‏خوشبختی برای ما در این روزها فاصله بین این بدبختی تا بدبختی بعدی است..

Brimbmirim..

‏نسل ما خونه‌ی سالمندان نمی‌خواد. اسایشگاه روانی و تیمارستان می‌خواد، ب تعداد و ظرفیت بالا.‌.

‏تا اینجا “رهبر مستضعفان جهان” چهار کارگر مستضعف را بطور رسمی ب قتل رسانده..

‏ذهنم عادت کرده ب مداومت و مقاومت. اما دلم می‌خواد بهش بگم ببین، ما کم اوردیم. زور بی‌خود نزن..

‏این کل واقعیت دیشب بود..

شب بیمارستان دی ،‏شب شریف
شب اوین ،شب رجایی‌شهر
تو یکی از همین شب‌هاس ک سقوط می‌کنی دیکتاتور..

باز ی روز دیگه..

بن بست نهصد و سی ام..

‏اهای غمی ک رو سینه من مثل ی بختک شده‌ای اوار..

Brimbmirim..

‏توی تمام این روزای سیاه، امید من ب اون روزیه ک«مثل سگ می‌زنیمتون، مثل موش فراری می‌شید..»

‏چطور می‌شه ب طور همزمان هیچ حسی نسبت ب هیچی نداشت ولی همه‌چیز رو حس کرد؟ چطور می‌شه هم شور زندگی داشت، هم دلمرده بود؟ واقعا دیگه هیچ دانش و توانی برای تشخیص واقعیت و شرح وضعیت روانم ندارم. حس می‌کنم توی ذهن شرودینگر زندانی شدم..

‏خدایا، ما رو از دست طرفدارات نجات بده..

‏یکیشون میتونه شراب بخوره ولی نباید زن بگیره، اون یکی نمیتونه شراب بخوره ولی میتونه چندتا زن بگیره.
جفتشونم میگن فرمان خداست..

باز ی روز دیگه..

بن بست نهصد و سی و یکم..

تا دوازده شب فرهیخته بعدش برانگیخته..

Brimbmirim..

‏دیگه ن ادم سمّی مونده ک حذف کنم، ن موضوعی باقی مونده ک رها کنم، ب قول عباس کیارستمی: من ماندم و من؛ من از من رنجیده و هیچ کس نیست پا درمیانی کند..