دلاوران ایران زمین

‌سردار سپه .... اثری از مسعود آذر

ز آلاشت این کوه شاه و شهاب
که شهرت گرفت آشیان عقاب

یکی شاه سیمرغ ایرانزمین
هویدا شد از بیگ و نوش آفرین

ز اسفند بگذشت چون بیست و چار
ورا زادروزش شدی آشکار

چو نوزاد ما پا به دنیا نهاد
بر او دخت میهن رضا نام داد

کمی پس که کودک چهل روزه گشت
پدر زین جهان فنا درگذشت

سپس مادر امید از دست داد
ز پاداش ناچیز و رنج زیاد

چو کودک رسیدی به شش ماهگی
درآن تنگدستی و آزردگی

به همراه مادر در اندوه و درد
به پاتخت ایرانزمین کوچ کرد

کنون زان سفر بشنو این داستان
که در بین تهران و مازندران

سرا کاروانی به ره یافتند
ز سرما در آن جای بشتافتند

رضا سخت زان راه بیمار شد
به چنگال سرما گرفتار شد

به سرما چنان شد ز کوچک پسر
بدن یخ زد و مرگ آمد به بر

رضا را کسان مرده پنداشتند
وزاو چشم امید برداشتند

ز مادر جدا کردنش همرهان
به نزد ستوران آن کاروان

سپردند در کنجی اندوهناک
که فردا سپارند او را به خاک

ولی بنگر این بازی سرنوشت
چنین سرنوشتی که از سر نوشت

ز تَفت ستوران آن کاروان
شبانه تن کودک آمد به جان

..........

زمان از پس کودکی ها گذشت
رضا همچو شیری جوان سال گشت

چو بر چارده سالگی شد سوار
به ارتش برآمد سوار استوار

در آنجا چنان داد خود را نشان
که نامیده شد ارشد افسران

در آن سالها میهن آوار بود
در ایران ما شاه قاجار بود

چپ و راست دزدی ز هر سو شدی
شبیخون و کشتار همسو شدی

چنان هرج و مرجی درین خاک بود
که ایران چو ویرانه ای مینمود

پسر شد به پا همچو گرزی گران
فرود آمدی بر فرومایگان

چو جان از تن ناصرالدین گسست
رضا مام میهن گرفتی به دست

نوین ارتشی زو فراورده شد
که امنیت رفته آورده شد

زن و مرد خواندند او را کبیر
قد افراشت همچون نخستین وزیر

کمی پس که قاجار شد ناپدید
سپهدار ایران به شاهی رسید

وزان پس پدیدار شد زندگی
ز آباد سازی و سازندگی

رضا آریا را برازنده کرد
رضا کشوری مرده را زنده کرد

ازین دودمان پهلوی سر گرفت
رضا شاه ما چار همسر گرفت

شمار جگرگوشه شد یازده
ز سردار نیکوسرشت سپه

چو بگذشت سال از رضا شصت و هفت
ز تن جان سردار از دست رفت

محمد رضا چون نخستین پسر
شدی شه چو پر بست جان پدر

از او یادگاران در ایران ما
گره خورده باعشق بر جان ما

بخوان زادروزش همی شاد باد
که ایرانزمین شاد و آباد باد

آذر

https://telegram.me/massoudazar

1 view09:46