همه ی گل هایم
ثمره ی باغ های توست
و هر می که بنوشم من
از عطای تاکستان توست
و همه ی انگشتری هایم
از معادن طلای توست ...
و همه ی آثار شعری‌ ام
امضای تو را پشت جلد دارد!

دوستت دارم
و هراسانم دقایقی بگذرند
که بر حریر دستانت دست نکشم
و چون کبوتری بر گنبدت ننشینم
و در مهتاب شناور نشوم

سخن ات شعر است
خاموشی ات شعر
و عشقت
آذرخشی میان رگ هایم
چونان سرنوشت

#نزار_قبانی

از برکه
به دریا بزن!
تنهایی‌اَت
بزرگ شده است مرد.

#رضا_کاظمی

قایقت می‌شوم
بادبانم باش
بگذار هرچه حرف
پشت سرمان می‌زنند مردم
باد هوا شود
دورترمان کند...

#رضا_کاظمی

بدترین شکنجه آن است که دیگر نتوانی دوست بداری!

#داستایفسکی

یادمون باشه که اگر کسی رو دوست نداریم، نباید طوری باهاش رفتار کنیم که از دوست داشتن زده بشه. شاید بعدها خواست کس دیگه ای رو دوست داشته باشه. احساس و دل آدما حرمت داره... کمی حرمت نگهداریم

بگذریم ... حرف زیاده اما گفتنش موجب ملال!

نه خودت را دارم
نه دست هایت را
و نه حتی تکه آرامی از صدایت را
غروب که می شود
یادت را در خودم می ریزم
و دست در دست خیالت
به خیابان می زنم
و خرده ریزه های جفتی همرنگ می خرم
برای این اتاق ساده نیمه عریان
که یک شب آمدنت را
با ماندن اشتباه گرفته بود
ای کسی که با منی و مرا جا گذاشته ای
خانه تو کجای این شهر می تواند باشد؟
کجای این شهر ؟


#فرنگیس_شنتیا
از کتاب: اوی من / نشر فصل پنجم / چاپ اول 1396

☺️یه موسیقی آشنا که تقریبا همه شنیدنش
و برای خیلیا یه خاطره زیباست

من از تنگ ترین گورهای جهان به تو رسیدم
از تاریک ترین تقویم اشتباه این قرن خورشیدی
از بی چراغ ترین گوشه دنیا
و در زیر پیراهنم
پرنده ای پنهان بود
که تو را می دید و به گریه می افتاد
تو که نوازش های امروزم را
سیلی محکم فرداهای نیامده می بینی
با من بگو مگر عشق
جز پیشکش این جرم بی طاقت سوزان
چیز دیگری هم هست؟
با من بگو مگر عشق
جز آن صمیمیت برهنه بی تاب
چیز دیگری هم بود؟

#فرنگیس_شنتیا
از کتاب: اوی من / نشر فصل پنجم / چاپ اول 1396

میگویند تنفر نقطه مقابل عشق است
بعضی ها هم عقیده دارند، خود عشق است
نمیدانم کدام درست است اما
میدانم آن هنگام تنفر در دلی جای میگیرد
که عشق بار و بندیلش را جمع کرده باشد!
در تردید است برای رفتن یا ماندن
تنفر، لب مرز است
راه رفتن روی لبه تیغ
تضاد و درگیری بین نیروهای متخاصم
اما این مسلم است که نتیجه این نبرد
تنها تو را می آزارد نه هیچکس دیگر را
پس یا ببخش و فراموش کن
یا همچنان در وعده گاه عشق حاضر شو
دلتنگی ها را، اشک ها را، درد ها را، غم های فراق را
همه را به جان بخر ولی
مملکتی که عشق آنرا آباد کرده، تسلیم تنفر نکن
عشق دقیقا همان جایی هویت می یابد که
میتوانی متنفر باشی و دست بکشی اما
به احترام دوست داشتنش، صبورانه می ایستی
بایست که جمله کائنات به احترامت ایستاده اند
چرا که توانسته ای آیینه خدا باشی

ای انسان، تو را از خاک آفریدم تا سبب رشد شوی
نه از آتش، که بسوزانی!

آشیانه ای بی جانم!
بهار را
هر بار
از به آغوش کشیدنت می فهمم
پرستوی من

#حسین_غلامی_خواه

اگر انسانِ نخستین بودم
برای گفتن از عشق
لب های تو را بر دیوار غار نقاشی می کردم.
برای محبت،
دستانت را
و برای زیبایی،
موهایت را ...
برای جنگ،
برای جنگ حتما چشمانت را می کشیدم.

قرن ها بعد شاید
گوشه ی همین غار
باستان شناسی
اجداد گوش ماهی ها را کشف می کرد
_ جمجمه ی مردی که صدای تو در آن می پیچید _
ولی باور کن هیچوقت نخواهند فهمید
آتش
اختراع مردی ست
که شب ها
برای تصویر تو
بر دیوار غار دلتنگ می شد.

#حسین_غلامی_خواه

🎥 موسیقی متن فیلم: من، فرانکنشتاین!
محصول 2014

ميدانى...
بيخيالى را هيچوقت درك نكردم
مگر مى شود در اوج فكر كردن به چيزى بيخيال آن شد؟
در اوج خواستن و تمناى چيزى بيخيال آن شد؟
بيخيال معنى ديگرى دارد...
بيخيال، شايد به اين معنيست
كه همه چيز را ميفهمم
كه نميخواهم به زبان بياورم
كه نميخواهم نقطه اى بگذارم بر انتهاى خط
حال با اين مفهموم آرى بايد بيخيال شد
بيخيال دوست داشتن
بيخيال حس خوب
بيخيال تو
بيخيال من
كاش آدم ها به بيخيالى نمي رسيدند

#دلی

بعدِ تو
دنبال نشوني هاي تو افتادم تو آدماي ديگه
كه يكيش اسمت بود
هنوز كه هنوزه
كافيه بفهمم يكي هم اسم توئه..
يهو بايد حواسم به خودم باشه
اولش بايد سعي كنم
زياد مكث نكنم وقتي اسمش رو ميگه
و دوم اينكه
جوري صداش نكنم
كه تو رو صدا ميكردمت..

#دلی

با چشم‌هات حرفِ خودت را بزن ولی
مثلِ کتاب‌های مصوَر سکوت کن
دنیا اگر هزار برابر تو را شکست
غمگین نشو، هزار برابر سکوت کن

#یاسر_قنبرلو

چرا اینقدر ترسناک است
که پرنده‌ای را متقاعد کنی آزاد است... ؟!


جاناتان مرغ دریایی / #ریچارد_باخ

اینجا برای از تو نوشتن هوا کم است
دنیا برای از تو نوشتن مرا کم است

اکسیر من نه این که مرا شعر تازه نیست
من از تو می نویسم و این کیمیا کم است

سرشارم از خیال ولی این کفاف نیست
درشعر من حقیقت یک ماجرا کم است

تا این غرل شبیه غزل های من شود
چیزی شبیه عطر حضور شما کم است

گاهی ترا کنار خود احساس می کنم
اما چقدر دل خوشی خواب ها کم است

خون هر آن غزل که نگفتم به پای توست
آیا هنوز آمدنت را بها کم است

#محمدعلی_بهمنی

می‌ترسیدم عاشقت شده باشم
مثل زمین
که می‌ترسید زیرِ برکۀ کوچکی غرق شود
و آسمان
که می‌دانست یک شب، پرنده‌ای
تمام بادهایش را به مسیرِ دیگری می‌بَرد

می‌ترسیدم
و عشق در تمامِ خواب‌هایم می‌غلتید
می‌ترسیدم
و ملافه‌ها حالتِ تهوّع داشتند

گاهی
برای ترسیدن دیر می‌شود
آنقدر که دست‌هایت را
با تمامِ پنجره‌ها باز می‌کنی
و یادت می‌رود از هر زاویه‌ای پرت شوی
دوباره به آغوش خودت برمی‌گردی

خودت را به خواب بزن
پیش از آنکه ناچار شوی
برای خودت قصه‌های تازه ببافی
از اتفاق‌هایی که هرطور می‌افتند
باید بشکنی.

#لیلا_کردبچه
از مجموعه: صدایم را از پرندههای مرده پس بگیر