❤️ نمودار یه رابطه سالم، مثل نوار قلبه (ECG)

اگه نوار قلب صاف باشه یعنی چی؟
یعنی طرف مرده.

همین قضیه تو رابطه هم صدق می‌کنه:
یه رابطه سالم بالا و پایین داره — نه همیشه خوشی، نه همیشه تنش.
با هر تنشی که توی رابطه‌تون پیش میاد، اگه نوار قلب رابطتون یه بالا نداشته باشه، کم کم این دیاگرام به سمت صاف شدن میره…


ولی چیزی که یه رابطه رو سالم نگه می‌داره اینه که:
بعد از هر پایین، یه بالا بیاد.
بعد از هر دلخوری، یه ترمیم.
بعد از هر بحث، یه قدم نزدیک‌تر شدن.

📌 هر بار که یه ناراحتی کوچیک رو درست و امن تموم می‌کنی،
رابطه‌تون میره یه پله بالاتر.

یاد می‌گیرید با هم حرف بزنین.
احساس امنیت بیشتر میشه.
اعتماد عمیق‌تر میشه.
و عشق؟ واقعی‌تر.

دفعه بعدی، اگه دلخوری یا بحثی پیش اومد، به‌جای دفاع یا حمله فقط بگو:
«دوست دارم درستش کنیم. بیا فکر کنیم چطور.»

همین یه جمله، می‌تونه نوار قلب رابطه‌ت رو دوباره بندازه رو ریتم درست

🔹 اختلاف؟ طبیعیه
🔹 آسیب؟ پیش میاد
🔹 ولی ترمیم نکردن، رابطه رو به مرور ضعیف می‌کنه

رابطه‌ای زنده می‌مونه که توش بلد باشن اشتباه کنن، ببینن، بپذیرن، و درستش کنن.

عشق بدون مهارت، عمر کوتاهی داره...

\پایان روز دوم «سواد رابطه»

ری‌اکشن هاتون انرژیه❤️

پادکست جدید داریم.
اپیزود اول از سواد رابطه.
توی این پادکست از تجربه های خودتون که به صورت ناشناس برام فرستاده بودید استفاده کردم.

https://youtu.be/XG1i5f7DL0E?si=M5lgGijQIuuI6qd9

نظرتون برام ارزشمنده. حتما کامنت بذارید❤️

روز سوم از «سواد رابطه»
موضوع امروز: این درد مشترکه

ری‌اکشن هاتون انرژیه❤️

یکی نوشته بود:
«من کتاب می‌خونم، پادکست گوش میدم، دنبال ترمیم رابطه‌م. ولی پارتنرم؟ این چیزا براش قابل درک نیست. حتی بعضی اوقات مسخرم میکنه.»

🎯 واقعیت اینه که تو هر رابطه‌ای یکی زودتر بیدار می‌شه. یکی زودتر درد رو می‌بینه. ولی تنهایی نمی‌تونه درمانش کنه...

🧠 وقتی یکی از دو نفر شروع به رشد میکنه ولی اون یکی هنوز تو انکار، تمسخر یا مقاومت گیر کرده، یه کشش دردناک تو رابطه ایجاد می‌شه.

📌 خیلی از پارتنرهایی که اولش بی‌اهمیت به نظر میان،
با گذشت زمان، دیدن رفتار متفاوت، و احساس امنیت، کم‌کم نرم می‌شن…
📍شروع این راه سخته. ولی ممکنه.

چرا «بیا حرف بزنیم» جواب نمی‌ده؟

💬 یکی از کاربرا نوشته بود:
«وقتی باهاش راجع‌ به مشکلی صحبت می‌کنم، یا مسخره‌م می‌کنه یا یه جوری وانمود می‌کنه که اصلاً مشکلی نیست. بعدم می‌گه: تو زیادی حساسی!»

🧠 توی مغز آدمی که آمادگی گفت‌وگو نداره، یه چیز عجیبی می‌افته:
amygdala hijack یعنی ربایش مغز احساسی. طرف حس تهدید یا قضاوت می‌کنه و ناخودآگاه می‌ره توی حالت دفاعی یا حمله.
📌 یعنی چی؟
یعنی حتی اگه منطقی و آروم حرف بزنی، باز هم طرف مقابل می‌زنه زیر میز، چون مغزش فقط دنبال «نجاته»، نه «گفت‌وگو».
✅ چند تا تکنیک کاربردی:

✅ راهکار:
• تغییر فضا: به‌جای نشستن روبه‌رو و گفتن "بیا حرف بزنیم"، حرف رو بنداز وسطِ یه پیاده‌روی، تو ماشین، یا حتی وسط دیدن یه فیلم.
• شروع از خودت: به‌جای «تو این‌طوری رفتار می‌کنی»، بگو «من وقتی فلان اتفاق می‌افته، این حس رو دارم.»
تنظیم تایم: هرگز وسط عصبانیت(چه خودت عصبی باشی چه اون) در مورد احساسات حرف نزن. مغز تو اون لحظه هیچی نمی‌شنوه.

چرا بعضیا از روانشناسی و خودشناسی فراری‌ان؟

💬 یه کاربر دیگه نوشته بود:
«پارتنرم از این حرفا خوشش نمیاد. می‌گه اینا چرت‌وپرتن. فقط باعث می‌شن آدم بشینه فاز غم و مشکل بگیره!»

🧠 خیلیا از خودشناسی بدشون نمیاد؛ از روبه‌رو شدن با زخم‌هاشون می‌ترسن.


📌 اگه کسی سال‌ها با فرافکنی و انکار از خودش محافظت کرده، یه‌دفعه نمی‌تونه بپره وسط گفت‌وگوی عمیق.

✅ راهکار:
• غیرمستقیم یاد دادن: از یه فیلم استفاده کن. یه دیالوگ. یه داستان. بعد بپرس: "تو اگه جای اون بودی چیکار می‌کردی؟"

• ساده‌سازی: لازم نیست واژه‌های سنگین استفاده کنی. یه جمله مثل:
«من دوست دارم یاد بگیرم چطوری رابطه‌مون بهتر بشه» از صد تا تئوری مهم‌تره.

• پیشنهاد کتاب؟ نه! پیشنهاد حس.
به‌جای اینکه بگی «این کتاب روانشناسیو بخون»، بگو:
«این کتابو خوندم، باعث شد بفهمم چرا انقدر سریع ناراحت می‌شم… برات جالبه بدونی؟»

چطور تغییر کنیم بدون اینکه بترسونیمش؟

💬 یکی نوشته بود:
«وقتی رفتارم عوض می‌شه، اون بیشتر گارد می‌گیره. انگار فکر می‌کنه می‌خوام کنترلش کنم.»

🧠 همونطور که قبلا توی موضوع «پناه به درد آشنا» بهش اشاره کرده بودیم، مغز ما هر تغییری رو خطر می‌بینه. حتی اگه اون تغییر، مثبت باشه.


پس اگه پارتنرت دید تو عوض شدی — ولی هنوز احساس امنیت نداره — شروع می‌کنه به مقاوت.
📌 مثل اینه که تو بخوای خونه رو بازسازی کنی ولی اون فکر کنه داری خرابش می‌کنی.

🎯 تکنیک «تغییر بی‌تهدید»:
1. آروم و تدریجی:
به‌جای اینکه یهو تغییرات بزرگی بیاری، رفتار جدید رو کم‌کم وارد کن. مثلاً فقط تو یکی از بحث‌هاتون سعی کن پایان باز بذاری یا پیشنهاد تایم‌اوت بدی.

2. نامگذاری رفتار:
بهش بگو: «دارم یه چیز جدید یاد می‌گیرم برای اینکه کمتر دعوا کنیم. اگه گاهی عجیب رفتار کردم، بدون قصدم خوبه.»

3. درخواست مشارکت، نه اجبار:
«می‌خوای با هم امتحان کنیم این تکنیکو؟» خیلی فرق داره با «تو اصلاً هیچی نمی‌فهمی، من باید بهت یاد بدم!»

اگه پارتنرم نمی‌فهمه، بی‌خیال شم؟

«هرچی می‌گم، تهش می‌گه تو زیادی حساسی. من خسته‌م...»

🧠 واقعیت اینه که: نمی‌تونی یه رابطه رو یک‌نفره نجات بدی. ولی می‌تونی مسیرش رو تغییر بدی.

📌 وقتی تو تغییر می‌کنی، رفتار تو به مغز پارتنرت سیگنال جدیدی می‌ده.
مغز اونم کم‌کم شروع می‌کنه تطبیق پیدا کردن (از طریق mirror neurons – نورون‌های آینه‌ای. بعدا راجع به این یه رشته پست میذارم خیلی جذابه).

✅ تکنیک «الگوی پنهان»:
تو بدون اینکه مستقیم بخوای طرف رو تغییر بدی، خودت رو تبدیل به یه الگوی امن کن.
مثلاً:
• وسط بحث، مثلا اگه بهت گفت «تو منو نمی‌فهمی» به‌جای دفاع بگو:
«می‌فهمم که این حس رو داری. می‌خوای بیشتر برام توضیح بدی؟»
اینا ممکنه اول مسخره به نظر برسه، ولی مغز طرف بعد از چند بار تکرار، الگوشو عوض می‌کنه.

اگه هیچ‌ چیز تغییر نکرد چی؟

📌 تو همه‌ی تلاش‌هات، سه مرحله هست:
1. تغییر خودت
2. دعوت به مشارکت
3. ارزیابی نتیجه


اگه بعد از تکرار، صبر، آموزش غیرمستقیم، دعوت به گفت‌وگو، باز هم هیچ تغییری حاصل نشد، باید واقع‌گرایانه تصمیم بگیری:
📍 آیا این رابطه ظرفیت رشد داره؟
📍 آیا من دارم خودم رو توی رابطه‌ای فرساینده می‌سوزونم؟

🧠 یه رابطه سالم، همیشه دوطرفه‌ست. حتی اگه شروعش با یکی باشه، ادامه‌ش با هر دوئه.

🎯 گاهی پارتنرت واقعاً بلد نیست، ولی می‌خواد یاد بگیره.
گاهی هم… نه بلده، نه علاقه‌ای به یادگرفتن داره.

🎯 پایان باز:
گاهی پارتنر ما، هنوز آماده نیست.
و گاهی، خود ما باید دست از زنده نگه داشتن رابطه‌ای بکشیم که طرف مقابل، خودش نخواسته که رابطه زنده بمونه.

\پایان روز سوم «سواد رابطه»

امروز میخواستم ویدیو های adhd این کانال رو برای یکی از دوستام بفرستم، وارد کانال شدم و کل ویدیو مسیج‌های کانال رو دوباره واسه خودم پلی کردم. و فهمیدم چه قدر دلم براتون تنگ شده…
موافقید دوباره استارت بزنیم؟

حقیقتا انتظار این حجم از ری‌اکشن رو نداشتم، و چه قدر خوشحال شدم که براتون مفید بوده کانال❤️
میتونیم این هفته یه موضوع در حوزه توسعه فردی داشته باشیم.

خودم نظرم صحبت راجع به هویت هایی هست که به خودمون نسبت میدیم
مثلا یکی میگه «من آدم سردی ام» یا «من آدم مستقلیم» یا مثلا «من کمالگرا هستم»
و بگیم چرا بعضی از «من اینجوری‌ام» ها روند زندگیمون رو کند میکنن و ممکنه حتی تگ های اشتباهی باشن که روی خودمون میذاریم.

نظرتون چیه؟
موضوع دیگه ای پیشنهاد داشتید کامنت کنید.
این پست موقته.

«من آدم مستقلیم، روی کسی حساب نمیکنم»
«من منطقی‌ام، احساسات روی تصمیم تاثیر نداره»
«من کمالگرا هستم»
«من همیشه قوی ام»
و …

خیلیامون برچسب هایی روی خودمون میزنیم و این برچسب ها رو هویت خودمون میدونیم.
ولی حقیقت اینه که بیشتر آدم ها خودشون رو اشتباه قضاوت میکنن. نه چون خودشون رو نمیشناسن، چون «نقطه امن» رو با «هویت» اشتباه گرفتن.

شما چه برچسب هایی روی خودتون میزنید؟ کامنت کنید حتما. محتوای این بخش رو میخوام با توجه به کامنت های خودتون بنویسم.