"دیکشنریِ توسعه" (در ایران به اسم "نگاهی نو به مفاهیم توسعه"، نشر مرکز) منتشر شد، اما در انبار خاک خورد و از طرف صاحب‌نظران جریان‌‌غالب (چه "قربان‌مقامات‌ها" و چه "برخلاف مصالح‌ها") به آن بی‌توجهیِ کاملی شد.
این کتاب مجموعه مقالاتی بود که صاحب‌نظران شناخته‌شده‌‌‌ی پساتوسعه آن‌ها را نوشته بودند.

این بار کتابی به اسم دیکشنری پسا‌توسعه در همان مسیر معرفی می‌شود که لازم است دستی یا دستانی بخشنده، اما پر مهارت و هنر و دانش به ترجمه‌ی آن مشغول شوند. از بزرگوارانی که با مترجمان با مسئولیت و پشتکار ارتباط دارند خواهشمندم کتاب را برای ترجمه به آنان معرفی کنند.

پساتوسعه به زبان ساده، آن مجموعه نگاه‌هایی است مثل نگاه زاکس، مجید رهنما، ایوان ایلیچ، اسکوبار، ... که به جریان توسعه‌ای منتقد است که از طرف شمال و غرب اقتصادی-سیاسی بر همه‌ی جهان تحمیل می‌شود. توسعه‌ای که بلای جان روستائیان جهان و بعد هم خود شهریان جهان شده است و شهرنشینی و صنعت و کشاورزی و زندگی به سبک شمال‌نشینان و غرب‌نشینان را به‌عنوان پیشرفت معرفی می‌کند.
کلمه‌ی ایلیچ و مجید رهنما را در این کانال می‌توانید جستجو کنید تا از نظرات‌شان بیشتر با خبر بشوید.

اقتصادی که در کلیپ بالا معرفی‌ شده، شرح اقتصاد نفتیِ صد ساله‌ی اخیر منطقه‌ی ما است، اما اقتصادِ مال‌داریِ نفتیِ شبه‌سرمایه‌داریِ "هیئت"ی را هنوز نمی‌تواند توضیح دهد.

همین توضیح‌ فعلیِ، هر چند خنده‌ای بر لبان‌مان می‌نشاند، اما خنده ای تلخ تر از زهر!


این کلیپ کوتاهْ اما شاهکار، ملتی را نشان می دهد که چرخ زندگیِ بیشترشان با انواع کف زنی می‌چرخد، آن هم با پولِ آلوده به نفت.

البته دست‌ورزان (چه کشاورزانِ کوچک و صنعت‌گران کوچک و ...) از جمعِ کف‌زنان بیرون‌ اند، اما باز هم پول‌شان آلوده به نفت می‌شود.

مشکل در کجاست؟
در بالا یا پایین؟
چاره چیست؟

آیا بهتر نیست از چارچوبِ تکراریِ انداختنِ تقصیرِ مطلق به گردن بالا و پایین بیرون بیاییم؟
و بخواهیم که پایینی‌ها از تولیدِ واقعی، مخصوصا تولید غیرصنعتیِ پیچیده، ناوابسته به خارج، و ناشی از ترکیبِ مهارت و خلاقیت‌های سنتی، و فناوری‌های ساده‌سازِ مدرنْ درآمدشان را در بیاورند و آن‌گاه مطالبه‌‌خواهی از بالا را هم کنار آن بگذارند؟


(سازنده‌ی کلیپ به وضوح معلوم نیست)

کانال گاه‌فرست:
t.me/gahferestghkeshani

خوب آن است که بر سر خوب‌بودنش قشقرقی نباشد. مثال: آب و هوای پاک، خاک حاصلخیز، دیدار آشنا، خردمندی، تندرستی، مهربانی، صلح و صفا، گل‌ها و میوه‌ها و باغ‌ها، آسمان، برخورداری از چشم‌انداز، خودکفایی، امنیت ...

اینست مذهب من
نوشته : مهاتما گاندی
ترجمه : باقر موسوی زنجانی

این ها صفحه‌ی اول روزنامه‌های برجسته‌ی بریتانیا در روز ۸ آبان ۱۳۹۹ است. هیچ کس به این‌ها دستوری نداده که این تیترها را انتخاب کنند.
ایندیپندنت و گاردین به طور نسبی از قابل اعتمادترین منابع خبریِ جهان هستند.

در مقابل، تیتر ۹ روزنامه‌ی ایرانی در همان روز را در زیر می‌‌بینیم.
https://t.me/GahFerestGhKeshani/4840


مشکل در کجاست؟

این هم تیتر های ۹ روزنامه‌ی ۸ آبان ۱۳۹۹ در ولایت خودمان است. "ظاهراً " هیچ کس این‌ تیترها را تحمیل نکرده.

این در حالی است که ۴ روزنامه‌ی برجسته‌ی بریتانیا و جهان تیتر یک‌شان یک خبر واحد را پررنگ کرده‌اند بدون آن که از کسی دستور گرفته باشند یا این که این خبر را سیاسی دیده باشند.

مشکل در کجاست؟
لطفا برای اطلاع از صورت مسئله به این لینک نگاه کنید:
https://t.me/GahFerestGhKeshani/4839

آیا افکار منفی همیشه بد، و افکار مثبت همیشه خوب هستند؟ - راس هریس
#روان‌درمانی، #پذیرش_و_تعهد، #اکت، #راس_هریس، #اقکار

▪️مترجم: حسین محمدی‌زاده
▫️لینک ویدئو در آپارات
🍂

کمی غذای روح!
شاهکاری از استاد موسیقی هند، راوی شانکار، برای
"ادای احترام به گاندی" 👇👇👇

https://t.me/GahFerestGhKeshani/4846

نامه پانزدهم
موسیقی
Voyage en Armenie / Arto Tuncboyaciyan

نامه‌ی پانزدهم در بالا از کانال "تاملات I دانیال" با آدرس زیر بازفرست شده است👆👆👆
https://t.me/bydanial

https://t.me/GahFerestGhKeshani/4847

اتوبوس مدرسه در آفریقا!
===============ه

وجود یک ملتِ دوچرخه سوار
هم برای اقتصاد‌‌‌های سرمایه‌داریِ قاعده‌مندِ کمتر فاسد و

هم برای اقتصادهای مالداریِ نفتیِ شبه‌سرمایه‌داری با فساد سیستماتیکِ "هیئت"ی
فاجعه‌بار است،

چون دوچرخه‌ سوار :

- خودرو نمی‌خرد، و برای خریدش وادار به کار سخت نمی شود؛
- وام خودرو نمی‌گیرد؛
- دیرتر و کمتر مریض می‌شود؛
- بنزین نمی‌خرد؛
- قطعات یدکی نمی‌خرد؛
- پول پارکینگ نمی‌دهد؛
- دنبال جای پارکْ عمر را تلف نمی‌کند؛
- عمرش در ترافیک به‌ هدر نمی‌رود؛
- برای خود و دیگران هوا و محیط را آلوده نمی کند؛
- در فضای آلوده تنفس نمی‌کند (در صورتی که خودروها نباشند)؛
- خیلی نگران دزد نیست؛
- چاق نمی‌شود؛
- جریمه نمی‌شود؛
- عوارض نمی‌‌دهد؛
- بیمه برایش خیلی الزامی ندارد؛
- دوچرخه خرج نگهداری‌ ندارد؛
- از سانحه‌اش نمی‌میرد (از تصادف با یک دوچرخه‌‌ی دیگر یا چپ‌کردن)؛
- خود را در میانه‌ی گرمای حضورِ مردم و طبیعت حس‌ می‌کند، نه تماشاگرِ غریبه ویدئوی آن‌ها از پشتِ شیشه‌ی ماشین؛
- و ...

برای اطلاع بیشتر، لطفا دوچرخه را در همین کانال جستجو کنید.
و نگاه کنید به:
https://ghkeshani.com/walkingschoolbus/

چگونه دنیا را تغییر دهیم
کارآفرینان اجتماعی و قدرت ایده‌های نو
نوشته‌ی دیوید بورنستین

کسب و کار کوچک
مرکز کارآفرینی دانشگاه شریف

مکتب در فرایند تکامل
نظری بر تطور مبانی فکری تشیع
در سه قرن نخستین
نوشته‌ی دکتر حسین مدرسی طباطبایی

سه کتاب زیر برای علاقه‌مندان این سه بحث مختلف قابل تامل اند:

چگونه دنیا را تغییر دهیم
کارآفرینان اجتماعی و قدرت ایده‌های نو
نوشته‌ی دیوید بورنستین
https://t.me/GahFerestGhKeshani/4851


کسب و کار کوچک
مرکز کارآفرینی دانشگاه شریف
https://t.me/GahFerestGhKeshani/4852


مکتب در فرایند تکامل
نظری بر تطور مبانی فکری تشیع
در سه قرن نخستین
نوشته‌ی دکتر حسین مدرسی طباطبایی

این کتاب، در ایران چاپ و نشر شده و خواسته که تحولات تدریجیِ اعتقاد شیعی را از صدر اسلام تا سه قرن بعد دنبال کند. به این ترتیب خواننده می تواند شکل گیری تدریجی و تکاملی یک مکتب را ببیند.

نویسنده هم در حوزه ی علمیه شیعه ی قم صاحب آوازه است، و هم در دانشگاه های آکسفورد و پرینستون.

https://t.me/GahFerestGhKeshani/4853

انقراض مهارت‌های بومی
===============ه
ماشینیسم، سلطه‌ی بازار آزاد، شهرنشینی، اسطوره‌ی دولت-ملت و آنان که رسالت دارند توسعه ی غربی را به زور به دنیای قبلا متوازن ترِ بومیان و محلی‌ها فرو کنند، همه‌ی توان‌مندی‌های اعجاب‌آورِ بومیان را شخم می‌زنند و چیزی که باقی می‌گذارند، بشرِ حقیری است که در حاشیه‌ی مرکزِ تمدن به گدایی مشغول می‌شود، نمونه‌اش همه‌ی حاشیه‌نشینان ایران که آمارشان وحشتناک است.

رسالتِ دولت‌-ملت‌ها و کارشناسانِ بوروکرات و تکنوکرات این است که تمدن را به این بی‌تمدن‌‌ها یاد بدهند.

این چنین یادداده‌اند که تمام هنرِ کنار آمدن با سختی‌های زندگی را که پدران‌ و مادران‌شان بلد بوده‌اند، حالا کنار گذاشته‌اند و به گدایی به درِ شهر درآمده اند.

پس چاره چیست؟
باید مهاجرت معکوس با هدف بهسازیِ شرایط اشتغال و خودکفایی نسبی روستایی، به دست خود روستاییان و با یاریِ دستان داوطلبِانِ مددکاری انجام بگیرد که فقط تسهیل‌گر اند و ضمن یادگیری از روستایی، روش‌های علمیِ بهسازی را هم آزمایش و تجربه کرده و خواهند کرد تا با رضایت و همکاری و خودآستین‌بالازنیِ روستاییان با آنان یاد بگیرند و تحول بیافرینند.

آیا مدرک ماورای سوپر ارشدِ فوقِ دکترا، یا مدرک‌های پایین‌تر یا بالاتر ربطی به باسوادی دارد؟

سازمان یونسکو در تعریف‌اش از سواد، به این پرسش پاسخ می‌دهد.

================ه
گاه‌ فرست:
t.me/gahferestghkeshani

دنیا خیلی کم می‌داند که چقدر عظمت‌ و بزرگیِ کذاییِ من وابسته‌است به تقلای بی‌وقفه و جان‌کندنِ کنش‌گرانِ ساکت، متعهد، توان‌مند و خالص، چه مرد و چه زن! (گاندی)
===========ه
این کلامی است واقع‌بینانه و در عین‌حال فروتنانه از
عارفِ عامل، قدیس ناخواسته، سیاست‌مردِ ناخواسته، و کنش‌گرِ اجتماعیِ خودخواسته: گاندی

"اعتماد" انواع گوناگون دارد.
نخستین نوع آن اعتماد ساده لوحانه است. این اعتمادی است که ما همه با آن به دنیا می‌آییم. بدون چنین اعتمادی به پدر و مادرمان و دیگران، هرگز نمی‌توانیم زنده بمانیم و این دقیقا همان اعتماد کودکانه است...

نوع دیگر اعتماد احمقانه است که شخص علی‌رغم اینکه می‌داند چه خطری با این اعتماد، تهدیدش می‌کند باز این خطر را نادیده می‌گیرد و اعتماد می‌کند. مثال این نوع اعتماد احمقانه، اعتماد مطلقا بی چون و چرای اعضای یک فرقه به رهبران‌شان است.

در این میان اعتمادی که باید پرورانده شود، اعتماد با تامل است که همیشه به آگاهی از خطر پیوند خورده است،

اعتمادی که همیشه ردی از بی اعتمادی در آن هست.

اعتماد با تاملْ همیشه محدود و مشروط است. این اعتماد زمانی مقدور و ممکن است که شخصی که اعتماد می‌کند نیک نگرانه از ته دل بپذیرد که در این اعتماد خطری هم هست، با این فرض که این خطر جامه عمل نخواهد پوشید و طرف مقابل ما را به دام بلا گرفتار نخواهد کرد.


(لارس اسوندسن، نویسنده‌ی فلسفه‌ی ترس، فلسفه‌‌ی تنهایی، فلسفه‌ ملال، کتاب کار؛ همه ترجمه‌شده به فارسی)
==========ه
گاه فرست:
t.me/gahferestghkeshani