حالا قند رو هم حذف نکردی نکردی، زندگیت از کون خیار هم تلخ‌تره.

متنفرم من از ته دل از خاورمیانه و دلار و طلا و این زندگی.

‏من فقط می‌ترسم که باز هم کلی از ما بره و بازم نشه.

دوست‌دخترم وقتی باهام قهره ولی میشنوه من دارم غذا سفارش میدم:

دیگه حتی کالری نشمردید هم اشکالی نداره.

‏هر اتفاقی که تو این مملکت افتاد من اون وسط امتحان داشتم.

‏وقتی چاییت حین فکرکردن سرد بشه یعنی مشکل خیلی جدیه.

‏من با خرافاتی که مورد تایید من نیست مشکل دارم وگرنه یه سری خرافات که خب واقعیه.

امیدوارم همچی روزی درست شه که هنوزم برام مهم باشه.

نه ببینید. اگه بخوایم عادلانه به جهان هستی نگاه کنیم، بد کیری خورد تو جوونیمون.

‏مادرم آرزو داشت پزشک شم، و پدرم آرزو داشت مهندس شم؛ اما در نهایت علاقه شخصی خودمو دنبال کردم و عقب مانده شدم.

یجوری از سلام علیک کردن تو دانشگاه با کسی حتی وحشت دارم که نگم براتون.

‏زندگی عادی بلوط بود و من اون سنجابه تو عصر یخبندان.

سفر چرا؟ بمان و گریه کن.

نمی‌تونم هم ایرانی باشم، هم درس بخونم و هم زنده.

دنیا وایسا می‌خوام پیاده شم. جلو ماشینت وایسم، بعد تو از روم رد شی.

مشکل از پی‌ام‌اس نیست، مشکل از دلار ۱۳۰ تومنی هست.

کم کم یاد میگیری واسه هیچی اصرار نکنی،شدنی میشه، موندی میمونه، اومدنی میاد و رفتنی هم میره.

از ذهنم برو بیرون لطفا٫ من کلی غم دارم.