برای من هر روز، روز زن است.
هر صبح که پای سفره زیبایِ صبحانه کنار مادرم نشستم روز زن بود.
هر بامداد که صبح بخیر همسرم را میشنوم روز زن است.
هر بار که زنی را ساز در دست یا آواز خوان روی صحنه دیدم روز زن بود.
هربار که مدال‌های درخشان مسابقات علمی و ورزشی را آویخته بر گردن زنان دیدم روز زن بود.
هر بار که کتاب‌های خوب از زنان نویسنده را در پیشخوان کتابفروشی ها دیدم روز زن بود.

هر بار که غزل‌های عاشقانه خواندم روز زن بود.
هر بار که با اخبار تجاوز داعشیان به زنان و دختران معصوم مواجه شدم روز زن بود.
هر بار که به ازدواج زیر سن قانونی اندیشیدم روز زن بود.
هر بار که به حق تحصیل زنان در افغانستان، آفریقا و ممالک عربی و... فکر کردم روز زن بود.
هر بار که تاریخ انقلاب‌های بزرگ را مطالعه کردم روز زن بود.
هر بار که زایش ماده ای در طبیعت را دیدم روز زن بود.
هر بار که در چرایی دستمزد کمتر زنان کارگر نسبت به مردان تأمل کردم روز زن بود.
هر بار که به دردهای طبیعی و زایمان مادرم و دیگر زنان فکر کردم روز زن بود.
هر بار که با قوانین فقهی درباره قضاوت، شهادت، سهم ارث و دیه و حق حضانت فرزند و حق ازدواج و طلاق و... مواجه شدم روز زن بود.
هر بار که نام مریم عمید، صدیقه دولت آبادی، فخرآفاق پارسا، نسرین ستوده، نرگس محمدی، شیوا نظرآهاری، گلرخ ایرایی ، آتنا دائمی و... را شنیدم روز زن بود.

این روز وقتی مبارک است که کلمه‌ی "زن" را بی کم و کاست برابر با کلمه‌ی "مرد" بدانیم.

#کیهان_کلهر

@khialatesarzadeh

یک‌زن،
✳️ سرودِ جهانیِ زنان

✅ سازمانِ مللِ متحد اگر به دردِ هیچ کاری نمی‌خورَد، حداقل بخشِ زنان‌اش می‌تواند سرودی بسازد که "تا حد ممکن" شرح‌حال‌ی باشد برای همه‌‌ی زنانِ جهان، از هر رنگ و قوم و قبیله و دین و باور و شکلِ معاش و طبقه‌‌ی اقتصادی و اجتماعی و فکری.

✅ در سال ۲۰۱۳، بیست و پنج خواننده و نوازنده از بیش از ۲۰ کشور دنیا دور هم جمع شدند تا آوایی یکتا به اسمِ " یک زن " سر دهند برای زنانِ همه‌ی دنیا.
ویدئوی بالا محصول کار آنان در بخشِ برابریِ جنسیتی و توان‌مندسازیِ زنانِ این سازمان است.
ترجمه: غلامعلی کشانی

منبع‌:
unwomen.org/en/about-us/about-un-women/un-women-song


برای بحث‌های بیشتر در همین کانال، نک: زن، زنان، خانواده، دختر، فرزند، مدرسه محوری و ...
#زن ، سرود یک زن ، یک‌زن
#زن ، زندگی ، آزادی

زن، گاندی و اقتصادِ سیاسی

"کشاورزی که علف‌اش را در موقعِ مناسب درو می‌کند، بنّایی که آجرها را در ملاتِ محکمی کار می‌گذارد، زنِ خانه‌داری که از اثاثیه‌اش در مهمان‌خانه مراقبت می‌کند و در برابر همه‌ی چیزهایی که در آشپزخانه‌اش هدر می‌روند برخوردی مناسب می‌کند، همگی اقتصادکاران یا اقتصاددانانی سیاسی‌‌ به معنای حقیقی و نهاییِ کلمه‌اند، و همواره به ثروت و رفاهِ ملت خود، اضافه می‌کنند." (سارودایا – بهروزی برای همه، ماهاتما گاندی، غلامعلی کشانی)


عکس در مورد "سمپوزیوم دستمزد کار خانگی" ۴ مارس ۲۰۲۱:
زنانی که در هند زندگی می کنند، روزانه تا ۳۵۲ دقیقه کار خانگی انجام می دهند که ۵۷۷ درصد بیشتر از مردان (۵۲ دقیقه) و حداقل ۴۰ درصد بیشتر از زنان چین (۲۳۴ دقیقه) و آفریقای جنوبی (۲۵۰ دقیقه) است. داده‌های مربوط به استفاده از زمان در سال ۲۰۱۹ که توسط سازمان ملی نمونه گیری جمع آوری شده است نشان می‌دهد که بیش از ۸۰ درصد زنان و دختران بالای ۶ سال در کار خانگیِ بدون حقوق مشغول هستند، در حالی که این رقم برای مردان بیش از یک چهارم است. بنابراین، کار بدون حقوق در خانه و مراقبت در هند به شدت جنسیتی و به طور ناعادلانه توزیع شده است.

یاوه‌های پرخطر مد روز و
جمعیتِ اصلیِ هدف

۳۰ سال پیش رفته بود ژاپن.

از سال‌‌ها پیش‌تر خیلی چیزها در باره‌ی سرزمین و مردم‌اش خونده بود و فیلم و عکس دیده بود، خیلی! پس حداقل فکر می‌کرد خیابونای توکیو رو با رباتِ کامپیوتری جارو می‌کنند. رفت و دید تووی منطقه‌ی خیلی لوکسِ رُپْپونگیْ رفتگرِ مهربان وجوانی، با دنیایی صدها سال دورتر از دور و بَرَش، سر در عالمِ خودش، با جارویی کار می‌کند که صد رحمت به پیشرفتگیِ جاروهای قزوینیِ دست‌ساز رفتگران شریف خودمان.

این‌جا بود که پرده‌های توهم و تصور کنار رفت و فهمید که شناختن از راه دور کافی نیست، بلکه باید روی خاکِ خودِ مردم هم قدم گذاشت و آنان را حس کرد، وگرنه کُمِیْتِ کار لنگ می‌مانَد. درست مثلِ برداشتِ اشتباه نخبه‌گان و رسانه‌ها از "ملتِ ایران"، که تصور می‌کنند چیزی به اسمِ ملیت برای‌شان نهادینه شده است، در حالی‌که این قومیت و عشیره و حتی طبقاتِ نفوذناپذیرِ چهارگانه‌ای شبیه کاست‌های هندو است که بر تصمیمات و اراده‌ی فردی و جمعیِ مردمانِ اعماق این سرزمین حکومت می‌کند.

باید پا بر روی خاک گذاشت.

برگردیم به ژاپن: مسافرمان متوجه شد که در همین ژاپنِ امروزِ او، هنوز برای ماشینِ تازه‌خریدْ مراسمِ مفصلِ شَمَنیِ تَبرّک برگزار می‌کنند و در سوپرمارکت‌ها تخته‌هایی به اندازه‌ی کف دست، با حکاکیِ گاو یا خوک می‌فروشند که پشتِ کنکوری‌ها برای قبول شدن به نرده‌های دانشگاه‌ها آویزان ‌کنند و دخیل ببندند و البته در معابد‌شان.

در آمریکا هم داستان همین‌طور است، در هند هم. در آمریکای لاتین هم. منتها ممکن است نسخه‌های‌شان کهنه و نو داشته باشند.


در فرانسه‌ی به‌شدت ضدِ دین و همین‌طور در کشورهای کاتولیک مذهب، مثل پرتغال و ... ، دخیل بستنِ تکه پارچه به درخت و دخیلِ قفل کاری است رایج.


اما یک نکته‌ی مشترک:
هر قدر زندگیِ فردی و اجتماعی برای زنان گشوده‌تر و بازتر باشد، هر قدر زنان راه‌حل‌ها و گزینه‌های ارادیِ بیشتری جلوی روی‌شان باز باشد، احتمالِ گرایشِ جامعه و به‌خصوص شکار شدنِ زنان از سوی شیادانِ پولی و جنسی یا شومَن‌های روان‌نژند و روان‌گسیخته‌ی شهرت‌طلب و قدرت‌طلب کمتر است.

در این وسط، از نظرِ سنتی و عرفی، هند یکی از بسته‌ترین جامعه‌های جهان برای زنان است، در کنار ژاپن -ژاپنی که ۳۰ سال پیش، هنوز یکی از وظایف زنِ خانه‌دار، تشت‌ِآب‌گرم برای پاهای آقایش بوده که نزدیکِ نیمه‌شب، از عرق‌خوریِ رفاقتی‌ِ بعد از سرِ کار اش برگشته.

نگاه نکنید به ویترین‌های ژاپن و بالی‌وودِ هند. نگاه نکنید به اخبارِ در صدرِ رسانه‌های هند و رسانه‌های دنیا. اگر کمی به خودتان زحمت بدهید و به پشتِ دکّه‌ها سَرَک بکشید، می‌توانید آن طرف سکه‌ی هند و جاهای دیگر را بهتر ببینید و به خاکِ واقعیت نزدیک بشوید.

و چنین است وضعیتِ کشورهای نزدیکِ رتبه‌‌بندی هند از همین نظر (وضعیتِ باز یا بسته‌ بودن افقِ زندگیِ سرافراز و مستقل برای زنان)

حالا بحثی را در همین باره می‌شنویم، بحثی که بازارش در جامعه‌ی ما همیشه گرم است و گرم‌تر شده. بحثی که انرژی و سرمایه‌ی ذهنیِ زنانِ ما را صَرفِ وابستگی به "دستی از غیب"،‌ تقدیر و نیروهای خردستیز و خردگریز می‌کند، در دورانی که انرژی‌ها کم شده و حالی برای آدم‌ها نمانده، در دوران خطرِ نومیدی. به‌جای این که نصفِ جمعیتِ جامعه به توان‌مندسازیِ ارادیِ خود و جامعه فکر کند و تا آن‌جا که شرایطِ بیرونیِ مسلط اجازه می‌دهد معمار زندگی و حیاتِ مادی و معنویِ خودش باشد.

آیا بهتر نیست که پیکرتراشِ زندگیِ مادی و معنویِ خودمان باشیم؟!

پادکست چیستا ، یاوه‌های پرخطر روز:

(فیلترشکن می‌خواهد. لطفا دقیق گوش کنید، با سرعت 80 درصد)

و برای کمی اطلاع بیشتر در باره‌ی وضعیت‌ زنان، بر اساس شاخص‌های مرسوم به لینک های زیر نگاه کنید👇:


https://castbox.fm/vb/668443190


[باید توجه داشت که شاخص‌های زیر هرگز نمی‌توانند نمایش‌گرِ دقیقِ زیرِ پوستِ جامعه و سنت‌ها و عرف‌های عملی (ساختارِ حقیقی) باشند، مگر شاخص‌هایی نسبی که با احتیاط و دقتِ علمی باید به‌آنها استناد کرد. ساختارِ حقوقی، همان چیزهایی است که بر روی کاغذ نوشته اند، چیزهایی که رسانه‌ها بر روی آن‌ها مانور می‌دهند، اما مثلا هیچ وقت به دختر کشی ( جنین و نوزاد) و عروس سوزاندنِ دسته‌جمعی در خانواده‌‌ی شوهر (برای دُوُری یا همان سینیِ جهیزیه) و قتلِ غیرتی و تجاوزِ دسته‌جمعی در هند اعتنا نمی‌کنند. به این‌ها می‌گویند ساختار حقیقی!]:



radiofarda.com/a/wellbeing-of-women-in-iran-and-region-based-on-major-global-indices/32852060.html

ourworldindata.org/grapher/women-civil-liberties-index

giwps.georgetown.edu/the-index/

n26.com/en-eu/female-opportunity-index

hdr.undp.org/content/paths-equal

دوستان!

سایت دانشکده را مرور کنید.
شاید (و فقط شاید) مطالب‌اش -که عموما غیر خبری، اما تحلیلی و بر اساس آموزه‌‌سازی از تجربه‌ها است- "گره‌ای از کارِ فروبسته‌ی ما بگشایند!" :

کتابی برای زندگی:
سارودایا- بهروزی برای همه،
ماهاتما گاندی،
غلامعلی کشانی،
نشر کرگدن. تلفن سفارش: ۰۲۱۶۶۹۷۳۳۴۲

(دانلود فایل جلد دوم کتاب از سایت عدم خشونت)


ادامه در فرسته‌ی بعدی:
https://t.me/GahFerestGhKeshani/5923

کتابی برای زندگی:
سارودایا- بهروزی برای همه،
ماهاتما گاندی،
غلامعلی کشانی،
نشر کرگدن. تلفن سفارش: ۰۲۱۶۶۹۷۳۳۴۲

(دانلود فایل جلد دوم کتاب از سایت عدم خشونت)


موضوع اولیه‌ی کتاب ظاهرا اقتصاد سیاسی و ارزشِ اضافی است، اما گاندی-راسکین و، بعدا، مترجم آن را به بهروزی انسان، راه‌حل‌های جایگزینِ اقتصادی-حکم‌رانی-معنویِ برآمده از شستن دوباره‌ی چشمان (دگرگونیِ نِگرِشی، پارادایم شیفت) گسترش می‌دهند، راه‌هایی برآمده از سر باز زدن از اندیشه‌های جریان‌غالب (جریان‌اصلی) با نگرشِ انتقادیِ پساتوسعه.


شرح پشت جلد در فرسته‌ی قبلی:
https://t.me/GahFerestGhKeshani/5922

برای اطلاع بیشتر از «حرفِ» این کتاب، می‌توانید فرسته‌‌های ۸ سال‌ پیش تا امروز را در این کانال (گاه‌ فرست) سرچ کنید، با کلید واژه‌ی سارودایا.

شادباشِ
پَساپَسِ
نوروزی!
================ه

دوستان گرامی،
نوروز و سال نوی‌تان هر چه نو تر باد!
چندان که
هر شبنم و
هر طلوع و
هر غروب را بهتر از آن چه که پیشتَرَک‌ها لمسیده بودید، بتوانید حس کنید،
اما،
بازهم بیشتر از قبل، 
بی سفره‌گانی را شریک کنید
در "هم‌سفره‌گیِ" بی‌چشمداشتِ همین داشته‌های اندک، اما نسبتا انبوهِ‌تان.

هر روزتان، نوروزی‌تر و بامعناتر باد!

امیدوارم بتوانیم باز هم با رسیدگی به خود و به «دیگریْ» رضایت خاطر پیدا کنیم.

کمترین، غلامعلی کشانی
فروردین 1403

==========ه

لطفا عذر  تاخیرم را  هم بپذیرید.
دور از دیجتال بوده‌ام.
هر قدر دورتر از دیجیتال، همان‌قدر فرصت نزدیک‌تر شدن به زندگی و زندگان!


Ghkeshani.com

Ghkeshani.com/about

Ghkeshani.com/translations

t.me/gahferestghkeshani

t.me/ahestegisadegi

بیست‌‌ و هفتم فروردین ماه ۱۴۰۳

✳️ دوستان گرامی سلام!

در این "برهه‌‌ی همیشه حساس‌‌[ترِ] کنونی"،
در این وضعیتِ گل‌وبلبل،
که دائم
خبر گل‌وگیلاس می‌شنویم،
و دائم
سفره‌های معنویت‌مان؛
سفره‌های اخلاق‌‌مان؛
سفره‌های مزدبگیران‌مان؛
سفره‌های سلامتی‌مان؛
سفره‌های امنیتِ جانی‌مان؛
و سفره‌های فرهنگ و آزادی و حقوق‌ِ انسانیِ‌مان کوچک‌تر و فقیرتر می‌شود،
راهی نیست جز تغییرِ همزمان و توامان در ساحت برون و درون، که آن‌هم با پرداختن واقعی و صمیمانه به رنجِ خود و همسایه می‌تواند عملی بشود.

نماندن در زیرِ چتر دروغ مگر کار کوچکی است!؟
کاری که وقت می‌برد و صبر می‌خواهد و عرق‌ریزانِ روح و جسم!
یک شبه نیست، یک هفته‌ای و شش‌ماهه هم نیست:
پس هاول بخوانیم و گاندی! :

دولت‌شهرِ موازی و برنامه‌ی سازنده (فرهاد میثمی)

دانلودِ خود فایل:

https://t.me/GahFerestGhKeshani/5310


✅ این کانال پر است از تلاش برای طرح پرسش‌های تلخ و دردناکِ مکررِ همین روزها، پرسش‌ها و روزهایی که بارها تکرار شدنی خواهند بود، مگر که خود آستینی بالا بزنیم.

پس می‌توانیم دوباره مرور کنیم پرسش‌ها و پاسخ‌های احتمالی را:

https://t.me/GahFerestGhKeshani/4227

"... اگر که این کار را می‌‌کردیم، خواست‌های‌مان به حداقل می‌رسید، خوراک‌مان ساده می‌شد. آن‌وقت بود که می‌خوردیم تا زندگی کنیم، نه این که زندگی کنیم تا بخوریم. هر کس که به این پیشنهاد شک داشته باشد، اگر عرقِ جبین را برای نان‌اش امتحان کند، بالاترین لذت را از کارش خواهد برد، سلامتی‌اش بهتر می‌شود، و کشف خواهد کرد که خیلی از چیزهایی که دارد اضافی اند."

در کتاب خودگردانی روستایی به قلم ماهاتما گاندی و با ترجمه‌ی این قلم (به‌زودی در کتاب‌فروشی‌ها) تاملاتی از او خواهیم دید که عمیق اند و برای همه‌‌ی فصول.

گاندی انسان‌ی متوسط است با همه‌ی ضعف‌ها و قوت‌های انسانی. اما تازگی‌هایی که فکر و عملِ توامانِ او دارد برای آدمِ ناظر و عامل شگفتی‌آور اند. وقتی که برای چندمین بار ترجمه‌ی نوشته‌ی او را برای چاپ ویرایش می‌کنم، از شدتِ زنده‌ بودنِ بعضی نظرات‌اش نمی‌توانم سرِ جای خود بنشینم. تعجب می‌کنم که:
"مگر می‌شود!"

او هم مثل هر آدمی، به‌خصوص بعضی انسان‌های مدرن، ممکن است به خرافه‌هایی بچسبد و ول نکند. اما تیزذهنی، چندجانبه‌‌گی و عمیق‌بودن‌اش هم حرفی دیگر است.

علتِ این تازگی، تکرار مشکلاتِ همیشگیِ بشرِ ابله و دیوانه است!

با سلام خدمت حضرتعالی و سایر علاقمندان به تقویت "جامعه مدنی"،"سرمایه اجتماعی"و "هم‌زیستی مسالمت‌آمیز" و آرزوی تندرستی برایتان،
⬅️متن پیش نویس و پیشنهادی "ورژن سوم منشور مطالبات جمعی از فعالان جامعه مدنی منطقه اورامان"، جهت اصلاح و اظهار نظر خدمت تان ارسال می شود.لطفا بعد از مطالعه دقیق محتوای آن،نظرات و پیشنهادات خودتان را در گروه درج نموده و یا به صورت اختصاصی برای اینجانب ارسال فرمایید.با سپاس فراوان
دکتر برهان ولدبیگی
۲۰ دی ۱۴۰۲

"نسخه‌ی سوم منشور مطالبات جمعی از فعالان جامعه مدنی منطقه اورامان"

فرهنگ و مهارتِ مطالبه‌گری نشان از زنده‌ بودن جماعت دارد.

زنده‌یاد محمد‌ مختاری از "فرهنگِ بی‌چرا" یاد کرد و واسلاو هاول از فرهنگ زیستنِ در زیرِ چترِ دروغ و کسی دیگر از "فرهنگِ سکوت"!

به‌پیوست و در فرسته‌ی بالا منشوری را می‌بینید که باید امیدوار بود تدوین و مطالبه و عمل به انواع مختلفِ آن از سوی بی‌قدرتان، در همه‌‌ی ساحت‌های متنوعِ زندگیِ مدنی و جمعی و حتی خانوادگی در سراسر سرزمین‌مان و جهان، قدرت بیافریند و سرافرازی و آبادی و آزادی و آرامش.

دست کم نباید گرفت این نوع متن‌ها را. نباید اشتباهات مکرر را تکرار کرد. این منشور از هر نظر که نگاه کنیم آموزش است و آموزش. و آموزش یعنی سیاست به معنای رادیکال و پایدار!

و سیاستِ عمیق همان آموزش عمیق است!

اما باید به‌ یاد داشت که هیچ حقی نباید مطالبه بشود مگر این که مطالبه‌گر، قبلا، و همزمان مشغول به انجام وظایف خود بوده باشد! این را گاندی‌ای می‌گوید که به‌ رادیکال‌ترین شکل‌ی به دنبال مطالبه و احقاق حقوقِ خود و مردم‌اش بوده. (نک: منشور وظایف بشر، در همین کانال)

✅ با سلام و درودها،

✳️ کلامی‌ با شما خواننده‌ی گرامیِ کهنه و تازه‌پیوسته،

مقدم‌تان به‌خیر باد!
امید که مطالب گاه‌ فرست مایه‌ی فایده و نشاط در زندگیِ شما بشوند.
==============ه

لینک دسترسی به بخش‌های مختلف کانال گاه فرست:
https://t.me/GahFerestGhKeshani/4226


==============ه


معمولا از رسانه های مجازی انتظار می رود که فعال باشند.


معنای "فعالْ"  با توجه به هر رسانه کمی فرق می کند. در مورد تلگرام، فعال بودن لابد انتشار روزانه یک یا چند فرسته است.

کانال گاه فرست با این تعریف، لابد «فعال» نیست.

این کانالِ «غیر خبری» تا الان بیشتر از 5000 فرسته داشته است.

این فرسته ها در باره ی موضوعات خیلی متنوعی بوده‌اند که در عینِ‌حال در رعایت چند اصل با هم اشتراک داشته‌اند.
یکی از مهم ترین این اصل ها، کاهش درد و رنج بشری بوده؛
یکی دیگر توجه به عینی ترین مسائل ملموس و مکرر  روزمره ی همگانی بوده؛
و همین‌طور در اصولی دیگر.
صاحب این کیبورد، فکر می کند که مگر آدم چقدر حرف باید داشته باشد که هر روز بخواهد و بتواند حتما یک روضه‌ی تازه سرِ مِنبر بخواند؟
درست است که ما با بمباران و انفجار اطلاعاتی روبرو هستیم، اما این هم درست است که لازم نیست با آن هم سرعت بشویم.
خیلی از مطالب، حتی مطالب غیر خبری، تکرار مکررات حکیمانه یا مکرراتِ یاوه است که می‌شنویم و برای دیگران تعریف می‌کنیم یا بازفرست می‌کنیم.
پس بد نیست اساس را بر کم‌گویی و کم‌شِنَوی و گزیده‌گویی و گزیده‌شنوی بگذاریم و
جان و روح و وقت و «عمل» و رفتارِ خویش ازین ورطه برهانیم.
اما به‌جای آن در فکرِ عملِ فردی و جمعی به یکان‌یکانِ حکیمانه‌ترین و واجب‌ترین آموزه‌هایی باشیم که در معرض‌شان قرار گرفته‌بوده‌ایم و فقط لحظاتی به آن‌ها فکر کرده‌ایم و پشتِ‌گوش انداخته‌ایم.
دوستانی که به تازگی به این کانال می پیوندند همان حرف‌هایی را که صاحب این قلمْ  در طول دو سه سال لازم به انتشار می‌دیده، می‌توانند با کلیک‌کردن روی آدرس زیر بخوانند و به یادداشت‌های بالا و پایین آن ها هم سر بزنند، و اگر یاوه نبودند و چیز دندان‌گیری دیدند، سر نخ را بگیرند و خودشان در عمل و نظر دنبال کنند و بیشتر بکاوند:
__ه

این کانال، بیشتر به نیازهای عملی و مفیدِ زندگی می‌پردازد، چیزهایی که در زندگیِ واقعی و عملی به‌کار بیایند و به  «خودپالایی»، «خودتوانمندسازی»، "خود‌آستین‌بالازنی" و «خودتوان‌بخشیِ» فردی و جمعیِ ما ملتِ «درخودمانده» توجه می‌کند،
به تقلیل مرارت و تقریر حقیقت؛
و طبعاً و قطعاً به «برون‌آمدنِ دستی از غیب» و بیرون باور ندارد!
=================
لینک دسترسی به بخش‌های مختلف کانال گاه فرست:
https://t.me/GahFerestGhKeshani/4226

دوستان گرامی سلام،

خبرهای خوب همیشه هستند،
خبرهای بد هم همیشه هستند.
خبرهای نومیدکننده همیشه بیشتر!
اما باید در برابر نومیدی‌ها، تاب‌آورانه مقاومت کرد و زیستنِ اصیل را زندگی کرد.

خبر در نظر رسانه‌های حرفه‌ای معمولا یعنی چیزی که بترساند یا طمع و حرص را تحریک کند.

این نوع خبر معمولا کاری به خِرَدورزی و فلسفه‌ورزی (چراپرسی و چگونه‌پرسی) ندارد.


اما این ماییم که شاید با تلاشی نوتر و هر روزه بتوانیم از راه رسیدگی به خود و دیگران، به خود عمیقاً رسیدگی کنیم.

پس پیشنهاد همیشگی را تقدیم می‌کنم.
لازم نیست خبرهای تازه و هر روزه در این کانال ببینیم.

به همان صحبت‌های کهنه ی 9 سال پیش تا حالا نگاه می‌کنیم.
شاید چیز دندان‌گیری برای امروز و فردای  جان‌مان، خانه‌های کوچک تک‌تک‌مان، همسایگان‌مان و وطن‌مان داشته باشند!

شاید این نوشته‌ها وظیفه‌ی روشن‌ و صریح‌، اما انجام‌نشده‌ای، یا حق آشکار، اما زیرپاگذاشته‌ای، در برابر خِرَدمان بگذارند تا کمی و فقط یک قدمِ استوار خود را از این هاویه بیرون بکشیم و از تکرار گلایه‌ها و بهانه‌‌های "فرار از مسئولیت و ندادن‌ هزینه‌های کوچکِ ممکن" دست بکشیم.

‌تا شاید به‌جای تکرار عادتِ
«بازی در میدان دیگران»، و
"سواری بر اسبِ زین‌کرده"، و
روبرو شدن اجباری و مُنفعِلانه با
«صورت غذاهای دوگانه‌ی تکراری»،

به آفرینش و مطالبه‌ی زمینِ بازیِ سازنده و مطلوب خودمان اقدام کنیم!

شاید!
========ه

بهتر است فراموش نکنیم که
رسیدن انسان و یک جامعه به توسعه و روزگار کمی آفتابی‌تر، نیازمند صبر در نظاره، تجربه، مطالعه و دادن هزینه‌‌هایی کوچک، مثل وقت و اعتنا و ... دارد:

تنها آن روزی سپیده سر می‌زند که برای‌اش بیداریم! (ثورو)

پس، حداقل، باید وقت گذاشت و بیشتر و مفصل‌تر خواند:

(برای یک نمونه:
نک: جستجو در همین کانال، با هر یک از این عبارت‌ها:
دولت‌ شهر موازی / دولت‌شهر موازی / برنامه‌ی سازنده / برنامه سازنده / هاول / گاندی، فرهاد میثمی )


سپاس پرشمار!

(برای سرزدن به مطالب اول اول تا امروز، لطفا پیام پیوست یا سنجاق شده‌ی بالای کانال را ببینید.)

دوستان،
دوستان عزیز،

این کانال هنوز لبریز از «زندگی» است،
منتها کمی تامل باید کرد و جستجو!

لطفا نک: پیام پیوست و پیامِ سنجاق‌زده‌ی بالای صفحه.

فلسفۀ بهروزی (از دانشنامۀ فلسفۀ استنفورد)
نوشتۀ راجر کریسپ
ترجمۀ حسین محمدی‌زاده و بابک عباسی

@SeaInTheJar

✳️ دوستان!
این کتابِ ارزنده و کوتاه👆، از فلسفه‌ی بهروزی حرف می‌زند، یعنی از فلسفه‌ی عملی (و نه نظری)، آن‌هم در یکی از معتبرترین دانش‌نامه‌‌های موجود فلسفیِ جهان.

✅ برای نوشتن، ترجمه‌، ویراستاری، بازنگری‌ و تایپ‌اش زحمت‌ها کشیده‌ شده.
سپاس از همه‌‌ی این تلاش‌گران.

✅اما همان طور که می‌دانید،‌ زندگی فردی و جمعی اول عمل می‌شود و بعد از سوی متفکرین تحلیل و طبقه بندی. بهروزی هم همین‌طور.

✅ خواندن این کتاب کمک می‌کند تا با نگاه‌های مختلف آشنا بشویم. ولی می‌باید و می‌توان از هر راهی، که بلد هستیم یا می‌توانیم یاد بگیریم، استفاده کنیم تا راه‌‌های عملیِ بهزیستی و بهروزی را از همین لحظه برویم.

✅ ممکن است نکته‌‌های کوچکِ این راه را در سلوک ساده‌‌ی روزمره‌ی یک رفتگر، یک گربه، یک دختربچه‌ی کوچک، یک متفکر مشهور، یک آدم پول‌دار، یک آدم بی‌‌پول، یک آدمِ بی‌مَدرَک، یک آدمِ پرمَدرَک، یک شخص شهری، یک فرد روستایی، یک ... کم‌کم کشف کنیم و به‌ ‌‌عمل درآوریم.


✅ مهم این است که در این راهْ جدی و مُصمّم باشیم و به روال‌هایی برسیم که بر پایه‌ی اخلاق، شفقتِ فراگیر و در جهتِ منافعِ انسانیِ معقول و منصفانه‌ی خود، خودمان و همسایه‌گان‌مان باشند.
این روال‌ها با پیگیری و تمرینْ کشف و پایدار خواهند شد.


آن‌وقت است که متفکرین و اهل فلسفه آن‌ها را تحلیل و طبقه‌بندی خواهند کرد.

✳️ پس بهتر است این متن فلسفی را همراه با تقدم‌دهی به "خود-آستین‌بالازنی" بخوانیم.

این شما و این هم کتاب وزینِ فلسفه‌ی بهروزی در فرسته‌ی بالا👆

رضا معمار و آقا محسن - کارتن خواب، مرداد ۱۴۰۳، غلامعلی کشانی

کتابِ
"خروج از درماندگیِ روحی"، از سازمان بهداشت جهانی
که سه سال پیش منتشر شده بود و به‌شکل وسیعی از آن استقبال شده، به همت خواننده‌ی گرامی، جناب آقای احسان رحیمی، با فونت و صفحه‌بندی تازه تنظیم شده تا کاربران بتوانند چاپ کاغذی‌ِ بهتری بگیرند و بهتر بخوانند.

نکته‌ی مهم این نسخه:

پیوستی مهم در رابطه با کشف تاریخیِ پیوندِ روده‌ها (مغز دوم) با مغز و بیماری‌‌های روانی، و رابطه‌‌ی این بیماری‌ها با مصرف خوراک‌های پروبیوتیک و پری‌بیوتیک (که دم دست همه‌ی مردم فقیر و غنی هستند).


امید است این کتاب به‌شکل بسیار وسیع‌تری در اختیار نیازمندان، مخصوصا کسانی قرار بگیرد که فرهنگ یا امکانِ دسترسی به متخصص ندارند یا توان مالی آن را.


فایل صوتی در یوتیوب (به اسم خروج از واماندگی روحی)،‌ به همت آوای بوف.