👥 می‌شه همزمان عاشقِ دو نفر شد؟ مغز چی می‌گه؟

از دید نوروساینس، جوابش یه «بله» همراه با «اما...»ـست.

مغز ما چند جور رابطه رو جداگانه پردازش می‌کنه:
🧠 میل جنسی، عشق رمانتیک، و احساس وابستگی یا امنیت.

یعنی ممکنه همزمان به یه نفر میل جنسی داشته باشی،
به یکی دیگه احساس امنیت و آرامش،
و به نفر سومی عشق عمیق و عاشقانه.

🌀 اما داستان این‌جا تموم نمی‌شه...

مغز حتی می‌تونه به دو یا چند نفر، هم‌زمان احساس عاشقانه یا وابستگی داشته باشه.
ولی چون این احساس‌ها از شبکه‌های مشابه مغزی استفاده می‌کنن، ممکنه مغزت دچار درگیری یا گیجی بشه.

مثل اینه که دوتا سریال جذاب رو همزمان از دو تا تب مختلف پلی کردی.
هرکدوم شخصیت خاص خودش رو داره، ولی بالاخره داستان‌ها قاطی می‌شن، تمرکزت پخش می‌شه، و آخرش نمی‌فهمی به کدومش واقعاً وصلی.

🔄 مغز ما بیشتر با عشق تک‌نفره (monogamy) هماهنگه یا چندنفره (polyamory)؟

تو دنیای حیوانات، فقط حدود ۳ تا ۵ درصد از پستاندارها واقعاً تک‌همسری‌ان.

انسان‌ها چی؟
مغزشون انعطاف‌پذیره؛ می‌تونه هر دو مدل عشق رو تجربه کنه.

🧠 بعضی آدما خیلی راحت فقط روی یه نفر تمرکز می‌کنن (فعالیت بالا در بخش‌هایی از مغز مثل ventromedial prefrontal cortex)

💡 بعضی‌ها هم می‌تونن همزمان به چند نفر احساس داشته باشن
(با درگیری بیشتر سیستم پاداش مغز و شبکه تخیل)

❤️ اگه هنوز عشق اولت تو ذهنت مونده، طبیعیه؟

بله، کاملاً طبیعیه.

چون عشق اول معمولاً با حافظه هیجانی گره می‌خوره — یعنی همون خاطراتی که فقط با فکر کردن بهشون، قلبت یه‌جوری می‌لرزه.

🧠 نواحی آمیگدالا (مرکز پردازش احساسات) و هیپوکامپ (مرکز ذخیره خاطرات) اون تجربه رو توی مغزت ثبت کردن.
برای همین، هر بار یه محرک مشابه ببینی — یه آهنگ، یه اسم، یه بو — همون شبکه‌های مغزی دوباره روشن می‌شن.

❌ پس «فراموشی کامل» واقعاً اتفاق نمی‌افته.
اما ✔️ مغز می‌تونه یاد بگیره که با یه رابطه جدید، همون مدارهای عشق، امنیت و دلبستگی رو دوباره فعال کنه.
نه به‌عنوان جایگزین، بلکه به‌عنوان یه مسیر جدید.

🧬 زن و مرد چه فرقی دارن توی دفعات عاشق شدن؟

مطالعات نشون می‌دن که مغز زن و مرد توی عشق‌های متوالی یه تفاوت جالب داره:

👩‍🧠 زنان معمولاً بیشتر به دلبستگی، صمیمیت و پیوند عاطفی توجه می‌کنن.
(با فعالیت بالاتر در بخش‌هایی مثل insula و anterior cingulate cortex که به احساسات عمیق و همدلی ربط دارن)

👨‍🧠 مردها بیشتر روی میل جنسی و فانتزی‌سازی ذهنی سوئیچ می‌کنن.
(با فعال شدن نواحی مثل amygdala و visual cortex که به تحریک دیداری و هیجانات آنی مربوط می‌شن)

💡 یعنی چی؟
یعنی ممکنه هر دو نفر بگن "دلم تنگ شده"،
ولی یکی چون واقعاً دلش گیره...
اون یکی چون جسمش دنبال حسیه که با تو تجربه کرده…

⚠️ اما این اصلاً به این معنی نیست که «مردا بی‌احساس‌ان» یا «زن‌ها منطقی نیستن».
بلکه فقط یعنی ورودی‌ها و تریگرهای احساسی‌مون فرق می‌کنه.

✌️ بعضی مردها هم هستن که عمق احساسی خیلی بالایی دارن، و خیلی از زن‌ها هم ممکنه با خاطره‌ی فیزیکی درگیر بمونن.
پس این فرق، «قاعدهٔ آماری»ه نه «برچسب شخصیتی».

🌀 عشق واقعی یعنی فقط یک‌بار و با یه نفر؟ یا می‌تونه بارها تکرار بشه، هر بار با شکلی تازه؟

از دید نوروساینس، عشق می‌تونه چندین‌بار اتفاق بیفته.
ولی هر بار با یه الگوی جدید، چون مغزت هم دیگه مثل قبل نیست.

🔬 عشق واقعی؟
شاید هر بار «واقعی» باشه، چون مغزت هر بار واقعاً باورش می‌کنه.


🔁 عشق بی‌نهایت نیست، ولی بازتولید‌پذیره.
مغز ما می‌تونه دوباره وارد فاز عاشقانه بشه...
ولی خاطرات قبلی، زخم‌ها یا تجربه‌های حل‌نشده، همیشه یه ردپا می‌ذارن روی مسیرهای جدید.

🧠 و این ردپاها هستن که بعضی وقتا باعث می‌شن یه عشق جدید، با یه حس قدیمی قاطی شه...

🌀پایان روز اول

خب، برگردیم به سوال اول. اگه بخوایم علمی نگاه کنیم،
جواب اینه که:
نه‌تنها می‌تونیم چند بار عاشق بشیم، بلکه حتی ممکنه همزمان به چند نفر احساس عاشقانه داشته باشیم!

می‌دونم شاید این جمله یه‌ذره سرد یا بی‌احساس به نظر بیاد...
ولی این، واقعیت علمی‌ایه که مغز بهمون نشون داده.


❓سؤال فردا اینه:
اصلاً چرا عاشق می‌شیم؟
به‌خاطر انتخاب طبیعی و بقا؟ ترس از تنهایی؟ یا چون مغزمون دنبال معنا می‌گرده؟

فردا خیلی علمی تر بررسی میکنیم. بهتون میگم وقتی عاشق میشیم، دقیقا چه اتفاقی توی مغز میوفته!

امیدوارم همتون خوب باشید…🖤

این کیت رو آماده کنید:

• آب (۲-۳ بطری)
• غذاهای خشک و فشرده (نان، کنسرو، آجیل)
• داروهای ضروری (مخصوصاً داروهای روزمره‌، اگر نیاز داری)
• چراغ‌قوه و باتری اضافه / پاوربانک شارژ شده
• پول نقد، کارت شناسایی، دفترچه بیمه
• ماسک تنفسی و دستمال خیس یا پارچه (برای مواقع دود یا گرد و غبار)
• موبایل دوم یا سیم‌کارت اپراتور دیگه (در صورت قطع خطوط)

📍 مناطق و شهرهایی که هدف حمله اسرائیل قرار گرفتند

بر اساس گزارش‌های موثق، حملاتی که تاکنون اسرائیل به نقاط مختلف ایران انجام داده به شرح زیر است:

🔴 تهران
▪️ قیطریه
▪️ نیاوران
▪️ غرب تهران و چیتگر
▪️ شرق تهران
▪️ مهرآباد
▪️ چندین حمله به شهرک محلاتی
▪️ شهرک شهید چمران نوبنیاد
▪️ برجی در کامرانیه
▪️ نارمک
▪️ سعادت‌آباد
▪️ اندرزگو
▪️ مجتمع ارکیده (ستارخان)
▪️ شهرک شهید دقایقی (حملات گسترده)
▪️ فرحزادی
▪️ ستاد فرماندهی کل نیروهای مسلح
▪️ ازگل
▪️ محل سکونت علی شمخانی
▪️ شهرآرا
▪️ مجتمع اساتید میدان کتاب (سعادت‌آباد)
▪️ گرمدره
▪️ مرزداران

🔴 شهرها و مراکز حساس دیگر
▪️ چندین حمله به سایت هسته‌ای نطنز
▪️ تأسیسات پارچین
▪️ چندین پایگاه نظامی در تهران
▪️ رآکتور هسته‌ای نطنز
▪️ تأسیسات نزدیک رآکتور نطنز
▪️ خنداب
▪️ رآکتور آب سنگین اراک
▪️ بروجرد
▪️ خرم‌آباد
▪️ همدان
▪️ پارچین
▪️ قصر شیرین
▪️ تبریز
▪️ پیرانشهر (آذربایجان غربی)
▪️ کرمانشاه
▪️ ایلام
▪️ اراک /سایت سپاه پاسداران


منبع:
@khabari

🕊 هیچ‌کس برای جنگ ساخته نشده…

هیچ‌کس یاد نگرفته موقع صدای انفجار، نفس عمیق بکشه.
هیچ روان‌شناسی نسخه‌ای برای این لحظه‌ها ننوشته.

ماها قوی نیستیم… فقط مجبور شدیم قوی باشیم.
ما دنبال تحلیل سیاسی نیستیم. دنبال این نیستیم که پرزیدنت ترامپ یا پوتین چی گفتن.
ما فقط دلمون یه روز معمولی می‌خواد…

اگه الان داری این پستو می‌خونی و دلت سنگینه، بدون که تنها نیستی.
ما همه توی یه قایقیم. ترسیده، نگران… ولی هنوز پابرجا.

شاید الان هیچ کاری از دستمون برنیاد،
ولی می‌تونیم یه پناه کوچیک برای دل هم باشیم.
یه دلگرمی ساده، یه نفس مشترک…

فقط یادت نره:
اینم می‌گذره…
و تو هیچ‌وقت تنها نیستی. ❤️🕊️

⸻

🔕‌ برای چند روز فعالیت علمی کانال متوقف می‌شه.
راستش نه من و نه تیمی که کنار من هست، انرژی‌ای برای تولید محتوای علمی نداریم.
و فکر می‌کنم خیلی از شما هم توی این روزها بیشتر از هر چیزی،
به یه دلگرمی نیاز دارین، نه مقاله‌های نوروساینتی.

فعلاً فقط کنار هم باشیم… همین کافیه.

🧠 «چرا مغز ما دنبال اخبار بد می‌گرده؟»

وسط جنگ و ترس هستیم و مدام دنبال بدترین خبرها میگردیم.
اسم این رفتار هست: “Doomscrolling”.

🔹 مغز ما برای بقا ساخته شده، و اطلاعات منفی رو بیشتر و سریعتر جذب می‌کنه. چون قدیما، اونایی زنده میموندن که زودتر خطر رو میفهمیدن.

🔸 الان اما این سیستم دفاعی، داره برعکس عمل میکنه. هرچی بیشتر خبرهای منفی بخونی، بیشتر مضطرب میشی، مغزت گیج می‌شه و حس بی پناهی میکنی

🧠 «چطور توی شرایط بحرانی مغزمون تصمیم اشتباه میگیره؟ (و چطور جلوشو بگیریم)»

🔹 وقتی استرس بالاست، بخش عقلانی مغز (کورتکس پیش‌پیشانی) ضعیف می‌شه. کنترل میره دست آمیگدالا (مرکز ترس) و مغزت می‌خواد فقط زنده بمونه.

❗️نتیجه: تصمیم‌های عجولانه، رفتارهای احساسی، یا حتی اشتباهات فاجعه‌بار.

🌀 راهکار:
۱. به خودت چند ثانیه وقت بده. حتی ۵ تا نفس عمیق میتونه مغزتو از حالت خطر خارج کنه.
۲. از خودت بپرس: «آیا این تصمیم فوریه یا میتونم ۵ دقیقه صبر کنم؟»
۳. یه نفر دیگه رو وارد تصمیمت کن. مغز در بحران، اشتباه زیاد می‌کنه.

🧠 «وقتی مغزت توی خطر گیر می‌کنه: فریز، فرار یا حمله؟»

🔸 مغز ما طوری تکامل پیدا کرده که توی موقعیت خطر، سریع واکنش نشون بده.
سه حالت اصلیش: جنگ (Fight)، فرار (Flight)، یا فریز (Freeze) هست.

🔹 وقتی صدای انفجار می‌شنوی یا یه خبر شوک‌آور می‌رسه، مغزت سریع‌تر از منطق واکنش نشون می‌ده: یا حالت دفاعی میگیری، یا میخوای فرار کنی، یا حتی بدنت قفل می‌کنه.

🔸 اگه دیدی بدنت خشکه، تمرکزت صفره، یا حس‌ می‌کنی هیچی نمی‌فهمی، بدون که توی فریز گیر کردی. این یه واکنش طبیعیه، نه ضعف!

🌀 راهکار: حرکت‌های کوچیک (مثل مالیدن کف دست‌ها، راه رفتن، یا نفس عمیق)، بدنت رو از فریز بیرون میاره و دوباره کنترل رو بهت برمی‌گردونه

💬 «چطور با کسی که از جنگ وحشت کرده صحبت کنیم؟»

🔸 اول از همه، سعی نکن آرومش کنی. سعی کن درکش کنی. نگفتن هیچ‌ چیزی، بهتر از گفتن جمله‌های اشتباهه مثل:
«چیزی نیست»، «قوی باش»، «نترس».

✅ بهتره بگی:
«می‌دونم سخته… منم ترسیدم.»
«اگه خواستی حرف بزنی، من اینجام.»
«می‌خوای فقط کنار هم ساکت بشینیم؟»

🧠 مغز مضطرب، دنبال “امنیت” می‌گرده، نه نصیحت.
🫂 حضور تو، تن صدات، نفس آرومت، خودش می‌تونه دارو باشه.

اینا مواردی بود که از لحاظ نوروساینتی به ذهنم میرسید برای این روزا…
نه فقط برای دونستن، برای اینکه شاید یه کم آروم‌تر نفس بکشیم.

مراقب خودت باش…
تو تنها نیستی. ما هنوز کنار همیم ❤️🕊️

درخواست‌هایی برای راهکارهای بیشتر شده بود…
اول بذار یه چیزی بگم:
تو که توی این شرایط سخت داری حامی کسی می‌شی، واقعاً یه تکیه‌گاهی.
خیلی مردی/خانمی که هنوز می‌تونی پناه باشی ❤️❤️


اگه پارتنرت، همسرت، فرزندت یا هر عزیزی ازت کمک خواسته یا حتی فقط کنارت بی‌صدا مونده، اینا چند تا راه ساده‌ ولی مهمه که می‌تونه یه دنیای کوچیک امن‌تر براش بسازه:


۱- بدن ما ناخودآگاه از طرف مقابل کپی می‌گیره.
پس فقط بشین کنارش و خیلی ساده:
• آروم نفس عمیق بکش
• تن صداتو پایین بیار
• حرکات ناگهانی نکن
همینا خودش یه پیام واضح بهش می‌ده: «الان امنی. من کنارتم.»


۲-طرف ممکنه بگه: «می‌خوام بمیرم» یا «هیچی مهم نیست دیگه»
سریع نرو سمت امید دادن یا سرزنش. فقط بگو:
• «می‌فهمم که خیلی سنگینه»
• «ممنون که بهم گفتی…»
گاهی فقط شنیده شدن، خودش کمک بزرگیه.


۳-فرد مضطرب حس می‌کنه کنترلی نداره. با دادن انتخاب‌های کوچیک، حس قدرت برمی‌گرده:
• «می‌خوای تنها باشی یا کنارم بمونی؟»
• «چیزی میخوری برات بیارم؟»


۴- وقتی مغز تو حالت اضطراره، چیزای فیزیکی بهتر از کلمات جواب می‌دن:
• یه لیوان آب، یه پتو، یه خوراکی شیرین
• شنیدن یه صدای آروم (مثلاً موزیک ملایم)
• لمس دست یا شونه یا بغل کردن(فقط اگه خودش راحت بود)

۵. بهش اجازه بده «نترس نباشه»
«حق داری بترسی… این چیزیه که هیچ‌کس واسه‌ش آماده نیست.»
«بیا با هم بترسیم… تنهایی ترسناک‌تره.»


در آخر، یادت نره:
تو قرار نیست همه چی رو درست کنی.
فقط کافیه اون آدم، کنار تو حس کنه هنوز امنه… هنوز تنها نیست.
و همین، یه دنیا فرق می‌سازه ❤️‍🩹

این پیامی بود که امروز در کانال داخلی تیم «من بهتر» منتشر کردم.

می‌خواستم برای شما جداگانه چیزی بنویسم،
اما فهمیدم صادقانه‌ترین چیزی که می‌تونم بگم، همون پیامیه که از ته دل برای اعضای تیم فرستادم.

از امروز، تا زمانی که دوباره آرامش برگرده،
رسالت «من بهتر» فراتر از رشد فردی و آموزش علمیه.

ما اینجاییم برای کاری مهم‌تر:
ساختن پناهی کوچک، وسط طوفانی بزرگ.

تمام توان‌مون رو می‌ذاریم تا توی این روزهای سخت،
حتی ذره‌ای حالتون بهتر بشه.
با حرف‌های واقعی، با همدلی،
با امیدی که فریب نیست.

آرمین محبوبی فر
با هم، برای روزهای روشن‌تر♥️
#من_بهتر

نامه‌های «مادر ایران» به دخترش مانا.

مادر؟ ایران.
زخمی، ولی ریشه‌دار. مادرانه، ولی مقاوم.
خودش در دل بحران ایستاده،
اما هنوز برای تنها فرزندش می‌نویسه،
تا شاید دل کوچکش نلرزد از صداهای مهیب این روزها.

فرزند؟ مانا.
تنها، نگران، و بی‌پناه...
که با هر جمله‌ی مادر، یک‌ذره آرام‌تر می‌شه.

ما این نامه‌ها رو برای «مانا» می‌نویسیم،
اما اگر خودت رو جای اون می‌بینی، بدون تنها نیستی.
تو هم مثل مانا، سزاوار شنیدن حرف‌هایی هستی که آرومت کنه.
با پشتوانه‌ی علم روان، ولی به زبان مهر.

و چرا اسمش «مانا»ست؟
چون توی دلِ تمام ترس‌هامون،
امیدی هست که هنوز مونده، هنوز ادامه داره،
و هنوز می‌تونه… مانا باشه.

#من_بهتر
#نامه_به_مانا