اليم خمير قارينيم آج...! شعر طنز حمید آرش آزاد
چون چيخار چوْخ- چوْخ اوْلوبدور من اوچون، آز دا گلير
او ْدو بير عؤمر قارين آج قاليب، ال‌لرده خمير
قبريمين توْرپاغي گؤردون شوْرا قوْيموش، قيناما
گئجه- گوندوز خوْره‌ك اوْلموش منه شوْر، كؤهنه پنير
آلتميش عؤمر ائله‌ديم، دونيا بئزيكديردي مني
واي يازيق خضره‌كي، اوْلموش ابدي عؤمره اسير
هئي جان آتديم اؤزومه من‌ده چؤره‌ك پاپماق اوچون
چون مايا اوْلمادي الده، چؤره‌ييم اوْلدو فطير
ياشاييش بوردا ائله سيخدي، سويوم چيخدي منيم
بوندان آرتيق‌دا دئييرلر سيخاجاق بيرده قبير
دؤيدولر دونيادا، بيلديك‌لريمين خاطرينه
دؤيه‌جك قبرده‌ده، بيلمه‌مك اوستونده، نكير
قوْرخورام بنده، جهنم‌ده‌ده مستأجر اوْلام
بلكه مسكن ايشينه، اوْردادا وار چوْخلو وزير
حوري يوْخ، هئچ منه اؤز آرواديمي وئرمزلر
چون‌كي يوْخسول‌لوق ائديبدير اوْنو من‌دن دلگير
بيري‌نين‌ده يئري جنّت‌ده اوْلار يوزمين قصر
حوري- غلمان‌لا اوْتاق‌لار دوْلاجاق دير بير- بير
ساخسي قاب‌دا منه «زقّوم» وئره‌جك‌دير شك‌سيز
اوْنا دا بير چيني بوْشقاب دوْلو زيتون- انجير
«حافظ» آچميش سؤزو «مئي»دن، دانيشيب «مُيئخانا»-دان
بئله سؤزلر، اوْلونور ايندي «حقيقت» تفسير
من «حقيقت» ائده‌رك قصد، دئسه‌م بير حق سؤز
اوْنو «مئي» تفسير ائديب تئزجه يازارلار تعزير
نه بو دونيان آباد اوْلموش، نه اوْ دونيان، «آرش»
كاش‌كي، شعرين يئرينه، سن‌ده اوْلايدي تزوير
چون چيخار چوْخ- چوْخ اوْلوبدور من اوچون، آز دا گلير
او ْدو بير عؤمر قارين آج قاليب، ال‌لرده خمير
قبريمين توْرپاغي گؤردون شوْرا قوْيموش، قيناما
گئجه- گوندوز خوْره‌ك اوْلموش منه شوْر، كؤهنه پنير
آلتميش عؤمر ائله‌ديم، دونيا بئزيكديردي مني
واي يازيق خضره‌كي، اوْلموش ابدي عؤمره اسير
هئي جان آتديم اؤزومه من‌ده چؤره‌ك پاپماق اوچون
چون مايا اوْلمادي الده، چؤره‌ييم اوْلدو فطير
ياشاييش بوردا ائله سيخدي، سويوم چيخدي منيم
بوندان آرتيق‌دا دئييرلر سيخاجاق بيرده قبير
دؤيدولر دونيادا، بيلديك‌لريمين خاطرينه
دؤيه‌جك قبرده‌ده، بيلمه‌مك اوستونده، نكير
قوْرخورام بنده، جهنم‌ده‌ده مستأجر اوْلام
بلكه مسكن ايشينه، اوْردادا وار چوْخلو وزير
حوري يوْخ، هئچ منه اؤز آرواديمي وئرمزلر
چون‌كي يوْخسول‌لوق ائديبدير اوْنو من‌دن دلگير
بيري‌نين‌ده يئري جنّت‌ده اوْلار يوزمين قصر
حوري- غلمان‌لا اوْتاق‌لار دوْلاجاق دير بير- بير
ساخسي قاب‌دا منه «زقّوم» وئره‌جك‌دير شك‌سيز
اوْنا دا بير چيني بوْشقاب دوْلو زيتون- انجير
«حافظ» آچميش سؤزو «مئي»دن، دانيشيب «مُيئخانا»-دان
بئله سؤزلر، اوْلونور ايندي «حقيقت» تفسير
من «حقيقت» ائده‌رك قصد، دئسه‌م بير حق سؤز
اوْنو «مئي» تفسير ائديب تئزجه يازارلار تعزير
نه بو دونيان آباد اوْلموش، نه اوْ دونيان، «آرش»
كاش‌كي، شعرين يئرينه، سن‌ده اوْلايدي تزوير
اوْلماز، اوْلماز، اوْلماز! شعر حمید آرش آزاد
عقلين كتابا آزماسا، عؤمرون هَدَر اوْلماز
هركيم‌كي باشين علمه قوْشوب، بخته‌ور اوْلماز
مين دوكتوران الده اوْلا، ميليون‌جا ليسانسين
بير اسكناسين قويروغوجا معتبر اوْلماز
آتسان قيراغا فلسفه‌ني، تاريخي، علمي
عؤمرون بوْيو كلّه‌ن‌ده قاليب، دردسر اوْلماز
استخدام اوْلور پوللويا، مين‌لرله سوادلي
علم اهلينه، هئچ پوللو جهان‌دا نؤكر اوْلماز
دلّال‌ليغي اؤيره‌نمه‌دي هركيم، ايشي ياش‌دير
سرو اوْلسا، صنوبرده، الينده ثمر اوْلماز
بؤركون گؤتور انسان‌لارين، هم باشلارا بؤرك قوْي
اوْندا گليرين آز، معاشين مختصر اوْلماز
دوزلوك نه‌دير، اوْغلان؟ نه صداقت؟ نه عدالت؟
اوْنلاركي گليب انسان اوچون سيم و زر اوْلماز
شعري، ادبي آت چؤله، فرهنگه قلم چك
چوْخ بوْش بئيين اوْلما، بئله زادلار هُنر اوْلماز
دستمال اله آل، ياغ‌دا گؤتور، بيغ‌لاري ياغلا
اوْندا تالاسان دونياني‌دا، هئچ خطر اوْلماز
خوْش داورانيشين اوْلسا، بگه‌نسه مقام اهلي
آرتار مقامين، هم اوره‌گينده كده‌ر اوْلماز
دوكتورده، مهندس‌ده اوْلارسان پولون اوْلسا
قوْرخما، باس- ها باس دونيادير، هئچ كيم خبر اولماز
آنجاق بئله ايش‌لر توتاجاق سان‌كي جهان‌دا
عالم دئسين: «اوْغلان! بئله سورتوك بشر اوْلماز»!
«آرش»ده دوروب، تنقيد ائديرسه، اوْنو سايما
بير آزجا گؤنون اوْلسا قالين، كارگر اوْلماز
عقلين كتابا آزماسا، عؤمرون هَدَر اوْلماز
هركيم‌كي باشين علمه قوْشوب، بخته‌ور اوْلماز
مين دوكتوران الده اوْلا، ميليون‌جا ليسانسين
بير اسكناسين قويروغوجا معتبر اوْلماز
آتسان قيراغا فلسفه‌ني، تاريخي، علمي
عؤمرون بوْيو كلّه‌ن‌ده قاليب، دردسر اوْلماز
استخدام اوْلور پوللويا، مين‌لرله سوادلي
علم اهلينه، هئچ پوللو جهان‌دا نؤكر اوْلماز
دلّال‌ليغي اؤيره‌نمه‌دي هركيم، ايشي ياش‌دير
سرو اوْلسا، صنوبرده، الينده ثمر اوْلماز
بؤركون گؤتور انسان‌لارين، هم باشلارا بؤرك قوْي
اوْندا گليرين آز، معاشين مختصر اوْلماز
دوزلوك نه‌دير، اوْغلان؟ نه صداقت؟ نه عدالت؟
اوْنلاركي گليب انسان اوچون سيم و زر اوْلماز
شعري، ادبي آت چؤله، فرهنگه قلم چك
چوْخ بوْش بئيين اوْلما، بئله زادلار هُنر اوْلماز
دستمال اله آل، ياغ‌دا گؤتور، بيغ‌لاري ياغلا
اوْندا تالاسان دونياني‌دا، هئچ خطر اوْلماز
خوْش داورانيشين اوْلسا، بگه‌نسه مقام اهلي
آرتار مقامين، هم اوره‌گينده كده‌ر اوْلماز
دوكتورده، مهندس‌ده اوْلارسان پولون اوْلسا
قوْرخما، باس- ها باس دونيادير، هئچ كيم خبر اولماز
آنجاق بئله ايش‌لر توتاجاق سان‌كي جهان‌دا
عالم دئسين: «اوْغلان! بئله سورتوك بشر اوْلماز»!
«آرش»ده دوروب، تنقيد ائديرسه، اوْنو سايما
بير آزجا گؤنون اوْلسا قالين، كارگر اوْلماز
اي واي كارمند...! === شعر طنز حمید آرش آزاد
اي واي كارمند...!
(1)
«آهسته باز از بغلِ پله‌ها گذشت»
در فكرِ جيم گشتنِ از پشتِ ميز بود
امّا درونِ باك ژيان‌اش نبود سوخت
تا يك ـ دو ساعتي به مسافركشي رود
مستأجر است و بايد تا انتهايِ برج
هفتاد هزار و هشتصد و نوزده تومن
با صد هزار «چاكرم» و «مخلصم جناب»!
كرنش‌كنان به خدمتِ موجر كند نثار
بيچاره كارمند!
(2)
«هر روز مي‌گذشت از اين زيرِ پلّه‌ها»
رد مي‌شد از كنارِ اتاق رئيس خود
دزدانه مي‌گذشت
مي‌خورد حَبِّ جيم
پشتِ ژيانِ كهنه‌ي خود مي‌نشست و باز
از چارراه «آبرسان» تا درِ گجيل
مي‌برد چار ـ پنج نفر لاغر و خپل
از هر كدام صد تومني مي‌گرفت، تا
با آن حقوقِ مختصرِ خود زند گره
امّا، دريغ و درد امروز باكِ او
بسيار خالي است
بيچاره كارمند كه در باك و جيبِ او
بنزين و پول نيست
بايد ز خيرِ جيم شدن نيز بگذرد
بيچاره كارمند!
اي واي كارمند...!
(1)
«آهسته باز از بغلِ پله‌ها گذشت»
در فكرِ جيم گشتنِ از پشتِ ميز بود
امّا درونِ باك ژيان‌اش نبود سوخت
تا يك ـ دو ساعتي به مسافركشي رود
مستأجر است و بايد تا انتهايِ برج
هفتاد هزار و هشتصد و نوزده تومن
با صد هزار «چاكرم» و «مخلصم جناب»!
كرنش‌كنان به خدمتِ موجر كند نثار
بيچاره كارمند!
(2)
«هر روز مي‌گذشت از اين زيرِ پلّه‌ها»
رد مي‌شد از كنارِ اتاق رئيس خود
دزدانه مي‌گذشت
مي‌خورد حَبِّ جيم
پشتِ ژيانِ كهنه‌ي خود مي‌نشست و باز
از چارراه «آبرسان» تا درِ گجيل
مي‌برد چار ـ پنج نفر لاغر و خپل
از هر كدام صد تومني مي‌گرفت، تا
با آن حقوقِ مختصرِ خود زند گره
امّا، دريغ و درد امروز باكِ او
بسيار خالي است
بيچاره كارمند كه در باك و جيبِ او
بنزين و پول نيست
بايد ز خيرِ جيم شدن نيز بگذرد
بيچاره كارمند!
شعر طنز حمید آرش آزاد:
ای گول بدن تویوق!
سنسیز بولاغه دوندو گوزوم غصه دن، تویوق
یاندیردی آیریلیق منی، یانسین ددن، تویوق
اغیار سوفراسین بزدین هر ناهار- شام
هئچ توتمادین سوراق بیزیم سوفرادان، تویوق
مجنون اونوتسا لیلی نی، فرهاد دا شیرینی
هئچ واقت اونوتمارام سنی بیر لحظه من، تویوق
ناز ائیلمزدی خسرووا شیرین گولبدن
اولسایدی بوشقابیندا بودون یا سینه ن، تویوق
مجنونا یالواراردی او لیلای سنگدل
گر سوفراسینداسن ائله یه یدین وطن، تویوق
یاد اولسون اوزامان کی، گلردین بیزیم ائوه
خوشحال ائدردین عاشقی گه- گاه سن، تویوق
افسوس …! اوندا کی، کوپن ایله وئریردیلر
بیز قدرینی بیلنمه دیک، ای گولبدن تویوق
واردیر یادیمدا بیر دونه سوبسید ده وئردیلر
اولدون نهان اوگون داها هر دیده دن، تویوق
آخیر سوزوم بودور سنه، ای یار بی وفا:
گل وورما جانه آتش درد و محن، تویوق
گر گلمه سن بیزیم ائوه، من قارقارام سنی
تعدیل بلاسینا گلر آخیرده دن، تویوق
ای گول بدن تویوق!
سنسیز بولاغه دوندو گوزوم غصه دن، تویوق
یاندیردی آیریلیق منی، یانسین ددن، تویوق
اغیار سوفراسین بزدین هر ناهار- شام
هئچ توتمادین سوراق بیزیم سوفرادان، تویوق
مجنون اونوتسا لیلی نی، فرهاد دا شیرینی
هئچ واقت اونوتمارام سنی بیر لحظه من، تویوق
ناز ائیلمزدی خسرووا شیرین گولبدن
اولسایدی بوشقابیندا بودون یا سینه ن، تویوق
مجنونا یالواراردی او لیلای سنگدل
گر سوفراسینداسن ائله یه یدین وطن، تویوق
یاد اولسون اوزامان کی، گلردین بیزیم ائوه
خوشحال ائدردین عاشقی گه- گاه سن، تویوق
افسوس …! اوندا کی، کوپن ایله وئریردیلر
بیز قدرینی بیلنمه دیک، ای گولبدن تویوق
واردیر یادیمدا بیر دونه سوبسید ده وئردیلر
اولدون نهان اوگون داها هر دیده دن، تویوق
آخیر سوزوم بودور سنه، ای یار بی وفا:
گل وورما جانه آتش درد و محن، تویوق
گر گلمه سن بیزیم ائوه، من قارقارام سنی
تعدیل بلاسینا گلر آخیرده دن، تویوق
اين دلِ پخمه‌ي من========== شعر طنز حمید آرش آزاد
دلِ وامانده من، باز هم زار و پريشان شد
پريد از سينه بيرون، راهيِ دشت و بيابان شد
معطل ماند چون در پستخانه نامه‌ي دلدار
پس از ده سال، آخر سرگروه نااميدان شد
ز وامِ ازدواجِ بانك‌ها خيري نديد اين دل
اسيرِ يك رباخوارِ حريصِ نامسلمان شد
وزيرِ مسكن از بس وعده داد و پشتِ گوش انداخت
در آخر چادري قسطي خريد و پاك ويلان شد
شعار و وعده‌ي خالي ز بس باريد بر فرقش
كه بيچاره ز باران آرزو كردن پشيمان شد
سمينار و سخنراني و اجلاس و فلان ـ بسيار
برايش برق و آب و تلفن و دارو و درمان شد!
رفيقانِ زرنگش بنز و كاديلاك چاپيدند
وليكن عمرِ او در حسرتِ يك كهنه پيكان شد
به دنبال عتيقه، دوستانش كوه‌ها گندند
ولي اين پخمه ـ چون فرهاد ـ كارش كندنِ جان شد
قصيده‌سازها عمري ز نقره ديگدان كردند
ولي او چون باباطاهر ـ دو بيتي گفت و عريان شد
خلاصه، اين دلِ پخمه، پس از پنجاه و اندي سال
به درسِ زيركي مردود و، اخراج از دبستان شد
دلِ وامانده من، باز هم زار و پريشان شد
پريد از سينه بيرون، راهيِ دشت و بيابان شد
معطل ماند چون در پستخانه نامه‌ي دلدار
پس از ده سال، آخر سرگروه نااميدان شد
ز وامِ ازدواجِ بانك‌ها خيري نديد اين دل
اسيرِ يك رباخوارِ حريصِ نامسلمان شد
وزيرِ مسكن از بس وعده داد و پشتِ گوش انداخت
در آخر چادري قسطي خريد و پاك ويلان شد
شعار و وعده‌ي خالي ز بس باريد بر فرقش
كه بيچاره ز باران آرزو كردن پشيمان شد
سمينار و سخنراني و اجلاس و فلان ـ بسيار
برايش برق و آب و تلفن و دارو و درمان شد!
رفيقانِ زرنگش بنز و كاديلاك چاپيدند
وليكن عمرِ او در حسرتِ يك كهنه پيكان شد
به دنبال عتيقه، دوستانش كوه‌ها گندند
ولي اين پخمه ـ چون فرهاد ـ كارش كندنِ جان شد
قصيده‌سازها عمري ز نقره ديگدان كردند
ولي او چون باباطاهر ـ دو بيتي گفت و عريان شد
خلاصه، اين دلِ پخمه، پس از پنجاه و اندي سال
به درسِ زيركي مردود و، اخراج از دبستان شد
Forwarded from حمید آرش آزاد
کُرنشی در پیشگاه یک «والنتاین» خودی حمید آرش آزاد
عارفان راستین، از ابوسعید ابی‌الخیر گرفته تا مولوی و شیخ‌شهاب‌الدین سهروردی و دیگران «عشق» را نخستین آفریده‌ی حضرت باری‌تعالی شناخته و اصولاً اصلی‌ترین هدف از آفرینش هستی را ایجاد عشق و زنده نگاه داشتن آن از ازل تا ابد دانسته‌اند.
اینان، آن «امانت» را که دشت‌ها، کوه‌ها، اقیانوس‌ها، آسمان‌ها و حتی ملایک خود را در کشیدن بار آن ناتوان دیده‌اند و تنها انسان شایستگی‌اش را داشته است، همان «عشق» می‌دانند و «بلی» گفتن انسان در پاسخ به پرسش «أَلَستُ بِربّکُم» را همان تعهد در پذیرایی «عشق» و ادامه دادن «وفا» تعبیر و تفسیر کرده‌اند.
در کانون پاک خانواده‌ها نیز «عشق» به سان چراغی مقدس و آتشکده‌ای همیشه روشنایی آفرین و هستی‌بخش است که دل‌ها را جاودانه روشن، گرم و بهاری می‌کند و اهریمن بی‌وفایی، خیانت و ناراستی را به نابودی مطلق می‌کشاند.
https://telegram.me/HamidArashAzad
ادامه متن را در لینک زیر بخوانید
👇🏼👇🏼👇🏼👇🏼👇🏼👇🏼👇🏼
http://www.bamdadetabriz.ir/?p=7149
@HamidArashAzad
عارفان راستین، از ابوسعید ابی‌الخیر گرفته تا مولوی و شیخ‌شهاب‌الدین سهروردی و دیگران «عشق» را نخستین آفریده‌ی حضرت باری‌تعالی شناخته و اصولاً اصلی‌ترین هدف از آفرینش هستی را ایجاد عشق و زنده نگاه داشتن آن از ازل تا ابد دانسته‌اند.
اینان، آن «امانت» را که دشت‌ها، کوه‌ها، اقیانوس‌ها، آسمان‌ها و حتی ملایک خود را در کشیدن بار آن ناتوان دیده‌اند و تنها انسان شایستگی‌اش را داشته است، همان «عشق» می‌دانند و «بلی» گفتن انسان در پاسخ به پرسش «أَلَستُ بِربّکُم» را همان تعهد در پذیرایی «عشق» و ادامه دادن «وفا» تعبیر و تفسیر کرده‌اند.
در کانون پاک خانواده‌ها نیز «عشق» به سان چراغی مقدس و آتشکده‌ای همیشه روشنایی آفرین و هستی‌بخش است که دل‌ها را جاودانه روشن، گرم و بهاری می‌کند و اهریمن بی‌وفایی، خیانت و ناراستی را به نابودی مطلق می‌کشاند.
https://telegram.me/HamidArashAzad
ادامه متن را در لینک زیر بخوانید
👇🏼👇🏼👇🏼👇🏼👇🏼👇🏼👇🏼
http://www.bamdadetabriz.ir/?p=7149
@HamidArashAzad
بَگنمه‌دي!
شعر طنز حمید آرش آزاد
يوْخسول گؤروب اوْ يار منِ زاري، بَگنمه‌دي
مين گول دريب، آيلاقلادي، خاري بَگنمه‌دي
كؤنلوم ائوين خرابه قوْيوب بيرجه حمله‌ده
صبري تالانا وئردي، قراري بَگنمه‌دي
قاش- كيرپيك ايله سينه‌مي يوز يئردن اوْخلادي
سالدي آياقدان، اوْندا شكاري بَگنمه‌دي
لامپا چيراغي اوزلو چيخيب، قالخدي رف‌لره
قيرجاندي چيلچيراقلارا، شاري بَگنمه‌دي
بر چيمديك ات گليب جانينا، باخ افاده‌يه
كوْر بوببو شيشدي، چشمِ خماري بَگنمه‌دي
قيرت آت بئلينده چيخدي اؤزوندن كئچل گده
آهو باخيشلي، نازلي نيگاري بَگنمه‌دي
ائششك‌دن ائندي، بنزي مينيب، گلدي جؤولانا
طيّاره ايله گزدي، قاطاري بَگنمه‌دي
بير گون آتاردي بير قيرنا گوللـه، ايندي گل
گؤركي، فرانكي، ماركي، دوْلاري بَگنمه‌دي
قلب پول اؤزون بازاردا گؤروب، مشتبه دوشوب
ويترينده ايرمي دؤرد عياري بَگنمه‌دي
عؤمرونده اييده دادماييب، ايندي موْزو تيخان
نارگيلي دورتدو قارنينا، ناري بَگنمه‌دي
شيطان ساياق «منم» دئيه‌رك اوچدو گؤيلره
اوْ سرورِ براق سواري بَگنمه‌دي
پارتي گوجودي ايله چاتدي بؤيوك منصبه الي
اوْندان سوْرا بو خلقِ فكاري بَگنمه‌دي
بايقوش كيمي، فقط اولاماغي ائديب پئشه
قارغاني بَي قاييردي، هَزاري بَگنمه‌دي
بيرجه اؤزون چيخيب، هامي‌يا اؤلمك ايسته‌دي
هئچ بير اوغورلو شعري، شعاري بَگنمه‌دي
هئچ نانجيب كئفين گؤروم آللاه سازاتماسين
وقت اوْلدو سارماشيق‌دا چيناري بَگنمه‌دي
شعر طنز حمید آرش آزاد
يوْخسول گؤروب اوْ يار منِ زاري، بَگنمه‌دي
مين گول دريب، آيلاقلادي، خاري بَگنمه‌دي
كؤنلوم ائوين خرابه قوْيوب بيرجه حمله‌ده
صبري تالانا وئردي، قراري بَگنمه‌دي
قاش- كيرپيك ايله سينه‌مي يوز يئردن اوْخلادي
سالدي آياقدان، اوْندا شكاري بَگنمه‌دي
لامپا چيراغي اوزلو چيخيب، قالخدي رف‌لره
قيرجاندي چيلچيراقلارا، شاري بَگنمه‌دي
بر چيمديك ات گليب جانينا، باخ افاده‌يه
كوْر بوببو شيشدي، چشمِ خماري بَگنمه‌دي
قيرت آت بئلينده چيخدي اؤزوندن كئچل گده
آهو باخيشلي، نازلي نيگاري بَگنمه‌دي
ائششك‌دن ائندي، بنزي مينيب، گلدي جؤولانا
طيّاره ايله گزدي، قاطاري بَگنمه‌دي
بير گون آتاردي بير قيرنا گوللـه، ايندي گل
گؤركي، فرانكي، ماركي، دوْلاري بَگنمه‌دي
قلب پول اؤزون بازاردا گؤروب، مشتبه دوشوب
ويترينده ايرمي دؤرد عياري بَگنمه‌دي
عؤمرونده اييده دادماييب، ايندي موْزو تيخان
نارگيلي دورتدو قارنينا، ناري بَگنمه‌دي
شيطان ساياق «منم» دئيه‌رك اوچدو گؤيلره
اوْ سرورِ براق سواري بَگنمه‌دي
پارتي گوجودي ايله چاتدي بؤيوك منصبه الي
اوْندان سوْرا بو خلقِ فكاري بَگنمه‌دي
بايقوش كيمي، فقط اولاماغي ائديب پئشه
قارغاني بَي قاييردي، هَزاري بَگنمه‌دي
بيرجه اؤزون چيخيب، هامي‌يا اؤلمك ايسته‌دي
هئچ بير اوغورلو شعري، شعاري بَگنمه‌دي
هئچ نانجيب كئفين گؤروم آللاه سازاتماسين
وقت اوْلدو سارماشيق‌دا چيناري بَگنمه‌دي
Forwarded from عکس نگار
یادی از استاد منصور خانلوی عزیز
اوایل سال 1371 که دانش آموز اول راهنمایی بودم برای عضویت راهی کتابخانه تربیت شدم. یادم نیست در آن دوران ریاست کتابخانه برعهده چه کسی بود اما هرچه تلاش کردم که عضو کتابخانه شوم قبول نکردند و گفتند بخاطر سن کم بهتر است به کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان مراجعه کنم.
عصر این موضوع را با پدرم درمیان گذاشتم، او گفت منصورخانلو را که می شناسی ( چندبار با پدر در مامت قهوه خاناسی واقع در داش ماغازالار ایشان را دیده بودم) گفتم آره، پدرگفت فردا ظهر باهم میرویم پیش آقای خانلو سفارشت را می کنم.
یادش بخیر با پدر خدمت آقای خانلو رسیدیم، ایشان گفتند لازم نیست عضو بشوی، من خودم افتخاری تورا عضو کتابخانه تربیت می کنم.
هرکتابی خواستی امانت می دهم.
باوجود کم سن و سالی رمانهایی از نویسندگان معروف به امانت خواستم، آقای خانلو گفتند این رمانها مناسب سن تو نیست، خودشان کتاب هایی برایم انتخاب کردند و من شروع کردم به خواندن.
آن روزها اهل مطالعه بودم و هر روز ساعت ها کتاب می خواندم.
از سال 1373با کمک وهمدلی ایشان عضو کتابخانه تربیت شدم و مرتب کتاب هایی که ایشان انتخاب می کردند را می خواندم.
عضویتم تا سال 1376 که وارد کار روزنامه شدم ادامه یافت و صد حیف که روزنامه خوانی جای کتابخوانی را گرفت و من مطالعه کردن کتاب رو هم مثل نوشتن فراموش کردم.
خبر فوت آقای خانلو بسیار ناراحتم کرد، یاد روزهایی افتادم که با پدر در کافه باستان و مامت قهوه خاناسی با نثر و شعر طنز با هم شوخی می کردند.
عجب روزگاریست
یاد و نام استاد منصور خانلوهمواره ماندگار
سیامک آرش آزاد
اوایل سال 1371 که دانش آموز اول راهنمایی بودم برای عضویت راهی کتابخانه تربیت شدم. یادم نیست در آن دوران ریاست کتابخانه برعهده چه کسی بود اما هرچه تلاش کردم که عضو کتابخانه شوم قبول نکردند و گفتند بخاطر سن کم بهتر است به کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان مراجعه کنم.
عصر این موضوع را با پدرم درمیان گذاشتم، او گفت منصورخانلو را که می شناسی ( چندبار با پدر در مامت قهوه خاناسی واقع در داش ماغازالار ایشان را دیده بودم) گفتم آره، پدرگفت فردا ظهر باهم میرویم پیش آقای خانلو سفارشت را می کنم.
یادش بخیر با پدر خدمت آقای خانلو رسیدیم، ایشان گفتند لازم نیست عضو بشوی، من خودم افتخاری تورا عضو کتابخانه تربیت می کنم.
هرکتابی خواستی امانت می دهم.
باوجود کم سن و سالی رمانهایی از نویسندگان معروف به امانت خواستم، آقای خانلو گفتند این رمانها مناسب سن تو نیست، خودشان کتاب هایی برایم انتخاب کردند و من شروع کردم به خواندن.
آن روزها اهل مطالعه بودم و هر روز ساعت ها کتاب می خواندم.
از سال 1373با کمک وهمدلی ایشان عضو کتابخانه تربیت شدم و مرتب کتاب هایی که ایشان انتخاب می کردند را می خواندم.
عضویتم تا سال 1376 که وارد کار روزنامه شدم ادامه یافت و صد حیف که روزنامه خوانی جای کتابخوانی را گرفت و من مطالعه کردن کتاب رو هم مثل نوشتن فراموش کردم.
خبر فوت آقای خانلو بسیار ناراحتم کرد، یاد روزهایی افتادم که با پدر در کافه باستان و مامت قهوه خاناسی با نثر و شعر طنز با هم شوخی می کردند.
عجب روزگاریست
یاد و نام استاد منصور خانلوهمواره ماندگار
سیامک آرش آزاد
به مناسبت روز درختکاری
شعر طنز حمید آرش آزاد : درختکاری!
«به دستِ خود، درختی می‌نشانم»
«به پایش، جوی آبی می‌کشانم»
ولی، یک ساعتِ بعدش، به ناگاه
رسد مردی به ره قبضی به همراه
که: باید پولِ آبِ مصرفی را
دهی، البتّه با یک نرخِ بالا!
سپس مأمورِ خوبِ شهرداری
رسد، البتّه با پیکان، نه گاری!
که: باید براساسِ ماده‌ی صد
کنی پرداخت فوراً پولِ بی‌حد
خلاصه، تا حسابم را کنم صاف
دو هفته می‌شوم این بنده، علّاف
برایِ کود و سمِّ دفع آفات
سه هفته می‌کشم مخلص، مکافات
«درختم کم‌کم آرد برگ و باری»
تصور کن که سیبی، یا اناری
در این لحظه که هستم شاد و خوشحال
به ناگه می‌رسد یک مردِ دلّال
پس از کلّی چک و چانه، سرانجام
جنابش می‌نماید بنده را خام
تمامِ میوه را با مبلغی کم
خرد از من، سوا کرده، نه درهم
کند صادر به جایی خارج از مرز
به دست آرد خودش یک عالمه ارز
شود این داستان هر سال تکرار
نبینم رنگِ میوه، بنده‌ی زار
تو هم، گر از درختی میوه چیدی
بکن صادر «شتر دیدی، ندیدی»!
شعر طنز حمید آرش آزاد : درختکاری!
«به دستِ خود، درختی می‌نشانم»
«به پایش، جوی آبی می‌کشانم»
ولی، یک ساعتِ بعدش، به ناگاه
رسد مردی به ره قبضی به همراه
که: باید پولِ آبِ مصرفی را
دهی، البتّه با یک نرخِ بالا!
سپس مأمورِ خوبِ شهرداری
رسد، البتّه با پیکان، نه گاری!
که: باید براساسِ ماده‌ی صد
کنی پرداخت فوراً پولِ بی‌حد
خلاصه، تا حسابم را کنم صاف
دو هفته می‌شوم این بنده، علّاف
برایِ کود و سمِّ دفع آفات
سه هفته می‌کشم مخلص، مکافات
«درختم کم‌کم آرد برگ و باری»
تصور کن که سیبی، یا اناری
در این لحظه که هستم شاد و خوشحال
به ناگه می‌رسد یک مردِ دلّال
پس از کلّی چک و چانه، سرانجام
جنابش می‌نماید بنده را خام
تمامِ میوه را با مبلغی کم
خرد از من، سوا کرده، نه درهم
کند صادر به جایی خارج از مرز
به دست آرد خودش یک عالمه ارز
شود این داستان هر سال تکرار
نبینم رنگِ میوه، بنده‌ی زار
تو هم، گر از درختی میوه چیدی
بکن صادر «شتر دیدی، ندیدی»!
آخير چَرشنبه...
شعر طنز حميد آرش‌آزاد
«آخير چَرشنبه گلير، اي واي، آمان، اي واي، آمان!
هامي دئيير: «فيشقا آلان، سنتور آلان، ميز قان آلان»!
كارمند آيليق آليب، هم‌ده‌كي بايرام‌ليغيني
ييغي‌سان بير يئره، بئش يوز تومن اوْلمور هئچ، اينان
بئش اوشاق، بيرده خانيم، بايراما پالتار ديله‌يير
بيلمه‌ييرلر بو پولا، هئچ فاطي‌يا يوْخدور تومان
پوسته‌نين هر دنه‌سي يوز تومن اوْلموش تزه‌جه
آجيلين قيمتي يوْخسول‌لاري ائتميش هراسان
قيرميزي خيردا باليق، اوچ‌مين اوْلوب، بلكه‌ده چوْخ
ساتير آجيل‌له باليق، هر كوچه‌ده اللي دوكان
چاي‌دا يوْخدور دوروسو، ملّت آتيلسين بو گئجه
بئله چاي‌دا آچيلان بخته، سالار فضله، سيچان
چايي بوْشلا، دؤزه‌ريك، بلكه ياغيش ياغدي بير آز
تبريزه ياغسا ياغيش، «نيل» تك اوْلار هر خيابان
بعضي يئرلر ياناجاق اوْد دان آتيلسان، بونو بيل
بخت آچيلماز، سنه آنجاق توْخونار چوْخلو زيان
هئچينه نيّت ائديب، سالما آچار، فال بيله‌سن
ملّت ايندي دانيشير چوْخ باهاليق‌دان- زاد دان
گئجه تئز يات، داداشيم! بلكه يوخوندا گؤره‌سن
اوجوز ائتميش، باها قيمت‌لري دؤولت عمي‌جان!
ايگنه آتسان يئره دوشمز خياوان‌لاردا بوگون
باس- ها باس‌دير، گؤروسن ووردو آيي، قاچدي قابان
ائل قيميلدير بو شولوق‌لوقدا قاريشقا كيمي، باخ
هامي ائيلير تاماشا، يوْخ اؤزونه بير زاد آلان
كيمسه‌نين يوْخدو بو گون‌لر حالي شال ساللاماغا
باخاسان، ميرسيغيني ساللاييب هر قيز- اوْغلان
يوْخدو بير زاد كي، شالا باغلايالار بايرامليق
حتّي شال ساللاياني ايندي ائديرلر عُريان
آلتميش ايل‌دير كي، چيخيرسان جيزيغيندان، «آرش»
بللي‌دير كي، سني يوْل‌دان چيخاريبدير شيطان
شعر طنز حميد آرش‌آزاد
«آخير چَرشنبه گلير، اي واي، آمان، اي واي، آمان!
هامي دئيير: «فيشقا آلان، سنتور آلان، ميز قان آلان»!
كارمند آيليق آليب، هم‌ده‌كي بايرام‌ليغيني
ييغي‌سان بير يئره، بئش يوز تومن اوْلمور هئچ، اينان
بئش اوشاق، بيرده خانيم، بايراما پالتار ديله‌يير
بيلمه‌ييرلر بو پولا، هئچ فاطي‌يا يوْخدور تومان
پوسته‌نين هر دنه‌سي يوز تومن اوْلموش تزه‌جه
آجيلين قيمتي يوْخسول‌لاري ائتميش هراسان
قيرميزي خيردا باليق، اوچ‌مين اوْلوب، بلكه‌ده چوْخ
ساتير آجيل‌له باليق، هر كوچه‌ده اللي دوكان
چاي‌دا يوْخدور دوروسو، ملّت آتيلسين بو گئجه
بئله چاي‌دا آچيلان بخته، سالار فضله، سيچان
چايي بوْشلا، دؤزه‌ريك، بلكه ياغيش ياغدي بير آز
تبريزه ياغسا ياغيش، «نيل» تك اوْلار هر خيابان
بعضي يئرلر ياناجاق اوْد دان آتيلسان، بونو بيل
بخت آچيلماز، سنه آنجاق توْخونار چوْخلو زيان
هئچينه نيّت ائديب، سالما آچار، فال بيله‌سن
ملّت ايندي دانيشير چوْخ باهاليق‌دان- زاد دان
گئجه تئز يات، داداشيم! بلكه يوخوندا گؤره‌سن
اوجوز ائتميش، باها قيمت‌لري دؤولت عمي‌جان!
ايگنه آتسان يئره دوشمز خياوان‌لاردا بوگون
باس- ها باس‌دير، گؤروسن ووردو آيي، قاچدي قابان
ائل قيميلدير بو شولوق‌لوقدا قاريشقا كيمي، باخ
هامي ائيلير تاماشا، يوْخ اؤزونه بير زاد آلان
كيمسه‌نين يوْخدو بو گون‌لر حالي شال ساللاماغا
باخاسان، ميرسيغيني ساللاييب هر قيز- اوْغلان
يوْخدو بير زاد كي، شالا باغلايالار بايرامليق
حتّي شال ساللاياني ايندي ائديرلر عُريان
آلتميش ايل‌دير كي، چيخيرسان جيزيغيندان، «آرش»
بللي‌دير كي، سني يوْل‌دان چيخاريبدير شيطان
در چهارشنبه‌سوري و عيد و فلان...!
شعر طنز حميد آرش‌آزاد
مي‌پريم از رويِ آتش، پُرنشاط و شادمان
سُرخي‌اش از ما شود تا زرديِ ما هم از آن
اصلِ كاري سُرخي و زردي‌ست، باقي را ولش
بي‌خيالش گر بسوزد خشتك و پا و فلان
تا كه گردد باز اين اقبال و بخت و غيره جات
چارشنبه مي‌پريم از رويِ يك آبِ روان
نيست جايِ غصه و غم گر به جايِ بخت‌ها
باز گردد بندِ كفش و چيزِ ديگر ناگهان
از «تاناكورا» و يا از «دست دوّم» مي‌خريم
كاپشن و شلوار و مانتو، بهرِ هر پير و جوان
تنگ و كوتاه‌اش، مثالِ قبر، باشد پرفشار
گر بلند است و گشاد افتد ز تنها، هر زمان
گر براي «ديد» ما رفتيم، صاحب خانه نيست
«باز ديد» آيند اما پيش ما صد ميهمان
پُرتقال و سيب مي‌لمباند هركسي چند تا
موز، نمي‌دانم كجا يك باره مي‌گردد نهان
چون چهار روز است تعطيلي در اين عيد سعيد
از سفر گويم؟... فقط تا انتهاي كوچه‌مان!
تازه، آن هم پُر ترافيك و هوا آلوده است
سوخت هم سهميه‌بندي چون شده، پس آي...، امان!
صد گره بندند بر سبزه، به روزِ «سيزده»
با اميد فتح يك شوهر، تمام دلبران
گر هفشده تا درخت اينان گره بر هم زنند
شايد آن ترشيده‌هاشان نيز گردد كامران
سهمِ تو- «آرش»!- از اين عيد و بهار و غيره‌جات
بود اين كه، قيمتِ اجناس گردد بس گران!
شعر طنز حميد آرش‌آزاد
مي‌پريم از رويِ آتش، پُرنشاط و شادمان
سُرخي‌اش از ما شود تا زرديِ ما هم از آن
اصلِ كاري سُرخي و زردي‌ست، باقي را ولش
بي‌خيالش گر بسوزد خشتك و پا و فلان
تا كه گردد باز اين اقبال و بخت و غيره جات
چارشنبه مي‌پريم از رويِ يك آبِ روان
نيست جايِ غصه و غم گر به جايِ بخت‌ها
باز گردد بندِ كفش و چيزِ ديگر ناگهان
از «تاناكورا» و يا از «دست دوّم» مي‌خريم
كاپشن و شلوار و مانتو، بهرِ هر پير و جوان
تنگ و كوتاه‌اش، مثالِ قبر، باشد پرفشار
گر بلند است و گشاد افتد ز تنها، هر زمان
گر براي «ديد» ما رفتيم، صاحب خانه نيست
«باز ديد» آيند اما پيش ما صد ميهمان
پُرتقال و سيب مي‌لمباند هركسي چند تا
موز، نمي‌دانم كجا يك باره مي‌گردد نهان
چون چهار روز است تعطيلي در اين عيد سعيد
از سفر گويم؟... فقط تا انتهاي كوچه‌مان!
تازه، آن هم پُر ترافيك و هوا آلوده است
سوخت هم سهميه‌بندي چون شده، پس آي...، امان!
صد گره بندند بر سبزه، به روزِ «سيزده»
با اميد فتح يك شوهر، تمام دلبران
گر هفشده تا درخت اينان گره بر هم زنند
شايد آن ترشيده‌هاشان نيز گردد كامران
سهمِ تو- «آرش»!- از اين عيد و بهار و غيره‌جات
بود اين كه، قيمتِ اجناس گردد بس گران!
عيد اقشار زير خط فقري...!
حمید آرش آزاد
- در خانه‌ي اين‌ها، ماهي قرمز كوچولوي داخل تنگ بيشتر از آن كه از گربه بترسد، از خود صاحبخانه و بچه‌هايش وحشت دارد!
- تنها كسي كه وظيفه‌ي حتمي خودش مي‌داند كه هر طور شده به خانه اين‌ها بيايد «صاحبخانه» است!
- امسال، چند وصله‌ي ديگر به سفره‌ي پارچه‌اي كهنه‌شان زده‌اند و اين سفره‌ي چندين و چند ساله، حسابي «رنگين» شده است!
- چون شنيده‌اند سازمان بازرگاني آذربايجان‌شرقي مي‌خواهد هزار قلم كالا را ارزان بكند، حالا همگي به مداد و خودكار قيافه مي‌گيرند و...!
- مادر، زماني كه بچه‌ها مي‌خواهند چيزي بگويند، از قصد صورتش را به آن‌ها نزديك مي‌كند كه ببيند مبادا «نفت» را يواشكي از سفره برداشته و در يك جاي خلوت خورده باشند!
- روي در كاغذي چسبانده و رويش نوشته بودند كه به دليل رفتن به مسافرت، از پذيرايي از مهمانان عزيز شرمنده هستند. ولي تعدادي شركت‌هاي لوله بازكني، تخليه‌ي چاه، بتون كني، داربست فلزي و... به اندازه‌اي برچسب‌هاي تبليغي چسبانده‌اند كه آن كاغذ كذايي اصلاً ديده نمي‌شود!
- پدر خانواده، زماني كه اندام تكيده و صورت سياه شده‌ي «عمو نوروز» را مي‌بيند، از او مي‌پرسد: «تو چند تا بچه داري و بدهي‌هايت چه قدر است؟ عيالواري است ديگر...!»
- خانه‌تكاني شب عيد اين‌ها را صاحبخانه انجام مي‌دهد. بي‌انصاف معلوم‌الحال، عوض اين كه مشت‌هاي محكم خودش را به دهان استكبار جهاني بكوبد، به در و ديوار اين‌ها مي‌زند!
حمید آرش آزاد
- در خانه‌ي اين‌ها، ماهي قرمز كوچولوي داخل تنگ بيشتر از آن كه از گربه بترسد، از خود صاحبخانه و بچه‌هايش وحشت دارد!
- تنها كسي كه وظيفه‌ي حتمي خودش مي‌داند كه هر طور شده به خانه اين‌ها بيايد «صاحبخانه» است!
- امسال، چند وصله‌ي ديگر به سفره‌ي پارچه‌اي كهنه‌شان زده‌اند و اين سفره‌ي چندين و چند ساله، حسابي «رنگين» شده است!
- چون شنيده‌اند سازمان بازرگاني آذربايجان‌شرقي مي‌خواهد هزار قلم كالا را ارزان بكند، حالا همگي به مداد و خودكار قيافه مي‌گيرند و...!
- مادر، زماني كه بچه‌ها مي‌خواهند چيزي بگويند، از قصد صورتش را به آن‌ها نزديك مي‌كند كه ببيند مبادا «نفت» را يواشكي از سفره برداشته و در يك جاي خلوت خورده باشند!
- روي در كاغذي چسبانده و رويش نوشته بودند كه به دليل رفتن به مسافرت، از پذيرايي از مهمانان عزيز شرمنده هستند. ولي تعدادي شركت‌هاي لوله بازكني، تخليه‌ي چاه، بتون كني، داربست فلزي و... به اندازه‌اي برچسب‌هاي تبليغي چسبانده‌اند كه آن كاغذ كذايي اصلاً ديده نمي‌شود!
- پدر خانواده، زماني كه اندام تكيده و صورت سياه شده‌ي «عمو نوروز» را مي‌بيند، از او مي‌پرسد: «تو چند تا بچه داري و بدهي‌هايت چه قدر است؟ عيالواري است ديگر...!»
- خانه‌تكاني شب عيد اين‌ها را صاحبخانه انجام مي‌دهد. بي‌انصاف معلوم‌الحال، عوض اين كه مشت‌هاي محكم خودش را به دهان استكبار جهاني بكوبد، به در و ديوار اين‌ها مي‌زند!
قيافه‌هاي تماشايي در روزهاي عيد
حميد آرش‌آزاد
- قيافه‌ي آقايي با سبيل خيلي دراز، زماني كه به هر جا كه براي عيدديدني مي‌رود مي‌بيند فقط شيريني خامه‌اي تعارف مي‌كنند!
- قيافه‌ي خانم آرايش كرده‌اي كه متوجه مي‌شود صاحبخانه به دختر كوچولويش كه خامه‌ي شيريني را به لب‌ها و چانه‌اش ماليده، مي‌گويد كه بيايد و او را ببوسد و بابت عيدي، تشكر بكند!
- قيافه‌ي كارمندي كه مادرخانمش آمده و از فرودگاه زنگ زده كه هرچه زودتر با ماشين بيايد و ام‌الزوجه‌ي محترم را همراه هفشده نفر ديگر به خانه‌اش ببرد كه تا 13 فروردين مهمانش باشند!
- قيافه‌ي همان كارمند، زماني كه مي‌شنود دولت بعد از دادن سكه به عنوان عيدي، قيمت سكه را 50 هزار تومان ارزان كرده!
- قيافه‌ي دو نفر باجناق كه به دليل آرايشگاه رفتن همسرانشان، مجبور شده‌اند چند ساعت در يك اتاق با هم بمانند، آن هم اتاقي كه در آن نه تلويزيون هست و نه اقلاً يك روزنامه يا مجله!
- قيافه‌ي خانم جواني كه درست در شب عيد، آنفلوانزاي بسيار شديدي گرفته است!
- قيافه‌ي كارمندي كه تقويم سال تازه را با دقت تمام نگاه كرده و ديده است كه بيشتر روزهاي تعطيلي به جمعه افتاده‌اند!
- قيافه‌ي صاحبخانه‌اي كه مي‌بيند مهمانان خوش‌سليقه، فقط پسته‌ها و بادام هندي‌ها را خورده‌اند!
- قيافه‌ي مهماني كه مي‌بيند صاحبخانه از زرنگي، كاردهايي روي ميز گذاشته كه حتي گوجه‌فرنگي رسيده را هم نمي‌توانند ببرند!
- قيافه‌ي «عمو نوروز» زماني كه مي‌بيند بچه‌هاي ايراني از روي عادت، او را «پاپانوئل» صدا مي‌كنند!
- قيافه‌ي سردبير نشريه، وقتي كه اين مطالب بي‌نمك را مي‌خواند و...!
حميد آرش‌آزاد
- قيافه‌ي آقايي با سبيل خيلي دراز، زماني كه به هر جا كه براي عيدديدني مي‌رود مي‌بيند فقط شيريني خامه‌اي تعارف مي‌كنند!
- قيافه‌ي خانم آرايش كرده‌اي كه متوجه مي‌شود صاحبخانه به دختر كوچولويش كه خامه‌ي شيريني را به لب‌ها و چانه‌اش ماليده، مي‌گويد كه بيايد و او را ببوسد و بابت عيدي، تشكر بكند!
- قيافه‌ي كارمندي كه مادرخانمش آمده و از فرودگاه زنگ زده كه هرچه زودتر با ماشين بيايد و ام‌الزوجه‌ي محترم را همراه هفشده نفر ديگر به خانه‌اش ببرد كه تا 13 فروردين مهمانش باشند!
- قيافه‌ي همان كارمند، زماني كه مي‌شنود دولت بعد از دادن سكه به عنوان عيدي، قيمت سكه را 50 هزار تومان ارزان كرده!
- قيافه‌ي دو نفر باجناق كه به دليل آرايشگاه رفتن همسرانشان، مجبور شده‌اند چند ساعت در يك اتاق با هم بمانند، آن هم اتاقي كه در آن نه تلويزيون هست و نه اقلاً يك روزنامه يا مجله!
- قيافه‌ي خانم جواني كه درست در شب عيد، آنفلوانزاي بسيار شديدي گرفته است!
- قيافه‌ي كارمندي كه تقويم سال تازه را با دقت تمام نگاه كرده و ديده است كه بيشتر روزهاي تعطيلي به جمعه افتاده‌اند!
- قيافه‌ي صاحبخانه‌اي كه مي‌بيند مهمانان خوش‌سليقه، فقط پسته‌ها و بادام هندي‌ها را خورده‌اند!
- قيافه‌ي مهماني كه مي‌بيند صاحبخانه از زرنگي، كاردهايي روي ميز گذاشته كه حتي گوجه‌فرنگي رسيده را هم نمي‌توانند ببرند!
- قيافه‌ي «عمو نوروز» زماني كه مي‌بيند بچه‌هاي ايراني از روي عادت، او را «پاپانوئل» صدا مي‌كنند!
- قيافه‌ي سردبير نشريه، وقتي كه اين مطالب بي‌نمك را مي‌خواند و...!
يئددي سين؟!..........
شعر طنز حمید آرش آزاد
اي صبا! تئزجه ايمئيل ايله خبر وئر او يارا
شكر اولا آللاها، قيش چيخدي، يئيشديك باهارا
سوفرادا يوخدور اگر بير نئچه " سين" غصه سي يوخ
يئرينه، يئديي " سين" ائوده اوتورب هاردان- هارا!
سكينه، ساميه، سلطان باجي، سئودا، سريه
قاليب ائوده، قوجاليبلار، داها سيمين له سارا
ار تاپيلمير بولارا، ايش ده كي يوخ جامعه ده
ايش لري تكجه سوماق سورماق اولوب شام- ناهارا
يئددي " سين" ايسته ميرم، يئددي جه كوپ سركه وئرين
تورشاميش قيزلارا بير چاره قيليم من بئچارا
بير نفر رحم ائله ييب، ائلچي گله قيزلاريما
حاضرم من جانيمي اوچ دونه چيرپام ديوارا
كوچوب اوغلان لاريميز، هر بيري بير اولكه ده دير
پول- چورك آرديجا اولموش نئچه ميليون آوارا
" نخبه" دير، هم ده آليب شيمي، فيزيك دكتراسي
غرب ده گارسون اولوب، ساعتي اوچ- دورد دولارا
ولي يوخ غصه يئري، گر كوچوب اوغلان لاريميز
گئنه افغانلي بيزي نايل ائديب افتخارا
ياخشي بير مشتري دير قيزلارا افغانلي جوان
مشهده، تهرانا باخ، گور نئجه چيخميش بازارا
دوز دو وار خيرداجا بير عيبي بو افغانلي لارين
فرق قويمازلار اولار چوخ خانيم ايله داوا را
نئيله مك؟ چون كي " خودي"، هم بيزه " قارداش" ساييلير
نه اولور " موز" سئوله سك بيزده سارالميش خيارا؟!
گئنه چاشدين سوزونو، " آرش"! آمان دير، بس ائله
ساكت اگلش، داداشيم! چوخ دانيشيب، قويما بارا
شعر طنز حمید آرش آزاد
اي صبا! تئزجه ايمئيل ايله خبر وئر او يارا
شكر اولا آللاها، قيش چيخدي، يئيشديك باهارا
سوفرادا يوخدور اگر بير نئچه " سين" غصه سي يوخ
يئرينه، يئديي " سين" ائوده اوتورب هاردان- هارا!
سكينه، ساميه، سلطان باجي، سئودا، سريه
قاليب ائوده، قوجاليبلار، داها سيمين له سارا
ار تاپيلمير بولارا، ايش ده كي يوخ جامعه ده
ايش لري تكجه سوماق سورماق اولوب شام- ناهارا
يئددي " سين" ايسته ميرم، يئددي جه كوپ سركه وئرين
تورشاميش قيزلارا بير چاره قيليم من بئچارا
بير نفر رحم ائله ييب، ائلچي گله قيزلاريما
حاضرم من جانيمي اوچ دونه چيرپام ديوارا
كوچوب اوغلان لاريميز، هر بيري بير اولكه ده دير
پول- چورك آرديجا اولموش نئچه ميليون آوارا
" نخبه" دير، هم ده آليب شيمي، فيزيك دكتراسي
غرب ده گارسون اولوب، ساعتي اوچ- دورد دولارا
ولي يوخ غصه يئري، گر كوچوب اوغلان لاريميز
گئنه افغانلي بيزي نايل ائديب افتخارا
ياخشي بير مشتري دير قيزلارا افغانلي جوان
مشهده، تهرانا باخ، گور نئجه چيخميش بازارا
دوز دو وار خيرداجا بير عيبي بو افغانلي لارين
فرق قويمازلار اولار چوخ خانيم ايله داوا را
نئيله مك؟ چون كي " خودي"، هم بيزه " قارداش" ساييلير
نه اولور " موز" سئوله سك بيزده سارالميش خيارا؟!
گئنه چاشدين سوزونو، " آرش"! آمان دير، بس ائله
ساكت اگلش، داداشيم! چوخ دانيشيب، قويما بارا
عيد شما، مبارك...!
لطفاً با آهنگ «ريم، ديم، ديري ريم...» بخوانيد)
شعر طنز حمید آرش آزاد
اي مرد و زن، اي جوان و كودك
اي نازتر از خودِ ملوسك
اي آن كه به نافِ پايتختي
يا ساكن روستا و شهرك
تبريزيِ خوب، نازِ زنجان
پرورده‌يِ نازِ شهر بابك
اي ساكنِ اردبيلِ زيبا
اي اهلِ اروميه، انارك
خوش باش كه فصلِ سرد در رفت
خورشيد زده به برف، پا تك
وقت است كه «چارشنبه سوري»
بر ما بزند دوباره چشمك
بايد كه تو، جيبِ خود بگردي
هم بشكني، اي عزيز! قلّك
از بانك بگير وام كافي
بردار برات و سفته و چك
از صبح برو به سمتِ بازار
همراهِ زن و دو- سه وروجك
از بهرِ پسر بخر ترقّه
هم بهرِ خانم كوچول، عروسك
بر قيمتِ جنس‌ها نظر كن
رفته‌ست به عرش، عينِ موشك
شيريني و ميوه را رها كن
سنجد بخر و هويچ و پشمك
با چند لباس و كفش چيني
جيبِ تو شده تُهي، بلاشك
برگرد و پكر بيا به خانه
با اخم و سگرمه، همچو بختك
آويخته لوچه و لبِ تو
اندازه‌يِ متري وسه چارك
با صندليِ شكسته و ميز
با ياريِ نفت و گاز و فندك
روشن بكن آتشي به مطبخ
همراهِ خانم، سه- چار كودك
حالا بپريد از فرازش
با هم نه، عزيز بنده، تك تك
در وقتِ پريدن، هي بخوانيد:
«آتش! به من از تو باد سرخك
از من به تو نيز باد تقديم
يك عالمه رنگِ سردِ زردك!»
گر سوخت دماغ، تويِ بازار
اين بار بسوزد از تو، خشتك
اينك شده است بخت‌تان باز
مانندِ دو پا و نوكِ لك لك!
در عيد، به خانه‌ات بريزند
يك عدّه فاميل، مثلِ غلتك
بي‌پول به ديدنت بيايد
پولدار زند به تو پيامك
يك هفته‌يِ بعد، خانه خالي‌ست
مانده تلويزيون‌ات فقط تك
پُر از پارازيت، ماهواره
هم ملّيِ آن گرفته برفك
با اين همه، شاد باش، عيد است
شادي بكن، همرهِ چكاوك
«آرش به تو مي‌كند سفارش
برخيز و به دست گير دُنبك
هي بشكن و قر بده، بجنبان
با عور و ادا، بخوان، عزيزك:
«درسايه‌يِ ايزد تبارك
عيد همگي بُوَد مبارك...»
لطفاً با آهنگ «ريم، ديم، ديري ريم...» بخوانيد)
شعر طنز حمید آرش آزاد
اي مرد و زن، اي جوان و كودك
اي نازتر از خودِ ملوسك
اي آن كه به نافِ پايتختي
يا ساكن روستا و شهرك
تبريزيِ خوب، نازِ زنجان
پرورده‌يِ نازِ شهر بابك
اي ساكنِ اردبيلِ زيبا
اي اهلِ اروميه، انارك
خوش باش كه فصلِ سرد در رفت
خورشيد زده به برف، پا تك
وقت است كه «چارشنبه سوري»
بر ما بزند دوباره چشمك
بايد كه تو، جيبِ خود بگردي
هم بشكني، اي عزيز! قلّك
از بانك بگير وام كافي
بردار برات و سفته و چك
از صبح برو به سمتِ بازار
همراهِ زن و دو- سه وروجك
از بهرِ پسر بخر ترقّه
هم بهرِ خانم كوچول، عروسك
بر قيمتِ جنس‌ها نظر كن
رفته‌ست به عرش، عينِ موشك
شيريني و ميوه را رها كن
سنجد بخر و هويچ و پشمك
با چند لباس و كفش چيني
جيبِ تو شده تُهي، بلاشك
برگرد و پكر بيا به خانه
با اخم و سگرمه، همچو بختك
آويخته لوچه و لبِ تو
اندازه‌يِ متري وسه چارك
با صندليِ شكسته و ميز
با ياريِ نفت و گاز و فندك
روشن بكن آتشي به مطبخ
همراهِ خانم، سه- چار كودك
حالا بپريد از فرازش
با هم نه، عزيز بنده، تك تك
در وقتِ پريدن، هي بخوانيد:
«آتش! به من از تو باد سرخك
از من به تو نيز باد تقديم
يك عالمه رنگِ سردِ زردك!»
گر سوخت دماغ، تويِ بازار
اين بار بسوزد از تو، خشتك
اينك شده است بخت‌تان باز
مانندِ دو پا و نوكِ لك لك!
در عيد، به خانه‌ات بريزند
يك عدّه فاميل، مثلِ غلتك
بي‌پول به ديدنت بيايد
پولدار زند به تو پيامك
يك هفته‌يِ بعد، خانه خالي‌ست
مانده تلويزيون‌ات فقط تك
پُر از پارازيت، ماهواره
هم ملّيِ آن گرفته برفك
با اين همه، شاد باش، عيد است
شادي بكن، همرهِ چكاوك
«آرش به تو مي‌كند سفارش
برخيز و به دست گير دُنبك
هي بشكن و قر بده، بجنبان
با عور و ادا، بخوان، عزيزك:
«درسايه‌يِ ايزد تبارك
عيد همگي بُوَد مبارك...»