🔷🔸روز جهانی کار در روزگار بیکاری
🖋احسان شریعتی
🔸امروز، اول ماه مه، روز بین‌المللی کارگران است و در همه جای جهان «جشن کار» برپاست. جهان هر ساله در چنین روزی دست از کار می‌کشد تا قدر و منزلتِ کار و کارگر را ارج بنهد. در ایران ما، امروز خوشبختانه جمعه بود و ما از خجالت تعطیل نبودن درآمدیم. همچنین به‌علت تهدید کرونا تجمعی برگزار نشد تا باردیگر خبرنگاری یا فعالی کارگری و مدنی بازداشت شود (و احیانا به احکام طویل المدت محکوم)! هرچند در شرایطی بسر می‌بریم که بر اثر بحران اخیر عالم‌گیر، میلیون‌ها کارگر در جهان کار خود را از دست می‌دهند و در ایران ما دخترکانی در فقر می‌میرند و ..، ما همچنان با شرم به بقا ادامه میدهیم.
ببینید، از زمانی که اعلام می‌شد «خود خدا هم کارگر است» تا به امروز که کارگران و سایر محرومان دیگر «مستضعف» هم محسوب نمی‌شوند، گفتار «اسلام انقلابی» چگونه، به‌تعبیر استاد مطهری، در گفتمان «انقلاب اسلامی» دچار دگردیسی گشته است!
اینکه در کشور ما چه‌ها گفته می‌شود و چگونه بدان‌ها عمل می‌شود اما، ذرّه‌ای از وزن و اعتبارِ جهان‌روای کار و کارگر و روز بزرگداشت جهانی این جایگاه، نمی‌کاهد. در این روز جهان از هر گونه اشتغال دست می‌کشد تا لختی در «فراغت» (اسکوله، در زبان یونانی) به ارزیابی «کار» بنشیند، بیاندیشد، و ارج آن را بشناسد.
🔹در جهانبینی یک موحّد، «کارِ» مولّد (در کنار «مبارزه» و «عبادت»، سه راه‌کار تحقق تثلیث «برابری، آزادی، و عرفان»، به تعبیر شریعتی)، رُکن بنیادین زندگی آدمی و ذات اوست (تلاش یا «کوناتوس» به‌معنای اسپینوزایی). کار تولیدی («پوئزیس» یونانی، خلق یا آفرینش بیرونی چیزی و کالایی برای تأمین نیازهای زندگی و استمرار آن)، همچون مبارزه یا تلاش‌گری سیاسی برای رهایی (به‌معنای عالی یا «مدنی» واژه، «پراکسیس» که هدف از کار خودِ کار و درونی است)، و چونان عبادت یا «نیایش» عملی (به‌معنای هموارساختن خود همچون «راهِ» رستگاری)، مفهومی است کلامی و معیاری کلیدی در ارزیابی نفسانیِ انسانیتِ انسان.
🔸و اما، کارگری که نتواند به کار خود ادامه دهد مانند معلمی است که از آموزش محروم شده باشد. و در شرایط بحران کنونی از این پس، با خیل روزافزون کارگران بیکارشده از کار روبرو خواهیم بود. در آستانهٔ ماه «خودسازی»، رمضان امسال، شماری از نیکوکاران همراه ما با نیّت امدادگری و همیاری با همین قشر کارگران روزانه‌ای که کار خود را به علت بحران کرونا از دست داده‌اند، همت ورزیدند و در یک اقدام نمادین، با تهیه و توزیع بسته‌های غذایی لازم برای چند هفته، در میان این قشر کارگری، نشان دادند که هنگامی که همبستگی اجتماعی می‌تواند تا حدی مرهمی باشد بر جراحت‌های ناشی از پیامدهای قرنطینه و بحران کرونا، چرا دولت ما نتواند مانند بسیاری دیگر از کشورهای جوامع صنعتی پیشرفته، با توجه به منابع عظیم انسانی و طبیعی خویش برای تأمین مالی و مادی این اقشار کارگری آسیب‌دیده به وظیفهٔ ملی خود اقدام ورزد؟
امروز برماست که به جای تجلیل کار و تمدیح کارگر، به همبستگی ملی بیاندیشیم و همیاری عملی با اقشار گسترده و متنوع کارگری در میهن. در مقام یک معلم، جشن کار و روز جهانی کارگران جهان را به کارگران ایران تبریک می‌گوییم!
#روز_جهانی_کارگر
#روزگا_بیکاری
#یادداشت
#احسان_شریعتی
✅ @Dr_ehsanshariati
🖋احسان شریعتی
🔸امروز، اول ماه مه، روز بین‌المللی کارگران است و در همه جای جهان «جشن کار» برپاست. جهان هر ساله در چنین روزی دست از کار می‌کشد تا قدر و منزلتِ کار و کارگر را ارج بنهد. در ایران ما، امروز خوشبختانه جمعه بود و ما از خجالت تعطیل نبودن درآمدیم. همچنین به‌علت تهدید کرونا تجمعی برگزار نشد تا باردیگر خبرنگاری یا فعالی کارگری و مدنی بازداشت شود (و احیانا به احکام طویل المدت محکوم)! هرچند در شرایطی بسر می‌بریم که بر اثر بحران اخیر عالم‌گیر، میلیون‌ها کارگر در جهان کار خود را از دست می‌دهند و در ایران ما دخترکانی در فقر می‌میرند و ..، ما همچنان با شرم به بقا ادامه میدهیم.
ببینید، از زمانی که اعلام می‌شد «خود خدا هم کارگر است» تا به امروز که کارگران و سایر محرومان دیگر «مستضعف» هم محسوب نمی‌شوند، گفتار «اسلام انقلابی» چگونه، به‌تعبیر استاد مطهری، در گفتمان «انقلاب اسلامی» دچار دگردیسی گشته است!
اینکه در کشور ما چه‌ها گفته می‌شود و چگونه بدان‌ها عمل می‌شود اما، ذرّه‌ای از وزن و اعتبارِ جهان‌روای کار و کارگر و روز بزرگداشت جهانی این جایگاه، نمی‌کاهد. در این روز جهان از هر گونه اشتغال دست می‌کشد تا لختی در «فراغت» (اسکوله، در زبان یونانی) به ارزیابی «کار» بنشیند، بیاندیشد، و ارج آن را بشناسد.
🔹در جهانبینی یک موحّد، «کارِ» مولّد (در کنار «مبارزه» و «عبادت»، سه راه‌کار تحقق تثلیث «برابری، آزادی، و عرفان»، به تعبیر شریعتی)، رُکن بنیادین زندگی آدمی و ذات اوست (تلاش یا «کوناتوس» به‌معنای اسپینوزایی). کار تولیدی («پوئزیس» یونانی، خلق یا آفرینش بیرونی چیزی و کالایی برای تأمین نیازهای زندگی و استمرار آن)، همچون مبارزه یا تلاش‌گری سیاسی برای رهایی (به‌معنای عالی یا «مدنی» واژه، «پراکسیس» که هدف از کار خودِ کار و درونی است)، و چونان عبادت یا «نیایش» عملی (به‌معنای هموارساختن خود همچون «راهِ» رستگاری)، مفهومی است کلامی و معیاری کلیدی در ارزیابی نفسانیِ انسانیتِ انسان.
🔸و اما، کارگری که نتواند به کار خود ادامه دهد مانند معلمی است که از آموزش محروم شده باشد. و در شرایط بحران کنونی از این پس، با خیل روزافزون کارگران بیکارشده از کار روبرو خواهیم بود. در آستانهٔ ماه «خودسازی»، رمضان امسال، شماری از نیکوکاران همراه ما با نیّت امدادگری و همیاری با همین قشر کارگران روزانه‌ای که کار خود را به علت بحران کرونا از دست داده‌اند، همت ورزیدند و در یک اقدام نمادین، با تهیه و توزیع بسته‌های غذایی لازم برای چند هفته، در میان این قشر کارگری، نشان دادند که هنگامی که همبستگی اجتماعی می‌تواند تا حدی مرهمی باشد بر جراحت‌های ناشی از پیامدهای قرنطینه و بحران کرونا، چرا دولت ما نتواند مانند بسیاری دیگر از کشورهای جوامع صنعتی پیشرفته، با توجه به منابع عظیم انسانی و طبیعی خویش برای تأمین مالی و مادی این اقشار کارگری آسیب‌دیده به وظیفهٔ ملی خود اقدام ورزد؟
امروز برماست که به جای تجلیل کار و تمدیح کارگر، به همبستگی ملی بیاندیشیم و همیاری عملی با اقشار گسترده و متنوع کارگری در میهن. در مقام یک معلم، جشن کار و روز جهانی کارگران جهان را به کارگران ایران تبریک می‌گوییم!
#روز_جهانی_کارگر
#روزگا_بیکاری
#یادداشت
#احسان_شریعتی
✅ @Dr_ehsanshariati
Forwarded from Emdad-Pooran
به‌نام خداوند خیر، زیبائی، و حقیقت
در شرایط بحران گستردهٔ اجتماعی ناشی از واگیری عمومی ویروس کرونا و در مواجهه با امواج روزافزون بیکاری کارگران کشور و در آستانهٔ ماه خودسازی رمضان، شماری از همیاران نکوکار همراه ما، تقاضا و اعلام آمادگی نمودند که به یاری قشری از کارگران روزمزد بشتابند که کار خود را به علت بحران کرونا از دست داده‌اند. از اینرو، پس از بررسی‌های مقدماتی، یاران کار-گروه امداد-پوران پذیرفتند که با نیت آموزش امکان ایجاد یک شبکه امدادرسانی در مواقع بحرانی مشابه، و فقط در یک اقدام نمادین، با شناسایی این قشر و ارتباط مستقیم با خانواده‌ها از طریق دوستان همکار، به تهیه و توزیع بسته‌های معیشتی حداقلی، در میان این قشر از کارگران بیکارشده اقدام کنند. در این راستا، بسته‌هایی دربرگیرندهٔ اقلام غذایی (قابل ذخیره) تهیه و در آستانهٔ ماه رمضان در میان پنجاه خانوار کارگری بیکارشده توزیع شد.
ما با اعلام مجدد پشتیبانی از حرکت مشابه سازمان‌های مردم نهاد-سمن- در کشور، بویژه به حمایت از فعالیت و تلاش‌های هماهنگ «شبکه کمک»، ادامه میدهیم. با اینهمه، پاسخگوی اصلی ضرورت تأمین و رفع نیازهای حیاتی کارگران و بويژه کارگران بیکارشده را دولت و مسئولان نهادهای رسمی کشور می‌دانیم. تلاش «سمن»ها برای تقویت جوّ همبستگی اجتماعی و خودسازی اخلاقی تلاشگران مدنی و امدادگران، بسیار مفید و مؤثر است، اما بهیچوجه نمیتواند جایگزین اقدامات گستردهٔ دولت و نظام رسمی کشور گردد.
در پایان، مراتب تقدير و تشكر خود را از هميارى شما همراهان خیراندیش تقديم مي‌داريم.
🔆هر که کارد گردد انبارش تهی ، لیکش اندر مزرعه باشد بهی
کار-گروه امداد-پوران
۱۲ اردیبهشت، روز کارگران جهان
***
#کارگروه_امداد_پوران_شریعتی
#گزارش
#کرونا
#کارگران
🔸 نشانی تلگرام
🆔@Emdad_Shariati_Pooran
🔸صفحه اینستاگرام
🆔http://instagram.com/emdadpouran
https://telegra.ph/به‌نام-خداوند-خیر-زیبائی-و-حقیقت-05-02
در شرایط بحران گستردهٔ اجتماعی ناشی از واگیری عمومی ویروس کرونا و در مواجهه با امواج روزافزون بیکاری کارگران کشور و در آستانهٔ ماه خودسازی رمضان، شماری از همیاران نکوکار همراه ما، تقاضا و اعلام آمادگی نمودند که به یاری قشری از کارگران روزمزد بشتابند که کار خود را به علت بحران کرونا از دست داده‌اند. از اینرو، پس از بررسی‌های مقدماتی، یاران کار-گروه امداد-پوران پذیرفتند که با نیت آموزش امکان ایجاد یک شبکه امدادرسانی در مواقع بحرانی مشابه، و فقط در یک اقدام نمادین، با شناسایی این قشر و ارتباط مستقیم با خانواده‌ها از طریق دوستان همکار، به تهیه و توزیع بسته‌های معیشتی حداقلی، در میان این قشر از کارگران بیکارشده اقدام کنند. در این راستا، بسته‌هایی دربرگیرندهٔ اقلام غذایی (قابل ذخیره) تهیه و در آستانهٔ ماه رمضان در میان پنجاه خانوار کارگری بیکارشده توزیع شد.
ما با اعلام مجدد پشتیبانی از حرکت مشابه سازمان‌های مردم نهاد-سمن- در کشور، بویژه به حمایت از فعالیت و تلاش‌های هماهنگ «شبکه کمک»، ادامه میدهیم. با اینهمه، پاسخگوی اصلی ضرورت تأمین و رفع نیازهای حیاتی کارگران و بويژه کارگران بیکارشده را دولت و مسئولان نهادهای رسمی کشور می‌دانیم. تلاش «سمن»ها برای تقویت جوّ همبستگی اجتماعی و خودسازی اخلاقی تلاشگران مدنی و امدادگران، بسیار مفید و مؤثر است، اما بهیچوجه نمیتواند جایگزین اقدامات گستردهٔ دولت و نظام رسمی کشور گردد.
در پایان، مراتب تقدير و تشكر خود را از هميارى شما همراهان خیراندیش تقديم مي‌داريم.
🔆هر که کارد گردد انبارش تهی ، لیکش اندر مزرعه باشد بهی
کار-گروه امداد-پوران
۱۲ اردیبهشت، روز کارگران جهان
***
#کارگروه_امداد_پوران_شریعتی
#گزارش
#کرونا
#کارگران
🔸 نشانی تلگرام
🆔@Emdad_Shariati_Pooran
🔸صفحه اینستاگرام
🆔http://instagram.com/emdadpouran
https://telegra.ph/به‌نام-خداوند-خیر-زیبائی-و-حقیقت-05-02
Telegraph
به‌نام خداوند خیر، زیبائی، و حقیقت
در شرایط بحران گستردهٔ اجتماعی ناشی از واگیری عمومی ویروس کرونا و در مواجهه با امواج روزافزون بیکاری کارگران کشور و در آستانهٔ ماه خودسازی رمضان، شماری از همیاران نکوکار همراه ما، تقاضا و اعلام آمادگی نمودند که به یاری قشری از کارگران روزمزد بشتابند که کار…
🔷🔸کلام روز
🔸🔹اقبال -۲
🔸“The abolition of priesthood and hereditary kingship in Islam, The constant appeal to reason and experience in the Quran, and the emphasis that it lays on Nature and History as sources of human knowledge, are all different aspects of the same idea of finality.”
M. IQBAL, The Reconstruction of Religious Thought in Islam, p. 126
🔹» الغای روحانی‌سالاری و سلطنت موروثی در اسلام، فراخوان دایمی به خرد و تجربه در قرآن، و تأکیدی که بر طبیعت و تاریخ به‌مثابهٔ منابع معرفت انسانی می‌ورزد، همه جنبه‌های مختلفی اند از یک فکرِ «خاتمیت». «
—— م. اقبال، بازسازی اندیشهٔ دینی در اسلام، ص ۱۲۶
🔹🔸سالروز درگذشت محمد اقبال لاهوری (۱ اردیبهشت ۱۳۱۷ لاهور- 21 avril 1938)،
از بنیان‌گذاران جنبش نوپیرایی و بازسازی اندیشهٔ فلسفی اسلام معاصر
#اقبال_لاهوری
#کلام_روز
✅ @Dr_ehsanshariati
🔸🔹اقبال -۲
🔸“The abolition of priesthood and hereditary kingship in Islam, The constant appeal to reason and experience in the Quran, and the emphasis that it lays on Nature and History as sources of human knowledge, are all different aspects of the same idea of finality.”
M. IQBAL, The Reconstruction of Religious Thought in Islam, p. 126
🔹» الغای روحانی‌سالاری و سلطنت موروثی در اسلام، فراخوان دایمی به خرد و تجربه در قرآن، و تأکیدی که بر طبیعت و تاریخ به‌مثابهٔ منابع معرفت انسانی می‌ورزد، همه جنبه‌های مختلفی اند از یک فکرِ «خاتمیت». «
—— م. اقبال، بازسازی اندیشهٔ دینی در اسلام، ص ۱۲۶
🔹🔸سالروز درگذشت محمد اقبال لاهوری (۱ اردیبهشت ۱۳۱۷ لاهور- 21 avril 1938)،
از بنیان‌گذاران جنبش نوپیرایی و بازسازی اندیشهٔ فلسفی اسلام معاصر
#اقبال_لاهوری
#کلام_روز
✅ @Dr_ehsanshariati
🔷🔸«زیستن در چنبرهٔ اضطرار»
🖋احسان شریعتی
🔸وقوعِ پیاپیِ حوادثِ طبیعی از زلزله و سیل (پس از خشکسالی) گرفته تا ریزگردها و همهٔ آلودگی‌های دیگر..، و از کرونا و آنفلوانزا و وبا و ابولا..، از آفات و بلایای «آفاقی» گرفته تا انقلاب‌های «انفسی» (انسانی-اجتماعی)، از قبیل رخدادهای سال گذشته از شورش و سرکوب آبان تا ترور دولتی سردار سلیمانی و تیراندازی خودی به هواپیمای اوکراینی و تا به دیروز، ناوچهٔ کنارکی، همه و همه، این پرسش جدی را پیش روی‌مان می‌نهد که براستی آیا ما می‌زییم یا هر دم، فقط زنده‌می‌مانیم؟ زندگانیم یا باز‌ماندگان و باززنده‌ماندگان اینهمه ابتلا و هر یک از این بلایای زمینی و آسمانی؟!
🔹به هرحال، وضعیتِ کنونی ما را در نوعی «موقعیت مرزی» منحصر به فرد تاریخی قرار داده که بارزترین ویژگی آن «بی‌ثباتی» است. تلاطم طبیعت که به‌علتِ بدسگالی و سوءمدیریتِ انسان تا مرز طغیان پیش رفته است، این بار همان تهدید همیشگی «طبیعی» نیست، چنان‌که واگیری بیماری‌های «پسامدرن» (ایدز و کرونا و..) دیگر همان امراض مسری مهلک و معروف در تاریخ (طاعون و وبا و..) نیست، زیرا در اینجا دخالت فن‌آورانه (تکنوکراتیک) انسان، وجه و ماهیت و جهش و کیفیت متفاوتی را به آنها افروده است.
🔸همچنین، «آفات و بلایای طبیعی» از این دست میتوانند چنان به وخامت بحران‌های تودرتوی اجتماعی و فرهنگی نیز بیانجامند که بیش از پیش موجب برآمدنِ رکود اقتصادی، رشد اقتدارگرایی و خطر جنگ‌های تازهٔ منطقه‌ای و جهانی شوند.
🔹و اما، واکنشِ بخردانه و متناسبِ ما در برابر این موقعیت مرزی در میانهٔ حیات و ممات چه می‌بایست و می‌توانست باشد؟
🔸درچنبرهٔ بحران‌های تودرتوی رویاروی ما، از طغیانِ آتشفشانِ طبیعت گرفته تا شورش و اجتماع و اقتصاد، از بیکاری و فقر و فساد و فلاکت و..، تا بحران عمیق‌تر فرهنگی، اخلاقی، معنوی، و دینی..، وظیفهٔ انسانی ما دفاع از حقِ زیستنی شایستهٔ شأن (ارج و کرامت یا شایستگی ذاتی) انسان است و تلاش و استقامت برای حفظ خویش و ادامهٔ بقا در این موضع (همان «کوناتوس» اسپینوزا).
🔹برای بازیافتن توانِ مقابله با این موقعیتِ «پساکرونایی» (بازگشت به زندگی و ازسرگیری کارها)، حیاتی‌ترین وظیفهٔ امروز ما، تغییر سبک زیست و ترک عادت‌های نادرست گذشته است. زیستن در وضعیت اضطراری دایمی شروط و مقتضیات خاص خود را می‌طلبد. چگونه زیستن، از چگونه بسر بردن در جهان، در جوار طبیعت و در داد-و-ستد با دیگران،آغاز می‌شود.از چه و چگونه خوردن و آشامیدن و پوشیدن و سکنی‌گزیدن، و..، برآوردن همهٔ نیازهای «طبیعی و ضروری» (به اصطلاح اپیکور).
🔸در این ماه «رمضان» ویژه که برای برخی هنوز ماه خویشتن‌بانی و خودسازی یا ارزیابی نفسانی است (چنان‌که برای خیلی‌ها هم «قوزی بالا قوز» سایر بلایا و بحرانها)، می‌توانیم چنین سبک نوینی از زیستن اضطراری (در اورژانس) را با به‌روزسازی و تغییر-و-تحول در عادات و ساز-و-کارهای سابق، از نو بیآغازیم.
🔹و عبادت، به‌معنای، از خویش راهی هموارساختن (عبد الطريق..)، جز با خودآگاهی (تفکر الساعه..) بدست نمی‌آید، در غیراین‌صورت، چنان‌که امامِ انسان، علی می‌آموخت «بسا روزه‌داری که از روزه‌اش جز گرسنگی و تشنگی بهره‌ای نبرد و ..»؛ زیرا همو از پیامبر آموخته بود که:
«یا علی از جملۀ طاعاتِ راه، برگزین تو سایۀ بندۀ اله
هر کسی در طاعتی بگریختند، خویشتن را مَخلَصی انگیختند؛
تو برو در سایۀ عاقل گریز، تا رهی ز آن دشمن پنهان‌ستیز؛
از همۀ طاعات، اینَت بهتر است، سَبق یابی بر هر آن سابق که هست!»
#زیستن
#اضطرار
#یادداشت
#احسان_شریعتی
✅ @Dr_ehsanshariati
🖋احسان شریعتی
🔸وقوعِ پیاپیِ حوادثِ طبیعی از زلزله و سیل (پس از خشکسالی) گرفته تا ریزگردها و همهٔ آلودگی‌های دیگر..، و از کرونا و آنفلوانزا و وبا و ابولا..، از آفات و بلایای «آفاقی» گرفته تا انقلاب‌های «انفسی» (انسانی-اجتماعی)، از قبیل رخدادهای سال گذشته از شورش و سرکوب آبان تا ترور دولتی سردار سلیمانی و تیراندازی خودی به هواپیمای اوکراینی و تا به دیروز، ناوچهٔ کنارکی، همه و همه، این پرسش جدی را پیش روی‌مان می‌نهد که براستی آیا ما می‌زییم یا هر دم، فقط زنده‌می‌مانیم؟ زندگانیم یا باز‌ماندگان و باززنده‌ماندگان اینهمه ابتلا و هر یک از این بلایای زمینی و آسمانی؟!
🔹به هرحال، وضعیتِ کنونی ما را در نوعی «موقعیت مرزی» منحصر به فرد تاریخی قرار داده که بارزترین ویژگی آن «بی‌ثباتی» است. تلاطم طبیعت که به‌علتِ بدسگالی و سوءمدیریتِ انسان تا مرز طغیان پیش رفته است، این بار همان تهدید همیشگی «طبیعی» نیست، چنان‌که واگیری بیماری‌های «پسامدرن» (ایدز و کرونا و..) دیگر همان امراض مسری مهلک و معروف در تاریخ (طاعون و وبا و..) نیست، زیرا در اینجا دخالت فن‌آورانه (تکنوکراتیک) انسان، وجه و ماهیت و جهش و کیفیت متفاوتی را به آنها افروده است.
🔸همچنین، «آفات و بلایای طبیعی» از این دست میتوانند چنان به وخامت بحران‌های تودرتوی اجتماعی و فرهنگی نیز بیانجامند که بیش از پیش موجب برآمدنِ رکود اقتصادی، رشد اقتدارگرایی و خطر جنگ‌های تازهٔ منطقه‌ای و جهانی شوند.
🔹و اما، واکنشِ بخردانه و متناسبِ ما در برابر این موقعیت مرزی در میانهٔ حیات و ممات چه می‌بایست و می‌توانست باشد؟
🔸درچنبرهٔ بحران‌های تودرتوی رویاروی ما، از طغیانِ آتشفشانِ طبیعت گرفته تا شورش و اجتماع و اقتصاد، از بیکاری و فقر و فساد و فلاکت و..، تا بحران عمیق‌تر فرهنگی، اخلاقی، معنوی، و دینی..، وظیفهٔ انسانی ما دفاع از حقِ زیستنی شایستهٔ شأن (ارج و کرامت یا شایستگی ذاتی) انسان است و تلاش و استقامت برای حفظ خویش و ادامهٔ بقا در این موضع (همان «کوناتوس» اسپینوزا).
🔹برای بازیافتن توانِ مقابله با این موقعیتِ «پساکرونایی» (بازگشت به زندگی و ازسرگیری کارها)، حیاتی‌ترین وظیفهٔ امروز ما، تغییر سبک زیست و ترک عادت‌های نادرست گذشته است. زیستن در وضعیت اضطراری دایمی شروط و مقتضیات خاص خود را می‌طلبد. چگونه زیستن، از چگونه بسر بردن در جهان، در جوار طبیعت و در داد-و-ستد با دیگران،آغاز می‌شود.از چه و چگونه خوردن و آشامیدن و پوشیدن و سکنی‌گزیدن، و..، برآوردن همهٔ نیازهای «طبیعی و ضروری» (به اصطلاح اپیکور).
🔸در این ماه «رمضان» ویژه که برای برخی هنوز ماه خویشتن‌بانی و خودسازی یا ارزیابی نفسانی است (چنان‌که برای خیلی‌ها هم «قوزی بالا قوز» سایر بلایا و بحرانها)، می‌توانیم چنین سبک نوینی از زیستن اضطراری (در اورژانس) را با به‌روزسازی و تغییر-و-تحول در عادات و ساز-و-کارهای سابق، از نو بیآغازیم.
🔹و عبادت، به‌معنای، از خویش راهی هموارساختن (عبد الطريق..)، جز با خودآگاهی (تفکر الساعه..) بدست نمی‌آید، در غیراین‌صورت، چنان‌که امامِ انسان، علی می‌آموخت «بسا روزه‌داری که از روزه‌اش جز گرسنگی و تشنگی بهره‌ای نبرد و ..»؛ زیرا همو از پیامبر آموخته بود که:
«یا علی از جملۀ طاعاتِ راه، برگزین تو سایۀ بندۀ اله
هر کسی در طاعتی بگریختند، خویشتن را مَخلَصی انگیختند؛
تو برو در سایۀ عاقل گریز، تا رهی ز آن دشمن پنهان‌ستیز؛
از همۀ طاعات، اینَت بهتر است، سَبق یابی بر هر آن سابق که هست!»
#زیستن
#اضطرار
#یادداشت
#احسان_شریعتی
✅ @Dr_ehsanshariati
Forwarded from Emdad-Pooran
* دومین اقدام به توزیع بسته‌های ذخیرهٔ آذوقه، در حمایت از اقشار آسیب پذیر از بیماری کرونا.
۱۳۹۹/۲/۲۳
#کارگروه_امداد_پوران_شریعتی
#گزارش
#کرونا
♦️ نشانی تلگرام
🆔@Emdad_Shariati_Pooran
♦️ صفحه اینستاگرام
🆔http://instagram.com/emdadpouran
👇👇گزارش تصوری 👇👇
INSTANT VIEW
https://telegra.ph/دومین-اقدام-به-توزیع-بسته‌های-ذخیره-آذوقه-در-حمایت-از-اقشار-آسیب-پذیر-از-بیماری-کرونا-۱۳۹۹۲۲۳-کارگروه-امداد-پوران-شریعتی-گزارش-ک-05-15
۱۳۹۹/۲/۲۳
#کارگروه_امداد_پوران_شریعتی
#گزارش
#کرونا
♦️ نشانی تلگرام
🆔@Emdad_Shariati_Pooran
♦️ صفحه اینستاگرام
🆔http://instagram.com/emdadpouran
👇👇گزارش تصوری 👇👇
INSTANT VIEW
https://telegra.ph/دومین-اقدام-به-توزیع-بسته‌های-ذخیره-آذوقه-در-حمایت-از-اقشار-آسیب-پذیر-از-بیماری-کرونا-۱۳۹۹۲۲۳-کارگروه-امداد-پوران-شریعتی-گزارش-ک-05-15
Telegraph
* دومین اقدام به توزیع بسته‌های ذخیرهٔ آذوقه، در حمایت از اقشار آسیب پذیر از بیماری کرونا. ۱۳۹۹/۲/۲۳ #کارگروه_امداد_پوران_شریعتی…
احسان شريعتی Ehsan Shariati pinned «🔷🔸«زیستن در چنبرهٔ اضطرار» 🖋احسان شریعتی 🔸وقوعِ پیاپیِ حوادثِ طبیعی از زلزله و سیل (پس از خشکسالی) گرفته تا ریزگردها و همهٔ آلودگی‌های دیگر..، و از کرونا و آنفلوانزا و وبا و ابولا..، از آفات و بلایای «آفاقی» گرفته تا انقلاب‌های «انفسی» (انسانی-اجتماعی)،…»
Forwarded from Emdad-Pooran
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
سومین اقدام به توزیع بسته های ذخیره آذوقه، در حمایت از اقشار آسیب پذیر از بیماری کرونا
۱۳۹۹/۳/۲
#کارگروه_امداد_پوران_شریعتی
#گزارش
#کرونا
🔷 نشانی تلگرام
🆔@Emdad_Shariati_Pooran
🔷 صفحه اینستاگرام
🆔http://instagram.com/emdadpouran
۱۳۹۹/۳/۲
#کارگروه_امداد_پوران_شریعتی
#گزارش
#کرونا
🔷 نشانی تلگرام
🆔@Emdad_Shariati_Pooran
🔷 صفحه اینستاگرام
🆔http://instagram.com/emdadpouran
🔷🔸عزیمت از نقطه‌ی صفر
🖋احسان شریعتی
» دیگران را عید اگر فرداست، ما را این دَم‌ست
روزه‌داران ماهِ نو بینند و ما ابرویِ دوست «
🔸فرارسیدنِ عیدِ «فطر» (break، گسست، وقفه، و نوآفرینیِ سرشت) را به آنهایی تبریک می‌گوئیم که رمضانِ پس از قرنطینه، برایشان ماهِ «گسست» با عادت بوده است و «وقفه» در روزمرّگی و «درنگ» برای دگرآفرینی و «مکث» برای درافکندنِ طرحی نو، و نه آنها كه همیشه و همه‌جا سردرآخورِ نظاماتِ حاکم دارند و همواره به دعوتِ مقامات برایِ ازسرگیریِ روالِ سابق لبیک می‌گویند، گویی آب از آب تکان نخورده و اوضاع کماکان آرام و کمافی‌السابق بر وفق مراد است. اینان را نه تاجِ کرونا به شک و تردید وامی‌دارد و نه به‌طریق اولی، تختِ رمضان!
🔹اگر لنین زمانی فرموده بود: «واقعیت‌ها سرسخت‌اند»، مسئولانِ ما غالبا تا كنون چنین پاسخ‌‌گفته‌اند که: «بدا به‌حالِ واقعیت‌ها»! اما آن‌کو از کوچه‌یِ واقعیت می‌گذرد، باید سخت برحذر باشد که «سر نشکند دیوارش»!
اقلیت (یا اکثریتی؟) از مردم اما همچنان، «از دینِ ملوک‌شان» پیروی کرده و می‌کنند و خواهند کرد. اینان نوعی از آدم‌های تحتِ نظام اند که اقلیتی قوی و پُرشمار را در طولِ تاریخ تشکیل داده‌اند (و در تقسیم‌بندیِ چهارگانه‌ی «آدمها»یِ کویرِ شریعتی هم نمی‌گنجند، حتی در نوعِ سوم آدمها*).
🔸اگر معنای ِ«عید» جشنِ بازگشت برای ازسرگیریِ دوباره است، معنایِ «فطر» گسست با «عادت» و اعتیاد به گذشته است و در هر دو واژه «نوآفرینی» مفهومِ‌مشترک.
🔹در این روزها، همزمان با چهل‌وسومین سالگردِ هجرتِ دکتر شریعتی، «برآمد» (یا جمع‌بندیِ) سمپوزیومِ موسوم به «نوشریعتی» منتشر می‌شود، زیرِ عنوان (و با محوریتِ ایده‌یِ مرکزیِ) «ابداعِ خویشتن» (برگرفته از تعبیر شریعتی در کویر: «ابداعِ حقیقتِ خویش»، نگا. م.آ.۱۳، «هبوط»، ص۱۳۵). «ابداع» (invention) نوعی نوآفرینیِ بنیادی است ،مانند «خلق» (ایجاد از نیستی ex nihilo). «خود» اما در اینجا از نیستی و یا در خلاء برساخته نمی‌شود (به سبکَ دکارتی و سوبژکتیویستیِ مُدرن). انسان، در اینجا هنرمندی است که در بازسازیِ (درگیری و آشتیِ) طبیعت با سرشتِ (فطرت) انسانی خود، «حقیقتِ» خویش را «ابداع» می‌کند (یا از نو بازمی‌آفریند).
🔸شرطِ لازم برای بازگشت به جامعه و طبیعت و «ازسرگیری» کارها و امور گذشته، ترک عاداتی است که زیستگاه و باهمستانِ‌مان را تاکنون تحمل‌وتداوم‌ناپذیر ساخته بودند.
و اما شرطِ کافی برای آغازی دیگر، گزینشِ بینش و منش و روشی دگرگونه است. دیگر با همان سبک و رفتار و رویکردهای گذشته نمی‌توان غیرمسئولانه، همچون مسئولانِ موقعیتِ تاکنونی (که محصولی جز تجمیعِ مشکلات و بحران‌های تودرتو نداشته)، شعار «استمرارگرایی» سر داد. ابداعِ دوباره‌یِ «حقیقتِ» خویشتن، در گفتگویِ منطقی با «دیگری» و در تعاملِ طبیعی و فطری با هستی، همان تغییروتحولِ بنیادینی است كه بیش از پیش بدان نیازمندیم.
جشنِ گسست و عیدِ بازگشت برای بازآفرینی و درافکندنِ طرحی نو در عالم و آدم را به گروندگان و مؤمنانِ این راه و رسمِ همزمانْ نوین (بدیع) و قدیم (فطری) تبریک می‌گوییم.
***
* توضیح: چهار نوع از (بودن و نبودن یا حضور و غیابِ) «آدمها» در کویر:
۱- آنها که ظاهری چشمگیر دارند (زیادی هستند)، اما در واقع میان‌تهی‌اند (نیستند)؛
۲- آنها که به‌دلیلِ تواضع، ظاهرا نیستند یا به‌چشم نمی‌آیند اما درونی گسترده و فراخ برای جستجوگران دارند؛
۳- آنها که «وقتی حضور دارند، بیشتر هستند تا وقتی که نیستند»
(و بخشی از همین‌ها، وقتی که هستند هم نیستند، با اینکه در شمار بسیارند و شامل چهره‌های سرشناس و..)؛ و بالاخره،
۴- آنها که «وقتی غایب‌اند بیشتر هستند تا وقتی که حاضرند!»
(نگا. م.آ. ۱۳، «آدمها و حرف‌ها»، تهران: چاپخش، چ۳۳، ۱۳۹۲، ص‌ص۵۵۶-۵۶۰ )
#نقطه_صفر
#احسان_شریعتی
#یادداشت
✅ @Dr_ehsansh
🖋احسان شریعتی
» دیگران را عید اگر فرداست، ما را این دَم‌ست
روزه‌داران ماهِ نو بینند و ما ابرویِ دوست «
🔸فرارسیدنِ عیدِ «فطر» (break، گسست، وقفه، و نوآفرینیِ سرشت) را به آنهایی تبریک می‌گوئیم که رمضانِ پس از قرنطینه، برایشان ماهِ «گسست» با عادت بوده است و «وقفه» در روزمرّگی و «درنگ» برای دگرآفرینی و «مکث» برای درافکندنِ طرحی نو، و نه آنها كه همیشه و همه‌جا سردرآخورِ نظاماتِ حاکم دارند و همواره به دعوتِ مقامات برایِ ازسرگیریِ روالِ سابق لبیک می‌گویند، گویی آب از آب تکان نخورده و اوضاع کماکان آرام و کمافی‌السابق بر وفق مراد است. اینان را نه تاجِ کرونا به شک و تردید وامی‌دارد و نه به‌طریق اولی، تختِ رمضان!
🔹اگر لنین زمانی فرموده بود: «واقعیت‌ها سرسخت‌اند»، مسئولانِ ما غالبا تا كنون چنین پاسخ‌‌گفته‌اند که: «بدا به‌حالِ واقعیت‌ها»! اما آن‌کو از کوچه‌یِ واقعیت می‌گذرد، باید سخت برحذر باشد که «سر نشکند دیوارش»!
اقلیت (یا اکثریتی؟) از مردم اما همچنان، «از دینِ ملوک‌شان» پیروی کرده و می‌کنند و خواهند کرد. اینان نوعی از آدم‌های تحتِ نظام اند که اقلیتی قوی و پُرشمار را در طولِ تاریخ تشکیل داده‌اند (و در تقسیم‌بندیِ چهارگانه‌ی «آدمها»یِ کویرِ شریعتی هم نمی‌گنجند، حتی در نوعِ سوم آدمها*).
🔸اگر معنای ِ«عید» جشنِ بازگشت برای ازسرگیریِ دوباره است، معنایِ «فطر» گسست با «عادت» و اعتیاد به گذشته است و در هر دو واژه «نوآفرینی» مفهومِ‌مشترک.
🔹در این روزها، همزمان با چهل‌وسومین سالگردِ هجرتِ دکتر شریعتی، «برآمد» (یا جمع‌بندیِ) سمپوزیومِ موسوم به «نوشریعتی» منتشر می‌شود، زیرِ عنوان (و با محوریتِ ایده‌یِ مرکزیِ) «ابداعِ خویشتن» (برگرفته از تعبیر شریعتی در کویر: «ابداعِ حقیقتِ خویش»، نگا. م.آ.۱۳، «هبوط»، ص۱۳۵). «ابداع» (invention) نوعی نوآفرینیِ بنیادی است ،مانند «خلق» (ایجاد از نیستی ex nihilo). «خود» اما در اینجا از نیستی و یا در خلاء برساخته نمی‌شود (به سبکَ دکارتی و سوبژکتیویستیِ مُدرن). انسان، در اینجا هنرمندی است که در بازسازیِ (درگیری و آشتیِ) طبیعت با سرشتِ (فطرت) انسانی خود، «حقیقتِ» خویش را «ابداع» می‌کند (یا از نو بازمی‌آفریند).
🔸شرطِ لازم برای بازگشت به جامعه و طبیعت و «ازسرگیری» کارها و امور گذشته، ترک عاداتی است که زیستگاه و باهمستانِ‌مان را تاکنون تحمل‌وتداوم‌ناپذیر ساخته بودند.
و اما شرطِ کافی برای آغازی دیگر، گزینشِ بینش و منش و روشی دگرگونه است. دیگر با همان سبک و رفتار و رویکردهای گذشته نمی‌توان غیرمسئولانه، همچون مسئولانِ موقعیتِ تاکنونی (که محصولی جز تجمیعِ مشکلات و بحران‌های تودرتو نداشته)، شعار «استمرارگرایی» سر داد. ابداعِ دوباره‌یِ «حقیقتِ» خویشتن، در گفتگویِ منطقی با «دیگری» و در تعاملِ طبیعی و فطری با هستی، همان تغییروتحولِ بنیادینی است كه بیش از پیش بدان نیازمندیم.
جشنِ گسست و عیدِ بازگشت برای بازآفرینی و درافکندنِ طرحی نو در عالم و آدم را به گروندگان و مؤمنانِ این راه و رسمِ همزمانْ نوین (بدیع) و قدیم (فطری) تبریک می‌گوییم.
***
* توضیح: چهار نوع از (بودن و نبودن یا حضور و غیابِ) «آدمها» در کویر:
۱- آنها که ظاهری چشمگیر دارند (زیادی هستند)، اما در واقع میان‌تهی‌اند (نیستند)؛
۲- آنها که به‌دلیلِ تواضع، ظاهرا نیستند یا به‌چشم نمی‌آیند اما درونی گسترده و فراخ برای جستجوگران دارند؛
۳- آنها که «وقتی حضور دارند، بیشتر هستند تا وقتی که نیستند»
(و بخشی از همین‌ها، وقتی که هستند هم نیستند، با اینکه در شمار بسیارند و شامل چهره‌های سرشناس و..)؛ و بالاخره،
۴- آنها که «وقتی غایب‌اند بیشتر هستند تا وقتی که حاضرند!»
(نگا. م.آ. ۱۳، «آدمها و حرف‌ها»، تهران: چاپخش، چ۳۳، ۱۳۹۲، ص‌ص۵۵۶-۵۶۰ )
#نقطه_صفر
#احسان_شریعتی
#یادداشت
✅ @Dr_ehsansh
احسان شريعتی Ehsan Shariati pinned «🔷🔸عزیمت از نقطه‌ی صفر 🖋احسان شریعتی » دیگران را عید اگر فرداست، ما را این دَم‌ست روزه‌داران ماهِ نو بینند و ما ابرویِ دوست « 🔸فرارسیدنِ عیدِ «فطر» (break، گسست، وقفه، و نوآفرینیِ سرشت) را به آنهایی تبریک می‌گوئیم که رمضانِ پس از قرنطینه، برایشان ماهِ…»
🔷🔸 پخش زنده یادبود نهمین سالگرد پرواز هدی صابر با حضور علیرضا رجایی و احسان شریعتی
🔸 با توجه به شرایط فاصله‌گذاری اجتماعی، یادبود نهمین سالگرد پرواز هدی صابر با سخنرانی علیرضا رجایی و احسان شریعتی به صورت آنلاین و از طریق پخش زنده در اینستاگرام برگزار خواهد شد.
🔹 «همگرایی و واگرایی نیروهای سیاسی در ایران» عنوان سخنرانی دکتر علیرضا رجایی ـ فعال ملی مذهبی ـ خواهد بود. همچنین احسان شریعتی ـ پژوهشگر-مدرس فلسفه-علوم اجتماعی، و فعال مدنی ـ با موضوع «هدی صابر، نمونه‌ی کُنش‌گری چندساحتی (فرهنگی، اجتماعی، سیاسی)» به ایراد سخنرانی خواهد پرداخت.
🔸این یادبود در روز چهارشنبه ۲۱ خرداد ساعت 6 بعد از ظهر از طریق پخش زنده از اینستاگرام@firouzehsaber برگزار می‌شود.
#سخنرانی
✅@Dr_ehsanshariati
🔸 با توجه به شرایط فاصله‌گذاری اجتماعی، یادبود نهمین سالگرد پرواز هدی صابر با سخنرانی علیرضا رجایی و احسان شریعتی به صورت آنلاین و از طریق پخش زنده در اینستاگرام برگزار خواهد شد.
🔹 «همگرایی و واگرایی نیروهای سیاسی در ایران» عنوان سخنرانی دکتر علیرضا رجایی ـ فعال ملی مذهبی ـ خواهد بود. همچنین احسان شریعتی ـ پژوهشگر-مدرس فلسفه-علوم اجتماعی، و فعال مدنی ـ با موضوع «هدی صابر، نمونه‌ی کُنش‌گری چندساحتی (فرهنگی، اجتماعی، سیاسی)» به ایراد سخنرانی خواهد پرداخت.
🔸این یادبود در روز چهارشنبه ۲۱ خرداد ساعت 6 بعد از ظهر از طریق پخش زنده از اینستاگرام@firouzehsaber برگزار می‌شود.
#سخنرانی
✅@Dr_ehsanshariati
🔷🔸هدی صابر، نمونه‌ی کُنش‌گری چندساحتی (فرهنگی، اجتماعی، سیاسی)
🖋احسان شریعتی
🔹🔸متن سخنرانی در نشست یادمان هدی صابر که بر روی صفحه اینستاگرام خانم فیروز صابر برگزار گردید.
🔸بنام خداوند هستی و هم راستی
نَحْنُ نَقُصُّ عَلَيْكَ نَبَأَهُمْ بِالْحَقِّ إِنَّهُمْ فِتْيَةٌ آمَنُوا بِرَبِّهِمْ وَزِدْنَاهُمْ هُدًى (۱)
«فتوّت‌دار آن باشد که او را، اگر مال‌ست و گر جان در میان‌ست» (۲)
🔹امروز سالیاد جوان‌مردِ رادمنش، معلمِ شهید هدی صابر را در شرایطی بزرگ می‌داریم که جامعه و بویژه نسلِ جوانِ ما، بیش از پیش نیازمندِ شناختِ «نمونه»هایی چون هاله سحابی‌ها و هدی صابرهایند. منظور از نمونه، همان اُسوه، الگو یا مُدل‌های تحقق‌یافته، عینی و انضمامیِ ارزش‌ها و ایده‌های انتزاعی است و نه «اسطوره»سازی مطلق از انسان‌های همواره جایزالخطا و دارای ضعف و نقدپذیر.
🔸برای نمونه، موضوعِ قصه‌ی «معلم، و حسن و محبوبه» به‌روایتِ دکتر شریعتی(چنان‌که داستان دختری «در باغ ابسرواتوار» و یا نامه‌نگاری به فرزند همچون نسل فردا)، با الهام از زندگی و سرنوشت دو تن از شاگردانش، سبک پرداختن به همین نمونه‌سازی انضمامی از ارزش‌ها بود و نه نوعی نمادپردازی اسطوره‌ای و خیالین از افراد واقعی و شخصیت‌های زمینی.
🔹برای کسب این شناخت، نخست می‌بایست تبارشناسی کنیم، یعنی آن حافظه‌ی تاریخی‌ای را بشناسیم که سازندهٔ «هویتِ» فرهنگی-اعتقادی و سیاسی-اجتماعی این «شخصیت»های معاصر ما به شمار می‌آید:
1) به‌لحاظِ سیاسی، شهید هدی صابر یکی از تلاشگران یا مبارزانِ جنبش ملی-مردمی (ناسیونال-دموکراتیک) ایران‌زمین است در راهِ کسب استقلال و آزادی، که از عصر مشروطه تاکنون (با گذر از جنبش‌های منطقه‌ای، نهضت‌ملی‌شدن صنعت نفت، جنبش مسلحانه اواخر دهه ۴۰، انقلاب ۵۷، و جنبش اصلاحی دهه ۷۰)، استمرار یافته است. این جنبش‌ها به‌خلاف آنچه برخی از نیروهای غیردموکراتیک می‌کوشند وانمود کنند، برغم طی کردن ادوار تاریخی گوناگون و تغییر و تعمیقِ نگرش‌ها و رویکردها و مطالبات، جملگی یک هدف مشترک را تعقیب می‌کرده‌اند و مردم ایران از خلال این نهضت‌ها خواستار استقلال و آزادی، عدالت و توسعه یا در پیش گرفتن راه رشدی پایدار و متوازن، مترقی و تعالی‌بخش، بوده‌اند. با اینهمه می‌دانیم که برغم پیشگامی و قدمتِ تاریخی و همه‌ی دستآوردها، جنبش ملی و مردمی در کشور ما غالبا و در مجموع، موفق و کامیاب نبوده است (که در جای دیگر به تحلیل علل و دلایل آن می‌پردازیم)؛
1) به‌لحاظِ اجتماعی: جنبش عدالت‌خواهانه‌ی این سرزمین، از زمانِ مزدک تا بابک و از ابوذر در صدر اسلام تا خداپرستانِ سوسیالیست و تا مجاهدینِ صدر (نسلِ حنیف) و تا سوسیال‌دموکراسی رادیکال معنوی (تثلیثِ «عرفان، برابری، آزادیِ» شریعتی)، و به‌طورکلی، مجموعه‌ی جنبش‌ها و مبارزاتِ اقشار و طبقات زحمتکش، دهقانی، کارگری، و ..، نشانگرِ حضورِ یک جنبشِ مطالبه‌گرِ قوی برایِ تحققِ عدالت در عصرِ قدیم و دموکراسیِ اجتماعی در عصرِ حدید در این سرزمین بوده است.
2) و بالاخره، به‌لحاظِ فرهنگی: نمونه و موردِ هدی صابر، نمایانگرِ تداوم سنتِ «فتوّت» یا آئین جوان‌مردی و «سنّتِ پهلوانی» ایرانی است که علاوه بر جنبه‌ی ملّی، نسبتی با تصوّفِ ایران و تشیعِ اسلام نسبتی دارد و در عصر جدید به نوعی نواندیشی دینی می‌رسد که از زمان سیدجمال شروع شده و با اقبال قوام فلسفی یافته و در شریعتی به هیئتِ یک مکتب ارتقا یافته‌است.
پرداختن به این سه بُعد را ما در زندگی، مبارزه، کار، و تلاش فکری و معنوی هدی صابر به‌شکلِ «متعادل» می‌بینیم؛ و همین موضوعِ سخن و پرسش و تأمل امروز من و ماست. تعادل یعنی توانِ برقراریِ نسبتی متوازن میانِ چند بُعد و ساحتِ وجودی که کمتر در شخصیت‌ها و جنبش‌های تاریخی شاهد آن هستیم. این تعادل منتجهٔ جهانبینی «توحید» است که خروجی آن به قول متکلمان معتزلی «عدل» در عرصهٔ اجتماعی و «اعتدال» انسانی است.
🔸یک موّحدِ یکتاپرست که در سیری استعلایی به «یکتویی» در منش و خُلق-و-خو و رفتاری هماهنگ با هستی و دیگری و به وحدتی در میانه‌ی من‌های متکثر می‌رسد، در حرکتِ بازگشتِ نزولی، قدرِ هر یک از ساحاتِ وجودی و تک‌تکِ ذرّه-لحظه‌ها و هستندگان را می‌داند، یعنی می‌شناسد و به‌شمار می‌آورد.
مبارزهٔ سیاسی اگر با کار اجتماعی و این دو اگر با ارزیابی نفسانی مستمر و پرسشگری دایمی فکری همراه نباشد، می‌تواند انسان‌های تک‌ساحتی خطرناکی را بسازد که در تجربه‌ی تاریخی دیده‌ایم.
#جنبش_ملی_مردمی
#هدی_صابر
#یادداشت
#احسان_شریعتی
✅ @Dr_ehsanshariati
📎 برای مطالعه کامل متن به آدرس زیر و یا گزینه instant view مراجعه کنید
http://tinyurl.com/y7oo9yvw
🖋احسان شریعتی
🔹🔸متن سخنرانی در نشست یادمان هدی صابر که بر روی صفحه اینستاگرام خانم فیروز صابر برگزار گردید.
🔸بنام خداوند هستی و هم راستی
نَحْنُ نَقُصُّ عَلَيْكَ نَبَأَهُمْ بِالْحَقِّ إِنَّهُمْ فِتْيَةٌ آمَنُوا بِرَبِّهِمْ وَزِدْنَاهُمْ هُدًى (۱)
«فتوّت‌دار آن باشد که او را، اگر مال‌ست و گر جان در میان‌ست» (۲)
🔹امروز سالیاد جوان‌مردِ رادمنش، معلمِ شهید هدی صابر را در شرایطی بزرگ می‌داریم که جامعه و بویژه نسلِ جوانِ ما، بیش از پیش نیازمندِ شناختِ «نمونه»هایی چون هاله سحابی‌ها و هدی صابرهایند. منظور از نمونه، همان اُسوه، الگو یا مُدل‌های تحقق‌یافته، عینی و انضمامیِ ارزش‌ها و ایده‌های انتزاعی است و نه «اسطوره»سازی مطلق از انسان‌های همواره جایزالخطا و دارای ضعف و نقدپذیر.
🔸برای نمونه، موضوعِ قصه‌ی «معلم، و حسن و محبوبه» به‌روایتِ دکتر شریعتی(چنان‌که داستان دختری «در باغ ابسرواتوار» و یا نامه‌نگاری به فرزند همچون نسل فردا)، با الهام از زندگی و سرنوشت دو تن از شاگردانش، سبک پرداختن به همین نمونه‌سازی انضمامی از ارزش‌ها بود و نه نوعی نمادپردازی اسطوره‌ای و خیالین از افراد واقعی و شخصیت‌های زمینی.
🔹برای کسب این شناخت، نخست می‌بایست تبارشناسی کنیم، یعنی آن حافظه‌ی تاریخی‌ای را بشناسیم که سازندهٔ «هویتِ» فرهنگی-اعتقادی و سیاسی-اجتماعی این «شخصیت»های معاصر ما به شمار می‌آید:
1) به‌لحاظِ سیاسی، شهید هدی صابر یکی از تلاشگران یا مبارزانِ جنبش ملی-مردمی (ناسیونال-دموکراتیک) ایران‌زمین است در راهِ کسب استقلال و آزادی، که از عصر مشروطه تاکنون (با گذر از جنبش‌های منطقه‌ای، نهضت‌ملی‌شدن صنعت نفت، جنبش مسلحانه اواخر دهه ۴۰، انقلاب ۵۷، و جنبش اصلاحی دهه ۷۰)، استمرار یافته است. این جنبش‌ها به‌خلاف آنچه برخی از نیروهای غیردموکراتیک می‌کوشند وانمود کنند، برغم طی کردن ادوار تاریخی گوناگون و تغییر و تعمیقِ نگرش‌ها و رویکردها و مطالبات، جملگی یک هدف مشترک را تعقیب می‌کرده‌اند و مردم ایران از خلال این نهضت‌ها خواستار استقلال و آزادی، عدالت و توسعه یا در پیش گرفتن راه رشدی پایدار و متوازن، مترقی و تعالی‌بخش، بوده‌اند. با اینهمه می‌دانیم که برغم پیشگامی و قدمتِ تاریخی و همه‌ی دستآوردها، جنبش ملی و مردمی در کشور ما غالبا و در مجموع، موفق و کامیاب نبوده است (که در جای دیگر به تحلیل علل و دلایل آن می‌پردازیم)؛
1) به‌لحاظِ اجتماعی: جنبش عدالت‌خواهانه‌ی این سرزمین، از زمانِ مزدک تا بابک و از ابوذر در صدر اسلام تا خداپرستانِ سوسیالیست و تا مجاهدینِ صدر (نسلِ حنیف) و تا سوسیال‌دموکراسی رادیکال معنوی (تثلیثِ «عرفان، برابری، آزادیِ» شریعتی)، و به‌طورکلی، مجموعه‌ی جنبش‌ها و مبارزاتِ اقشار و طبقات زحمتکش، دهقانی، کارگری، و ..، نشانگرِ حضورِ یک جنبشِ مطالبه‌گرِ قوی برایِ تحققِ عدالت در عصرِ قدیم و دموکراسیِ اجتماعی در عصرِ حدید در این سرزمین بوده است.
2) و بالاخره، به‌لحاظِ فرهنگی: نمونه و موردِ هدی صابر، نمایانگرِ تداوم سنتِ «فتوّت» یا آئین جوان‌مردی و «سنّتِ پهلوانی» ایرانی است که علاوه بر جنبه‌ی ملّی، نسبتی با تصوّفِ ایران و تشیعِ اسلام نسبتی دارد و در عصر جدید به نوعی نواندیشی دینی می‌رسد که از زمان سیدجمال شروع شده و با اقبال قوام فلسفی یافته و در شریعتی به هیئتِ یک مکتب ارتقا یافته‌است.
پرداختن به این سه بُعد را ما در زندگی، مبارزه، کار، و تلاش فکری و معنوی هدی صابر به‌شکلِ «متعادل» می‌بینیم؛ و همین موضوعِ سخن و پرسش و تأمل امروز من و ماست. تعادل یعنی توانِ برقراریِ نسبتی متوازن میانِ چند بُعد و ساحتِ وجودی که کمتر در شخصیت‌ها و جنبش‌های تاریخی شاهد آن هستیم. این تعادل منتجهٔ جهانبینی «توحید» است که خروجی آن به قول متکلمان معتزلی «عدل» در عرصهٔ اجتماعی و «اعتدال» انسانی است.
🔸یک موّحدِ یکتاپرست که در سیری استعلایی به «یکتویی» در منش و خُلق-و-خو و رفتاری هماهنگ با هستی و دیگری و به وحدتی در میانه‌ی من‌های متکثر می‌رسد، در حرکتِ بازگشتِ نزولی، قدرِ هر یک از ساحاتِ وجودی و تک‌تکِ ذرّه-لحظه‌ها و هستندگان را می‌داند، یعنی می‌شناسد و به‌شمار می‌آورد.
مبارزهٔ سیاسی اگر با کار اجتماعی و این دو اگر با ارزیابی نفسانی مستمر و پرسشگری دایمی فکری همراه نباشد، می‌تواند انسان‌های تک‌ساحتی خطرناکی را بسازد که در تجربه‌ی تاریخی دیده‌ایم.
#جنبش_ملی_مردمی
#هدی_صابر
#یادداشت
#احسان_شریعتی
✅ @Dr_ehsanshariati
📎 برای مطالعه کامل متن به آدرس زیر و یا گزینه instant view مراجعه کنید
http://tinyurl.com/y7oo9yvw
Telegraph
هدی صابر، نمونه‌ی کُنش‌گری چندساحتی (فرهنگی، اجتماعی، سیاسی)
احسان شریعتی بنام خداوند هستی و هم راستی نَحْنُ نَقُصُّ عَلَيْكَ نَبَأَهُمْ بِالْحَقِّ إِنَّهُمْ فِتْيَةٌ آمَنُوا بِرَبِّهِمْ وَزِدْنَاهُمْ هُدًى (۱) «فتوّت‌دار آن باشد که او را، اگر مال‌ست و گر جان در میان‌ست» (۲) امروز سالیاد جوان‌مردِ رادمنش، معلمِ شهید…
Forwarded from بنياد فرهنگی دكتر علی شريعتی
🔷🔆مفهومِ «نوشریعتی»
🔆«هیچ تفکری بدون حافظه، بدونِ مبارزه علیه فراموشی و خطرِ فراموشی وجود ندارد» . اندیشه به‌خلافِ علم به‌دنبالِ ردِ پای خود است و با همین درک است که «نوشریعتی» خود را به میراثِ فکری شریعتی وفادار می‌داند.
نسبت "نو" با "شریعتی" با هیچ یک از مفاهیمِ "تکرار"، به-روز¬سازیِ "اکنون¬زده"، نئو در برابر "ارتدوکس" و "عبور" قابل توضیح نیست. در "نو" عناصرِ اساسی و رویکردهای پایه¬ای فکر یک متفکر یا تئوری‌های او حفظ می‌شوند و تلاشِ کسانی که خود را به کلیاتِ یک نظریه وفادار می¬دانند معطوف به شبهه‌زدایی، ساخت‌گشایی و توسعه‌یِ اساس اندیشه در ساحت¬های جدید می¬شود. در رویکردهای تجدیدنظرطلبانه اما تلاش‌ها معطوف به تصحیح بخش¬هایی از اندیشه است که سست پنداشته می¬شود. تفاوت بین "نوگرایی" و "تجدیدنظرطلبی" هم از اینرو اهمیت بسیار دارد. جریان نوشریعتی می‌بایست معین کند که اولاً چه بخش‌هایی از اندیشه‌یِ شریعتی را بنیادی تلقی می‌کند و به آن وفادار می‌ماند، و ثانیا، با توجه به تحولاتِ دوران، چه افزوده‌هایی بر اندیشه‌یِ او دارد؟ نوشریعتی بی‌تردید در درونِ خود گفتاری چندوجهی است و عمده‌ترین دغدغه‌اش این است که غیبتِ جزم‌های متصلب با غیبتِ مرزهای معرفتی و نبودِ وفاداری به یک‌رشته از ارزش‌های اخلاقی و اجتماعی در عرصه‌یِ عمومی و در حوزه‌یِ سیاست و جامعه یکی گرفته نشود.
🔆ویژگیِ تفکر و پارادایمِ «نوشریعتی»، همتِ همدلانه برای بازسازیِ مترقیانه‌یِ اندیشه‌یِ شریعتی در مواجهه با بحرانها و پرسش‌های امروزین و عطفِ به آینده‌یِ امکانی-آرمانی است. «نوشریعتی» میراثِ برجای‌مانده از شریعتی را امکانی برای نقدِ خویشتنِ منسوخ و نقطه‌عزیمتِ حرکت به‌سمتِ افقی تازه می‌داند. اما به میراثِ او نه به‌منزله‌یِ یک پناهگاهِ خودبسنده، که صرفاً به‌منزله‌یِ امکانی برای آغازی نو می‌نگرد.
🔆«نوشریعتی» با تکیه بر میراثِ شریعتی و روشِ او برای فهمِ زمانه‌یِ خود و ایجادِ تغییر در آن، در جستجوی طرحی برای جست زدن از بزنگاهِ امروزی است که اگرچه در تداومِ دیروز است با این‌حال دستخوشِ تحولاتِ شگرفی بوده و توقف بر او را غیرعملی می‌سازد. از همین‌رو می‌توان از حرکت از بزنگاهی تازه سخن گفت و جریانِ «نوشریعتی» با آغاز از شریعتی پروژه‌یِ خود را که به‌تعبیر شریعتی می‌توان آن را «ابداعِ خویشتن» نام نهاد، در سه مرحله پی‌می‌گیرد:
۱- گفتگو با شریعتی و پرسش از چندوچون فهم و تفسیر وی از میراثِ فکری ایرانی-اسلامی و نیز گفتگوی وی با هم‌عصران از سویی و شیوه‌یِ مواجهه‌یِ وی با بحرانها و معضلاتِ زمانه از سوی دیگر؛
۲- درک همدلانه از چشم‌اندازها و امیدهای وی؛
۳- ترسیمِ امکان‌ها برای زمانه و آینده براساسِ دو پرسشِ نخست.
و اما، معنای «ابداعِ خویشتن» همچون طرح‌افکنی (پروژه) چیست؟
📌بخشی از کتابچه نوشریعتی و ابداع خویشتن
#اختصاصی
#دیدگاه
#نو_شریعتی
#چهل_و_سومين_يادمان
#بنیاد_فرهنگی_دکتر_علی_شریعتی
🆔 @Shariati_SCF
🔆«هیچ تفکری بدون حافظه، بدونِ مبارزه علیه فراموشی و خطرِ فراموشی وجود ندارد» . اندیشه به‌خلافِ علم به‌دنبالِ ردِ پای خود است و با همین درک است که «نوشریعتی» خود را به میراثِ فکری شریعتی وفادار می‌داند.
نسبت "نو" با "شریعتی" با هیچ یک از مفاهیمِ "تکرار"، به-روز¬سازیِ "اکنون¬زده"، نئو در برابر "ارتدوکس" و "عبور" قابل توضیح نیست. در "نو" عناصرِ اساسی و رویکردهای پایه¬ای فکر یک متفکر یا تئوری‌های او حفظ می‌شوند و تلاشِ کسانی که خود را به کلیاتِ یک نظریه وفادار می¬دانند معطوف به شبهه‌زدایی، ساخت‌گشایی و توسعه‌یِ اساس اندیشه در ساحت¬های جدید می¬شود. در رویکردهای تجدیدنظرطلبانه اما تلاش‌ها معطوف به تصحیح بخش¬هایی از اندیشه است که سست پنداشته می¬شود. تفاوت بین "نوگرایی" و "تجدیدنظرطلبی" هم از اینرو اهمیت بسیار دارد. جریان نوشریعتی می‌بایست معین کند که اولاً چه بخش‌هایی از اندیشه‌یِ شریعتی را بنیادی تلقی می‌کند و به آن وفادار می‌ماند، و ثانیا، با توجه به تحولاتِ دوران، چه افزوده‌هایی بر اندیشه‌یِ او دارد؟ نوشریعتی بی‌تردید در درونِ خود گفتاری چندوجهی است و عمده‌ترین دغدغه‌اش این است که غیبتِ جزم‌های متصلب با غیبتِ مرزهای معرفتی و نبودِ وفاداری به یک‌رشته از ارزش‌های اخلاقی و اجتماعی در عرصه‌یِ عمومی و در حوزه‌یِ سیاست و جامعه یکی گرفته نشود.
🔆ویژگیِ تفکر و پارادایمِ «نوشریعتی»، همتِ همدلانه برای بازسازیِ مترقیانه‌یِ اندیشه‌یِ شریعتی در مواجهه با بحرانها و پرسش‌های امروزین و عطفِ به آینده‌یِ امکانی-آرمانی است. «نوشریعتی» میراثِ برجای‌مانده از شریعتی را امکانی برای نقدِ خویشتنِ منسوخ و نقطه‌عزیمتِ حرکت به‌سمتِ افقی تازه می‌داند. اما به میراثِ او نه به‌منزله‌یِ یک پناهگاهِ خودبسنده، که صرفاً به‌منزله‌یِ امکانی برای آغازی نو می‌نگرد.
🔆«نوشریعتی» با تکیه بر میراثِ شریعتی و روشِ او برای فهمِ زمانه‌یِ خود و ایجادِ تغییر در آن، در جستجوی طرحی برای جست زدن از بزنگاهِ امروزی است که اگرچه در تداومِ دیروز است با این‌حال دستخوشِ تحولاتِ شگرفی بوده و توقف بر او را غیرعملی می‌سازد. از همین‌رو می‌توان از حرکت از بزنگاهی تازه سخن گفت و جریانِ «نوشریعتی» با آغاز از شریعتی پروژه‌یِ خود را که به‌تعبیر شریعتی می‌توان آن را «ابداعِ خویشتن» نام نهاد، در سه مرحله پی‌می‌گیرد:
۱- گفتگو با شریعتی و پرسش از چندوچون فهم و تفسیر وی از میراثِ فکری ایرانی-اسلامی و نیز گفتگوی وی با هم‌عصران از سویی و شیوه‌یِ مواجهه‌یِ وی با بحرانها و معضلاتِ زمانه از سوی دیگر؛
۲- درک همدلانه از چشم‌اندازها و امیدهای وی؛
۳- ترسیمِ امکان‌ها برای زمانه و آینده براساسِ دو پرسشِ نخست.
و اما، معنای «ابداعِ خویشتن» همچون طرح‌افکنی (پروژه) چیست؟
📌بخشی از کتابچه نوشریعتی و ابداع خویشتن
#اختصاصی
#دیدگاه
#نو_شریعتی
#چهل_و_سومين_يادمان
#بنیاد_فرهنگی_دکتر_علی_شریعتی
🆔 @Shariati_SCF
180206_004
My Recording
🔷🔸"هدی صابر، نمونه کنش‌گری چندساحتی (فرهنگی، اجتماعی، سیاسی)"
🔹🔸سخنرانی دکتر احسان شریعتی
دریادبود نهمین سالگرد پرواز هدی صابر
📌۲۱ خرداد ۱۳۹۹
🔹🔸از صفحه اینستاگرام فیروزه صابر
✅@Dr_ehsanshariati
🔹🔸سخنرانی دکتر احسان شریعتی
دریادبود نهمین سالگرد پرواز هدی صابر
📌۲۱ خرداد ۱۳۹۹
🔹🔸از صفحه اینستاگرام فیروزه صابر
✅@Dr_ehsanshariati
Forwarded from بنياد فرهنگی دكتر علی شريعتی
🔷🔆«نوشریعتی» به‌منزله‌یِ الگویِ فکریِ بدیل
📌بخشی از کتابچه نوشریعتی و ابداع خویشتن
🔆در پرتوِ بحرانها و یافته‌های چهار دهه‌یِ اخیر، «ابداعِ خویشتن» پشتوانه‌یِ رهایی از عُسرت زمانه‌یِ ماست. درکِ زیرپوستیِ همگان از زخم‌های ناشی از تألیفِ دینِ سنتی و مدرنیته‌یِ بازاری، بزنگاه امیدبخشی برای تأسیس امکانِ تازه‌ای از «ابداعِ خویشتن» است. این امکان اما به‌سادگی گشودنی نیست، چرا که نه یک مسئله‌یِ خاص ایرانی، که مسئله‌ای است جهانی. درک و حل مسئله در ایران بخشی از درک و حل مسئله در سطح جهانی به‌شمار می‌رود.
اگرچه ما با رویکرد بلندمدت تاریخی-فرهنگی به دوران، خود را در امتداد زمانه‌یِ شریعتی می‌دانیم، اما آنچه تفاوت‌های زمانه‌یِ ما را با زمانه‌یِ او برجسته می سازد آن تغییراتِ «دورانی» است که با معیار تغییرِ جهت، جابه‌جایی یا تحولِ انگاره (paradigm shift) در دو حوزه‌یِ معرفت‌شناختی (دوران پساها و پایان‌ها)، و سیاسی (برآمدنِ «بنیادگرایی»های دینی به‌ویژه در جهانِ مسلمان و پیامدها و واکنش‌های آن مانندِ وادادگی و بی‌تفاوتی موسوم به نولیبرال یا هیچ‌انگار)، سنجیده می‌شود.
میراثِ آموزگارِ مردم دکتر علی شریعتی، هنگامی قادر است به ذخیره‌یِ مؤثری برای ابداعِ خویشتن در اینجا و اکنون جامعه‌یِ ایرانی تبدیل شود که درکِ دقیقی از تمایزاتِ دورانی با دوره‌یِ او مدّنظر قرار گیرد. در پرتوِ این نیاز است که «نوشریعتی» به‌منزله‌یِ یک الگوی فکری ضرورت پیدا می‌کند. «نوشریعتی» خود را بدیل دو الگوی شایع شده در ایران امروز برمی‌شمارد: نخست، الگویی از خویشتن که مبتنی است بر روایتی بنیادگرا و فرقه‌ای، و دیگر روایتی که خویشتنِ فرهنگی را به‌کل انکار می‌کند و دلبسته‌یِ روایتی هویت‌زدوده و مفتونِ افسانه‌یِ جهان‌شمولیِ یکسان‌ساز است.
ایفای چنین نقشی توسط جریان مفروض «نوشریعتی» می‌بایست چند مؤلفه‌ی امروزین را مدّنظر قرار دهد و مُدل شریعتی درخصوص «ابداعِ خویشتن» را بازآفرینی کند:
📌الف) برجسته‌سازی مرزها با «بنیادگرایی»
📌ب) چرخشِ پدیدارشناختیِ فلسفی
📌 ج) بازسازی تفکر سیاسی
#نو_شریعتی
#چهل_و_سومين_يادمان
#بنیاد_فرهنگی_دکتر_علی_شریعتی
🆔 @Shariati_SCF
📌بخشی از کتابچه نوشریعتی و ابداع خویشتن
🔆در پرتوِ بحرانها و یافته‌های چهار دهه‌یِ اخیر، «ابداعِ خویشتن» پشتوانه‌یِ رهایی از عُسرت زمانه‌یِ ماست. درکِ زیرپوستیِ همگان از زخم‌های ناشی از تألیفِ دینِ سنتی و مدرنیته‌یِ بازاری، بزنگاه امیدبخشی برای تأسیس امکانِ تازه‌ای از «ابداعِ خویشتن» است. این امکان اما به‌سادگی گشودنی نیست، چرا که نه یک مسئله‌یِ خاص ایرانی، که مسئله‌ای است جهانی. درک و حل مسئله در ایران بخشی از درک و حل مسئله در سطح جهانی به‌شمار می‌رود.
اگرچه ما با رویکرد بلندمدت تاریخی-فرهنگی به دوران، خود را در امتداد زمانه‌یِ شریعتی می‌دانیم، اما آنچه تفاوت‌های زمانه‌یِ ما را با زمانه‌یِ او برجسته می سازد آن تغییراتِ «دورانی» است که با معیار تغییرِ جهت، جابه‌جایی یا تحولِ انگاره (paradigm shift) در دو حوزه‌یِ معرفت‌شناختی (دوران پساها و پایان‌ها)، و سیاسی (برآمدنِ «بنیادگرایی»های دینی به‌ویژه در جهانِ مسلمان و پیامدها و واکنش‌های آن مانندِ وادادگی و بی‌تفاوتی موسوم به نولیبرال یا هیچ‌انگار)، سنجیده می‌شود.
میراثِ آموزگارِ مردم دکتر علی شریعتی، هنگامی قادر است به ذخیره‌یِ مؤثری برای ابداعِ خویشتن در اینجا و اکنون جامعه‌یِ ایرانی تبدیل شود که درکِ دقیقی از تمایزاتِ دورانی با دوره‌یِ او مدّنظر قرار گیرد. در پرتوِ این نیاز است که «نوشریعتی» به‌منزله‌یِ یک الگوی فکری ضرورت پیدا می‌کند. «نوشریعتی» خود را بدیل دو الگوی شایع شده در ایران امروز برمی‌شمارد: نخست، الگویی از خویشتن که مبتنی است بر روایتی بنیادگرا و فرقه‌ای، و دیگر روایتی که خویشتنِ فرهنگی را به‌کل انکار می‌کند و دلبسته‌یِ روایتی هویت‌زدوده و مفتونِ افسانه‌یِ جهان‌شمولیِ یکسان‌ساز است.
ایفای چنین نقشی توسط جریان مفروض «نوشریعتی» می‌بایست چند مؤلفه‌ی امروزین را مدّنظر قرار دهد و مُدل شریعتی درخصوص «ابداعِ خویشتن» را بازآفرینی کند:
📌الف) برجسته‌سازی مرزها با «بنیادگرایی»
📌ب) چرخشِ پدیدارشناختیِ فلسفی
📌 ج) بازسازی تفکر سیاسی
#نو_شریعتی
#چهل_و_سومين_يادمان
#بنیاد_فرهنگی_دکتر_علی_شریعتی
🆔 @Shariati_SCF
Forwarded from بنياد فرهنگی دكتر علی شريعتی
🔷🔆 اسلام حکومتی، «نولیبرالیسم» و زوالِ حیاتِ اجتماعی
📌بخشی از کتابچه نوشریعتی و ابداع خویشتن
🔆اکنون در عرصه‌یِ جامعه و سیاست کشور نسل جدیدی ظهور کرده است که پشتِ سر خود تجربیات شکست‌خورده فراوان دارد، از آینده‌یِ خود نگران است و زندگی در حال را ناممکن می‌انگارد. در چنین وضعیتی، این نسل به فراموشی گذشته، قطع علاقه به آینده و گسیختن از آنچه در حال می‌گذرد، روی آورده است. جامعه هر روز، بیش از پیش، به وضعیت ذره‌ای‌شده سقوط می‌کند و سرمایه‌های اجتماعی و فرهنگی به فنا می‌رود.
🔆جامعه‌یِ ایران توسط روندهای اقتصادی و اجتماعی و ساختارهای ناعادلانه‌یِ استبدادی و فاسد تخریب می‌شود، و بیم آن می‌رود که جامعه قدرت مقاومت مؤثر، بالنده و افق‌گشای خود را از دست بدهد. در برابر زوالِ حیات اجتماعی، فروپاشی تدریجی عرصه‌یِ عمومی، انحطاط معنای زندگی، در سطح شخصی و میان‌فردی، مقاومت‌های پراکنده و بطیٔ کفایت نمی‌کند. استراتژیِ تخریبِ قدرتِ جامعه با هدفِ پیشبردِ منطقِ قدرت و سرمایه، در یک میدانِ به‌ظاهر پُرتنازع و سرشار از کشاکش پی‌گرفته شده است. یک‌سوی این میدان، ساختارِ سیاسی است که از دین کسبِ مشروعیت می‌کند و متولیِ توزیعِ نامتوازن و ناعادلانه‌ی ارزش‌هایِ اقتصادی و اجتماعی است. تکیه‌یِ دولتی بر ذخائر دینی، ارزش‌های دینی را به‌منزله‌یِ پشتوانه‌یِ تعصب و تصلب، خرافه‌پردازیِ دینی و انسدادِ سیاسی، در وجدان و آگاهیِ عمومیِ نسلِ جدید درج کرده است و نسل جدید را بی‌پناه رها ساخته است. آنچه این مسئله را مضاعف می‌نماید ظهور جنبش‌های بنیادگرای دینی در سطح منطقه است که دین را به‌مثابه‌یِ بُرنده‌ترین صورتِ عقل‌ستیزی و شرارت و خشونت عرضه می‌کند. از سوی دیگر، این میدان گسترش پُرحجم آموزه‌ها و نمادهای «نولیبرالیستیِ» فلسفی و سیاسی و اقتصادی است. نولیبرالیسمی که مشروعیتِ خود را در این میدان از ستیز با «بنیادگراییِ» دینی و اسلامِ حکومتی شده أخذ می‌کند، اما با رقیب خود در تأمین هدفِ تخریبِ جامعه هم‌پیمان است. در سطحِ فلسفی، هر فرد را از سپهرِ جامعه و تاریخ و سنت خود می‌گسلاند و در سطح سیاست، حیات سیاسی را به بازارِ تبلیغات و صندوق رأی فرو می‌کاهد تا در سطح اقتصادی، نابرابری و تبعیض و فسادهای دامن‌گستر بوروکراتیک را برای طبقاتِ محروم طبیعی و یا مقاومت‌ناپذیر نمودار سازد.
هر چه زمان می‌گذرد جامعه‌یِ ایرانی، به‌ظاهر بیشتر و بیشتر تبدیل به یک جامعه‌یِ بی‌تاریخ، فاقدِ درکِ دقیقی از اینجا و اکنون خود و در نتیجه، فاقدِ افق‌های امیدبخش می‌شود. متأسفانه در این فضای پرابهام، روشنفکران نیز نتوانسته‌اند چراغی برافروزند و اینهمه می‌تواند موجبات سرگشتگی، تنهایی و عُزلت روزافزون آحادِ جامعه و توضیح‌دهنده‌یِ تخریبِ تدریجیِ قدرتِ مقاومتِ جامعه و فرایندِ زوال‌یابی آن گردد.
🔆تصویرِ فوق، ناشی از فروریزی الگوهای پیشین مقاومت است. اما در عین‌ِ حال، جامعه‌یِ ایرانی به‌روالِ تغییراتی که در سطح جهانی به آن اشاره کردیم، از ظهورِ الگوهای تازه‌یِ مقاومت تهی نبوده است. الگوهایی که تصویری امیدبخش تولید می‌کنند.
🔆طی چهار دهه‌یِ گذشته دین سنتی و محافظه‌کار آزمون سنگینی داده است. نشان داده که اگر فرصتی به‌دست آورد در یک چشم برهم زدن از زیر قبای تقوا و پرهیز به کانون اعمالِ قدرت جست می‌زند و در کاستن از هزینه‌یِ اقتصاد قدرت، ابایی از کاربست تمام عیار ذخائر دینی ندارد. وجدان عمومیِ جامعه‌یِ ایرانی از ساده‌دلیِ پناه آوردن به مواریثِ به‌ظاهر دست‌نخورده‌یِ سنتی برون آمده و به پذیرش ارزش‌های بنیادی خرد، آزادی و نقدِ دنیای جدید، نزدیک‌تر شده است. در همان حال، طی چهار دهه‌یِ اخیر، آموخته است که تجدد نیز، وقتی در قامتِ سرمایه‌داری ظاهر می‌شود، به‌ویژه در یک کشور پیرامونی با ساختاری رانتی، که دشمنِ خرد، آزادی و نقد است و چنان‌که می‌نمایاند، افقِ راستینی به‌سمت یک زندگیِ مردمسالار (دموکراتیک)، مرفه و عادلانه نیست.
#بخش_سوم
#دیدگاه
#نو_شریعتی
#چهل_و_سومين_يادمان
#بنیاد_فرهنگی_دکتر_علی_شریعتی
🆔 @Shariati_SCF
📌بخشی از کتابچه نوشریعتی و ابداع خویشتن
🔆اکنون در عرصه‌یِ جامعه و سیاست کشور نسل جدیدی ظهور کرده است که پشتِ سر خود تجربیات شکست‌خورده فراوان دارد، از آینده‌یِ خود نگران است و زندگی در حال را ناممکن می‌انگارد. در چنین وضعیتی، این نسل به فراموشی گذشته، قطع علاقه به آینده و گسیختن از آنچه در حال می‌گذرد، روی آورده است. جامعه هر روز، بیش از پیش، به وضعیت ذره‌ای‌شده سقوط می‌کند و سرمایه‌های اجتماعی و فرهنگی به فنا می‌رود.
🔆جامعه‌یِ ایران توسط روندهای اقتصادی و اجتماعی و ساختارهای ناعادلانه‌یِ استبدادی و فاسد تخریب می‌شود، و بیم آن می‌رود که جامعه قدرت مقاومت مؤثر، بالنده و افق‌گشای خود را از دست بدهد. در برابر زوالِ حیات اجتماعی، فروپاشی تدریجی عرصه‌یِ عمومی، انحطاط معنای زندگی، در سطح شخصی و میان‌فردی، مقاومت‌های پراکنده و بطیٔ کفایت نمی‌کند. استراتژیِ تخریبِ قدرتِ جامعه با هدفِ پیشبردِ منطقِ قدرت و سرمایه، در یک میدانِ به‌ظاهر پُرتنازع و سرشار از کشاکش پی‌گرفته شده است. یک‌سوی این میدان، ساختارِ سیاسی است که از دین کسبِ مشروعیت می‌کند و متولیِ توزیعِ نامتوازن و ناعادلانه‌ی ارزش‌هایِ اقتصادی و اجتماعی است. تکیه‌یِ دولتی بر ذخائر دینی، ارزش‌های دینی را به‌منزله‌یِ پشتوانه‌یِ تعصب و تصلب، خرافه‌پردازیِ دینی و انسدادِ سیاسی، در وجدان و آگاهیِ عمومیِ نسلِ جدید درج کرده است و نسل جدید را بی‌پناه رها ساخته است. آنچه این مسئله را مضاعف می‌نماید ظهور جنبش‌های بنیادگرای دینی در سطح منطقه است که دین را به‌مثابه‌یِ بُرنده‌ترین صورتِ عقل‌ستیزی و شرارت و خشونت عرضه می‌کند. از سوی دیگر، این میدان گسترش پُرحجم آموزه‌ها و نمادهای «نولیبرالیستیِ» فلسفی و سیاسی و اقتصادی است. نولیبرالیسمی که مشروعیتِ خود را در این میدان از ستیز با «بنیادگراییِ» دینی و اسلامِ حکومتی شده أخذ می‌کند، اما با رقیب خود در تأمین هدفِ تخریبِ جامعه هم‌پیمان است. در سطحِ فلسفی، هر فرد را از سپهرِ جامعه و تاریخ و سنت خود می‌گسلاند و در سطح سیاست، حیات سیاسی را به بازارِ تبلیغات و صندوق رأی فرو می‌کاهد تا در سطح اقتصادی، نابرابری و تبعیض و فسادهای دامن‌گستر بوروکراتیک را برای طبقاتِ محروم طبیعی و یا مقاومت‌ناپذیر نمودار سازد.
هر چه زمان می‌گذرد جامعه‌یِ ایرانی، به‌ظاهر بیشتر و بیشتر تبدیل به یک جامعه‌یِ بی‌تاریخ، فاقدِ درکِ دقیقی از اینجا و اکنون خود و در نتیجه، فاقدِ افق‌های امیدبخش می‌شود. متأسفانه در این فضای پرابهام، روشنفکران نیز نتوانسته‌اند چراغی برافروزند و اینهمه می‌تواند موجبات سرگشتگی، تنهایی و عُزلت روزافزون آحادِ جامعه و توضیح‌دهنده‌یِ تخریبِ تدریجیِ قدرتِ مقاومتِ جامعه و فرایندِ زوال‌یابی آن گردد.
🔆تصویرِ فوق، ناشی از فروریزی الگوهای پیشین مقاومت است. اما در عین‌ِ حال، جامعه‌یِ ایرانی به‌روالِ تغییراتی که در سطح جهانی به آن اشاره کردیم، از ظهورِ الگوهای تازه‌یِ مقاومت تهی نبوده است. الگوهایی که تصویری امیدبخش تولید می‌کنند.
🔆طی چهار دهه‌یِ گذشته دین سنتی و محافظه‌کار آزمون سنگینی داده است. نشان داده که اگر فرصتی به‌دست آورد در یک چشم برهم زدن از زیر قبای تقوا و پرهیز به کانون اعمالِ قدرت جست می‌زند و در کاستن از هزینه‌یِ اقتصاد قدرت، ابایی از کاربست تمام عیار ذخائر دینی ندارد. وجدان عمومیِ جامعه‌یِ ایرانی از ساده‌دلیِ پناه آوردن به مواریثِ به‌ظاهر دست‌نخورده‌یِ سنتی برون آمده و به پذیرش ارزش‌های بنیادی خرد، آزادی و نقدِ دنیای جدید، نزدیک‌تر شده است. در همان حال، طی چهار دهه‌یِ اخیر، آموخته است که تجدد نیز، وقتی در قامتِ سرمایه‌داری ظاهر می‌شود، به‌ویژه در یک کشور پیرامونی با ساختاری رانتی، که دشمنِ خرد، آزادی و نقد است و چنان‌که می‌نمایاند، افقِ راستینی به‌سمت یک زندگیِ مردمسالار (دموکراتیک)، مرفه و عادلانه نیست.
#بخش_سوم
#دیدگاه
#نو_شریعتی
#چهل_و_سومين_يادمان
#بنیاد_فرهنگی_دکتر_علی_شریعتی
🆔 @Shariati_SCF
Forwarded from بنياد فرهنگی دكتر علی شريعتی
🔷🔆چهل و سومین یادمان دکتر علی شریعتی
🖥پخش زنده چهل و سومین سالیاد هجرت آموزگار (( آزادی، برابری، عرفان))
🔆نوشریعتی و سیاست اخلاقی ؛ دولت ،مسئولیت اجتماعی ومسئله سلطه
🔷🔆گفتگو با :
🎙مجتبی مهدوی (استاد علوم سیاسی و مطالعات خاورمیانه دانشگاه آلبرتا؛ کانادا)
📌اخلاق علیه اخلاق ؛امکان و امتناع نقد اخلاقی اسلامیسم در اندیشه شریعتی
🎙حسین مصباحیان (عضو هیئت علمی دانشگاه تهران)
📌فراسوی دولت : نو شریعتی و نوید سیاست اخلاقی
🎙احسان شریعتی(فلسفه پژوه و فعال مدنی)
📌روشنفکر دین پیرا، با دولت یا بر دولت
📆زمان: پنج شنبه ۲۹ خرداد از ساعت ۶ عصر در صفحه اینستاگرام بنیاد دکتر علی شریعتی
🖇لینک صفحه اینستاگرام بنیاد دکتر علی شریعتی
🔆https://www.instagram.com/shariati_foundation/
🖇نام قابل جستجو بنیاد دکتر علی شریعتی در اینستاگرام
🔆 @shariati_foundation
#گفتگو
#افق_پیشرو
#نو_شریعتی
#چهل_و_سومين_يادمان
#بنیاد_فرهنگی_دکتر_علی_شریعتی
🆔 @Shariati_SCF
🖥پخش زنده چهل و سومین سالیاد هجرت آموزگار (( آزادی، برابری، عرفان))
🔆نوشریعتی و سیاست اخلاقی ؛ دولت ،مسئولیت اجتماعی ومسئله سلطه
🔷🔆گفتگو با :
🎙مجتبی مهدوی (استاد علوم سیاسی و مطالعات خاورمیانه دانشگاه آلبرتا؛ کانادا)
📌اخلاق علیه اخلاق ؛امکان و امتناع نقد اخلاقی اسلامیسم در اندیشه شریعتی
🎙حسین مصباحیان (عضو هیئت علمی دانشگاه تهران)
📌فراسوی دولت : نو شریعتی و نوید سیاست اخلاقی
🎙احسان شریعتی(فلسفه پژوه و فعال مدنی)
📌روشنفکر دین پیرا، با دولت یا بر دولت
📆زمان: پنج شنبه ۲۹ خرداد از ساعت ۶ عصر در صفحه اینستاگرام بنیاد دکتر علی شریعتی
🖇لینک صفحه اینستاگرام بنیاد دکتر علی شریعتی
🔆https://www.instagram.com/shariati_foundation/
🖇نام قابل جستجو بنیاد دکتر علی شریعتی در اینستاگرام
🔆 @shariati_foundation
#گفتگو
#افق_پیشرو
#نو_شریعتی
#چهل_و_سومين_يادمان
#بنیاد_فرهنگی_دکتر_علی_شریعتی
🆔 @Shariati_SCF
Audio
🔷🔆 سخنرانی مجتبی مهدوی
🔸استاد علوم سیاسی و مطالعات خاورمیانه، دانشگاه آلبرتا، کانادا
📌عنوان: اخلاق علیه اخلاق: امکان و امتناع نقد اخلاقی اسلامیسم در اندیشه شریعتی
🖇جلسه پرسش وپاسخ پنج شنبه ۲۹ خرداد بصورت زنده در صفحه اینستاگرام بنیاد دکتر علی شریعتی
🖥لینک صفحه بنیاد فرهنگی دکتر علی شریعتی 👇
https://www.instagram.com/shariati_foundation/
#سخنرانی
#نو_شریعتی
#چهل_و_سومين_يادمان
#بنیاد_فرهنگی_دکتر_علی_شریعتی
🆔 @Shariati_SCF
🔸استاد علوم سیاسی و مطالعات خاورمیانه، دانشگاه آلبرتا، کانادا
📌عنوان: اخلاق علیه اخلاق: امکان و امتناع نقد اخلاقی اسلامیسم در اندیشه شریعتی
🖇جلسه پرسش وپاسخ پنج شنبه ۲۹ خرداد بصورت زنده در صفحه اینستاگرام بنیاد دکتر علی شریعتی
🖥لینک صفحه بنیاد فرهنگی دکتر علی شریعتی 👇
https://www.instagram.com/shariati_foundation/
#سخنرانی
#نو_شریعتی
#چهل_و_سومين_يادمان
#بنیاد_فرهنگی_دکتر_علی_شریعتی
🆔 @Shariati_SCF
Forwarded from بنياد فرهنگی دكتر علی شريعتی
احسان شریعتی . روشنفکر دین پیرا.MP3
36.9 MB
🔷🔆 سخنرانی احسان شریعتی
🔸فلسفه پژوه و فعال مدنی
📌عنوان: روشنفکر دین پیرا، با دولت یا بر دولت
🖇جلسه پرسش وپاسخ بصورت زنده پنج شنبه ۲۹ خرداد بصورت زنده در صفحه اینستاگرام بنیاد دکتر علی شریعتی
🖥لینک صفحه بنیاد فرهنگی دکتر علی شریعتی 👇
https://www.instagram.com/shariati_foundation/
#سخنرانی
#نو_شریعتی
#چهل_و_سومين_يادمان
#بنیاد_فرهنگی_دکتر_علی_شریعتی
🆔 @Shariati_SCF
🔸فلسفه پژوه و فعال مدنی
📌عنوان: روشنفکر دین پیرا، با دولت یا بر دولت
🖇جلسه پرسش وپاسخ بصورت زنده پنج شنبه ۲۹ خرداد بصورت زنده در صفحه اینستاگرام بنیاد دکتر علی شریعتی
🖥لینک صفحه بنیاد فرهنگی دکتر علی شریعتی 👇
https://www.instagram.com/shariati_foundation/
#سخنرانی
#نو_شریعتی
#چهل_و_سومين_يادمان
#بنیاد_فرهنگی_دکتر_علی_شریعتی
🆔 @Shariati_SCF
Audio
🔷🔆 سخنرانی حسین مصباحیان
🔸عضو هیئت علمی دانشگاه تهران
📌عنوان: فراسوی دولت : نو شریعتی و نوید سیاست اخلاقی
🖇جلسه پرسش وپاسخ پنج شنبه ۲۹ خرداد بصورت زنده در صفحه اینستاگرام بنیاد دکتر علی شریعتی
🖥لینک صفحه بنیاد فرهنگی دکتر علی شریعتی 👇
https://www.instagram.com/shariati_foundation/
#سخنرانی
#نو_شریعتی
#چهل_و_سومين_يادمان
#بنیاد_فرهنگی_دکتر_علی_شریعتی
🆔 @Shariati_SCF
🔸عضو هیئت علمی دانشگاه تهران
📌عنوان: فراسوی دولت : نو شریعتی و نوید سیاست اخلاقی
🖇جلسه پرسش وپاسخ پنج شنبه ۲۹ خرداد بصورت زنده در صفحه اینستاگرام بنیاد دکتر علی شریعتی
🖥لینک صفحه بنیاد فرهنگی دکتر علی شریعتی 👇
https://www.instagram.com/shariati_foundation/
#سخنرانی
#نو_شریعتی
#چهل_و_سومين_يادمان
#بنیاد_فرهنگی_دکتر_علی_شریعتی
🆔 @Shariati_SCF
Forwarded from بنياد فرهنگی دكتر علی شريعتی
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
🔷🔆چهل و سومین یادمان دکتر علی شریعتی
🖥پخش زنده چهل و سومین سالیاد هجرت آموزگار (( آزادی، برابری، عرفان))
🔆نوشریعتی و سیاست اخلاقی ؛ دولت ،مسئولیت اجتماعی ومسئله سلطه
🔷🔆گفتگو با :
🎙مجتبی مهدوی (استاد علوم سیاسی و مطالعات خاورمیانه دانشگاه آلبرتا؛ کانادا)
📌اخلاق علیه اخلاق ؛امکان و امتناع نقد اخلاقی اسلامیسم در اندیشه شریعتی
🎙حسین مصباحیان (عضو هیئت علمی دانشگاه تهران)
📌فراسوی دولت : نو شریعتی و نوید سیاست اخلاقی
🎙احسان شریعتی(فلسفه پژوه و فعال مدنی)
📌روشنفکر دین پیرا، با دولت یا بر دولت
📆زمان: پنج شنبه ۲۹ خرداد از ساعت ۶ عصر در صفحه اینستاگرام بنیاد دکتر علی شریعتی
🖇لینک صفحه اینستاگرام بنیاد دکتر علی شریعتی
🔆https://www.instagram.com/shariati_foundation/
🖇نام قابل جستجو بنیاد دکتر علی شریعتی در اینستاگرام
🔆 @shariati_foundation
#گفتگو
#افق_پیشرو
#نو_شریعتی
#چهل_و_سومين_يادمان
#بنیاد_فرهنگی_دکتر_علی_شریعتی
🆔 @Shariati_SCF
🖥پخش زنده چهل و سومین سالیاد هجرت آموزگار (( آزادی، برابری، عرفان))
🔆نوشریعتی و سیاست اخلاقی ؛ دولت ،مسئولیت اجتماعی ومسئله سلطه
🔷🔆گفتگو با :
🎙مجتبی مهدوی (استاد علوم سیاسی و مطالعات خاورمیانه دانشگاه آلبرتا؛ کانادا)
📌اخلاق علیه اخلاق ؛امکان و امتناع نقد اخلاقی اسلامیسم در اندیشه شریعتی
🎙حسین مصباحیان (عضو هیئت علمی دانشگاه تهران)
📌فراسوی دولت : نو شریعتی و نوید سیاست اخلاقی
🎙احسان شریعتی(فلسفه پژوه و فعال مدنی)
📌روشنفکر دین پیرا، با دولت یا بر دولت
📆زمان: پنج شنبه ۲۹ خرداد از ساعت ۶ عصر در صفحه اینستاگرام بنیاد دکتر علی شریعتی
🖇لینک صفحه اینستاگرام بنیاد دکتر علی شریعتی
🔆https://www.instagram.com/shariati_foundation/
🖇نام قابل جستجو بنیاد دکتر علی شریعتی در اینستاگرام
🔆 @shariati_foundation
#گفتگو
#افق_پیشرو
#نو_شریعتی
#چهل_و_سومين_يادمان
#بنیاد_فرهنگی_دکتر_علی_شریعتی
🆔 @Shariati_SCF