✅ سالنامه مهاجرتی ایران ۱۴۰۰
🖋 رصدخانه مهاجرت ایران

📍اﯾﻦ ﺳﺎﻟﻨﺎﻣﻪ ﻧﻤﺎﯾﺎﻧﮕﺮ آﺧﺮﯾﻦ (ﺑﻪ‌روزﺗﺮﯾﻦ) آﻣﺎر و اﻃﻼﻋﺎت ﺣﻮزه ﻣﻬﺎﺟﺮت ﻫﺎی ﺑﯿﻦ‌اﻟﻤﻠﻠﯽ در اﯾﺮان و ﺟﻬﺎن اﺳﺖ. ﺳﺎﻟﻨﺎﻣﻪ ﻣﻬﺎﺟﺮﺗﯽ اﯾﺮان ١۴٠٠، دارای وﺟﻮه ﺗﻤﺎﯾﺰ و ﺑﻬﺒﻮدﻫﺎﯾﯽ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﺎﻟﻨﺎﻣﻪ ﻣﻬﺎﺟﺮﺗﯽ ﺳﺎل ﮔﺬﺷﺘﻪ اﺳﺖ. در اﯾﻦ ﺳﺎﻟﻨﺎﻣﻪ، ﺑﺮای اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر اﻣﮑﺎن رﺻﺪ و ﭘﺎﯾﺶ ﺟﺮﯾﺎنﻫﺎی ﻣﻬﺎﺟﺮﺗﯽ در ﻃﻮل دو ﺳﺎل ﭘﯿﺎﭘﯽ در ﮐﺸﻮر ﻓﺮاﻫﻢ آﻣﺪه اﺳﺖ. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ از ﻧﺘﺎﯾﺞ ﭘﯿﻤﺎﯾﺶ‌ﻫﺎ و ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﮐﻤﯽ و ﮐﯿﻔﯽ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﺮای ﺗﺤﻠﯿﻞ روﻧﺪﻫﺎی ﻣﻬﺎﺟﺮت در اﯾﺮان و ﺟﻬﺎن اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه اﺳﺖ. روﻧﺪ ﻣﺎﻧﺪﮔﺎری، ﺧﺮوج و ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﺮﮔﺰﯾﺪﮔﺎن ﮐﻨﮑﻮر ﺳﺮاﺳﺮی و اﻟﻤﭙﯿﺎدﻫﺎی داﻧﺶ آﻣﻮزی، روﻧﺪ ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﻣﺘﺨﺼﺼﺎن و ﻧﺨﺒﮕﺎن ﻋﻠﻤﯽ ﺑﻪ ﮐﺸﻮر و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ روﻧﺪ ﺧﺮوج و ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﭘﻨﺎﻫﺠﻮﯾﺎن اﯾﺮاﻧﯽ ﺑﺮای اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر در اﯾﻦ ﺳﺎﻟﻨﺎﻣﻪ ﺑﺮرﺳﯽ و ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﭼﮑﯿﺪه ای از...

🔸برای دانلود سالنامه مهاجرت ایران ۱۴۰۰ به انگاره سر بزنید 🔻
📎 Engare.net/imo-1400

🔹 مطالعه آنلاین و دانلود سالنامه مهاجرت ایران ۱۳۹۹

📺 رسانه شمایید. لطفا به اشتراک بگذارید.

🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعه‌خوان‌ها
@EngareNet
@SocioNet

✅ معرفی کتاب «جامعه‌شناسی سالمندی»
🖋 شیوا پروائی

📍کتاب جامعه‌­شناسی سالمندی روایتی است از سالمندی و زندگی روزمره‌ سالمندان در جامعه پرمخاطره ایران معاصر و توصیفی از تجربه‌ اجتماعی سالمندی و صورت‌های مختلف آن ارائه می­دهد. این کتاب محصول پژوهش کیفی است و هر آنچه در این کتاب عرضه می‌شود تحلیل‌های اجتماعی است از روایت‌هایی که سالمندان از زندگی روزمره‌ خود ارائه داده‌اند اما گاه تحلیل­‌های ما از روایت‌ها و تجربه زیسته سالمندان فراتر رفته تا نقش ساختارها و نیرو‌های اجتماعی مؤثر در تجربه سالمندی شناسایی شود؛ چرا که زندگی روزمره تجربه مواجهه با ساختارهای اجتماعی است و گاه همین زمینه‌ها و شرایط ساختاری است که ساحت تولید و بازتولید یک تجربه اجتماعی را شکل می‌دهد.

این پژوهش بر سنت انتقادی متکی بوده و مبتنی بر چنین رویکردی، تأکید اصلی در این کتاب بر کشف سویه‌های پروبلماتیک تجربه سالمندی بوده است. در این راستا...

🔸برای مطالعه ادامه نوشته از لینک زیر استفاده کنید🔻
📎 Engare.net/sociology-eldery

📺 رسانه شمایید. لطفا به اشتراک بگذارید.

🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعه‌خوان‌ها
@EngareNet
@SocioNet

✅ حداقل مستمری (پایه): حفاظت در برابر فقر سالمندی و سنگ بنای لازم برای اصلاحات بیشتر
🖋 ترجمه و ویرایش: حدیثه ربیعی

📍بیمه بازنشستگی قانونی با چالش های جمعیتی بزرگی مواجه است. در حال حاضر در آلمان به ازای هر 36 نفر که 65 سال یا بیشتر سن دارند، حدود 100 نفر بین 20 تا 65 سال وجود دارد. یعنی نسبت وابستگی سالمندان در این کشور، 36 درصد است. اما بر اساس برآوردهای فعلی، نسبت وابستگی سالمندان تا سال 2030 به حدود 47 درصد و تا سال 2040 حدوداً به 53 درصد خواهد رسید. بنابراین، پتانسیل نیروی کار نسبت به افرادی که مستمری دریافت می کنند، به میزان قابل توجهی کاهش یافته و فشار مالی بر سیستم بازنشستگی و احتمال اصلاحات بیشتر بازنشستگی به طور قابل پیش بینی افزایش خواهد یافت. بر این اساس چالش پیش روی سیاستمداران، علاوه بر پایداری مالی سیستم های پرداخت مشارکتی، حفظ عملکرد حمایتی و توسعه بیشتر مستمری بازنشستگی در آن واحد است. در این راستا بررسی‌ها...

🔸برای مطالعه ادامه نوشته از لینک زیر استفاده کنید🔻
📎 Engare.net/mindestrente/

📺 رسانه شمایید. لطفا به اشتراک بگذارید.

🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعه‌خوان‌ها
@EngareNet
@SocioNet

🔆 شادی، مقاومت است و «مقاومت، زندگی است*».
نوروز ۱۴۰۱ مبارک.

* ️[به‌رخودان ژيانه؛ از شعارهای زنان و مردان کوبانی که علیه گروه‌های بنیادگرای داعش تا حذف آنها از منطقه ایستادند و نماد مقاومت در برابر ارتجاع و خشونت شدند.]

✅ شبکه جامعه‌شناسی و انگاره
@SocioNet | اینستاگرام
@EngareNet | اینستاگرام

✅ دانشگاه سلسله‌ مراتبی و مسئله‌ی فقدان «کنش ارتباطی»
🖋 آرزو رضایی مجاز

📍دانشگاه از آن‌جا که درگیر مراتب ایدئولوژی آموزشی‌ست و گفتمان مسلط قدرت را در خود بازتولید می‌کند؛ مبدل به فضایی شده که آکنده از «ارتباطات تحریف‌شده» است و مناسبات آزادانه‌ای که درنهایت بتواند عقلانیت کنش ارتباطی را در محیط آکادمیک بین استاد و دانشجو فراهم سازد، در آموزش عالی ایران میسر نمی‌شود.

ضعف فضای آکادمیک در این پیوستار کنشگرانه را می‌توان به ماهیت«مشروع‌ساز» دانشگاه نسبت داد. مشروع‌سازی در نظرگاه انتقادی هابرماس، به‌عنوان یک نظام فکری تعریف می‌شود که: «نظام سیاسی، آن را ایجاد می‌کند و از جهت نظری با یک نظام دیگر تقویت می‌شود تا از نظام موجود پشتیبانی شود. این مشروع‌سازی‌ها برای آن طراحی می‌شوند که نظام سیاسی در هاله‌ای از رمز و راز پوشانده شود تا کسی پی نبرد که در پشت‌پرده چه اتفاق‌هایی رخ می‌دهد». دانشگاه چنان درگیر کاتالیزورسازی برای اهداف سیاسی و ایدئولوژیک است که....

🔸ادامه نوشته را در #انگاره بخوانید🔻
📎 Engare.net/?p=10377

📺 رسانه شمایید. لطفا به اشتراک بگذارید.
🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعه‌خوان‌ها
@EngareNet
@SocioNet

✅ دربارهٔ هنر برای هنر
🖋 گیورگی والنتینوویچ پِلخانف و ترجمه فرشته مولوی

📍اعتقاد به‌هنر برای هنر آنگاه پدید می‌آید که هنرمند با محیط اجتماعی خود ناهماهنگ گردد.
شاید گفته شود که برای توجیه چنین نتیجه‌ای پوشکین را نمونه آوردن، کافی نیست. این گفته را رد یا انکار نخواهم کرد و این بار، نمونه‌های دیگری، ازتاریخ ادبیات فرانسه خواهم آورد، یعنی از تاریخ ادبیات کشوری که گرایش‌های روشنفکرانه‌اش در سراسر قارهٔ اروپا گسترده‌ترین تأثیر را داشته است.

هم‌عصران پوشکین، رمانتیسیست‌های فرانسوی، نیز به‌جز چند تن انگشت شمار، همه مریدان پرشور هنر برای هنر بودند. شاید سخت رای‌ترین آن‌ها تئوفیل گوتیه بود که بر مدافعان دیدگاه سودگری در هنر چنین می‌تاخت:

«نه، ای ابلهان، نه، ای ناقص‌العقل‌های عقده‌ای، یک کتاب نمی‌تواند بدل به‌سوپ ژلاتین شود، همین‌طور یک داستان نمی‌تواند به‌یک جفت پوتین بی‌درز بدل گردد… به‌همهٔ پاپ‌های گذشته و آینده و اکنون قسم: نه، و هزار بار دیگر هم می‌گویم نه!…

🔸ادامه نوشته را در #انگاره بخوانید🔻
📎 Engare.net/art-for-art
📺 رسانه شمایید. لطفا به اشتراک بگذارید.

🔶 انگاره: رسانه علوم اجتماعی
@EngareNet
@SocioNet

👌🏼 آدرس‌ها به‌روز شد.
🔰 آدرس‌های جدید دسترسی به Sci-hub و Libgen و zLib
🔅به‌روزرسانی ۶ اردیبهشت ۱۴۰۱ | UPDATED 04/26/2022

وبسایت Sci-hub ، Genesis Library و zLibrary از مشهورترین کتابخانه‌های انتشار مقاله‌ها و کتاب‌های علمی هستند که به صورت رایگان می‌توانید از آنها استفاده کنید. این سایت‌ها به صورت دوره‌ای توسط کشورهای عضو اتحادیه اروپا و آمریکا از دسترس خارج می‌شوند و برای دسترسی به آن نیاز به لینک‌های به‌روز شده‌است.

* آدرس‌های جدید Sci-hub‌ اضافه شد. تمامی لینک‌ها در دسترس هستند.
*آدرس‌های جدید Genesis Library اضافه شد و آدرس‌های قدیمی از کار افتاد.
* آدرس‌های جدید Zlib اضافه شدند. لینک‌های سابق این سایت حذف شده‌اند.

🔗 دسترسی به سایت‌ها:
http://Engare.net/scihub

همچنین:
دسترسی رایگان به سایت‌های مشهور علمی – خبری (اکونومیست، مدیوم، گاردین، وایرد و ...)

📺 رسانه شمایید. لطفا به اشتراک بگذارید.

🔶 انگاره
@EngareNet
@SocioNet

✅ شهروندیِ گمشده
🖋 علی رضا چمن زار

📍از جوامع لیبرال گرفته تا توتالیتر هماره صحبت از مفهومی به نام “شهروندی” می‌شود. همه این جوامع معتقدند هر اقدامی که در عرصه داخلی و بین‌المللی انجام می‌دهند برای تأمین منافع شهروندانشان است اما برای تعریف شهروندی دو شرط الزامی است: اول دولت باید تکثرگرا و دموکراتیک باشد، زیرا دولت‌های دیکتاتوری یا سلطنتی و اشکال شبه سلطنتی شهروند ندارند و دارای رعیت و تبعه، برده و… هستند. دوم، جامعه مدنی باید باز و آزاد باشد. دولت نباید جامعه مدنی را در خود جذب کند یا در هر شکلی محدود و سرکوب کند. در واقع دولت و جامعه مدنی باید عامل متعادل کننده یکدیگر باشند.

در فضایی که بحران‌های اقتصادی و اجتماعی گریبان گیر جامعه هست و این روند رو به افزایش هست موج ناامیدی جامعه را فرا گرفته است و تندروی‌های جناحی و نفرت پراکنی گروه‌های فشار جامعه را مرز چندپاره شدن رسانده، راهِ گریز کجاست؟

[این یادداشت انتهای سال ۹۹ نوشته شده‌است.]

🔸ادامه نوشته را در #انگاره بخوانید🔻
📎 Engare.net/lost-citizenship
📺 رسانه شمایید. لطفا به اشتراک بگذارید.

🔶 انگاره: رسانه علوم اجتماعی
@EngareNet
@SocioNet

✅ شهروند عاصی؛ با بازیگر آینده ایران آشنا شوید
🖋 محسن گودرزی

📍 شهروند عاصی، شهروندی است که از وضعیت زندگی خود خسته شده، از شیوه‌ی اداره کشور و جامعه ناراضی است و چشم‌اندازی برای زندگی خود نمی‌بیند. نه وضعیت برای او قابل تحمل است، نه قدرتی برای تغییر وضعیت زندگی خود دارد و نه امیدی که نهادها و سیاست‌های رسمی بتوانند کاری برای بهبود وضعیت او کنند. شهروند عاصی شرایط موجود را نفی می‌کند و می‌داند که چنین شرایطی را نمی‌خواهد. وقتی جمعیت معترض شعار می‌دهند «مرگ بر گرانی» یا «مرگ بر فساد» با خشم شرایطی را که در آن گرفتار شده‌اند، نفی می‌کنند.

اعتراضات اجتماعی محدود به حاشیه‌های اجتماعی نیست بلکه طبقات اجتماعی گسترده‌ای از وضعیت جامعه ناراضی‌اند و فشار نابرابری، تبعیض و نفی هویت‌‌های خود را تحمل می‌کنند. در مورد طبقات محروم اعتراضات با موج گسترده‌ای از تخریب اموال عمومی و خصوصی همراه بوده است و به همین علت...

🔸 ادامه نوشته را در انگاره بخوانید 🔻
📎 https://engare.net/?p=8915

📺 رسانه شمایید. لطفا به اشتراک بگذارید.

🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعه‌خوان‌ها
@EngareNet
@Socionet

✅ بیزارم از بی تفاوت‌ها
🖋 آنتونیو گرامشی |‌ترجمه مهدی فتحی

📍 آنچه رخ می‌دهد ازاین‌روی نیست که برخی می‌خواهند روی بدهد، بلکه بدین خاطر است که توده‌ی انسان‌ها با میل خویش کناره‌گیری می‌کنند و رخصت فعالیت و کور شدن به گره‌هایی را می‌دهند که بعدها تنها شمشیر خواهد توانست آن‌ها را از هم بدرد. اجازه‌ی اشاعه‌ی قوانینی را می‌دهند که تنها طغیان خواهد توانست آن‌ها را باطل کند و می‌گذارند انسان‌هایی بر قدرت سوار شوند که بعدها تنها شورش خواهد توانست آن‌ها را سرنگون کند.
بیزارم از بی‌تفاوت‌ها!انسان‌های دست‌تنها و بیگانه با شهر، نمی‌توانند وجود داشته باشند. آن‌که زنده است نمی‌تواند به‌راستی شهروند باشد و موضع‌گیری نکند. بی‌تفاوتی کاهلی است، انگل‌وارگی است، بی‌جربزگی است. زندگی نیست و ازاین‌روست که من از بی‌تفاوت‌ها بیزارم.

بی‌تفاوتی وزنه مرده‌ی تاریخ است...

🔸 ادامه نوشته را در انگاره بخوانید 🔻
📎 https://engare.net/?p=7655

🔸اگر نوشته دوست داشتید، لطفا به اشتراک بگذارید

🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعه‌خوان‌ها
🔷 @EngareNet

✅ نامه‌ از ‌زندان ‌بیرمنگام
🖋 نامه‌ی سرگشاده‌ی مارتین لوترکینگ از زندان بیرمنگام، پس از دستگیری به جرم اعتراض علیه بی‌عدالتی

📍 «نامه از زندان بیرمنگام» پاسخی است که مارتین لوترکینگ به هشت نفر از کشیشان سفیدپوست بیرمنگامی نوشته است که او را فتنه‌گر خارجی خوانده بودند و از اعتراضات انتقاد کرده بودند. اعتراضات ۱۹۶۳ بیرمنگام در واکنش به تبعیض و تفکیک نژادی گسترده علیه سیاه‌پوستان بود که با خشونت بالا سرکوب می‌شد. مردم معترض خواهان برانداختن تفکیک نژادی و تبعیض ساختاری بودند و حق رای، شغل و امکان راهیابی به مدارس دولتی را درخواست می‌کردند.

اون در این نامه با تایید این موضوع که اعتراضات مسالمت‌آمیز بوده‌اند، توضیح می‌دهد که «مردم تحت ستم نمی‌توانند برای همیشه تحت ستم بمانند. نیاز به آزادی به‌ناچار بروز می‌کند و ابراز خواهد شد.» و «قانون غیرعادلانه اصلاً قانون نیست»...

🔸 ادامه نوشته را در انگاره بخوانید 🔻
📎 Engare.net/letter-from-birmingham-jail

📺 رسانه شمایید. لطفا به اشتراک بگذارید.

🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعه‌خوان‌ها
@EngareNet
@Socionet

✅ فرهنگ حذف و سیاست سانسور
🖋 محمد مختاری

📍 سانسور در معنای مصطلح و معمولش، وجه خاص و جدید و مربوط به ابزارها و اشکال اندیشه و بیان است که از آغاز صنعت چاپ، با تحصیل اجازه برای چاپ کتاب، توسط کلیسا یا حکومت‌های استبدادی اروپا باب شد؛ و به بازرسی مطبوعات و کنترل خبر تسری یافت. از دوره‌ی قاجار نیز به روش‌های حکومت ما سرایت کرد، و به جامعه ما انتقال یافت.
کشور ما در حالی با معنای جدید سانسور آشنا شد، و تجربه‌ی آن را از قرن نوزدهم آغاز کرد، که اخذ پروانه برای چاپ کتاب، صد سال پیش از آن در خود اروپا از میان رفته بود؛ و پس از انقلاب فرانسه، آزادی نطق و بیان و انتشار کتاب و رورزنامه در قوانین اساسی اغلب کشورها تامین شده بود.
اما ”حذف“ وجه عام و قدیم و مربوط به تمام عرصه‌های پندار و گفتار و رفتار و کردار و نوشتار است که مشخصه یا عارضه‌ای دیرینه است؛ و هویت حاکم و محکوم، و حدود فکر و عمل، یا مجاز و غیرمجاز ، و نحوه‌ی سلوک و روابط هر یک از این دو را در این فرهنگ، معین می‌داشته است. منتها از آنجا که تعیین‌کننده‌ی حدود مجاز و غیرمجاز، تنها حاکمان بوده‌اند، ”حذف“ اساسا گریبان محکومان را می‌گرفته است .
اصولا استقرار و گسترش سیاست سانسور، جز بر پایه‌ی گرایش و نگرش معطوف به ”فرهنگ حذف“ امکان‌پذیر نیست. به همین سبب نیز هر چه به گذشته‌ی ملت‌ها و فرهنگ‌ها نزدیک‌تر شویم، رابطه‌ی حذف و سانسور را قوی‌تر، گسترده‌تر و مستقیم‌تر می‌یابیم. چنانکه در رم باستان یا دوران حکومت کلیسا نیز مامور یا مفهوم سانسور، به دخالت و کنترل و عیب‌جویی در تمام زمینه‌های عقیدتی و بیانی و عملی و ارتباطی مربوط بوده است. یعنی خط قرمزی بوده که هرجا اراده می‌کرده‌اند کشیده می‌شده است. حال آنکه در ”جامعه‌ی مدرن“ پس از رنسانس و عصر روشنگری، که فرهنگ حذف، دست کم از لحاظ نظری و اصولی، نفی و طردشده، و آزادی و خرد و حق فرد و تفکر انتقادی پا گرفته است، مفهوم حذف و سانسور نیز کلا مذموم و منتفی شناخته شده است، و مقاومت در برابرش حق طبیعی و بدیهی افراد جامعه به حساب آمده است.
جامعه‌ای که تحمل و مدارا و تفکر انتقادی و تنوع اندیشه‌ها را تجربه نکرده، بلکه به حذف ارزش‌ها و گرایش‌ها و روش‌های مخالف عادت داشته است، هر پدیده‌ای را با ترکیبی از فرهنگ حذف و سیاست سانسور محک می‌زند. یعنی هم از طریق رفتارهای نهادی شده و اخلاق فردی و اجتماعی و عرف و افکار عمومی، از اختلاف و تنوع پرهیز می‌کند، و با دستورالعمل‌های ریز و درشت به خودسانسوری ودیگرسانسوری در همه‌ی زمینه‌ها مبتلا می‌ماند، و هم به استعانت و هدایت نهادهای قدرت به اعمال وافکار و حتا سلیقه‌های ثابت و یک‌نواخت و متحدالشکل می‌گراید. در نتیجه به سیاست سانسور مستقیم و غیرمستقیم متوسل می‌شود.
به همین ترتیب است حذف تدریجی یا یکباره‌ی مفاهیمی که بار سیاسی– اجتماعی– اقتصادی ویژه‌ای دارند و بازمانده‌های دوران انقلابند، مانند عدالت، مستضعف، آموزش رایگان، آزادی احزاب و غیره که طی دوسه سال یا از حافظه‌ی جامعه حذف می‌شوند، یا معناهای جدیدی می‌یابند. چنانکه اخیرا بانکها تبلیغ می‌کنند که با پس‌انداز به عدالت اجتماعی می‌رسیم!
البته فرهنگ حذف تنها از طریق سیاست‌ها و عملکردهای برنامه‌ریزی شده‌ی نهادهای قدرت تسری و تعمیم نمی‌یابد. بل‌که نوع معرفت و خلق و خو و خصلت افراد، خود مساعدترین وجه و وسیله‌ای برای استقرار و استمرار آن است. به‌همین سبب در هر گوشه از زندگی در روابط و برخوردهای افراد نیز متجلی است. چه درون خانواده که با تحکم و تقوق مردانه و پدرانه حق و رای و نظر زن و فرزند نادیده گرفته می‌شود؛ و چه در اداره و کارگاه که هر کس نفی دیگری را نردبان ترقی خود می‌کند. به همین ترتیب است رفتارهای و برخوردهای حذفی در محله و خیابان و شهر و روستا و مدرسه و دانشگاه و بازار و صنف و انجمن و گروه و سازمان و حزب وکه غالبا به منظور نفی و حذف دیگران و اثبات و تثبیت خویش صورت می‌گیرد...

🔸 ادامه نوشته را در InstantView یا در  انگاره بخوانید 🔻
📎 Engare.net/censorship-culture/

📺 رسانه شمایید. لطفا به اشتراک بگذارید.

🔶  انگاره: رسانه جامعه و جامعه‌خوان‌ها
@EngareNet
@SocioNeti

مارتین لوتر کینگ، ۲۸مارس۱۹۶۵:

یک قانون ناعادلانه اصلا قانون نیست. همه ما وظیفه اخلاقی داریم از قوانین ناعادلانه سرپیچی کنیم
کسی که از قانون ناعادلانه سرپیچی می‌کند و با ماندن در زندان تاوان آن را میدهد تا وجدان جامعه را بیدار کند، بیشترین احترام را به قانون گذاشته است.

🔻همچنین می‌توانید نامه‌ی سرگشاده‌ی مارتین لوترکینگ از زندان بیرمنگام، پس از دستگیری به جرم اعتراض علیه بی‌عدالتی را در انگاره مطالعه کنید.


🔁 بازنشر از حافظه‌ی تاریخی

💡 #رسانه شمایید. اگر می‌پسندید، برای دوستان‌تان بفرستید.

🌐 شبکه جامعه‌شناسی
@SocioNet
@EngareNet

✅ اسم رمزی زنانه؛ فرصتی برای تأمل
🖋 مجید فنایی و نجمه واحدی

📍 این نوشتار شامل چند جستار در نقد ادبیات و فرهنگ پدرسالارانه در جنبش «زن، زندگی، آزادی» است. جنبش اخیر در ایران بر اساس شعار زن، زندگی، آزادی جنبشی با محوریت زنان و تأکید بر حقوق آن­هاست؛ با این حال بسیاری از شعارها و ادبیات رایج در این جنبش همچنان بر مدار مردسالاری و شی‌سازی تحقیرآمیز بدن زنان در شعارهای بعضاً سکسیستی و خصوصاً شعار ارتجاعی «مرد، میهن، آبادی» استوار است که ریشه در فرهنگ مردسالارانه­‌ای دارد که در تاریخ ما به‌صورت مستمر حضور داشته است.

🔸 ادامه نوشته را در انگاره بخوانید 🔻
📎 Engare.net/woman-code-name

📺 رسانه شمایید. لطفا به اشتراک بگذارید.

🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعه‌خوان‌ها
@EngareNet
@Socionet

✅ شهروندی در زمانه‌ی عسرت
🖋 علی خانمحمدی

📍 «امروز با تحریف برآخت‌‌های تاریخ‌نگاری اکنون با متن‌های تفلسف‌ورزانه مکانیسم قدرت برآمده ‌از «جنگ جنگ تا پیروزی» پنهان شده است. این امر باعث تحریف بحث «شهروندی» در ایران شده است. چون درکی از تفاوت‌های میان برآخت «رعیت»، «مردم» و «امت» وجود نداشته است. رعیت از مکانیسم قدرت «حکومت‌مند» متبلور می‌شود. «وضعیت اضطراری» قحطی، خشک‌سالی و وبا بر بدن دهقان یا ایلاتی حاکم بود؛ اما ضایعه‌ی ‌فرهنگی جنگ ‌جهانی اول باعث تولد مکانیسم قدرت «انضباطی» شد. ایلات تخت‌قاپو و قومیت‌ها سرکوب و زبان‌های محلی قدغن شدند، پس «مردم» برآمدند که باید در راه زبان فارسی، دولت ملت ایران و شاهنشاه ۲۵۰۰ ساله جان‌فشانی کنند؛ اما «جنگ تحمیلی» مکانیسم قدرت «امنیتی» را متولد ساخت. ارزاق، تحصیل، عشق، سلامت و تفریح ایرانیان سهمیه‌بندی شد. اقشار فرودست شهری به‌عنوان یک دسته‌ از شهروندان امروزی حاصل تطورات تاریخ مذکور است. با وجود اینکه فقر بر بدن رعیت قجر شورش نان را پدید می‌آورد.حال در چنین زمانه‌ی عسرت فرودستان شهری چگونه زیست می‌کنند....

🔸 ادامه نوشته 🔻
📎 Engare.net/?p=10609


@EngareNet
@Socionet

✅ نام زن: خلق سوبژکتیویته‌ی جدید
🖋 مجید فنایی

📍 «تا پیش از شهریور ۱۴۰۱ بر اساس قضایای ما نوعِ خاصی از عادت­‌های هرروزه میان حاکمیت و مردم وجود داشت: بلوچستان سرزمین اقلیت‌­های محروم، کردستان به‌عنوان سرزمین اقلیت‌­های حذف‌شده از چهره­‌ی جامعه، زنان به‌عنوان گوهری در صدف در پوشش حجاب که در صورت تخطی از آن باید قربانی اسیدپاشی شوند یا به‌عنوان نیروی کار ارزان (با این فرض که زن نداریم و زن­‌ها داریم: زن فرودست، بورژوا و…)، کارگران به‌عنوان بازوان تولیدکننده‌ی ارزش‌افزوده‌ی جامعه که خود سهمی از آن ندارند و این لیست می‌تواند با کارمندان، معلمان و انبوهی از استثمارشوندگان ِ عادت کرده و یا در حال مبارزه با همان منطق قدیم کامل شود.

این همان چیزی است که ما سوبژکتیتیوته‌ی پیشاشهریوری نام‌گذاری می‌کنیم؛ اما رخداد چه کرد؟....

🔸 متن کامل را در #انگاره بخوانید 🔻
📎 Engare.net/name-of-the-woman


@EngareNet
@Socionet

🔹 #گفتاورد انگاره

🔸 بارها گفته‌ایم که ما خواهان توافق آزادی و عدالتیم، گویا این امر چندان روشن نیست. منظور ما از عدالت آن وضع اجتماعی است که هر کس، در آغاز، دارای همه‌ی امکان‌ها باشد و نیز اقلیتی ممتاز، اکثریت مردم کشور را در وضعیتی ناشایست نگاه ندارد. منظور ما از آزادی، آن جو سیاسی است که در آن شخصیت انسانی، هم از حیث آنچه هست و هم از باب آنچه می‌گوید، مورد احترام قرار گیرد.

👤 #آلبر_کامو
📚 تعهد اهل قلم
برگردان: #مصطفی_رحیمی

🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعه‌خوان‌ها
🔷 @EngareNet
🔶 @SocioNet

✅ دموکراسی
🖋 پانه کوک، ترجمه بابک

از متن:
ترس از قدرت گرفتن توده‌ها همچنان وجود دارد، و لازم است تدابیری اندیشیده شود که از دموکراسی «سوء استفاده» نشود. باید این اعتقاد را در توده‌های استثمار شده ایجاد کرد که ورقهٔ رأی آن‌ها عامل تعیین سرنوشت آنان است چندان‌که اگر از سرنوشت خویش ناراضی باشند فقط خود را مقصر بدانند و طرح بنای سیاست هم چنان ریخته شده که حکومت به‌وسیلهٔ مردم همانا حکومت مردم نباشد. دموکراسی پارلمانی، فقط جزئی است از دموکراسی و نه همهٔ آن.

🔸 ادامه نوشته را در انگاره بخوانید 🔻
📎 https://engare.net/?p=7961

📺 رسانه شمایید. لطفا به اشتراک بگذارید.

🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعه‌خوان‌ها
🔷 @EngareNet

‌‌🔰حکومت ایدئولوژیک
🔄 Ideological state

ایدئولوژی نوعی نظام اعتقادی ذات‌گرایانه است که در آن انسان موظف به تحقق اهداف تعیین شده و متعین است. ذات‌انگاری آن نوع از تلقی است که مدعی دستیابی انحصاری به حقیقت است. حقیقتی که وظایف مشخصی برای انسان تعریف و برای تحقق آن بایدها و نبایدهای ثابت و انعطاف ناپذیری را دیکته می‌کند.

حکومتهای ایدئولوژیک، مشروعیت خود را از یک نظام اعتقادی کسب می‌کنند که آن نظام تکالیف و وظایف مشخصی را در برنامه کاری خود دارد. وظایفی که خارج از اراده و حاکمیت مردم تعیین و همگان موظف به انجام آن هستند.

در نظام های اعتقادی همه چیز در خدمت به اهداف آرمانی تعریف می‌شود و قدرت نیز در بدو امر همچون سایر منابع برای پیشبرد اهداف مصرف می‌شود.

در مراحل نخستین شکل گیری حکومت‌های اعتقادی، قدرت تابعی از عوامل مشروعیت‌بخش است که در قالب احکام و پارادایم‌های ثابت پشتیبانی می‌شود. هم سنخی بین باور توده ها با مبانی اعتقادی نظام ایدئولوژیک، بسیج توده‌ها را برای حمایت از نظام سامان می‌بخشد. البته این فرایند به شکل مستمر از طریق طوفان تبلیغات انحصاری از سوی نظام تقویت می‌شود.
با امنیتی تر شدن ساختار نظام، چرخشی در ترکیب هیئت حاکمه صورت پذیرفته و از وزن نیروهای فکری به نفع سرکردگان نظامی‌ کاسته می‌شود. با تغییر جایگاه گروههای مرجع در درون حاکمیت، رفته رفته نظریه پردازان اعتقادی نظام جایگاه مرجعیت خود را از دست خواهند داد. نه تنها از نقش آنان کاسته خواهد شد، بلکه وجود گروههای مرجع و مستقل برای نظام تحمل‌ناپذیر می‌شود. از این منظر جامعه به تودهای بی شکل و فرمان‌بردار مبدل و دستگاه تبلیغی رفتار اجتماعی مردم را شرطی می‌کند.

همزمان با کم وزن شدن نظام اعتقادی، ریزش از محیط و بدنه نظام آغاز می‌شود. ابتدا نیروهای چپ، سپس میانه و سرانجام نیروهای راست وفادار به نظام از گرد آن پراکنده می‌شوند. با فاصله گرفتن نظام از عاملیت دستگاه اعتقادی، فساد شکل عریان پذیرفته و غارت اموال عمومی‌از سوی صاحبان قدرت فراگیر می‌شود. هر بار خبر از اختلاس و فساد اخلاقی از گوشه و کنار به گوش خواهد رسید.

دستگاه قضایی نیز با حمایت از صاحبان قدرت به چرخه فساد دامن خواهد زد. ارزش های اجتماعی افول و ناهنجاری رواج می‌یابد. با کاهش سرمایه اجتماعی، اعتماد متقابل در بین مردم تقلیل و هزینه مبادله افزایش می‌یابد.

در این هنگام با بی ثباتی مستمر نظام اقتصادی و کارایی پایین عملکرد دولت، دستگاه سرکوب بیش از پیش تقویت می‌شود و حاصل این دور باطل، نارضایتی فزاینده توده مردم از عملکرد حاکمیت است
آن نوع از حکومت‌های ایدئولوژیک که مبانی اعتقادیشان قدرت بقا ندارند (مذهبیون افراطی یا مارکسیسم) سرانجامی‌جز فروپاشی نخواهند داشت، اما در سایر اشکال حکومت های اعتقادی، تداوم حکومت زمانی امکان پذیر می‌شود که دستگاه اعتقادی از قابلیت انعطاف و تطبیق با نیازهای روز برخوردار شود. تطبیق با نیاز روز از طریق نقد درونی حاصل می‌شود.

چنانچه فرایند انجام اصلاحات نیازمند نقد مبانی اعتقادی برای سازگاری با نیازهای روز شده و انجام نقد درونی نیز منجر به تغییر هویت آن نظام فکری نشود، امکان انجام اصلاحات بنیادی وجود خواهد داشت، در غیر این صورت، اصلاحات صرفا ناظر بر تغییرات شکلی و در نهایت محدود به تغییر آرایش سیاسی می‌شود، مطلوب ترین گزینه برای انجام اصلاحات همه جانبه در شرایطی که نارضایتی در حال گسترش است آن است که مرجعیت دستگاه اعتقادی، خود را از دستگاه قدرت و سیاست جدا سازد تا امکان بقای خود را با کمترین هزینه فراهم کند. آنگاه صاحبان قدرت حاکم می‌توانند با جریان سیاسی رقیب به تفاهم رسیده و مانع از افزایش هزینه های اجتماعی شوند.

🔸 این یادداشت در #انگاره🔻
Engare.net/ideological-state

🔹 نوشته‌های مرتبط🔻
ایدئولوژی از منظر لویی آلتوسر

✅ #مفاهیم_علوم_اجتماعی

💡 #رسانه شمایید. اگر می‌پسندید، برای دوستان‌تان بفرستید.

🌐 شبکه جامعه‌شناسی
@SocioNet

✅ چکیده کتاب « قدرت بی قدرتان» نوشته‌ی واتسلاف هاول
🖋 رحیم زایرکعبه (دکترای جامعه‌شناسی)

واتسلاف هاول(۲۰۱۱-۱۹۳۶) در سال ۱۹۷۸ و پس از سرکوبی بهار اصلاح‌طلبی در پراگ، کتاب قدرت بی قدرتان را درباره ماهیت نظام سیاسی ایدئولوژیک یا پساتوتالیتر منتشر کرد. هاول، تفکر سیاسی خود برای مبارزه با نظام ایدئولوژیک را از طریق مثالی درباره یک سبزی‌فروش توضیح می دهد، سپس با استفاده از این مثال، تفکر سیاسی خود را مطرح می‌سازد.

مثال سبزی فروش

یک سبزی‌فروش، شعارنوشته‌ای با عنوان «کارگران جهان، متحد شوید» را به شیشه مغازه‌اش نصب کرده است. سوال این است که چرا او این کار را کرده است؟ در پاسخ می‌توان گفت نصب شعارنوشته نه به خاطر میل شخصی سبزی‌فروش، نه به خاطر محتوای معنایی آن و نه به خاطر بیان عمومی آرمان نهفته در شعارنوشته، بلکه به خاطر نشانه‌ای برای اعلام وفاداری به رژیم حاکم، یا برای طرد نشدن از جامعه، یا به عنوان سپری در برابر دردسرها و یا به عنوان همنوایی با رژیم حاکم می‌باشد. سبزی‌فروش با وجود اینکه به شعارنوشته، اعتقادی ندارد، اما آن را نصب کرده تا اعتراف کند که قواعد بازی حاکم بر جامعه و مشروعیت نظام حاکم را قبول دارد و به این وسیله، اطاعتش را نشان می‌دهد. به این ترتیب او با این کار، زیستن در دایره دروغ را انتخاب کرده و در نتیجه در خلق و بازتولید نظام حاکم، سهیم شده است. به عبارت دیگر او نظام حاکم را اشاعه داده و اصلاً جزئی از نظام می شود. خلاصه اینکه سبزی‌فروش با این کار خود هم قربانی نظام حاکم و هم سازنده و پشتیبان آن است.

از طرف دیگر خانم کارمندی را در نظر بگیریدکه...

🔸 ادامه نوشته را در لینک زیر یا اینستنت ویو بخوانید 🔻
📎 Engare.net/power-of-powerless

نسخه کامل کتاب به همراه منشور را می‌توانید اینجا دانلود کنید.


💡 #رسانه شمایید. اگر می‌پسندید، برای دوستان‌تان بفرستید.

🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعه‌خوان‌ها
🔷 @EngareNet
🔶 @SocioNet

✅ زیستنِ وفادارانه
🖋 مهسا اسداله‌نژاد

حالا این خیزش دارد صدروزه می‌شود. منتهایی برای آن متصور نیست. کسی نمی‌داند چه زمانی به سرمنزل مقصود می‌رسد و کسی نمی‌داند که منازلی که طی می‌کند آن را به سرمنزلِ ازپیش‌معینی می‌رساند یا نه. قبل‌تر نوشتم که قدرتِ این جنبش در خلق مداوم معناست و دربرابرش دولتِ مستقری‌ست که یکی از دو بالش، مشروعیت‌داشتن و خلق معنا، ناتوان‌تر از همیشه‌ است. گفتم جنبشی که خلق معنا می‌کند، به دولت‌شدن نزدیک‌ است؛ به استقرار شیوه‌ی تازه‌ای از بودن. اکنون می‌خواهم بگویم که به نظرم این خلق معنا جز از مجرایِ اجراهایی که چه در ابعاد وسیع چه خرد و چه به شکل یک تئاتر در جریان‌اند، دیگر چگونه ممکن است تداوم بیابد؟

این جا کمی از بدیو کمک می‌گیرم ولی به پیامد صحبت او کاری ندارم. اصطلاحی دارد از این قرار : statify. ترجمه‌اش کرده‌اند به «دولتی‌شدن»[1]. بدیو می‌گوید که زمانی که درجه‌ی رخدادپذیریِ وضعیت کاهش یابد و یا درواقع قسمی ته‌نشست یا رسوب در یک گسست صورت گیرد، چیزها شروع می‌کنند به استیتیفاید‌شدن؛ به دولتی‌شدن؛ به استقرار یافتن. رخداد همواره پابرجا نمی‌ماند. عن‌قریب است که بدل به چیزی نشست‌کرده و رسوب‌یافته شود. در این زمان است که سوژه‌ شکل می‌گیرد و بعد از شکل‌گیری ممکن است قفل شود. رخداد همیشه رخداد نمی‌ماند. تا زمانی رخداد در جریان است، که سوژگی‌ها و مواضع‌ این‌جا و آن‌جا دیده ‌شوند؛ اما به‌محضِ ساکن‌شدن و به‌پایان‌رسیدنِ رخداد، سوژه قوام می‌یابد. برای همین هم هست که هر سوژه با دولتِ خودش چفت‌وبست می‌شود و رخداد گسستی‌ست در نظم دولت و پیداشدنِ سوژگی‌های جدید یا سوژه‌هایی درحالِ ساخت که دیگر آن شکلی که سوژه بودند، نیستند.

او می‌گوید که برای تداوم رخداد به وفاداری نیاز است...

🔸 ادامه نوشته را در لینک زیر یا اینستنت ویو بخوانید 🔻
📎 Engare.net/faithfulness-living/


💡 #رسانه شمایید. اگر می‌پسندید، برای دوستان‌تان بفرستید.

🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعه‌خوان‌ها
🔷 @EngareNet
🔶 @SocioNet