тўрт соатни тақсимлаш учун Яратгувчи томонидан ақл, фаросат, зеҳн... неъматлари ҳам берилган. Одам вақтга қул эмас, хожа бўлмоғи керак. Биз беҳуда ишларга кўп маҳлиё бўламизда, зарур юмушларга келганда «вақтимиз етишмайди», деб нолишни бошлаймиз. Ҳатто эрталабдан кечгача қарта ўйнаб ўтирувчилар ҳам шундай деб ҳасрат қиладилар. Қиёматда вақтимизни беҳуда сарф қилганимиз учун ҳам ҳисоб берсак керак, валлоҳи аълам?

Тоҳир Маликнинг "Меҳмон туйғулар" китобидан.

@HIKOYANEW

#КУН_ҲАДИСИ

Ибн Умар (розияллоҳу анҳумо)дан ривоят қилинди: Набий саллаллоҳу алайҳи ва саллам айтдилар: «Таҳоратсиз кишидан намоз ва ҳаром пулдан садақа қабул қилинмайди».
Ҳаннод ўз ривоятида («илла би туҳури», яъни «намоз фақат таҳорат билангина қабул қилинади») деди.
Муслим, Абу Довуд, Ан-Насоий ва Ибн Можа ҳам шу ҳадисни ривоят килганлар.

«Ғулул» - хиёнат, ўғрилик, ҳийла, пора ва суиистеъмол қилиш йўли билан топилган ҳаром молдир. Қози Абу Бакр ибн Ал-Арабий бу ҳадис тафсирида айтади: «Таҳоратсиз намоз қабул қилинмай, жазони тақазо этганидек, ҳаром молдан берилган садақа ҳам шундайдир. (Ўзбекча таржимада «ғулул»нинг умумий маъноси бўлган «ҳаром» деган сўзни танладик).

Бу ҳадис ушбу бобда ворид бўлган ҳадисларнинг энг саҳиҳи ва энг ҳасанидир. АбулМалиҳдан, унинг отасидан, Абу Ҳурайра ва Анас (розияллоҳу анҳум)дан ҳам бу бобда ҳадис ривоят қилинган. Абул-Малиҳ ибн Усоманинг номи Омир бўлиб, уни Зайд ибн Усома ибн Умайр Ал-Ҳузалий деб ҳам аташади.

@HIKOYANEW