🎥 هفت سال از درگذشت مریم میرزاخانی گذشت، ریاضی‌دانی که در ۳۱‌سالگی به عالی‌ترین جایگاه دانشگاهی یعنی مقام استادی دانشگاه استنفورد رسید و در ۳۷ سالگی (در سال ۲۰۱۴) به عنوان اولین زن و نخستین ایرانی برنده‌ی مدال «فیلدز» یا همان «نوبل ریاضیات» شد.
مریم در ۴۰سالگی به بیماری سرطان سینه مبتلا شد و درگذشت.

#زنان_تاثیرگزار_ایرانی #مریم_میرازخانی

@Farsi_Iranwire

🎥 مریم میرزاخانی ریاضی‌دان و برنده‌ی مدال «فیلدز»
مریم میرزاخانی نخستین ایرانی و اولین زنی است که توانست در سال ۱۳۹۳ برنده مدال فیلدز در ریاضیات شود.
مدال فیلدز معتبرترین جایزه‌ای است که یک ریاضیدان می‌تواند دریافت کند که همتراز جایزه نوبل در دیگر زمینه‌هاست.

میرزاخانی یکی از بازماندگان تصادف اتوبوس حامل دانشجویان نخبه ریاضی در اسفند ۷۶ است. حادثه‌ای که در آن شش دانشجوی نخبه ریاضی ایران کشته شدند.
او پیش از گرفتن بورسیه دکتری از دانشگاه هاروارد آمریکا، دو مدال طلای المپیاد ریاضی هنگ کنک و کانادا را دریافت کرد.
در سال ۲۰۰۵، نشریه «پاپیولار ساینس» از میرزاخانی به‌عنوان یکی از ۱۰ ذهن برتر ریاضیات جهان تجلیل کرد.
میرزاخانی پس از دریافت مدال فیلدز از سوی حسن روحانی٬ وزیر علوم٬ رییس سازمان انرژی اتمی موردتقدیر قرار گرفت.
اما تصویر او پس از دریافت این جایزه در حالی در روزنامه‌های ایران چاپ شد که موهایش را با فوتوشاپ پوشانده بودند.
مریم میرزاخانی که در دانشگاه استنفورد آمریکا به پژوهش و تدریس ریاضیات مشغول بود، پس از ابتلا به بیماری سرطان سینه در سن ۴۰سالگی درگذشت.

#زنان_تاثیرگذار

@Farsi_Iranwire

📖 پنج سال بود که هر شب با کابوس چوبهٔٔ دار از خواب می پرید و هردوشنبه با صدای پیج، تپش قلب می گرفت و عرق سرد بر پیشانی اشمی نشست: دوشنبه ها که اعدامی ها را برای اجرای حکم به انفرادی منتقل می کردند، هر بار از شنیدن نام کسی دیگر نفسی به آسودگیمی کشید. نفس آسوده؟ چون این بار هم مرگ از او عبور کرده بود ودیگری را با خود برده بود؟ حتی اگر آن دیگری دوست عزیزی بود؟ دردناک بود ولی حقیقت داشت. مهم این بود که می توانست یک هفتهٔٔ دیگر زندگی کند. یا به عبارت بهتر ، زنده بماند! یک بار از ماموران زندان شنیده بود که آن ها هم از دوشنبه ها بیزارند و تا پایان روز ، آرزو می کنند وظیفهٔٔ انتقال محکوم به انفرادی به مامور دیگری محول شود، یا این که شیفت بعدی شان به دوشنبه نیفتد. صدای کف وسوت او را از افکارش بیرون کشید.

این جملات بخشی از داستان «بخشش، لازم نیست اعدامش کنید! بخشش لازم نیست. اعدامش کنید! بخشش؟ لازم نیست. اعدامش کنید!» نوشته مهناز طراح، نویسنده محبوس در زندان اوین است. ایران‌وایر به تازگی این کتاب را منتشر کرده است.

جهت مطالعه و یا دانلود کتاب، می‌توانید به این لینک مراجعه کنید.

#زنان_زندانی #کتاب
@Farsi_Iranwire

🔹 تکریم مقام زن!‎

کاریکاتور از #مانا_نیستانی

#اخبار_ایران #زنان

@Farsi_Iranwire

🎥 ده‌ها شخصیت و نهاد مدافع حقوق بشر از کشورهای مختلف با انتشار بیانیه‌ای سرکوب زنان زندانی معترض به اعدام رضا رسایی را «وحشیانه» خوانده و خواهان تحقیقات بین‌المللی در این مورد شدند.
در این بیانیه آمده است: «ما به عنوان فعالان حقوق بشر، همبستگی کامل خود را با تمام زنانی که جان خود را در راه مبارزه برای صلح، دموکراسی و حاکمیت قانون در ایران به خطر می‌اندازند، اعلام می‌داریم.»

#اخبار_ایران #زنان

@Farsi_Iranwire

🎥 «رها اخوان»، تنها زن ایرانی که شنا در کانال کاتالینای کالیفرنیا را در کارنامه خود دارد، پیشتر در حمایت از آسیب‌دیدگان چشمی جنبش «زن، ‌زندگی، آزادی» و با هدف اطلاع‌رسانی درباره زنان ایرانی، دور منهتن در نیویورک را شنا کرده است.
رها در گفت‌وگو با «ایران‌وایر» از حال و هوای شنا در آب‌های آزاد و مبارزه با شرم از بدن می‌گوید.

گفت‌وگوی کامل «رها اخوان» را، می‌توانید در وب‌سایت «ایران‌وایر» بخوانید.

#زنان_ایران #اطلاع_رسانی #شنا_در_مانش #زن‌_زندگی_آزادی

@Farsi_Iranwire

🎥 «رها اخوان»، تنها دختر ایرانی که شنا در کانال کاتالینای کالیفرنیا را در کارنامه خود دارد، در گفت‌وگو با ایران‌وایر می‌گوید: « فقط ۱۰ سالم بود که گفتند تو دیگر نمی‌توانی توی این استخر شنا کنی و من با همه عشقی که به آب داشتم، محدود شدم به دو یا سه روز که شاید مادرم من را به استخر رو بسته ویژه زنان ببرد. می‌نشستم توی بالکن و با حسرت به پسرهای هم‌بازی‌ خود نگاه می‌کردم که بدون مشکل و محدودیت توی استخر شنا می‌کردند.»

گفت‌وگوی کامل «رها اخوان» را، می‌توانید در یوتیوب و وب‌سایت «ایران‌وایر» بخوانید.

#زنان_ایران #اطلاع_رسانی #شنا_در_مانش #زن‌_زندگی_آزادی

@Farsi_Iranwire

🎥 رها اخوان مانند بسیاری از زنان در جهان سال‌ها درگیر مساله شرم بدن بوده است. او می‌گوید اخیرا و با کمک تراپیست خود موفق شده است با فرم بدنش آشتی کند: «من شناگر حرفه‌ای هستم و بخش بیشتری از روزم را در مایو سپری می‌کنم. به تراپیستم گفتم دلم نمی‌خواهد مدام نگران این باشم که سلولیت دارم یا چاقم. چرا باید بدنی که به من امکان می‌دهد طول اقیانوس را شنا کنم و همراهی‌ام می‌کند را آن‌قدر قضاوت کنم؟»

نسخه کامل گفت‌وگو با «رها اخوان» را، می‌توانید در وب‌سایت و یوتیوب «ایران‌وایر» بخوانید و ببینید.


#زنان_ایران #اطلاع_رسانی #شنا_در_مانش #زن‌_زندگی_آزادی

@Farsi_Iranwire