جامعه سکولاردموکرات

‍ 🔴داستان‌های شاهنامه؛

🏹🚀 نبرد شرق و غرب با ایران، سرزمین صلح و دوستی و نجیبان و میهن پهلوانان و جنگاوران، بخاطر حسادت، در افسانه های اساطیری.

قسمت دوم👇👇

به سلم و تور خبر دادند که پادشاه جدیدی به تخت نشسته است. آن دو هراسان شدند و قاصدی نزد فریدون فرستادند و پوزش طلبیدند که گرچه گناه ما بزرگ است ولی تقصیر از ما نیست و جهل بر ما چیره شده بود. اگر منوچهر را نزد ما فرستی در خدمت اوییم و وقتی برومند شد تاج ‌وتخت را به او می‌سپاریم. فریدون وقتی سخنان پیک را شنید گفت: شما او را نخواهید دید، مگر به همراه سپاهیانش.

فرستاده به سوی سلم و تور رفت و ماجرا را بازگفت. سلم و تور اندیشیدند و تصمیم گرفتند مهیای کارزار شوند. از شرق و غرب سپاهیانی آماده کردند و به‌سوی ایران حرکت نمودند.

به فریدون خبر رسید که لشکریان سلم و تور به جیحون رسیده‌اند. پس به منوچهر گفت که به هامون سپاه روانه کند و او را به شکیبایی و هوش و خرد نصیحت کرد. دو سپاه در برابر هم قرار گرفتند.

از لشکر خروش برخاست و اسبان به تاخت پرداختند و طبل‌های جنگی زده شد. سپاهیان سراپا آهنین به کین‌خواهی ایرج رفتند.

تور به قباد گفت به منوچهر بگو: ای شاه نونوار بی‌پدر، ایرج دختر داشت و تو پسر دختر اویی و شاهی سزاوار تو نیست. قباد پیام را نزد منوچهر برد.

منوچهر خندید و گفت: چنین سخنی جز از شخص ابلهی نباید باشد. اکنون‌ که جنگ آغاز شود نژاد و گوهر من آشکار می‌شود و من کین پدر را از او می‌گیرم.

سپیده‌دم جنگ آغاز شد و در نهایت جنگ دلیران توران به گرشاسپ حمله بردند و او همه را تارومار کرد.

تور و سلم که این وضع را دیدند آشفته شده و تصمیم گرفتند شبیخون بزنند. وقتی خبر به منوچهر رسید که دشمن حمله کرده سپاه را یکسره به قارن سپرد و خود با سی هزار مرد جنگی به کمینگاه رفت و تور را که با صدهزار سپاهی به جنگ با قارن آمده بود، از کمینگاه درآمد و و از دو طرف به محاصره درآودد و تور قصد فرار کرد، اما منوچهر نیزه‌ای به پشت او زد و سر از تنش جدا نمود و همراه شرح فتحش برای فریدون فرستاد و قول سر سلم را هم داد.

خبر مرگ تور به سلم رسید و او ناراحت و هراسان تصمیم گرفت به قلعه‌ای که در عقب قرار داشت برود. منوچهر فهمید و گفت اگر سلم عقب‌نشینی کند دژ الانان را آرامگاهش می‌سازم. قارن به منوچهر گفت: اگر سپاهی گران به من سپاری دژ را تسخیر می‌کنم ولی باید درفش شاه و انگشتر تور با من باشد تا حیله‌ای بسازم. منوچهر پذیرفت.

شبانگاه قارن که‌ با درفش شاه و مهر تور با فریب دژبان داخل دژ شد و درفش را برافراخت و سپاهیانش به دژ حمله کردند و چون خورشید برآمد از دژ و دژبان خبری نبود. قارن به نزد منوچهر بازگشت و شرح ماجرا را بازگفت.

منوچهر گفت: تو که رفتی لشکریانی به سرکردگی "کاکوی نبیره ضحاک" به تاخت آمدند و چند تن از دلیران را کشتند. قارن گفت هم‌اکنون چاره‌ای خواهیم ساخت؛ اما منوچهر گفت: تو خسته‌ای این کار را به من سپار.

نبرد شدید شد و کاکوی غریو برآورد و منوچهر نیز تیر از نیام برکشید و به جنگ پرداختند. پس از نیم روز جنگ منوچهر چنگ در کمربند کاکوی برد و با شمشیر سینه‌اش را چاک داد. وقتی او کشته شد سلم از ترس تا دریا عقب‌نشینی کرد، اما در آنجا کشتی نیافت. سپاهیان منوچهر به آن‌ها رسیدند و دوباره جنگ آغاز شد. منوچهر به‌سوی سلم رفت و تیغی به سینه و گردنش زد و تنش را به دونیم کرد و بعد سرش را به نیزه کردند.

لشکریان سلم پراکنده شدند و بزرگی را فرستادند تا واسطه شود. او گفت: ما گروهی چارپادار و کشاورزیم و کاری به کسی نداریم. ما را به‌ زور به این رزمگاه آوردند و اکنون در خدمت تو هستیم.

منوچهر گفت من به هدفم رسیدم و دیگر قصد جنگ ندارم، پس شما هم تن از جنگ بشویید و به خانه و آبادی خود بروید.

منوچهر پیکی به‌سوی فریدون فرستاد و سر سلم را به همراه شرح جنگ به او تسلیم کرد. وقتی با لشکریان به نزد فریدون رسید؛ فریدون به پیشوازش آمد و به کاخ رفتند.

فریدون به دنبال سام فرستاد و به او گفت: سالیان زیادی از عمر من سپری‌شده و چیزی از آن نمانده است؛ پس نبیره خود را به تو می‌سپارم تو یاور او باش پس دست منوچهر را گرفت و به دست سام داد.

شیروی هم به دستور منوچهر با غنائم جنگی آمده بود. پس شاه مال‌ها را به لشکریان بخشید و بعد با دست خود تاج بر سر منوچهر نهاد و پند و اندرزهای بسیاری به او داد.

بعد از آن فریدون کم‌کم رو به پژمردگی گذارد و هر زمان سر سه فرزندش را در برابرش می‌گذاشت و می‌گریست تا اینکه عمرش سرآمد. منوچهر طبق آئین شاهان دخمه‌ای ساخت پر از زر سرخ و لاژورد و فریدون را در آن قراردادند و تا یک هفته همه مردم سوگوار بودند.

attach 📎

69 views17:46