‏تو که نمیمیری ایکاش حداقل من بمیرم.

‏من نه درونگرام نه برونگرا، کم‌گرام، تا ۴ نفر اوکیه.

‏من قوی هامو بودم حالا خسته‌ام و میخوام لوس باشم و بگریه ام.

حالا قند رو هم حذف نکردی نکردی، زندگیت از کون خیار هم تلخ‌تره.

متنفرم من از ته دل از خاورمیانه و دلار و طلا و این زندگی.

‏من فقط می‌ترسم که باز هم کلی از ما بره و بازم نشه.

دوست‌دخترم وقتی باهام قهره ولی میشنوه من دارم غذا سفارش میدم:

دیگه حتی کالری نشمردید هم اشکالی نداره.

‏هر اتفاقی که تو این مملکت افتاد من اون وسط امتحان داشتم.

‏وقتی چاییت حین فکرکردن سرد بشه یعنی مشکل خیلی جدیه.

‏من با خرافاتی که مورد تایید من نیست مشکل دارم وگرنه یه سری خرافات که خب واقعیه.

امیدوارم همچی روزی درست شه که هنوزم برام مهم باشه.

نه ببینید. اگه بخوایم عادلانه به جهان هستی نگاه کنیم، بد کیری خورد تو جوونیمون.

‏مادرم آرزو داشت پزشک شم، و پدرم آرزو داشت مهندس شم؛ اما در نهایت علاقه شخصی خودمو دنبال کردم و عقب مانده شدم.

یجوری از سلام علیک کردن تو دانشگاه با کسی حتی وحشت دارم که نگم براتون.

‏زندگی عادی بلوط بود و من اون سنجابه تو عصر یخبندان.

سفر چرا؟ بمان و گریه کن.