♦️به دنبال احیای فضاهای خاموش شهر

▫️ما با فضاهایی در شهر و محله‌مان ‌مواجهیم که هرچند اجازه حضور در آ‌ن‌ها را داریم، اما هیچوقت از آن‌ها استفاده نمی‌کنیم. گویی که در ذهن ما این فضاها وجود ندارند و حتی به چشممان هم نمی‌آیند: فضای زیرپل سواره، کنجی از یک پارک عمومی یا بخشی از یک پیاده‌رو.

▫️این موارد نمونه‌ای از فضاهای خاموش یا گمشدهٔ شهرند که انگار پسماندی از کل فضاها هستند. وجود این فضاها می‌تواند ناشی از عوامل مختلفی مثل ضعف در طراحی یا محدودیت‌های عملکردی و کالبدی باشد. به مرور با نادیده‌گرفتن این فضاها، مسائل اجتماعی و ایمنی نیز در آن‌ها به وجود می‌آید تا به نقطه ضعفی برای شهر تبدیل ‌شوند.

▫️این در حالی است که بسیاری از این فضاها، پتانسیل‌های بالقوه‌ای دارند که در صورت احیاء و استفاده از آن‌ها، می‌توانند به ارتقاء کیفیت فضایی شهر منجر شوند.

▫️تکنیک‌های مختلفی برای احیای این فضاها وجود دارد که از جمله آن‌ها می‌توان به «طب سوزنی شهری» اشاره کرد. همانگونه که در طب سوزنی با تحریک یک نقطه از بدن، با مردگی بافت پیرامون آن نقطه مبارزه می‌شود، در شهرسازی نیز می‌توان با اقدام در یک نقطه‌ی مسئله‌دار، بافت پیرامون آن را نیز احیاء کرده و توسعه داد.

▫️تحریک نقطه مسئله‌دار می‌تواند با روش‌های مختلفی انجام شود. از جمله این روش‌ها که در شهرسازی تاکتیکال انجام می‌شود، عیان‌سازی مسئله و بازچینش فضایی است. بدین صورت که با ایجاد تغییرات کوچک و کم‌هزینه در فضای خاموش، توجه‌ها به آن فضا جلب می‌شود تا اقدام‌های تکمیلی برای احیاء آن صورت گیرد. در واقع با یک شوک کوتاه‌مدت به آن فضا، گامی جهت احیاء دائمی آن برداشته می‌شود.

▫️جهت تجربه احیاء فضاهای خاموش، با هم‌ساخت همراه شوید.

@HamSaakht
#فضای_خاموش