حـ؁ـرف زنـ؁ـدگـــے

رمان #داد_دل

قسمت 73

باد سردی می وزید...شالمو محکمتر کردم   ...
وای که چقدر از این روزهای زندگیم خسته بودم...
بریده بودم...از این همه تظاهر...
از تموم روزهای بعد از رفتن بابا که همشون بوی یاَس ونا امیدی داشتن بیزار بودم...
دلم خواب میخواست....
خوابی ابدی...

              *

غرق خواب بودم که با شنیدن صدای بلند وپر از هیجان مامان از جام پریدم:
-واقعا مادر راست میگی؟
به سرعت وبا نگرانی پتو رو کنار زدم و از اتاق پریدم بیرون!
مامانو گوشی به دست دیدم:
-چیشده مامان؟!
با خوشحالی نگام کرد:
-مژده بده داداشت داره بابا میشه!!
بعد ازگذشت مدتها خنده ای از ته دلم کردم و گوشی از دست مامان قاپیدم صدای خنده مرجان میومد:
-غش نکنی مامان مرجان!
با قهقهه گفت:
-نه عمه خانم عمه کوچولو!
با ذوق جواب دادم:
-الهی من قربونش برم
کمی به شوخی وخنده با مرجان حرف زدم و قطع کردم
به مامان که رو به روم نشسته بود نگاه کردم :
-تبریک مامان بزرگ شدی!
لباش از هم کش اومدن وبا لحن حسرت باری گفت:
-ای کاش مثل قدیم بود وبابات هم بود...
لبخند روی لبام ماسید...
برق خوشحالی چشماش کم رنگ شد...
خواستم سمتش برم ودلداری های همیشگیمو بدم که بلندشد:
-من برم غذامو درست کنم که شب امیر اینا میان!!
به قامتش نگاه کردم...
که حتی این خوشی هم با فکر نبودبابا به خووش زهر کرده بود...
حق داشت... اگر بابا بود...اگر مونده بود وپدر بزرگ شدنشو شاهد بود.. خوشحالی ما تکمیل بود...حتی با وجود غم های توی دل من!! غم های که همدمم بودند وباهم خُو گرفته بودیم
****

کشو رو باز کردم وبه دنبال گیره سر گشتم که دستم به پاکت سفیدی خورد
به دست گرفتم و بازش کردم...
با دیدنش دلم پر از حسرت شد
با دیدن چشمای روشن توی عکس دلم پراز افسوس شد ..
با دستای که دور گردنم بود قلبم تیر کشید....
روی زمین ولو شدم....وخیره به عکس دونفرمون شدم...
چقدر زود گذشت...
چقدر زود از اون روزی که رفتیم امامزاده وگفت چقدر چادر بهت میاد گذشت وکیلومترها از هم دور شدیم.......

تقه ای به در خورد وصدای مامان اومد:
-غزال؟!کجایی؟
سریع به زیر چشمام دست کشیدم وبلند شدم
پشت به مامان بودم عکس رو توی پاکت روی میز گذاشتم:
-بله؟داشتم دنبال گل سرم میگشتم الان میام
-اومدیا
ورفت
موهامو محکم پشت سرم دم اسبی بستم
به تصویر توی آیینه نگاه کردم...
به چشمای قهوه ای تیره رنگم...که بخاطرمحکم بسته شدن موهام کشیده شده بودند...وپر از غمی پنهان بودند....

با صدای احوالپرسی مامان نگاهمو از خودم گرفتم و بیرون رفتم...
فعلا زمان غصه خوردن نبود...
زمان تظاهر شادی بود
باصدای بلندی گفتم:
-سلامم به مامان وبابای جدیدمون!!!
مرجان با خنده صورتمو بوسید:
-سلام عمه جوونه!!
-عمه جوونه از الانش لذت ببره که بعدش هرچی بدبیراه هست نثارش میشه!
صدای خوشحال امیر بود...
بعد از مدتها صدای پر از شوقش شنیده بودم..
.با علاقه نگاهش کردم که ابرو بالا انداخت:
-نخورم بذار بابا بشم!
با حرص به بازوش زدم:
-بی مزه دلم واست تنگ شده بود!
لبخند مهربونی زد به خودش فشردم!
صرای زنگ.در اومدبا تعجب پرسیدم:
-مگه کسی دیگه هم همراهتونه؟
مرجان گفت:
-نه ما خودمون بودیم
مامان گفت:
-من سیاوش اینارو دعوت کردم!
آه از نهادم دراومد.. پر حرص به مامان نگاه کردم دلم .اخه چرا بی خبر اینکارو کرد!؟

ادامه دارد......

┄┄┅┅✿🍃❀🌸🌸❀🍃✿┅┅┄┄
         ❤️ @Harf_zendegi ❤️
┄┄┅┅✿🍃❀🌸🌸❀🍃✿┅┅┄┄

180 views19:12