چگونه مدیتیشن (مراقبه) کنیم؟

برای این پرسش، جدا از فرسته‌ی بالا:
https://t.me/GahFerestGhKeshani/4229
لطفا این‌ها را هم ببینید تا نگاهی جامع‌تر به این رهیافت کلینیکال و آکادمیک داشته‌باشید و از افتادن به دام‌چاله‌های‌ فرقه‌ای و مسلکی و ایدئولوژیک پیشگیری کنید:

- سرچ همین کلمه‌ها‌ی مراقبه ، مدیتیشن ، افسردگی و ... در گاه‌ فرست.
- و این فرسته: https://t.me/GahFerestGhKeshani/2356

همانند چند سال گذشته برآنم تا در نزډیکترین جمعه به سالگرد ولادت عُمَرِ خیّامِ نیشابوری بر سر مزار او حاضر شوم و خیام خوانی کنم. قرار ما عصر جمعه ۲۷ اردیبهشت ساعت ۶. روز پیش از آن، پنجشنبه ۲۶ اردیبهشت نیز ساعت ۶ بر سر مزار فردوسی بزرگ خواهم بود و با قرائت شعر ادای احترام خواهم کرد. تلفن هماهنگی ۰۹۱۲۵۱۷۲۹۱۳

بزرگداشت خیام و فردوسی، در نشابور و توس (همین پنج‌شنبه و جمعه :۲۶ و ۲۷- ۰۲- ۱۳۹۸)
=====================
این دو، از معدود اندیشه‌ورزانی‌اند که حرف شان تقریبا با خیلِ شاعرانِ تاریخِ ما کاملاً متفاوت است. یکی از ویژگی‌‌های مشترک این دو،

- "جانماز آب نکشیدنِ مکرر" است؛ و دیگری،

- طرح ضرورت شاد و متعادل زیستن با درکِ اصل‌های «نپایندگی و نادلبستگی» است، اما با همین ممکناتِ موجود.

پیوندِ ‌فردوسی و خیام، محمدعلی اسلامی ندوشن:

https://t.me/GahFerestGhKeshani/1091
================
رضا معمار سالیانی است که آستین بالا زده تا اندیشه و پیشنهادِ حکیم خیام را بشناسد و معرفی کند. او هرساله در اردیبهشت ماه به دیدار هر دو رفته‌است. دوستانی هم همراه‌اش بوده‌اند، از جمله نگارنده.

این بار هم قرار را گذاشته. هر کس که بخواهد می‌تواند همراه شود‌ تا هر کجای این دیدار و به هر صورت.

از شما هم دعوت می‌شود که به نگاه دگر‌اندیش خیام و فردوسی به هستیْ حُرمت گذاشته و در صورت علاقه، همراه رضا معمار کلامی از این دو را در توس و نشابور بشنویم و بخوانیم:


👇👇اطلاعات بیشتر:‌‌👇👇
تلفن ۰۹۱۲۵۱۷۲۹۱۳
https://t.me/GahFerestGhKeshani/4231

کانال نشریه زنان روستایی و عشایری در جهت آگاهی زنان روستایی از فرصتهای شغلی جدید، تسهیلات، ایده های نو در کارآفرینی و آشنایی با تجربیات زنان روستایی در روستاهای جهان است.
🌸🍃 خوش آمدید 🌸🍃

T.me/RuralWomenIssues

نگارنده‌ی گاه فرست، کارهای مکتوب‌اش را اول از همه به کودکان، زنان، زحمت‌‌کشان و روستاییان تقدیم کرده‌است و می‌کند.
و چه کسی هست که یارای گفتنِ آن داشته‌باشد که اینان سزاوار این تقدیم‌ها نیستند؟!
معنای این کار، جا دادن هیچ یک از این گروه‌ها بر کرسی حقانیتِ موردی و ابدی نیست. معنایش بذل توجه به فراموش‌شدگانی‌است که در غوغای قانون و فرهنگ و اقتصاد و سیاست و رسانه عمداً یا سهواً به نقشِ حضور و نیازهای اولیه‌شان اعتنا نمی‌شود و به همین خاطر "میانه"‌ی جمعِ کل‌شان ( و نه اقشار استثنای‌شان) "کوته دست" ترند، "فرودست‌"ترند و تبعیض‌دیده تر! و تبعیض یعنی سنگِ بنای ستم!

قدرتِ پدرشاهی، پدرسالار و مردسالار –در عملِ نهادینه و نه در نظر و بر روی کاغذ‌ها– طرز برخوردش تابه‌حال با زنان، کودکان و زحمت‌کشان تحقیرآمیز بوده و اینان را به‌عنوان وصله‌هایی لازم برای بساط خود دیده و نه بخش‌هایی همتای سایر بخش‌ها.

محمد‌رضا نیکفر می‌گوید:
- "حق شادیِ همگانی"؛ و
- "آزادی زن از قید حق ویژه‌ی مردان"،
سنگ بناهای آزادی همگان و آزادی جامعه‌اند.
و این اغراق نیست.

در فرایند این کسب آزادی،‌ زنان باید اولین قدم‌ها را خود بردارند نه مردان –که ذینفعِ وضع موجودند. اما عملا این‌طور نیست. مادر شوهرِ مدرن قرنِ ۲۱، همان بلایی را به سرِ عروس‌ا‌ش می‌آورد که مادرشوهرش آورده بوده؛ لوازم آرایشی و زینتیِ شخصیْ هنوز یکی از بزرگترین دغدغه‌های زنان است، در مقایسه با دغدغه‌ی خواندنِ کتاب.
اصلِ "هم خدا و هم خرما" و "شترسواریِ دولّا دولّا" را باید کنار گذاشت در میانه‌ی سنت و مدرنیته. باید از کلِ مناسباتِ نهادینه، تحمیلی و "تداوم‌بخش" به نظام تبعیضْ "سرپیچی" کرد (حتی از منافع ظاهری و موقتی‌شان هم)، حالا این مناسبات، کهنه باشند یا نو، توصیه‌شده‌ی زنان باشند یا مردان، و یا تحمیلیِ بازار آزاد و مذهب مصرف کالای انبوهِ آن.

استقلال اقتصادی یکی از مهم‌ترین راه‌های ورود به رفع تبعیض است. زنی که می‌تواند تصمیمِ اقتصادیِ مستقل بگیرد، خود را اثبات می‌کند به محیط‌اش. زنی که دست‌اش به جیب خود می‌رود، می‌تواند در باقی موارد هم دست در جیبِ حق‌های خود کند و از آن خرج کند.
این زن، از این پس می‌تواند حتی دوباره بخشی از وقت خود را در آشپزخانه بگذراند، اما این بار با تصمیم و هماهنگی و اراده‌ی مشارکت‌جوی خود در چارچوب خانوار، عشق، محبت و مراقبت از آتشِ گرمابخشِ خانوار.

کانال اَرْجْمندِ "نشریه زنان روستایی و عشایری" خواهانِ چنین راهی است، آن‌هم در امتداد دغدغه‌های بسیار حیاتیِ محیط زیستیِ ملی و جهانی و در انداختنِ اقتصادی جایگزین، یعنی اقتصادِ "کم کربن" و طبعا عادلانه‌تر!
https://t.me/RuralWomenIssues

🎥 فلسفه؛ زندگی خوب: ارسطو
▪️ مترجم: حسین محمدی‌زاده
https://www.aparat.com/v/s9UEg
⭕️ توجّه: برای باز شدن زیرنویس، با لمسِ لینکِ بالا، آن را در یکی از مرورگرها باز کنید. با کلیک مستقیم روی خود فیلم، زیرنویس آن ممکن است اجرا نشود.

از مجموعهٔ فلسفه؛ زندگی خوب تاکنون ویدئوهای زیر در هزار خط ناتمام منتشر شده است:
1️⃣ فلسفه؛ زندگی خوب: [سقراطِ] افلاطون
2️⃣ فلسفه؛ زندگی خوب: ارسطو
================

چرا شفقت به خود مهم است؟ - راس هریس
#روان‌درمانی، #پذیرش_و_تعهد، #اکت، #راس_هریس، #شفقت_به_خود

▪️مترجم: حسین محمدی‌زاده
▫️لینک ویدئو در آپارات
🍂

سخنانِ مصطفی ملکیان در ضرورت پرداختن به #اخلاقـمراقبت در چهارمین نشست معرفی پروژه «تیم ملی ایران» که ۲۷ اردیبهشت‌ماه ۹۸ در «موسسه ماهان» برگزار شد.

#تیم_ملی_ایران طرحی اجتماعی و فرهنگی با هدف #باهمسازی است که به دنبال راه‌هایی برای افزایش همبستگی اجتماعی و بهبود کیفیت زندگی ایرانیان از طریق ارتقای مشارکت و بازی‌گری شهروندان و ترویج روحیه مراقبت جمعی در جامعه است.

@BaanVoice
========
نگاه گاه فرست: 👇👇👇

https://t.me/GahFerestGhKeshani/4243

همبستگی اجتماعی، سرمایه‌ای مفقود!

نیاز به سرمایه‌های مهم‌تر از سرمایه‌ی مادی و مالی، در جامعه‌ی اتمیزه‌ی تقریبا پاشیده‌ی سرزمین‌مان ایران، به شدت به چشم می‌خورَد، اما کمتر کسی می بینیم که برایش آستین بالا زده باشد یا ساختارهای مستقلِ کمتری برای پرداختن به این خلاء در چشم‌اندازمان نیست.

سرمایه‌هایی مثلِ سرمایه فکری، سرمایه معنوی، سرمایه اجتماعی، سرمایه ی زنده و حیات‌مند (طبیعت زنده)، سرمایه فرهنگی و سرمایه تجربی از جمله منابعی‌اند که بسیار مهم‌تر از دو سرمایه‌ی مادی و مالی‌اند.

این‌ها حلقه‌های مفقوده‌ی همبستگیِ اجتماعی برای شروع کار مستقل و خودگردانِ اجتماعی و رفع معضلِ بزرگ شکست هر گونه کار گروهی در جامعه‌ی تشنه‌ی "کار اجتماعی"، "عمل گروهی" و "کارِ واقعا تولیدی" و "حرمت به کار" هستند.


مصطفی ملکیان، اندیشمند مستقل به دعوت آقای گرایلی و همکاران‌شان، به این بحث علاقه‌مند است و در باره‌اش سخنانی مطرح می‌کند که بسیار قابل تامل است.


https://t.me/GahFerestGhKeshani/4242

نشانی/ شفیعی کدکنی
==============
من از خراسان و

تو از تبریز و

او از ساحل بوشهر

با شعرهامان شمع هایی خُرد

بر طاق این شبهای وحشت بر می افروزیم

یعنی که در این

خانه هم

چشمان بیداری

باقی ست

یعنی در اینجا می تپد قلبی و

نبض شاخه ها زنده ست

هر چند

با زهر سبز آلوده و از وحشت آکنده‌ست

این شمع ها گیرم نتابد

در شبستان ابد در غرفه ی تاریخ

گیرم فروغ فتح فردایی نباشد

لیک

گر کور سو

گر پرتو افشان

هر چه هست این است

یاد آور چشمان بیداری‌ست

وز زندگانی

گرچه شامی شوکران آکند

باری نموداری ست

⏯ معرفی کتاب مهم #والدن مشهورترین اثر دیوید ثورو

هنری دیوید ثورو

هنری دیوید ثورو، و آزاد زیستن!
دو کلیپ بالا 👆 به ما فرصت تاملی می دهند بر روی زندگی، نظر و عملِ ثورو؛

تاملی آزادی بخش!

https://t.me/GahFerestGhKeshani/4245

https://t.me/GahFerestGhKeshani/4246

فلسفه - زندگی خوب: [سقراطِ] افلاطون
#فلسفه، #زندگی_خوب، #سقراط، #افلاطون، #کریس_سورپرنانت

▪️مترجم: حسین محمدی‌زاده
▫️لینک ویدئو با کیفیت بالا در آپارات
🍂

اقتصاد‌های جایگزین و راه‌‌حل‌های نوین برای معضل‌های دولت-ملت، تمرکز‌گرایی، دمکراتیک نبودن، خودگردان نبودنِ جماعت‌ها، و فساد نظام‌مندِ نهاد‌ها و ساختارهای بشری و ... همیشه با اولین ایرادِ معمول روبرو می‌شوند:
"این‌ها تخیل‌هایی شیرین هستند و نه بیشتر. خوب‌اند، اما عملی نیستند."
https://bit.ly/2ECgfOR
اما اصل مهم و جاریِ بعضی از این راه‌حل‌ها، این ایراد را به‌‌خوبی رفع می‌کند:
کارِ آگاهانه و پیشرونده بر روی/در نظمِ موجود، در عینِ ساختنِ نظمِ جدید!

این همان چیزی است که با نگاهِ مهندس‌وار و معماریِ کلنگی‌ کارِ مسلط بر مهندسانِ کلانْ مقیاسِ اجتماعیِ قرونِ ۱۹ و ۲۰ و ۲۱ بسیار فاصله دارد.
در آن نگاه، باید کلنگ بزنی و از ریشه دربیاوری. به زمینِ لخت برسی و بعد، از نو شروع کنی به پی‌ریزی و بنا. یعنی همان چیزی که دقیقا باید اسم‌اش را تخیل گذاشت و شرایطِ قبلی و موجودِ پدیده‌ای زنده به اسم جامعه و جماعت‌ها و تک‌تک انسان‌ها را در نظر نمی‌گیرد که به مهندس‌ها و معمارهای ما اصلا فرصتِ این‌جور تسطیحِ زمین‌ها‌ را نمی‌دهند.اما...
برای خواندن متن کامل لطفا کلیک کنید:
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10205999512743691&set=a

از سیمون وی بشنویم (فایل صوتی):
همیشه کاری را بکنید که بیشترین هزینه را داشته باشد:
اثری ارزنده، منتشر شده در
«ترجمان علوم انسانی»
=============

سیمون وی، عارفِ نابغه، فیلسوف سیاسی، کنشگرِ ایثارگرِ اجتماعی مشهور به «عُذرایِ سرخ»، معلم و کارگرِ عاشقِ ریاضی،

متاثر از:
افلاطون، دکارت، اسپینوزا، کانت، عهد جدید، کتابِ باگِوِد گیتای هندوها، کارل مارکس، هومر، آلنِ فیلسوف و

تاثیرگذار بر:
آلبر کامو، آیریس مورداک (فیلسوف اخلاق و رمان نویس)، آن کارسون، پاپْ پلِ ششم، فلانری اُ کانر، پیتر وینچ، چِسواف میوُش، ژان لوک گدار،

تحسین شده از سوی تی اس اِلیوت، آندره ژید، سیمون دو بووآر (فمینیست نامدار) و ...

آلبر کامو، در خطابه ی نوبل، حسرت فقدان او را در کنارِ خود به تصویر می کشد!
با هم بشنویم و منتشر کنیم :

www.tarjoman.com/neveshtar/9399

دوچرخه ابزارِ استقرارِ "جهانی عادلانه‌تر" با فرصت‌های برابرتر است (ایوان ایلیچ)

این انیشتنِ خودمان است که دارد دوچرخه‌سواری می‌کند!

امروز روز جهانی دوچرخه است! سوم ژوئن - ۱۳ خرداد 1398

ادامه در :
https://t.me/GahFerestGhKeshani/4253

دوچرخه ابزارِ استقرارِ "جهانی عادلانه‌تر " با فرصت‌های برابرتر است (ایوان ایلیچ)

امروز روز جهانی دوچرخه است! سوم ژوئن - ۱۳ خرداد ۱۳۹۸
===========================
لابد تعجب می‌کنید که دوچرخه چه ربطی با بی‌عدالتی‌های گسترده‌تر شده در دنیای امروز می‌تواند داشته‌باشد!
اما ربط دارد. انحصارات و کارتل‌های جهانی و ملیِ نفت، خودروسازی، اسلحه، خوراک، پوشاک، نوشاک، دارو و تجهیزاتِ پزشکی، رسانه‌ها و ... همگی با دوچرخه مرتبط‌اند.

لابد باز هم تعجب می‌کنید که در این وانفسای مسکنتِ ملی و انواع و اقسامِ درد‌ها و رنج‌هایی که فرد‌فردِ ما را احاطه کرده، باز کردنِ بحثِ دوچرخه، چه دردی را از دردهای ما دوا خواهد کرد! مایی که امروز (۱۳ خردادِ ۱۳۹۸، قبل از ۴ روز تعطیلیِ پشتِ سرِ هم) همه‌ی اتوبان‌های خروجیِ اَبَر شهرمان (تهران) پر است از خودروهایی که به سمت شهرستان‌ها روانه‌اند و گند دودشان گاراژی بزرگ به وسعت ایران تولید کرده‌است تا چرخ‌های کاسبی‌های خیلی‌ها را بچرخاند، از خودروسازان گرفته تا کارگر زحمت‌کشِِ تعویضِ روغنی.



اما اگر دوچرخه به جای خودرو بر جابجایی‌های بشر و کالا مسلط بشود، همه‌ی مناسباتِ قدرت‌های بزرگِ تعیین‌کننده‌‌ی شرایط اقتصادی تغییر خواهند کرد و شرایط زیست بشرِ جهانی و ایرانی به شکل چشمگیری متفاوت می‌شود.

برای اطلاع بیشتر به کارهای ایوان ایلیچ و مجید رهنما می‌توانید نگاه کنید تا ربطِ "انرژی و عدالت" (نوشته‌ی ایلیچ و ترجمه‌ی محمد‌علی موحد، نشر نو) را ببینید.
مقاله‌ی زیر تعدادی از سرنخ‌های این ربط را به ما نشان می‌دهد:

https://ghkeshani.com/illichandranemadialogue/

در زیر مقالاتی می‌بینید که به انرژی و برابری و دوچرخه و پیرامون‌اش از دیدگاه ایوان ایلیچ می‌پردازند. همه در سایتِ وزینِ یوتوپیا:
چرا دوچرخه؟!

http://eco-literacy.net/?s=%D8%A7%DB%8C%D9%88%D8%A7%D9%86+%D8%A7%DB%8C%D9%84%DB%8C%DA%86
نوشته‌های دیگری در همین کانال باز هم به موضوع دوچرخه و زیستن‌های متناسب با این پدیده‌ی شگفت تمدنی می‌پردازند:

https://t.me/GahFerestGhKeshani/2926

https://t.me/GahFerestGhKeshani/3146

https://t.me/GahFerestGhKeshani/3147

https://t.me/GahFerestGhKeshani/3241

https://t.me/GahFerestGhKeshani/3476

https://t.me/GahFerestGhKeshani/3852

https://t.me/GahFerestGhKeshani/4035

https://t.me/GahFerestGhKeshani/4036

https://t.me/GahFerestGhKeshani/4031

https://t.me/GahFerestGhKeshani/4033

https://t.me/GahFerestGhKeshani/4034
و
مقاله ی پر تاملِ
توسعه در ایران، شدنی یا ناشدنی:
https://ghkeshani.com/developmentiniran/

دوچرخه ابزارِ استقرارِ "جهانی عادلانه‌تر" با فرصت‌های برابرتر است (ایوان ایلیچ)

امروز روز جهانی دوچرخه است! سوم ژوئن - ۱۳ خرداد 1398

ادامه در :
https://t.me/GahFerestGhKeshani/4253

دوچرخه ابزارِ استقرارِ "جهانی عادلانه‌تر" با فرصت‌های برابرتر است (ایوان ایلیچ)

شرح تصویر:
دوچرخه‌سواری چند دختر در محدوده‌ی مقدورات و محدودیت‌ها در پاکستان.
امروز روز جهانی دوچرخه است! سوم ژوئن -دوشنبه ۱۳ خرداد 1398

ادامه در :
https://t.me/GahFerestGhKeshani/4253