اوپن سوله (OpenSwoole) یک Extension بسیار قوی و کارآمد برای PHP است

در واقع OpenSwoole یک مکمل و SuperCharge کننده برای PHP است و قابلیت‌هایی که PHP همیشه کمبود داشته را به PHP اضافه می‌کند

از جمله قابلیت های OpenSwoole:

وب‌سرور HTTP بسیار قدرتمند و سریع با توانایی هندل کردن چندین هزار درخواست بر ثانیه (حداقل 10 برابر بیشتر از وب‌سرور داخلی PHP)

پشتیبانی از کو روتین‌ها (Coroutine) در PHP و ممکن کردن برنامه‌نویسی Async

پشتیبانی از Hook های متعدد برای قابلیت های built-in خود PHP از جمله CURL و MySQL و …

پشتیبانی از برنامه‌نویسی MultiProcess و MultiThread و Async

پشتیبانی از gRPC و قابلیت پروتکل‌نویسی

قابلیت برنامه‌نویسی Event Driven و ریختن قیمه JS ها توی ماست PHP ها

و کلی قابلیت دیگه

به صورت خلاصه، اگر PHP کار می‌کنید و هنوز از OpenSwoole استفاده نمی‌کنید، دارید کلی مزیت رو از دست میدید

💠 گروه OpenSwoole

💎 Channel: @DevelopixPHP

یکی از کمبود هایی که در زبان PHP به‌عنوان یک زبان برنامه‌نویسی مدرن امروزی حس می‌شود، کتابخانه‌های مرتبط با هوش مصنوعی و یادگیری ماشین است

در راستای جبران این کمبود، کتابخانه RubixML یکی از اولین کتابخانه های Machine Learning و Deep Learning در این زبان است

این کتابخانه دارای ساختار OOP و Developer Friendly برای توسعه‌دهندگان PHP است

همچنین در حال حاضر بیش از 40 الگوریتم یادگیری نظارت شده و غیرنظارت شده را پشتیبانی می‌کند

از ETL و پیش‌پردازش و چندگانه‌سنجی هم پشتیبانی می‌کند

در حالت کلی، یکی از کامل‌ترین کیت‌های یادگیری ماشین برای PHP است و از Pipeline ها پشتیبانی می‌کند و دارای Tokenizer های متنوعی است

البته قابل ذکر است که در مقایسه با کتابخانه‌هایی مثل Tensorflow یا ML.net مانند مقایسه 206 با لندکروز عمل می‌کند و جای توسعه و پیشرفت زیادی دارد

همچنین در حال حاضر Tokenizer های قدرتمندی برای زبان‌های یونیکدی مثل فارسی ندارد و باید خودتان پیاده‌سازی کنید

با این حال، وجود و توسعه چنین کتابخانه‌ای برای PHP خبر خوبی است و آینده‌ای روشن دارد

💎 Channel: @DevelopixPHP

یکی از نکات بسیار مهمی که تقریبا در تمامی زبان‌ها وجود دارد ولی برنامه‌نویسان از آن آگاه نیستند، منطق اجرای حلقه‌ها می‌باشد

در تصویر بالا می‌توانید ببینید که دو کد مشابه، که اکثرا هم حالت اول آن را می‌نویسیم، چقدر می‌تواند باعث غیربهینه بودن کد شود

نکته مهم این پست اینجاست که تمامی کد های داخل condition حلقه، در هر iteration اجرا می‌شوند و اگر حلقه‌تان از توابع داینامیک مثل count یا … استفاده می‌کند، در هر iteration شما آرایه را count می‌کنید که این بهینه نیست

💎 Channel: @DevelopixPHP

🤔 میدونستید با php میتونید تگ های html بسازید؟

با استفاده از کلاس DOMDocument این کار امکان پذیر هست

😍 کد بالا بسیار خوانا و ساده نوشته شده برای درک این موضوع

👤 Matin Soleymani

💎 Channel: @DevelopixPHP

🍉 یلدای امسال رو کُدیلویی بگذرونید!

🍓 تا پایان روز جمعه با دعوت دو کاربر جدید به کدیلو، فایل های کدیلو رو رایگان دریافت کنید

🥝 یلدای خوبی داشته باشید (:

💎 @Codilo

یه چیزی که از php8 اضافه شده و چیز خفنیه همین تعریف پراپرتی ها هست

در پی اچ پی های قدیمی تر روند این بود که توی کلاس Car میبینید پراپرتی ها تعریف میشد و در کانستراکتور مقدار دهی میشد

اما در پی اچ پی هشت به بعد یه روش جدید اومد که کد های مارو کوتاه تر میکنه مثل کلاس Car2
میبینید که پراپرتی ها تعریف نشدن و توی ورودی کانستراکتور هم تعریف و هم مقدار دهی میشن !
که این باعث میشه کد های ما کوتاه تر بشه
و هیچ تغییری توی خروجی ها نداریم

نکته حائز اهمیت این هست که توی Interface ها و توی abstract function ها نمیتونیم از این ویژگی استفاده کنیم :)

👤 Matin Soleymani

💎 Channel: @DevelopixPHP

کوئرا جامعه برنامه‌نویسان ایران

⌛️۵۰درصد تخفیف فقط تا ۲۴ ساعت
بهترین فرصت شروع PHP

📚 دوره پروژه‌محور برنامه‌نویسی وب با PHP
(آموزش تفکر شی‌گرایی، امنیت، پایگاه‌داده، مفاهیم وب و ...)

👨🏻‍💻 با توسعه‌ی پروژه‌های واقعی شرکت دیجی‌کالا 👩🏻‍💻

⏺ کاملا آنلاین با امکان پرسش و پاسخ با مدرسان دوره
کد تخفیف: iirf7h7
☑️ آشنایی بیشتر با دوره و پیش ثبت‌نام رایگان:
🔗 https://quera.org/r/49xv9
➖➖➖➖➖➖➖
@Quera_ir

یه مورد جذاب توی php رو باهم یاد بگیریم :)

توی php 8 به بعد یه ویژگی اضافه شده که شما میتونید هر کدوم از پارامتر فانکشن رو مقدار دهی کنید بزارید از روی تصویر و مثال بگم که بهتر متوجه بشید

ما یه function login داریم که چند تا ورودی میپذیره و دوتا از ورودی ها اپشنال هستن و مقدار دیفالت دارن حالا ما شاید میخوایم به اخرین مورد که مقدار دیفالت داره یه مقداری بدیم اون موقع چی؟

توی php های ورژن قبل مجبور بودیم همه رو مقدار دهی کنیم که به اون مورد برسیم یا که همون مقدار دیفالت رو بهشون بدیم (لاین 8)

اما توی php 8 یه فیچر اضافه شده که شما میتونید با زدن اسم متغییر و یک دو نقطه جلوش مقدار دهی کنید
جوری که توی لاین 14 میبینید

چند تا نکته داره
اگه از این مدل مقدار دهی استفاده کنید باید از اون به بعد رو هم به همین شکل مقدار دهی کنید
همون اسم متغییر رو میزنیم فقط بدون $
** توی فانکشن های خود php هم میتونید از این مورد استفاده کنید و لذت ببرید :))

👤 Matin Soleymani

💎 Channel: @DevelopixPHP

🔴 شتابان هاست 🔴

🔰 تخفیف ویژه 12 درصدی برای
خرید انواع🔹هاست🔹سرور
در شتابان هاست به مناسبت فرا رسیدن عید نوروز 🥳:

✅ https://shetabanhost.com/
🌟 کد تخفیف اختصاصی:

shetabanhost

🔗 https://shetabanhost.com/

🌐 پشتیبانی ۲۴ ساعته شتابان هاست👇👇

☎️ 024-91311031
💎 Channel: @shetabanhostcom

💢 آموزش‌ View Composer

یکی از نکاتی که باعث بهینه شدن پروژه می‌شود این است که درخواست‌های‌مان را به سمت سرور برای گرفتن اطلاعات از دیتابیس کم‌تر کنیم؛ موقعیتی را در نظر بگیرید که نیاز است یک سری اطلاعات از جدول مشخصی را به چندین ویو پاس بدهیم در این شرایط راحت‌ترین کاری که می‌شود کرد این است که در روت مربوط به همه ویو‌ها یک فانکشن ایجاد کنیم و برای هر کدام عمل کوئری انتخاب از دیتابیس را انجام دهیم و در نهایت داده دریافتی را به ویو‌های مربوطه Compact کنیم.

در این شرایط علاوه بر ارسال درخواست تکراری به سمت دیتابیس ما با کدهای تکراری روبه‌رو هستیم که از بهینه و تمیز بودن کدها کم می‌کند؛ مورد دومی که شاید به ذهن‌تان برسد این است که یک متغیر پابلیک ایجاد کنیم و یک بار درخواست ارسال کنیم و چندین جا از آن استفاده کنیم ولی عیبی که این روش دارد این است که این متغیر داخل همه ویوها/کلاس‌هایی که نیاز به آن متغیر ندارند هم قابل دسترس است و نمی‌توان به راحتی مشخص کرد که به کدام ویو‌ها این متغیر ارسال شود.

برای حل چنین عیب‌هایی می‌توان از View Composer ها استفاده کنیم با استفاده از این ویژگی لاراول می‌توانیم یک کلاس یا یک تابع Callback به پروژه‌ شناسایی کنیم و مشخص کنیم هر موقع یک View خاصی در حال رندر شدن بود آن کلاس یا تابع که به آن View Composer گفته می‌شود اجرا شود ( می‌توانید نتیجه اجرای ویو کامپوزر و ویوتان هم برای بهینه شدن بیشتر پروژه‌تان کش کنید تا LCP سایت‌تان کم‌تر هم شود )

🔺نوشتن View Composer

ویوکامپوزرها معمولا در Service Provider ها تعریف می‌شوند که بهتر است یک سرویس پرووایدر اختصاصی ایجاد کنیم و درنهایت آن را به لیست مربوطه اضافه کنیم، برای ایجاد یک سرویس پرووایدر اختصاصی از کد زیر استفاده کنید:
php artisan make:provider ViewServiceProvider

با زدن این دستور یک فایل با نام ViewServiceProvider در مسیر زیر ایجاد می‌شود:
app/providers

بعد از ساخت فایل مربوطه باید سرویس پرووایدر مان را به لاراول شناسایی کنیم برای این کار تنها کافی است که به فایل config/app.php برید و سرویس پرووایدر تان را به آرایه Providers اضافه کنید با این کار سرویس پرووایدر مربوطه به پروژه شناسایی می‌شود و وقت آن است که ویو کامپوزر دلخواه‌مان را ایجاد کنیم.

🔺ایجاد View Composer

برای ایجاد یک ویو کامپوزر تنها کافی است به ViewServiceProvider که در مرحله قبلی ایجاد کردیم برویم و در متد boot این فایل از متد composer که در کلاس view قرار دارد استفاده کنیم:

View::composer('header',
funcation($view) {

$Categories = Category::all();

$view->with([
'category' => $Categories
]);

});

🔺بررسی کد بالا

داخل پارامتر اول متد composer اسم ویو‌هایی که می‌خواهیم این دیتا را داشته باشند می‌نویسم لازم به ذکر است که می‌توان در این قسمت یک آرایه بنویسم و یا مشخص کنیم به کل ویو‌های یک پوشه این دیتا ارسال شود برای مثال:

View::composer(['panel.*', 'users.header'], ... )

در پارامتر دوم هم مقادیری که باید به ویو‌های مربوطه ارسال شود را با with مشخص می‌کنیم، و درنهایت در ویو‌‌های مربوطه از آن‌ها استفاده می‌کنیم، صرفا با یک بار ارسال درخواست به سمت دیتابیس و عدم تکرار کد.

🔗 اطلاعات بیشتر و داکیومنت مربوطه

👤 Maryam

💎 Channel: @DevelopixLaravel

💢 آدرس‌های امضاء شده در لاراول

فرض کنید یک سیستم خبرنامه دارید و کاربری درخواست لغو اشتراک خبرنامه را دارد، URL مربوطه می‌تواند به شکل زیر باشد:

example.com/unsubscribe/4

وقتی کاربری این URL را باز می‌کند اشتراک خبرنامه کاربری با آیدی 4 لغو خواهد شد، حالا فرض کنید کاربری از روی عمد آیدی 4 را به 60 تغییر بدهد، در این صورت اشتراک خبرنامه کاربری با آیدی 60 هم بدون اطلاع خودش لغو خواهد شد. این سناریو می‌تواند به مرور باعث لغو اشتراک خبرنامه کلیه کاربران شود؛ یکی از ویژگی‌هایی که لاراول برای جلوگیری از این خراب‌کاری دارد، آدرس‌های امضاء شده است؛ با استفاده از URL های امضا شده، می‌توان تا حدودی از درخواست‌های ایجاد شده با URL های اصلاح شده و همچنین از خراب‌کاری‌های احتمالی جلوگیری کرد.

🔺ساختن یک Signed URL

در مثال بالا فرض کردیم URL لغو اشتراک خبرنامه به شکل زیر است:

example.com/unsubscribe/4

در نتیجه روت آن به این شکل خواهد بود:

Route::get('unsubscribe/{user_id}', '...')->name('unsubscribe');

برای امضاء و امن کردن این URL باید از متد signedRoute که در کلاس URL قرار دارد استفاده کنیم:


$url = URL::signedRoute('unsubscribe', ['user_id' => 1]);


نتیجه کد بالا به شکل زیر خواهد داشت:

example.com/unsubcribe/1/?signature=f834ed8570e05de6c50ad10bd6abcf71e9867fcb14bdf2670b4bf572ce346f3b

و اگر کاربری این URL را تغییر داد به هیچ‌وجه معتبر نخواهد بود و می‌توان این‌گونه از خراب‌ کاری‌های احتمالی جلوگیری کرد؛ همچنین لازم به ذکر است که با متد temporarySignedRoute می‌توان یک تاریخ انقضاء برای URL مان مشخص کنیم و تعیین کنیم URL مربوطه تا چه زمانی می‌تواند معتبر باشد:

$url = URL::temporarySignedRoute(

'unsubscribe',

now()->addMinutes(60), ['user' => 1]

);

🔺 اعتبار سنجی‌ آدرس‌های امضاء شده

برای اعتبار سنجی آدرس‌های مربوطه می‌توانید از متد hasValidSignature که در کلاس Request قرار دارد استفاده کنید و بررسی کنید که URL مربوطه معتبر است یا خیر:

Route::get('unsubscribe/{user_id}/', function (Request $request) {

if (! $request->hasValidSignature()) {
abort(401);
}

// ...
});

همچنین می‌توانید از میدل‌ور ValidateSignature استفاده کنید تا عملیات اعتبارسنجی خودکار انجام برای استفاده کردن از این میدل‌ور فقط کافی است که به فایل Kernel.php بروید و کد زیر را اضافه کنید:

protected $routeMiddleware = [
'signed' => \Illuminate\Routing\Middleware\ValidateSignature::class,
....
];

و در نتیجه این میدلور را به روت‌تان اضافه کنید:

Route::get('unsubscribe/{user_id}', '...')->name('unsubscribe')->middleware('signed');

از حالا به بعد این روت زمانی به درستی کار خواهد کرد که مقدار پارامتر signature معتبر باشید در غیر این صورت خطای 403 به کاربر نمایش داده می‌شود.

📍همچنین یک نمونه بسیار ساده از آدرس‌های امضاء شده در این مخزن ایجاد کرده‌ام که طبق نیاز می‌توانید آن را تغییر داده و استفاده کنید

🔗 اطلاعات بیشتر و داکیومنت مربوطه

👤 Maryam

💎 Channel: @DevelopixLaravel

❇️ صد درصد در پروژه هایی که کار میکنید میخواید قیمت ها رو به فرمت درست نمایش بدید به عبارت دیگه میخوایم که سه رقم سه رقم جدا کنیم

✳️ برای این که با php فقط کافیه از یک تابع درونی خود php استفاده کنید به شرح زیر :

$price = 500000;
number_format($price);
# 500,000

⚜️ ممکنه بعضی مواقع قیمت به صورت string یا همون متنی در دیتابیس یا به نحو های دیگر قرار گرفته باشه برای استفاده از این تابعه نیاز هست که string رو به number تبدیل کنید که مثال این رو هم باهم خواهیم داشت:

$price = "500000";
number_format((int)$price)
# 500,000

برای مطالعه بیشتر لینک 📕

👤 Matin Soleymani

💎 Channel: @DevelopixPHP

کلاس‌های انتزاعی (Abstract Classes) در PHP یکی از مفاهیم پایه‌ای در برنامه‌نویسی شی‌گرا هستند.
این کلاس‌ها به عنوان قالبی برای سایر کلاس‌ها عمل می‌کنند و نمی‌توان از آن‌ها به طور مستقیم نمونه‌سازی (Instantiate) کرد.
به بیان دیگر، شما نمی‌توانید یک شی مستقیم از یک کلاس انتزاعی ایجاد کنید.
هدف از کلاس‌های انتزاعی، تعریف یک قرارداد برای کلاس‌های وراثتی است تا اطمینان حاصل شود که تمام کلاس‌های فرزند، روش‌های خاصی را پیاده‌سازی می‌کنند.

کلاس‌های انتزاعی اجازه می‌دهند تا شما یک سری از توابع (متدها) را که باید در کلاس‌های فرزند پیاده‌سازی شوند، تعریف کنید.

مثال:

فرض کنید می‌خواهیم یک سیستم برای مدیریت حیوانات در یک باغ وحش ایجاد کنیم.
ما می‌توانیم یک کلاس انتزاعی به نام Animal داشته باشیم که توابع انتزاعی مانند makeSound را تعریف می‌کند. سپس، کلاس‌های فرزند می‌توانند این تابع را بر اساس نوع حیوان پیاده‌سازی کنند.

abstract class Animal {
    protected $name;

    public function __construct($name) {
        $this->name = $name;
    }

    // تابع انتزاعی
    abstract public function makeSound();

    public function getName() {
        return $this->name;
    }
}

class Dog extends Animal {
    public function makeSound() {
        return "Woof";
    }
}

class Cat extends Animal {
    public function makeSound() {
        return "Meow";
    }
}

$dog = new Dog("Sag");
echo $dog->getName() . " says " . $dog->makeSound(); // Sag says Woof

$cat = new Cat("Goorbe");
echo $cat->getName() . " says " . $cat->makeSound(); // Goorbe says Meow
در این مثال، Animal یک کلاس انتزاعی است که نمی‌توان از آن نمونه‌سازی کرد. این کلاس یک تابع انتزاعی به نام makeSound تعریف می‌کند که هر کلاس فرزند باید آن را پیاده‌سازی کند. Dog و Cat دو کلاس فرزند هستند که از Animal ارث‌بری می‌کنند و تابع makeSound را پیاده‌سازی می‌کنند.

کلاس‌های انتزاعی به شما امکان می‌دهند تا ساختار پایه‌ای برای کلاس‌های فرزند تعریف کنید و اطمینان حاصل کنید که تمام کلاس‌های فرزند، رابط کاربری مشخصی را پیاده‌سازی می‌کنند.

👤 AmirHossein

💎 Channel: @DevelopixPHP

اینترفیس‌ها (Interfaces) یکی دیگر از مفاهیم مهم برنامه نویسی شی‌گرا هستند. آنها به عنوان قراردادی بین کلاس‌ها عمل می‌کنند و تعیین می‌کنند که کلاس‌هایی که این اینترفیس‌ها را پیاده‌سازی می‌کنند، باید چه متدهایی را ارائه دهند، و اطمینان می‌دهند که کلاس‌های پیاده‌سازی‌کننده، تمام متدهای مورد نیاز را پیاده‌سازی کنند.

تفاوت با کلاس‌های انتزاعی:
یک کلاس می‌تواند چندین اینترفیس را پیاده‌سازی کند، در حالی که فقط می‌تواند از یک کلاس انتزاعی ارث‌بری کند.
اینترفیس‌ها فقط تعریف متدها را ارائه می‌دهند و هیچ پیاده‌سازی متدی ندارند، در حالی که کلاس‌های انتزاعی می‌توانند شامل پیاده‌سازی متدها باشند.
اینترفیس‌ها نمی‌توانند حاوی پراپرتی ها باشند و فقط میتواند ثابت هارا تعریف کند.

مثال:
فرض کنید می‌خواهیم یک سیستم برای مدیریت وسایل نقلیه ایجاد کنیم. ما می‌توانیم یک اینترفیس به نام VehicleInterface داشته باشیم که توابعی مانند start و stop را تعریف می‌کند. سپس، کلاس‌های مختلف وسایل نقلیه می‌توانند این اینترفیس را پیاده‌سازی کنند.

interface VehicleInterface {
  public function start();
  public function stop();
}

class Car implements VehicleInterface {
  public function start() {
    echo "Car started\n";
  }

  public function stop() {
    echo "Car stopped\n";
  }
}

class Bike implements VehicleInterface {
  public function start() {
    echo "Bike started\n";
  }

  public function stop() {
    echo "Bike stopped\n";
  }
}

$car = new Car();
$car->start(); // Car started
$car->stop();  // Car stopped

$bike = new Bike();
$bike->start(); // Bike started
$bike->stop();  // Bike stopped

در این مثال، VehicleInterface یک اینترفیس است که تعریف می‌کند هر وسیله نقلیه‌ای که آن را پیاده‌سازی می‌کند باید دارای متدهای start و stop باشد. کلاس‌های Car و Bike هر دو این اینترفیس را پیاده‌سازی می‌کنند و متدهای مورد نظر را ارائه می‌دهند. این ساختار اطمینان می‌دهد که هر وسیله نقلیه‌ای که از این اینترفیس پیروی می‌کند، قابلیت‌های اساسی مشترکی دارد.

👤 AmirHossein

💎 Channel: @DevelopixPHP

تریت‌ها (Traits) در PHP، مکانیزمی انعطاف‌پذیر برای اشتراک‌گذاری متدها بین کلاس‌ها هستند. تریت‌ها به شما اجازه می‌دهند کد های مشترک را به اشتراک بگذارید، بدون آنکه محدودیت‌های ارث‌بری را به همراه داشته باشند.

چگونگی استفاده از تریت‌ها:
تریت‌ها با استفاده از کلمه کلیدی trait تعریف می‌شوند. شما می‌توانید درون تریت، متدها و خصوصیاتی را تعریف کنید که می‌خواهید بین چندین کلاس به اشتراک گذاشته شوند.

برای استفاده از تریت در یک کلاس، از کلمه کلیدی use داخل کلاس استفاده کنید. این کار تمام متدها و خصوصیات تعریف شده در تریت را در دسترس کلاس قرار می‌دهد.

مثال:
فرض کنید می‌خواهیم علاوه بر توانایی لاگ کردن، قابلیت ثبت تاریخچه را نیز به چندین کلاس اضافه کنیم. می‌توانیم از دو تریت استفاده کنیم:

trait LoggerTrait {
  public function log($message) {
    echo "Log: $message\n";
  }
}

trait HistoryTrait {
  protected $history = [];

  public function addHistory($event) {
    $this->history[] = $event;
  }

  public function getHistory() {
    return $this->history;
  }
}

class UserActivity {
  use LoggerTrait, HistoryTrait;

  public function login($username) {
    $this->log("User logged in: $username");
    $this->addHistory("Login at " . date('Y-m-d H:i:s'));
  }
}
// Other Classses ...

$userActivity = new UserActivity();
$userActivity->login('JohnDoe');
print_r($userActivity->getHistory());

Log: User logged in: JohnDoe

Array
(
  [0] => Login at 2024-03-30 14:26:04
)

در این مثال، ما دو تریت LoggerTrait و HistoryTrait را تعریف کرده‌ایم. سپس، در کلاس UserActivity، از هر دو تریت با استفاده از کلمه کلیدی use استفاده کرده‌ایم. این کار به UserActivity امکان می‌دهد که هم از متدهای لاگ کردن و هم از قابلیت‌های مربوط به ثبت تاریخچه استفاده کند.

استفاده از تریت‌ها با حل تعارض:
گاهی اوقات، دو تریت ممکن است متدهایی با نام یکسان داشته باشند. PHP امکان مدیریت این تعارض‌ها را با استفاده از عبارت insteadof فراهم می‌آورد. همچنین، می‌توانید با استفاده از عبارت as نام یک متد را در کلاس استفاده‌کننده تغییر دهید.

trait A {
  public function doSomething() {
    echo "Doing something from A\n";
  }
}

trait B {
  public function doSomething() {
    echo "Doing something from B\n";
  }
}

class SampleClass {
  use A, B {
    A::doSomething insteadof B;
// استفاده از متد doSomething از تریت A و نادیده گرفتن آن از تریت B
    B::doSomething as doSomethingFromB; 
// تغییر نام متد doSomething از تریت B به doSomethingFromB
  }
}

$sample = new SampleClass();
$sample->doSomething();
// Doing something from A
$sample->doSomethingFromB();
// Doing something from B

در این مثال، کلاس SampleClass هر دو تریت A و B را استفاده می‌کند. از آنجا که هر دو تریت متدی با نام doSomething دارند، ما با یک تعارض مواجه هستیم.
برای حل این تعارض، ما از عبارت insteadof استفاده می‌کنیم تا مشخص کنیم که می‌خواهیم از پیاده‌سازی متد doSomething در تریت A استفاده کنیم و پیاده‌سازی آن در تریت B را نادیده بگیریم.
همچنین، با استفاده از عبارت as، متد doSomething از تریت B را به doSomethingFromB تغییر نام می‌دهیم تا همچنان بتوانیم به آن دسترسی داشته باشیم، اما با نام جدید.

👤 AmirHossein

💎 Channel: @DevelopixPHP

‏Enum‌ها، که مخفف Enumerations هستند، در PHP 8.1 به عنوان یک ویژگی جدید معرفی شدند. Enum‌ها به شما امکان می‌دهند یک مجموعه محدود از مقادیر ممکن را برای یک متغیر تعریف کنید. این امر به تسهیل خوانایی کد، جلوگیری از خطاها و افزایش امنیت نوع داده‌ها کمک می‌کند.

نحوه تعریف:
برای تعریف یک Enum در PHP، از کلمه کلیدی enum استفاده می‌کنیم. می‌توانیم مقادیر مختلفی را به عنوان بخشی از Enum تعریف کنیم:

enum Status: string {
  case Pending = 'pending';
  case Processing = 'processing';
  case Complete = 'complete';
  case Cancelled = 'cancelled';
}

در این مثال، یک Enum به نام Status با چهار حالت مختلف تعریف شده است. هر کیس (case) در Enum یک مقدار ثابت را نمایندگی می‌کند.

کاربردها:
زمانی که می‌خواهید متغیرهایی داشته باشید که فقط می‌توانند از میان یک مجموعه محدود از مقادیر انتخاب شوند میتوانید از enum ها استفاده کنید.

استفاده از Enum‌ها به جای مقادیر رشته‌ای یا عددی، خوانایی کد را بهبود می‌بخشد.

از آنجا که Enum‌ها فقط مقادیر مشخصی را می‌پذیرند، احتمال خطا در انتخاب مقادیر نامعتبر کاهش می‌یابد.

مثال:

enum Status: string {
  case Pending = 'pending';
  case Processing = 'processing';
  case Complete = 'complete';
  case Cancelled = 'cancelled';
}

function updateOrderStatus(Status $status) {
  echo "Order status: " . $status->value . PHP_EOL;
}

updateOrderStatus(Status::Processing);

در این مثال، تابع updateOrderStatus یک پارامتر از نوع Status می‌پذیرد و مقدار آن را چاپ می‌کند.

استفاده در سوئیچ کیس‌ها:
‏Enum‌ها را می‌توان به راحتی در ساختارهایی مانند سوئیچ (switch) استفاده کرد:

enum Status: string {
  case Pending = 'pending';
  case Processing = 'processing';
  case Complete = 'complete';
  case Cancelled = 'cancelled';
}

$status = Status::Cancelled;

switch ($status) {
  case Status::Pending:
    echo "Order is pending.";
    break;
  case Status::Processing:
    echo "Order is being processed.";
    break;
  case Status::Complete:
    echo "Order is complete.";
    break;
  case Status::Cancelled:
    echo "Order has been cancelled.";
    break;
}

در این مثال، بر اساس مقدار Status، پیام متفاوتی چاپ می‌شود. استفاده از Enum‌ها در سوئیچ کیس‌ها به کد شما اجازه می‌دهد تا به صورت واضح و مطمئن شرایط مختلف را بررسی کند.

‏Enum‌ها، ابزار قدرتمندی برای مدیریت مجموعه‌های محدود از مقادیر هستند و به توسعه‌دهندگان کمک می‌کنند تا کدی ایمن‌تر، خواناتر و قابل نگهداری‌تر بنویسند.

👤 AmirHossein

💎 Channel: @DevelopixPHP

کلاس‌های final در PHP امکانی را فراهم می‌کنند که از ارث‌بری یک کلاس جلوگیری شود. این ویژگی برای طراحی دقیق‌تر و کنترل شده‌تر ارث‌بری در برنامه‌های شی‌گرا استفاده می‌شود.

نحوه تعریف:
یک کلاس final با استفاده از کلمه کلیدی final قبل از کلمه class در تعریف کلاس ایجاد می‌شود:

final class MyClass {
    // تعاریف و متدهای کلاس
}

کاربردها:
زمانی که نمی‌خواهید کلاس‌های دیگر بتوانند از کلاس مورد نظر ارث‌بری کنند. این امر می‌تواند برای حفظ امنیت، استقرار یک API ثابت، یا جلوگیری از استفاده نادرست از کلاس در زیرکلاس‌ها مفید باشد.

در مواردی که می‌خواهید اطمینان حاصل کنید که رفتار یک کلاس تغییر نمی‌کند و همیشه ثابت باقی می‌ماند، استفاده از کلاس‌های final می‌تواند مفید باشد.

تفاوت‌ها با کلاس‌های عادی:
تفاوت اصلی بین کلاس‌های final و کلاس‌های عادی در قابلیت ارث‌بری آن‌ها است. در حالی که کلاس‌های عادی می‌توانند به عنوان پایه برای کلاس‌های دیگر استفاده شوند، کلاس‌های final این قابلیت را ندارند. این محدودیت به شما کمک می‌کند تا اطمینان حاصل کنید که کلاس‌هایتان به شیوه‌ای که مد نظر دارید استفاده می‌شوند و نباید تغییر کنند یا گسترش یابند.

در برخی موارد، موتور Zend Engine که PHP بر روی آن اجرا می‌شود، می‌تواند کلاس‌های final را بهینه‌تر اجرا کند، زیرا نیازی به جستجو برای متدهای override شده در کلاس‌های فرزند نیست.

مثال:
فرض کنید ما در حال توسعه یک سیستم مدیریت محتوا (CMS) هستیم و می‌خواهیم اطمینان حاصل کنیم که کلاس مربوط به اتصال به پایگاه داده نمی‌تواند تغییر کند یا از آن ارث‌بری شود، زیرا تغییر در این کلاس می‌تواند امنیت و ثبات کل سیستم را به خطر بیندازد.

final class DatabaseConnection {
  private $connection;
  private $host = 'localhost';
  private $username = 'root';
  private $password = 'password';
  private $database = 'my_database';

  public function __construct() {
    $this->connection = new mysqli($this->host, $this->username, $this->password, $this->database);

    if ($this->connection->connect_error) {
      die("Connection failed: " . $this->connection->connect_error);
    }
  }

  public function getConnection() {
    return $this->connection;
  }

    // دیگر متدهای مربوط به اتصال به پایگاه داده...
}

در این مثال، کلاس DatabaseConnection به عنوان یک کلاس final تعریف شده است. این بدان معناست که هیچ کلاس دیگری نمی‌تواند از این کلاس ارث‌بری کند. این امر اطمینان می‌دهد که روش اتصال به پایگاه داده در سراسر برنامه ثابت و قابل اعتماد باقی می‌ماند و از تغییرات ناخواسته جلوگیری می‌کند.

👤 AmirHossein

💎 Channel: @DevelopixPHP

کلاس های readonly در PHP به شما اجازه می‌دهد ویژگی‌هایی در کلاس‌ها تعریف کنید که فقط می‌توانند در زمان ساخت شیء مقداردهی اولیه شوند و پس از آن، تغییرناپذیر هستند. این ویژگی برای تعریف کلاس‌هایی که داده‌های آن‌ها نباید تغییر کنند، بسیار مفید است. به این ترتیب، readonly در PHP، شما را قادر می‌سازد تا ویژگی‌های فقط‌خواندنی در کلاس‌هایتان داشته باشید.

نحوه تعریف:
یک کلاس readonly با استفاده از کلمه کلیدی readonly قبل از کلمه class در تعریف کلاس ایجاد می‌شود:

readonly class MyClass
{

}

کاربردها:
کلاس‌های Read-Only به شما اجازه می‌دهند که اشیاء‌ای با ویژگی‌هایی که فقط برای خواندن هستند، ایجاد کنید. این ویژگی به ویژه برای مواردی مفید است که می‌خواهید اطمینان حاصل کنید داده‌های یک شیء پس از ایجاد آن، تغییر نکنند. این موضوع می‌تواند در برنامه‌نویسی نرم‌افزار برای محافظت از داده‌ها و جلوگیری از تغییرات ناخواسته مفید باشد.

تفاوت ها با کلاس عادی:
1- پراپرتی ها در کلاس های readonly نمیتوانند مقداردهی شوند یا مقدار انها را حذف کرد:

 readonly class MyClass { /* … */ }

$myClass = new MyClass(/* … */);

// Error :Cannot declare dynamic properties in 'readonly' class
$myClass->title = 'other';
unset($myClass->title);

2- تعریف پراپرتی ها در کلاس readonly تنها با تعریف تایپ آنها امکان پذیر است:

readonly class MyClass
{
  public string $title;
    
  // Error: 'readonly' property must have type specified 
  public $mixed;
}

3- از آنجایی که ویژگی های readonly نمی توانند static باشند، کلاس های readonly نمی توانند هیچ ویژگی static داشته باشند:

readonly class MyClass
{
    // Error: Cannot declare 'static' properties in 'readonly' class
    public static string $title;
}

4- ویژگی‌های یک کلاس readonly نمی‌توانند مقدار پیش‌فرض داشته باشند مگر اینکه از promoted properties استفاده کنید:

readonly class MyClass
{
    // Error: 'readonly' property cannot have default value
    public string $title = 'default';
}

// promoted properties:
readonly class MyClass
{
    public function __construct(
        public string $title = 'default', // This works
    ) {}
}

5- نمیتوان یک کلاس عادی را با readonly ادغام (extends) کرد مگر هر دو کلاس readonly باشند:

readonly class MyClass { /* … */ }

// Error: Non-'readonly' class cannot extend readonly class 'MyClass'
class OtherClass extends MyClass { /* … */ }

مثال:
فرض کنید یک کلاس برای مدیریت توکن ها دارید، و نمیخواید توکن ها تغییر کنند.
در این صورت میتوانید از readonly class استفاده کنید تا اطمینان داشته باشید در طول اجرای برنامه توکن تغییر نمیکند:

readonly class Token
{
  public string $token;
  public function __construct()
  {
    $this->token = 'ASDHAJKSHJDKHAJKSDHKAJSDJKADJKKJHDKJ';
  }
}
echo (new Token())->token;

👤 AmirHossein

💎 Channel: @DevelopixPHP

کلاس‌های ناشناس یا انانیموس در PHP، امکان تعریف کلاس‌هایی را می‌دهند که نام خاصی ندارند و بلافاصله پس از تعریف، نمونه‌سازی می‌شوند. این قابلیت اولین بار در PHP 7 معرفی شد و به توسعه‌دهندگان اجازه می‌دهد برای استفاده‌های یک‌باره یا محدود، سریع‌تر و منعطف‌تر کلاس تعریف کنند.

نحوه تعریف کلاس ناشناس:
کلاس‌های ناشناس مستقیماً هنگام نیاز نمونه‌سازی می‌شوند و می‌توانند به متغیری اختصاص یابند یا به عنوان آرگومان به تابعی ارسال شوند. ساختار کد آنها شبیه به کلاس‌های معمولی است، با این تفاوت که نامی برای کلاس تعریف نمی‌شود.

یک نمونه کلاس بی نام در زیر آماده هست:

$class = new class {

}

تفاوت‌ها با کلاس عادی:
کلاس‌های ناشناس، همان‌طور که از نامشان پیداست، نامی ندارند.

اغلب برای استفاده‌های یک‌باره یا در محدوده‌های محلی که نیازی به تعریف یک کلاس کامل نیست، به کار می‌روند.

در زمان تعریف کلاس نمونه‌سازی می‌شوند و نمی‌توانند مجدداً نمونه‌سازی شوند مگر اینکه تعریف کلاس مجدداً انجام شود.

مثال:
یک سناریو کاربردی برای استفاده از کلاس‌های ناشناس، تعریف سریع یک اینترفیس برای استفاده در یک تابع خاص است، بدون نیاز به تعریف یک کلاس کامل در سطح برنامه.

interface Greeting {
    public function sayHello();
}

// استفاده از کلاس ناشناس که اینترفیس Greeting را پیاده‌سازی می‌کند
$greeting = new class implements Greeting {
    public function sayHello() {
        return "Hello, Anonymous Class!";
    }
};

echo $greeting->sayHello();

در این مثال، یک کلاس ناشناس که اینترفیس Greeting را پیاده‌سازی می‌کند، تعریف و بلافاصله نمونه‌سازی شده است. این اجازه می‌دهد برای موارد استفاده محدود یا تک‌باره، کدی تمیزتر و ساده‌تر نوشته شود.

در مثال دیگر میتوانیم یک کلاس ناشناس را به عنوان ورودی به یک تابع بدهیم:

my_function(new class {

});

عملکرد آنها دقیقا مشابه تابع های ناشناس (Anonymous function) یا (closure) می باشد.

اگر با Anonymous function ها آشنایی ندارید یا آشنایی کمی دارید در کامنت ها اطلاع دهید تا یک پست برای آنها نیز آماده کنیم.

👤 AmirHossein

💎 Channel: @DevelopixPHP

کلوژرها در PHP یکی از انواع مفید و قدرتمند توابع ناشناس هستند. کلوژرها به شما امکان می‌دهند توابعی بنویسید که می‌توانند متغیرهای خارجی از دامنه‌ی تعریف شده خود را "بگیرند" یا استفاده کنند، حتی اگر این متغیرها در دامنه‌ی global تعریف نشده باشند.

نحوه تعریف:
یک کلوژر در PHP با استفاده از کلمه کلیدی function بدون نام فانکشن تعریف می‌شود. می‌توان آن را به یک متغیر اختصاص داد و مانند هر فانکشن دیگری، با فراخوانی نام متغیر می‌توان آن را اجرا کرد.

$my_function = function () {
  // Code
};

تفاوت با توابع عادی:
تفاوت اصلی کلوژرها با توابع عادی در این است که کلوژرها می‌توانند متغیرهای خارج از دامنه‌ی تعریف شده‌ی خود را با استفاده از کلیدواژه use "بگیرند". این امر باعث می‌شود کلوژرها برای پیاده‌سازی پترن‌های طراحی خاص و برای مواردی که نیاز به حفظ حالت بین اجراها است، مناسب باشند.

کلوژر ها بر خلاف توابع عادی بدون نام هستند.

آرگومان های ورودی‌ها و کلمه کلیدی use:
مانند توابع عادی، کلوژرها می‌توانند پارامترهای ورودی داشته باشند. این پارامترها در زمان فراخوانی کلوژر به آن ارسال می‌شوند.

$my_function = function ($text) {
  echo $text
};
$my_function('hello');
// hello

برای دسترسی به متغیرهای خارج از دامنه‌ی کلوژر، از کلمه کلیدی use استفاده می‌شود. این متغیرها در زمان تعریف کلوژر به آن "بسته" می‌شوند و مقادیر آنها حفظ می‌شود، حتی اگر بعداً تغییر کنند.

$text  = 'hello',
$my_function = function () use ($text) {
  echo $text
};
$my_function();
// hello

مثال:
فرض کنید می‌خواهیم یک کلوژر بنویسیم که یک عدد را به عنوان ورودی گرفته و آن را با عدد دیگری که در زمان تعریف کلوژر مشخص شده، جمع کند.

$anotherNumber = 5;
$addition = function ($number) use ($anotherNumber) {
    return $number + $anotherNumber;
};

echo $addition(3); // 8

کلوژ هارا میتوان به عنوان ورودی به متد ها یا توابع دیگر ارسال کرد:

function execute($action) {
    $action();
}
  
execute(function () {
  echo 'hello';
});

———
‏Arrow functions، یک قابلیت نوین و ساده‌تر برای نوشتن توابع ناشناس (Anonymous functions) هستند. این توابع به خصوص برای تعریف توابع کوچک و کاربردی طراحی شده‌اند که می‌توانند بلافاصله اجرا شوند.

نحوه تعریف:
‏Arrow functions با استفاده از کلمه کلیدی fn به جای کلمه‌کلیدی function تعریف می‌شوند. ساختار کلی آنها به این شکل است:

$function = fn($arg1, $arg2, ...) => expression;

بدنه‌ی arrow function تنها شامل یک عبارت (expression) است و نیازی به استفاده از return برای برگرداندن نتیجه نیست. نتیجه‌ی این عبارت به طور خودکار برگردانده می‌شود.

تفاوت با فانکشن‌های عادی:
‏Arrow functions بر خلاف توابع عادی، همیشه ناشناس هستند.
نتیجه به طور خودکار برگردانده می‌شود، بدون نیاز به استفاده از return.

تفاوت با کلوژرها:
‏Arrow functions به طور خودکار تمام متغیرهای مورد استفاده را از دامنه‌ی بیرونی "می‌گیرند"، بنابراین نیازی به استفاده از کلمه‌کلیدی use نیست.
کوتاه‌تر و مختصرتر از کلوژرها هستند و برای تعاریف تک خطی بهینه شده‌اند.

مثال :
فرض کنید می‌خواهیم یک آرایه از اعداد را دو برابر کنیم. می‌توانیم از arrow function در تابع array_map استفاده کنیم:

$numbers = [1, 2, 3, 4];
$doubled = array_map(fn($number) => $number * 2, $numbers);

print_r($doubled);
//Array ( [0] => 2 [1] => 4 [2] => 6 [3] => 8 )

در این مثال، ما از یک arrow function به عنوان callback در array_map استفاده کردیم تا هر عنصر آرایه را دو برابر کنیم. این نمونه نشان دهنده‌ی سادگی و کارایی بالای arrow functions در PHP برای انجام عملیات‌های مختصر و مفید است. Arrow functions به ویژه هنگام کار با آرایه‌ها، کالکشن‌ها و دیتا استراکچرهایی که نیاز به ترانسفورمیشن دارند، مفید هستند.

👤 AmirHossein

💎 Channel: @DevelopixPHP

در‏ ‏PHP‏، parent, static, self‏, و $this کلیدواژه‌هایی هستند که برای دسترسی به ویژگی‌ها و متدهای مختلف کلاس‌ها استفاده می‌شوند. در اینجا توضیح و مثالی برای هر یک ارائه داده شده:

‏$this:
کلیدواژه $this به نمونه فعلی کلاس اشاره دارد. از این برای دسترسی به ویژگی‌ها و متدهای غیر استاتیک درون یک کلاس استفاده می‌شود.

مثال:

class Car {
  public $color;

  public function setColor($color) {
    $this->color = $color;
  }

  public function getColor() {
    return $this->color;
  }
}

$car = new Car();
$car->setColor('blue');
echo $car->getColor(); // خروجی: blue

------
‏self:
کلیدواژه self به کلاسی اشاره دارد که در آن استفاده شده است. برای دسترسی به ویژگی‌ها و متدهای استاتیک کلاس مورد استفاده قرار می‌گیرد.

مثال:

class Car {
  public static $number_of_cars = 0;

  public function __construct() {
    self::$number_of_cars++;
  }

  public static function getNumberOfCars() {
    return self::$number_of_cars;
  }
}

new Car();
new Car();
echo Car::getNumberOfCars(); // خروجی: 2

------

‏parent:
کلیدواژه parent برای دسترسی به ویژگی‌ها و متدهای کلاس والد استفاده می‌شود. معمولاً در زمینه‌هایی به کار می‌رود که وراثت مطرح است و می‌خواهیم به یک متد یا ویژگی در کلاس والد دسترسی داشته باشیم که در کلاس فرزند override شده است.

مثال:

class Vehicle {
  protected function startEngine() {
    echo "Engine started";
  }
}

class Car extends Vehicle {
  public function startEngine() {
        parent::startEngine();
    echo " and Car is ready!";
  }
}

$car = new Car();
$car->startEngine(); // خروجی: Engine started and Car is ready!

------
‏static:
کلیدواژه static در جایی استفاده می‌شود که می‌خواهیم به ویژگی‌ها و متدهای استاتیک کلاس در حال اجرا دسترسی داشته باشیم، به ویژه در زمینه‌های وراثت که ممکن است نوع کلاس فرزند متفاوت باشد. static در زمان اجرا حل می‌شود و به کلاسی اشاره دارد که متد را فراخوانی کرده است.

مثال:

class Vehicle {
  public static function who() {
    echo "I am a Vehicle";
  }

  public static function test() {
    static::who(); // دیر حل‌شدن: اینجا به "Vehicle" اشاره دارد
  }
}

class Car extends Vehicle {
  public static function who() {
    echo "I am a Car";
  }
}

Car::test(); // خروجی: I am a Car

در مثال بالا، با استفاده از static::who(), کلاس Car به جای Vehicle تشخیص داده شده است زیرا static به کلاسی اشاره دارد که متد در آن فراخوانی شده است. این مکانیزم به عنوان "Late Static Binding" شناخته می‌شود و به PHP اجازه می‌دهد که در زمان اجرا تصمیم بگیرد که کدام ورژن از متد باید استفاده شود، بر اساس کلاسی که متد را فراخوانی کرده، نه بر اساس کلاسی که متد در آن تعریف شده است.

این ویژگی بسیار مفید است زمانی که می‌خواهیم در یک کلاس پایه از متدهایی استفاده کنیم که ممکن است در کلاس‌های وراثت‌شده تغییر کنند و می‌خواهیم اطمینان حاصل کنیم که ورژن صحیح متد بر اساس کلاس فرزند استفاده می‌شود، حتی اگر از طریق کلاس والد فراخوانی شود.

برای درک بهتر static و self را در کنار هم میگذاریم:

class BaseClass {
  public static function who() {
    echo "I am a BaseClass";
  }

  public static function test() {
    self::who(); // این همیشه به BaseClass اشاره دارد.
    static::who(); // این می‌تواند به کلاس فرزند اشاره داشته باشد اگر override شده باشد.
  }
}

class ChildClass extends BaseClass {
  public static function who() {
    echo "I am a ChildClass";
  }
}

ChildClass::test();

خروجی این کد:
I am a BaseClass
I am a ChildClass

اولین خط با استفاده از self::who() همیشه به متد who() در BaseClass اشاره دارد، در حالی که دومین خط با استفاده از static::who() به متد who() در ChildClass اشاره دارد زیرا این متد در کلاس فرزند override شده است. این مثال نشان می‌دهد که چگونه self و static می‌توانند به طور متفاوتی عمل کنند و چرا static در موارد وراثت بسیار مفید است.

👤 AmirHossein

💎 Channel: @DevelopixPHP